-
1 κορυπτίλος
κορυπτίλος, ὁ, der Stößige, der mit den Hörnern stößt, Theocr. 5, 147, v. l. κορύττιλος.
-
2 κορυπτιλος
-
3 κορυπτίλος
κορυπτίλοςone that butts with the head: masc nom sg -
4 κορυπτίλος
A one that butts with the head, Theoc.5.147: [full] κυρίττολος· κορύπτης, πλήκτης, Hsch.; [full] κορυπτόλης· κερατιστής, Id.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κορυπτίλος
-
5 κορυπτίλος
κορυπτίλος, ὁ, der Stößige, der mit den Hörnern stößt -
6 κορυττιλος
ὁ Theocr. v. l. = κορυπτίλος См. κορυπτιλος -
7 κυρίττυλος
κυρίττυλος oder κυρίττιλος, f. L. für κορύπτιλος.
-
8 κορύττιλος
κορύττιλος, ὁ, s. κορυπτίλος.
-
9 λευκιτας
-
10 κορύπτης
κορύπτης, ὁ,A = κορυπτίλος, EM532.9, Hsch.s.v. κυρίττολος.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κορύπτης
-
11 κορυφή
Grammatical information: f.Meaning: `top, skull', also metph. (Il.).Other forms: Dor. - φάCompounds: Compp., e. g. κορυφᾱ-γενής `head born', prop. of Athena, metaph. (Pythag. in Plu. 2, 381f.), δι-κόρυφος `with two summits' (E., Arist.).Derivatives: κορυφαῖος m. `the firste, head-, choirleader' (IA.), second. adj. `at the head' (Plu., Hdn.), κορυφαιότης `leadership' ( Corp. Herm.); κορυφαῖον `the upper part of a hunting-net', - φαία `the head part of a bridle' (X., Poll.). - κορυφώδης `with summits' (Hp.). - κορυφάς f. `edge of the navel' (Hp. ap. Gal.); - φίς, - φών = κορυφή (Gloss.), κόρυφος m. = κορυφή (Epid.), = κόρυμβος γυναικεῖος H. - κορύφαινα f. name of a fish, ἵππουρις (Dorio ap. Ath.); on the motive Strömberg Fischnamen 59, on the suffix ibd. 137; κορύφια pl. kind of molluscs (Xenokr. ap. Orib.). - κορυφιστήρ = κορυφαῖον (Poll.), also `forehead-band' (sch.); cf. βραχιονιστήρ (Chantraine Formation 328), - ιστής `id.' (H.). - Denomin. verbs: 1. κορυφόομαι `rise up high' (Il.), `count together' (hell.), - όω `bring to the top' (medic.), with κορύφωμα `summum' (Ath. Mech.), - ωσις `top of a pyramide' (Nicom.). - 2. κορύπτω `butt with the skull (horns)' (Theoc.; on the formation Schwyzer 705) with κορυπτίλος `butting' (Theoc.); after τροχίλος, σποργίλος (Chantraine Formation 249), prob. hypocoristisc; also κορύπτης, - τόλης `id.' (EM, H.); ἐκορυπτίας ἐγαυρίας H.Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]Etymology: Formation with φ-suffix (Schwyzer 495, Chantraine 264), from an υ-stem (but the word is non-IE!), which some see in κόρυς; the meaning speaks against this deriv. - Wrong combinations in Bezzenberger-Fick BB 6, 237 (s. Bq) and Persson Beitr. 1, 179 (s. WP. 1, 406). - Since long recognized as Pre-Greek, κορυφ-, with prenasalization κορυμβ-.See also: - S. also κόρυμβος.Page in Frisk: 1,926-927Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > κορυφή
См. также в других словарях:
κορυπτίλος — και κυρίττολος και κορυπτόλης, ὁ (Α) [κορύπτω] (κατά τον Ησύχ.) «κερατιστής», αυτός που χτυπά με τα κέρατα … Dictionary of Greek
κορυπτίλος — one that butts with the head masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κορύπτης — κορύπτης, ὁ (Α) κορυπτίλος*. [ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητ. παρ. < κορύπτω] … Dictionary of Greek
