умолять

ἐς Πηλῆ΄ ἱκέτευσε καὴ ἐς Θέτιν Hom. — он просил у Пелея и Фетиды убежища

(μέ κτείνειν τινά Eur.; φράσαι τέν ἀλήθειαν Her.)

(τινα и τινα γούνων Hom.)

(τινα Hom., Soph. etc.)

(τινα Hom., Soph. etc.)

(ἐν πολέμῳ τινί Hom.; τινος Pind.)

(ἀργύρῳ ἀντομένη αἰχμή Hom.)

(τινα Soph., Eur., Arph.; τι ὑπέρ τινος Soph.)

οὐκ ἄχρωστα γόνατ΄ ἐμῶν ἕξει χερῶν Eur. — я прикоснусь к ее коленям, т.е. буду умолять ее

γενείου λαβεῖν или ἅπτεσθαι Hom. — прикасаться к (чьему-л.) подбородку, т.е. умолять;

(τὸ γ. τέν ἀσπίδα πᾶσαν σκιάζει Her.; ξυρεῖν τὰ γένειά τινος Plut.)

(τῶν σιαγόνων τὸ πρόσθιον γ., sc. ἐστιν Arst.)

ἐπιπρίειν γ. Anth. — скрежетать зубами

(λεόντων γένεια Luc.)

(βοᾶν καὴ δ. Dem.)

διαμαρτύροιο ἄν, ὅτι σὺ … Plat. — ведь ты стал бы, пожалуй, всячески утверждать, что ты …

(Xen.; ποιεῖν или μέ ποιεῖν τι Aeschin., Polyb., Plut.)

(τὸν ἄρχοντα Plut.)

(τινί τι εἶναι Plat.; τι πρός τινα Plut.; δι΄ αὐτῆς τῆς ἐναργείας Sext.)

(μέ ποιέειν τι Her.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

οἱ Κερκυραῖοι τέν ἱκετείαν οὐκ ἐδέξαντο Thuc. — керкирцы не удовлетворили просьбу (жителей Коринфа);

λαβὼν ἱκετηρίην ἤϊε ἐς τοῦ Κλεομένεος Her. — он отправился к Клеомену с масличной ветвью, т.е. как проситель;

(πολλὰς ἱκετηρίας ποιεῖν Isocr.; δεήσεις τε καὴ ἱκετηρίαι NT.)

(τινα, μετά или ἔς τινα Hom.; Ὄλυμπον и ἐς Ὄλυμπον, νῆας и ἐπὴ νῆας, κατὰ λειμῶνα, ποτὴ и ὑπὸ πτόλιν, προτὴ ἄστυ Hom.; γαῖαν Pind.; ἄλσος Aesch., Eur.)

(ποσὴν οὖδας Hom.)

(θεὸν θυέεσσιν Theocr.)

(ἐς χεῖράς τινος Hom.)

(μετὰ κλέος Ἀχαιῶν Hom.)

(φρένας, τινὰ θυμόν или κραδίην Hom.)

δικάζειν ἐς τὸν ἱκνέεται ἔχειν αὐτήν Her. — решать, кому следует жениться на ней (наследнице отцовского имущества);

(τινί Her.; τί τινος Eur.; τινά τι ποιεῖν Plut.)

(τινα Arph.)