Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cibus+c

  • 1 cibus

    cĭbus, i, m. [perh. root of capio], food for man and beast, victuals, fare, nutriment, fodder (class. in prose and poetry, both in sing. and plur.; syn.: esca, epulae;

    opp. potio,

    Cic. Fin. 1, 11, 37; cf. id. N. D. 2, 54, 136; so,

    cibus potusque,

    Tac. A. 13, 16:

    cibus et vinum,

    Cic. Div. 1, 29, 60; Juv. 10, 203:

    unda cibusque,

    Ov. M. 4, 262):

    cibum capere,

    Plaut. Trin. 4, 2, 60; Ter. Eun. 2, 3, 77:

    petere,

    id. ib. 3, 2, 38; id. Heaut. 5, 2, 25:

    capessere (of animals),

    Cic. N. D. 2, 47, 122:

    sumere,

    Nep. Att. 21, 6; Plin. 30, 5, 12, § 36:

    tantum cibi et potionis adhibendum, etc.,

    Cic. Sen. 11, 36:

    digerere,

    Quint. 11, 2, 35; cf. id. 11, 3, 19:

    coquere,

    Varr. R. R. 2, 10, 7:

    concoquere,

    Cic. Fin. 2, 20, 64:

    mandere,

    id. N. D. 2, 54, 134:

    cibos suppeditare,

    id. Leg. 2, 27, 67:

    (Cleanthes) negat ullum esse cibum tam gravem, quin is die et nocte concoquatur,

    id. N. D. 2, 9, 24; cf.:

    suavissimus et idem facillimus ad concoquendum,

    id. Fin. 2, 20, 64:

    flentes orabant, ut se cibo juvarent,

    Caes. B. G. 7, 78 fin.:

    cibus animalis,

    the means of nourishment in the air, Cic. N. D. 2, 55, 136:

    cibi bubuli,

    Varr. R. R. 2, 11, 3; 1, 23, 2:

    cibus erat caro ferina,

    Sall. J. 18, 1:

    cum tenues hamos abdidit ante cibus,

    the bait, Tib. 2, 6, 24; Ov. M. 8, 856; 15, 476.—
    B.
    Transf. to the nourishment of plants, the nutritive juice, Lucr. 1, 353; Plin. 17, 2, 2, § 12.—
    II.
    Trop., food, sustenance (rare):

    quasi quidam humanitatis cibus,

    Cic. Fin. 5, 19, 54:

    cibus furoris,

    Ov. M. 6, 480:

    causa cibusque mali,

    id. R. Am. 138.

    Lewis & Short latin dictionary > cibus

  • 2 cibus

        cibus ī, m    food, victuals, nutriment, fodder: Cibum capiet cum eā, T.: advorsus famem, non lubidini erat, S.: suavitatem cibi sentire: sumere, N.: tantum cibi et potionis adhibendum: facillimus ad concoquendum: se cibo iuvare, Cs.: animalis, nourishment in the air: celare cibis fallacibus hamos, bait, O.: dediti somno ciboque, Ta.: cibus omnis in illo Causa cibi est, causes hunger, O.—Prov.: E flammā petere cibum, i. e. to snatch victuals from a funeral pyre, T.—Fig., food, nourishment, sustenance: humanitatis: flammae, O.
    * * *
    food; fare, rations; nutriment, sustenance, fuel; eating, a meal; bait

    Latin-English dictionary > cibus

  • 3 cibus

    food for men and animals.

    Latin-English dictionary of medieval > cibus

  • 4 fulcio

    fulcĭo, fulsi, fultum, 4 (late form perf. FVLCIVIT, Inscr. ap. Mur. 466, 3.— Part. perf.:

    fulcītus,

    Cael. Aur. Tard. 2, 1, 46), v. a. [etym. dub.; cf.: falx, flccto; Corss. refers it to root dhar-; v. firmus, Ausspr. 1, 476], to prop up, to keep upright by props, to stay, support (class.; syn.: sustento, sustineo, munio).
    I.
    Lit.:

    qui fulcire putatur porticum Stoicorum,

    Cic. Ac. 2, 24, 75:

    aliquid trabibus,

    Plin. 36, 13, 19, § 89:

    Atlas, caelum qui vertice fulcit,

    Verg. A. 4, 247:

    vitis nisi fulta est, fertur ad terram,

    Cic. de Sen. 15, 52:

    ruentes ceras,

    Plin. 11, 10, 10, § 23:

    illum Balbutit Scaurum pravis fultum male talis,

    supported, Hor. S. 1, 3, 48; cf. id. ib. 1, 2, 88:

    quod non Taenariis domus est mihi fulta columnis,

    Prop. 3 (4), 1, 49:

    longis Numidarum fulta columnis cenatio,

    Juv. 7, 182; 3, 193:

    si mutuatus pecuniam aedificia ruentia fulserit,

    Gai. Inst. 4, 73:

    me prior fultusque toro meliore,

    Juv. 3, 82: et pulvino fultus, supported by, resting on the pillow, Lucil. ap. Serv. Verg. E. 6, 53:

    ille (juvencus) latus niveum molli fultus byacintho,

    Verg. E. 6, 53; cf. effultus; so absol.:

    colloco, fulcio,

    Plaut. Cas. 5, 2, 10:

    caput nivei fultum Pallantis,

    propped up, bolstered, Verg. A. 11, 39.— Impers.:

    sat sic fultumst mihi,

    Plaut. Stich. 1, 2, 37.— Poet.:

    tu (potes) pedibus teneris positas fulcire pruinas?

    i. e. to tread the fallen snow, Prop. 1, 8, 7:

    stant fulti pulvere crines,

    supported, stiffened, Stat. Th. 3, 326.—
    B.
    Transf., to make strong or fast, to fasten, secure, support, strengthen ( poet. and in post-Aug. prose):

    fultosque emuniit obice postes,

    fastened, guarded, Verg. A. 8, 227; cf.:

    appositā janua fulta serā,

    Ov. A. A. 2, 244:

    et dura janua fulta sera,

    Tib. 1, 2, 6:

    omnia debet cibus integrare novando Et fulcire cibus, cibus omnia sustentare,

    to support, strengthen, Lucr. 2, 1147:

    stomachum cibo,

    Sen. Ep. 68 med.:

    venas cadentes vino,

    id. ib. 95; cf. Col. 6, 24, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    To support, sustain, uphold:

    veterem amicum suum labentem excepit, fulsit et sustinuit re, fortuna, fide,

    Cic. Rab. Post. 16, 43; cf.:

    labantem et prope cadentem rem publicam fulcire,

    id. Phil. 2, 21, 51:

    domum pluribus adminiculis ante fundatam fulcit ac sustinet,

    Plin. Ep. 4, 21, 3;

    cf: ingenia rudia nullisque artium bonarum adminiculis fulta,

    Gell. 6, 2, 8:

    hoc consilio et quasi senatu fultus et munitus,

    Cic. Rep. 2, 9:

    aliquem litteris,

    id. Att. 5, 21, 14:

    magnis subsidiis fulta res publica est,

    id. Fam. 12, 5, 1:

    imperium gloria fultum et benevolentiā sociorum,

    id. Off. 3, 22, 88:

    his fultus societatibus atque amicitiis,

    Liv. 42, 12, 8; 3, 60, 9; Plin. Ep. 9, 13, 11; cf.:

    quia nullis recentibus subsidiis fulta prima acies fuit,

    Liv. 9, 32, 9:

    quo praesidio cum fulta res Romana esset,

    id. 7, 12, 8:

    causa Gaditanorum gravissimis et plurimis rebus est fulta,

    Cic. Balb. 15, 35:

    serie fulcite genus,

    i. e. to keep up, preserve, Prop. 4 (5), 11, 69.—
    * B.
    Poet., to besiege, oppress:

    (Pacuvii) Antiopa aerumnis cor luctificabile fulta,

    Pers. 1, 78 (perh. a word of Pacuv.).

    Lewis & Short latin dictionary > fulcio

  • 5 coquō

        coquō coxī, coctus, ere    [COC-], to cook, prepare by cooking, bake, boil, roast, parch, steep, melt, heat: cena ei coquebatur, N.: cibaria, L.: coctus cibus, S.: venena, L.: aere cavo, O.: liba in foro, O.—To burn, parch, bake, dry up: glaebas solibus, V.: flumina, V.: obsonia (i. e. putrefacite), H.: cruor coquitur veneno, O.—To ripen, make mature: mitis vindemia, V.: poma cocta. — To digest: cibus confectus iam coctusque.— To prepare by fire: Telum solidum robore cocto, firedried, V.: rastra, to forge, Iu.—Fig., to elaborate, think out, mature, plan: consilia secreto, L.: bellum, L. — To vex, harass, disquiet, disturb: quae (cura) nunc te coquit, Enn. ap. C.: quam irae coquebant, V.
    * * *
    coquere, coxi, coctus V TRANS
    cook; boil, fry, bake; burn, parch (sun); stir up; ripen, mature (plot); digest

    Latin-English dictionary > coquō

  • 6 debeo

    dēbĕo ( dehibeo, Plaut. Trin. 2, 4, 24 infra, cf. Ritschl, Opusc. Phil. 2, 590), ŭi, ĭtum, 2, v. a. [de-habeo], (lit., to have or keep from some one: "qui pecuniam dissolvit, statim non habet id quod reddidit, qui autem debet, aes retinet alienum," Cic. Planc. 28, 68 Wund.; hence), to owe (Gr. opheilô; opp. reddo, solvo, dissolvo, persolvo, freq. and class.).
    I.
    Lit., of money and money's worth.
    a.
    Act.,
    (α).
    with acc.:

    quas (drachmas) de ratione dehibuisti,

    Plaut. Trin. 2, 4, 24; cf. Ter. Heaut. 4, 5, 43:

    Mylasis et Alabandis pecuniam Cluvio debent,

    Cic. Fam. 13, 56; so,

    pecuniam alicui,

    id. ib. 13, 14 et saep.:

    qui dissolverem quae debeo,

    Ter. Ph. 4, 3, 51:

    appellatus es de pecunia, quam pro domo, pro hortis, pro sectione debebas,

    Cic. Phil. 2, 29, 71; so,

    grandem pecuniam,

    Sall. C. 49, 3: quadringenties HS. Cic. Phil. 2, 37:

    talenta CC,

    id. Att. 5, 21, 12:

    quadruplum, duplum,

    Quint. 7, 4, 44 et saep.—
    (β).
    Without acc.:

    illis quibus debeo,

    Ter. Ph. 5, 7, 30:

    ut illi quam plurimi deberent,

    Sall. J. 96, 2:

    nec ipsi debeo,

    Quint. 4, 4, 6: Cal. Jan. debuit;

    adhuc non solvit,

    Cic. Att. 14, 18; Caes. B. C. 3, 20, 3 et saep.— Part. pres. as subst.: debentes, ium, m., debtors, Liv. 6, 27, 3; cf. Sen. Ben. 1, 4, 5.—
    b.
    Pass.:

    dum pecunia accipitur, quae mihi ex publica permutatione debetur,

    Cic. Fam. 3, 5, 4; id. Verr. 2, 3, 82; cf.:

    quam ad diem legioni frumentum deberi sciebat,

    Caes. B. G. 6, 33:

    a publicanis suae provinciae debitam biennii pecuniam exegerat,

    id. B. C. 3, 31; Quint. 5, 10, 117:

    quod si omnino non debetur? Quid? praetor solet judicare deberi?

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10; cf.:

    quaeretur an debeatur,

    Quint. 7, 1, 21 et saep.—Hence,
    (β).
    Dēbĭ-tum, i, n., what is owing, a debt, Cic. Att. 13, 23 fin.:

    ne de bonis deminui paterentur priusquam Fundanio debitum solutum esset,

    id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10:

    tamquam debito fraudetur,

    id. Or. 53, 178:

    ex quibus unum haec epistula in debitum solvet,

    will pay a debt with one, Sen. Ep. 7, 10:

    reddere,

    to repay, Col. 10, pr. 1.
    2.
    Prov.:

    animan debere,

    to be over head and ears in debt, Ter. Ph. 4, 3, 56 ("Graecum proverbium, kai autên tên psuchên opheilei," Don.).
    II.
    Trop., to owe something, i. e. to be under obligation, both to and for something.
    A.
    To owe, i. e. to be bound or under obligation to render, pay, etc., something (for syn. cf.: necesse est, oportet, cogo, decet, opus est, par est, meum, tuum... alicujus est).
    1.
    In gen.
    a.
    Act.
    (α).
    with acc.:

    ego hoc tibi pro servitio debeo,

    Ter. Andr. 4, 1, 51:

    quo etiam majorem ei res publica gratiam debet,

    Cic. Phil. 2, 11, 27; so,

    gratiam,

    Sall. J. 110; cf. no. b:

    videris patriae hoc munus debere,

    Cic. Leg. 1, 25:

    si fidem debet tutor,

    Quint. 5, 10, 73 (acc. to Cic. Top. 10, 42, si tutor fidem praestare debet); cf. no. b:

    dies longa videtur opus debentibus,

    Hor. Ep. 1, 1, 21:

    quos mundo debes oculos,

    Ov. M. 4, 197:

    debueram patriae poenas odiisque meorum,

    Verg. A. 10, 853; cf. Ov. M. 6, 538; id. F. 5, 648:

    juvenem nil jam caelestibus ullis debentem,

    Verg. A. 11, 51; cf. Sil. 15, 371: navis, quae tibi creditum Debes Vergilium finibus Atticis, Hor. Od. 1, 3, 6; Ov. M. 1, 481 sq.:

    Turnum debent haec jam mihi sacra,

    Verg. A. 12, 317 Wagn. N. cr.; cf. id. ib. 11, 179:

    isti tibi quid homines debent?

    i. e. what business have you with those men? Plaut. Trin. 4, 2, 51; cf. infra b fin.
    (β).
    With inf., to be bound, in duty bound to do something; I ought, must, should, etc., do it (in class. prose always in the sense of moral necessity; in the poets sometimes for necesse est):

    debetis velle quae velimus,

    Plaut. Am. prol. 39:

    num ferre contra patriam arma illi cum Coriolano debuerunt?

    Cic. Lael. 11:

    multo illa gravius aestimare debere,

    Caes. B. G. 7, 14 fin.:

    Africam forte Tubero obtinere debebat,

    id. B. C. 1, 30:

    debes hoc etiam rescribere,

    Hor. Ep. 1, 3, 30 et saep.:

    ut agri vastari, oppida expugnari non debuerint, Caes, B. G. 1, 11: summae se iniquitatis condemnari debere, si, etc.,

    id. ib. 7, 19 fin.:

    scriptor... inter perfectos veteresque referri debet, etc.,

    Hor. Ep. 2, 1, 37 (for which ib. 41: inter quos referendus erit? cf. also ultima semper Exspectanda dies homini;

    dicique beatus Ante obitum nemo debet,

    Ov. M. 3, 137):

    ut jam nunc dicat, jam nunc debentia dici,

    Hor. A. P. 43 et saep.— Poet. for necesse est, oportet, it is necessary, it must needs (so almost everywhere in Lucret.):

    omnia debet enim cibus integrare novando et fulcire cibus, etc.,

    Lucr. 2, 1146; 3, 188; 4, 61; 1, 232 Munro.—
    b.
    Pass., to be due or owing:

    Veneri jam et Libero reliquum tempus deberi arbitrabatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 11:

    quanta his (sc. dis) gratia debeatur,

    id. Fin. 3, 22, 73; id. Q. Fr. 1, 1, 9 fin.:

    honores non ex merito, sed quasi debitos repetere,

    Sall. J. 85, 37 et saep.:

    persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!

    Verg. A. 2, 538:

    debita quam sulcis committas semina,

    id. G. 1, 223; Prop. 1, 6, 17; 2, 28, 60 (3, 26, 14 M.):

    debitae Nymphis opifex coronae,

    Hor. Od. 3, 27, 30:

    calentem debita sparges lacrima favillam,

    id. ib. 2, 6, 23; Prop. 3, 7, 9 (4, 6, 9 M.):

    soli mihi Pallas debetur,

    Verg. A. 10, 443 et saep.:

    quid tibi istic debetur?

    what business have you there? Plaut. Mil. 2, 5, 18; id. Truc. 2, 2, 8; id. Rud. 1, 1, 34; cf. supra, a
    (α).
    .—Hence, Dēbĭtum, i, n., what is due, debt, duty, obligation (post-Aug. and rare):

    velut omni vitae debito liberatus,

    Curt. 10, 5, 3:

    nepotum nutriendorum,

    Val. Max. 2, 9, 1:

    non secundum gratiam, sed secundum debitum,

    Vulg. Rom. 4, 4; 1 Cor. 7, 3:

    solvere debito,

    to free from obligation, Sen. Ben. 6, 4, 1.—
    2.
    Poet. (esp. in Verg.) and in post-Aug. prose like the Gr. opheilô and ophliskanô.
    a.
    To owe, i. e. to be bound or destined by fate or by nature (v. Lidd. and Scott sub. opheilô, no. 3).
    (α).
    Act.. urbem et jam cerno Phrygios debere nepotes, i. e. are destined to found, Ov. M. 15, 444:

    debet multas hic legibus aevi (i. e. fato) Ante suam mortes,

    Luc. 2, 82; cf. id. 6, 530.—More usually,
    (β).
    pass., to be due i. e. to be destined:

    cui regnum Italiae Romanaque tellus Debentur,

    Verg. A. 4, 276; cf. id. ib. 3, 184; 7, 120;

    145: indigetem Aeneam scis Deberi caelo,

    id. ib. 12, 795:

    animae, quibus altera fato Corpora debentur,

    id. ib. 6, 714:

    sors ista senectae Debita erat nostrae,

    id. ib. 11, 166:

    fatis debitus Arruns,

    i. e. devoted to death, id. ib. 11, 759:

    dum bello Argolici vastabant Pergama reges Debita casurasque inimicis ignibus arces,

    id. ib. 8, 375 (" fataliter ad exitium destinata," Serv.); cf. so absol.:

    tempora Parcae debita complerant,

    id. ib. 9, 108:

    morbo naturae debitum reddiderunt,

    Nep. Reg. 1 fin.: DEBITVM NATVRAE PERSOLVIT, etc., Inscr. Orell. no. 3453;

    and simply DEBITVM PERSOLVIT,

    id. ib. no. 4482.—
    b.
    So, because what one is destined by the fates to suffer is regarded as his debt (ophliskanein gelôta tini):

    tu nisi ventis debes ludibrium, cave,

    Hor. Od. 1, 14, 16.
    B.
    To owe something to some one, to be indebted to or to have to thank one for something.
    (α).
    With acc.:

    ut hoc summum beneficium Q. Maximo debuerim,

    Cic. de Or. 1, 26, 121; so magna beneficia mihi, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12;

    qui mihi laudem illam eo minus deberet,

    Cic. Att. 1, 14, 3:

    me paene plus tibi quam ipsi Miloni debiturum,

    id. Fam. 2, 6 fin.; cf. id. Planc. 28;

    and quantum cuique deberet,

    Nep. Epam. 3 fin.; Plin. Pan. 30, 1 et saep.:

    o cui debere salutem Confiteor,

    Ov. M. 7, 164;

    so vitam,

    id. Pont. 4, 5, 31;

    and in a like sense: se,

    id. M. 7, 48; 2, 644; so,

    in a bad sense, hoc quoque Tarquinio debebimus,

    id. Fast. 2, 825. —
    (β).
    Absol., to be indebted, obliged, under obligation to one:

    verum fac me multis debere, et in iis Plancio, etc.,

    Cic. Planc. 28; cf.

    with a clause: tibi nos debere fatemur, quod, etc.,

    Ov. M. 4, 76.
    C.
    To continue to owe something; i. e. to withhold, keep back:

    quod praesenti tibi non tribueram, id absenti debere non potui,

    Cic. Fam. 7, 19, init. —So pass.:

    sic enim diximus, et tibi hoc video non posse debere,

    id. Tusc. 2, 27, 67 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > debeo

  • 7 Debitum

    dēbĕo ( dehibeo, Plaut. Trin. 2, 4, 24 infra, cf. Ritschl, Opusc. Phil. 2, 590), ŭi, ĭtum, 2, v. a. [de-habeo], (lit., to have or keep from some one: "qui pecuniam dissolvit, statim non habet id quod reddidit, qui autem debet, aes retinet alienum," Cic. Planc. 28, 68 Wund.; hence), to owe (Gr. opheilô; opp. reddo, solvo, dissolvo, persolvo, freq. and class.).
    I.
    Lit., of money and money's worth.
    a.
    Act.,
    (α).
    with acc.:

    quas (drachmas) de ratione dehibuisti,

    Plaut. Trin. 2, 4, 24; cf. Ter. Heaut. 4, 5, 43:

    Mylasis et Alabandis pecuniam Cluvio debent,

    Cic. Fam. 13, 56; so,

    pecuniam alicui,

    id. ib. 13, 14 et saep.:

    qui dissolverem quae debeo,

    Ter. Ph. 4, 3, 51:

    appellatus es de pecunia, quam pro domo, pro hortis, pro sectione debebas,

    Cic. Phil. 2, 29, 71; so,

    grandem pecuniam,

    Sall. C. 49, 3: quadringenties HS. Cic. Phil. 2, 37:

    talenta CC,

    id. Att. 5, 21, 12:

    quadruplum, duplum,

    Quint. 7, 4, 44 et saep.—
    (β).
    Without acc.:

    illis quibus debeo,

    Ter. Ph. 5, 7, 30:

    ut illi quam plurimi deberent,

    Sall. J. 96, 2:

    nec ipsi debeo,

    Quint. 4, 4, 6: Cal. Jan. debuit;

    adhuc non solvit,

    Cic. Att. 14, 18; Caes. B. C. 3, 20, 3 et saep.— Part. pres. as subst.: debentes, ium, m., debtors, Liv. 6, 27, 3; cf. Sen. Ben. 1, 4, 5.—
    b.
    Pass.:

    dum pecunia accipitur, quae mihi ex publica permutatione debetur,

    Cic. Fam. 3, 5, 4; id. Verr. 2, 3, 82; cf.:

    quam ad diem legioni frumentum deberi sciebat,

    Caes. B. G. 6, 33:

    a publicanis suae provinciae debitam biennii pecuniam exegerat,

    id. B. C. 3, 31; Quint. 5, 10, 117:

    quod si omnino non debetur? Quid? praetor solet judicare deberi?

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10; cf.:

    quaeretur an debeatur,

    Quint. 7, 1, 21 et saep.—Hence,
    (β).
    Dēbĭ-tum, i, n., what is owing, a debt, Cic. Att. 13, 23 fin.:

    ne de bonis deminui paterentur priusquam Fundanio debitum solutum esset,

    id. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10:

    tamquam debito fraudetur,

    id. Or. 53, 178:

    ex quibus unum haec epistula in debitum solvet,

    will pay a debt with one, Sen. Ep. 7, 10:

    reddere,

    to repay, Col. 10, pr. 1.
    2.
    Prov.:

    animan debere,

    to be over head and ears in debt, Ter. Ph. 4, 3, 56 ("Graecum proverbium, kai autên tên psuchên opheilei," Don.).
    II.
    Trop., to owe something, i. e. to be under obligation, both to and for something.
    A.
    To owe, i. e. to be bound or under obligation to render, pay, etc., something (for syn. cf.: necesse est, oportet, cogo, decet, opus est, par est, meum, tuum... alicujus est).
    1.
    In gen.
    a.
    Act.
    (α).
    with acc.:

    ego hoc tibi pro servitio debeo,

    Ter. Andr. 4, 1, 51:

    quo etiam majorem ei res publica gratiam debet,

    Cic. Phil. 2, 11, 27; so,

    gratiam,

    Sall. J. 110; cf. no. b:

    videris patriae hoc munus debere,

    Cic. Leg. 1, 25:

    si fidem debet tutor,

    Quint. 5, 10, 73 (acc. to Cic. Top. 10, 42, si tutor fidem praestare debet); cf. no. b:

    dies longa videtur opus debentibus,

    Hor. Ep. 1, 1, 21:

    quos mundo debes oculos,

    Ov. M. 4, 197:

    debueram patriae poenas odiisque meorum,

    Verg. A. 10, 853; cf. Ov. M. 6, 538; id. F. 5, 648:

    juvenem nil jam caelestibus ullis debentem,

    Verg. A. 11, 51; cf. Sil. 15, 371: navis, quae tibi creditum Debes Vergilium finibus Atticis, Hor. Od. 1, 3, 6; Ov. M. 1, 481 sq.:

    Turnum debent haec jam mihi sacra,

    Verg. A. 12, 317 Wagn. N. cr.; cf. id. ib. 11, 179:

    isti tibi quid homines debent?

    i. e. what business have you with those men? Plaut. Trin. 4, 2, 51; cf. infra b fin.
    (β).
    With inf., to be bound, in duty bound to do something; I ought, must, should, etc., do it (in class. prose always in the sense of moral necessity; in the poets sometimes for necesse est):

    debetis velle quae velimus,

    Plaut. Am. prol. 39:

    num ferre contra patriam arma illi cum Coriolano debuerunt?

    Cic. Lael. 11:

    multo illa gravius aestimare debere,

    Caes. B. G. 7, 14 fin.:

    Africam forte Tubero obtinere debebat,

    id. B. C. 1, 30:

    debes hoc etiam rescribere,

    Hor. Ep. 1, 3, 30 et saep.:

    ut agri vastari, oppida expugnari non debuerint, Caes, B. G. 1, 11: summae se iniquitatis condemnari debere, si, etc.,

    id. ib. 7, 19 fin.:

    scriptor... inter perfectos veteresque referri debet, etc.,

    Hor. Ep. 2, 1, 37 (for which ib. 41: inter quos referendus erit? cf. also ultima semper Exspectanda dies homini;

    dicique beatus Ante obitum nemo debet,

    Ov. M. 3, 137):

    ut jam nunc dicat, jam nunc debentia dici,

    Hor. A. P. 43 et saep.— Poet. for necesse est, oportet, it is necessary, it must needs (so almost everywhere in Lucret.):

    omnia debet enim cibus integrare novando et fulcire cibus, etc.,

    Lucr. 2, 1146; 3, 188; 4, 61; 1, 232 Munro.—
    b.
    Pass., to be due or owing:

    Veneri jam et Libero reliquum tempus deberi arbitrabatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 11:

    quanta his (sc. dis) gratia debeatur,

    id. Fin. 3, 22, 73; id. Q. Fr. 1, 1, 9 fin.:

    honores non ex merito, sed quasi debitos repetere,

    Sall. J. 85, 37 et saep.:

    persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!

    Verg. A. 2, 538:

    debita quam sulcis committas semina,

    id. G. 1, 223; Prop. 1, 6, 17; 2, 28, 60 (3, 26, 14 M.):

    debitae Nymphis opifex coronae,

    Hor. Od. 3, 27, 30:

    calentem debita sparges lacrima favillam,

    id. ib. 2, 6, 23; Prop. 3, 7, 9 (4, 6, 9 M.):

    soli mihi Pallas debetur,

    Verg. A. 10, 443 et saep.:

    quid tibi istic debetur?

    what business have you there? Plaut. Mil. 2, 5, 18; id. Truc. 2, 2, 8; id. Rud. 1, 1, 34; cf. supra, a
    (α).
    .—Hence, Dēbĭtum, i, n., what is due, debt, duty, obligation (post-Aug. and rare):

    velut omni vitae debito liberatus,

    Curt. 10, 5, 3:

    nepotum nutriendorum,

    Val. Max. 2, 9, 1:

    non secundum gratiam, sed secundum debitum,

    Vulg. Rom. 4, 4; 1 Cor. 7, 3:

    solvere debito,

    to free from obligation, Sen. Ben. 6, 4, 1.—
    2.
    Poet. (esp. in Verg.) and in post-Aug. prose like the Gr. opheilô and ophliskanô.
    a.
    To owe, i. e. to be bound or destined by fate or by nature (v. Lidd. and Scott sub. opheilô, no. 3).
    (α).
    Act.. urbem et jam cerno Phrygios debere nepotes, i. e. are destined to found, Ov. M. 15, 444:

    debet multas hic legibus aevi (i. e. fato) Ante suam mortes,

    Luc. 2, 82; cf. id. 6, 530.—More usually,
    (β).
    pass., to be due i. e. to be destined:

    cui regnum Italiae Romanaque tellus Debentur,

    Verg. A. 4, 276; cf. id. ib. 3, 184; 7, 120;

    145: indigetem Aeneam scis Deberi caelo,

    id. ib. 12, 795:

    animae, quibus altera fato Corpora debentur,

    id. ib. 6, 714:

    sors ista senectae Debita erat nostrae,

    id. ib. 11, 166:

    fatis debitus Arruns,

    i. e. devoted to death, id. ib. 11, 759:

    dum bello Argolici vastabant Pergama reges Debita casurasque inimicis ignibus arces,

    id. ib. 8, 375 (" fataliter ad exitium destinata," Serv.); cf. so absol.:

    tempora Parcae debita complerant,

    id. ib. 9, 108:

    morbo naturae debitum reddiderunt,

    Nep. Reg. 1 fin.: DEBITVM NATVRAE PERSOLVIT, etc., Inscr. Orell. no. 3453;

    and simply DEBITVM PERSOLVIT,

    id. ib. no. 4482.—
    b.
    So, because what one is destined by the fates to suffer is regarded as his debt (ophliskanein gelôta tini):

    tu nisi ventis debes ludibrium, cave,

    Hor. Od. 1, 14, 16.
    B.
    To owe something to some one, to be indebted to or to have to thank one for something.
    (α).
    With acc.:

    ut hoc summum beneficium Q. Maximo debuerim,

    Cic. de Or. 1, 26, 121; so magna beneficia mihi, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 12;

    qui mihi laudem illam eo minus deberet,

    Cic. Att. 1, 14, 3:

    me paene plus tibi quam ipsi Miloni debiturum,

    id. Fam. 2, 6 fin.; cf. id. Planc. 28;

    and quantum cuique deberet,

    Nep. Epam. 3 fin.; Plin. Pan. 30, 1 et saep.:

    o cui debere salutem Confiteor,

    Ov. M. 7, 164;

    so vitam,

    id. Pont. 4, 5, 31;

    and in a like sense: se,

    id. M. 7, 48; 2, 644; so,

    in a bad sense, hoc quoque Tarquinio debebimus,

    id. Fast. 2, 825. —
    (β).
    Absol., to be indebted, obliged, under obligation to one:

    verum fac me multis debere, et in iis Plancio, etc.,

    Cic. Planc. 28; cf.

    with a clause: tibi nos debere fatemur, quod, etc.,

    Ov. M. 4, 76.
    C.
    To continue to owe something; i. e. to withhold, keep back:

    quod praesenti tibi non tribueram, id absenti debere non potui,

    Cic. Fam. 7, 19, init. —So pass.:

    sic enim diximus, et tibi hoc video non posse debere,

    id. Tusc. 2, 27, 67 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Debitum

  • 8 robustus

    rōbustus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Of oakwood, oaken, oak-:

    capitulum,

    Cato, R. R. 18, 4:

    stipites,

    id. ib. 18, 8:

    materia,

    Varr. R. R. 1, 38, 3; Col. 2, 14, 6:

    caudices,

    Plin. 11, 37, 55, § 151:

    stipites,

    Liv. 38, 5:

    fores,

    Hor. C. 3, 16, 2:

    plaustra,

    id. Ep. 2, 2, 74 et saep.: carcer (referring to the Robur in the Roman carcer;

    v. robur, II. A. 2.),

    Plaut. Curc. 5, 3, 13; cf.

    codex,

    id. Poen. 5, 3, 39. —
    II.
    Transf., hard, firm, solid, strong, hardy, lusty, robust (freq. and class.; syn.: valens, nervosus).
    A.
    Lit.:

    lapides,

    Plin. 36, 22, 48, § 167:

    cornua,

    id. 11, 37, 45, § 125:

    palmes,

    id. 17, 22, 35, § 175:

    cibus,

    hearty, nourishing, Cels. 2, 18:

    robustior cibus,

    id. 2, 18:

    triticum,

    Col. 2, 9, 3; Plin. 18, 17, 46, § 166; 18, 30, 72, § 298:

    robustissima terra,

    Col. 2, 2, 17:

    robustissimum solum,

    id. 1, praef. §

    24: robustissima oppida,

    strongly fortified, Flor. 1, 12, 3. —

    Esp. of persons: robusti et valentes satellites,

    Cic. Agr. 2, 31, 84; cf.:

    transit in aestatem post ver robustior annus, Fitque valens juvenis,

    Ov. M. 15, 206:

    usu atque aetate robustior,

    Cic. Sull. 16, 47; cf. id. Phil. 5, 16, 43; id. Cat. 2, 9, 20:

    robustiores vinum bibere, infirmiores aquam,

    Plin. 27, 4, 10, § 27:

    moderator aratri,

    Lucr. 5, 933; 6, 1253; cf.

    vires,

    id. 3, 449:

    puer acri militiā,

    Hor. C. 3, 2, 2:

    corpore amplo atque robusto,

    Suet. Tib. 68:

    robustissima juventus,

    id. Ner. 20. —
    B.
    Trop., firm, solid, strong, etc.: facilius quod est propositum consequar, si nostram rem, publicam vobis et nascentem et crescentem et adultam et jam firmam atque robustam ostendero, Cic. Rep. 2, 1, 3:

    solidam et robustam et assiduam frequentiam praebuerunt,

    id. Planc. 8, 21:

    res vetustate robustas calumniando pervertere,

    id. Div. 1, 18, 35; cf.:

    robusta et solida eloquentia,

    Quint. 10, 1, 2:

    robusta et stabilis fortitudo,

    Cic. Tusc. 4, 23, 51:

    inveteratum (malum) fit plerumque robustius,

    id. Phil. 5, 11, 31:

    quae robustioris improbitatis,

    id. ib. 2, 25, 63:

    animus (with magna constantia),

    id. Off. 1, 20, 67:

    vox,

    Plin. 7, 16, 17, § 76:

    carmen,

    Pers. 5, 5:

    amicitiae exempla,

    Val. Max. 4, 7, 2:

    populus Romanus,

    Flor. 2, 1, 1. — Adv.: rōbustē, stoutly, strongly, firmly, Naz. Pan. ad Constant. 17.— Comp., Aug. Conf. 8, 11.— Sup.:

    robustissime,

    Cassiod. Var. 12, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > robustus

  • 9 animālis

        animālis e, adj.    [anima], of air, aerial: natura. — Of life, vital: cibus. — Animate, living: intellegentia: exemplum.
    * * *
    I
    animal, living creature
    II
    animalis, animale ADJ
    made of air; animal, of living creatures, living, live, animate; vital

    Latin-English dictionary > animālis

  • 10 cibārius

        cibārius adj.    [cibus], given as rations, made as an allowance: panis, i. e. the bread served to slaves.
    * * *
    cibaria, cibarium ADJ
    of/concerning food/rations, ration-; plain/common/servant (food), black (bread)

    Latin-English dictionary > cibārius

  • 11 cōn-fundō

        cōn-fundō fūdī, fūsus, ere,    to pour together, mingle, mix, blend: ius confusum sectis herbis, H.: (venenum) in poculo confusum: Cumque tuis lacrimis nostras, O.: (Alpheus) Siculis confunditur undis, mingles, V.—To pour out: cruor in fossam confusus, H.—Fig., to mingle, unite, join, combine, blend: vera cum falsis: vis toto confusa mundo: res p. ex tribus generibus confusa: duo populi in unum confusi, L.: Diversum confusa genus panthera camelo, i. e. the giraffe, H.: Rusticus urbano confusus, H.—Poet.: proelia cum Marte, H.—To confound, confuse, jumble together, disorder: signa et ordines peditum atque equitum, L.: foedus, to violate, V.: Imperium, promissa, preces in unum, mingles together, O.: fasque nefasque, O.: mare caelo, Iu.: ora fractis in ossibus, i. e. make undistinguishable, O.: voltum Lunae, to obscure, O.—To disturb, disconcert, confound, perplex: confusa memoria, L.: Rutulum, Iu.—To diffuse, suffuse, spread over: cibus in venam confunditur, diffuses itself: aliquid in totam orationem.

    Latin-English dictionary > cōn-fundō

  • 12 dēlectābilis

        dēlectābilis e, adj.    [delecto], delightful, agreeable: cibus, Ta.
    * * *
    delectabile, delectabilior -or -us, delectabilissimus -a -um ADJ
    enjoyable, delectable, delightful, agreeable; delicious (taste) (OLD)

    Latin-English dictionary > dēlectābilis

  • 13 diurnus

        diurnus adj.    [DIV-], of the day, by day: fur: labores: itinera, Cs.: merum, i. e. drinking, H.: currus, i. e. the chariot of the sun, O.— Daily, of one day, of each day: aetatis fata, i. e. of only one day, O.: cibus, rations, L.: mercede diurnā conductus, H. — As subst n., an account - book, day - book: longum, Iu. — Plur, diaries, records, minutes, Ta.
    * * *
    diurna, diurnum ADJ
    by day, of the day; daily

    Latin-English dictionary > diurnus

  • 14 exiguus

        exiguus adj. with sup.    [2 AG-], strict, exact, scanty, small, little, petty, short, poor, mean, inadequate, inconsiderable, paltry: cor: me Corporis exigui, etc., H.: mus, V.: oratorem in exiguum gyrum compellitis: finis, H.: castra, Cs.: toga, H.: elegi, H.: copiae amicorum: cibus, Iu.: facultates, Cs.: census, H.: pulvis, a little, H.: pars aestatis, Cs.: laus: nec ulli Exiguus populo est (locus), too small for, O.: pars exiguissima, O.— As subst n., a little, trifle: exiguum campi ante castra erat, L.: exiguo adsueta iuventus, V.: temporis, O.: deterere exiguis aliquid, i. e. the remnant, Iu.
    * * *
    exigua, exiguum ADJ
    small; meager; dreary; a little, a bit of; scanty, petty, short, poor

    Latin-English dictionary > exiguus

  • 15 famēs

        famēs is (abl. famē), f    [2 FA-], hunger: ut periclum a fame mihi sit, T.: cum cibo fames depulsa est: fame confecti: (avis) fame enecta, starved to death: patientia famis: famem explere, sate: cibus advorsus famem, S.: extrema, Cs.: dura, H.: levare, to assuage, O.: vetitorum tanta ciborum, O.— Famine, dearth, want: in Asiā: in fame frumentum exportare: ad famem hunc reicere, turn out to starve, T.—Fig., a violent longing, greediness, greed, avidity: Auri sacra, V.: maiorum, H.—Of speech, poverty of expression, C.— Person., hunger: malesuada, V., O.
    * * *
    hunger; famine; want; craving

    Latin-English dictionary > famēs

  • 16 gravis

        gravis e, adj. with comp. gravior, and sup. gravissimus    [2 GAR-], heavy, weighty, ponderous, burdensome, loaded, laden, burdened: gravi onere armorum oppressi, Cs.: corpus: Ipse gravis graviter Concidit, V.: bullae aureae: navigia, Cs.: agmen, L.: gravius dorso subiit onus, H.: robur aratri, V.: tellus, V.: naves spoliis graves, L.: aere dextra, V.: imbre nubes, L.—After the as was reduced in weight: aes grave, heavy money, money of the old standard (a full pound in each as), L. — With young, pregnant: sacerdos Marte, V.: uterus, O.—Of sound, deep, grave, low, bass: sonus, H.: gravissimus sonus: sonus auditur gravior, V.: fragor, O.—Of smell or flavor, strong, unpleasant, offensive: hircus in alis, rank, H.: ellebori, V.: odor caeni, V.: sentina, Iu.— Burdening, oppressive, serious, gross, indigestible, unwholesome, noxious, severe, sick: cibus: cantantibus umbra, V.: anni tempore gravissimo, season: autumnus in Apuliā, Cs.: virus, H.: tempus, weather, L.: graviore tempore anni acto, season, L.: morbo gravis, sick, V.: aetate et viribus gravior, L.: vino, O.: spiritus gemitu, difficult, V.: oculi, heavy, V.—Fig., hard to bear, heavy, burdensome, oppressive, troublesome, grievous, painful, hard, harsh, severe, disagreeable, unpleasant: paupertas, T.: labores: gravissima hiemps, Cs.: volnus: numquam tibi senectutem gravem esse: Appia (via) tardis, H.: miserior graviorque fortuna, Cs.: Principum amicitiae, oppressive, H.: si tibi grave non erit, a trouble: in Caesarem contiones, hostile, Cs.: verbum gravius: ne quid gravius in fratrem statueret, Cs.: gravius est verberari quam necari, S.: edictum, L.: graviora (pericula), more serious, V.: quo inprovisus gravior accederet, more formidable, S.: adversarius imperi.—As subst n.: O passi graviora, greater hardships, V.—Of things, strong, weighty, important, grave, influential: inperium gravius, T.: quae mihi ad spem obtinendae veritatis gravissima sunt: gravissima caerimonia, most solemn, Cs.: nihil sibi gravius esse faciendum, quam ut, etc.: exemplum, H.: gravissima civitas.—Of character, of weight, of authority, eminent, venerable, great: animus natu gravior, T.: auctoritate graviores: omnes gravioris aetatis, more settled, Cs.: homo, sober: gravis Entellum dictis castigat (i. e. graviter), V.
    * * *
    grave, gravior -or -us, gravissimus -a -um ADJ
    heavy; painful; important; serious; pregnant; grave, oppressive, burdensome

    Latin-English dictionary > gravis

  • 17 imperfectus (in-p-)

        imperfectus (in-p-) adj.,    unfinished, incomplete, imperfect, immature: reliquum corpus imperfectum reliquerunt: inperfectā re redire, having failed, Cs.: infans adhuc, O.: pars manebat, V.: cibus, i. e. undigested, Iu.

    Latin-English dictionary > imperfectus (in-p-)

  • 18 inter-minor

        inter-minor ātus, ārī, dep.,    to threaten, forbid with threats: Istucine tibi, T.: interminatus cibus, forbidden, H.

    Latin-English dictionary > inter-minor

  • 19 lactēscō

        lactēscō —, —, ere, inch.    [* lacteo], to turn to milk: cibus matrum lactescere incipit.
    * * *
    lactescere, -, - V

    Latin-English dictionary > lactēscō

  • 20 languor

        languor ōris, m    [LAG-], faintness, feebleness, weariness, sluggishness, languor, lassitude: me deambulatio ad languorem dedit, has fatigued, T.: corporis: languore militum periculum augetur, Cs.: ficto languore, feigned illness, O.: aquosus, dropsy, H.: Languorem peperit cibus imperfectus, Iu.—Fig., dullness, apathy, inactivity, listlessness: exspectatio quantum adferat languoris animis: bonorum: amantem languor Arguit, melancholy, H.
    * * *
    faintness, feebleness; languor apathy

    Latin-English dictionary > languor

См. также в других словарях:

  • Cibus — (lat.), Speise …   Pierer's Universal-Lexikon

  • CIBUS Forruitus — Tacito, l. a. Hist. c. 5. ubi de Vespasiano, brevis et vilis, Ammiano; castrensis dicitur Ael. Spartiano in Hadriano Caes. c. 10. Ipse quoque inter manipulares vitam militarem magistrans, cibis etiam castrensibus libenter utens. Σκληρὰν δίαιταν… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cibus omnis in illo… — См. Чем больше есть, то больше хочется …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • ПИЩА, СТОЛ — •Cibus, 1) у греков. Различие, существовавшее между отдельными гражданами, племенами и государствами, заметно также и в различной роскоши их стола. В то время как спартанцы в своих сисситиях имели в виду только удовлетворение телесной потребности …   Реальный словарь классических древностей

  • Пища —    • Cibus,     I.          У греков.          Различие, существовавшее между отдельными гражданами, племенами и государствами, заметно также и в различной роскоши их стола. В то время как спартанцы в своих сисситиях имели в виду только… …   Реальный словарь классических древностей

  • Cib. — cibus, food …  

  • viande — I. Viande, Esca, Cibus, Cibaria. Il vient de Viuo Latin, ce que l Itaþlien represente mieux, disant, Vivanda. et parce viande, c est ce dont l homme se paist pour vivre. L Espagnol conformément à ce dit, Yo biþve con el Duque, pour dire, Je suis… …   Thresor de la langue françoyse

  • РУССКИЙ УКАЗАТЕЛЬ СТАТЕЙ — Абант Άβας Danaus Абанты Άβαντες Абарис Άβαρις Абдера Abdera Абдулонома Абдул Abdulonymus Абелла Abella Абеллинум Abellinum Абеона Abeona Абидос или Абид… …   Реальный словарь классических древностей

  • Ceviche — Peruvian ceviche Origin Place of origin Disputed[1] …   Wikipedia

  • cebo — I (Del lat. cibus, alimento.) ► sustantivo masculino 1 Comida con que se atrae, se engorda o se alimenta a los animales. SINÓNIMO carnada carnaza 2 PESCA Comida o artificio con que se atrae a los peces. SINÓNIMO señuelo 3 Pequeña …   Enciclopedia Universal

  • cibal — (Derivado del lat. cibus, alimento.) ► adjetivo culto Se aplica a aquello que está relacionado con la alimentación: ■ propiedades cibales. * * * cibal (del lat. «cibus», alimento) adj. De la *alimentación. * * * cibal. (Del lat. cibus, alimento) …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»