Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

harsh

  • 101 indignus

    in-dignus, a, um, adj., unworthy, undeserving (class.).
    I.
    Of persons.
    A.
    In gen., unworthy.
    (α).
    Absol.:

    divitias quivis quamvis indignus, habere potest,

    Cic. Tusc. 5, 16, 46:

    indignissimi candidati,

    Liv. 4, 57, 11 al. —
    (β).
    With abl.: te omni honore indignissimum judicat. Cic. Vatin. 16, 39; so id. Pis. 23, 54; Nep. Dat. 5, 5; Quint. 10, 1, 90; Curt. 4, 1, 10; Stat. Th. 11, 304 al.—
    (γ).
    With gen.:

    magnorum haud umquam indignus avorum,

    Verg. A. 12, 649.—
    (δ).
    With qui:

    iine indigni erant qui impetrarent?

    Cic. Rosc. Am. 41; so Plin. Ep. 7, 27, 15; Curt. 6, 4, 8:

    indignus quem mors tam saeva maneret,

    Juv. 4, 95 al. —
    (ε).
    With ut:

    cum indigni, ut a vobis redimeremur, visi simus,

    Liv. 22, 59, 17.—
    (ζ).
    With inf.:

    indigni ( = quos non decet) fraternum rumpere foedus,

    Hor. Ep. 1, 3, 35; Sil. 2, 111.—
    B.
    Esp., not deserving any thing, undeserving:

    Indignis si male dicitur, male dictum id esse duco,

    Plaut. Curc. 4, 2, 27:

    ad calamitates hominum indignorum (sc. istis calamitatibus) sublevandas,

    undeservedly suffering, Cic. Tusc. 4, 20, 46:

    Pompeius morte,

    Quint. 3, 8, 57:

    cur eget indignus quisquam te divite,

    Hor. S. 2, 2, 103:

    indignus injuriā hac,

    Ter. Ad. 2, 1, 12.—
    II.
    Of inanim. and abstr. things.
    A.
    Unworthy, unbecoming, shameful, intolerable, severe, cruel, harsh:

    ne istuc nequiquam dixeris tam indignum dictum in me,

    Plaut. As. 3, 3, 108:

    nulla vox est audita populi R. majestate indigna,

    Caes. B. G. 7, 17:

    nihil, quod ipsis esset indignum, committebant,

    id. ib. 5, 35:

    lictoribus indignum in modum mulcatis,

    Liv. 29, 9, 6:

    indignis modis acceptus,

    Ter. Ad. 2, 1, 12:

    facinus,

    id. And. 1, 1, 118:

    exempla,

    id. Eun. 5, 5, 4:

    mors,

    Verg. A. 6, 163:

    aliquid pro indignissimo habere,

    Liv. 1, 40, 2:

    hoc uno sol quicquam non vidit indignius,

    Cic. Off. 2, 8, 28:

    studiis indignum ferre laborem,

    Juv. 7, 17:

    hiemes,

    severe, Verg. G. 2, 373:

    fortuna,

    id. A. 11, 108. — With the sup. in u:

    digna atque indigna relatu Vociferans,

    Verg. A. 9, 595; Liv. 34, 58, 4.—With inf.:

    fabula non indigna referri,

    Ov. A. A. 1, 681; id. M. 1, 508:

    indignum est a pari vinci, aut superiore: indignius ab inferiore,

    Cic. Quint. 31, 95:

    non indignum videtur, egregium facinus memorare,

    improper, Sall. J. 79, 1:

    nonne hoc indignissimum est?

    Cic. Rosc. Am. 3, 8; id. Div. in Caecil. 12, 38.— Absol.:

    indignum, as an exclamation,

    shame, Ov. M. 5, 37; Amm. 1, 6, 1; Hor. Ep. 1, 6, 22 al.—
    B.
    Undeserved:

    indigna pati,

    Liv. 31, 30, 3:

    indignamque necem pretium patietur amoris?

    Ov. M. 10, 627.— Advv.: indignē and indignĭter.
    A.
    Indigne.
    1.
    Unworthily, undeservedly, dishonorably, shamefully:

    indigne dotem quaerere,

    Plaut. Cist. 2, 3, 21:

    meretricem deperit,

    id. Bacch. 3, 3, 66:

    aliquem injuria afficere,

    Ter. Phorm. 5, 1, 3:

    cervices in carcere frangebantur indignissime civium R.,

    Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147:

    interierunt,

    Caes. B. G. 7, 38, 8.—
    2.
    Indignantly:

    Macedones, eum sibi anteponi, indigne ferebant,

    took it ill, Nep. Eum. 1, 3:

    pati,

    Cic. Verr. 2, 5, 12, § 31.—
    B.
    Indigniter: vixit bis decem annis nata, Epigr. in Anthol. Lat. T. 2, p. 176 Burm.

    Lewis & Short latin dictionary > indignus

  • 102 injucundus

    in-jūcundus, a, um, adj.
    I.
    Unpleasant (class.):

    minime nobis injucundus labor,

    Cic. Fin. 1, 1, 3:

    rumor bonis,

    id. Q. Fr. 3, 8, 4:

    odor,

    Plin. 25, 7, 36, § 74:

    sonus vocis,

    Gell. 13, 20, 12:

    schemata,

    Quint. 4, 5, 4:

    non injucundus auctor,

    id. 10, 1, 124. — Comp., Cael. Aur. Tard. 1, 4, 123.—
    II.
    Harsh, severe:

    adversus malos,

    Tac. Agr. 22. — Adv.: injūcundē, unpleasantly:

    res injucundius actae,

    Cic. Att. 1, 20, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > injucundus

  • 103 injustitia

    injustĭtĭa, ae, f. [injustus].
    I.
    Injustice, unjust proceeding:

    injustitiae duo genera sunt, etc.,

    Cic. Off. 1, 7, 23:

    totius injustitiae nulla capitalior est, quam eorum, etc.,

    id. ib. 13, 41; id. N. D. 3, 28 fin.; id. Tusc. 4, 18, 42.— Plur.:

    exprobrante illis peccata et injustitias,

    Lact. 4, 16, 12.—
    II.
    Severity, harsh proceeding:

    eum ego hinc ejeci injustitiā meā,

    Ter. Heaut. 1, 1, 82.

    Lewis & Short latin dictionary > injustitia

  • 104 injustum

    I.
    In gen., unsuitable, oppressive, excessive (rare):

    onus ( = immodicum),

    Cic. Or. 10, 35:

    faenus,

    Liv. 42, 5:

    injustis collatum viribus hostem,

    unequal, Stat. Th. 6, 774.—
    II.
    In partic., unjust, wrongful:

    vir maleficus naturā et injustus,

    Cic. Tusc. 5, 20, 57; id. Fl. 38, 97:

    noverca,

    harsh, severe, Verg. E. 3, 33:

    homine imperito numquam quidquam injustius,

    Ter. Ad. 1, 2, 18:

    emori, ne aliquid faciat injustum,

    Lact. 5, 13, 15:

    Samnites Sidicinis injusta arma cum intulissent,

    Liv. 7, 29, 4:

    injusto carpere dente,

    with envious, malicious tooth, Ov. P. 3, 4, 73:

    mare,

    id. Am. 2, 11, 12:

    iracundia,

    Cic. de Or. 2, 50, 203:

    id quam injustum in patriam... esset, non videbat,

    id. Off. 3, 21, 82:

    injustissima atque acerbissima incommoda,

    id. Fam. 5, 17, 1:

    injustaque regna tenebat,

    unjustly gotten, Ov. M. 5, 277.— Subst.: injustum, i, n., injustice:

    jura inventa metu injusti fateare necesse est,

    Hor. S. 1, 3, 111. — Adv.: injustē.
    1.
    In gen., i. q. injuriā, wrongfully, unfairly:

    morbus non injuste terret,

    not without cause, Cels. 7, 3.—
    2.
    In partic., unjustly:

    imperare alicui,

    Plaut. Capt 2, 2, 58: in aliquem dicere, id. Bacch. 3, 3, 59:

    facis injuste si putas, etc.,

    Cic. Fl. 17, 41; id. Off. 1, 7, 23; 3, 21, 84 al.:

    male et injuste facere,

    Nep. Them. 7 fin.Sup.:

    injustissime,

    Sall. J. 85, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > injustum

  • 105 injustus

    I.
    In gen., unsuitable, oppressive, excessive (rare):

    onus ( = immodicum),

    Cic. Or. 10, 35:

    faenus,

    Liv. 42, 5:

    injustis collatum viribus hostem,

    unequal, Stat. Th. 6, 774.—
    II.
    In partic., unjust, wrongful:

    vir maleficus naturā et injustus,

    Cic. Tusc. 5, 20, 57; id. Fl. 38, 97:

    noverca,

    harsh, severe, Verg. E. 3, 33:

    homine imperito numquam quidquam injustius,

    Ter. Ad. 1, 2, 18:

    emori, ne aliquid faciat injustum,

    Lact. 5, 13, 15:

    Samnites Sidicinis injusta arma cum intulissent,

    Liv. 7, 29, 4:

    injusto carpere dente,

    with envious, malicious tooth, Ov. P. 3, 4, 73:

    mare,

    id. Am. 2, 11, 12:

    iracundia,

    Cic. de Or. 2, 50, 203:

    id quam injustum in patriam... esset, non videbat,

    id. Off. 3, 21, 82:

    injustissima atque acerbissima incommoda,

    id. Fam. 5, 17, 1:

    injustaque regna tenebat,

    unjustly gotten, Ov. M. 5, 277.— Subst.: injustum, i, n., injustice:

    jura inventa metu injusti fateare necesse est,

    Hor. S. 1, 3, 111. — Adv.: injustē.
    1.
    In gen., i. q. injuriā, wrongfully, unfairly:

    morbus non injuste terret,

    not without cause, Cels. 7, 3.—
    2.
    In partic., unjustly:

    imperare alicui,

    Plaut. Capt 2, 2, 58: in aliquem dicere, id. Bacch. 3, 3, 59:

    facis injuste si putas, etc.,

    Cic. Fl. 17, 41; id. Off. 1, 7, 23; 3, 21, 84 al.:

    male et injuste facere,

    Nep. Them. 7 fin.Sup.:

    injustissime,

    Sall. J. 85, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > injustus

  • 106 inlevigatus

    illēvĭgātus ( illaev- or inl-), a, um, adj. [in-laevigatus], not smooth, rough, harsh:

    sonus (with inconditus),

    Diom. p. 499 P.

    Lewis & Short latin dictionary > inlevigatus

  • 107 inportunus

    importūnus ( inp-), a, um, adj. [from porto, qs. not conducive, not proper; opp. opportunus; hence], unfit, unsuitable, inconvenient (cf.: molestus, intempestivus, praeposterus).
    I.
    In gen. (rare):

    num importunum tempus in tanto otio?

    Cic. de Or. 2, 5, 20 B. and K. (al. inopportunum):

    aggeribus turribusque et aliis machinationibus locus inportunus,

    Sall. J. 92, 7:

    importuna locorum,

    Sil. 3, 540; cf.:

    Armeniam petunt, id temporis importunam, quia hiems occipiebat,

    Tac. A. 12, 12: etenim est in eo loco sedes huic nostro non importuna sermoni, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 5, 18:

    vi quidem regere patriam aut parentis importunum est,

    Sall. J. 3, 2.—
    II.
    ln partic., pregn.
    A.
    Troublesome, grievous, distressing, dangerous (rare):

    quom illi inportunam tempestatem conciet,

    Plaut. Trin. 2, 3, 8:

    neque alius importunior acutiorque morbus est,

    Cels. 4, 3:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 16, 37:

    Caphareus,

    stormy, Ov. M. 14, 481.—
    B.
    With respect to character, indecorous, unmannerly, uncivil, rude, morose, harsh, churlish, cruel, savage (class.; syn.: crudelis, immanis; opp. clemens).
    1.
    Of living beings:

    tam enim esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

    Cic. Rep. 1, 33:

    importunus atque amens tyrannus,

    id. Verr. 2, 5, 40, § 103:

    crudelis atque importuna mulier,

    id. Clu. 63, 177:

    tam importunus tamque crudelis,

    id. Fin. 1, 10, 35:

    crudelissimus atque importunissimus tyrannus,

    Liv. 29, 17, 20:

    uxor importuna atque incommoda,

    Plaut. As. 1, 1, 47:

    senex,

    Ter. Heaut. 1, 2, 23:

    importunissimus hostis,

    Cic. Cat. 2, 6, 12:

    decemviri,

    Liv. 5, 2, 8:

    plebeii quam fuerint importuni, vides,

    Cic. Fam. 9, 21 fin.:

    locutores,

    Gell. 1, 15, 1:

    dives et importunus,

    Hor. Ep. 2, 2, 185:

    eripiet curule cui volet importunus ebur,

    id. ib. 1, 6, 54:

    volucres,

    Verg. G. 1, 470; Hor. S. 1, 8, 6; cf.:

    ales (bubo), i. e. infausta,

    Verg. A. 12, 864.—
    2.
    Of things:

    immanis atque importuna natura,

    Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    libidines,

    id. ib. 2, 4, 50, §

    111: clades civitatis,

    id. Brut. 97, 332:

    mors,

    Ov. Am. 3, 9, 19:

    sitis famesque argenti,

    Hor. Ep. 1, 18, 23:

    importuna atque audax argutia,

    Gell. 3, 1, 6. — Adv.: importunē ( inp-), unsuitably, unseasonably; rudely, violently:

    confidere suis testibus et importune insistere,

    Cic. Ac. 2, 25, 80:

    repetere,

    Dig. 13, 6, 17:

    immittere versum de Pyrrho,

    Gell. 10, 16, 18:

    vexare civitates tyrannica crudelitate,

    Just. 42, 1.— Comp.:

    insultare veritati,

    Lact. 5, 2. — Sup.:

    facere,

    Gell. 20, 6, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > inportunus

  • 108 mitesco

    mītesco ( mitisco), ĕre, v. inch. n. [mitis], to become mild or mellow, to grow ripe (of fruits, to lose their roughness or harsh flavor; class.).
    I.
    Lit.: nec grandiri frugum fetum posse nec mitescere, Pac. ap. Non. 343, 16 (Trag. Rel. v. 142 Rib.): uvae a sole mitescunt, Cic. Oecon. ap. Gell. 15, 5, 8:

    mala,

    Plin. 15, 14, 15, § 51:

    cornus, arbutus, prunus, piri,

    to grow mellow, ripe, Col. 7, 9:

    sunt (herbae) quae mitescere flamma, Mollirique queant,

    Ov. M. 15, 78:

    ervum,

    Plin. 22, 25, 73, § 153.—
    B.
    Transf., in gen., to grow mild, soft; to grow gentle, tame: offirmatod animo mitescit metus, Pac. ap. Non. 406, 9 (Trag. Rel. v. 293 Rib.): nullum est ingenium tantum neque cor tam ferum, quod non... mitiscat malo, Att. ap. Non. 473, 6 (Trag. Rel. v. 684 Rib.): caelum mitescere, arbores frondescere, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    hiems,

    Liv. 23, 19:

    annus,

    Sil. 15, 505:

    frigora,

    Hor. C. 4, 7, 9:

    Alpium juga,

    Plin. 3, 25, 28, § 147:

    ferae quaedam numquam mitescunt,

    Liv. 33, 45. —
    II.
    Trop., to grow mild, gentle:

    nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit,

    Hor. Ep. 1, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > mitesco

  • 109 mitisco

    mītesco ( mitisco), ĕre, v. inch. n. [mitis], to become mild or mellow, to grow ripe (of fruits, to lose their roughness or harsh flavor; class.).
    I.
    Lit.: nec grandiri frugum fetum posse nec mitescere, Pac. ap. Non. 343, 16 (Trag. Rel. v. 142 Rib.): uvae a sole mitescunt, Cic. Oecon. ap. Gell. 15, 5, 8:

    mala,

    Plin. 15, 14, 15, § 51:

    cornus, arbutus, prunus, piri,

    to grow mellow, ripe, Col. 7, 9:

    sunt (herbae) quae mitescere flamma, Mollirique queant,

    Ov. M. 15, 78:

    ervum,

    Plin. 22, 25, 73, § 153.—
    B.
    Transf., in gen., to grow mild, soft; to grow gentle, tame: offirmatod animo mitescit metus, Pac. ap. Non. 406, 9 (Trag. Rel. v. 293 Rib.): nullum est ingenium tantum neque cor tam ferum, quod non... mitiscat malo, Att. ap. Non. 473, 6 (Trag. Rel. v. 684 Rib.): caelum mitescere, arbores frondescere, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    hiems,

    Liv. 23, 19:

    annus,

    Sil. 15, 505:

    frigora,

    Hor. C. 4, 7, 9:

    Alpium juga,

    Plin. 3, 25, 28, § 147:

    ferae quaedam numquam mitescunt,

    Liv. 33, 45. —
    II.
    Trop., to grow mild, gentle:

    nemo adeo ferus est, ut non mitescere possit,

    Hor. Ep. 1, 1, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > mitisco

  • 110 peracerbus

    pĕr-ăcerbus, a, um, adj., very harsh to the taste.
    I.
    Lit.:

    uva peracerba gustatu,

    Cic. Sen. 15, 53.—
    II.
    Trop., very painful:

    mihi peracerbum fuit, quod, etc.,

    Plin. Ep. 6, 5, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > peracerbus

  • 111 praefringo

    prae-fringo, frēgi, fractum, 3, v. a. [frango], to break off before or at the end, to break to pieces, shiver (class.):

    ne caulis praefringatur,

    Cato, R. R. 33 (cited by Plin. 17, 22, 35, § 20):

    hastas,

    Liv. 8, 10; so,

    primam aciem telo,

    to break off the point of the missile, Just. 6, 8, 2:

    cornu galeae,

    Liv. 27, 33:

    praefracto rostro (triremis),

    Caes. B. C. 2, 6: praefracta strigilis, Lucil. ap. Gell. 3, 14, 10:

    praefracta ligna,

    Lucr. 1, 892.—Hence, praefractus, a, um, P. a.
    A.
    In rhet., broken, abrupt:

    Thucydides praefractior,

    Cic. Or. 13, 40.—
    B.
    In character, stern, harsh, inflexible: Aristo Chius, praefractus, ferreus, Cic. Fragm. ap. Non. 155, 14:

    praefractior atque abscissior justitia,

    Val. Max. 6, 5 fin.:

    praefractius perseverantiae exemplum,

    sterner, firmer, id. 3, 8, ext. 3.— Adv.: praefractē, sternly, inflexibly, resolutely:

    aerarium defendere,

    Cic. Off. 3, 22, 88 (Non. 155, 11, reads praefractum).— Comp., Val. Max. 9, 7 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > praefringo

  • 112 pugnax

    pugnax, ācis, adj. [pugno], fond of fighting, combative, warlike, martial.
    I.
    Lit.:

    centuriones pugnaces,

    Cic. Phil. 8, 9, 26:

    acer et pugnax,

    id. Rep. 5, 8, 10 (from Non. 337, 31):

    Minerva,

    Ov. Tr. 3, 9, 7:

    Achivi,

    Hor. C. 3, 3, 27:

    filius Thetidis,

    id. ib. 4, 6, 8:

    gens,

    Tac. Agr. 17:

    hastas,

    Prop. 3, 7 (4, 8), 25:

    pugnacissimus quique,

    Tac. H. 4, 60:

    gentes pugnacissimae,

    Curt. 3, 9, 3: hac legione noli pugnacius quidquam putare, Asin. Pol. ap. Cic. Fam, 10, 31, 5:

    aries,

    Col. 7, 3, 6; cf.:

    galli gallinacei pugnacissimi duo,

    Petr. 86:

    ensis,

    Ov. Tr. 5, 7, 48.— Poet., with inf.:

    tenui pugnax instare veruto,

    Sil. 3, 363.—
    B.
    Trop., of a speech or of the speaker, combative, quarrelsome, contentious:

    oratio pugnacior (opp. pacatior),

    Cic. Brut. 31, 121:

    oratio pugnax et contentiosa,

    Plin. Ep. 2, 19, 5:

    exordium dicendi vehemens et pugnax, non saepe esse debeat,

    Cic. de Or. 2, 78, 317.—
    II.
    Transf., in gen., obstinate, refractory, pertinacious:

    Graecus nimis pugnax esse noluit,

    Cic. Pis. 28, 70: non est pugnax in vitiis, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1.—Of things, concrete and abstract; with dat.:

    ignis aquae pugnax,

    Ov. M. 1, 432; Plin. 15, 3, 4, § 13:

    musta,

    harsh, id. 14, 20, 25, § 125:

    quid ferri duritiā pugnacius?

    id. 36, 16, 25, § 127.—Hence, adv.: pugnācĭter, contentiously, violently, obstinately:

    certare cum aliis pugnaciter,

    Cic. Ac. 2, 20, 65:

    dicere,

    Quint. 9, 4, 126:

    ferire,

    Sen. Q. N. 1, 2, 11.— Comp.:

    alia pugnacius dicenda,

    Quint. 9, 4, 130.— Sup.:

    pugnacissime defendere sententiam,

    Cic. Ac. 2, 3, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > pugnax

  • 113 rasura

    rāsūra, ae, f. [id.].
    I.
    Lit., a scraping, a shaving (post-Aug.):

    calami,

    Col. 4, 29, 9:

    barbae capitisque,

    Hier. in Isa. 5, 15, 2.—
    2.
    Concr., what is scraped or shaved off; a scraping, shaving:

    eboris,

    Veg. 1, 10, 6; 6 (4), 8, 8.—
    II.
    Trop.:

    gulae,

    the harsh pronunciation of the gutturals by the Orientals, Hier. in Ep. Paul. ad Tit. 2, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > rasura

  • 114 raucus

    raucus, a, um, adj. [from root ru-, to make a loud noise, ravus], hoarse.
    I.
    Lit. (freq. and class.):

    rogitando sum raucus factus,

    Plaut. Ep. 2, 1, 16: expurigabo ad raucam ravim omnia, id. Fragm. ap. Non. 164, 19:

    nos raucos saepe attentissime audiri video: at Aesopum, si paulum irrauserit, explodi,

    Cic. de Or. 1, 61, 259; Prop. 1, 16, 39:

    cornices,

    Lucr. 6, 751:

    palumbes,

    Verg. E. 1, 58:

    cicadae,

    id. ib. 2, 12:

    fauces,

    Lucr. 6, 1189; cf.

    guttur,

    Ov. M. 2, 484:

    os aselli,

    id. F. 1, 433:

    vox (ranarum),

    id. M. 6, 377:

    garrulitas (picarum),

    id. ib. 5, 678:

    stridor (simiae),

    id. ib. 14, 100:

    quaere peregrinum vicinia rauca reclamat,

    screaming herself hoarse, Hor. Ep. 1, 17, 62; cf.

    circus,

    Juv. 8, 59 Rup.:

    causidici,

    Mart. 4, 8, 2:

    rogatores,

    id. 10, 5, 4:

    Codrus,

    Juv. 1, 2:

    cohors (Gallorum),

    id. 6, 514:

    illa (puella) sonat raucum quiddam,

    Ov. A. A. 3, 289; cf. the foll.— Poet., in gen., of the swan:

    dant sonitum rauci per stagna loquacia cygni,

    Verg. A. 11, 458.— Comp.:

    raucior,

    Mart. Cap. 1, § 28; Serv. ad Verg. A. 7, 704.—
    2.
    Transf., of inanimate things, hoarse, hollow, or deep sounding, harsh, rough, grating, etc. (only in the poets):

    cornu,

    Prop. 3, 3 (4, 2), 41:

    cymbala,

    id. 3, 17 (4, 16), 36:

    tibia,

    id. 3, 10 (4, 9), 23:

    ossa (tubae),

    id. 4 (5), 3, 20; cf.

    aes (i. e. tuba),

    Verg. G. 4, 71 et saep.:

    murmur (undae),

    id. ib. 1, 109; cf. Hadria, Hor. C. 2, 14, 14:

    litus,

    Stat. Th. 5, 291:

    Aquilo,

    Mart. 1, 50, 20:

    tonitrua,

    Stat. Th. 2, 40:

    postes,

    Prop. 4 (5), 8, 49; cf. Ov. Am. 1, 6, 50: aes (i. e. scutum). Verg. A. 2, 545 et saep.:

    amnis Rauca sonans,

    id. ib. 9, 125; cf.:

    tumidus post flamina pontus Rauca gemit,

    Luc. 5, 217:

    arma raucum gemuere,

    Sil. 2, 245; cf. Ov. A. A. 3, 289.—
    II.
    Trop.:

    te vero nolo, nisi ipse rumor jam raucus erit factus, ad Baias venire,

    has become faint, died away, Cic. Fam. 9, 2, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > raucus

  • 115 saevum

    saevus, a, um (collat. form saevis, e; in gen. plur. saevium, Amm. 15, 9; 29, 5), adj. [etym. dub.; perh. akin with scaevus, q. v.], roused to fierceness (while ferus signifies naturally fierce); raging, furious, fell, savage, ferocious, etc. (mostly poet.)
    I.
    Lit., of animals:

    leones,

    Lucr. 3, 306; 4, 1016; cf.:

    saecla leonum,

    id. 5, 862:

    leaena,

    Tib. 3, 4, 90:

    lea,

    Ov. M. 4, 102:

    saevior leaena,

    Verg. G. 3, 246:

    apri,

    Lucr. 5, 1327:

    sues,

    id. 5, 1309:

    lupi,

    Tib. 1, 5, 54:

    canes,

    Prop. 4 (5), 4, 40; Ov. M. 7, 64:

    ferae,

    Tib. 1, 10, 6; Ov. M. 4, 404; 7, 387:

    belua,

    Hor. C. 1, 12, 22.—
    II.
    Transf., of any vehement, passionate excitement, fierce, cruel, violent, harsh, severe, fell, dire, barbarous, etc. (syn.: crudelis, inmitis, trux, durus).
    A.
    Of persons:

    nunc truculento mihi atque saevo usus sene est,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; so (with truculentus) id. Truc. 3, 2, 5; cf.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, etc.,

    Ter. Ad. 5, 4, 12:

    gens, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: ex amore saevus,

    Plaut. Am. 1, 3, 43:

    uxor,

    cross, Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    vir,

    Hor. C. 3, 10, 2:

    custos,

    id. Ep. 1, 16, 77:

    magister,

    id. ib. 1, 18, 13:

    novercae,

    Verg. G. 2, 128:

    Canidia,

    Hor. Epod. 5, 47:

    Tisiphone,

    id. S. 1, 8, 33:

    mater Cupidinum,

    id. C. 1, 19, 1; 4, 1, 5:

    Juno,

    Verg. A. 1, 4; cf.:

    conjux Jovis,

    Ov. M. 9, 199:

    Proserpina,

    Hor. C. 1, 28, 20:

    Necessitas,

    id. ib. 1, 35, 17:

    tyrannus,

    Ov. M. 6, 581; cf.:

    cum tyranno saevissimo et violentissimo in suos,

    Liv. 34, 32:

    saevus metu,

    Suet. Dom. 3:

    aliquanto post civilis belli victoriam saevior,

    id. ib. 10:

    post cujus interitum vel saevissimus exstitit,

    id. Tib. 61:

    saevorum saevissime Centaurorum, Euryte,

    Ov. M. 12, 219 et saep.: saevus in armis Aeneas acuit Martem, terrible, deinos, Verg. A. 12, 107:

    Hector,

    id. ib. 1, 99; Ov. M. 13, 177:

    Achilles,

    id. ib. 12, 582:

    sed manibus qui saevus erit,

    Tib. 1, 10, 67:

    nimium in pellice saevae deae,

    Ov. M. 4, 547:

    videt Atridas Priamumque et saevum ambobus Achillem,

    Verg. A. 1, 458:

    saevus accusandis reis,

    Tac. A. 11, 5:

    duces,

    Hor. C. 3, 16, 16.— Poet., with inf. (cf. saevio, II. A.):

    quaelibet in quemvis opprobria fingere saevus,

    Hor. Ep. 1, 15, 30; cf. in comp.:

    saevior ante alios iras servasse,

    Sil. 11, 7.—
    B.
    Of things: mare, Naev. ap. Fest. s. v. topper, p. 352 Müll.; Sall. J. 17, 5:

    pelagus,

    Ov. M. 14, 559:

    fluctus,

    Plaut. Mil. 2, 5, 4:

    procellae,

    Lucr. 3, 805:

    undae,

    id. 5, [p. 1616] 222: saevi exsistunt turbines, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157:

    ventus,

    Cic. Att. 5, 12; Liv. 28, 18; Ov. M. 12, 8: tempestates, Lucil. ap. Non. 388, 17; Lucr. 6, 458; Liv. 24, 8; cf.

    hiems,

    id. 40, 45; Val. Fl. 7, 52:

    Orion,

    Verg. A. 7, 719:

    scopulus,

    id. ib. 5, 270:

    ignes,

    Prop. 1, 1, 27; Ov. M. 2, 313; Hor. C. 1, 16, 11:

    bipennis,

    Ov. M. 8, 766:

    falx Priapi,

    Tib. 1, 1, 18:

    catenae,

    Hor. C. 3, 11, 45: tympana, sounding harshly or terribly, id. ib. 1, 18, 13 et saep.: saevo ac duro in bello, Lucil. ap. Non. 388, 15; so,

    bellum,

    Lucr. 1, 475: saeva et tristia dicta, Lucil. ap. Non. 388, 23: unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ap. Cic. Div. 2, 56, 115:

    minae,

    Prop. 1, 17, 6 sq.:

    verba,

    Hor. Epod. 12, 13:

    jocus,

    id. Ep. 2, 1, 148; id. C. 1, 33, 12:

    naves,

    id. ib. 1, 37, 30:

    militia,

    id. Ep. 1, 18, 54:

    cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur,

    Cic. Rep. Fragm. 6, p. 419 Osann (5, p. 247 B. and K.; ap. Amm. 15, 5, 23): Medea amore saevo saucia, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34; and ap. Cic. Cael. 8, 18 (Trag. v. 288 Vahl.); so,

    Amor,

    Verg. E. 8, 47:

    horror,

    id. A. 12, 406:

    verbera,

    id. G. 3, 252:

    ira,

    Prop. 1, 18, 14:

    damna,

    Tac. A. 2, 26:

    adulationes,

    id. ib. 4, 20:

    caedes,

    Ov. M. 1, 161:

    dolores,

    Verg. A. 1, 25:

    ira,

    Ov. M. 1, 453:

    paupertas,

    Hor. C. 1, 12, 43:

    quae sibi belligeranti saeva vel prospera evenissent,

    Tac. A. 2, 5:

    ut saeva et detestanda Quirinio clamitarent,

    id. ib. 3, 23:

    multa saevaque questus,

    id. ib. 1, 6.— Adv., in three forms, saeve, saeviter (anteclass.), and saevum (in post-Aug. poets), fiercely, furiously, ferociously, cruelly, barbarously, etc.
    (α).
    saevē:

    saeve et atrociter factitavit,

    Suet. Tib. 59:

    facere omnia,

    Luc. 8, 492:

    gesturus impia bella,

    id. 7, 171. —
    (β).
    saevĭter: ferro cernunt de victoriā, Enn. ap Non. 511, 8; Att. and Afran. ib. 4, 7; Plaut. Ps. 5, 2, 3; id. Poen. 1, 2, 122; id. Trin. 4, 3, 53.—
    (γ).
    saevum:

    cui arridens,

    Sil. 1, 398; Stat. Th. 3, 589; Claud. Rapt. Pros. 1, 285.—
    b.
    Comp.:

    lumina Gorgoneo saevius igne micant,

    Ov. A. A. 3, 504; Plin. 30, 2, 5, § 15; Hor. C. 2, 10, 9.—
    c.
    Sup.:

    sunt (loca), quae tepent hieme, sed aestate saevissime candent,

    Col. 1, 4, 9; Claud. ap. Suet. Claud. 2:

    saevissime dentiunt,

    Plin. 11, 37, 64, § 170.

    Lewis & Short latin dictionary > saevum

  • 116 saevus

    saevus, a, um (collat. form saevis, e; in gen. plur. saevium, Amm. 15, 9; 29, 5), adj. [etym. dub.; perh. akin with scaevus, q. v.], roused to fierceness (while ferus signifies naturally fierce); raging, furious, fell, savage, ferocious, etc. (mostly poet.)
    I.
    Lit., of animals:

    leones,

    Lucr. 3, 306; 4, 1016; cf.:

    saecla leonum,

    id. 5, 862:

    leaena,

    Tib. 3, 4, 90:

    lea,

    Ov. M. 4, 102:

    saevior leaena,

    Verg. G. 3, 246:

    apri,

    Lucr. 5, 1327:

    sues,

    id. 5, 1309:

    lupi,

    Tib. 1, 5, 54:

    canes,

    Prop. 4 (5), 4, 40; Ov. M. 7, 64:

    ferae,

    Tib. 1, 10, 6; Ov. M. 4, 404; 7, 387:

    belua,

    Hor. C. 1, 12, 22.—
    II.
    Transf., of any vehement, passionate excitement, fierce, cruel, violent, harsh, severe, fell, dire, barbarous, etc. (syn.: crudelis, inmitis, trux, durus).
    A.
    Of persons:

    nunc truculento mihi atque saevo usus sene est,

    Plaut. Bacch. 4, 5, 3; so (with truculentus) id. Truc. 3, 2, 5; cf.:

    agrestis, saevus, tristis, parcus, truculentus, etc.,

    Ter. Ad. 5, 4, 12:

    gens, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: ex amore saevus,

    Plaut. Am. 1, 3, 43:

    uxor,

    cross, Ter. Phorm. 5, 1, 17:

    vir,

    Hor. C. 3, 10, 2:

    custos,

    id. Ep. 1, 16, 77:

    magister,

    id. ib. 1, 18, 13:

    novercae,

    Verg. G. 2, 128:

    Canidia,

    Hor. Epod. 5, 47:

    Tisiphone,

    id. S. 1, 8, 33:

    mater Cupidinum,

    id. C. 1, 19, 1; 4, 1, 5:

    Juno,

    Verg. A. 1, 4; cf.:

    conjux Jovis,

    Ov. M. 9, 199:

    Proserpina,

    Hor. C. 1, 28, 20:

    Necessitas,

    id. ib. 1, 35, 17:

    tyrannus,

    Ov. M. 6, 581; cf.:

    cum tyranno saevissimo et violentissimo in suos,

    Liv. 34, 32:

    saevus metu,

    Suet. Dom. 3:

    aliquanto post civilis belli victoriam saevior,

    id. ib. 10:

    post cujus interitum vel saevissimus exstitit,

    id. Tib. 61:

    saevorum saevissime Centaurorum, Euryte,

    Ov. M. 12, 219 et saep.: saevus in armis Aeneas acuit Martem, terrible, deinos, Verg. A. 12, 107:

    Hector,

    id. ib. 1, 99; Ov. M. 13, 177:

    Achilles,

    id. ib. 12, 582:

    sed manibus qui saevus erit,

    Tib. 1, 10, 67:

    nimium in pellice saevae deae,

    Ov. M. 4, 547:

    videt Atridas Priamumque et saevum ambobus Achillem,

    Verg. A. 1, 458:

    saevus accusandis reis,

    Tac. A. 11, 5:

    duces,

    Hor. C. 3, 16, 16.— Poet., with inf. (cf. saevio, II. A.):

    quaelibet in quemvis opprobria fingere saevus,

    Hor. Ep. 1, 15, 30; cf. in comp.:

    saevior ante alios iras servasse,

    Sil. 11, 7.—
    B.
    Of things: mare, Naev. ap. Fest. s. v. topper, p. 352 Müll.; Sall. J. 17, 5:

    pelagus,

    Ov. M. 14, 559:

    fluctus,

    Plaut. Mil. 2, 5, 4:

    procellae,

    Lucr. 3, 805:

    undae,

    id. 5, [p. 1616] 222: saevi exsistunt turbines, Poët. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157:

    ventus,

    Cic. Att. 5, 12; Liv. 28, 18; Ov. M. 12, 8: tempestates, Lucil. ap. Non. 388, 17; Lucr. 6, 458; Liv. 24, 8; cf.

    hiems,

    id. 40, 45; Val. Fl. 7, 52:

    Orion,

    Verg. A. 7, 719:

    scopulus,

    id. ib. 5, 270:

    ignes,

    Prop. 1, 1, 27; Ov. M. 2, 313; Hor. C. 1, 16, 11:

    bipennis,

    Ov. M. 8, 766:

    falx Priapi,

    Tib. 1, 1, 18:

    catenae,

    Hor. C. 3, 11, 45: tympana, sounding harshly or terribly, id. ib. 1, 18, 13 et saep.: saevo ac duro in bello, Lucil. ap. Non. 388, 15; so,

    bellum,

    Lucr. 1, 475: saeva et tristia dicta, Lucil. ap. Non. 388, 23: unde superstitiosa primum saeva evasit vox fera, Poët. ap. Cic. Div. 2, 56, 115:

    minae,

    Prop. 1, 17, 6 sq.:

    verba,

    Hor. Epod. 12, 13:

    jocus,

    id. Ep. 2, 1, 148; id. C. 1, 33, 12:

    naves,

    id. ib. 1, 37, 30:

    militia,

    id. Ep. 1, 18, 54:

    cum ex saevis et perditis rebus ad meliorem statum fortuna revocatur,

    Cic. Rep. Fragm. 6, p. 419 Osann (5, p. 247 B. and K.; ap. Amm. 15, 5, 23): Medea amore saevo saucia, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34; and ap. Cic. Cael. 8, 18 (Trag. v. 288 Vahl.); so,

    Amor,

    Verg. E. 8, 47:

    horror,

    id. A. 12, 406:

    verbera,

    id. G. 3, 252:

    ira,

    Prop. 1, 18, 14:

    damna,

    Tac. A. 2, 26:

    adulationes,

    id. ib. 4, 20:

    caedes,

    Ov. M. 1, 161:

    dolores,

    Verg. A. 1, 25:

    ira,

    Ov. M. 1, 453:

    paupertas,

    Hor. C. 1, 12, 43:

    quae sibi belligeranti saeva vel prospera evenissent,

    Tac. A. 2, 5:

    ut saeva et detestanda Quirinio clamitarent,

    id. ib. 3, 23:

    multa saevaque questus,

    id. ib. 1, 6.— Adv., in three forms, saeve, saeviter (anteclass.), and saevum (in post-Aug. poets), fiercely, furiously, ferociously, cruelly, barbarously, etc.
    (α).
    saevē:

    saeve et atrociter factitavit,

    Suet. Tib. 59:

    facere omnia,

    Luc. 8, 492:

    gesturus impia bella,

    id. 7, 171. —
    (β).
    saevĭter: ferro cernunt de victoriā, Enn. ap Non. 511, 8; Att. and Afran. ib. 4, 7; Plaut. Ps. 5, 2, 3; id. Poen. 1, 2, 122; id. Trin. 4, 3, 53.—
    (γ).
    saevum:

    cui arridens,

    Sil. 1, 398; Stat. Th. 3, 589; Claud. Rapt. Pros. 1, 285.—
    b.
    Comp.:

    lumina Gorgoneo saevius igne micant,

    Ov. A. A. 3, 504; Plin. 30, 2, 5, § 15; Hor. C. 2, 10, 9.—
    c.
    Sup.:

    sunt (loca), quae tepent hieme, sed aestate saevissime candent,

    Col. 1, 4, 9; Claud. ap. Suet. Claud. 2:

    saevissime dentiunt,

    Plin. 11, 37, 64, § 170.

    Lewis & Short latin dictionary > saevus

  • 117 scindo

    scindo, scĭdi, scissum, 3 (old perf. redupl. scicidi, Enn., Naev., Att, and Afran. ap. Prisc. p. 890 P.; or Enn. p. 133 Vanl.; Com. Rel. pp. 19 and 164 Rib.; cf. also, sciciderat. [p. 1643] Gell 6, 9, 16), v. a. [akin to Gr. schizô, to split; cf. Germ. scheiden, and Lat. scio], to cut, tear, rend, or break asunder; to split, cleave, divide, or separate by force, etc. (freq. and class.; but in tempp.perf. ante-class.and postAug.; syn.: findo, rumpo).
    I.
    Lit.: quom saxum scisciderit, Enn. ap. Prisc. l. l.: non ergo aquila scisciderat pectus, Att. ib. and ap. Gell. l. l.: satis fortiter vestras sciscidistis colus, Afran. ap. Prisc. l. l.: scindens dolore identidem intonsam comam, Att. ap. Cic. Tusc. 3, 26, 62:

    crines,

    Verg. A. 12, 870; Ov. M. 11, 683:

    capillos,

    id. H. 3, 79; Tib. 1, 10, 55; cf.

    , in a Greek construction: scissaeque capillos matres,

    Ov. M. 8, 526:

    vela,

    Plaut. Trin. 4, 1, 18:

    epistulam,

    Cic. Fam. 5, 20, 9:

    vestem,

    to tear open, Liv. 3, 58; Quint. 2, 15, 7; Prop. 2, 15 (3, 7), 18; Ov. M. 9, 166; Hor. C. 1, 17, 27; cf.:

    vestem tibi de corpore,

    Prop. 2, 5, 21:

    pecora scindunt herbarum radices,

    Col. 2, 18, 2:

    asini me mordicibus scindant,

    tear, lacerate, Plaut. Aul. 2, 2, 57:

    sinus,

    Ov. M. 10, 386:

    latus flagello,

    id. Ib. 185:

    lacerum corpus ictibus innumeris,

    Sil. 1, 172:

    vitiato fistula plumbo Scinditur,

    bursts open, Ov. M. 4, 123; cf.:

    et faceret scissas languida ruga genas,

    wrinkled, Prop. 3, 10, 6:

    vallum,

    to break through, tear up, Caes. B. G. 3, 5; 5, 51; Liv. 7, 37; Tac. H. 4, 28:

    limen portae,

    to break in pieces, Plaut. Bacch. 4, 9, 31:

    pontem,

    to break down, id. ib. 5, 26:

    cuneis lignum,

    to split, cleave, Verg. G. 1, 144:

    quercum cuneis,

    id. A. 7, 510:

    cuneis fissile robur,

    id. ib. 6, 182; cf.:

    ferro aequor (i. e. humum),

    id. G. 1, 50; cf.

    solum,

    id. ib. 2, 399:

    vomere terram,

    Ov. A. A. 2, 671:

    freta ictu (remorum),

    id. M. 11, 463:

    puppis aquas,

    id. Tr. 1, 10, 48:

    fluvios natatu,

    Claud. Cons. Hon. 4, 347:

    tellurem mare scindit,

    Luc. 3, 61:

    agmen,

    Tac. A. 1, 65 et saep.:

    labra,

    to open wide, Quint. 11, 3, 81:

    obsonium,

    to cut up, carve, Sen. Vit. Beat. 17; cf.

    nihil (edulium),

    Mart. 3, 12, 2:

    aves in frusta,

    Sen. Brev. Vit. 12.—
    b.
    Prov.: penulam alicui, to tear off one's travelling cloak, i.e. to urge, press, solicit one to stay, Cic. Att. 13, 33, 4.—
    B.
    Transf., to part, separate, divide; of places:

    dirimit scinditque Sueviam continuum montium jugum,

    Tac. G. 43:

    frons Italia in duo se cornua scindit,

    Mel. 2, 4, 7.—

    Mid.: omnis Italia scinditur in duo promuntoria,

    Sall. H. 4, 18 Dietsch.—In gen.:

    se (lutamenta),

    Cato, R. R. 128:

    se (nubes),

    Verg. A. 1, 587.—Mid.:

    omnis fumus, vapor, etc.... scinduntur per iter flexum,

    Lucr. 4, 91:

    scinditur in geminas partes circumfluus amnis,

    Ov. M. 15, 739; Luc. 1, 551.— Absol.:

    sentes quod tetigere, ilico rapiunt: si eas ereptum, ilico scindunt,

    Plaut. Cas. 3, 6, 2.—
    2.
    To destroy:

    scindunt proceres Pergamum,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 130.—
    II.
    Trop., to tear in pieces, to distract, agitate, disturb, etc.:

    aliquem quāvis scindunt cuppedine curae,

    Lucr. 3, 994:

    quantae tum scindunt hominem cuppedinis acres Sollicitum curae,

    id. 5, 46: nolo commemorare, quibus rebus sim spoliatus, ne scindam ipse dolorem meum, tear open, i. e. renew my grief, Cic. Att. 3, 15, 2:

    non sine piaculo sanctissimas necessitudines scindi,

    to be sundered, separated, Plin. Pan. 37 fin.:

    ut (actio) noctis interventu scinderetur,

    was interrupted, id. Ep. 2, 11, 16:

    verba fletu,

    Ov. P. 3, 1, 157:

    vox scinditur,

    is broken, cracked, Quint. 11, 3, 20:

    sic genus amborum scindit se sanguine ab uno,

    divides, branches off, Verg. A. 8, 142; cf.: scidit deinde se studium atque inertiā factum est, ut artes esse plures viderentur, was separated, divided, Quint. prooem. § 13; cf.:

    naturalis pars philosophiae in duo scinditur corporalia et incorporalia,

    Sen. Ep. 89, 16:

    scinditur incertum studia in contraria vulgus,

    Verg. A. 2, 39; cf. Tac. H. 1, 13:

    scindebatur in multiplices curas,

    Amm. 16, 3, 3.—Hence, scissus, a, um, P. a., split, cleft, divided.
    A.
    Lit.:

    folia pluribus divisuris,

    Plin. 25, 5, 21, § 48:

    vitis folio,

    id. 14, 2, 4, § 23:

    scissae (aures) cervis ac velut divisae,

    id. 11, 37, 50, § 136:

    alumen,

    Col. 6, 13, 1 (for which:

    scissile alumen,

    Cels. 5, 2; 6, 11):

    vestibus,

    Vulg. Job, 2, 12.—
    B.
    Trop.:

    genus vocum,

    harsh, grating, Cic. de Or. 3, 57, 216.—No comp., sup., or adv.

    Lewis & Short latin dictionary > scindo

  • 118 severum

    1.
    sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).
    I.
    Of persons:

    nam te omnes saevom severumque commemorant,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    quam severus!

    Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:

    civis severus et gravis,

    Cic. Lael. 25, 95; cf.:

    omnium gravissimus et severissimus, etc.,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    Tubero (Stoicus) vitā severus,

    id. Brut. 31, 117; cf.:

    Stoicorum secta severissima,

    Quint. 1, 10, 15:

    agricolae,

    hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:

    Cures,

    Verg. A. 8, 638:

    Zethus,

    Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:

    rumores senum severiorum,

    Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:

    at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,

    Cat. 27, 6:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:

    legis custodes,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,

    judices severi in eos solos,

    id. Clu. 20, 56; cf.:

    severissimos atque integerrimos judices,

    id. Verr. 1, 10, 30:

    ex familiā ad judicandum severissimā,

    id. ib.:

    ubi haec severus te palam laudaveram,

    Hor. Epod. 11, 19:

    auctor e severissimis,

    Plin. 11, 52, 114, § 274:

    Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,

    id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—
    B.
    In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):

    Neptunus saevus severusque,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    idem acerbe severus in filium,

    Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):

    in me severior quam in vos,

    Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:

    Eumenidum turba,

    Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—
    II.
    Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:

    severā fronte curas cogitans,

    Plaut. Mil. 2, 2, 46:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:

    frons,

    Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:

    divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,

    Stat. Achill. 1, 288:

    animus (opp. mitis),

    Quint. 3, 9, 7:

    disciplina maxime severa,

    id. 1, 2, 5:

    imperia severiora,

    Cic. Tusc. 4, 19, 43:

    judicia severa,

    id. Verr. 2, 4, 59, § 133:

    lex,

    Ov. P. 3, 3, 57:

    severiora judicia,

    Quint. 4, 2, 122:

    severiores leges,

    id. 12, 1, 40; cf.:

    Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,

    Vell. 1, 6, 3:

    imperii severissimi vir,

    Liv. 4, 26:

    quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,

    Plaut. Poen. 5, 3, 51:

    linque severa,

    Hor. C. 3, 8, 28:

    paulo severior poena,

    Sall. C. 51, 15.—Of style:

    sententiae graves et severae,

    Cic. Brut. 95, 325:

    triste et severum genus dicendi,

    id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:

    severae Musa tragoediae,

    Hor. C. 2, 1, 9:

    fidibus voces crevere severis,

    id. A. P. 216.—
    B.
    Severe, dreadful, gloomy:

    severus Uncus abest,

    Hor. C. 1, 35, 19:

    silentia noctis,

    Lucr. 4, 460:

    heims,

    Quint. Decl. 4, 14:

    amnem Cocyti metuet,

    Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).
    A.
    sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:

    graviter et severe voluptatem secernit a bono,

    id. Fin. 2, 8, 24:

    vetuit (with graviter),

    Quint. 11, 3, 148:

    uti judicio,

    id. 1, 3, 4:

    aestimatae lites,

    Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:

    vindicare Hiempsalis mortem,

    Sall. J. 15, 3:

    dicere,

    Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:

    domesticam disciplinam regere,

    Suet. Caes. 48.— Comp.:

    ad aliquem severius scribere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    adhibere aliquem,

    Cic. Att. 10, 12, 3:

    coërcere matrimonia,

    Just. 3, 3, 8. — Sup.:

    sunt qui voluptatem severissime contemnant,

    Cic. Off. 1, 21, 71; so,

    exacta aetas,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    dicere jus,

    Suet. Caes. 43.—
    B.
    sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—
    * C.
    sĕvērum, harshly, austerely:

    nunc severum vivitur,

    Prud. Cath. 2, 33.
    2.
    Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.
    A.
    Of several men.
    1.
    Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—
    2.
    Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—
    3.
    Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—
    4.
    T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—
    5.
    Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works.
    B.
    Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713.

    Lewis & Short latin dictionary > severum

  • 119 Severus

    1.
    sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).
    I.
    Of persons:

    nam te omnes saevom severumque commemorant,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    quam severus!

    Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:

    civis severus et gravis,

    Cic. Lael. 25, 95; cf.:

    omnium gravissimus et severissimus, etc.,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    Tubero (Stoicus) vitā severus,

    id. Brut. 31, 117; cf.:

    Stoicorum secta severissima,

    Quint. 1, 10, 15:

    agricolae,

    hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:

    Cures,

    Verg. A. 8, 638:

    Zethus,

    Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:

    rumores senum severiorum,

    Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:

    at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,

    Cat. 27, 6:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:

    legis custodes,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,

    judices severi in eos solos,

    id. Clu. 20, 56; cf.:

    severissimos atque integerrimos judices,

    id. Verr. 1, 10, 30:

    ex familiā ad judicandum severissimā,

    id. ib.:

    ubi haec severus te palam laudaveram,

    Hor. Epod. 11, 19:

    auctor e severissimis,

    Plin. 11, 52, 114, § 274:

    Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,

    id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—
    B.
    In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):

    Neptunus saevus severusque,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    idem acerbe severus in filium,

    Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):

    in me severior quam in vos,

    Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:

    Eumenidum turba,

    Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—
    II.
    Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:

    severā fronte curas cogitans,

    Plaut. Mil. 2, 2, 46:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:

    frons,

    Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:

    divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,

    Stat. Achill. 1, 288:

    animus (opp. mitis),

    Quint. 3, 9, 7:

    disciplina maxime severa,

    id. 1, 2, 5:

    imperia severiora,

    Cic. Tusc. 4, 19, 43:

    judicia severa,

    id. Verr. 2, 4, 59, § 133:

    lex,

    Ov. P. 3, 3, 57:

    severiora judicia,

    Quint. 4, 2, 122:

    severiores leges,

    id. 12, 1, 40; cf.:

    Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,

    Vell. 1, 6, 3:

    imperii severissimi vir,

    Liv. 4, 26:

    quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,

    Plaut. Poen. 5, 3, 51:

    linque severa,

    Hor. C. 3, 8, 28:

    paulo severior poena,

    Sall. C. 51, 15.—Of style:

    sententiae graves et severae,

    Cic. Brut. 95, 325:

    triste et severum genus dicendi,

    id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:

    severae Musa tragoediae,

    Hor. C. 2, 1, 9:

    fidibus voces crevere severis,

    id. A. P. 216.—
    B.
    Severe, dreadful, gloomy:

    severus Uncus abest,

    Hor. C. 1, 35, 19:

    silentia noctis,

    Lucr. 4, 460:

    heims,

    Quint. Decl. 4, 14:

    amnem Cocyti metuet,

    Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).
    A.
    sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:

    graviter et severe voluptatem secernit a bono,

    id. Fin. 2, 8, 24:

    vetuit (with graviter),

    Quint. 11, 3, 148:

    uti judicio,

    id. 1, 3, 4:

    aestimatae lites,

    Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:

    vindicare Hiempsalis mortem,

    Sall. J. 15, 3:

    dicere,

    Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:

    domesticam disciplinam regere,

    Suet. Caes. 48.— Comp.:

    ad aliquem severius scribere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    adhibere aliquem,

    Cic. Att. 10, 12, 3:

    coërcere matrimonia,

    Just. 3, 3, 8. — Sup.:

    sunt qui voluptatem severissime contemnant,

    Cic. Off. 1, 21, 71; so,

    exacta aetas,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    dicere jus,

    Suet. Caes. 43.—
    B.
    sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—
    * C.
    sĕvērum, harshly, austerely:

    nunc severum vivitur,

    Prud. Cath. 2, 33.
    2.
    Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.
    A.
    Of several men.
    1.
    Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—
    2.
    Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—
    3.
    Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—
    4.
    T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—
    5.
    Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works.
    B.
    Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713.

    Lewis & Short latin dictionary > Severus

  • 120 severus

    1.
    sĕvērus, a, um, adj. [perh. kindr. with serius], serious, grave, strict, austere, stern, severe in aspect, demeanor, conduct, etc. (of persons and things; serius regularly only of things; v. serius; class. and freq.).
    I.
    Of persons:

    nam te omnes saevom severumque commemorant,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    quam severus!

    Ter. Heaut. 5, 3, 21; id. Eun. 2, 1, 21:

    civis severus et gravis,

    Cic. Lael. 25, 95; cf.:

    omnium gravissimus et severissimus, etc.,

    id. de Or. 2, 56, 228:

    Tubero (Stoicus) vitā severus,

    id. Brut. 31, 117; cf.:

    Stoicorum secta severissima,

    Quint. 1, 10, 15:

    agricolae,

    hardended by toil, rugged, Lucr. 5, 1357:

    Cures,

    Verg. A. 8, 638:

    Zethus,

    Hor. Ep. 1, 18, 42; cf. in comp.:

    rumores senum severiorum,

    Cat. 5, 2.—Of those who live a sober and temperate life:

    at vos hinc abite, lymphae, Vini pernicies et ad severos Migrate,

    Cat. 27, 6:

    adimam cantare severis,

    Hor. Ep. 1, 19, 10; 1, 5, 13:

    legis custodes,

    Cic. Div. in Caecil. 5, 18: neque severus esse (potest) in judicando, qui [p. 1687] alios in se severos esse judices non vult, id. Imp. Pomp. 13, 38; so,

    judices severi in eos solos,

    id. Clu. 20, 56; cf.:

    severissimos atque integerrimos judices,

    id. Verr. 1, 10, 30:

    ex familiā ad judicandum severissimā,

    id. ib.:

    ubi haec severus te palam laudaveram,

    Hor. Epod. 11, 19:

    auctor e severissimis,

    Plin. 11, 52, 114, § 274:

    Aristolaus e severissimis pictoribus fuit,

    id. 35, 11, 40, § 137 (for which, just before: austerior colore).—
    B.
    In a bad sense, harsh, rough, crabbed, rigid, severe (rare):

    Neptunus saevus severusque,

    Plaut. Trin. 4, 1, 6:

    idem acerbe severus in filium,

    Cic. Off. 3, 31, 112 dub. (a passage bracketed by B. and K.):

    in me severior quam in vos,

    Liv. 7, 40, 7; Plin. Ep. 9, 13, 21:

    Eumenidum turba,

    Prop. 4 (5), 11, 22; cf. II. B.—
    II.
    Of things, grave, serious, severe, austere, etc.:

    severā fronte curas cogitans,

    Plaut. Mil. 2, 2, 46:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf. Hor. A. P 107:

    frons,

    Ov. Tr. 2, 241: Falernum, rough, sharp, tart (syn. austerum), Hor. C. 1, 27, 9:

    divaeque (Palladis) severas Fronde ligare comas,

    Stat. Achill. 1, 288:

    animus (opp. mitis),

    Quint. 3, 9, 7:

    disciplina maxime severa,

    id. 1, 2, 5:

    imperia severiora,

    Cic. Tusc. 4, 19, 43:

    judicia severa,

    id. Verr. 2, 4, 59, § 133:

    lex,

    Ov. P. 3, 3, 57:

    severiora judicia,

    Quint. 4, 2, 122:

    severiores leges,

    id. 12, 1, 40; cf.:

    Lycurgus severissimarum justissimarumque legum auctor,

    Vell. 1, 6, 3:

    imperii severissimi vir,

    Liv. 4, 26:

    quod ego dixi per jocum, Id eventurum esse et severum et serium,

    Plaut. Poen. 5, 3, 51:

    linque severa,

    Hor. C. 3, 8, 28:

    paulo severior poena,

    Sall. C. 51, 15.—Of style:

    sententiae graves et severae,

    Cic. Brut. 95, 325:

    triste et severum genus dicendi,

    id. ib. 30, 113; so Quint. 2, 4, 6; 6, 3, 102; 9, 4, 63 sq.; 10, 1, 131 al.; cf.:

    severae Musa tragoediae,

    Hor. C. 2, 1, 9:

    fidibus voces crevere severis,

    id. A. P. 216.—
    B.
    Severe, dreadful, gloomy:

    severus Uncus abest,

    Hor. C. 1, 35, 19:

    silentia noctis,

    Lucr. 4, 460:

    heims,

    Quint. Decl. 4, 14:

    amnem Cocyti metuet,

    Verg. G. 3, 37; cf. absol.: Si. Accurrite, Ne se interimat... Me. Hau! voluisti istuc severum facere? this horrible deed, Plaut. Cist. 3, 15 (but in Lucr. 5, 35 the correct read. is pelage sonora; v. Lachm. ad h. l.).—Hence, adv., in three forms, severe (class.), severiter (anteand post-class.), and severum (post-class.).
    A.
    sĕvērē, gravely, seriously, austerely, rigidly, severely, Cic. Fam. 1, 9, 19:

    graviter et severe voluptatem secernit a bono,

    id. Fin. 2, 8, 24:

    vetuit (with graviter),

    Quint. 11, 3, 148:

    uti judicio,

    id. 1, 3, 4:

    aestimatae lites,

    Cic. Mur. 20, 42; 25, 51:

    vindicare Hiempsalis mortem,

    Sall. J. 15, 3:

    dicere,

    Cic. Off. 1, 37, 134; Quint. 6, 3, 101; 8, 3, 40:

    domesticam disciplinam regere,

    Suet. Caes. 48.— Comp.:

    ad aliquem severius scribere,

    Caes. B. C. 3, 25:

    adhibere aliquem,

    Cic. Att. 10, 12, 3:

    coërcere matrimonia,

    Just. 3, 3, 8. — Sup.:

    sunt qui voluptatem severissime contemnant,

    Cic. Off. 1, 21, 71; so,

    exacta aetas,

    id. Rosc. Com. 15, 44:

    dicere jus,

    Suet. Caes. 43.—
    B.
    sĕvērĭter, gravely, seriously, severely: sermonem cum aliquo conferre, Titin. ap. Non. 509, 33; and in Prisc. p. 1010 P.; Plaut., acc. to Prisc. 1. 1.; App. M. 2, p. 126, 33.—
    * C.
    sĕvērum, harshly, austerely:

    nunc severum vivitur,

    Prud. Cath. 2, 33.
    2.
    Sĕvērus, i, m. [1. severus], a proper name.
    A.
    Of several men.
    1.
    Cornelius Severus, a poet in the Augustan age, Quint. 10, 1, 89; Ov. P. 4, 2, 2 sqq.; 4, 16, 9.—
    2.
    Septimius Severus, a Roman emperor, A.D. 193-211.—
    3.
    Alexander Severus, a Roman emperor, A. D. 222-235, Eutr. 8, 10; Spart. Sev. 1 sqq.—
    4.
    T. Cassius Severus, a Roman orator, in the reigns of Augustus and Tiberius, Quint. 10, 1, 116; Tac. Or. 19.—
    5.
    Sulpicius Severus, a bishop in Gaul, author of a Historia Sacra, and of the Vita S. Martini, and several smaller works.
    B.
    Mons Severus, a mountain in the country of the Sabines, Verg. A. 7, 713.

    Lewis & Short latin dictionary > severus

См. также в других словарях:

  • harsh — [ha:ʃ US ha:rʃ] adj ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(conditions)¦ 2¦(treatment/criticism)¦ 3¦(sound)¦ 4¦(light/colour)¦ 5¦(lines/shapes etc)¦ 6¦(cleaning substance)¦ ▬▬▬▬▬▬▬ [Date: 1300 1400; Origin: Probably from a Scandinavian language] 1.) ¦(CONDITIONS)¦ …   Dictionary of contemporary English

  • harsh — [ harʃ ] adjective ** ▸ 1 difficult to live in ▸ 2 about actions/words ▸ 3 facts: unpleasant & true ▸ 4 about sounds/lights etc. ▸ 5 substances: damaging 1. ) harsh conditions or places are unpleasant and difficult to live in: the harsh… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • Harsh — Orígenes musicales Hard Rock Heavy Metal Rock Alternativo Noise Rock Orígenes culturales A mediados de la década de 2000 en Buenos Aires, Argentina. Instrumentos comunes …   Wikipedia Español

  • harsh´ly — harsh «hahrsh», adjective. 1. unpleasantly rough to the touch: »a harsh towel, fruit with a harsh rind. SYNONYM(S): rugged. 2. unpleasantly rough to the taste; astringent: »a harsh flavor. SYNONYM(S): acrid, sour, sharp …   Useful english dictionary

  • Harsh — may refer to:* Harsh, Sikar, Shekhawati, Rajasthan, India * Harsh noise, a genre of noise music * Harsh voice, the production of speech sounds with a constricted laryngeal cavity * Vivian G. Harsh (1890 1960), American librarianPeople with the… …   Wikipedia

  • Harsh — (h[aum]rsh), a. [Compar. {Harsher} (h[aum]rsh [ e]r); superl. {Harshest}.] [OE. harsk; akin to G. harsch, Dan. harsk rancid, Sw. h[ a]rsk; from the same source as E. hard. See {Hard}, a.] 1. Rough; disagreeable; grating; esp.: (a) disagreeable to …   The Collaborative International Dictionary of English

  • harsh — [härsh] adj. [ME harsk, akin to Ger harsch, rough, raw < IE base * kars, to scratch, comb > L carduus, thistle, carrere, to card (wool)] 1. unpleasantly sharp or rough; specif., a) grating to the ear; discordant b) too bright or vivid to… …   English World dictionary

  • harsh — harsh·en; harsh·ly; harsh·ness; harsh; …   English syllables

  • harsh — I adjective acerb, acerbic, acid, acrid, acrimonious, ascetic, astringent, austere, biting, bitter, brusque, brutal, burning, caustic, corrosive, crude, cruel, despiteful, discordant, disrespectful, draconian, drastic, excessive, extreme, feral,… …   Law dictionary

  • harsh|en — «HAHR shuhn», transitive verb. to make harsh. –v.i. to become harsh: »Her voice never weakened, never harshened (Eudora Welty) …   Useful english dictionary

  • harsh — [adj1] rough, crude (to the senses) acrid, asperous, astringent, bitter, bleak, cacophonous, caterwauling, clashing, coarse, cracked, craggy, creaking, croaking, disagreeing, discordant, dissonant, disturbing, earsplitting, flat, glaring, grating …   New thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»