Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

adfīnis

  • 1 adfīnis

        adfīnis is, m and f    a connection by marriage: si me alienus adfinem volet, wants to marry into my family, T.: adfinem reppulisti. —Connected with, sharing, accessory to, implicated in: turpitudini: sceleri: illarum rerum, T.: huius suspitionis.
    * * *
    I
    relation (by marriage); neighbor; accomplice
    II
    adfinis, adfine ADJ
    neighboring, adjacent, next, bordering; related (marriage), akin, connected

    Latin-English dictionary > adfīnis

  • 2 adfinis

    af-fīnis (better adf-), e, adj. (abl. adfini, Cic. de Or. 1, 15, 66;

    once adfine,

    Ter. Hec. 5, 3, 9; cf. Schneid. Gram. II. 222).
    I.
    Lit., that is neighboring or a neighbor to one (ADFINES: in agris vicini, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.), bordering on, adjacent, contiguous:

    gens adfinis Mauris, = confinis,

    Liv. 28, 17:

    saevisque adfinis Sarmata Moschis,

    Luc. 1, 430; also, near by family relationship, allied or related to by marriage, kêdesteis; and subst., a relation by marriage (opp. consanguinei, sungeneis), as explained by Modestin. Dig. 38, 10, 4:

    adfines dicuntur viri et uxoris cognati. Adfinium autem nomina sunt socer, socrus, gener, nurus, noverca, vitricus, privignus, privigna, glos, levir, etc.: ego ut essem adfinis tibi, tuam petii gnatam, Att. ap. Paul. ex Fest. s. v. numero, p. 170 Müll. (Trag. Rel. p. 201 Rib.): Megadorus meus adfinis,

    my son-in-law, Plaut. Aul. 3, 4, 14; Ter. Heaut. 5, 1, 63:

    tu me, adfinem tuum, repulisti,

    Cic. Red. in Sen. 7: ex tam multis cognatis et adfinibus, id. Clu. 14; id. ad Quir. 5:

    Caesarem ejus adfinem esse audiebant, Auct. B. Afr. 32: quanto plus propinquorum, quo major adfinium numerus,

    Tac. G. 20, 9:

    per propinquos et adfines suos,

    Suet. Caes. 1:

    adfinia vincula,

    Ov. P. 4, 8, 9.—
    II.
    Fig., partaking, taking part in, privy to, sharing, associated with; constr. with dat. or gen.; in Pac. with ad: qui sese adfines esse ad causandum volunt, Pac.ap.Non. 89, 11 (Trag. Rel. p. 80 Rib.):

    publicis negotiis adfinis, i. e. implicitus, particeps,

    taking part in, Plaut. Trin. 2, 2, 55; Ter. Heaut. 2, 1, 1:

    duos solos video adfines et turpitudini judicari,

    Cic. Clu. 45:

    huic facinori,

    id. Cat. 4, 3:

    culpae,

    id. Rosc. Am. 7, 18; id. Inv. 2, 44, 129; 2, 10:

    noxae,

    Liv. 39, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > adfinis

  • 3 affinis

    af-fīnis (better adf-), e, adj. (abl. adfini, Cic. de Or. 1, 15, 66;

    once adfine,

    Ter. Hec. 5, 3, 9; cf. Schneid. Gram. II. 222).
    I.
    Lit., that is neighboring or a neighbor to one (ADFINES: in agris vicini, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.), bordering on, adjacent, contiguous:

    gens adfinis Mauris, = confinis,

    Liv. 28, 17:

    saevisque adfinis Sarmata Moschis,

    Luc. 1, 430; also, near by family relationship, allied or related to by marriage, kêdesteis; and subst., a relation by marriage (opp. consanguinei, sungeneis), as explained by Modestin. Dig. 38, 10, 4:

    adfines dicuntur viri et uxoris cognati. Adfinium autem nomina sunt socer, socrus, gener, nurus, noverca, vitricus, privignus, privigna, glos, levir, etc.: ego ut essem adfinis tibi, tuam petii gnatam, Att. ap. Paul. ex Fest. s. v. numero, p. 170 Müll. (Trag. Rel. p. 201 Rib.): Megadorus meus adfinis,

    my son-in-law, Plaut. Aul. 3, 4, 14; Ter. Heaut. 5, 1, 63:

    tu me, adfinem tuum, repulisti,

    Cic. Red. in Sen. 7: ex tam multis cognatis et adfinibus, id. Clu. 14; id. ad Quir. 5:

    Caesarem ejus adfinem esse audiebant, Auct. B. Afr. 32: quanto plus propinquorum, quo major adfinium numerus,

    Tac. G. 20, 9:

    per propinquos et adfines suos,

    Suet. Caes. 1:

    adfinia vincula,

    Ov. P. 4, 8, 9.—
    II.
    Fig., partaking, taking part in, privy to, sharing, associated with; constr. with dat. or gen.; in Pac. with ad: qui sese adfines esse ad causandum volunt, Pac.ap.Non. 89, 11 (Trag. Rel. p. 80 Rib.):

    publicis negotiis adfinis, i. e. implicitus, particeps,

    taking part in, Plaut. Trin. 2, 2, 55; Ter. Heaut. 2, 1, 1:

    duos solos video adfines et turpitudini judicari,

    Cic. Clu. 45:

    huic facinori,

    id. Cat. 4, 3:

    culpae,

    id. Rosc. Am. 7, 18; id. Inv. 2, 44, 129; 2, 10:

    noxae,

    Liv. 39, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > affinis

  • 4 adfīnitās (aff-)

        adfīnitās (aff-) ātis, f    [adfinis], relationship by marriage: inter nos, T.: in affinitatem alcuius pervenire, N.: adfinitatibus coniuncti, Cs.

    Latin-English dictionary > adfīnitās (aff-)

  • 5 adfinitas

    affīnĭtas ( adf-), ātis, f. [affinis] ( gen. plur. adfinitatium, Just. 17, 3), the state or condition of adfinis.
    I.
    Relationship or alliance by marriage, esp. between a father and son-in-law, Ter. And. 1, 5, 12 Ruhnk. (cf. affinis):

    adstringere inter aliquos,

    Plaut. Trin. 3, 2, 73:

    effugere,

    Ter. And. 1, 5, 12; so id. Hec. 4, 4, 101:

    caritas generis humani serpit sensim foras, cognationibus primum, tum adfinitatibus, deinde amicitiis, post vicinitatibus,

    Cic. Fin. 5, 23, 68:

    adfinitate se devincire cum aliquo,

    id. Brut. 26:

    cum aliquo adfinitate conjungi,

    Nep. Paus. 2, 3:

    in adfinitatem alicujus pervenire,

    id. Att. 19, 1:

    contrahere,

    Vell. 2, 44:

    facere inter aliquos,

    id. 2, 65:

    jungere cum aliquo,

    Liv. 1, 1:

    adfinitate conjunctus,

    allied by marriage, Suet. Ner. 35:

    in adfinitatis jura succedit,

    Just. 7, 3.— Meton., the persons so related, like kindred in Engl.:

    patriam deseras, cognatos, adfinitatem, amicos,

    Plaut. Trin. 3, 2, 75.—
    II.
    Fig., relationship, affinity, union, connection (rare), Varr. R. R. 1, 16:

    litterarum,

    Quint. 1, 6, 24: per adfinitatem litterarum, qui phôr Graece, Latine fur est, Gell. 1, 18, 5:

    tanta est adfinitas corporibus hominum mentibusque,

    id. 4, 13, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > adfinitas

  • 6 affinitas

    affīnĭtas ( adf-), ātis, f. [affinis] ( gen. plur. adfinitatium, Just. 17, 3), the state or condition of adfinis.
    I.
    Relationship or alliance by marriage, esp. between a father and son-in-law, Ter. And. 1, 5, 12 Ruhnk. (cf. affinis):

    adstringere inter aliquos,

    Plaut. Trin. 3, 2, 73:

    effugere,

    Ter. And. 1, 5, 12; so id. Hec. 4, 4, 101:

    caritas generis humani serpit sensim foras, cognationibus primum, tum adfinitatibus, deinde amicitiis, post vicinitatibus,

    Cic. Fin. 5, 23, 68:

    adfinitate se devincire cum aliquo,

    id. Brut. 26:

    cum aliquo adfinitate conjungi,

    Nep. Paus. 2, 3:

    in adfinitatem alicujus pervenire,

    id. Att. 19, 1:

    contrahere,

    Vell. 2, 44:

    facere inter aliquos,

    id. 2, 65:

    jungere cum aliquo,

    Liv. 1, 1:

    adfinitate conjunctus,

    allied by marriage, Suet. Ner. 35:

    in adfinitatis jura succedit,

    Just. 7, 3.— Meton., the persons so related, like kindred in Engl.:

    patriam deseras, cognatos, adfinitatem, amicos,

    Plaut. Trin. 3, 2, 75.—
    II.
    Fig., relationship, affinity, union, connection (rare), Varr. R. R. 1, 16:

    litterarum,

    Quint. 1, 6, 24: per adfinitatem litterarum, qui phôr Graece, Latine fur est, Gell. 1, 18, 5:

    tanta est adfinitas corporibus hominum mentibusque,

    id. 4, 13, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > affinitas

  • 7 negocium

    nĕgōtĭum ( nĕgōcĭum), ii, n. [necotium; cf.: negotium, quod non sit otium, Paul. ex Fest. p. 177 Müll.; v. 1. ne], a business, employment, occupation, affair (cf. munus).
    I.
    Lit.:

    negoti nunc sum plenus,

    Plaut. Ps. 1, 3, 146:

    quamquam negotiumst, si quid vis, non sum occupatus, etc.,

    id. Merc. 2, 2, 17:

    qui deum nihil habere negotii volunt,

    Cic. Off. 3, 28, 102:

    in extremā parte muneris ac negotii tui,

    id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

    forensia negotia,

    id. de Or. 2, 6, 23:

    qui omnibus negotiis interfuit,

    id. Fam. 1, 6, 1:

    negotium municipii administrare,

    id. ib. 13, 11:

    procurare,

    id. Verr. 2, 3, 64, § 149:

    suscipere,

    id. Cat. 3, 2, 5:

    mandare alicui,

    id. Fam. 13, 26, 2:

    versari in negotio,

    id. Att. 5, 10, 3:

    emergere ex negotiis,

    id. ib. 5, 10, 3; Liv. 3, 4:

    transigere negotium,

    Cic. Phil. 2, 9, 21:

    negotio desistere,

    Caes. B. G. 1, 45:

    in magno negotio habere aliquid,

    to regard a thing as important, of great moment, Suet. Caes. 23: est mihi negotium cum aliquo, I have to do with one:

    mirabar, quid hic negotii esset tibi,

    Ter. Ad. 4, 5, 8; Cic. Fam. 8, 8, 9:

    adparatus, quem flagitabat instans negotium,

    Amm. 20, 10, 1.—Esp. with reference to affairs of state:

    nostrum otium negotii inopia, non requiescendi studio constitutum est,

    Cic. Off. 3, 1, 2; cf. Suet. Aug. 32:

    publicis adfinis fuit an maritumis negotiis?

    i. e. in farming the revenue or in private commerce, Plaut. Trin. 2, 2, 50.—Of the management of domestic concerns:

    qui suum negotium gerunt otiosi,

    Cic. Lael. 23, 86:

    praeclare suum negotium gessit Roscius,

    id. Rosc. Com. 12, 34:

    suum negotium agere,

    id. Off. 1, 9, 29; cf. id. ib. 1, 34, 125.—So of trade, traffic:

    aes alienum negotii gerendi studio contractum,

    Cic. Sull. 20, 58; id. Vat. 5, 12:

    negotii gerentes,

    tradesmen, id. Sest. 45, 97:

    Trebonius ampla et expedita negotia in tuā provinciā habet,

    id. Fam. 1, 3, 1: Hor. Ep. 1, 6, 33.—Of a lawsuit, Quint. 3, 5, 11; Suet. Calig. 40; id. Rhet. 6; cf. Plaut. Aul. 3, 4, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    Difficulty, pains, trouble, labor:

    ita et hinc et illinc mi exhibent negotium,

    give me trouble, Plaut. Most. 3, 1, 38:

    huic exhibui negotium,

    id. Men. 5, 9, 13; id. Poen. 1, 2, 30:

    viden egestas quid negoti dat homini misero male,

    id. Trin. 4, 2, 5:

    satis habeo negotii in sanandis vulneribus,

    Cic. Att. 5, 17, 6:

    magnum negotium est navigare atque id mense Quintili,

    id. ib. 5, 12:

    negotium facessere alicui,

    to give one trouble, id. Fam. 3, 10, 1:

    negotium exhibere alicui,

    id. Off. 3, 31, 112:

    facere innocenti,

    Quint. 5, 12, 13:

    nihil est negotii libertatem recuperare,

    Cic. Fam. 12, 2, 1:

    Cato Siciliam tenere nullo negotio potuit,

    id. Att. 10, 16, 3; id. Fam. 2, 10, 2:

    non minori negotio,

    id. Verr. 2, 5, 68, § 175:

    quid negotii est haec poëtarum, portenta convincere?

    id. Tusc. 1, 6, 11: facili negotio, with little trouble (post-class.), Aur. Vict. Caes. 39, 38; cf.:

    levi negotio,

    Amm. 20, 10, 2 al.:

    magno negotio,

    Cels. 7, 5 init.;

    Auct. B. Aiex. 8, 4: plus negotii est, si acutus quoque morbus is factus est,

    Cels. 4, 6.—
    B.
    Like the Gr. pragma, for res, a matter, thing:

    quid est negoti?

    Plaut. Most. 2, 2, 27; 3, 2, 54:

    quid negoti est, quamobrem succenses mihi?

    id. Capt. 3, 5, 11:

    ineptum negotium et Graeculum,

    Cic. Tusc. 1, 35, 86. —So of persons Teucris illa lentum negotium, a slow affair, Cic. Att. 1, 12, 1; cf. id. Q. Fr. 2, 13, 4:

    elinguem, tardum, inhumanum negotium,

    id. post Red. in Sen. 6, 14. —As transl. of to pragma, euphemism for sensual sins, Vulg. 1 Thess. 4, 6; ib. 2 Cor. 7, 11:

    a negotio perambulante in tenebris,

    some indefinable terror, ib. Psa. 90, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > negocium

  • 8 negotium

    nĕgōtĭum ( nĕgōcĭum), ii, n. [necotium; cf.: negotium, quod non sit otium, Paul. ex Fest. p. 177 Müll.; v. 1. ne], a business, employment, occupation, affair (cf. munus).
    I.
    Lit.:

    negoti nunc sum plenus,

    Plaut. Ps. 1, 3, 146:

    quamquam negotiumst, si quid vis, non sum occupatus, etc.,

    id. Merc. 2, 2, 17:

    qui deum nihil habere negotii volunt,

    Cic. Off. 3, 28, 102:

    in extremā parte muneris ac negotii tui,

    id. Q. Fr. 1, 1, 16, § 46:

    forensia negotia,

    id. de Or. 2, 6, 23:

    qui omnibus negotiis interfuit,

    id. Fam. 1, 6, 1:

    negotium municipii administrare,

    id. ib. 13, 11:

    procurare,

    id. Verr. 2, 3, 64, § 149:

    suscipere,

    id. Cat. 3, 2, 5:

    mandare alicui,

    id. Fam. 13, 26, 2:

    versari in negotio,

    id. Att. 5, 10, 3:

    emergere ex negotiis,

    id. ib. 5, 10, 3; Liv. 3, 4:

    transigere negotium,

    Cic. Phil. 2, 9, 21:

    negotio desistere,

    Caes. B. G. 1, 45:

    in magno negotio habere aliquid,

    to regard a thing as important, of great moment, Suet. Caes. 23: est mihi negotium cum aliquo, I have to do with one:

    mirabar, quid hic negotii esset tibi,

    Ter. Ad. 4, 5, 8; Cic. Fam. 8, 8, 9:

    adparatus, quem flagitabat instans negotium,

    Amm. 20, 10, 1.—Esp. with reference to affairs of state:

    nostrum otium negotii inopia, non requiescendi studio constitutum est,

    Cic. Off. 3, 1, 2; cf. Suet. Aug. 32:

    publicis adfinis fuit an maritumis negotiis?

    i. e. in farming the revenue or in private commerce, Plaut. Trin. 2, 2, 50.—Of the management of domestic concerns:

    qui suum negotium gerunt otiosi,

    Cic. Lael. 23, 86:

    praeclare suum negotium gessit Roscius,

    id. Rosc. Com. 12, 34:

    suum negotium agere,

    id. Off. 1, 9, 29; cf. id. ib. 1, 34, 125.—So of trade, traffic:

    aes alienum negotii gerendi studio contractum,

    Cic. Sull. 20, 58; id. Vat. 5, 12:

    negotii gerentes,

    tradesmen, id. Sest. 45, 97:

    Trebonius ampla et expedita negotia in tuā provinciā habet,

    id. Fam. 1, 3, 1: Hor. Ep. 1, 6, 33.—Of a lawsuit, Quint. 3, 5, 11; Suet. Calig. 40; id. Rhet. 6; cf. Plaut. Aul. 3, 4, 2.—
    II.
    Transf.
    A.
    Difficulty, pains, trouble, labor:

    ita et hinc et illinc mi exhibent negotium,

    give me trouble, Plaut. Most. 3, 1, 38:

    huic exhibui negotium,

    id. Men. 5, 9, 13; id. Poen. 1, 2, 30:

    viden egestas quid negoti dat homini misero male,

    id. Trin. 4, 2, 5:

    satis habeo negotii in sanandis vulneribus,

    Cic. Att. 5, 17, 6:

    magnum negotium est navigare atque id mense Quintili,

    id. ib. 5, 12:

    negotium facessere alicui,

    to give one trouble, id. Fam. 3, 10, 1:

    negotium exhibere alicui,

    id. Off. 3, 31, 112:

    facere innocenti,

    Quint. 5, 12, 13:

    nihil est negotii libertatem recuperare,

    Cic. Fam. 12, 2, 1:

    Cato Siciliam tenere nullo negotio potuit,

    id. Att. 10, 16, 3; id. Fam. 2, 10, 2:

    non minori negotio,

    id. Verr. 2, 5, 68, § 175:

    quid negotii est haec poëtarum, portenta convincere?

    id. Tusc. 1, 6, 11: facili negotio, with little trouble (post-class.), Aur. Vict. Caes. 39, 38; cf.:

    levi negotio,

    Amm. 20, 10, 2 al.:

    magno negotio,

    Cels. 7, 5 init.;

    Auct. B. Aiex. 8, 4: plus negotii est, si acutus quoque morbus is factus est,

    Cels. 4, 6.—
    B.
    Like the Gr. pragma, for res, a matter, thing:

    quid est negoti?

    Plaut. Most. 2, 2, 27; 3, 2, 54:

    quid negoti est, quamobrem succenses mihi?

    id. Capt. 3, 5, 11:

    ineptum negotium et Graeculum,

    Cic. Tusc. 1, 35, 86. —So of persons Teucris illa lentum negotium, a slow affair, Cic. Att. 1, 12, 1; cf. id. Q. Fr. 2, 13, 4:

    elinguem, tardum, inhumanum negotium,

    id. post Red. in Sen. 6, 14. —As transl. of to pragma, euphemism for sensual sins, Vulg. 1 Thess. 4, 6; ib. 2 Cor. 7, 11:

    a negotio perambulante in tenebris,

    some indefinable terror, ib. Psa. 90, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > negotium

См. также в других словарях:

  • adfinis — index germane Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • PhpStreamcast — is an advanced web frontend for build a web radio based on streamcast or stream db, both streaming (and playlist) engines for icecast.Features* Support for both streamcast and stream db * Supports all possible operations on streamcast server… …   Wikipedia

  • Androsace — chamaejasme in Liechtenstein Scientific classification Kingdom: Plantae …   Wikipedia

  • Petrus Cimdars — (auch: Cimdarsius, Zimdarsius, Czimdarsius, Cymdarsius, Zimdarsius, Tzimdarsius, Zimmendarschius, Cimdarse, Zimmendarse, Cimmerdasi etc.; * 1524 in Wollin; † 12. Januar 1584 in Greifswald) war ein deutscher lutherischer Theologe und… …   Deutsch Wikipedia

  • Проломник — Androsace laevigata, общий вид цветущег …   Википедия

  • ԲԱՂԱԶԱՆ — (ի, ից.) NBH 1 425 Chronological Sequence: Unknown date ա. (ʼի բաղ, եւ զան, իբր Ազն). συγγενής cognatus, proximus, adfinis, cohaerens, concivus որ եւ ԲԱՂԱԶԱՆԵԱԼ. որպէս թէ Ազգակից իմն ըստ իմիք, միաբան, ընդակից, յարմար. հանգէտ. քաջադէպ բաղարկոցեալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»