-
1 ίππουρις
-
2 ἵππουρις
-
3 ιππουρις
adj. f (только nom. и acc. sing. ἵππουριν) украшенный конским хвостом(κόρυς, κυνέη, τρυφάλεια Hom.)
-
4 ἵππουρις
A horse-tailed, decked with a horse-tail, freq. in Hom. (esp. Il.), in nom. and acc.ἵππουρις, -ιν, κόρυς Il.6.495
;τρυφάλεια 19.382
;κυνέη Od. 22.124
.II as Subst., horse-tail, Ael.NA16.21; Satyr's tail, Phryn.PSp.77B.2 a water-plant, horse-tail, Equisetum silvaticum, Dsc.4.46, Ps.-Democr.inGp.2.6.27; also,= Equisetum maximum, Dsc.4.47.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἵππουρις
-
5 ἵππουρις
ἵππ-ουρις, ιος ( οὐρά): with horsetail plume, epith. of the helmet. (Il. and Od. 22.124.)A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > ἵππουρις
-
6 ἵππουρις
-
7 τρυφάλεια
τρυφάλεια, ἡ, der Helm; häufig bei Hom. und Hes.; τρίπτυχος Il. 11, 352; αὐλῶπις 13, 530. 16, 795; ἵππουρις 19, 380; λευκόλοφοι Ar. Ran. 1014. Nach den alten Erkl. statt τριφάλεια, mit drei φάλοις, wogegen Buttm. Lexil. II, 250 bemerkt, daß τρυφάλεια nie ein Beiwort eines besondern Helms, sondern der gew. Name für alle sei und es deswegen von τρύω ableitet, ein Helm mit einem zur Aufnahme des Busches durchbohrten Bügel, im Ggstz von καταῖτυξ. Vgl. noch Heinr. Hes. Sc. 197.
-
8 κυνέη
κυνέη, ἡ, zsgzgn κυνῆ ( fem. zu κύνεος, sc. δορά), das Hundsfell. – Gew. die daraus, od. nach Eust. aus Seehundsfell (κυνὸς ποταμίου δορά) gemachte Kopfbedeckung, Sturmhaube, Pickelhaube; häufig bei Hom., so daß dabei gar nicht mehr an die Abstammung gedacht wird, u. solche Sturmhauben von Rindsleder, ταυρείη, Il. 10, 258, Wieselfell, ἰκτιδέη, 335, Ziegenfell, Od. 24, 231, wo es die Kappe eines Landmanns bei dev Arbeit ist, ja auch ganz aus Erz gemachte erwähnt werden; κυνέη πάγχαλκος, 18, 378, Helm, auch χαλκήρης, χαλκοπάρῃος, εὔχαλκος, χρυσείη, von Leder, mit Erz beschlagen, mit Gold verziert; andere Prädicate: ἄλοφος, ἄφαλος, τετράφαλος, τετραφάληρος, ἀμφίφαλος, ἵππουρις, ἱπποδάσεια, s. besonders. – Helm ist es nach bei Soph. Ai. 1266, εὔλοφος, wie Eur. Suppl. 717; Her. erwähnt κυνέη χαλκέη, 2, 151, u. ἐκ διφϑερέων πεποιημέναι, 7, 77. – Später Reisehut, bes. mit breitem Rande gegen die Sonne, Sonnenhut, ἡλιοστερὴς Θεσσαλίς Soph. O. C. 318, vgl. Ar. Nubb. 268, wo er gegen den Regen schützen soll, u. Vesp. 445; Βοιωτία Dem. 59, 94; – κ υνέη Ἄϊδος, Il. 5, 845, von der Athene aufgesetzt, hatte unsichtbar machende Kraft, wie die Tarnkappe; vgl. Ar. Ach. 390, Plat. Rep. X, 612 b.
-
9 ἐφ-έδρα
-
10 ἱππ-ούραιον
ἱππ-ούραιον, τό, = ἵππουρις, bei Arat. 438 der Pferdeschweif.
-
11 ίππουριν
-
12 ἵππουριν
-
13 ιππούριδες
-
14 ἱππούριδες
-
15 ιππούριδος
-
16 ἱππούριδος
-
17 γύννις
A a womanish man, ποδαπὸς ὁ γ.; of Bacchus, A.Fr. 61, cf. Theoc.22.69 (s.v.l.), Ael.VH12.12, Lib.Or.64.49.2 = ἵππουρις, Ps.-Dsc.4.46,47. -
18 σαλπίγγιον
2 name of a plant, = ἵππουρις, Gp.2.6.27.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σαλπίγγιον
-
19 σχοινιοστρόφος
Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > σχοινιοστρόφος
-
20 τριμάχιον
τρῐμάχιον, τό,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > τριμάχιον
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ἵππουρις — horse tailed fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ίππουρις — (Ηippuris). Γένος δικοτυλήδονων ποωδών φυτών, της οικογένειας των ιππουριδιδών, που περιλαμβάνει το μοναδικό είδος Ηippuris vulgaris. Πρόκειται για πόα με στενά και μακρουλά φύλλα, που μοιάζει με τον εκουιζέτο. Πολλαπλασιάζεται με ριζώματα. * * * … Dictionary of Greek
ἱππούριδες — ἵππουρις horse tailed fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἱππούριδος — ἵππουρις horse tailed fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἵππουριν — ἵππουρις horse tailed fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ίππουρος — ἵππουρος, ον (ΑΜ) [ίππουρις] μσν. το αρσ. ως ουσ. ό ἵππουρος είδος φυτού αρχ. 1. αυτός που έχει ουρά ίππου 2. το αρσ. ως ουσ. ὁ ἵππουρος α) είδος θαλάσσιου ψαριού β) είδος εντόμου γ) είδος υδρόβιου φυτού, αλλ. ίππουρις … Dictionary of Greek
HIPPUROS — portus Taprobane, apud Solin. c. 73. quem Hippurus vocat Plin. l. 4. c. 12. unde Ι῞ππουροι nomen eius fuisse, colligit Salmas. ad Solin. p. 1117. et Voss. de Orig. et Progr. Idol. l. 4. c. 27. Alias, Hippurus, Gr. ἵππουρος, inter pelagicos pisces … Hofmann J. Lexicon universale
NUMIDIA — regio africae mediterran. Metagonitis, Plinio l. 5. c. 3. in Libyae interioris et Mauritaniae confinio. Olim sub Regibus fuit, inter quos celebris masinissa, Populi Romani soclus, qui, violatus a Carthaginensibus, bello Punico tertio occasionem… … Hofmann J. Lexicon universale
έφεδρος — η, ο (Α ἔφεδρος, ον) αυτός που βρίσκεται σε αναμονή για να χρησιμοποιηθεί σε ώρα ανάγκης και ιδιαίτερα κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις, αυτός που βρίσκεται σε αναμονή για να σπεύσει για βοήθεια αν κινδυνεύσει κάποιο τμήμα τής πρώτης γραμμής, ο… … Dictionary of Greek
εφέδρα — (ephedra). Γένος θαμνωδών γυμνόσπερμων φρυγανικών ή σπανιότερα αναρριχώμενων φυτών της οικογένειας των εφεδριδών. Περιλαμβάνει περίπου 45 είδη, κυρίως των θερμών και εύκρατων περιοχών. Είναι φαρμακευτικά ή καλλωπιστικά φυτά. Έχουν λεπτούς,… … Dictionary of Greek
ιππ(ο)- — (ΑΜ ἱππ[ο]) α συνθετικό λέξεων που δηλώνει ότι το β συνθετικό αναφέρεται στον ίππο ή έχει σχέση με τον ίππο. Αξίζει να σημειωθεί ότι με ανάλογη σημασιολογική εξέλιξη το ἱππο χρησιμοποιήθηκε στην Αρχαία Ελληνική και ως μεγεθυντικό πρόθημα… … Dictionary of Greek
