-
1 Superbus
sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].I.In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:b.reges,
Lucr. 5, 1222:domini,
id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:juvenis,
id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:victor,
id. G. 3, 226:non decet superbum esse hominem servom,
Plaut. As. 2, 4, 64:freti virtute et viribus superbi,
id. Am. 1, 1, 58:superbum se praebuit in fortunā,
Cic. Att. 8, 4, 1:vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,
id. Fam. 4, 9, 4:atque meo nunc Superbus incedis malo,
Hor. Epod. 15, 18:licet superbus ambules pecuniā,
id. ib. 4, 5:opibus superbi,
Verg. A. 5, 268:utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,
Cic. Fam. 7, 13, 1:laudato pavone superbior,
Ov. M. 13, 802:homines superbissimi,
Sall. J. 31, 12;Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,
Liv. 44, 22, 11:non respondere vereor, ne superbum sit,
id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—Transf., of things concr. or abstr.:B.aures,
Liv. 34, 5, 13:oculi,
Ov. M. 6, 169:arces,
Hor. Epod. 7, 5:postisque superbos Unguit amaracino,
Lucr. 4, 1179:sceptra,
id. 5, 1137:voces,
id. 5, 1173:dens,
delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:corpus,
id. ib. 2, 2, 109:inguen,
id. Epod. 8, 19:manus,
Sen. Med. 205:vultus,
id. Herc. Fur. 721:non est inhumana virtus neque immanis neque superba,
Cic. Lael. 14, 50:victoria, quae naturā insolens et superba est,
id. Marcell. 3, 9:pax,
Liv. 9, 12, 1:jura,
id. 31, 29, 9; cf.:superbissima lex,
id. 4, 4, 10:mutatio vestis,
id. 9, 18, 4:vita,
Prop. 3, 11 (4, 10), 48:aures quarum est judicium superbissimum,
i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,
uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,
id. Pis. 27, 64:ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,
Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,
Cic. Rep. 2, 22, 39:superba loqui,
Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—II.In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):B.quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,
Sen. Ep. 76, 21:populum late regem belloque superbum,
Verg. A. 1, 21:animae virtute et factis,
Sil. 10, 573:triumphus,
Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:merum,
id. ib. 2, 14, 27; cf.:limina civium potentiorum,
id. Epod. 2, 7:postes,
id. C. 4, 15, 7:Tibur,
Verg. A. 7, 630:Phoebe superbe lyrā,
Tib. 4, 2, 22:sedes Dolopum,
Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:domus,
Sen. Herc. Oet. 509:dapes,
Mart. 3, 45, 3.—In partic.1.Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—2.Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—3. (α).Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:(β).imperare,
Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,
id. 44, 14, 8.—Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—b.Comp.:c.superbius,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:preces alicujus superbius accipere,
Tac. A. 2, 37.—Sup.:superbissime,
Cic. Pis. 27, 64. -
2 superbus
sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].I.In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:b.reges,
Lucr. 5, 1222:domini,
id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:juvenis,
id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:victor,
id. G. 3, 226:non decet superbum esse hominem servom,
Plaut. As. 2, 4, 64:freti virtute et viribus superbi,
id. Am. 1, 1, 58:superbum se praebuit in fortunā,
Cic. Att. 8, 4, 1:vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,
id. Fam. 4, 9, 4:atque meo nunc Superbus incedis malo,
Hor. Epod. 15, 18:licet superbus ambules pecuniā,
id. ib. 4, 5:opibus superbi,
Verg. A. 5, 268:utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,
Cic. Fam. 7, 13, 1:laudato pavone superbior,
Ov. M. 13, 802:homines superbissimi,
Sall. J. 31, 12;Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,
Liv. 44, 22, 11:non respondere vereor, ne superbum sit,
id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—Transf., of things concr. or abstr.:B.aures,
Liv. 34, 5, 13:oculi,
Ov. M. 6, 169:arces,
Hor. Epod. 7, 5:postisque superbos Unguit amaracino,
Lucr. 4, 1179:sceptra,
id. 5, 1137:voces,
id. 5, 1173:dens,
delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:corpus,
id. ib. 2, 2, 109:inguen,
id. Epod. 8, 19:manus,
Sen. Med. 205:vultus,
id. Herc. Fur. 721:non est inhumana virtus neque immanis neque superba,
Cic. Lael. 14, 50:victoria, quae naturā insolens et superba est,
id. Marcell. 3, 9:pax,
Liv. 9, 12, 1:jura,
id. 31, 29, 9; cf.:superbissima lex,
id. 4, 4, 10:mutatio vestis,
id. 9, 18, 4:vita,
Prop. 3, 11 (4, 10), 48:aures quarum est judicium superbissimum,
i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,
uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,
id. Pis. 27, 64:ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,
Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,
Cic. Rep. 2, 22, 39:superba loqui,
Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—II.In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):B.quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,
Sen. Ep. 76, 21:populum late regem belloque superbum,
Verg. A. 1, 21:animae virtute et factis,
Sil. 10, 573:triumphus,
Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:merum,
id. ib. 2, 14, 27; cf.:limina civium potentiorum,
id. Epod. 2, 7:postes,
id. C. 4, 15, 7:Tibur,
Verg. A. 7, 630:Phoebe superbe lyrā,
Tib. 4, 2, 22:sedes Dolopum,
Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:domus,
Sen. Herc. Oet. 509:dapes,
Mart. 3, 45, 3.—In partic.1.Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—2.Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—3. (α).Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:(β).imperare,
Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,
id. 44, 14, 8.—Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—b.Comp.:c.superbius,
Cic. Imp. Pomp. 5, 11:preces alicujus superbius accipere,
Tac. A. 2, 37.—Sup.:superbissime,
Cic. Pis. 27, 64. -
3 in-hūmānus
in-hūmānus adj. with comp. and sup, rude, savage, barbarous, brutal, inhuman: quis tam inhumanus, qui, etc.: vox: scelus, L.: testamentum, unjust.—Unpolished, unsocial, uncivil, without culture, unmannerly, ill-bred, coarse, brutal: quis contumacior, quis inhumanior: nec inhumani senes: neglegentia: Camena, H.: homo inhumanissimus, T.: aures, uncultivated: locus, uncivilized. -
4 incivilis
incivilis, incivile ADJimpolite; uncivil -
5 inhumanus
cruel, savage, barbarous, inhuman, uncivil, uncivilized. -
6 importunus
importūnus ( inp-), a, um, adj. [from porto, qs. not conducive, not proper; opp. opportunus; hence], unfit, unsuitable, inconvenient (cf.: molestus, intempestivus, praeposterus).I.In gen. (rare):II.num importunum tempus in tanto otio?
Cic. de Or. 2, 5, 20 B. and K. (al. inopportunum):aggeribus turribusque et aliis machinationibus locus inportunus,
Sall. J. 92, 7:importuna locorum,
Sil. 3, 540; cf.:Armeniam petunt, id temporis importunam, quia hiems occipiebat,
Tac. A. 12, 12: etenim est in eo loco sedes huic nostro non importuna sermoni, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 5, 18:vi quidem regere patriam aut parentis importunum est,
Sall. J. 3, 2.—ln partic., pregn.A.Troublesome, grievous, distressing, dangerous (rare):B.quom illi inportunam tempestatem conciet,
Plaut. Trin. 2, 3, 8:neque alius importunior acutiorque morbus est,
Cels. 4, 3:pauperies,
Hor. C. 3, 16, 37:Caphareus,
stormy, Ov. M. 14, 481.—With respect to character, indecorous, unmannerly, uncivil, rude, morose, harsh, churlish, cruel, savage (class.; syn.: crudelis, immanis; opp. clemens).1.Of living beings:2.tam enim esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,
Cic. Rep. 1, 33:importunus atque amens tyrannus,
id. Verr. 2, 5, 40, § 103:crudelis atque importuna mulier,
id. Clu. 63, 177:tam importunus tamque crudelis,
id. Fin. 1, 10, 35:crudelissimus atque importunissimus tyrannus,
Liv. 29, 17, 20:uxor importuna atque incommoda,
Plaut. As. 1, 1, 47:senex,
Ter. Heaut. 1, 2, 23:importunissimus hostis,
Cic. Cat. 2, 6, 12:decemviri,
Liv. 5, 2, 8:plebeii quam fuerint importuni, vides,
Cic. Fam. 9, 21 fin.:locutores,
Gell. 1, 15, 1:dives et importunus,
Hor. Ep. 2, 2, 185:eripiet curule cui volet importunus ebur,
id. ib. 1, 6, 54:volucres,
Verg. G. 1, 470; Hor. S. 1, 8, 6; cf.:ales (bubo), i. e. infausta,
Verg. A. 12, 864.—Of things:immanis atque importuna natura,
Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:libidines,
id. ib. 2, 4, 50, §111: clades civitatis,
id. Brut. 97, 332:mors,
Ov. Am. 3, 9, 19:sitis famesque argenti,
Hor. Ep. 1, 18, 23:importuna atque audax argutia,
Gell. 3, 1, 6. — Adv.: importunē ( inp-), unsuitably, unseasonably; rudely, violently:confidere suis testibus et importune insistere,
Cic. Ac. 2, 25, 80:repetere,
Dig. 13, 6, 17:immittere versum de Pyrrho,
Gell. 10, 16, 18:vexare civitates tyrannica crudelitate,
Just. 42, 1.— Comp.:insultare veritati,
Lact. 5, 2. — Sup.:facere,
Gell. 20, 6, 14. -
7 incivilia
in-cīvīlis, e, adj., unmannerly, impolite, uncivil; hence, also, unreasonable, unjust (post-class.):homo ferus et incivilis ingenii,
Eutr. 9, 27:saevi atque inciviles animi,
Aur. Vict. Caes. 22:verba, tam improba ac tam incivilia,
Gell. 10, 6, 3:poenae,
Dig. 48, 19, 9:factum,
ib. 50, 13, 3; cf. ib. 23, 2, 67. — Neutr. plur. as subst.: in-cīvīlĭa, ĭum, n., impolite acts, rudeness:multis incivilibus gestis,
Eutr. 10, 13. — Adv.: incīvīlĭter, without civility, uncourteously:aliquem tractare,
App. M. 7, p. 175:extorta (bona),
Dig. 4, 2, 23:instituti novi rivi,
ib. 50, 13, 2.— Comp.:praefecturam egit aliquanto incivilius et violentius,
Suet. Tit. 6; Flor. 1, 26. -
8 incivilis
in-cīvīlis, e, adj., unmannerly, impolite, uncivil; hence, also, unreasonable, unjust (post-class.):homo ferus et incivilis ingenii,
Eutr. 9, 27:saevi atque inciviles animi,
Aur. Vict. Caes. 22:verba, tam improba ac tam incivilia,
Gell. 10, 6, 3:poenae,
Dig. 48, 19, 9:factum,
ib. 50, 13, 3; cf. ib. 23, 2, 67. — Neutr. plur. as subst.: in-cīvīlĭa, ĭum, n., impolite acts, rudeness:multis incivilibus gestis,
Eutr. 10, 13. — Adv.: incīvīlĭter, without civility, uncourteously:aliquem tractare,
App. M. 7, p. 175:extorta (bona),
Dig. 4, 2, 23:instituti novi rivi,
ib. 50, 13, 2.— Comp.:praefecturam egit aliquanto incivilius et violentius,
Suet. Tit. 6; Flor. 1, 26. -
9 inhumanus
I.Inhuman.A.Rude, savage, barbarous:B.quis tam fuit durus et ferreus, quis tam inhumanus, qui non illorum miseria commoveretur,
Cic. Verr. 2, 5, 46, § 121:vox,
id. Fin. 3, 19, 64:scelus,
Liv. 1, 48, 7:crudelitas,
id. 21, 4, 9:via,
covered with corpses, Tac. H. 2, 70:securitas,
that enjoyed itself during the slaughter, id. ib. 3, 83:testamentum,
cruel, unjust, Cic. Verr. 2, 1, 42, § 107.—Unpolished, uncivil, unmannerly, ill-bred, churlish, discourteous:II.quis contumacior, quis inhumanior, quis superbior,
Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:moderati nec difficiles, nec inhumani senes,
id. de Sen. 3, 7:at hoc idem si in convivio faciat, inhumanus videatur,
ill-bred, id. Off. 1, 40, 144:agrestis et inhumana neglegentia,
id. ib. 36, 130:homo inhumanissimus,
Ter. Phorm. 3, 2, 24:aures,
uncultivated, Cic. Or. 51, 172.—Superhuman, godlike:1.mensae,
App. M. 5, p. 334:sententia,
id. de Deo Soc. 5, p. 44, 24.— Hence, adv. in two forms.ĭnhūmānē, inhumanly, savagely, cruelly:2.nimis graviter cruciat adulescentulum, nimisque inhumane,
Ter. Heaut. 5, 5, 2:facere contraque naturae legem,
Cic. Off. 3, 6, 30:muta (oratio),
Nazar. Pan. ad Const. 16.— Comp.:inhumanius dicere,
Cic. Lael. 13, 46.—ĭn-hūmānĭter, uncivilly, discourteously:me miratum esse istum tam inhumaniter fecisse, ut, etc.,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 6, § 21; id. Verr. 2, 1, 52, § 137, acc. to Prisc. p. 1010 P. (where the MSS. have inhumane). -
10 inportunus
importūnus ( inp-), a, um, adj. [from porto, qs. not conducive, not proper; opp. opportunus; hence], unfit, unsuitable, inconvenient (cf.: molestus, intempestivus, praeposterus).I.In gen. (rare):II.num importunum tempus in tanto otio?
Cic. de Or. 2, 5, 20 B. and K. (al. inopportunum):aggeribus turribusque et aliis machinationibus locus inportunus,
Sall. J. 92, 7:importuna locorum,
Sil. 3, 540; cf.:Armeniam petunt, id temporis importunam, quia hiems occipiebat,
Tac. A. 12, 12: etenim est in eo loco sedes huic nostro non importuna sermoni, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 5, 18:vi quidem regere patriam aut parentis importunum est,
Sall. J. 3, 2.—ln partic., pregn.A.Troublesome, grievous, distressing, dangerous (rare):B.quom illi inportunam tempestatem conciet,
Plaut. Trin. 2, 3, 8:neque alius importunior acutiorque morbus est,
Cels. 4, 3:pauperies,
Hor. C. 3, 16, 37:Caphareus,
stormy, Ov. M. 14, 481.—With respect to character, indecorous, unmannerly, uncivil, rude, morose, harsh, churlish, cruel, savage (class.; syn.: crudelis, immanis; opp. clemens).1.Of living beings:2.tam enim esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,
Cic. Rep. 1, 33:importunus atque amens tyrannus,
id. Verr. 2, 5, 40, § 103:crudelis atque importuna mulier,
id. Clu. 63, 177:tam importunus tamque crudelis,
id. Fin. 1, 10, 35:crudelissimus atque importunissimus tyrannus,
Liv. 29, 17, 20:uxor importuna atque incommoda,
Plaut. As. 1, 1, 47:senex,
Ter. Heaut. 1, 2, 23:importunissimus hostis,
Cic. Cat. 2, 6, 12:decemviri,
Liv. 5, 2, 8:plebeii quam fuerint importuni, vides,
Cic. Fam. 9, 21 fin.:locutores,
Gell. 1, 15, 1:dives et importunus,
Hor. Ep. 2, 2, 185:eripiet curule cui volet importunus ebur,
id. ib. 1, 6, 54:volucres,
Verg. G. 1, 470; Hor. S. 1, 8, 6; cf.:ales (bubo), i. e. infausta,
Verg. A. 12, 864.—Of things:immanis atque importuna natura,
Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:libidines,
id. ib. 2, 4, 50, §111: clades civitatis,
id. Brut. 97, 332:mors,
Ov. Am. 3, 9, 19:sitis famesque argenti,
Hor. Ep. 1, 18, 23:importuna atque audax argutia,
Gell. 3, 1, 6. — Adv.: importunē ( inp-), unsuitably, unseasonably; rudely, violently:confidere suis testibus et importune insistere,
Cic. Ac. 2, 25, 80:repetere,
Dig. 13, 6, 17:immittere versum de Pyrrho,
Gell. 10, 16, 18:vexare civitates tyrannica crudelitate,
Just. 42, 1.— Comp.:insultare veritati,
Lact. 5, 2. — Sup.:facere,
Gell. 20, 6, 14.
См. также в других словарях:
Uncivil — Un*civ il, a. 1. Not civilized; savage; barbarous; uncivilized. [1913 Webster] Men can not enjoy the rights of an uncivil and of a civil state together. Burke. [1913 Webster] 2. Not civil; not complaisant; discourteous; impolite; rude;… … The Collaborative International Dictionary of English
uncivil — index blatant (obtrusive), contemptuous, disdainful, disorderly, impertinent (insolent), offensive ( … Law dictionary
uncivil — (adj.) 1550s, barbarous, from UN (Cf. un ) (1) not + CIVIL (Cf. civil). Meaning impolite is 1590s … Etymology dictionary
uncivil — *rude, ill mannered, impolite, discourteous, ungracious Analogous words: boorish, loutish, churlish (see under BOOR): brusque, blunt, gruff, crusty (see BLUFF) Antonyms: civil … New Dictionary of Synonyms
uncivil — [adj] rude abrupt, bad mannered, barbaric, blunt, boorish, coarse, curt, discourteous, gross, gruff, ill mannered, impolite, inconsiderate, insulting, mannerless, uncivilized, uncouth, uncultured, unfriendly, ungentlemanly, unmannerly, unpolished … New thesaurus
uncivil — ► ADJECTIVE ▪ discourteous; impolite … English terms dictionary
uncivil — [un siv′əl] adj. 1. not civilized; barbarous 2. not civil or courteous; ill mannered SYN. RUDE uncivilly adv … English World dictionary
uncivil — adjective a) Not civilized; savage; barbarous; uncivilized. John Terry and Frank Lampard would not have reacted as the Nigerian did to the (admittedly X rated) challenge that led to the Liverpool forward being sent off in last week’s Carling Cup… … Wiktionary
uncivil — adjective Date: 1553 1. not civilized ; barbarous 2. lacking in courtesy ; ill mannered, impolite < uncivil remarks > 3. not conducive to civic harmony and welfare • uncivilly adverb … New Collegiate Dictionary
uncivil — un|civ|il [ ʌn sıvl ] adjective VERY FORMAL rude: There really is no need to be uncivil … Usage of the words and phrases in modern English
uncivil — adjective she apologized to her family for Rusty s uncivil words Syn: impolite, rude, discourteous, disrespectful, unmannerly, bad mannered, impertinent, impudent, ungracious; brusque, sharp, curt, offhand, gruff, churlish, snippy See note at … Thesaurus of popular words