Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

expel

  • 1 abigō

        abigō ēgī, āctus, ere    [ab+ago], to drive away, drive off: alqm rus, T.: mercatorem, H.: muscas. —Esp. of cattle, etc., to drive away (as plunder), carry off: pecus: partum sibi medicamentis, to force a birth.—Fig., to drive away, repel, expel: Pauperiem epulis regum, H.: curas, H.
    * * *
    I
    abigere, abegi, abactus V TRANS
    drive/send away/off; expel, repel; steal, plunder (cattle), rustle; seduce; remove/cure (disease); drive away (an evil); force birth; procure abortion
    II
    abigere, abigi, abactus V TRANS
    drive/send away/off; expel, repel; steal, plunder (cattle), rustle; seduce; remove/cure (disease); drive away (an evil); force birth; procure abortion

    Latin-English dictionary > abigō

  • 2 ēiciō

        ēiciō (pronounced but not written ē-iiciō), iēcī, iectus, ere    [ex + iacio], to cast out, thrust out, drive away, put out, eject, expel: linguam: eiecto armo, dislocated, V.: ex senatu eiectus: hunc de civitate: a suis dis penatibus: finibus, S.: cadavera cellis, H.: in exsilium Catilinam.— To drive into exile, banish: a me eiectus: revocemus eiectos: Tarquinium eiectum accipere, from exile, V.— With se, to rush out, sally forth: se ex castris, Cs.: si se eiecerit secumque suos eduxerit: se foras, L.—Of ships, etc., to bring to land, land: navīs, Cs., L.— To run aground, cast ashore, strand, wreck: navīs in litore, Cs.: classem ad insulas, L. — Of persons, P. perf., wrecked, shipwrecked: hanc eiectam recepisse, T.: commune litus eiectis: eiectum litore Excepi, V.—Fig., to expel, drive away, free oneself from: sollicitudines: amorem ex animo: memoriam ex animis, L.—With se, to break forth, break out: voluptates se eiciunt universae.— To hoot (off the stage), condemn, reject, disapprove: cantorum ipsorum vocibus eiciebatur: quod tum explosum et eiectum est.
    * * *
    I
    eicere, eici, eictus V
    accomplish, perform, bring about, cause
    II
    eicere, ejeci, ejectus V TRANS
    cast/throw/fling/drive out/up, extract, expel, discharge, vomit; out (tongue)

    Latin-English dictionary > ēiciō

  • 3 dē-dūcō

        dē-dūcō dūxī, ductus, ere    (imper. deduc, C.; deduce, T.), to lead away, draw out, turn aside, divert, bring out, remove, drive off, draw down: atomos de viā: eum contionari conantem de rostris, drag down, Cs.: aliquem ex ultimis gentibus: summā vestem ab orā, O.: Cantando rigidas montibus ornos, V.: canendo cornua lunae, i. e. bring to light (from eclipse), O.: dominam Ditis thalamo, V.: tota carbasa malo, i. e. unfurl, O.: febrīs corpore, H.: molliunt clivos, ut elephanti deduci possent, L.: rivos, i. e. to clear out, V.: aqua Albana deducta ad utilitatem agri, conducted off: imbres deducunt Iovem, i. e. Jupiter descends in, etc., H.: crinīs pectine, to comb, O.: vela, O.: deductae est fallacia Lunae, Pr.: hunc ad militem, T.: suas vestīs umero ad pectora, O.: in mare undas, O.: alqm in conspectum (Caesaris), Cs.: ab augure deductus in arcem, L.: aliquem in carcerem, S.: mediā sulcum deducis harenā, i. e. are dragged to execution, Iu.—Of troops, to draw off, lead off, withdraw, lead, conduct, bring: nostros de valle, Cs.: ab opere legiones, Cs.: finibus Attali exercitum, L.: praesidia, Cs.: legionibus in hiberna deductis, Cs.: in aciem, L.: neque more militari vigiliae deducebantur, S.—Of colonists, to lead forth, conduct: coloni lege Iuliā Capuam deducti, Cs.: milites in colonias: triumvir coloniis deducendis, S.: illi qui initio deduxerant, the founders, N.—Of ships, to draw out (from the dock): ex navalibus eorum (navem), Cs.: Deducunt socii navīs, V.—To draw down, launch: celoces viginti, L.: neque multum abesse (navīs) ab eo, quin paucis diebus deduci possent, Cs.: navīs litore, V.: carinas, O.: deducendus in mare, set adrift, Iu. — To bring into port: navīs in portum, Cs.—In weaving, to draw out, spin out: pollice filum, O.: fila, Ct.: stamina colo, Tb.—Poet.: vetus in tela deducitur argumentum, is interwoven, O. — Of personal attendance, in gen., to lead, conduct, escort, accompany: te domum: me de domo: deducendi sui causā populum de foro abducere, L.: quem luna solet deducere, Iu.: deducam, will be his escort, H. — To conduct a young man to a public teacher: a patre deductus ad Scaevolam.—Of a bride, to lead, conduct (to her husband): uni nuptam, ad quem virgo deducta sit, L.: domum in cubiculum, to take home, T.: quo primum virgo quaeque deducta est, Cs.—To lead in procession, conduct, show: deduci superbo triumpho, H.—In law, to eject, exclude, put out of possession (a claimant of land): ut aut ipse Tullium deduceret aut ab eo deduceretur: de fundo deduci.—To expel, exclude: alqm ex possessione, L.—To summon, bring (as a witness): ad hoc iudicium.—To take away, subtract, withdraw, deduct, diminish: cibum, T.: addendo deducendoque videre, quae reliqui summa fiat: de capite, quod usuris pernumeratum est, L.— Fig., to bring down, lead away, divert, withdraw, bring, lead, derive, deduce, reduce: alqm de animi lenitate: alqm de fide: me a verā accusatione: mos unde deductus, derived, H.: nomen ab Anco, O.: alqm ad fletum: rem ad arma, Cs.: ad humum maerore, bows, H.: ad sua flagra Quirites, subdue under, Iu.: in eum casum deduci, Cs.: rem in controversiam, Cs.: rem huc, ut, etc., Cs.: audi, quo rem deducam, what I have in view, H.: Aeolium carmen ad Italos modos, transfer, H.: in patriam deducere musas, V.—To mislead, seduce, entice, induce, bring, instigate: adulescentibus oratione deductis, Cs.: a quibus (inimicis) deductus, Cs.—To spin out, string out, compose (poet.): tenui deducta poëmata filo, H.: mille die versūs, H.: nihil expositum, Iu: carmen in actūs, H. — To remove, expel, cure: corpore febrīs, H.: haec (vitia) deducuntur de corpore, i. e. men try to remove.

    Latin-English dictionary > dē-dūcō

  • 4 dē-pellō

        dē-pellō pulī, pulsus, ere,    to drive out, drive away, remove, expel, put out, put off, turn aside: venientem in forum virum vi: de Falerno Anseres: eum de provinciā, N.: alqm urbe, to banish, Ta.: ab aris et focis ferrum flammamque: tantam molem a cervicibus nostris: frenum ore, H.: tela, avert: depulerant Aurorae lumina noctem, O.: quo solemus ovium depellere fetūs, to drive down, V.—In war, to drive out, expel, dislodge: defensores vallo, Cs.: inde vi depelli, S.: ex his regionibus praesidia, N. — To thrust out, remove, displace: principes depulsi loco: iterum ab eodem gradu depulsus est, N.—To wean: a lacte agnos, V.: depulsi haedi, V.: lacte depulsus leo, H.—Fig., to avert, put away, drive off, remove: cibo fames depulsa est: frigus, H.: morbos, Cs.: pestem augurio, V.: mortem fratri, O.: ab se mortem opinione mortis: ratibus taedas, V.: curas vino, Tb.: crimen: auditiones falsas, Ta.—To depose, remove: alqm tribunatu: alqm senatu, Ta.: alqm de provinciā, N.—To deter, divert, dissuade, drive, force: alqm de susceptā causā: de spe depulsus: magnā spe depulsus, L.: sibi turpitudinem: te ex illā ratione esse depulsum: Caesar a superioribus consiliis depulsus, Cs.: aliquam recto cursu, H.

    Latin-English dictionary > dē-pellō

  • 5 exigō

        exigō ēgī, āctus, ere    [ex + ago], to drive out, push forth, thrust out, take out, expel: reges ex civitate: hostem e campo, L.: post reges exactos: easdem (uxores), divorce, T.: suam (uxorem), turn out of the house: exigit Hebrus aquas, pours into the sea, O.: exactum ensem Fregit, by the thrust, O.: ensem per medium iuvenem, V.: (hasta) Cervice exacta est, passed through, O.— To drive away, hiss off (the stage): (fabulae) exigendae vobis, T. — To require, enforce, exact, demand, collect: ad pecunias exigendas legatos misimus: acerbissime pecuniae exigebantur: nomina sua: peditum numerum a civitatibus, Cs.: viam, demand the construction of: auspiciorum adhuc fides exigitur, further confirmation, Ta.— To export: agrorum fructūs, L.— To set right: ad perpendiculum columnas, set precisely upright.—Fig., to require, demand, claim, exact, insist: magis quam rogare: a teste veritatem: ius iurandum, L.: Has exegit gloria poenas, has cost, Iu.: de volnere poenas, O.: a violatoribus piacula, L.: ex te ut responderes: id ipsum, ut pereat, O.: a quoquam ne peieret, Iu.: in exigendo non acerbus.—Of time, to lead, spend, pass, complete, finish, close: cum maerore graviorem vitam, S.: exactā aetate mori, after a long life: hanc saepe exactā aetate usurpasse vocem, in old age, L.: per exactos annos, at the end of every year, H.: tribus exactis ubi quarta accesserit aestas, V.: spatiis exegit quattuor annum, O.— To conduct, superintend: aedīs privatas velut publicum opus, L.— To bring to an end, conclude, finish, complete: monumentum, H.: opus, O.: His demum exactis, V.— To determine, ascertain, find out: sociisque exacta referre, discoveries, V.: Non prius exactā ratione saporum, before he has ascertained, H.: non tamen exactum, quid agat, O.— To weigh, try, prove, measure, examine, adjust, estimate, consider: ad vestras leges, quae Lacedaemone fiunt, estimate by the standard of, etc., L.: cultu ad luxuriam exacto, directed, Cu.: ad caelestia ritūs humanos, O.— To consider, deliberate on, take counsel upon: tempus secum, V.: talia secum, O.: non satis exactum, quid agam.
    * * *
    exigere, exegi, exactus V
    drive out, expel; finish; examine, weigh

    Latin-English dictionary > exigō

  • 6 ex-pellō

        ex-pellō pulī, pulsus, ere,    to drive out, drive away, thrust out, eject, expel: plebem ex agris: dominum de praedio: navīs ab litore in altum, L.: agris expulsi, Cs.: finibus expulsus patriis, V.: me civitate: potestate expulsi, N.: Conlatinum, banish: portā Esquilinā pecus, drive out, L.: sagittam arcu, shoot, O.: genis oculos, O.: se in auras (pondus), forced itself out, O.: ex matrimonio filiam: te, disown, T.: expulsa filia, rejected (as a wife): expellere tendunt, dislodge (in battle), V.: segetem ab radicibus, V.: Naturam furcā, H. —Fig., to force out, drive out, drive away, expel, banish, remove: alqm vitā: per volnera animam, O.: morbum helleboro, H.: somnum, V.: beneficiorum memoriam, Cs.

    Latin-English dictionary > ex-pellō

  • 7 exterminō

        exterminō āvī, ātus, āre    [ex+terminus], to drive out, drive away, expel, exile, banish: Marcellum ex urbe: oppugnatores rei p. de civitate.—Fig., to drive out, put away, put aside, remove: auctoritatem vestram e civitate: quaestiones physicorum.
    * * *
    exterminare, exterminavi, exterminatus V
    banish, expel; dismiss

    Latin-English dictionary > exterminō

  • 8 pellō

        pellō pepulī, pulsus, ere    [1 PAL-], to beat, strike, knock, push, drive, hurl, impel, propel: fores, T.: pueri pulsi: ter pede terram (in the tripudium), H.: undique magno Pulsa domus strepitu, H.— To drive out, drive away, thrust out, expel, banish, repel, drive back, discomfit, rout: qui armis pulsus est: hostes pelluntur, Cs.: exsules tyrannorum iniuriā pulsi, banished, L.: in exsilium pulsus: lapidibus e foro pelli: omnes ex Galliae finibus, Cs.: istum ab Hispaniā: illum ab eā, T.: possessores suis sedibus: patriā, N.: regno pulsus, H.: pudendis Volneribus pulsus, i. e. shamefully wounded in flight, V.— To rout, put to flight, discomfit: exercitus eius ab Helvetiis pulsus, Cs. — To strike, set in motion, impel: sagitta pulsa manu, V.: nervi pulsi, struck: lyra pulsa manu, played, O.: classica, Tb.—Fig., to strike, touch, move, affect, impress: Ille canit, pulsae referunt ad sidera valles, V.: acriter mentem sensumve: species utilitatis pepulit eum: iuvenem nullius forma pepulerat captivae, L.: pulsusque recesserat ardor, O.: Haec ubi dicta Agrestem (murem) pepulere, H.— To drive out, drive away, banish, expel: maestitiam ex animis: quo tibi nostri Pulsus amor? what has become of your love for me? V.: glande famem, O.: tecta, quibus frigorum vis pelleretur: tenebras, O.
    * * *
    pellere, pepuli, pulsus V
    beat; drive out; push; banish, strike, defeat, drive away, rout

    Latin-English dictionary > pellō

  • 9 apscido

    apscidere, apscidi, apscisus V TRANS
    hew/cut off/away; separate, divide; take away violently; expel, banish; prune; take away violently; expel/banish; destroy (hope); amputate; prune; cut short

    Latin-English dictionary > apscido

  • 10 depello

    dē-pello, pŭli, pulsum, 3, v. a., to drive out, drive away, remove, expel; to drive, thrust, or cast down (class. and very freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    demoveri et depelli de loco,

    Cic. Caecin. 17, 49; cf.:

    anseres de Falerno,

    id. Phil. 5, 11:

    eum de provincia,

    Nep. Cat. 2:

    aquam de agro,

    Cato R. R. 155:

    ab aris et focis ferrum flammamque,

    Cic. Sest. 42; cf.:

    tantam molem a cervicibus nostris,

    id. Cat. 3, 7, 17:

    jugum a civibus,

    id. Rep. 2, 25:

    vincula a singulis vobis,

    Liv. 6, 18 med. al.:

    non equitem dorso, non frenum depulit ore,

    Hor. Ep. 1, 10, 38:

    qui recta via depulsus est,

    Quint. 2, 17, 29; cf.:

    recto cursu,

    Hor. S. 2, 5, 78:

    aliquem urbe,

    to banish, Tac. A. 3, 24; cf.:

    aliquem Italia,

    id. ib. 14, 50; 16, [p. 549] 33:

    nubila caelo,

    Tib. 1, 2, 49:

    ignem classibus,

    Verg. A. 5, 727; cf. ib. 9, 78, and 109:

    tela,

    Cic. Quint. 2, 8; cf.:

    nobis aerata tela,

    Tib. 1, 10, 25;

    and ictus alicui,

    Val. Fl. 6, 652:

    stellas Aurora,

    Ov. M. 7, 100; cf.:

    noctem Aurorae lumina,

    id. ib. 7, 835:

    cum cibo et potione fames sitisque depulsa est,

    Cic. Fin. 1, 11, 37; cf.:

    frigus duramque famem,

    Hor. S. 1, 2, 6:

    morbum,

    Cic. Fam. 7, 26 fin.; Caes. B. G. 6, 17; cf.:

    pestem augurio,

    Verg. A. 9, 328:

    mortem fratri,

    Ov. H. 14, 130 et saep.:

    quo (sc. Mantuam) solemus ovium teneros depellere fetus,

    to drive down, Verg. E. 1, 22: cognoscere, corpora se spatio depellere paulum, push or repel one another, Lucr. 2, 219 Munro ad loc. (Lachm. ex conj. decellere).—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to drive away, expel, dislodge an enemy from his position:

    defensores vallo munitionibusque,

    Caes. B. G. 3, 25; so,

    hostem loco,

    id. ib. 7, 49; id. B. C. 3, 52:

    terrā,

    Nep. Alcib. 8, 3:

    totā Siciliā,

    id. Timol. 2:

    inde vi depelli,

    Sall. J. 58, 3; cf. Front. Strat. 2, 5, 17:

    praesidia ex his regionibus,

    Nep. Paus. 2:

    praesidium facile,

    Front. Strat. 1, 10, 3 et saep.—
    b.
    Transf. beyond the milit. sphere, to thrust out, remove from a situation:

    afflicti jam et depulsi loco,

    Cic. Rep. 1, 44; cf.:

    iterum ab eodem (sc. Themistocle) gradu depulsus est,

    driven from his position, Nep. Them. 5.—
    2.
    Econom. t. t., a matre, a mamma, or absol., to remove from the breast, to wean, Varr. R. R. 2, 2, 17; 2, 4, 16; Col. 7, 6, 8; Verg. E. 3, 82; 7, 15; id. G. 3, 187.—Of human beings, Suet. Tib. 44. —
    II.
    Trop., to deter, divert, dissuade from:

    aliquem de suscepta causa propositaque sententia,

    Cic. Lig. 9; id. Fam. 1, 7, 7;

    for which, aliquem sententiā,

    id. Tusc. 2, 6, 16; Liv. 23, 8:

    aliquem de spe conatuque,

    Cic. Cat. 2, 7, § 14;

    for which, aliquem spe,

    Liv. 31, 25, 11; 41, 23, 13:

    te ex illa crudeli actione meo consilio esse depulsum, Cic. Rab. perd. 5, 17: Caesar ab superioribus consiliis depulsus,

    Caes. B. C. 3, 73; cf.:

    a qua re depulsus,

    Nep. Dat. 7, 3; and:

    judicem a veritate,

    Quint. 5 prooem. §

    1 et saep.: nec tuis depellor dictis quin rumori serviam,

    to be deterred, Plaut. Trin. 3, 2, 14; cf.:

    Vibidiam depellere nequivit, quin, etc.,

    to prevent, hinder, Tac. A. 11, 34.—
    2.
    With things as objects, to remove, turn away, divert:

    servitutem depellere civitati,

    Cic. post Red. in Sen. 8, 19 fin.; cf.:

    alicui turpitudinem,

    id. Tusc. 3, 32, 77:

    morte voluntaria turpitudinem,

    id. Prov. Cons. 3, 6:

    duobus hujus urbis terroribus depulsis,

    id. Rep. 1, 47, 71:

    pericula amici,

    id. Cluent. 6, 17:

    multam praedibus ipsique T. Mario,

    id. Fam. 5, 20, 4: mortem fratri. Ov. H. 14, 130:

    omnes molestias,

    id. ib. 2, 16:

    auditiones falsas,

    Tac. A. 4, 11:

    curas vino,

    Tib. 1, 5, 37:

    ostenta a semet in capita procerum,

    Suet. Ner. 36 et saep.: quae nequeat ratio depellere dictis. to deny, Lucr. 3, 322.—
    3.
    Absol.:

    dis depellentibus (i. e. averruncantibus) agnam Percute,

    Pers. 5, 167; cf. depulsor fin.

    Lewis & Short latin dictionary > depello

  • 11 eicio

    ē-ĭcĭo (or ejicio), jēci, jectum, 3 (eicit, dissyl., Lucr. 3, 877; 4, 1272), v. a. [jacio], to cast, thrust, or drive out; to eject, expel (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    aliquem e senatu,

    Cic. de Sen. 12 fin.; Liv. 43, 15; cf.:

    ex oppido,

    Caes. B. C. 1, 30, 3:

    de senatu,

    Liv. 40, 51; 41, 26:

    de collegio,

    Cic. Q. Fr. 2, 5:

    a suis diis penatibus,

    id. Quint. 26, 83:

    finibus,

    Sall. J. 14, 8:

    domo,

    Plaut. As. 1, 3, 9; Caes. B. G. 4, 7, 3; cf.:

    aedibus foras,

    Plaut. As. 1, 2, 1:

    omnes amasios foras,

    id. Truc. 3, 1, 14:

    aliquem,

    Cic. Rep. 1, 42; id. Mil. 38 fin.; Caes. B. G. 7, 4, 4; id. B. C. 2, 19 fin.:

    aliquem in exsilium,

    Cic. Cat. 2, 7; cf.:

    o fortunatum rem publicam, si hanc sentinam hujus urbis ejecerit,

    id. ib. 2, 4, 7; so,

    eicere alone,

    Nep. Lys. 1, 5 et saep.; cf.

    of a rider,

    to throw, Verg. A. 10, 894:

    vitem ex se,

    to shoot forth, Varr. R. R. 1, 31, 3:

    sanguinem,

    to throw up, to vomit, Plin. 24, 5, 10, § 15; cf. Cic. Fam. 14, 7; Cels. 1, 3; Quint. 11, 3, 27.— Absol. (sc. fetum), to miscarry, Dig. 9, 2, 27, § 22; cf. Lucr. 4, 1272:

    linguam,

    to thrust out, Cic. de Or. 2, 66, 266: cervicem, to dislocate (luxare), Veg. Vet. 3, 41, 1; cf.

    armum,

    id. ib. 2, 45, 7; Verg. A. 10, 984:

    oculum,

    Vulg. Marc. 9, 46:

    coxas,

    Hyg. Fab. 57:

    voces pectore ab imo,

    to utter, Lucr. 3, 58:

    fauces, e quibus eici vocem et fundi videmus,

    Cic. Tusc. 2, 24, 57 (al. elicere, v. elicio).—
    2.
    Se (ex aliquo loco), to rush out, sally forth, Caes. B. G. 4, 15, 1; 5, 15, 3; 5, 21, 5; id. B. C. 3, 16, 3; Cic. Cat. 1, 12 fin. et saep.; cf.:

    sese in terram e navi,

    Cic. Verr. 2, 5, 35:

    se in agros,

    Liv. 6, 3 (also in Caes. B. G. 5, 19, 2, inst. of the vulg. reading effunderet):

    se foras,

    id. 1, 40 fin.
    B.
    In partic., as a naut. t. t., to drive a ship to land.
    1.
    To bring to land:

    naves,

    Caes. B. C. 3, 25, 4; cf.:

    navem in terram,

    id. ib. 3, 28, 5:

    naves ad Chium,

    Liv. 44, 28.—Far more freq.,
    2.
    To run aground, cast ashore; to strand, wreck.
    (α).
    Of vessels, etc.:

    scapham,

    Plaut. Rud. 1, 2, 80 sq. (v. the passage in connection):

    naves in litore,

    Caes. B. G. 5, 10, 2; cf.:

    naves in litora,

    Liv. 29, 18:

    classem ad Baleares insulas,

    id. 23, 34 fin.:

    naves apud insulas,

    Tac. A. 2, 24 et saep.—
    (β).
    Of persons, esp. in perf. part. pass., wrecked, Plaut. Rud. 2, 7, 4; 2, 3, 78; 1, 5, 14; Ter. And. 1, 3, 18; 5, 4, 20; Cic. Rosc. Am. 26, 72; Verg. A. 4, 373; Ov. M. 13, 536; id. H. 7, 89 et saep.—Hence,
    b.
    Meton. (causa pro effectu):

    ejectus homo,

    a broken, ruined man, Cic. Quint. 19 fin. (Acc. to others, an outcast, acc. to II. B.)
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to expel:

    curam ex animo,

    Plaut. Cas. prol. 23; cf. Cic. Rosc. Am. 19, 53; Liv. 28, 28; 30, 13:

    mollitiem animi,

    Ter. Eun. 2, 1, 16:

    superstitionis stirpes,

    Cic. Div. 2, 72.— Poet.:

    ejectus die,

    i. e. deprived of light, Stat. Th. 4, 617. —
    b.
    With se: voluptates subito se nonnumquam [p. 635] profundunt atque eiciunt universae, etc., rush forth, break forth or out, Cic. Cael. 31, 75.—
    B.
    In partic., like ekballein, to reject disapprovingly:

    Cynicorum ratio tota est eicienda,

    Cic. Off. 1, 41, 148; cf. id. Clu. 31, 86; id. Fin. 5, 8, 23 (in both passages with explodere), id. de Or. 1, 32, 146; id. Att. 2, 24, 2.—Esp. of players, public speakers, etc., to hiss or hoot off, Cic. de Or. 3, 50 fin.; Auct. Her. 4, 47 (with deridere); cf.:

    cantorum ipsorum vocibus eiciebatur,

    Cic. Sest. 55, 118.

    Lewis & Short latin dictionary > eicio

  • 12 exigo

    ex-ĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [ago], to drive out or forth, to thrust out, to take or turn out.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    reges ex civitate,

    to expel, Cic. de Or. 2, 48, 199:

    hostem e campo,

    Liv. 3, 61, 8: exigor patria, Naev. ap. Non. 291, 4:

    aliquem domo,

    Liv. 39, 11, 2:

    aliquem campo,

    id. 37, 41, 12:

    omnes foras,

    Plaut. Aul. 3, 1, 7:

    adcolas ultra famam,

    Plin. 2, 68, 68, § 175:

    exacti reges,

    driven away, Cic. de Or. 1, 9, 37; cf.:

    Tarquinio exacto,

    id. Rep. 1, 40:

    anno post Tarquinios exactos,

    Tac. A. 11, 22:

    Orestes exactus furiis,

    driven, tormented, Ov. Tr. 4, 4, 70:

    virum a se,

    Plaut. Mil. 4, 6, 62:

    uxorem,

    to put away, divorce, Ter. Hec. 2, 1, 45; Suet. Caes. 50; id. Claud. 26; cf.: illam suam (uxorem) suas res sibi habere jussit ex duodecim tabulis; claves ademit;

    exegit,

    turned her out of the house, Cic. Phil. 2, 28, 69: aliquem vitā, i. e. to kill, Sen. de Ira, 1, 6: corpus e stratis, to raise up or out, Sil. 16, 234:

    maculam,

    to take out, Suet. Aug. 94: et sacer admissas exigit Hebrus aquas, pours out into the sea, Ov. H. 2, 114; of weapons, to thrust from one, thrust, drive:

    non circumspectis exactum viribus ensem Fregit,

    thrust, impelled, Ov. M. 5, 171; so,

    ensem,

    Luc. 8, 656; cf.:

    ensem per medium juvenem,

    plunges through the middle, Verg. A. 10, 815:

    gladium per viscera,

    Flor. 4, 2, 68:

    tela in aliquem,

    Sen. Cons. ad Marc. 16;

    hence: aliquem hastā,

    i. e. to thrust through, transfix, Val. Fl. 6, 572.—Mid.:

    quae (hasta) cervice exacta est,

    passed out, passed through, Ov. M. 5, 138: prope sub conatu adversarii manus exigenda, to be put forth, raised (for a blow), Quint. 6, 4, 8 Spald.:

    (capellas) a grege in campos, hircos in caprilia,

    to drive out, Varr. R. R. 2, 3, 8:

    sues pastum,

    id. ib. 2, 4, 6:

    radices altius,

    to send out, Cels. 5, 28, 14; cf.:

    vitis uvas,

    Col. 3, 2, 10; 3, 6, 2; Cels. 8, 1 med.
    B.
    In partic.
    1.
    A scenic t. t., to drive off, i. e. hiss off a piece or a player from the stage (rare):

    spectandae (fabulae) an exigendae sint vobis prius,

    Ter. And. prol. 27 Ruhnk.; so, fabulas, id. Hec. prol. alt. 4; id. ib. 7.—
    2.
    To demand, require, enforce, exact payment of a debt, taxes, etc., or the performance of any other duty (very freq.;

    syn.: posco, postulo, flagito, contendo, etc.): ad eas pecunias exigendas legatos misimus,

    Cic. Fam. 13, 11, 1: pecunias a civitatibus, id. Div. ap. Caecil. 10, 33:

    acerbissime pecunias imperatas,

    Caes. B. C. 3, 32; cf. id. ib. 1, 6 fin.; Cic. Pis. 16, 38; id. N. D. 3, 34, 84:

    quaternos denarios,

    id. Font. 5, 9:

    tributa,

    id. Fam. 3, 7, 3:

    pensionem,

    id. ib. 6, 18, 5:

    nomina sua,

    id. Verr. 2, 1, 10, § 28:

    mercedem,

    id. Lael. 21, 80 et saep.:

    equitum peditumque certum numerum a civitatibus Siciliae,

    Caes. B. C. 1, 30, 4:

    obsides ab Apolloniatibus,

    id. ib. 3, 12, 1:

    viam,

    to demand the construction of a road, Cic. Verr. 2, 1, 59, § 154; Liv. 42, 3, 7:

    a quoquam ne pejeret,

    Juv. 13, 36.—Esp.: rationem, to exact an account:

    ut Athenienses rationibus exigendis non vacarent,

    Val. Max. 3, 1, ext. 1; Plin. Ep. 10, 81, 1:

    libertorum nomina a quibus ratio exigi posset,

    Suet. Aug. 101 fin.
    (β).
    In pass.: exigor aliquid, to be solicited, dunned for money, etc. (post-class.): exigor portorium, id est, exigitur de me portorium, Caecil. ap. Gell. 15, 14, 5; id. ap. Non. 106, 24: (Rib. Com. Fragm. p. 51): sese pecunias maximas exactos esse, Q. Metell. Numid. ap. Gell. 15, 14, 2; Dig. 23, 4, 32.—
    3.
    To examine, inquire into (post-Aug.):

    nec illae (conjuges) numerare aut exigere plagas pavent,

    Tac. G. 7 fin. (so Ritter, Halm, with all MSS., cf. Holzmann ad loc.; al. exugere, said to have been the read. of a lost codex, the Arundelianus; cf. exsugo); cf.:

    exactum et a Titidio Labeone, cur omisisset, etc.,

    id. A. 2, 85.—
    4.
    Of places, to go or pass beyond, to pass by, leave behind ( poet. and in post-Aug. prose):

    cum primus equis exegit anhelis Phoebus Athon,

    Val. Fl. 2, 75; cf. Prop. 3, 20, 11 (4, 20, 3 M.):

    Troglodytae hibernum mare exigunt circa brumam,

    Plin. 12, 19, 42, § 87.—
    5.
    In mercant. lang., to dispose of, sell:

    agrorum exigere fructus,

    Liv. 34, 9, 9 Drak.: mercibus exactis, Col. poët. 10, 317. —
    6.
    Mathemat. t. t., to apply to a standard or measure, i. e. to examine, try, measure, weigh by any thing:

    ad perpendiculum columnas,

    Cic. Verr. 2, 1, 51, § 133:

    materiam ad regulam et libellam,

    Plin. 36, 25, 63, § 188:

    pondus margaritarum sua manu,

    Suet. Caes. 47; cf.:

    aliquid mensura,

    Plin. 17, 21, 35, § 159.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to drive out, expel (very rare):

    locus, Ubi labore lassitudo exigunda ex corpore,

    Plaut. Capt. 5, 4, 4: frigus atque horrorem vestimentis, Lucil. ap. Non. 291, 8.—Far more freq. and class.,
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 2.) To require, demand, claim any thing due:

    ego vero et exspectabo ea quae polliceris, neque exigam, nisi tuo commodo,

    Cic. Brut. 4, 17:

    aliquid exigere magis quam rogare,

    id. Fam. 2, 6, 1:

    longiores litteras exspectabo vel potius exigam,

    id. ib. 15, 16, 1:

    omnibus ex rebus voluptatem quasi mercedem,

    id. Fin. 2, 22, 73:

    ab hoc acerbius exegit natura quod dederat,

    demanded back, reclaimed, id. Tusc. 1, 39, 93 Klotz.:

    non ut a poëta, sed ut a teste veritatem exigunt,

    id. Leg. 1, 1, 4:

    has toties optata exegit gloria poenas,

    has cost, Juv. 10, 187:

    poenas,

    to take vengeance, id. 10, 84:

    de vulnere poenas,

    Ov. M. 14, 478: poenam (alicui), Sen. de Ira, 2, 22 fin.; Ov. F. 4, 230:

    gravia piacula ab aliquo,

    Liv. 29, 18, 18 et saep.—With ut:

    exigerem ex te cogeremque, ut responderes,

    Cic. Fin. 2, 35, 119; 4, 28, 80; cf.:

    Calypso exigit fata ducis,

    questions, inquires into, Ov. A. A. 2, 130:

    exactum a marito, cur, etc.,

    Tac. A. 2, 85:

    exigite ut mores seu pollice ducat,

    Juv. 7, 237 sq. —With an object-clause:

    exigimus potuisse eum eo tempore testamentum facere,

    Dig. 29, 7, 8; 24, 3, 2.— Absol.:

    in exigendo non acerbum,

    Cic. Off. 2, 18, 64:

    cum res exiget,

    Quint. 5, 11, 5; 10, 3, 3; cf.:

    ut res exiget,

    id. 12, 10, 69:

    si communis utilitas exegerit,

    id. 12, 1, 37.— Esp.: rationem, to require an account:

    rerum gestarum,

    Just. 19, 2, 6:

    numquid rationem exiges, cum tibi aliquis hos dixerit versus?

    an explanation, Sen. Ep. 94, 28; Plin. Ep. 19, 9.—
    2.
    Of time, life, etc., to lead, spend, pass, complete, finish:

    non novisse quicum aetatem exegerim,

    Plaut. Trin. 4, 2, 111; id. Capt. 3, 5, 62:

    tecum aetatem,

    id. Mil. 4, 2, 48; 4, 6, 60; id. Cas. 2, 5, 12:

    ut te dignam mala malam aetatem exigas,

    id. Aul. 1, 1, 4: vitam taetre, Cat. Or. inc. 15; Ter. Heaut. 2, 3, 39:

    cum maerore graviorem vitam,

    Sall. J. 14, 15; 85, 49; Plin. 7, 44, 45, § 139; Vitr. 2, 1, 4; Val. Max. 3, 5, 4 al.:

    vitae tempus,

    Sen. Ep. 2, 2; Val. Max. 3, 3, ext. 6:

    jam ad pariendum temporibus exactis,

    Cic. Verr. 2, 1, 18, § 48: qui exacta aetate moriuntur, at the close of the vigorous period of life, Cic. Tusc. 1, 39, 93; id. Verr. 2, 5, 8, § 21; Sall. J. 6, 2; Liv. 2, 40, 11 al.:

    mediam dies exegerat horam,

    Ov. Am. 1, 5, 1:

    aevum,

    Lucr. 4, 1235; Verg. A. 7, 777; Ov. M. 12, 209:

    tristissimam noctem,

    Petr. 115:

    diem supremum noctemque,

    Tac. A. 3, 16:

    ullum tempus jucundius,

    Plin. Ep. 3, 1, 1:

    jam aestatem exactam esse,

    Sall. J. 61, 1:

    per exactos annos,

    at the end of every year, Hor. C. 3, 22, 6:

    exacto per scelera die,

    Tac. H. 1, 47; id. A. 3, 16; so,

    exacto quadriennio,

    Plin. 2, 47, 48, § 130; Verg. G. 3, 190; Stat. S. 2, 2, 47.—
    3.
    To conduct, urge forward, superintend, drive:

    opus,

    Ov. M. 14, 218; Col. 3, 13, 11.—
    4.
    To bring to an end, to conclude, finish, complete a thing ( poet. and in post-Aug. prose):

    exegi monumentum aere perennius,

    Hor. C. 3, 30, 1:

    opus,

    Ov. R. Am. 811; id. M. 15, 871:

    exactus tenui pumice versus eat,

    Prop. 3, 1, 8; Verg. A. 6, 637:

    commentarii ita sunt exacti, ut, etc.,

    Quint. 10, 7, 30:

    eandem gracilitatem stilo exigere condiscant,

    to reach, attain to, id. 1, 9, 2.—
    5.
    To determine, ascertain, find out:

    sociisque exacta referre,

    his discoveries, Verg. A. 1, 309:

    non prius exacta tenui ratione saporum,

    before he has ascertained, Hor. S. 2, 4, 36.— Pass. impers.:

    non tamen exactum, quid agat,

    Ov. F. 3, 637; cf. id. Am, 3, 7, 16. —
    6.
    (Acc. to I. B. 3.) To weigh, try, prove, measure, examine, adjust, estimate, consider, = examinare, ponderare (class. but perh. not in Cic.): si ad illam summam veritatem legitimum jus exegeris, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 6, 1; cf.: nolite ad vestras leges atque instituta exigere ea, quae Lacedaemone fiunt, to estimate by the standard of, etc., Liv. 34, 31, 17; so,

    opus ad vires suas,

    Ov. A. A. 2, 502:

    si omnia argumenta ad obrussam coeperimus exigere,

    Sen. Q. N. 4, 5, 1; cf.:

    principatus tuus ad obrussam exigitur,

    id. de Clem. 1, 1, 6:

    se ad aliquem,

    id. Ep. 11 fin.:

    regulam emendate loquendi,

    Quint. 1, 5, 2:

    illa non nisi aure exiguntur, quae fiunt per sonos,

    are judged of, id. 1, 5, 19; cf. id. 1, 4, 7.—
    7.
    To treat, consult, deliberate respecting something, = considerare, deliberare (class. but not in Cic.): de his rebus ut exigeret cum eo, Furnio mandavi, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 7:

    cum aliquo,

    Plin. Ep. 6, 12, 3; cf.:

    secum aliquid,

    Verg. A. 4, 476; Ov. M. 10, 587; Sen. Ep. 27:

    de aliqua re coram,

    Plin. Ep. 9, 26, 13:

    haec exigentes hostes oppressere,

    Liv. 22, 49, 12:

    quid dicendum, quid tacendum, quid differendum sit, exigere consilii est,

    Quint. 6, 5, 5.—
    8.
    To endure, undergo:

    aerumnam,

    Plaut. Capt. 5, 4, 12. —Hence, exactus, a, um, P. a. (acc. to I. B. 5., measured; hence), precise, accurate, exact (poet and in post-Aug. prose):

    difficile est, quot ceciderint, exacto affirmare numero,

    Liv. 3, 5, 12:

    acies falcis,

    Plin. 17, 27, 42, § 251:

    fides,

    Ov. Pont. 4, 9, 46.— Comp.:

    cura,

    Suet. Tib. 18; Mart. 4, 87, 4. — Sup.:

    diligentia,

    Front. Aquaed. 89:

    vir,

    Plin. Ep. 8, 23, 5.—With gen.:

    Mamurius, morum fabraene exactior artis, Difficile est dicere,

    Ov. F. 3, 383.— Adv.: exacte, exactly, precisely, accurately:

    ut exacte perorantibus mos est,

    Sid. Ep. 7, 9.— Comp.: dicere, disserere, Mel. Prooem. § 2; Gell. 1, 3, 21.— Sup.:

    pascere,

    Sid. Ep. 5, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > exigo

  • 13 expello

    ex-pello, pŭli, pulsum, 3, v. a., to drive out or away, thrust out or away, to eject, expel (class.).
    I.
    Lit.:

    haec tanta virtus ex hac urbe expelletur, exterminabitur, proicietur?

    Cic. Mil. 37, 101:

    me ex re publica,

    id. Fam. 6, 6, 2:

    expulsus atque ejectus e praedio Quinctius,

    id. Quint. 7, 28; cf.:

    exturbari et expelli plebem ex agris,

    id. Agr. 2, 31, 84: a patria, id. Sest. [p. 693] 13, 30:

    naves ab litore in altum,

    Liv. 41, 3, 2:

    me domo mea expulistis, Pompeium domum suam compulistis,

    Cic. Pis. 7, 16:

    aliquos agris,

    Caes. B. G. 4, 4, 2:

    humiliores possessionibus,

    id. ib. 6, 22, 3:

    hostes finibus,

    id. ib. 4, 3 fin.; cf.:

    finibus expulsus patriis,

    Verg. A. 1, 620:

    me civitate,

    Cic. Att. 10, 4, 1:

    aliquem regno,

    Caes. B. C. 3, 110, 5; cf.:

    potestate expulsi,

    Nep. Milt. 3, 5 et saep.:

    nostri majores et Collatinum expulerunt, et reliquos Tarquinios,

    Cic. Rep. 2, 31; cf.:

    expulso Tarquinio (shortly after, pulso Tarquinio),

    id. ib. 2, 30:

    me in pace patriā meā expulit,

    Liv. 35, 19, 4; so,

    aliquam patriā,

    Nep. Thras. 1, 5; id. Epam. 6, 3; cf.

    also: in exsilium expulsus,

    Cic. Lael. 12, 42:

    Hannibalem in exsilium (Carthago),

    Liv. 38, 50, 7: expulsa atque exturbata filia, rejected, repudiated (as a wife), Cic. Clu. 5, 14; so,

    uxorem,

    Just. 9, 5:

    edicit suis, postero die porta Esquilina expellerent pecus,

    drive out, Liv. 2, 11, 5:

    sagittam arcu,

    to let fly, shoot, Ov. M. 3, 381; cf.:

    expulsuri tela nervos retro tendimus,

    Quint. 10, 3, 6: se in auras (pondus), forced itself out. i. e. came forth, Ov. M. 9, 705:

    ad componendum Orientis statum expulsus,

    forced to hurry away, Suet. Calig. 1:

    naturam expellas furca, tamen usque recurret,

    Hor. Ep. 1, 10, 24.
    II.
    Trop., to force out, drive out or away, expel, remove:

    aliquem vita,

    Cic. Mur. 16, 34; cf.

    aevo,

    Lucr. 3, 358:

    me periculo,

    delivered myself, Plaut. Bacch. 4, 9, 41:

    haec (superbiam, luxum, desidias, etc.) ex animo dictis,

    Lucr. 5, 50:

    laetitias ex omni pectore,

    Cat. 76, 22:

    corde desidiam,

    Plaut. Trin. 3, 2, 24:

    curas pectore,

    Luc. 3, 53:

    per vulnera mille Sontem animam,

    Ov. M. 6, 617:

    vitam,

    Tac. A. 16, 19:

    morbum bilemque helleboro meraco,

    Hor. Ep. 2, 2, 137:

    somnos (haec dicta),

    Ov. H. 14, 72; cf.

    quietem,

    id. M. 8, 830:

    quae res omnem dubitationem adventus legionum expulit,

    removed, Caes. B. G. 5, 48 fin.:

    beneficiorum memoriam,

    id. B. C. 1, 34, 3; Quint. 6, 8, 16:

    spem metus expulerat,

    Ov. F. 6, 245:

    sententia expulsa,

    rejected, Plin. Ep. 8, 14 fin.: dedititios per constitutionem, to abolish as a class, i. e. to remove the legal disabilities of, Just, Inst. 1, 5, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > expello

  • 14 exspuo

    ex-spŭo ( expuo), ŭi, ūtum, 3, v. n. and a., to spit out, to spit (not in Cic.).
    I.
    Neutr.:

    cum ille gustasset et exspuisset,

    Varr. R. R. 3, 3, 9; Plin. 14, 22, 28, § 146: in mare, id. 30, 2, 6, § 17.—
    II.
    Act.
    A.
    Lit.:

    vina,

    Juv. 13, 214:

    sanguinem,

    Plin. 35, 16, 53, § 191; Scrib. Comp. 194:

    linguam in tyranni os,

    Plin. 7, 23, 23, § 87.—
    2.
    Transf., to cast out, eject, expel, emit:

    quod mare (te) conceptum spumantibus exspuit undis?

    Cat. 64, 155:

    argentum vivum optime purgat aurum, ceteras ejus sordes exspuens crebro jactatu,

    Plin. 33, 6, 32, § 99:

    rorem,

    id. 9, 36, 60, § 126:

    carbonem,

    id. 16, 10, 19, § 45:

    in litus purgamenta,

    id. 2, 98, 101, § 220:

    lacrumam,

    Plaut. Ps. 1, 1, 74.—
    B.
    Trop., to expel, banish, remove:

    miseriam ex animo,

    Ter. Eun. 3, 1, 16:

    rationem ex animo,

    Lucr. 2, 1041.

    Lewis & Short latin dictionary > exspuo

  • 15 pello

    pello, pĕpŭli, pulsum, 3 ( pluperf. pulserat, Amm. 30, 5, 19), v. a. [kindred with Gr. pallô, pelô], to beat, strike, knock any thing or at any thing; to push, drive, hurl, impel, propel.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly poet.;

    syn.: trudo, percutio): pueri pulsi,

    Cic. Fin. 5, 18, 48:

    pectora pellite tonsis, Enn. ap. Fest. s. v. tonsa, p. 356 Müll. (Ann. v. 235 Vahl.): terram pede,

    Lucr. 5, 1402:

    ter pede terram (in the tripudium),

    Hor. C. 3, 18, 15:

    humum pedibus,

    Cat. 61, 14:

    fores,

    Ter. Ad. 4, 5, 4; 5, 3, 2:

    impetu venientium pulsae fores,

    Tac. A. 11, 37: spumat sale rate pulsum, Enn. ap. Gell. 2, 26 (Ann. v. 378 Vahl.); cf.: unda pulsa remis, Cic. Ac. Fragm. ap. Non. 162, 30; so,

    vada remis,

    Cat. 64, 58:

    (arbor) ventis pulsa,

    Lucr. 5, 1096.—
    B.
    In partic.
    1.
    To drive out or away, to thrust or turn out, expel, banish; esp. milit., to drive back, discomfit, rout the enemy (freq. and class.; syn.: fugo, elimino, deicio); constr. with abl., with ex, rarely with de; also with ab and abl. of the place from which one is repelled or driven back, but has not entered:

    cum viri boni lapidibus e foro pellerentur,

    Cic. Pis. 10, 23; so,

    omnes ex Galliae finibus,

    Caes. B. G. 1, 31, 11; and:

    praesidium ex arce,

    Nep. Pelop. 3 fin.:

    a foribus,

    Plaut. Am. 1, 1, 113:

    istum ab Hispaniā,

    Cic. Att. 10, 8, 2:

    patriis ab agris Pellor,

    Ov. M. 14, 477; cf. Ter. Eun. 2, 1, 9:

    aliquem a sacris,

    Ov. Ib. 624:

    possessores suis sedibus,

    Cic. Off. 2, 22, 78:

    aliquem sedibus,

    Sall. J. 41, 8:

    aliquem possessionibus,

    Cic. Mil. 27, 74:

    aliquem civitate,

    id. Par. 4, 1, 27:

    loco,

    Liv. 10, 6:

    patria,

    Nep. Arist. 1:

    aliquem regno,

    Hor. S. 1, 6, 13; Just. 35, 1, 3.—Of inanim. objects:

    aquam de agro,

    Plin. 18, 26, 62, § 230:

    tecta, quibus frigorum vis pelleretur,

    Cic. Off. 2, 11, 13:

    placidam nives pectore aquam,

    Tib. 1, 4, 12; 3, 5, 30:

    calculos e corpore,

    Plin. 22, 21, 30, § 64.—Without indicating the place whence:

    qui armis perterritus, fugatus, pulsus est,

    Cic. Caecin. 11, 31:

    hostes pelluntur,

    Caes. B. G. 7, 62, 3; cf.:

    milites pulsi fugatique,

    Sall. J. 74, 3:

    exsules tyrannorum injuriā pulsi,

    driven out, banished, Liv. 34, 26, 12:

    Athenienses Diagoram philosophum pepulerunt,

    Val. Max. 1, 1, 7 ext.With abl. of manner:

    pudendis Volneribus pulsus,

    Verg. A. 11, 56; cf.:

    si fugisset vulneratus a tergo, etc., Serv. ad loc.—Specifying the place whither: miles pellitur foras,

    Ter. Eun. 5, 8, 11:

    in exsilium pulsus,

    Cic. de Or. 2, 13, 56.—
    2.
    In milit. lang., to rout, put to flight, discomfit:

    exercitum ejus ab Helvetiis pulsum et sub jugum missum,

    Caes. B. G. 1, 7, 4:

    compluribus his proeliis pulsis,

    id. ib. 1, 10, 5:

    Romanos pulsos superatosque,

    id. ib. 2, 24 fin., etc.; 1, 52; Liv. 2, 50; Just. 1, 6, 13; 2, 12, 26.—
    3.
    To strike, set in motion, impel:

    inpello, sagitta pulsa manu,

    Verg. A. 12, 320.—
    4.
    Of a musical instrument, to strike the chords, play:

    nervi pulsi,

    struck, Cic. Brut. 54, 199:

    lyra pulsa manu,

    Ov. M. 10, 205; cf.:

    classica pulsa,

    i. e. blown, Tib. 1, 1, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to strike, touch, move, affect, impress, etc. (class.):

    totum corpus hominis et ejus omnis vultus omnesque voces, ut nervi in fidibus, ita sonant, ut a motu animi quoque sunt pulsae,

    Cic. de Or. 3, 57, 216; cf.

    of sound: Ille canit, pulsae referunt ad sidera valles,

    Verg. E. 6, 84:

    sonat amnis, et Asia longe Pulsa palus,

    id. A. 7, 702:

    quemadmodum visa nos pellerent,

    Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:

    visa enim ista cum acriter mentem sensumve pepulerunt,

    id. ib. 2, 20, 66; id. Fin. 2, 10, 32:

    quod (dictum) cum animos hominum aurisque pepulisset,

    id. Or. 53, 177:

    species utilitatis pepulit eum,

    id. Off. 3, 10, 41:

    fit saepe, ut pellantur animi vehementius,

    id. Div. 1, 36, 80:

    nec habet ullum ictum, quo pellat animum,

    id. Fin. 2, 10, 32:

    nulla me ipsum privatim pepulit insignis injuria,

    id. Fam. 4, 13, 2:

    ipsum in Hispaniā juvenem nullius forma pepulerat captivae,

    Liv. 30, 14, 3:

    non mediocri curā Scipionis animum pepulit,

    id. 30, 14, 1:

    pulsusque residerat ardor,

    Ov. M. 7, 76:

    longi sermonis initium pepulisti,

    you have struck the chord of a long discussion, Cic. Brut. 87, 297.—
    B.
    In partic.
    1.
    To drive out or away, to banish, expel:

    maestitiam ex animis,

    Cic. Fin. 1, 13, 43:

    procul a me dolorem,

    Plaut. Most. 3, 2, 27:

    pulsus Corde dolor,

    Verg. A. 6, 382:

    glandt famem,

    Ov. M. 14, 216; so,

    sitim,

    Hor. C. 2, 2, 14:

    frigoris vim tectis,

    Cic. Off. 2, 4, 13:

    somnum,

    Sil. 7, 300;

    Col. poët. 10, 69: Phoebeā morbos arte,

    Ov. F. 3, 827:

    vino curas,

    Hor. C. 1, 7, 31:

    moram,

    Ov. M. 2, 838:

    dolore pulsa est amentia,

    id. ib. 5, 511:

    turpia crimina a vobis,

    id. A. A. 3, 379:

    umbras noctis,

    Cat. 63, 41:

    sidera,

    Ov. M. 2, 530:

    nubila,

    id. ib. 6, 690:

    tenebras,

    id. ib. 7, 703; 15, 651.—
    2.
    To beat, conquer, overcome (very rare): si animus hominem pepulit, actum'st: animo servit, non sibi;

    Sin ipse animum pepulit, vivit, victor victorum cluet,

    Plaut. Trin. 2, 2, 27 sq.:

    alicui pudicitiam,

    id. Ep. 4, 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > pello

  • 16 abscīdō

        abscīdō cīdī, cīsus, ere    [abs+caedo], to cut off, hew off: caput, L.: cervicibus fractis caput abscidit.—Fig., to cut off, separate, divide: abscisus in duas partīs exercitus, Cs.—To cut off, take away violently: aliā spe undique abscisā, L.: omnium rerum respectum nobis, L.: quia abscideram, because I had broken off abruptly.
    * * *
    abscidere, abscidi, abscisus V TRANS
    hew/cut off/away/out; fell/cut down; remove, separate/cut off/destroy, divide; take away violently; expel/banish; destroy (hope); amputate; prune; cut short

    Latin-English dictionary > abscīdō

  • 17 abs-tergeō

        abs-tergeō tersī, tersus, ēre,    to wipe off, cleanse by wiping: volnera, T.: oculos amiculo, Cu.—To wipe away, remove by wiping: fletum, i. e. tears: quasi fuligine abstersā.—Meton., to strip, break off: remos, Cu. — Fig., to remove, banish, drive off, expel: senectutis molestias: luctum.

    Latin-English dictionary > abs-tergeō

  • 18 cēnsor

        cēnsor ōris, m    [cf. censeo], the title of a Roman magistrate, instituted B.C. 443. The censors were two in number (usually patricians of high rank), elected in the Comitia Curiata, originally every five years. Their duties, which they swore to perform without favor or enmity, were to make a census of the people, giving the age, property, and class of each person; to exercise general control over public morals, with power to degrade any citizen to a lower rank, to expel senators, and deprive the equites of horses and rings; to administer, under direction of the Senate, the public finances, to construct and keep in repair public buildings, roads, and aqueducts, and to furnish victims for the sacrifices: Papirium Sempronium que censui agendo populus suffragiis praefecit; censores ab re appellati sunt, L.: video animadvertisse censores in iudices: cum Saturninum censor notasset: qui eum ex senatu censor eiecerat: quem censores senatu moverant, S.: quem censores aerarium reliquisse se subscripserunt. — Meton., the title of a magistrate in a colony or province, whose duties were similar to those of the censor at Rome: censores in Siciliā creati: iurati censores coloniarum, L.—Fig., a severe judge of morals, censurer, critic: pertristis: castigator censorque minorum, H.
    * * *
    censor, magistrate for registration/census; censurer, critic (behavior/books)

    Latin-English dictionary > cēnsor

  • 19 dēiciō or dēiiciō

        dēiciō or dēiiciō iēcī, iectus, ere    [de + iacio], to throw down, hurl down, precipitate, prostrate, raze, fell, cut down, tear down, destroy: alqm de ponte in Tiberim: alqm de saxo (Tarpeio), L.: a cervicibus iugum: se de muro, leap, Cs.: saxi deiectae vertice caprae, V.: se per munitiones, leap over, Cs.: venti a montibus se deiciunt, L.: volnerato equo deiectus, Cs.: statuas veterum hominum: naves deiciendi operis missae, to destroy, Cs.: monumenta regis, H.: muros, L.: ut omnes Hermae deicerentur, N.: deiectā turri, Cs.: caput uno ictu, V.; libellos, to tear down: sortīs, to cast, Cs.: deiectis lacrimis, shed, Pr.—Poet., with dat: Gyan leto, V.—Prov.: de gradu deici (orig. of a gladiator), to be thrown off one's balance, i. e. lose one's head.—To drive out, dislodge, expel: nostri deiecti sunt loco, Cs.: praesidium ex saltu, Cs.: Gallorum agmen ex rupe Tarpeiā, L.: praesidium Claternā.— To drive out, turn out of possession, eject, dispossess: unde sis deiectus: ex eo loco.— Pass: deici, to be driven out of one's course: naves ad inferiorem partem insulae, Cs.: classis tempestate vexata ad Belearīs insulas deicitur, L. — To lay low, strike down, kill, slay, slaughter: paucis deiectis, Cs.: quem telo primum Deicis? V.: (viperam) Deice, crush, V.: super iuvencum stabat deiectum leo, Ph.— To lower, let fall, de press: in pectora mentum, O.—Fig., to cast down: oculos: voltum, V.: deiectus oculos, with downcast eyes, V.: Deiecto in humum voltu, O.— To remove, avert, divert, turn away, repel: hunc metum Siciliae damnatione istius: oculos a re p.: quantum mali de humanā condicione: vitia a se ratione: eum de sententiā.— To prevent from obtaining, deprive, rob of: de possessione imperi vos, L.: principatu, Cs.: eā spe, Cs.: deiecta coniuge tanto, V.: uxore deiectā (sc. coniugio), Ta.: hoc deiecto, after his fall, N.—In elections, to defeat, disappoint, prevent the choice of: me aedilitate: eiusdem pecuniā de honore deici: civis optimus praeturā deiectus: deiectis honore per coitionem, L.

    Latin-English dictionary > dēiciō or dēiiciō

  • 20 dē-moveō

        dē-moveō mōvī, mōtus, ēre,    to move away, put away, remove, expel, drive out: demoveri de loco: ex possessione rem p.: hostes gradu demoti, driven back, L.: vestri facti praeiudicio demotus, forced to yield, Cs.—Fig., to drive, repel, divert, turn away: a meis oculis tuos, T.: aliquem de verā sententiā: ab se sceleris suspicionem: te lucro, H.—To discharge, remove (from office): alqm praefecturā, Ta.: Centuriones, Ta.; see also dimoveo.

    Latin-English dictionary > dē-moveō

См. также в других словарях:

  • expel — ex‧pel [ɪkˈspel] verb expelled PTandPPX expelling PRESPARTX [transitive] to officially make someone leave a country or an organization: • In the past, the government found it legally difficult to identify and expel illegal immigrants. expel… …   Financial and business terms

  • Expel — Ex*pel , v. t. [imp. & p. p. {Expelled}, p. pr. & vb. n.. {Expelling}.] [L. expellere, expulsum; ex out + pellere to drive: cf.F. expeller. See {Pulse} a beat.] 1. To drive or force out from that within which anything is contained, inclosed, or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • expel — I verb banish, cut out, deport, discard, discharge, dislodge, dismiss, disown, dispose of, dispossess, drive out, eicere, eject, eliminate, emit, evict, exclude, excommunicate, exigere, exile, expatriate, expellere, extrude, force away, force out …   Law dictionary

  • expel — [v1] discharge belch, blow out, cast out, disgorge, dislodge, drive out, ejaculate, eruct, erupt, evacuate, exhaust, exudate, exude, get rid of, irrupt, pass, remove, spew, throw out, vomit; concept 179 Ant. absorb, admit, take in expel [v2]… …   New thesaurus

  • expel — late 14c., from L. expellere drive out, from ex out (see EX (Cf. ex )) + pellere to drive (see PULSE (Cf. pulse) (1)). Meaning to eject from a school is first recorded 1640s. Related: Expelled; expelling …   Etymology dictionary

  • expel — *eject, oust, dismiss, evict Analogous words: *banish, exile, ostracize: *dismiss, discharge, cashier, fire: *discard, cast: *exclude, shut out, eliminate Antonyms: admit (sense 1) …   New Dictionary of Synonyms

  • expel — ► VERB (expelled, expelling) 1) force or drive out. 2) force (a pupil) to leave a school. DERIVATIVES expellable adjective expellee noun expeller noun. ORIGIN Latin expell …   English terms dictionary

  • expel — [ek spel′, ikspel′] vt. expelled, expelling [ME expellen < L expellere < ex , out + pellere, to thrust: see PULSE1] 1. to drive out by force; force out; eject 2. to dismiss or send away by authority; deprive of rights, membership, etc. SYN …   English World dictionary

  • expel — UK [ɪkˈspel] / US verb [transitive] Word forms expel : present tense I/you/we/they expel he/she/it expels present participle expelling past tense expelled past participle expelled 1) to officially force someone to leave a place or organization… …   English dictionary

  • expel — ex|pel [ ık spel ] verb transitive 1. ) to officially force someone to leave a place or organization because of their bad behavior: They have no legal power to expel a party member. expel someone from something: The police were sent to expel the… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • expel — v. (D; tr.) to expel from (to expel a child from school) * * * [ɪk spel] (D; tr.) to expel from (to expel a child from school) …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»