Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

cibus+c

  • 41 construo

    con-strŭo, struxi, structum, 3 ( part. fut. constrŭĭtūra, Ven. Carm. 2, 10 fin.), v. a.
    I.
    To heap, bring, or gather together, to heap or pile up (class.):

    acervos nummorum apud aliquem,

    Cic. Phil. 2, 38, 97; cf.:

    omnibus rebus et modis constructā et coacervatā pecuniā,

    id. Agr. 1, 5, 14;

    and acervum,

    Hor. S. 1, 1, 44:

    divitias,

    id. ib. 2, 3, 96: carros, to make a barricade, Sisenn. ap. Non. p. 195, 29:

    has omnes multas magnificasque res,

    Cic. de Or. 1, 35, 161; cf.:

    copiam ornamentorum uno in loco,

    id. ib. §

    162: super prela congeriem,

    Plin. 18, 31, 74, § 318.—
    II.
    (Like compono, II.) To make by piling up, to make, fabricate, construct, build (class.; most freq. in Cic.).
    A.
    In gen.:

    construere atque aedificare mundum,

    Cic. N. D. 1, 8, 19:

    ut navem, ut aedificium idem destruit facillime qui construxit,

    id. Sen. 20, 72; cf.

    delubra,

    id. Leg. 2, 8, 19:

    arces,

    Sil. 8, 145:

    sepulcrum saxo quadrato,

    Liv. 1, 26, 14; cf.:

    horrea saxeo muro constructa,

    Suet. Ner. 38; and:

    pilam saxeam magnis molibus,

    Verg. A. 9, 712:

    cubilia sibi nidosque (aves),

    Cic. N. D. 2, 52, 129; cf.

    nidos,

    id. de Or. 2, 6, 23; and:

    nidum sibi,

    Ov. M. 15, 397:

    dentibus in ore constructis manditur cibus,

    arranged, Cic. N. D. 2, 54, 134: large multiplici constructae sunt dape mensae, furnished, * Cat. 64, 304.—
    B.
    Esp., in gram. lang., to connect grammatically, construct, Prisc. p. 1099 sq. P. et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > construo

  • 42 coquo

    cŏquo, xi, ctum, 3, v. a. [kindr. with Sanscr. pak; Gr. pep in peptô or pessô; Germ. backen; Engl. bake], to cook, to prepare by cooking, to bake, boil, roast, parch, steep, melt, heat (very freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    cenam,

    Plaut. Aul. 3, 2, 17; id. Ps. 3, 2, 7:

    cottidie sic cena ei coquebatur, ut, etc.,

    Nep. Cim. 4, 3:

    cibum,

    Lucr. 5, 1102; cf.

    cibaria,

    Liv. 3, 27, 3; 29, 25, 6; 44, 32, 11;

    44, 35, 13 al.: qui illa coxerat,

    Cic. Tusc. 5, 34, 98:

    quae coxerat aere cavo,

    Ov. M. 4, 505:

    dulce dedit, tostā quod coxerat ante polentā,

    cooked from parched malt, id. ib. 5, 450:

    humana exta,

    Hor. A. P. 186:

    (pavonem),

    id. S. 2, 2, 28:

    aliquid ex oleo,

    in oil, Cels. 5, 177; so,

    aliquid ex aceto,

    Scrib. Comp. 252. — Absol.:

    si nusquam coctum is, quidnam cenat Juppiter?

    Plaut. Ps. 3, 2, 56:

    in nonum diem solet ire coctum,

    id. Aul. 2, 4, 46; 3, 2, 15:

    coquendo sit faxo et molendo,

    Ter. Ad. 5, 3, 61.—
    B.
    Subst.
    1.
    coctum, i, n., cooked food:

    quid tu, malum, curas, utrum crudum an coctum edim?

    Plaut. Aul. 3, 2, 16 Ussing:

    ne quid in popinas cocti praeter legumina aut olera veniret,

    Suet. Ner. 16.— Plur.:

    cocta vendere,

    Suet. Claud. 38.—
    2.
    cocta, ae, f., water boiled, and cooled by ice; a decoction, Mart. 2, 85, 1; cf. Plin. 19, 4, 19, § 55; Suet. Ner. 48.—
    II.
    Transf.
    A.
    To prepare by fire, to burn, parch, etc.:

    laterculos,

    Cato, R. R. 39, 2:

    calcem,

    id. ib. 38, 1 sq.:

    carbonem,

    id. ib. fin.:

    locum sol,

    Varr. R. R. 3, 14, 2; cf.:

    glaebas maturis solibus aestas,

    Verg. G. 1, 66:

    cocta ligna,

    dried, hardened by drying, Dig. 32, 1, 55, § 7:

    coctus agger,

    i. e. built of bricks, Prop. 3 (4), 11, 22:

    rosaria cocta matutino Noto,

    dried up, parched, id. 4 (5), 5, 62; cf.:

    at vos, praesentes Austri, coquite horum obsonia,

    Hor. S. 2, 2, 41:

    aurum cum plumbo,

    Plin. 33, 3, 19, § 60:

    aera fornacibus,

    Luc. 6, 405.—
    B.
    To ripen, make mature:

    arbores sol ac luna,

    Varr. R. R. 1, 7, 4:

    uvas,

    id. ib. 1, 54, 1; cf.

    vinum,

    Plaut. Trin. 2, 4, 125; and:

    mitis vindemia,

    Verg. G. 2, 522:

    poma (with matura),

    Cic. Sen. 19, 71:

    fructus solibus,

    Plin. 12, 5, 11, § 23:

    messem,

    Mart. 10, 62 al. —
    C.
    = concoquo, to digest:

    cibus confectus jam coctusque,

    Cic. N. D. 2, 55, 137; 2, 54, 136 (but in these passages Madv. ad Cic. Fin. 2, 20, 64, would read concoquo, denying that coquo ever means to digest; cf. Spald. ad Quint. 8, 4, 16); Lact. Opif. Dei, 14, 5; cf.:

    balineae ardentes, quibus persuasere in corporibus cibos coqui,

    Plin. 29, 1, 8, § 26:

    plerique... bubulum coquunt,

    Cels. 4, 5, § 27; 4, 18, § 4.—
    III.
    Trop. (in the poets and prose writers after the Aug. per.).
    A.
    To elaborate something in mind, to consider, to think, meditate upon, contrive, plan: quicquid est, incoctum non expromet;

    bene coctum dabit,

    Plaut. Mil. 2, 2, 55: bene cocto, condito, sermone bono, Lucil. ap. Cic. Att. 13, 52, 1; cf. Cic. Fin. 2, 8, 25; cf.:

    consilia secreto,

    Liv. 2, 36, 2:

    bellum,

    id. 8, 3, 2:

    trucem invidiam,

    Stat. Th. 2, 300:

    iras cum fraude,

    Sil. 7, 403:

    Latio extrema coepta,

    id. 10, 431.—
    B.
    To vex, harass, torment, disturb the mind:

    egomet me coquo et macero et defetigo,

    Plaut. Trin. 2, 1, 3: si quid ego adjuero curamve levasso, quae nunc te coquit et versat in pectore fixa, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1; cf.:

    si sollicitudo oratorem macerat et coquit,

    Quint. 12, 10, 77:

    quos ira metusque coquebat,

    Sil. 14, 103:

    quam... Femineae ardentem curaeque iraeque coquebant,

    Verg. A. 7, 345.—Hence, Ital. cuocere; Fr. cuire. —Hence, coctus, a, um, P. a. (acc. to III. A. supra), well considered, well digested: bene coctus sermo, Lucil. ap. Cic. Att. 13, 52, 1.— Transf., of persons: hodie juris coctiores non sunt, qui lites creant. Quam, etc. (alluding to the double meaning of jus), better skilled in, etc., Plaut. Poen. 3, 2, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > coquo

  • 43 cultus

    1.
    cultus, a, um, Part. and P. a., from 1. colo.
    2.
    cultus, ūs, m. [1. colo].
    I.
    Prop., a laboring at, labor, care, cultivation, culture (rare):

    quod est tam asperum saxetum, in quo agricolarum cultus non elaboret?

    Cic. Agr. 2, 25, 66:

    agricolae,

    id. Leg. 1, 1, 1:

    agrorum,

    Liv. 4, 12, 7; Quint. prooem. § 26; cf. id. 8, 3, 75:

    (oves) neque sustentari neque ullum fructum edere ex se sine cultu hominum et curatione possent,

    Cic. N. D. 2, 63, 158; cf.:

    cultus et curatio corporis,

    id. ib. 1, 34, 94:

    omnis cultus fructusque Cereris in iis locis interisse,

    id. Verr. 2, 4, 51, § 114.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen. (also rare), training, education, culture:

    malo cultu corruptus,

    Cic. Part. Or. 26, 91:

    animi,

    mental discipline, id. Fin. 5, 19, 54; cf.:

    recti cultus pectora roborant,

    Hor. C. 4, 4, 34; id. Ep. 2, 2, 123:

    litterarum,

    Just. 9, 8, 18; Gell. 14, 6, 1:

    quos (barbaros reges) nulla eruditio, nullus litterarum cultus imbuerat,

    Sen. Ira, 3, 17, 1:

    quid tam dignum cultu atque labore ducamus (sc. quam vocem)?

    Quint. 2, 16, 17.—
    B.
    In partic.
    1.
    An honoring, reverence, adoration, veneration:

    philosophia nos primum ad deorum cultum erudivit,

    Cic. Tusc. 1, 26, 64; id. Inv. 2, 53, 161; Ov. M. 2, 425:

    exquisitus religionis cultus,

    Val. Max. 5, 2, 1; 4, 4, 4.— In plur.:

    justis ac piis,

    Lact. 4, 3:

    de adventu regis et cultu sui,

    Tac. A. 2, 58.— Far more freq. and class. in prose and poetry,
    2.
    Care directed to the refinement of life (opp. to a state of nature), i. e. arrangements for living, style, manner of life, culture, cultivation, elegance, polish, civilization, refinement, etc.:

    homines a ferā agrestique vitā ad humanum cultum civilemque deducere,

    Cic. de Or. 1, 8, 33; cf.: eadem mediocritas ad omnem usum cultumque vitae transferenda est. id. Off. 1, 39, 140: [p. 489] (Belgae) a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt, Caes. B. G. 1, 1; cf. id. ib. 1, 31; Verg. A. 5, 730; and in plur.:

    cultusque artesque virorum,

    Ov. M. 7, 58:

    liberalis,

    Liv. 45, 28, 11:

    humilis,

    id. 1, 39, 3:

    agrestis et rusticus,

    id. 7, 4, 6; cf.

    feri,

    Hor. C. 1, 10, 2:

    multas (artes) ad animorum corporumque cultum... invexit,

    Liv. 39, 8, 3:

    regio victu atque cultu aetatem agere,

    Sall. C. 37, 6;

    so with victus,

    Cic. Fam. 9, 3, 1; Caes. B. G. 6, 24; Nep. Alcib. 11, 4 al.; cf. of improvement, cultivation of mind:

    animi cultus ille erat ei quasi quidam humanitatis cibus,

    Cic. Fin. 5, 19, 54:

    non mores patrios solum, sed etiam cultum vestitumque mutavit,

    Nep. Paus. 3, 1. —In a bad sense, luxury, voluptuousness, wantonness:

    libido stupri, ganeae ceterique cultūs non minor incesserat,

    sensual indulgences, Sall. C. 13, 3; cf.:

    cultus ac desidia imperatoris,

    Liv. 29, 21, 13.—
    b.
    Transf., of ornaments of style:

    in verbis effusiorem, ut ipsi vocant, cultum adfectaverunt,

    Quint. 3, 8, 58; so id. 2, 5, 23; 10, 1, 124 al.—
    3.
    Style of dress, external appearance, clothing, dress, garb, apparel, attire; esp. ornament, decoration, splendid dress, splendor (so most freq.):

    aequato omnium cultu,

    Liv. 34, 4, 12:

    pastoralis,

    Vell. 1, 2:

    quam maxime miserabilis,

    Sall. J. 33, 1; Tert. Hab. Mul. 3:

    regius,

    Nep. Dat. 3, 1:

    militaris,

    Liv. 29, 19, 11:

    incinctus Gabino cultu,

    id. 10, 7, 3:

    justo mundior,

    id. 8, 15, 7:

    amoenior,

    id. 4, 44, 11 et saep.; Vell. 2, 40; Quint. 8, prooem. § 20; Suet. Caes. 44 et saep.; Hor. C. 1, 8, 16; 4, 9, 15; Ov. M. 3, 609 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > cultus

  • 44 delectabilis

    dēlectābĭlis, e, adj. [delecto], delectable, delightful, agreeable (post-Aug. for jucundus, amoenus):

    cibus,

    Tac. A. 12, 67:

    apologi (with festivi),

    Gell. 2, 29; Vulg. Gen. 3, 6; Lact. 6, 4, 3; 7, 7, 13.— Comp.: tibia questu, App. Flor. no. 17.— Adv.: delec-tabiliter, delightfully:

    ac decore depicta,

    Gell. 13, 24, 17:

    et feliciter declamare,

    id. 15, 1.— Comp.:

    delectabilius,

    Aug. de Don. Persev. 53.

    Lewis & Short latin dictionary > delectabilis

  • 45 delectabiliter

    dēlectābĭlis, e, adj. [delecto], delectable, delightful, agreeable (post-Aug. for jucundus, amoenus):

    cibus,

    Tac. A. 12, 67:

    apologi (with festivi),

    Gell. 2, 29; Vulg. Gen. 3, 6; Lact. 6, 4, 3; 7, 7, 13.— Comp.: tibia questu, App. Flor. no. 17.— Adv.: delec-tabiliter, delightfully:

    ac decore depicta,

    Gell. 13, 24, 17:

    et feliciter declamare,

    id. 15, 1.— Comp.:

    delectabilius,

    Aug. de Don. Persev. 53.

    Lewis & Short latin dictionary > delectabiliter

  • 46 densabilis

    densābĭlis, e, adj. [denso], binding, astringent (late Lat.):

    cibus,

    Cael. Aur. Tard. 5, 7:

    vaporatio,

    ib. 3, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > densabilis

  • 47 diffundo

    dif-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a., to spread by pouring, to pour out, pour forth (very freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    (glacies) liquefacta se diffunderet,

    Cic. N. D. 2, 10:

    sanguis per venas in omne corpus diffunditur,

    id. ib. 2, 55, 138:

    (unda) diffunditur Hellesponto,

    Cat. 64, 359; cf.:

    tum freta diffundi jussit,

    to pour themselves forth, Ov. M. 1, 36:

    vinum de doliis,

    to draw off, bottle off; to fill, Col. 12, 28, 3; so of racking off wine, id. 3, 2, 26; Hor. Ep. 1, 5, 4 Krüg. ad loc.; Ov. F. 5, 517; Juv. 5, 30; Plin. 14, 14, 16, § 94 et saep.—
    B.
    Transf., of objects not liquid, to spread, scatter, diffuse:

    nitet diffuso lumine caelum,

    Lucr. 1, 9; 3, 22; cf.:

    luce diffusa toto caelo,

    Cic. N. D. 2, 37 fin.; 2, 10, 26: ab ejus summo rami late diffunduntur, * Caes. B. G. 6, 26 fin.; cf. under P. a.:

    dederatque comam diffundere ventis,

    Verg. A. 1, 319; so,

    comam,

    Ov. F. 3, 538; cf.

    capillos,

    id. H. 10, 47:

    signa (i. e. astra) caelo,

    Hor. S. 1, 5, 10:

    equitem latis campis,

    Verg. A. 11, 465.—Mid.:

    modo via coartatur, modo latissimis pratis diffunditur et patescit,

    opens, Plin. Ep. 2, 17, 3 et saep.:

    cibus in totas usque ab radicibus imis, per truncos ac per ramos, diffunditur,

    Lucr. 1, 354; cf.:

    partem vocum per aures,

    id. 4, 571:

    vim mali Herculeos per artus,

    Ov. M. 9, 162:

    medicamentum se diffudit in venas,

    Curt. 3, 6, 16:

    aethera late in omnes partes,

    Lucr. 5, 470:

    flammam in omne latus,

    Ov. M. 9, 239; 10, 24 et saep.
    II.
    Trop., to spread, diffuse, scatter:

    di vim suam longe lateque diffundunt,

    Cic. Div. 1, 36, 79; cf. in the part. perf.:

    error longe lateque diffusus,

    id. Fin. 2, 34, 115; so,

    late longeque,

    id. Leg. 1, 12, 34:

    laus alicujus late longeque diffusa,

    id. Balb. 5, 13:

    late et varie diffusus,

    id. Sest. 45, 97:

    flendo diffundimus iram,

    we moderate, temper, Ov. H. 8, 61:

    dolorem suum flendo,

    to give vent to, id. M. 9, 143:

    tantam oblivionem sensibus,

    Hor. Epod. 14, 1 et saep.—Mid.:

    Claudia nunc a quo diffunditur et tribus et gens Per Latium,

    spreads itself out, branches out, Verg. A. 7, 703:

    diffunditur mare iterumque contrahitur,

    Mart. Cap. 6, § 606:

    crede animam quoque diffundi multoque perire Ocius, et citius dissolvi in corpora,

    Lucr. 3, 437:

    affectus per totam actionem,

    Quint. 7, 10, 12:

    bella et paces longum in aevum,

    Hor. Ep. 1, 3, 8:

    haec in ora virum,

    Verg. A. 4, 195:

    animam in arma cruore,

    id. ib. 10, 908:

    crimen paucarum in omnes,

    Ov. A. A. 3, 9:

    prope in immensum oratio mea,

    Plin. Pan. 56, 2 et saep.:

    inde doctrina se diffudit per ceteras Graeciae partes,

    August. Serm. 150, 2.—
    B.
    In partic. (like dissolvere, solvere, remittere, etc., and opp. contrahere, adducere, etc.), with the accessory idea of non-restraint, freedom, qs, to let the heart, countenance, etc., flow freely, without constraint, i. e. to cheer up, gladden, exhilarate: diffundet animos omnibus ista dies, Ov. A. A. 1, 218; so,

    animos,

    id. M. 4, 766:

    vultum,

    id. Pont. 4, 4, 9; id. M. 14, 272; Sen. Ep. 106.—
    2.
    Of the persons themselves: ut ex bonis amici quas diffundantur et incommodis contrahantur. Cic. Lael. 13 fin.:

    Jovem memorant, diffusum nectare, curas Seposuisse graves,

    Ov. M. 3, 318, imitated by Stat. S. 4, 2, 54; cf.:

    diffusus in risum,

    Petr. 10, 3; id. 71, 1 al.— Hence, diffūsus, a, um, P. a., spread abroad, spread out, extended, wide (a favorite expression of the post-Aug. prosaists).
    A.
    Lit.:

    platanus patulis diffusa ramis,

    Cic. de Or. 1, 7, 28; cf.:

    diffusiora consepta,

    Col. 1, 4, 7; Plin. 16, 16, 28, § 70; Mart. 3, 31:

    latior scena et corona diffusior,

    Plin. Ep. 7, 17, 9:

    sus (opp. angusta),

    stout, fat, Plin. 16, 6, 8, § 25.—
    B.
    Trop.:

    jus civile, quod nunc diffusum et dissipatum est, in certa genera coacturum,

    diffuse, prolix, Cic. de Or. 2, 33, 142; cf. Col. 11, 1, 10:

    opus diffusum,

    Plin. Ep. 3, 5, 6;

    and transf. to the writers: Diophanes totum Dionysium, per multa diffusum volumina, sex epitomis circumscripsit,

    id. 1, 1, 10:

    amplius ac diffusius meritum,

    Plin. Pan. 53, 3.— Adv.: diffūsē, in a scattered manner; copiously:

    res disperse et diffuse dictae unum in locum coguntur,

    Cic. Inv. 1, 52, 98; cf.:

    haec latius aliquando dicenda sunt et diffusius,

    more amply, more in full, id. Tusc. 3, 10, 22.— Sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > diffundo

  • 48 diffuse

    dif-fundo, fūdi, fūsum, 3, v. a., to spread by pouring, to pour out, pour forth (very freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    (glacies) liquefacta se diffunderet,

    Cic. N. D. 2, 10:

    sanguis per venas in omne corpus diffunditur,

    id. ib. 2, 55, 138:

    (unda) diffunditur Hellesponto,

    Cat. 64, 359; cf.:

    tum freta diffundi jussit,

    to pour themselves forth, Ov. M. 1, 36:

    vinum de doliis,

    to draw off, bottle off; to fill, Col. 12, 28, 3; so of racking off wine, id. 3, 2, 26; Hor. Ep. 1, 5, 4 Krüg. ad loc.; Ov. F. 5, 517; Juv. 5, 30; Plin. 14, 14, 16, § 94 et saep.—
    B.
    Transf., of objects not liquid, to spread, scatter, diffuse:

    nitet diffuso lumine caelum,

    Lucr. 1, 9; 3, 22; cf.:

    luce diffusa toto caelo,

    Cic. N. D. 2, 37 fin.; 2, 10, 26: ab ejus summo rami late diffunduntur, * Caes. B. G. 6, 26 fin.; cf. under P. a.:

    dederatque comam diffundere ventis,

    Verg. A. 1, 319; so,

    comam,

    Ov. F. 3, 538; cf.

    capillos,

    id. H. 10, 47:

    signa (i. e. astra) caelo,

    Hor. S. 1, 5, 10:

    equitem latis campis,

    Verg. A. 11, 465.—Mid.:

    modo via coartatur, modo latissimis pratis diffunditur et patescit,

    opens, Plin. Ep. 2, 17, 3 et saep.:

    cibus in totas usque ab radicibus imis, per truncos ac per ramos, diffunditur,

    Lucr. 1, 354; cf.:

    partem vocum per aures,

    id. 4, 571:

    vim mali Herculeos per artus,

    Ov. M. 9, 162:

    medicamentum se diffudit in venas,

    Curt. 3, 6, 16:

    aethera late in omnes partes,

    Lucr. 5, 470:

    flammam in omne latus,

    Ov. M. 9, 239; 10, 24 et saep.
    II.
    Trop., to spread, diffuse, scatter:

    di vim suam longe lateque diffundunt,

    Cic. Div. 1, 36, 79; cf. in the part. perf.:

    error longe lateque diffusus,

    id. Fin. 2, 34, 115; so,

    late longeque,

    id. Leg. 1, 12, 34:

    laus alicujus late longeque diffusa,

    id. Balb. 5, 13:

    late et varie diffusus,

    id. Sest. 45, 97:

    flendo diffundimus iram,

    we moderate, temper, Ov. H. 8, 61:

    dolorem suum flendo,

    to give vent to, id. M. 9, 143:

    tantam oblivionem sensibus,

    Hor. Epod. 14, 1 et saep.—Mid.:

    Claudia nunc a quo diffunditur et tribus et gens Per Latium,

    spreads itself out, branches out, Verg. A. 7, 703:

    diffunditur mare iterumque contrahitur,

    Mart. Cap. 6, § 606:

    crede animam quoque diffundi multoque perire Ocius, et citius dissolvi in corpora,

    Lucr. 3, 437:

    affectus per totam actionem,

    Quint. 7, 10, 12:

    bella et paces longum in aevum,

    Hor. Ep. 1, 3, 8:

    haec in ora virum,

    Verg. A. 4, 195:

    animam in arma cruore,

    id. ib. 10, 908:

    crimen paucarum in omnes,

    Ov. A. A. 3, 9:

    prope in immensum oratio mea,

    Plin. Pan. 56, 2 et saep.:

    inde doctrina se diffudit per ceteras Graeciae partes,

    August. Serm. 150, 2.—
    B.
    In partic. (like dissolvere, solvere, remittere, etc., and opp. contrahere, adducere, etc.), with the accessory idea of non-restraint, freedom, qs, to let the heart, countenance, etc., flow freely, without constraint, i. e. to cheer up, gladden, exhilarate: diffundet animos omnibus ista dies, Ov. A. A. 1, 218; so,

    animos,

    id. M. 4, 766:

    vultum,

    id. Pont. 4, 4, 9; id. M. 14, 272; Sen. Ep. 106.—
    2.
    Of the persons themselves: ut ex bonis amici quas diffundantur et incommodis contrahantur. Cic. Lael. 13 fin.:

    Jovem memorant, diffusum nectare, curas Seposuisse graves,

    Ov. M. 3, 318, imitated by Stat. S. 4, 2, 54; cf.:

    diffusus in risum,

    Petr. 10, 3; id. 71, 1 al.— Hence, diffūsus, a, um, P. a., spread abroad, spread out, extended, wide (a favorite expression of the post-Aug. prosaists).
    A.
    Lit.:

    platanus patulis diffusa ramis,

    Cic. de Or. 1, 7, 28; cf.:

    diffusiora consepta,

    Col. 1, 4, 7; Plin. 16, 16, 28, § 70; Mart. 3, 31:

    latior scena et corona diffusior,

    Plin. Ep. 7, 17, 9:

    sus (opp. angusta),

    stout, fat, Plin. 16, 6, 8, § 25.—
    B.
    Trop.:

    jus civile, quod nunc diffusum et dissipatum est, in certa genera coacturum,

    diffuse, prolix, Cic. de Or. 2, 33, 142; cf. Col. 11, 1, 10:

    opus diffusum,

    Plin. Ep. 3, 5, 6;

    and transf. to the writers: Diophanes totum Dionysium, per multa diffusum volumina, sex epitomis circumscripsit,

    id. 1, 1, 10:

    amplius ac diffusius meritum,

    Plin. Pan. 53, 3.— Adv.: diffūsē, in a scattered manner; copiously:

    res disperse et diffuse dictae unum in locum coguntur,

    Cic. Inv. 1, 52, 98; cf.:

    haec latius aliquando dicenda sunt et diffusius,

    more amply, more in full, id. Tusc. 3, 10, 22.— Sup. of the adj. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > diffuse

  • 49 digestibilis

    dīgestĭbĭlis, e, adj. [digero, I. B. 1.], pertaining to digestion (late Lat.):

    cibus,

    i. e. digestible, easy of digestion, Cael. Aur. Tard. 1, 5, 159:

    oxygarum,

    i. e. promoting digestion, Apic. 1, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > digestibilis

  • 50 dispereo

    dis-pĕrĕo, ii, 4, v. n., to go completely to ruin, to be lost or undone, to perish (rare;

    mostly ante-class.): quin prius disperibit faxo, quam unam calcem civerit,

    Plaut. Poen. 4, 2, 86:

    fructus dispereunt,

    Varr. R. R. 1, 11, 1; cf. Col. 12, 46, 2: fundus, * Cic. Agr. 2, 29, 80:

    disperit cibus,

    Lucr. 3, 704:

    vestis multo sanguine,

    id. 5, 1422; id. 4, 376; 5, 288 al.:

    tui labores,

    Cat. 14, 11.—

    Prov.: male partum male disperit,

    light come, light go, Plaut. Poen. 4, 2, 22 (for which dilabitur, Poëta ap. Cic. Phil. 2, 27). —
    II.
    In colloq. lang.:

    disperii!

    I am undone! it's all over with me! Plaut. Bacch. 5, 1, 28; id. Aul. 2, 2, 65; id. Cas. 5, 3, 2; id. Most. 2, 1, 28 et saep.; Ter. Heaut. 2, 4, 24; id. Ad. 3, 3, 1; Afran. ap. Non. 110, 13;

    for which once Dispereo!

    Plaut. Stich. 5, 5, 12: Dispeream, si or nisi, may I perish, if or if not; a strong asseveration, Cat. 92, 2, 4; Prop. 2, 21, 9 (3, 14, 9 M.); Hor. S. 1, 9, 47; Suet. Tib. 59 al.

    Lewis & Short latin dictionary > dispereo

  • 51 dissipo

    dis-sĭpo, or, acc. to many MSS., dis-sŭpo, āvi, ātum ( part. perf. in the tmesis:

    disque supatis,

    Lucr. 1, 651), 1, v. a. [SUPO = jacio, v. the art. ‡ supat; hence, i. q. disicio], to spread abroad, scatter, disperse (very freq. and class., esp. in Cic.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    claras scintillas dissupat ignis,

    Lucr. 6, 163; cf. id. 6, 181:

    ignis totis se passim dissipavit castris,

    Liv. 30, 5:

    (Medea dicitur) in fuga fratris sui membra in iis locis, qua se parens persequeretur, dissipavisse,

    Cic. de Imp. Pomp. 9, 22; cf.:

    ossa Quirini,

    Hor. Epod. 16, 14:

    qui dissipatos homines congregavit et ad societatem vitae convocavit,

    Cic. Tusc. 1, 25, 62; cf.:

    dispersi ac dissipati discedunt,

    Caes. B. G. 5, 58, 3; 2, 24, 4; id. B. C. 1, 55, 1 et saep.:

    dissupat in corpus sese cibus omne animantum,

    Lucr. 1, 350; cf.:

    piceum venenum per ossa,

    Ov. M. 2, 801; Cic. Div. 1, 34 fin. —Mid.:

    hostes dispersi dissipantur in finitimas civitates,

    Hirt. B. G. 8, 5 fin. Herz.; cf. Liv. 2, 28.—
    B.
    In partic.
    1.
    Milit. t. t., to disperse, rout, scatter, put to flight:

    phalangem (for which, shortly after, disjecerunt),

    Liv. 44, 41:

    ordines pugnantium,

    id. 6, 12 fin.; Front. Strat. 2, 2, 11:

    aciem,

    id. ib. 2, 1, 14:

    hostes,

    Cic. Fam. 2, 10, 3: classem, Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14:

    in fugam,

    Liv. 8, 39, 8; cf Flor. 4, 11, 6:

    omnes copias,

    id. 3, 5, 11:

    praesidia,

    id. 4, 9, 4 et saep.—Hence poet.:

    aper dissipat canes,

    Ov. F. 2, 231; id. M. 8, 343.—
    b.
    Transf., of abstract subjects:

    dissipata fuga,

    Liv. 28, 20; 38, 27; cf.:

    collectis ex dissipato cursu militibus,

    id. 2, 59; 9:

    respublica dispersa et dissipata,

    dissolved, id. 2, 28.—
    2.
    Medic. t. t., like discutere, to disperse, dissipate, discuss morbid matter:

    humorem,

    Cels. 5, 28, 7:

    suppurationem,

    Scrib. Comp. 263.—
    3.
    Pregn., to demolish, overthrow, destroy; to squander, dissipate:

    statuam deturbant, affligunt, comminuunt, dissipant,

    Cic. Pis. 38, 93; cf.

    turres,

    Vitr. 1, 5; Cic. Rep. 3, 33:

    ignis cuncta disturbat et dissipat,

    id. N. D. 2, 15, 41:

    alii animum statim dissipari alii diu permanere censent,

    id. Tusc. 1, 9, 18; cf. id. ib. 1, 11, 24:

    a majoribus possessiones relictas disperdere et dissipare,

    id. Agr. 1, 1, 2; cf.:

    rem familiarem,

    id. Fam. 4, 7, 5: patrimonium, Crassus in Cic. de Or. 2, 55:

    avitas opes per luxum,

    Tac. A. 13, 34:

    reliquias reip.,

    Cic. Phil. 2, 3, 6:

    terram,

    Vulg. Ezech. 30, 12 et saep.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to disperse, spread abroad, circulate, disseminate, scatter:

    omnia fere, quae sunt conclusa nunc artibus, dispersa et dissipata quondam fuerunt,

    Cic. de Or. 1, 42:

    facilius est enim apta dissolvere quam dissipata conectere,

    id. Or. 71, 235;

    so of discourse,

    unconnected, ill-arranged, id. ib. 65 fin.; 70, 233;

    and transf. to the speaker: (Curio) cum tardus in cogitando, tum in instruendo dissipatus fuit,

    id. Brut. 59 fin.:

    famam istam fascium dissipaverunt,

    they have spread abroad, published, id. Phil. 14, 6, 15; cf. Suet. Galb. 19; and with acc. and inf.:

    cum homines lauti et urbani sermones hujusmodi dissipassent, me magna pecunia a vera accusatione esse deductum,

    id. Verr. 2, 1, 6 fin.; id. Fl. 6, 14; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1 fin.; Suet. Vesp. 6:

    dissipatum passim bellum,

    Liv. 28, 3.—
    B.
    In partic. (acc. to I. B. 3.):

    dissipat Evius curas edaces,

    drives away, Hor. C. 2, 11, 17:

    amplexus,

    disturbs, interrupts, Stat. S. 3, 2, 57.

    Lewis & Short latin dictionary > dissipo

  • 52 diurnum

    dĭurnus, a, um, adj. [for dius-nus, from dies; cf.: interdius, quotidianus, etc.], of or belonging to the day.
    I.
    In a wider sense, daily (perh. not ante-Aug.):

    aetatis fata diurna,

    i. e. of only one day, Ov. H. 6, 37:

    instituit, ut tam Senatus quam populi diurna acta confierent et publicarentur,

    daily transactions, records, journal, Suet. Caes. 20; Tac. A. 13, 31; Suet. Claud. 41 Oud. N. cr.; in the same signif.:

    commentarii,

    id. Aug. 64; cf.

    also: diurna actorum scriptura,

    Tac. A. 3, 3. (Concerning these acta diurna, v. Lips. Exc. ad Tac. A. 5, 4; Ernest. Exc. ad Suet. Caes. 20; Rupert. ad Juv. 2, 136; Walch ad Tac. Agr. p. 114, and the art. acta):

    cibus,

    daily allowance, rations, Liv. 4, 12 fin.:

    victus,

    Suet. Ner. 36 fin.:

    mercede diurna conductus,

    Hor. S. 2, 7, 17.—Hence, subst.
    A.
    diurnum, i, n., an account-book, day-book:

    longum,

    Juv. 6, 482; plur. (sc. acta), diaries, records, minutes:

    diurna populi Romani, per provincias curatius leguntur,

    Tac. A. 16, 22.—Also subst.
    B.
    diurnum, i, n. (sc. frumentum), a daily portion, allowance, rations (cf. diarium), Sen. Ep. 80, 8; id. Contr. 5, 33 fin.; cf. Suet. Ner. 30.—
    II.
    In a stricter sense (acc. to dies, I. B. 2.), opp. nocturnus, by day, of the day (very freq. and class.):

    diurnum nocturnumve spatium,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    labores diurni nocturnique,

    id. de Sen. 23, 82; cf.

    so opp. nocturnus,

    Lucr. 6, 849; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Tusc. 1, 21, 48; Caes. B. G. 1, 38 fin.; id. B. C. 3, 13, 1; Quint. 7, 2, 44; Hor. Ep. 1, 19, 11; Ov. F. 3, 878 et saep.:

    lumen,

    Lucr. 4, 458; so Ov. F. 4, 449; cf.

    stella,

    i. e. the morning-star, Plaut. Men. 1, 2, 62:

    currus,

    i. e. the chariot of the sun, Ov. M. 4, 629:

    ignes,

    id. ib. 7, 192:

    nitor,

    id. H. 18, 78 al.:

    actus,

    the day's business, Suet. Aug. 78.— Adv.: dĭurne, daily, Dracont. Hex. 1, 68; 3, 602.

    Lewis & Short latin dictionary > diurnum

  • 53 diurnus

    dĭurnus, a, um, adj. [for dius-nus, from dies; cf.: interdius, quotidianus, etc.], of or belonging to the day.
    I.
    In a wider sense, daily (perh. not ante-Aug.):

    aetatis fata diurna,

    i. e. of only one day, Ov. H. 6, 37:

    instituit, ut tam Senatus quam populi diurna acta confierent et publicarentur,

    daily transactions, records, journal, Suet. Caes. 20; Tac. A. 13, 31; Suet. Claud. 41 Oud. N. cr.; in the same signif.:

    commentarii,

    id. Aug. 64; cf.

    also: diurna actorum scriptura,

    Tac. A. 3, 3. (Concerning these acta diurna, v. Lips. Exc. ad Tac. A. 5, 4; Ernest. Exc. ad Suet. Caes. 20; Rupert. ad Juv. 2, 136; Walch ad Tac. Agr. p. 114, and the art. acta):

    cibus,

    daily allowance, rations, Liv. 4, 12 fin.:

    victus,

    Suet. Ner. 36 fin.:

    mercede diurna conductus,

    Hor. S. 2, 7, 17.—Hence, subst.
    A.
    diurnum, i, n., an account-book, day-book:

    longum,

    Juv. 6, 482; plur. (sc. acta), diaries, records, minutes:

    diurna populi Romani, per provincias curatius leguntur,

    Tac. A. 16, 22.—Also subst.
    B.
    diurnum, i, n. (sc. frumentum), a daily portion, allowance, rations (cf. diarium), Sen. Ep. 80, 8; id. Contr. 5, 33 fin.; cf. Suet. Ner. 30.—
    II.
    In a stricter sense (acc. to dies, I. B. 2.), opp. nocturnus, by day, of the day (very freq. and class.):

    diurnum nocturnumve spatium,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    labores diurni nocturnique,

    id. de Sen. 23, 82; cf.

    so opp. nocturnus,

    Lucr. 6, 849; Cic. Off. 3, 21, 84; id. Tusc. 1, 21, 48; Caes. B. G. 1, 38 fin.; id. B. C. 3, 13, 1; Quint. 7, 2, 44; Hor. Ep. 1, 19, 11; Ov. F. 3, 878 et saep.:

    lumen,

    Lucr. 4, 458; so Ov. F. 4, 449; cf.

    stella,

    i. e. the morning-star, Plaut. Men. 1, 2, 62:

    currus,

    i. e. the chariot of the sun, Ov. M. 4, 629:

    ignes,

    id. ib. 7, 192:

    nitor,

    id. H. 18, 78 al.:

    actus,

    the day's business, Suet. Aug. 78.— Adv.: dĭurne, daily, Dracont. Hex. 1, 68; 3, 602.

    Lewis & Short latin dictionary > diurnus

  • 54 edulia

    ĕdūlis, e, adj. [1. edo], eatable (rare).
    I.
    Adj.:

    capreae,

    Hor. S. 2, 4, 43.—
    II.
    Subst., in the plur., edulia, ium, n., eatables, food (for syn. cf.: alimenta, cibus, cibaria, esca, penus, victus, opsonium, pulmentum, etc.), Afran. ap. Non. 28, 30; Varr. ap. Non. 108, 22; Suet. Calig. 40 Oud. N. cr.; Dig. 1, 16, 6 fin.; Gell. 7, 16, 4; 17, 11 fin.; cf. Varr. L. L. 6, § 84 Müll.—In the postclass. per., heterocl., gen. eduliorum, App. M. 5, p. 160; dat. eduliis, Gell. 19, 9, 3; nom. sing. edulium, Fulg. 565, 9; and perh. also Varr. L. L. 7, § 61 Müll. N. cr.; whence abl. edulio, Vulg. Gen. 25, 34; id. Lev. 7, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > edulia

  • 55 edulis

    ĕdūlis, e, adj. [1. edo], eatable (rare).
    I.
    Adj.:

    capreae,

    Hor. S. 2, 4, 43.—
    II.
    Subst., in the plur., edulia, ium, n., eatables, food (for syn. cf.: alimenta, cibus, cibaria, esca, penus, victus, opsonium, pulmentum, etc.), Afran. ap. Non. 28, 30; Varr. ap. Non. 108, 22; Suet. Calig. 40 Oud. N. cr.; Dig. 1, 16, 6 fin.; Gell. 7, 16, 4; 17, 11 fin.; cf. Varr. L. L. 6, § 84 Müll.—In the postclass. per., heterocl., gen. eduliorum, App. M. 5, p. 160; dat. eduliis, Gell. 19, 9, 3; nom. sing. edulium, Fulg. 565, 9; and perh. also Varr. L. L. 7, § 61 Müll. N. cr.; whence abl. edulio, Vulg. Gen. 25, 34; id. Lev. 7, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > edulis

  • 56 esca

    esca, ae ( gen. sing. escas, Liv. Andron. [p. 660] ap. Prisc. p. 679 P.), f. [for edca, v. esco, and edo; cf. Varr. L. L. 6, § 84 Müll.], food, both of men and beasts (class.; cf.: victus, cibus, cibaria, alimenta, edulia, opsonium, pulmentum; epulae, daps, etc.).
    I.
    In gen.
    A.
    Lit.:

    dii nec escis aut potionibus vescuntur,

    Cic. N. D. 2, 28; id. Div. 1, 51; id. Fin. 2, 28; Plaut. Men. 1, 1, 12; id. Most. 3, 2, 2; id. Mil. 2, 6, 98; Verg. G. 4, 17; Hor. S. 2, 2, 72 et saep.—In plur., Plaut. Cas. 2, 8, 56; id. Men. 3, 1, 10; id. Ps. 3, 2, 41; id. Truc. 2, 7, 48; Verg. A. 12, 475; Plin. 9, 47, 71, § 154.—
    B.
    Trop.:

    tun' vetule, auriculis alienis colligis escas?

    Pers. 1, 22. —
    II.
    In partic., bait for catching animals.
    1.
    Lit., Plaut. As. 1, 3, 68; Mart. 4, 56; Petr. 3 fin.
    2.
    Trop.:

    divine Plato escam malorum appellat voluptatem,

    Cic. de Sen. 13, 44.

    Lewis & Short latin dictionary > esca

  • 57 exiguo

    exĭgŭus, a, um, adj. [exigo, II. B. 5.; cf. contiguus, from contingo; lit., weighed, exact; hence opp. to abundant, beyond measure; cf.: parvus, pusillus, minutus], scanty in measure or number, small, little, petty, short, poor, mean.
    I.
    Adj. (freq. [p. 687] and class.):

    exile et exiguum et vietum cor et dissimile cordis fuisse,

    Cic. Div. 2, 16, 37; cf.:

    me corporis exigui, etc.,

    Hor. Ep. 1, 20, 24;

    and, mus,

    Verg. G. 1, 181:

    oratorem ex immenso campo in exiguum sane gyrum compellitis,

    Cic. de Or. 3, 19, 70; cf.:

    quoniam exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus circumdedisti,

    id. ib. 1, 62, 264:

    finis,

    Hor. C. 1, 18, 10:

    alteram partem nimis exiguam atque angustam esse voluisti,

    Cic. Rab. Perd. 3, 9:

    litterae tuae exiguam significationem tuae erga me voluntatis habebant,

    id. Fam. 5, 7, 2;

    exigua et infirma civitas,

    Caes. B. G. 7, 17, 2; cf.:

    pars terrae,

    Cic. Rep. 1, 17:

    campi,

    Hor. C. 2, 9, 24:

    castra,

    Caes. B. G. 5, 49, 7:

    aedificia,

    Hirt. B. G. 8, 5, 1:

    locus eloquentiae,

    Quint. 2, 17, 28:

    toga,

    Hor. Ep. 1, 19, 13; cf.:

    torques,

    id. C. 3, 6, 12:

    elegi,

    id. A. P. 77 et saep.:

    numerus oratorum,

    Cic. de Or. 1, 4, 16; cf.:

    copiae amicorum,

    id. Quint. 1, 2:

    malorum particula,

    Juv. 13, 13:

    copiae,

    Caes. B. C. 2, 39, 3:

    fructus,

    Cic. Par. 6, 3, 49:

    cibus,

    Juv. 14, 301:

    animus,

    id. 13, 190:

    facultates,

    Caes. B. C. 1, 78, 2:

    census,

    Hor. Ep. 1, 1, 43:

    pulvis,

    id. C. 1, 28, 3:

    tempus,

    Cic. de Or. 1, 20, 92; cf.:

    pars unius anni,

    id. Rep. 6, 23:

    pars aestatis,

    Caes. B. G. 4, 20, 1:

    laus,

    Cic. Agr. 2, 2, 5:

    grandis aut exigua (vox),

    Quint. 11, 3, 15; so,

    vox,

    Suet. Ner. 20.—With gen.: abundans corporis exiguusque animi, Claud. ap. Eutr. 2, 381.— Comp.:

    aqua exiguior facta,

    Dig. 43, 11, 1, § 15; ib. 29, 5, 1, § 27; Front. Aquaed. 32:

    cytisum aridum si dabis, exiguius dato,

    Col. Arb. 28; Dig. 30, 1, 14 fin.—Sup.:

    pars exiguissima,

    Ov. H. 14, 115:

    legata,

    Plin. Ep. 7, 24, 7.
    II.
    Subst.
    A.
    exĭgŭum, i, n., a little, a trifle (post-Aug.).—With gen.:

    exiguum campi ante castra erat,

    Liv. 27, 27, 13:

    exiguum spatii,

    id. 22, 24, 8:

    aquae,

    Ov. Tr. 5, 2, 20:

    mellis,

    Plin. 28, 9, 37, § 139:

    temporis,

    id. Ep. 7, 27, 13:

    salutis,

    Sil. 4, 248:

    exiguum de naturae patriaeque veneno,

    Juv. 3, 123: exiguo (sc. tempore) post obitum ipsius, a short time after, etc., Plin. 31, 2, 3, § 7; cf.:

    perquam exiguum sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1.— Plur.:

    res hodie minor est here quam fuit, atque eadem cras Deteret exiguis aliquid,

    Juv. 3, 23 sq. —
    B.
    exĭgŭus, i, m., a poor man:

    exiguo conceditur misericordia,

    Vulg. Sap. 6, 7.— Adv., shortly, briefly; slightly, scantily, sparingly.
    (α).
    Form exĭgŭe (class.):

    hoc quidem est nimis exigue et exiliter ad calculos revocare amicitiam,

    too narrowly, Cic. Lael. 16, 58:

    exigue sumptum praebent (parentes),

    Ter. Heaut. 1, 2, 33; cf.:

    ratione inita frumentum se exigue dierum XXX. habere,

    hardly, Caes. B. G. 7, 71, 4:

    celeriter exigueque dicere,

    slightly, briefly, Cic. de Or. 3, 36, 144; cf.:

    epistola exigue scripta,

    id. Att. 11, 16, 1:

    exigue atque frigide laudari,

    Gell. 19, 3, 1: Vergilius hunc Homeri versum exigue secutus est, to a slight degree, i. e. not closely, id. 9, 9, 16.—
    (β).
    Form exĭgŭum (post-Aug.):

    dormire,

    Plin. 10, 77, 97, § 209:

    sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1:

    tument vela,

    Luc. 5, 431.—
    * (γ).
    Form exĭgŭo:

    tangere aliquid,

    Scrib. Comp. 240.

    Lewis & Short latin dictionary > exiguo

  • 58 exiguum

    exĭgŭus, a, um, adj. [exigo, II. B. 5.; cf. contiguus, from contingo; lit., weighed, exact; hence opp. to abundant, beyond measure; cf.: parvus, pusillus, minutus], scanty in measure or number, small, little, petty, short, poor, mean.
    I.
    Adj. (freq. [p. 687] and class.):

    exile et exiguum et vietum cor et dissimile cordis fuisse,

    Cic. Div. 2, 16, 37; cf.:

    me corporis exigui, etc.,

    Hor. Ep. 1, 20, 24;

    and, mus,

    Verg. G. 1, 181:

    oratorem ex immenso campo in exiguum sane gyrum compellitis,

    Cic. de Or. 3, 19, 70; cf.:

    quoniam exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus circumdedisti,

    id. ib. 1, 62, 264:

    finis,

    Hor. C. 1, 18, 10:

    alteram partem nimis exiguam atque angustam esse voluisti,

    Cic. Rab. Perd. 3, 9:

    litterae tuae exiguam significationem tuae erga me voluntatis habebant,

    id. Fam. 5, 7, 2;

    exigua et infirma civitas,

    Caes. B. G. 7, 17, 2; cf.:

    pars terrae,

    Cic. Rep. 1, 17:

    campi,

    Hor. C. 2, 9, 24:

    castra,

    Caes. B. G. 5, 49, 7:

    aedificia,

    Hirt. B. G. 8, 5, 1:

    locus eloquentiae,

    Quint. 2, 17, 28:

    toga,

    Hor. Ep. 1, 19, 13; cf.:

    torques,

    id. C. 3, 6, 12:

    elegi,

    id. A. P. 77 et saep.:

    numerus oratorum,

    Cic. de Or. 1, 4, 16; cf.:

    copiae amicorum,

    id. Quint. 1, 2:

    malorum particula,

    Juv. 13, 13:

    copiae,

    Caes. B. C. 2, 39, 3:

    fructus,

    Cic. Par. 6, 3, 49:

    cibus,

    Juv. 14, 301:

    animus,

    id. 13, 190:

    facultates,

    Caes. B. C. 1, 78, 2:

    census,

    Hor. Ep. 1, 1, 43:

    pulvis,

    id. C. 1, 28, 3:

    tempus,

    Cic. de Or. 1, 20, 92; cf.:

    pars unius anni,

    id. Rep. 6, 23:

    pars aestatis,

    Caes. B. G. 4, 20, 1:

    laus,

    Cic. Agr. 2, 2, 5:

    grandis aut exigua (vox),

    Quint. 11, 3, 15; so,

    vox,

    Suet. Ner. 20.—With gen.: abundans corporis exiguusque animi, Claud. ap. Eutr. 2, 381.— Comp.:

    aqua exiguior facta,

    Dig. 43, 11, 1, § 15; ib. 29, 5, 1, § 27; Front. Aquaed. 32:

    cytisum aridum si dabis, exiguius dato,

    Col. Arb. 28; Dig. 30, 1, 14 fin.—Sup.:

    pars exiguissima,

    Ov. H. 14, 115:

    legata,

    Plin. Ep. 7, 24, 7.
    II.
    Subst.
    A.
    exĭgŭum, i, n., a little, a trifle (post-Aug.).—With gen.:

    exiguum campi ante castra erat,

    Liv. 27, 27, 13:

    exiguum spatii,

    id. 22, 24, 8:

    aquae,

    Ov. Tr. 5, 2, 20:

    mellis,

    Plin. 28, 9, 37, § 139:

    temporis,

    id. Ep. 7, 27, 13:

    salutis,

    Sil. 4, 248:

    exiguum de naturae patriaeque veneno,

    Juv. 3, 123: exiguo (sc. tempore) post obitum ipsius, a short time after, etc., Plin. 31, 2, 3, § 7; cf.:

    perquam exiguum sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1.— Plur.:

    res hodie minor est here quam fuit, atque eadem cras Deteret exiguis aliquid,

    Juv. 3, 23 sq. —
    B.
    exĭgŭus, i, m., a poor man:

    exiguo conceditur misericordia,

    Vulg. Sap. 6, 7.— Adv., shortly, briefly; slightly, scantily, sparingly.
    (α).
    Form exĭgŭe (class.):

    hoc quidem est nimis exigue et exiliter ad calculos revocare amicitiam,

    too narrowly, Cic. Lael. 16, 58:

    exigue sumptum praebent (parentes),

    Ter. Heaut. 1, 2, 33; cf.:

    ratione inita frumentum se exigue dierum XXX. habere,

    hardly, Caes. B. G. 7, 71, 4:

    celeriter exigueque dicere,

    slightly, briefly, Cic. de Or. 3, 36, 144; cf.:

    epistola exigue scripta,

    id. Att. 11, 16, 1:

    exigue atque frigide laudari,

    Gell. 19, 3, 1: Vergilius hunc Homeri versum exigue secutus est, to a slight degree, i. e. not closely, id. 9, 9, 16.—
    (β).
    Form exĭgŭum (post-Aug.):

    dormire,

    Plin. 10, 77, 97, § 209:

    sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1:

    tument vela,

    Luc. 5, 431.—
    * (γ).
    Form exĭgŭo:

    tangere aliquid,

    Scrib. Comp. 240.

    Lewis & Short latin dictionary > exiguum

  • 59 exiguus

    exĭgŭus, a, um, adj. [exigo, II. B. 5.; cf. contiguus, from contingo; lit., weighed, exact; hence opp. to abundant, beyond measure; cf.: parvus, pusillus, minutus], scanty in measure or number, small, little, petty, short, poor, mean.
    I.
    Adj. (freq. [p. 687] and class.):

    exile et exiguum et vietum cor et dissimile cordis fuisse,

    Cic. Div. 2, 16, 37; cf.:

    me corporis exigui, etc.,

    Hor. Ep. 1, 20, 24;

    and, mus,

    Verg. G. 1, 181:

    oratorem ex immenso campo in exiguum sane gyrum compellitis,

    Cic. de Or. 3, 19, 70; cf.:

    quoniam exiguis quibusdam finibus totum oratoris munus circumdedisti,

    id. ib. 1, 62, 264:

    finis,

    Hor. C. 1, 18, 10:

    alteram partem nimis exiguam atque angustam esse voluisti,

    Cic. Rab. Perd. 3, 9:

    litterae tuae exiguam significationem tuae erga me voluntatis habebant,

    id. Fam. 5, 7, 2;

    exigua et infirma civitas,

    Caes. B. G. 7, 17, 2; cf.:

    pars terrae,

    Cic. Rep. 1, 17:

    campi,

    Hor. C. 2, 9, 24:

    castra,

    Caes. B. G. 5, 49, 7:

    aedificia,

    Hirt. B. G. 8, 5, 1:

    locus eloquentiae,

    Quint. 2, 17, 28:

    toga,

    Hor. Ep. 1, 19, 13; cf.:

    torques,

    id. C. 3, 6, 12:

    elegi,

    id. A. P. 77 et saep.:

    numerus oratorum,

    Cic. de Or. 1, 4, 16; cf.:

    copiae amicorum,

    id. Quint. 1, 2:

    malorum particula,

    Juv. 13, 13:

    copiae,

    Caes. B. C. 2, 39, 3:

    fructus,

    Cic. Par. 6, 3, 49:

    cibus,

    Juv. 14, 301:

    animus,

    id. 13, 190:

    facultates,

    Caes. B. C. 1, 78, 2:

    census,

    Hor. Ep. 1, 1, 43:

    pulvis,

    id. C. 1, 28, 3:

    tempus,

    Cic. de Or. 1, 20, 92; cf.:

    pars unius anni,

    id. Rep. 6, 23:

    pars aestatis,

    Caes. B. G. 4, 20, 1:

    laus,

    Cic. Agr. 2, 2, 5:

    grandis aut exigua (vox),

    Quint. 11, 3, 15; so,

    vox,

    Suet. Ner. 20.—With gen.: abundans corporis exiguusque animi, Claud. ap. Eutr. 2, 381.— Comp.:

    aqua exiguior facta,

    Dig. 43, 11, 1, § 15; ib. 29, 5, 1, § 27; Front. Aquaed. 32:

    cytisum aridum si dabis, exiguius dato,

    Col. Arb. 28; Dig. 30, 1, 14 fin.—Sup.:

    pars exiguissima,

    Ov. H. 14, 115:

    legata,

    Plin. Ep. 7, 24, 7.
    II.
    Subst.
    A.
    exĭgŭum, i, n., a little, a trifle (post-Aug.).—With gen.:

    exiguum campi ante castra erat,

    Liv. 27, 27, 13:

    exiguum spatii,

    id. 22, 24, 8:

    aquae,

    Ov. Tr. 5, 2, 20:

    mellis,

    Plin. 28, 9, 37, § 139:

    temporis,

    id. Ep. 7, 27, 13:

    salutis,

    Sil. 4, 248:

    exiguum de naturae patriaeque veneno,

    Juv. 3, 123: exiguo (sc. tempore) post obitum ipsius, a short time after, etc., Plin. 31, 2, 3, § 7; cf.:

    perquam exiguum sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1.— Plur.:

    res hodie minor est here quam fuit, atque eadem cras Deteret exiguis aliquid,

    Juv. 3, 23 sq. —
    B.
    exĭgŭus, i, m., a poor man:

    exiguo conceditur misericordia,

    Vulg. Sap. 6, 7.— Adv., shortly, briefly; slightly, scantily, sparingly.
    (α).
    Form exĭgŭe (class.):

    hoc quidem est nimis exigue et exiliter ad calculos revocare amicitiam,

    too narrowly, Cic. Lael. 16, 58:

    exigue sumptum praebent (parentes),

    Ter. Heaut. 1, 2, 33; cf.:

    ratione inita frumentum se exigue dierum XXX. habere,

    hardly, Caes. B. G. 7, 71, 4:

    celeriter exigueque dicere,

    slightly, briefly, Cic. de Or. 3, 36, 144; cf.:

    epistola exigue scripta,

    id. Att. 11, 16, 1:

    exigue atque frigide laudari,

    Gell. 19, 3, 1: Vergilius hunc Homeri versum exigue secutus est, to a slight degree, i. e. not closely, id. 9, 9, 16.—
    (β).
    Form exĭgŭum (post-Aug.):

    dormire,

    Plin. 10, 77, 97, § 209:

    sapere,

    Plin. Ep. 3, 6, 1:

    tument vela,

    Luc. 5, 431.—
    * (γ).
    Form exĭgŭo:

    tangere aliquid,

    Scrib. Comp. 240.

    Lewis & Short latin dictionary > exiguus

  • 60 extenuo

    ex-tĕnŭo, āvi, ātum, 1, v. a., to make thin, fine, or small, to thin, reduce, diminish (class.; syn.: attenuo, minuo; opp. augeo, amplifico).
    I.
    Lit.:

    lignum falce,

    Varr. R. R. 1, 40, 6:

    aër extenuatus sublime fertur,

    rarefied, Cic. N. D. 2, 39, 101:

    dentibus extenuatur et molitur cibus,

    id. ib. 2, 54, 134:

    in pulverem extenuari,

    Plin. 18, 16, 43, § 148:

    in aquas,

    Ov. M. 5, 429:

    mediam aciem,

    Liv. 5, 38, 2; 31, 21, 14:

    in Piceno lapidibus pluisse et Caere sortes extenuatas,

    diminished, id. 21, 62, 5 Drak. (for which, shortly after: attenuatae sortes; cf. also id. 22, 1, 11).—
    B.
    In partic., in medic. lang., to diminish, reduce, weaken, alleviate a disease:

    pituitam,

    Cels. 6, 6, 8:

    destillationes,

    Plin. 21, 21, 89, § 155:

    albugines,

    id. 29, 6, 38, § 127:

    raucitatem,

    id. 20, 6, 23, § 50:

    scabiem,

    id. 32, 10, 51, § 140 et saep.—
    II.
    Trop., to diminish, lessen, weaken:

    neque verbis auget suum munus, sed etiam extenuat,

    Cic. Off. 2, 20, 70:

    locupletissimi cujusque census extenuarant, tenuissimi auxerant,

    had made too small, id. Verr. 2, 2, 55, § 138:

    spes nostra extenuatur et evanescit,

    id. Att. 3, 13, 1:

    quae cogitatio molestias extenuat et diluit,

    id. Tusc. 3, 16, 34:

    crimen,

    id. Verr. 2, 5, 40, § 108:

    famam belli,

    Liv. 5, 37, 3:

    extenua forti mala corde ferendo,

    Ov. Tr. 3, 3, 57:

    curas mora longa,

    id. P. 1, 3, 26:

    vires,

    Hor. S. 1, 10, 14 et saep.—Hence, extĕnŭātus, a, um, P. a., thinned, weakened, weak.
    A.
    Lit.: (copiolae meae) sunt extenuatissimae, very much thinned, reduced, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 2.—
    B.
    Trop.:

    ratio,

    Auct. Her. 2, 24, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > extenuo

См. также в других словарях:

  • Cibus — (lat.), Speise …   Pierer's Universal-Lexikon

  • CIBUS Forruitus — Tacito, l. a. Hist. c. 5. ubi de Vespasiano, brevis et vilis, Ammiano; castrensis dicitur Ael. Spartiano in Hadriano Caes. c. 10. Ipse quoque inter manipulares vitam militarem magistrans, cibis etiam castrensibus libenter utens. Σκληρὰν δίαιταν… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Cibus omnis in illo… — См. Чем больше есть, то больше хочется …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • ПИЩА, СТОЛ — •Cibus, 1) у греков. Различие, существовавшее между отдельными гражданами, племенами и государствами, заметно также и в различной роскоши их стола. В то время как спартанцы в своих сисситиях имели в виду только удовлетворение телесной потребности …   Реальный словарь классических древностей

  • Пища —    • Cibus,     I.          У греков.          Различие, существовавшее между отдельными гражданами, племенами и государствами, заметно также и в различной роскоши их стола. В то время как спартанцы в своих сисситиях имели в виду только… …   Реальный словарь классических древностей

  • Cib. — cibus, food …  

  • viande — I. Viande, Esca, Cibus, Cibaria. Il vient de Viuo Latin, ce que l Itaþlien represente mieux, disant, Vivanda. et parce viande, c est ce dont l homme se paist pour vivre. L Espagnol conformément à ce dit, Yo biþve con el Duque, pour dire, Je suis… …   Thresor de la langue françoyse

  • РУССКИЙ УКАЗАТЕЛЬ СТАТЕЙ — Абант Άβας Danaus Абанты Άβαντες Абарис Άβαρις Абдера Abdera Абдулонома Абдул Abdulonymus Абелла Abella Абеллинум Abellinum Абеона Abeona Абидос или Абид… …   Реальный словарь классических древностей

  • Ceviche — Peruvian ceviche Origin Place of origin Disputed[1] …   Wikipedia

  • cebo — I (Del lat. cibus, alimento.) ► sustantivo masculino 1 Comida con que se atrae, se engorda o se alimenta a los animales. SINÓNIMO carnada carnaza 2 PESCA Comida o artificio con que se atrae a los peces. SINÓNIMO señuelo 3 Pequeña …   Enciclopedia Universal

  • cibal — (Derivado del lat. cibus, alimento.) ► adjetivo culto Se aplica a aquello que está relacionado con la alimentación: ■ propiedades cibales. * * * cibal (del lat. «cibus», alimento) adj. De la *alimentación. * * * cibal. (Del lat. cibus, alimento) …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»