-
101 indignus
I.Of persons.A.In gen., unworthy.(α).Absol.:(β).divitias quivis quamvis indignus, habere potest,
Cic. Tusc. 5, 16, 46:indignissimi candidati,
Liv. 4, 57, 11 al. —With abl.: te omni honore indignissimum judicat. Cic. Vatin. 16, 39; so id. Pis. 23, 54; Nep. Dat. 5, 5; Quint. 10, 1, 90; Curt. 4, 1, 10; Stat. Th. 11, 304 al.—(γ).With gen.:(δ).magnorum haud umquam indignus avorum,
Verg. A. 12, 649.—With qui:(ε).iine indigni erant qui impetrarent?
Cic. Rosc. Am. 41; so Plin. Ep. 7, 27, 15; Curt. 6, 4, 8:indignus quem mors tam saeva maneret,
Juv. 4, 95 al. —With ut:(ζ).cum indigni, ut a vobis redimeremur, visi simus,
Liv. 22, 59, 17.—With inf.:B.indigni ( = quos non decet) fraternum rumpere foedus,
Hor. Ep. 1, 3, 35; Sil. 2, 111.—Esp., not deserving any thing, undeserving:II.Indignis si male dicitur, male dictum id esse duco,
Plaut. Curc. 4, 2, 27:ad calamitates hominum indignorum (sc. istis calamitatibus) sublevandas,
undeservedly suffering, Cic. Tusc. 4, 20, 46:Pompeius morte,
Quint. 3, 8, 57:cur eget indignus quisquam te divite,
Hor. S. 2, 2, 103:indignus injuriā hac,
Ter. Ad. 2, 1, 12.—Of inanim. and abstr. things.A.Unworthy, unbecoming, shameful, intolerable, severe, cruel, harsh:B.ne istuc nequiquam dixeris tam indignum dictum in me,
Plaut. As. 3, 3, 108:nulla vox est audita populi R. majestate indigna,
Caes. B. G. 7, 17:nihil, quod ipsis esset indignum, committebant,
id. ib. 5, 35:lictoribus indignum in modum mulcatis,
Liv. 29, 9, 6:indignis modis acceptus,
Ter. Ad. 2, 1, 12:facinus,
id. And. 1, 1, 118:exempla,
id. Eun. 5, 5, 4:mors,
Verg. A. 6, 163:aliquid pro indignissimo habere,
Liv. 1, 40, 2:hoc uno sol quicquam non vidit indignius,
Cic. Off. 2, 8, 28:studiis indignum ferre laborem,
Juv. 7, 17:hiemes,
severe, Verg. G. 2, 373:fortuna,
id. A. 11, 108. — With the sup. in u:digna atque indigna relatu Vociferans,
Verg. A. 9, 595; Liv. 34, 58, 4.—With inf.:fabula non indigna referri,
Ov. A. A. 1, 681; id. M. 1, 508:indignum est a pari vinci, aut superiore: indignius ab inferiore,
Cic. Quint. 31, 95:non indignum videtur, egregium facinus memorare,
improper, Sall. J. 79, 1:nonne hoc indignissimum est?
Cic. Rosc. Am. 3, 8; id. Div. in Caecil. 12, 38.— Absol.:indignum, as an exclamation,
shame, Ov. M. 5, 37; Amm. 1, 6, 1; Hor. Ep. 1, 6, 22 al.—Undeserved:A.indigna pati,
Liv. 31, 30, 3:indignamque necem pretium patietur amoris?
Ov. M. 10, 627.— Advv.: indignē and indignĭter.Indigne.1.Unworthily, undeservedly, dishonorably, shamefully:2.indigne dotem quaerere,
Plaut. Cist. 2, 3, 21:meretricem deperit,
id. Bacch. 3, 3, 66:aliquem injuria afficere,
Ter. Phorm. 5, 1, 3:cervices in carcere frangebantur indignissime civium R.,
Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147:interierunt,
Caes. B. G. 7, 38, 8.—Indignantly:B.Macedones, eum sibi anteponi, indigne ferebant,
took it ill, Nep. Eum. 1, 3:pati,
Cic. Verr. 2, 5, 12, § 31.—Indigniter: vixit bis decem annis nata, Epigr. in Anthol. Lat. T. 2, p. 176 Burm. -
102 injucundus
in-jūcundus, a, um, adj.I.Unpleasant (class.):II.minime nobis injucundus labor,
Cic. Fin. 1, 1, 3:rumor bonis,
id. Q. Fr. 3, 8, 4:odor,
Plin. 25, 7, 36, § 74:sonus vocis,
Gell. 13, 20, 12:schemata,
Quint. 4, 5, 4:non injucundus auctor,
id. 10, 1, 124. — Comp., Cael. Aur. Tard. 1, 4, 123.—Harsh, severe:adversus malos,
Tac. Agr. 22. — Adv.: injūcundē, unpleasantly:res injucundius actae,
Cic. Att. 1, 20, 1. -
103 injustitia
injustĭtĭa, ae, f. [injustus].I.Injustice, unjust proceeding:II.injustitiae duo genera sunt, etc.,
Cic. Off. 1, 7, 23:totius injustitiae nulla capitalior est, quam eorum, etc.,
id. ib. 13, 41; id. N. D. 3, 28 fin.; id. Tusc. 4, 18, 42.— Plur.:exprobrante illis peccata et injustitias,
Lact. 4, 16, 12.— -
104 injustum
in-justus, a, um, adj., that is contrary to right and justice, unjust, wrongful, unreasonable, excessive, oppressive, severe.I.In gen., unsuitable, oppressive, excessive (rare):II.onus ( = immodicum),
Cic. Or. 10, 35:faenus,
Liv. 42, 5:injustis collatum viribus hostem,
unequal, Stat. Th. 6, 774.—In partic., unjust, wrongful:1.vir maleficus naturā et injustus,
Cic. Tusc. 5, 20, 57; id. Fl. 38, 97:noverca,
harsh, severe, Verg. E. 3, 33:homine imperito numquam quidquam injustius,
Ter. Ad. 1, 2, 18:emori, ne aliquid faciat injustum,
Lact. 5, 13, 15:Samnites Sidicinis injusta arma cum intulissent,
Liv. 7, 29, 4:injusto carpere dente,
with envious, malicious tooth, Ov. P. 3, 4, 73:mare,
id. Am. 2, 11, 12:iracundia,
Cic. de Or. 2, 50, 203:id quam injustum in patriam... esset, non videbat,
id. Off. 3, 21, 82:injustissima atque acerbissima incommoda,
id. Fam. 5, 17, 1:injustaque regna tenebat,
unjustly gotten, Ov. M. 5, 277.— Subst.: injustum, i, n., injustice:jura inventa metu injusti fateare necesse est,
Hor. S. 1, 3, 111. — Adv.: injustē.In gen., i. q. injuriā, wrongfully, unfairly:2.morbus non injuste terret,
not without cause, Cels. 7, 3.—In partic., unjustly:imperare alicui,
Plaut. Capt 2, 2, 58: in aliquem dicere, id. Bacch. 3, 3, 59:facis injuste si putas, etc.,
Cic. Fl. 17, 41; id. Off. 1, 7, 23; 3, 21, 84 al.:male et injuste facere,
Nep. Them. 7 fin. — Sup.:injustissime,
Sall. J. 85, 43. -
105 injustus
in-justus, a, um, adj., that is contrary to right and justice, unjust, wrongful, unreasonable, excessive, oppressive, severe.I.In gen., unsuitable, oppressive, excessive (rare):II.onus ( = immodicum),
Cic. Or. 10, 35:faenus,
Liv. 42, 5:injustis collatum viribus hostem,
unequal, Stat. Th. 6, 774.—In partic., unjust, wrongful:1.vir maleficus naturā et injustus,
Cic. Tusc. 5, 20, 57; id. Fl. 38, 97:noverca,
harsh, severe, Verg. E. 3, 33:homine imperito numquam quidquam injustius,
Ter. Ad. 1, 2, 18:emori, ne aliquid faciat injustum,
Lact. 5, 13, 15:Samnites Sidicinis injusta arma cum intulissent,
Liv. 7, 29, 4:injusto carpere dente,
with envious, malicious tooth, Ov. P. 3, 4, 73:mare,
id. Am. 2, 11, 12:iracundia,
Cic. de Or. 2, 50, 203:id quam injustum in patriam... esset, non videbat,
id. Off. 3, 21, 82:injustissima atque acerbissima incommoda,
id. Fam. 5, 17, 1:injustaque regna tenebat,
unjustly gotten, Ov. M. 5, 277.— Subst.: injustum, i, n., injustice:jura inventa metu injusti fateare necesse est,
Hor. S. 1, 3, 111. — Adv.: injustē.In gen., i. q. injuriā, wrongfully, unfairly:2.morbus non injuste terret,
not without cause, Cels. 7, 3.—In partic., unjustly:imperare alicui,
Plaut. Capt 2, 2, 58: in aliquem dicere, id. Bacch. 3, 3, 59:facis injuste si putas, etc.,
Cic. Fl. 17, 41; id. Off. 1, 7, 23; 3, 21, 84 al.:male et injuste facere,
Nep. Them. 7 fin. — Sup.:injustissime,
Sall. J. 85, 43. -
106 inlevigatus
illēvĭgātus ( illaev- or inl-), a, um, adj. [in-laevigatus], not smooth, rough, harsh:sonus (with inconditus),
Diom. p. 499 P. -
107 inportunus
importūnus ( inp-), a, um, adj. [from porto, qs. not conducive, not proper; opp. opportunus; hence], unfit, unsuitable, inconvenient (cf.: molestus, intempestivus, praeposterus).I.In gen. (rare):II.num importunum tempus in tanto otio?
Cic. de Or. 2, 5, 20 B. and K. (al. inopportunum):aggeribus turribusque et aliis machinationibus locus inportunus,
Sall. J. 92, 7:importuna locorum,
Sil. 3, 540; cf.:Armeniam petunt, id temporis importunam, quia hiems occipiebat,
Tac. A. 12, 12: etenim est in eo loco sedes huic nostro non importuna sermoni, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 5, 18:vi quidem regere patriam aut parentis importunum est,
Sall. J. 3, 2.—ln partic., pregn.A.Troublesome, grievous, distressing, dangerous (rare):B.quom illi inportunam tempestatem conciet,
Plaut. Trin. 2, 3, 8:neque alius importunior acutiorque morbus est,
Cels. 4, 3:pauperies,
Hor. C. 3, 16, 37:Caphareus,
stormy, Ov. M. 14, 481.—With respect to character, indecorous, unmannerly, uncivil, rude, morose, harsh, churlish, cruel, savage (class.; syn.: crudelis, immanis; opp. clemens).1.Of living beings:2.tam enim esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,
Cic. Rep. 1, 33:importunus atque amens tyrannus,
id. Verr. 2, 5, 40, § 103:crudelis atque importuna mulier,
id. Clu. 63, 177:tam importunus tamque crudelis,
id. Fin. 1, 10, 35:crudelissimus atque importunissimus tyrannus,
Liv. 29, 17, 20:uxor importuna atque incommoda,
Plaut. As. 1, 1, 47:senex,
Ter. Heaut. 1, 2, 23:importunissimus hostis,
Cic. Cat. 2, 6, 12:decemviri,
Liv. 5, 2, 8:plebeii quam fuerint importuni, vides,
Cic. Fam. 9, 21 fin.:locutores,
Gell. 1, 15, 1:dives et importunus,
Hor. Ep. 2, 2, 185:eripiet curule cui volet importunus ebur,
id. ib. 1, 6, 54:volucres,
Verg. G. 1, 470; Hor. S. 1, 8, 6; cf.:ales (bubo), i. e. infausta,
Verg. A. 12, 864.—Of things:immanis atque importuna natura,
Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:libidines,
id. ib. 2, 4, 50, §111: clades civitatis,
id. Brut. 97, 332:mors,
Ov. Am. 3, 9, 19:sitis famesque argenti,
Hor. Ep. 1, 18, 23:importuna atque audax argutia,
Gell. 3, 1, 6. — Adv.: importunē ( inp-), unsuitably, unseasonably; rudely, violently:confidere suis testibus et importune insistere,
Cic. Ac. 2, 25, 80:repetere,
Dig. 13, 6, 17:immittere versum de Pyrrho,
Gell. 10, 16, 18:vexare civitates tyrannica crudelitate,
Just. 42, 1.— Comp.:insultare veritati,
Lact. 5, 2. — Sup.:facere,
Gell. 20, 6, 14. -
108 mitesco
mītesco ( mitisco), ĕre, v. inch. n. [mitis], to become mild or mellow, to grow ripe (of fruits, to lose their roughness or harsh flavor; class.).I.Lit.: nec grandiri frugum fetum posse nec mitescere, Pac. ap. Non. 343, 16 (Trag. Rel. v. 142 Rib.): uvae a sole mitescunt, Cic. Oecon. ap. Gell. 15, 5, 8:B.mala,
Plin. 15, 14, 15, § 51:cornus, arbutus, prunus, piri,
to grow mellow, ripe, Col. 7, 9:sunt (herbae) quae mitescere flamma, Mollirique queant,
Ov. M. 15, 78:ervum,
Plin. 22, 25, 73, § 153.—Transf., in gen., to grow mild, soft; to grow gentle, tame: offirmatod animo mitescit metus, Pac. ap. Non. 406, 9 (Trag. Rel. v. 293 Rib.): nullum est ingenium tantum neque cor tam ferum, quod non... mitiscat malo, Att. ap. Non. 473, 6 (Trag. Rel. v. 684 Rib.): caelum mitescere, arbores frondescere, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:II.hiems,
Liv. 23, 19:annus,
Sil. 15, 505:frigora,
Hor. C. 4, 7, 9:Alpium juga,
Plin. 3, 25, 28, § 147:ferae quaedam numquam mitescunt,
Liv. 33, 45. —Trop., to grow mild, gentle:nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit,
Hor. Ep. 1, 1, 39. -
109 mitisco
mītesco ( mitisco), ĕre, v. inch. n. [mitis], to become mild or mellow, to grow ripe (of fruits, to lose their roughness or harsh flavor; class.).I.Lit.: nec grandiri frugum fetum posse nec mitescere, Pac. ap. Non. 343, 16 (Trag. Rel. v. 142 Rib.): uvae a sole mitescunt, Cic. Oecon. ap. Gell. 15, 5, 8:B.mala,
Plin. 15, 14, 15, § 51:cornus, arbutus, prunus, piri,
to grow mellow, ripe, Col. 7, 9:sunt (herbae) quae mitescere flamma, Mollirique queant,
Ov. M. 15, 78:ervum,
Plin. 22, 25, 73, § 153.—Transf., in gen., to grow mild, soft; to grow gentle, tame: offirmatod animo mitescit metus, Pac. ap. Non. 406, 9 (Trag. Rel. v. 293 Rib.): nullum est ingenium tantum neque cor tam ferum, quod non... mitiscat malo, Att. ap. Non. 473, 6 (Trag. Rel. v. 684 Rib.): caelum mitescere, arbores frondescere, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:II.hiems,
Liv. 23, 19:annus,
Sil. 15, 505:frigora,
Hor. C. 4, 7, 9:Alpium juga,
Plin. 3, 25, 28, § 147:ferae quaedam numquam mitescunt,
Liv. 33, 45. —Trop., to grow mild, gentle:nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit,
Hor. Ep. 1, 1, 39. -
110 peracerbus
pĕr-ăcerbus, a, um, adj., very harsh to the taste.I.Lit.:II.uva peracerba gustatu,
Cic. Sen. 15, 53.—Trop., very painful:mihi peracerbum fuit, quod, etc.,
Plin. Ep. 6, 5, 6. -
111 praefringo
prae-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break off before or at the end, to break to pieces, shiver (class.):A. B.ne caulis praefringatur,
Cato, R. R. 33 (cited by Plin. 17, 22, 35, § 20):hastas,
Liv. 8, 10; so,primam aciem telo,
to break off the point of the missile, Just. 6, 8, 2:cornu galeae,
Liv. 27, 33:praefracto rostro (triremis),
Caes. B. C. 2, 6: praefracta strigilis, Lucil. ap. Gell. 3, 14, 10:praefracta ligna,
Lucr. 1, 892.—Hence, praefractus, a, um, P. a.In character, stern, harsh, inflexible: Aristo Chius, praefractus, ferreus, Cic. Fragm. ap. Non. 155, 14:praefractior atque abscissior justitia,
Val. Max. 6, 5 fin.:praefractius perseverantiae exemplum,
sterner, firmer, id. 3, 8, ext. 3.— Adv.: praefractē, sternly, inflexibly, resolutely:aerarium defendere,
Cic. Off. 3, 22, 88 (Non. 155, 11, reads praefractum).— Comp., Val. Max. 9, 7 fin. -
112 pugnax
I.Lit.:B.centuriones pugnaces,
Cic. Phil. 8, 9, 26:acer et pugnax,
id. Rep. 5, 8, 10 (from Non. 337, 31):Minerva,
Ov. Tr. 3, 9, 7:Achivi,
Hor. C. 3, 3, 27:filius Thetidis,
id. ib. 4, 6, 8:gens,
Tac. Agr. 17:hastas,
Prop. 3, 7 (4, 8), 25:pugnacissimus quique,
Tac. H. 4, 60:gentes pugnacissimae,
Curt. 3, 9, 3: hac legione noli pugnacius quidquam putare, Asin. Pol. ap. Cic. Fam, 10, 31, 5:aries,
Col. 7, 3, 6; cf.:galli gallinacei pugnacissimi duo,
Petr. 86:ensis,
Ov. Tr. 5, 7, 48.— Poet., with inf.:tenui pugnax instare veruto,
Sil. 3, 363.—Trop., of a speech or of the speaker, combative, quarrelsome, contentious:II.oratio pugnacior (opp. pacatior),
Cic. Brut. 31, 121:oratio pugnax et contentiosa,
Plin. Ep. 2, 19, 5:exordium dicendi vehemens et pugnax, non saepe esse debeat,
Cic. de Or. 2, 78, 317.—Transf., in gen., obstinate, refractory, pertinacious:Graecus nimis pugnax esse noluit,
Cic. Pis. 28, 70: non est pugnax in vitiis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1.—Of things, concrete and abstract; with dat.:ignis aquae pugnax,
Ov. M. 1, 432; Plin. 15, 3, 4, § 13:musta,
harsh, id. 14, 20, 25, § 125:quid ferri duritiā pugnacius?
id. 36, 16, 25, § 127.—Hence, adv.: pugnācĭter, contentiously, violently, obstinately:certare cum aliis pugnaciter,
Cic. Ac. 2, 20, 65:dicere,
Quint. 9, 4, 126:ferire,
Sen. Q. N. 1, 2, 11.— Comp.:alia pugnacius dicenda,
Quint. 9, 4, 130.— Sup.:pugnacissime defendere sententiam,
Cic. Ac. 2, 3, 9. -
113 rasura
rāsūra, ae, f. [id.].I.Lit., a scraping, a shaving (post-Aug.):2. II.calami,
Col. 4, 29, 9:barbae capitisque,
Hier. in Isa. 5, 15, 2.—Trop.:gulae,
the harsh pronunciation of the gutturals by the Orientals, Hier. in Ep. Paul. ad Tit. 2, 9. -
114 raucus
raucus, a, um, adj. [from root ru-, to make a loud noise, ravus], hoarse.I.Lit. (freq. and class.):2.rogitando sum raucus factus,
Plaut. Ep. 2, 1, 16: expurigabo ad raucam ravim omnia, id. Fragm. ap. Non. 164, 19:nos raucos saepe attentissime audiri video: at Aesopum, si paulum irrauserit, explodi,
Cic. de Or. 1, 61, 259; Prop. 1, 16, 39:cornices,
Lucr. 6, 751:palumbes,
Verg. E. 1, 58:cicadae,
id. ib. 2, 12:fauces,
Lucr. 6, 1189; cf.guttur,
Ov. M. 2, 484:os aselli,
id. F. 1, 433:vox (ranarum),
id. M. 6, 377:garrulitas (picarum),
id. ib. 5, 678:stridor (simiae),
id. ib. 14, 100:quaere peregrinum vicinia rauca reclamat,
screaming herself hoarse, Hor. Ep. 1, 17, 62; cf.circus,
Juv. 8, 59 Rup.:causidici,
Mart. 4, 8, 2:rogatores,
id. 10, 5, 4:Codrus,
Juv. 1, 2:cohors (Gallorum),
id. 6, 514:illa (puella) sonat raucum quiddam,
Ov. A. A. 3, 289; cf. the foll.— Poet., in gen., of the swan:dant sonitum rauci per stagna loquacia cygni,
Verg. A. 11, 458.— Comp.:raucior,
Mart. Cap. 1, § 28; Serv. ad Verg. A. 7, 704.—Transf., of inanimate things, hoarse, hollow, or deep sounding, harsh, rough, grating, etc. (only in the poets):II.cornu,
Prop. 3, 3 (4, 2), 41:cymbala,
id. 3, 17 (4, 16), 36:tibia,
id. 3, 10 (4, 9), 23:ossa (tubae),
id. 4 (5), 3, 20; cf.aes (i. e. tuba),
Verg. G. 4, 71 et saep.:murmur (undae),
id. ib. 1, 109; cf. Hadria, Hor. C. 2, 14, 14:litus,
Stat. Th. 5, 291:Aquilo,
Mart. 1, 50, 20:tonitrua,
Stat. Th. 2, 40:postes,
Prop. 4 (5), 8, 49; cf. Ov. Am. 1, 6, 50: aes (i. e. scutum). Verg. A. 2, 545 et saep.:amnis Rauca sonans,
id. ib. 9, 125; cf.:tumidus post flamina pontus Rauca gemit,
Luc. 5, 217:arma raucum gemuere,
Sil. 2, 245; cf. Ov. A. A. 3, 289.—Trop.:te vero nolo, nisi ipse rumor jam raucus erit factus, ad Baias venire,
has become faint, died away, Cic. Fam. 9, 2, 5. -
115 saevum
saevus, a, um (collat. form saevis, e; in gen. plur. saevium, Amm. 15, 9; 29, 5), adj. [etym. dub.; perh. akin with scaevus, q. v.], roused to fierceness (while ferus signifies naturally fierce); raging, furious, fell, savage, ferocious, etc. (mostly poet.)I.Lit., of animals:II.leones,
Lucr. 3, 306; 4, 1016; cf.:saecla leonum,
id. 5, 862:leaena,
Tib. 3, 4, 90:lea,
Ov. M. 4, 102:saevior leaena,
Verg. G. 3, 246:apri,
Lucr. 5, 1327:sues,
id. 5, 1309:lupi,
Tib. 1, 5, 54:canes,
Prop. 4 (5), 4, 40; Ov. M. 7, 64:ferae,
Tib. 1, 10, 6; Ov. M. 4, 404; 7, 387:belua,
Hor. C. 1, 12, 22.—Transf., of any vehement, passionate excitement, fierce, cruel, violent, harsh, severe, fell, dire, barbarous, etc. (syn.: crudelis, inmitis, trux, durus).A.Of persons:B.nunc truculento mihi atque saevo usus sene est,
Plaut. Bacch. 4, 5, 3; so (with truculentus) id. Truc. 3, 2, 5; cf.:agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, etc.,
Ter. Ad. 5, 4, 12:gens, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: ex amore saevus,
Plaut. Am. 1, 3, 43:uxor,
cross, Ter. Phorm. 5, 1, 17:vir,
Hor. C. 3, 10, 2:custos,
id. Ep. 1, 16, 77:magister,
id. ib. 1, 18, 13:novercae,
Verg. G. 2, 128:Canidia,
Hor. Epod. 5, 47:Tisiphone,
id. S. 1, 8, 33:mater Cupidinum,
id. C. 1, 19, 1; 4, 1, 5:Juno,
Verg. A. 1, 4; cf.:conjux Jovis,
Ov. M. 9, 199:Proserpina,
Hor. C. 1, 28, 20:Necessitas,
id. ib. 1, 35, 17:tyrannus,
Ov. M. 6, 581; cf.:cum tyranno saevissimo et violentissimo in suos,
Liv. 34, 32:saevus metu,
Suet. Dom. 3:aliquanto post civilis belli victoriam saevior,
id. ib. 10:post cujus interitum vel saevissimus exstitit,
id. Tib. 61:saevorum saevissime Centaurorum, Euryte,
Ov. M. 12, 219 et saep.: saevus in armis Aeneas acuit Martem, terrible, deinos, Verg. A. 12, 107:Hector,
id. ib. 1, 99; Ov. M. 13, 177:Achilles,
id. ib. 12, 582:sed manibus qui saevus erit,
Tib. 1, 10, 67:nimium in pellice saevae deae,
Ov. M. 4, 547:videt Atridas Priamumque et saevum ambobus Achillem,
Verg. A. 1, 458:saevus accusandis reis,
Tac. A. 11, 5:duces,
Hor. C. 3, 16, 16.— Poet., with inf. (cf. saevio, II. A.):quaelibet in quemvis opprobria fingere saevus,
Hor. Ep. 1, 15, 30; cf. in comp.:saevior ante alios iras servasse,
Sil. 11, 7.—Of things: mare, Naev. ap. Fest. s. v. topper, p. 352 Müll.; Sall. J. 17, 5:(α).pelagus,
Ov. M. 14, 559:fluctus,
Plaut. Mil. 2, 5, 4:procellae,
Lucr. 3, 805:undae,
id. 5, [p. 1616] 222: saevi exsistunt turbines, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157:ventus,
Cic. Att. 5, 12; Liv. 28, 18; Ov. M. 12, 8: tempestates, Lucil. ap. Non. 388, 17; Lucr. 6, 458; Liv. 24, 8; cf.hiems,
id. 40, 45; Val. Fl. 7, 52:Orion,
Verg. A. 7, 719:scopulus,
id. ib. 5, 270:ignes,
Prop. 1, 1, 27; Ov. M. 2, 313; Hor. C. 1, 16, 11:bipennis,
Ov. M. 8, 766:falx Priapi,
Tib. 1, 1, 18:catenae,
Hor. C. 3, 11, 45: tympana, sounding harshly or terribly, id. ib. 1, 18, 13 et saep.: saevo ac duro in bello, Lucil. ap. Non. 388, 15; so,bellum,
Lucr. 1, 475: saeva et tristia dicta, Lucil. ap. Non. 388, 23: unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ap. Cic. Div. 2, 56, 115:minae,
Prop. 1, 17, 6 sq.:verba,
Hor. Epod. 12, 13:jocus,
id. Ep. 2, 1, 148; id. C. 1, 33, 12:naves,
id. ib. 1, 37, 30:militia,
id. Ep. 1, 18, 54:cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur,
Cic. Rep. Fragm. 6, p. 419 Osann (5, p. 247 B. and K.; ap. Amm. 15, 5, 23): Medea amore saevo saucia, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34; and ap. Cic. Cael. 8, 18 (Trag. v. 288 Vahl.); so,Amor,
Verg. E. 8, 47:horror,
id. A. 12, 406:verbera,
id. G. 3, 252:ira,
Prop. 1, 18, 14:damna,
Tac. A. 2, 26:adulationes,
id. ib. 4, 20:caedes,
Ov. M. 1, 161:dolores,
Verg. A. 1, 25:ira,
Ov. M. 1, 453:paupertas,
Hor. C. 1, 12, 43:quae sibi belligeranti saeva vel prospera evenissent,
Tac. A. 2, 5:ut saeva et detestanda Quirinio clamitarent,
id. ib. 3, 23:multa saevaque questus,
id. ib. 1, 6.— Adv., in three forms, saeve, saeviter (anteclass.), and saevum (in post-Aug. poets), fiercely, furiously, ferociously, cruelly, barbarously, etc.saevē:(β).saeve et atrociter factitavit,
Suet. Tib. 59:facere omnia,
Luc. 8, 492:gesturus impia bella,
id. 7, 171. —saevĭter: ferro cernunt de victoriā, Enn. ap Non. 511, 8; Att. and Afran. ib. 4, 7; Plaut. Ps. 5, 2, 3; id. Poen. 1, 2, 122; id. Trin. 4, 3, 53.—(γ).saevum:b.cui arridens,
Sil. 1, 398; Stat. Th. 3, 589; Claud. Rapt. Pros. 1, 285.—Comp.:c.lumina Gorgoneo saevius igne micant,
Ov. A. A. 3, 504; Plin. 30, 2, 5, § 15; Hor. C. 2, 10, 9.—Sup.:sunt (loca), quae tepent hieme, sed aestate saevissime candent,
Col. 1, 4, 9; Claud. ap. Suet. Claud. 2:saevissime dentiunt,
Plin. 11, 37, 64, § 170. -
116 saevus
saevus, a, um (collat. form saevis, e; in gen. plur. saevium, Amm. 15, 9; 29, 5), adj. [etym. dub.; perh. akin with scaevus, q. v.], roused to fierceness (while ferus signifies naturally fierce); raging, furious, fell, savage, ferocious, etc. (mostly poet.)I.Lit., of animals:II.leones,
Lucr. 3, 306; 4, 1016; cf.:saecla leonum,
id. 5, 862:leaena,
Tib. 3, 4, 90:lea,
Ov. M. 4, 102:saevior leaena,
Verg. G. 3, 246:apri,
Lucr. 5, 1327:sues,
id. 5, 1309:lupi,
Tib. 1, 5, 54:canes,
Prop. 4 (5), 4, 40; Ov. M. 7, 64:ferae,
Tib. 1, 10, 6; Ov. M. 4, 404; 7, 387:belua,
Hor. C. 1, 12, 22.—Transf., of any vehement, passionate excitement, fierce, cruel, violent, harsh, severe, fell, dire, barbarous, etc. (syn.: crudelis, inmitis, trux, durus).A.Of persons:B.nunc truculento mihi atque saevo usus sene est,
Plaut. Bacch. 4, 5, 3; so (with truculentus) id. Truc. 3, 2, 5; cf.:agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, etc.,
Ter. Ad. 5, 4, 12:gens, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: ex amore saevus,
Plaut. Am. 1, 3, 43:uxor,
cross, Ter. Phorm. 5, 1, 17:vir,
Hor. C. 3, 10, 2:custos,
id. Ep. 1, 16, 77:magister,
id. ib. 1, 18, 13:novercae,
Verg. G. 2, 128:Canidia,
Hor. Epod. 5, 47:Tisiphone,
id. S. 1, 8, 33:mater Cupidinum,
id. C. 1, 19, 1; 4, 1, 5:Juno,
Verg. A. 1, 4; cf.:conjux Jovis,
Ov. M. 9, 199:Proserpina,
Hor. C. 1, 28, 20:Necessitas,
id. ib. 1, 35, 17:tyrannus,
Ov. M. 6, 581; cf.:cum tyranno saevissimo et violentissimo in suos,
Liv. 34, 32:saevus metu,
Suet. Dom. 3:aliquanto post civilis belli victoriam saevior,
id. ib. 10:post cujus interitum vel saevissimus exstitit,
id. Tib. 61:saevorum saevissime Centaurorum, Euryte,
Ov. M. 12, 219 et saep.: saevus in armis Aeneas acuit Martem, terrible, deinos, Verg. A. 12, 107:Hector,
id. ib. 1, 99; Ov. M. 13, 177:Achilles,
id. ib. 12, 582:sed manibus qui saevus erit,
Tib. 1, 10, 67:nimium in pellice saevae deae,
Ov. M. 4, 547:videt Atridas Priamumque et saevum ambobus Achillem,
Verg. A. 1, 458:saevus accusandis reis,
Tac. A. 11, 5:duces,
Hor. C. 3, 16, 16.— Poet., with inf. (cf. saevio, II. A.):quaelibet in quemvis opprobria fingere saevus,
Hor. Ep. 1, 15, 30; cf. in comp.:saevior ante alios iras servasse,
Sil. 11, 7.—Of things: mare, Naev. ap. Fest. s. v. topper, p. 352 Müll.; Sall. J. 17, 5:(α).pelagus,
Ov. M. 14, 559:fluctus,
Plaut. Mil. 2, 5, 4:procellae,
Lucr. 3, 805:undae,
id. 5, [p. 1616] 222: saevi exsistunt turbines, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157:ventus,
Cic. Att. 5, 12; Liv. 28, 18; Ov. M. 12, 8: tempestates, Lucil. ap. Non. 388, 17; Lucr. 6, 458; Liv. 24, 8; cf.hiems,
id. 40, 45; Val. Fl. 7, 52:Orion,
Verg. A. 7, 719:scopulus,
id. ib. 5, 270:ignes,
Prop. 1, 1, 27; Ov. M. 2, 313; Hor. C. 1, 16, 11:bipennis,
Ov. M. 8, 766:falx Priapi,
Tib. 1, 1, 18:catenae,
Hor. C. 3, 11, 45: tympana, sounding harshly or terribly, id. ib. 1, 18, 13 et saep.: saevo ac duro in bello, Lucil. ap. Non. 388, 15; so,bellum,
Lucr. 1, 475: saeva et tristia dicta, Lucil. ap. Non. 388, 23: unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ap. Cic. Div. 2, 56, 115:minae,
Prop. 1, 17, 6 sq.:verba,
Hor. Epod. 12, 13:jocus,
id. Ep. 2, 1, 148; id. C. 1, 33, 12:naves,
id. ib. 1, 37, 30:militia,
id. Ep. 1, 18, 54:cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur,
Cic. Rep. Fragm. 6, p. 419 Osann (5, p. 247 B. and K.; ap. Amm. 15, 5, 23): Medea amore saevo saucia, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34; and ap. Cic. Cael. 8, 18 (Trag. v. 288 Vahl.); so,Amor,
Verg. E. 8, 47:horror,
id. A. 12, 406:verbera,
id. G. 3, 252:ira,
Prop. 1, 18, 14:damna,
Tac. A. 2, 26:adulationes,
id. ib. 4, 20:caedes,
Ov. M. 1, 161:dolores,
Verg. A. 1, 25:ira,
Ov. M. 1, 453:paupertas,
Hor. C. 1, 12, 43:quae sibi belligeranti saeva vel prospera evenissent,
Tac. A. 2, 5:ut saeva et detestanda Quirinio clamitarent,
id. ib. 3, 23:multa saevaque questus,
id. ib. 1, 6.— Adv., in three forms, saeve, saeviter (anteclass.), and saevum (in post-Aug. poets), fiercely, furiously, ferociously, cruelly, barbarously, etc.saevē:(β).saeve et atrociter factitavit,
Suet. Tib. 59:facere omnia,
Luc. 8, 492:gesturus impia bella,
id. 7, 171. —saevĭter: ferro cernunt de victoriā, Enn. ap Non. 511, 8; Att. and Afran. ib. 4, 7; Plaut. Ps. 5, 2, 3; id. Poen. 1, 2, 122; id. Trin. 4, 3, 53.—(γ).saevum:b.cui arridens,
Sil. 1, 398; Stat. Th. 3, 589; Claud. Rapt. Pros. 1, 285.—Comp.:c.lumina Gorgoneo saevius igne micant,
Ov. A. A. 3, 504; Plin. 30, 2, 5, § 15; Hor. C. 2, 10, 9.—Sup.:sunt (loca), quae tepent hieme, sed aestate saevissime candent,
Col. 1, 4, 9; Claud. ap. Suet. Claud. 2:saevissime dentiunt,
Plin. 11, 37, 64, § 170. -
117 scindo
scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).I.Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:b.crines,
Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:capillos,
id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf., in a Greek construction: scissaeque capillos matres,
Ov. M. 8, 526:vela,
Plaut. Trin. 4, 1, 18:epistulam,
Cic. Fam. 5, 20, 9:vestem,
to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:vestem tibi de corpore,
Prop. 2, 5, 21:pecora scindunt herbarum radices,
Col. 2, 18, 2:asini me mordicibus scindant,
tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:sinus,
Ov. M. 10, 386:latus flagello,
id. Ib. 185:lacerum corpus ictibus innumeris,
Sil. 1, 172:vitiato fistula plumbo Scinditur,
bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:et faceret scissas languida ruga genas,
wrinkled, Prop. 3, 10, 6:vallum,
to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:limen portae,
to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:pontem,
to break down, id. ib. 5, 26:cuneis lignum,
to split, cleave, Verg. G. 1, 144:quercum cuneis,
id. A. 7, 510:cuneis fissile robur,
id. ib. 6, 182; cf.:ferro aequor (i. e. humum),
id. G. 1, 50; cf.solum,
id. ib. 2, 399:vomere terram,
Ov. A. A. 2, 671:freta ictu (remorum),
id. M. 11, 463:puppis aquas,
id. Tr. 1, 10, 48:fluvios natatu,
Claud. Cons. Hon. 4, 347:tellurem mare scindit,
Luc. 3, 61:agmen,
Tac. A. 1, 65 et saep.:labra,
to open wide, Quint. 11, 3, 81:obsonium,
to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.nihil (edulium),
Mart. 3, 12, 2:aves in frusta,
Sen. Brev. Vit. 12.—Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—B.Transf., to part, separate, divide; of places:2.dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,
Tac. G. 43:frons Italia in duo se cornua scindit,
Mel. 2, 4, 7.—Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,
Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:se (lutamenta),
Cato, R. R. 128:se (nubes),
Verg. A. 1, 587.—Mid.:omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,
Lucr. 4, 91:scinditur in geminas partes circumfluus amnis,
Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,
Plaut. Cas. 3, 6, 2.—To destroy:II.scindunt proceres Pergamum,
Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:A.aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,
Lucr. 3, 994:quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,
id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,
to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:ut (actio) noctis interventu scinderetur,
was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:verba fletu,
Ov. P. 3, 1, 157:vox scinditur,
is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,
divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,
Sen. Ep. 89, 16:scinditur incertum studia in contraria vulgus,
Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:scindebatur in multiplices curas,
Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.Lit.:B.folia pluribus divisuris,
Plin. 25, 5, 21, § 48:vitis folio,
id. 14, 2, 4, § 23:scissae (aures) cervis ac velut divisae,
id. 11, 37, 50, § 136:alumen,
Col. 6, 13, 1 (for which:scissile alumen,
Cels. 5, 2; 6, 11):vestibus,
Vulg. Job, 2, 12.— -
118 severum
1.sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).I.Of persons:B.nam te omnes saevom severumque commemorant,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:quam severus!
Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:civis severus et gravis,
Cic. Lael. 25, 95; cf.:omnium gravissimus et severissimus, etc.,
id. de Or. 2, 56, 228:Tubero (Stoicus) vitā severus,
id. Brut. 31, 117; cf.:Stoicorum secta severissima,
Quint. 1, 10, 15:agricolae,
hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:Cures,
Verg. A. 8, 638:Zethus,
Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:rumores senum severiorum,
Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,
Cat. 27, 6:adimam cantare severis,
Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:legis custodes,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,judices severi in eos solos,
id. Clu. 20, 56; cf.:severissimos atque integerrimos judices,
id. Verr. 1, 10, 30:ex familiā ad judicandum severissimā,
id. ib.:ubi haec severus te palam laudaveram,
Hor. Epod. 11, 19:auctor e severissimis,
Plin. 11, 52, 114, § 274:Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,
id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):II.Neptunus saevus severusque,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:idem acerbe severus in filium,
Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):in me severior quam in vos,
Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:Eumenidum turba,
Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:B.severā fronte curas cogitans,
Plaut. Mil. 2, 2, 46:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:frons,
Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,
Stat. Achill. 1, 288:animus (opp. mitis),
Quint. 3, 9, 7:disciplina maxime severa,
id. 1, 2, 5:imperia severiora,
Cic. Tusc. 4, 19, 43:judicia severa,
id. Verr. 2, 4, 59, § 133:lex,
Ov. P. 3, 3, 57:severiora judicia,
Quint. 4, 2, 122:severiores leges,
id. 12, 1, 40; cf.:Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,
Vell. 1, 6, 3:imperii severissimi vir,
Liv. 4, 26:quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:paulo severior poena,
Sall. C. 51, 15.—Of style:sententiae graves et severae,
Cic. Brut. 95, 325:triste et severum genus dicendi,
id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:severae Musa tragoediae,
Hor. C. 2, 1, 9:fidibus voces crevere severis,
id. A. P. 216.—Severe, dreadful, gloomy:A.severus Uncus abest,
Hor. C. 1, 35, 19:silentia noctis,
Lucr. 4, 460:heims,
Quint. Decl. 4, 14:amnem Cocyti metuet,
Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:B.graviter et severe voluptatem secernit a bono,
id. Fin. 2, 8, 24:vetuit (with graviter),
Quint. 11, 3, 148:uti judicio,
id. 1, 3, 4:aestimatae lites,
Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:vindicare Hiempsalis mortem,
Sall. J. 15, 3:dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:domesticam disciplinam regere,
Suet. Caes. 48.— Comp.:ad aliquem severius scribere,
Caes. B. C. 3, 25:adhibere aliquem,
Cic. Att. 10, 12, 3:coërcere matrimonia,
Just. 3, 3, 8. — Sup.:sunt qui voluptatem severissime contemnant,
Cic. Off. 1, 21, 71; so,exacta aetas,
id. Rosc. Com. 15, 44:dicere jus,
Suet. Caes. 43.—sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—* C. 2.Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.A.Of several men.1.Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—2.Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—3.Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—4.T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—5.Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works. —B.Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713. -
119 Severus
1.sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).I.Of persons:B.nam te omnes saevom severumque commemorant,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:quam severus!
Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:civis severus et gravis,
Cic. Lael. 25, 95; cf.:omnium gravissimus et severissimus, etc.,
id. de Or. 2, 56, 228:Tubero (Stoicus) vitā severus,
id. Brut. 31, 117; cf.:Stoicorum secta severissima,
Quint. 1, 10, 15:agricolae,
hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:Cures,
Verg. A. 8, 638:Zethus,
Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:rumores senum severiorum,
Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,
Cat. 27, 6:adimam cantare severis,
Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:legis custodes,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,judices severi in eos solos,
id. Clu. 20, 56; cf.:severissimos atque integerrimos judices,
id. Verr. 1, 10, 30:ex familiā ad judicandum severissimā,
id. ib.:ubi haec severus te palam laudaveram,
Hor. Epod. 11, 19:auctor e severissimis,
Plin. 11, 52, 114, § 274:Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,
id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):II.Neptunus saevus severusque,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:idem acerbe severus in filium,
Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):in me severior quam in vos,
Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:Eumenidum turba,
Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:B.severā fronte curas cogitans,
Plaut. Mil. 2, 2, 46:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:frons,
Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,
Stat. Achill. 1, 288:animus (opp. mitis),
Quint. 3, 9, 7:disciplina maxime severa,
id. 1, 2, 5:imperia severiora,
Cic. Tusc. 4, 19, 43:judicia severa,
id. Verr. 2, 4, 59, § 133:lex,
Ov. P. 3, 3, 57:severiora judicia,
Quint. 4, 2, 122:severiores leges,
id. 12, 1, 40; cf.:Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,
Vell. 1, 6, 3:imperii severissimi vir,
Liv. 4, 26:quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:paulo severior poena,
Sall. C. 51, 15.—Of style:sententiae graves et severae,
Cic. Brut. 95, 325:triste et severum genus dicendi,
id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:severae Musa tragoediae,
Hor. C. 2, 1, 9:fidibus voces crevere severis,
id. A. P. 216.—Severe, dreadful, gloomy:A.severus Uncus abest,
Hor. C. 1, 35, 19:silentia noctis,
Lucr. 4, 460:heims,
Quint. Decl. 4, 14:amnem Cocyti metuet,
Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:B.graviter et severe voluptatem secernit a bono,
id. Fin. 2, 8, 24:vetuit (with graviter),
Quint. 11, 3, 148:uti judicio,
id. 1, 3, 4:aestimatae lites,
Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:vindicare Hiempsalis mortem,
Sall. J. 15, 3:dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:domesticam disciplinam regere,
Suet. Caes. 48.— Comp.:ad aliquem severius scribere,
Caes. B. C. 3, 25:adhibere aliquem,
Cic. Att. 10, 12, 3:coërcere matrimonia,
Just. 3, 3, 8. — Sup.:sunt qui voluptatem severissime contemnant,
Cic. Off. 1, 21, 71; so,exacta aetas,
id. Rosc. Com. 15, 44:dicere jus,
Suet. Caes. 43.—sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—* C. 2.Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.A.Of several men.1.Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—2.Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—3.Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—4.T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—5.Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works. —B.Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713. -
120 severus
1.sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).I.Of persons:B.nam te omnes saevom severumque commemorant,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:quam severus!
Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:civis severus et gravis,
Cic. Lael. 25, 95; cf.:omnium gravissimus et severissimus, etc.,
id. de Or. 2, 56, 228:Tubero (Stoicus) vitā severus,
id. Brut. 31, 117; cf.:Stoicorum secta severissima,
Quint. 1, 10, 15:agricolae,
hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:Cures,
Verg. A. 8, 638:Zethus,
Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:rumores senum severiorum,
Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,
Cat. 27, 6:adimam cantare severis,
Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:legis custodes,
Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,judices severi in eos solos,
id. Clu. 20, 56; cf.:severissimos atque integerrimos judices,
id. Verr. 1, 10, 30:ex familiā ad judicandum severissimā,
id. ib.:ubi haec severus te palam laudaveram,
Hor. Epod. 11, 19:auctor e severissimis,
Plin. 11, 52, 114, § 274:Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,
id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):II.Neptunus saevus severusque,
Plaut. Trin. 4, 1, 6:idem acerbe severus in filium,
Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):in me severior quam in vos,
Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:Eumenidum turba,
Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:B.severā fronte curas cogitans,
Plaut. Mil. 2, 2, 46:vultus severior et tristior,
Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:frons,
Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,
Stat. Achill. 1, 288:animus (opp. mitis),
Quint. 3, 9, 7:disciplina maxime severa,
id. 1, 2, 5:imperia severiora,
Cic. Tusc. 4, 19, 43:judicia severa,
id. Verr. 2, 4, 59, § 133:lex,
Ov. P. 3, 3, 57:severiora judicia,
Quint. 4, 2, 122:severiores leges,
id. 12, 1, 40; cf.:Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,
Vell. 1, 6, 3:imperii severissimi vir,
Liv. 4, 26:quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,
Plaut. Poen. 5, 3, 51:linque severa,
Hor. C. 3, 8, 28:paulo severior poena,
Sall. C. 51, 15.—Of style:sententiae graves et severae,
Cic. Brut. 95, 325:triste et severum genus dicendi,
id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:severae Musa tragoediae,
Hor. C. 2, 1, 9:fidibus voces crevere severis,
id. A. P. 216.—Severe, dreadful, gloomy:A.severus Uncus abest,
Hor. C. 1, 35, 19:silentia noctis,
Lucr. 4, 460:heims,
Quint. Decl. 4, 14:amnem Cocyti metuet,
Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:B.graviter et severe voluptatem secernit a bono,
id. Fin. 2, 8, 24:vetuit (with graviter),
Quint. 11, 3, 148:uti judicio,
id. 1, 3, 4:aestimatae lites,
Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:vindicare Hiempsalis mortem,
Sall. J. 15, 3:dicere,
Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:domesticam disciplinam regere,
Suet. Caes. 48.— Comp.:ad aliquem severius scribere,
Caes. B. C. 3, 25:adhibere aliquem,
Cic. Att. 10, 12, 3:coërcere matrimonia,
Just. 3, 3, 8. — Sup.:sunt qui voluptatem severissime contemnant,
Cic. Off. 1, 21, 71; so,exacta aetas,
id. Rosc. Com. 15, 44:dicere jus,
Suet. Caes. 43.—sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—* C. 2.Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.A.Of several men.1.Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—2.Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—3.Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—4.T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—5.Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works. —B.Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713.
См. также в других словарях:
harsh — [ha:ʃ US ha:rʃ] adj ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(conditions)¦ 2¦(treatment/criticism)¦ 3¦(sound)¦ 4¦(light/colour)¦ 5¦(lines/shapes etc)¦ 6¦(cleaning substance)¦ ▬▬▬▬▬▬▬ [Date: 1300 1400; Origin: Probably from a Scandinavian language] 1.) ¦(CONDITIONS)¦ … Dictionary of contemporary English
harsh — [ harʃ ] adjective ** ▸ 1 difficult to live in ▸ 2 about actions/words ▸ 3 facts: unpleasant & true ▸ 4 about sounds/lights etc. ▸ 5 substances: damaging 1. ) harsh conditions or places are unpleasant and difficult to live in: the harsh… … Usage of the words and phrases in modern English
Harsh — Orígenes musicales Hard Rock Heavy Metal Rock Alternativo Noise Rock Orígenes culturales A mediados de la década de 2000 en Buenos Aires, Argentina. Instrumentos comunes … Wikipedia Español
harsh´ly — harsh «hahrsh», adjective. 1. unpleasantly rough to the touch: »a harsh towel, fruit with a harsh rind. SYNONYM(S): rugged. 2. unpleasantly rough to the taste; astringent: »a harsh flavor. SYNONYM(S): acrid, sour, sharp … Useful english dictionary
Harsh — may refer to:* Harsh, Sikar, Shekhawati, Rajasthan, India * Harsh noise, a genre of noise music * Harsh voice, the production of speech sounds with a constricted laryngeal cavity * Vivian G. Harsh (1890 1960), American librarianPeople with the… … Wikipedia
Harsh — (h[aum]rsh), a. [Compar. {Harsher} (h[aum]rsh [ e]r); superl. {Harshest}.] [OE. harsk; akin to G. harsch, Dan. harsk rancid, Sw. h[ a]rsk; from the same source as E. hard. See {Hard}, a.] 1. Rough; disagreeable; grating; esp.: (a) disagreeable to … The Collaborative International Dictionary of English
harsh — [härsh] adj. [ME harsk, akin to Ger harsch, rough, raw < IE base * kars, to scratch, comb > L carduus, thistle, carrere, to card (wool)] 1. unpleasantly sharp or rough; specif., a) grating to the ear; discordant b) too bright or vivid to… … English World dictionary
harsh — harsh·en; harsh·ly; harsh·ness; harsh; … English syllables
harsh — I adjective acerb, acerbic, acid, acrid, acrimonious, ascetic, astringent, austere, biting, bitter, brusque, brutal, burning, caustic, corrosive, crude, cruel, despiteful, discordant, disrespectful, draconian, drastic, excessive, extreme, feral,… … Law dictionary
harsh|en — «HAHR shuhn», transitive verb. to make harsh. –v.i. to become harsh: »Her voice never weakened, never harshened (Eudora Welty) … Useful english dictionary
harsh — [adj1] rough, crude (to the senses) acrid, asperous, astringent, bitter, bleak, cacophonous, caterwauling, clashing, coarse, cracked, craggy, creaking, croaking, disagreeing, discordant, dissonant, disturbing, earsplitting, flat, glaring, grating … New thesaurus