Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ădămas

  • 1 adamas

    ădămas, antis, m. (acc. Gr. adamanta, adamantas), = adamas (invincible), adamant, the hard est iron or steel; hence poet., for any thing inflexible, firm, lasting, etc. (first used by Verg.):

    porta adversa ingens solidoque adamante columnae,

    Verg. A. 6, 552; cf. Mart. 5, 11;

    adamante texto vincire,

    with adamantine chains, Sen. Herc. F. 807.— Trop. of character, hard, unyielding, inexorable:

    nec rigidos silices solidumve in pectore ferrum aut adamanta gerit,

    a heart of stone, Ov. M. 9, 615:

    lacrimis adamanta movebis,

    will move a heart of stone, id. A. A. 1, 659; so id. Tr. 4, 8, 45:

    voce tua posses adamanta movere,

    Mart. 7, 99:

    duro nec enim ex adamante creati, Sed tua turba sumus,

    Stat. S. 1, 2, 69. —
    II.
    The diamond:

    adamanta infragilem omni cetera vi sanguine hireino rumpente,

    Plin. 20, prooem. 1; 37, 4, 15, § 55 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > adamas

  • 2 adamās

        adamās antis, m, ἀδάμασ, adamant, hardest iron, steel: solido adamante columnae, V.—Fig., of character: in pectore adamanta gerere, O.
    * * *
    steel, hardest iron (early); anything hard, adamant; white sapphire; diamond

    Latin-English dictionary > adamās

  • 3 adamantēus

        adamantēus adj.    [adamas], hard as steel, adamantine, not to be broken (poet.): nares, O.
    * * *
    adamantea, adamanteum ADJ
    steel; of adamant, adamantine

    Latin-English dictionary > adamantēus

  • 4 in-vīctus

        in-vīctus adj.    with sup, unconquered, unsubdued, unconquerable, invincible: Germani, Cs.: exercitus: gentes, V.: invictus morior, N.: invictissimus civis: res p.: adamas, impenetrable, O.: Medea, inexorable, H.: invictum se a labore praestare: a civibus animus, L.: ab hostibus, S.: corpus a volnere, O.: advorsus divitias animus, S.: armis: viribus, V.: caestibus, O.: nihil invictum sic ad bellum venientibus, Ta.— Plur n. as subst: invicta sibi quaedam civitas fecerat, inviolable limits, L.

    Latin-English dictionary > in-vīctus

  • 5 perennis

        perennis e ( abl sing. perenne, O.), adj. with comp.    [per+annus], lasting throughout the year, everlasting, never failing, unceasing, perpetual, perennial: aquae: fons, Cs.: amnis, L.: cursus stellarum: adamas, O.: monumenta, O.: monumentum aere perennius, more enduring, H.—Fig., unfailing, uninterrupted, continual, perpetual: maiorum virtus: motio.
    * * *
    perennis, perenne ADJ
    continual; everlasting, perpetual, perennial; eternal

    Latin-English dictionary > perennis

  • 6 anancites

    hardest of substances (adamas); steel; diamond (as remedy for sadness L+S)

    Latin-English dictionary > anancites

  • 7 adamanteus

    ădămantēus, a, um, adj. [adamas], of hard steel, iron, etc., or hard as these:

    catenae,

    adamantine, Manil. 1, 921:

    nares (taurorum),

    Ov. M. 7, 104.

    Lewis & Short latin dictionary > adamanteus

  • 8 anancites

    ănancītes, ae, m., [an- anchô, to free from distress], a name of the diamond as a remedy for sadness and trouble of mind:

    adamas et venena vincit et lymphationes abigit metusque vanos expellit a mente. Ob id quidam eum ananciten vocavere,

    Plin. 37, 4, 15, § 61 Sillig, Jan; the old reading here was anachiten.

    Lewis & Short latin dictionary > anancites

  • 9 Arabia

    Ā̆răbĭa (on account of the long A in Prop. 3, 10, 16, erroneously written by many Arrabia; cf. Jahn ad Hor. C. 3, 4, 9), ae, f., = Arabia.
    I.
    In an extended sense, the country Arabia, divided by the ancients into Petrœa (from its principal city, Petra), Deserta, and Felix, Plin. 5, 11, 12, § 65; Mel. 1, 10; Vulg. 3 Reg. 10, 15; ib. Gal. 4, 25 al.—
    II.
    In a more restricted sense, a town in Arabia Felix, Mel. 3, 8, 7. —Hence, Ārăbĭcus, a, um, adj., Arabic, Arabian:

    odor (i. e. tus),

    Plaut. Mil. 2, 5, 2:

    sinus,

    Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 3, 8, 1:

    resina,

    Plin. 14, 20, 25, § 122:

    adamas,

    id. 37, 4, 15, § 56:

    alites,

    id. 37, 10, 54, § 146:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 102:

    lapicidinae, i. e. of alabaster,

    id. 36, 12, 17, § 78:

    spina,

    the acacia, id. 24, 12, 65, § 107:

    vectis,

    Curt. 7, 2. 17. — Absol.: Ārăbĭca, ae, f. (sc. gemma), a precious stone, similar to ivory, perh. a kind of chalcedony or onyx, Plin. 37, 10, 54, § 145; Isid. Orig. 16, 14.— Ārăbĭcē, adv.: facite olant aedes Arabice, make the apartments redolent with the perfumes of Araby ( frankincense, which was brought from Arabia), Plaut. ap. Diom. p. 378 P. (Arabice olet, id est ex odoribus Arabicis, Fest. p. 23): Arabice sacri vocantur, in Arabic, Sol. c. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Arabia

  • 10 Arabica

    Ā̆răbĭa (on account of the long A in Prop. 3, 10, 16, erroneously written by many Arrabia; cf. Jahn ad Hor. C. 3, 4, 9), ae, f., = Arabia.
    I.
    In an extended sense, the country Arabia, divided by the ancients into Petrœa (from its principal city, Petra), Deserta, and Felix, Plin. 5, 11, 12, § 65; Mel. 1, 10; Vulg. 3 Reg. 10, 15; ib. Gal. 4, 25 al.—
    II.
    In a more restricted sense, a town in Arabia Felix, Mel. 3, 8, 7. —Hence, Ārăbĭcus, a, um, adj., Arabic, Arabian:

    odor (i. e. tus),

    Plaut. Mil. 2, 5, 2:

    sinus,

    Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 3, 8, 1:

    resina,

    Plin. 14, 20, 25, § 122:

    adamas,

    id. 37, 4, 15, § 56:

    alites,

    id. 37, 10, 54, § 146:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 102:

    lapicidinae, i. e. of alabaster,

    id. 36, 12, 17, § 78:

    spina,

    the acacia, id. 24, 12, 65, § 107:

    vectis,

    Curt. 7, 2. 17. — Absol.: Ārăbĭca, ae, f. (sc. gemma), a precious stone, similar to ivory, perh. a kind of chalcedony or onyx, Plin. 37, 10, 54, § 145; Isid. Orig. 16, 14.— Ārăbĭcē, adv.: facite olant aedes Arabice, make the apartments redolent with the perfumes of Araby ( frankincense, which was brought from Arabia), Plaut. ap. Diom. p. 378 P. (Arabice olet, id est ex odoribus Arabicis, Fest. p. 23): Arabice sacri vocantur, in Arabic, Sol. c. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Arabica

  • 11 Arabice

    Ā̆răbĭa (on account of the long A in Prop. 3, 10, 16, erroneously written by many Arrabia; cf. Jahn ad Hor. C. 3, 4, 9), ae, f., = Arabia.
    I.
    In an extended sense, the country Arabia, divided by the ancients into Petrœa (from its principal city, Petra), Deserta, and Felix, Plin. 5, 11, 12, § 65; Mel. 1, 10; Vulg. 3 Reg. 10, 15; ib. Gal. 4, 25 al.—
    II.
    In a more restricted sense, a town in Arabia Felix, Mel. 3, 8, 7. —Hence, Ārăbĭcus, a, um, adj., Arabic, Arabian:

    odor (i. e. tus),

    Plaut. Mil. 2, 5, 2:

    sinus,

    Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 3, 8, 1:

    resina,

    Plin. 14, 20, 25, § 122:

    adamas,

    id. 37, 4, 15, § 56:

    alites,

    id. 37, 10, 54, § 146:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 102:

    lapicidinae, i. e. of alabaster,

    id. 36, 12, 17, § 78:

    spina,

    the acacia, id. 24, 12, 65, § 107:

    vectis,

    Curt. 7, 2. 17. — Absol.: Ārăbĭca, ae, f. (sc. gemma), a precious stone, similar to ivory, perh. a kind of chalcedony or onyx, Plin. 37, 10, 54, § 145; Isid. Orig. 16, 14.— Ārăbĭcē, adv.: facite olant aedes Arabice, make the apartments redolent with the perfumes of Araby ( frankincense, which was brought from Arabia), Plaut. ap. Diom. p. 378 P. (Arabice olet, id est ex odoribus Arabicis, Fest. p. 23): Arabice sacri vocantur, in Arabic, Sol. c. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Arabice

  • 12 Arabicus

    Ā̆răbĭa (on account of the long A in Prop. 3, 10, 16, erroneously written by many Arrabia; cf. Jahn ad Hor. C. 3, 4, 9), ae, f., = Arabia.
    I.
    In an extended sense, the country Arabia, divided by the ancients into Petrœa (from its principal city, Petra), Deserta, and Felix, Plin. 5, 11, 12, § 65; Mel. 1, 10; Vulg. 3 Reg. 10, 15; ib. Gal. 4, 25 al.—
    II.
    In a more restricted sense, a town in Arabia Felix, Mel. 3, 8, 7. —Hence, Ārăbĭcus, a, um, adj., Arabic, Arabian:

    odor (i. e. tus),

    Plaut. Mil. 2, 5, 2:

    sinus,

    Plin. 2, 67, 67, § 168; Mel. 3, 8, 1:

    resina,

    Plin. 14, 20, 25, § 122:

    adamas,

    id. 37, 4, 15, § 56:

    alites,

    id. 37, 10, 54, § 146:

    balanus,

    id. 12, 21, 46, § 102:

    lapicidinae, i. e. of alabaster,

    id. 36, 12, 17, § 78:

    spina,

    the acacia, id. 24, 12, 65, § 107:

    vectis,

    Curt. 7, 2. 17. — Absol.: Ārăbĭca, ae, f. (sc. gemma), a precious stone, similar to ivory, perh. a kind of chalcedony or onyx, Plin. 37, 10, 54, § 145; Isid. Orig. 16, 14.— Ārăbĭcē, adv.: facite olant aedes Arabice, make the apartments redolent with the perfumes of Araby ( frankincense, which was brought from Arabia), Plaut. ap. Diom. p. 378 P. (Arabice olet, id est ex odoribus Arabicis, Fest. p. 23): Arabice sacri vocantur, in Arabic, Sol. c. 33.

    Lewis & Short latin dictionary > Arabicus

  • 13 Celmis

    Celmis, is, m., = Kelmis, one of the Dactyli or Corybantes, priests of Cybele; for despising Jupiter, changed by him to adamas, Ov. M. 4, 282.

    Lewis & Short latin dictionary > Celmis

  • 14 gaudium

    gaudĭum, ii (apoc. form gau, like cael for caelum, do for domum: replet te laetificum gau, Enn. ap. Auson. Technop. 144; Ann. 451 Vahl.), n. [id.], inward joy, joy, gladness, delight (opp. laetitia, joy which shows itself externally).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Sing.:

    cum ratione animus movetur placide atque constanter, tum illud gaudium dicitur: cum autem inaniter et effuse animus exsultat, tum illa laetitia gestiens vel nimia dici potest, quam ita definiunt sine ratione animi elationem,

    Cic. Tusc. 4, 6, 13; Sall. C. 48, 1:

    voluptas dicitur etiam in animo... non dicitur laetitia nec gaudium in corpore,

    id. Fin. 2, 4, 13 (cf. under B.):

    veluti ex servitute erepta (plebs) gaudium atque laetitiam agitabat,

    Sall. C. 48, 1:

    exsultare laetitia, triumphare gaudio,

    Cic. Clu. 5, 14: meum factum probari abs te triumpho gaudio, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, A, 2:

    non possum non confiteri, cumulari me maximo gaudio, quod, etc.,

    Cic. Fam. 9, 14, 1:

    gaudio compleri, gaudio afficere,

    id. Fin. 5, 24, 69 sq.:

    tuis litteris perlectis exsilui gaudio,

    id. Fam. 16, 16, 1; cf.:

    cum tuas litteras legissem, incredibili gaudio sum elatus,

    id. ib. 10, 12, 2; id. Rep. 3, 30:

    gaudium, tristitiam ostendimus (manibus),

    Quint. 11, 3, 86:

    missa legatio quae gaudio fungeretur,

    to express their joy, offer their congratulations, Tac. H. 2, 55:

    prae gaudio ubi sim nescio,

    Ter. Heaut. 2, 3, 67; cf.:

    nimio gaudio paene desipere,

    Cic. Fam. 2, 9, 2:

    exclamare gaudio,

    Ter. Phorm. 5, 6, 30; cf.:

    lacrimare gaudio,

    id. Ad. 3, 3, 55: Ha. Gaudio ero vobis. Ad. At edepol nos voluptati tibi, Plaut. Poen. 5, 4, 47:

    quid illud gaudii est?

    Ter. And. 5, 5, 7.—With an object-genitive:

    gaudium periculosi saltus superati,

    Liv. 42, 55, 4.—
    (β).
    Plur.: quocum multa volup ac gaudia clamque palamque, Enn. ap. Gell. 12, 4 (Ann. v. 247 Vahl.):

    cum me tantis affecistis gaudiis,

    Plaut. Poen. 5, 4, 105; more freq., the outward expressions of joy:

    feminarum praecipue et gaudia insignia erant et luctus,

    Liv. 22, 7, 12 (cf. sing.:

    gaudio exultans,

    id. 21, 42, 3):

    quibus gaudiis exsultabis?

    Cic. Cat. 1, 10, 26:

    ita varie per omnem exercitum laetitia, maeror, luctus atque gaudia agitabantur,

    Sall. C. 61 fin.:

    o qui complexus et gaudia quanta fuerunt!

    Hor. S. 1, 5, 43:

    gaudia prodentem vultum celare,

    id. ib. 2, 5, 104:

    in tacito cohibe gaudia clausa sinu,

    Prop. 2, 25 (3, 20), 30 (cf. gaudeo, II. A.):

    hunc scio mea solide gavisurum gaudia,

    Ter. And. 5, 5, 8:

    scin' me in quibus sim gaudiis?

    id. Eun. 5, 9, 5.—Prov.:

    Gaudia principium nostri sunt doloris,

    Ov. M. 7, 796.—
    B.
    In partic., sensual pleasure, delight, enjoyment (rare; not in Cic.; cf.

    above the passage,

    Cic. Fin. 2, 4, 13; usually in plur.):

    dediti corporis gaudiis per luxum et ignaviam aetatem agunt,

    Sall. J. 2, 4:

    mutua gaudia,

    Lucr. 4, 1205; 5, 854:

    communia,

    id. 4, 1196; cf. ib. 1106; Tib. 1, 5, 39; Hor. C. 3, 6, 28:

    non umquam reputant quanti sibi gaudia constent,

    Juv. 6, 365:

    vini atque cibi,

    id. 10, 204:

    cenae,

    id. 15, 41.—In sing.:

    mihi sibique pestiferum hinc abstulit gaudium,

    Liv. 1, 58, 8.—
    II.
    Transf., also, like our joy, for an object which produces joy, a cause or occasion of joy (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    ceterum hoc gaudium magna prope clade in Samnio foedatum est,

    Liv. 7, 34, 1:

    non animo solum patrio gratum munus, sed corpori quoque salubre gaudium (sc. reditus filii) fuit,

    id. 37, 37, 7:

    cupidus falsis attingere gaudia palmis, i. e. conjugem,

    Prop. 1, 19, 9:

    fugiunt tua gaudia,

    Ov. H. 15, 109; Phaedr. 4, 20, 27; Petr. 79, 10.—
    B.
    Of inanim. and abstr. things:

    non omnes (arbores) florent, et sunt tristes quaedam, quaeque non sentiant gaudia annorum,

    Plin. 16, 25, 40, § 95:

    flos est gaudium arborum,

    id. ib.:

    adamas opum gaudium,

    id. 20 praef. § 2.

    Lewis & Short latin dictionary > gaudium

  • 15 incomminutus

    incommĭnūtus, a, um, adj. [2. incomminuo], not broken, entire: ut fundamentum immobilis, tamquam adamas incomminutus, (Hilar.) Anon. in Job, 2, p. 137.

    Lewis & Short latin dictionary > incomminutus

  • 16 infragilis

    in-frăgĭlis, e, adj., that cannot be broken to pieces.
    I.
    Lit.:

    adamas,

    Plin. H. N. 20 prooem. § 2.—
    II.
    Trop., strong, that cannot be weakened:

    vox,

    Ov. Tr. 1, 5, 53:

    animi,

    Sen. Vit. B. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > infragilis

  • 17 invictus

    in-victus, a, um, adj. [2. in], unconquered, unsubdued, not vanquished; hence unconquerable, invincible; constr. with ab, in and abl. or acc., ad, contra, adversum, the simple abl., with gen. and inf. (class.).
    (α).
    With ab:

    invictum se a labore praestare,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    invictus a civibus hostibusque animus,

    Liv. 22, 26:

    Fabius prius ab illis invictum animum praestat,

    id. 22, 15, 1:

    vos, hoc est populus Romanus, invicti ab hostibus,

    Sall. J. 31, 20:

    a cupiditatibus animus,

    Liv. 39, 40; 22, 26 fin.
    (β).
    With in and abl.:

    spartum in aquis, marique invictum,

    Plin. 19, 2, 8, § 29.—
    (γ).
    With in and acc.:

    in hostem et in mortem invictus animus,

    Just. 12, 15.—
    (δ).
    With ad:

    invictum ad vulnera corpus,

    Ov. M. 12, 167.—
    (ε).
    With contra:

    crocodilus contra omnes ictus cute invicta,

    Plin. 8, 25, 37, § 89.—
    (ζ).
    With adversus or adversum:

    adversum divitias invictum animum gerebat,

    Sall. J. 43, 5; so Sen. Helv. 5, 5; Tac. A. 15, 21.—
    (η).
    With simple abl.:

    armis invictus,

    Cic. Agr. 2, 35, 95:

    invicti viribus,

    Verg. A. 6, 394:

    certamine,

    Ov. M. 7, 792:

    cursu,

    id. ib. 8, 311:

    caestibus,

    id. ib. 5, 107:

    robore,

    Luc. 4, 608:

    invictaque bello dextera,

    Verg. A. 6, 878:

    dentes ignibus,

    Plin. 7, 6, 15, § 70. —
    (θ).
    With the gen. and inf. ( poet.):

    Cantaber hiemisque aestusque famisque Invictus, palmamque ex omni ferre labore,

    Sil. 3, 326.—
    (ι).
    With dat. cunctis, Luc. 4, 608; cf. Tac. Agr. 18.—
    (κ).
    Absol.:

    Germani,

    Caes. B. G. 1, 36:

    ambae invictae gentes,

    Verg. A. 12, 191: satis vixi, invictus enim morior, Epam. ap. Nep. Epam. 9, 4:

    Hannibal,

    Nep. Hann. 6, 1:

    nomen invicti imperatoris,

    Cic. Verr. 2, 4, 38, § 82:

    dux,

    Ov. Tr. 4, 2, 44; Luc. 5, 324; 10, 346:

    res publica,

    Cic. Par. 4, 29:

    imperium,

    Liv. Epit. 3:

    Palladis manus,

    Ov. Am. 3, 3, 28:

    virtus,

    id. P. 3, 4, 111:

    invictae opinionis exercitus,

    reputed invincible, Just. 33, 1, 3:

    adamas,

    impenetrable, Ov. P. 4, 12, 32.— Comp.:

    invictior ratio,

    irrefutable, Aug. de Immort. Anim. 8.— Sup.:

    omnes sciunt te unum in terra vivere virtute et forma et factis invictissumum,

    not to be surpassed, Plaut. Mil. 1, 1, 57; Symm. Ep. 10, 78.—Hence, invictē, adv., invincibly, irrefutably (eccl. Lat.):

    invictissime,

    Aug. Ep. 28.

    Lewis & Short latin dictionary > invictus

  • 18 perennis

    pĕrennis (‡ pĕremnis, Inscr. Ann. p. Chr. 341 ap. Guattani Monum. Inedit. 1, 5, p. 39), e ( abl. sing. perenne, Ov. H. 8, 64; id. F. 3, 654), adj. [per-annus], that lasts or continues the year through (post-Aug.):

    aves perennes,

    that remain with us all the year round, Plin. 10, 25, 36, § 73.—
    II.
    Transf., everlasting, never failing, unceasing, perpetual, perennial (class.; cf.:

    jugis, perpetuus): aquae,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107; cf. Liv. 1, 21, 3:

    fons,

    Caes. B. G. 8, 43:

    amnis,

    Liv. 4, 30:

    rivi,

    Plin. Ep. 5, 6, 11:

    cursus stellarum,

    Cic. N. D. 2, 21, 56:

    vinum,

    i. e. that bears keeping, Col. 3, 2, 10:

    adamas,

    Ov. M. 15, 813:

    monumenta,

    id. F. 2, 265; of a person:

    super Astra ferar,

    id. M. 15, 875.— Comp.:

    exegi monumentum aere perennius,

    more lasting, more enduring, Hor. C. 3, 30, 1.—
    B.
    Trop., unfailing, uninterrupted, continual, perpetual, etc.:

    lucrum,

    Plaut. Am. p. 16:

    perennis et contestata majorum virtus,

    Cic. Fl. 11, 25:

    continuata motio et perennis,

    id. Tusc. 1, 10, 22:

    loquacitas,

    id. de Or. 3, 48, 185:

    animus in rem publicam,

    id. Prov. Cons. 9, 23.—Hence, adv., in two forms, pĕrenne (post-Aug.) and pĕrennĭter (post-class.).
    A. 1.
    Lit., all the year through, Col. 12, 18, 2.—
    2.
    Transf., constantly, perpetually (postclass.):

    abies perenne durabilis,

    Pall. 12, 15, 1:

    perenne vivax,

    Paul. Nol. Carm. 11, 68.—
    B.
    pĕrennĭter, constantly, continually, always, perpetually:

    arbor frondens perenniter,

    Aug. Doctr. Christ. 2, 16:

    perenniter servare amicitias,

    Sid. Ep. 7, 9; Cod. Th. 7, 20, 2; Sol. 65.

    Lewis & Short latin dictionary > perennis

  • 19 perenniter

    pĕrennis (‡ pĕremnis, Inscr. Ann. p. Chr. 341 ap. Guattani Monum. Inedit. 1, 5, p. 39), e ( abl. sing. perenne, Ov. H. 8, 64; id. F. 3, 654), adj. [per-annus], that lasts or continues the year through (post-Aug.):

    aves perennes,

    that remain with us all the year round, Plin. 10, 25, 36, § 73.—
    II.
    Transf., everlasting, never failing, unceasing, perpetual, perennial (class.; cf.:

    jugis, perpetuus): aquae,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107; cf. Liv. 1, 21, 3:

    fons,

    Caes. B. G. 8, 43:

    amnis,

    Liv. 4, 30:

    rivi,

    Plin. Ep. 5, 6, 11:

    cursus stellarum,

    Cic. N. D. 2, 21, 56:

    vinum,

    i. e. that bears keeping, Col. 3, 2, 10:

    adamas,

    Ov. M. 15, 813:

    monumenta,

    id. F. 2, 265; of a person:

    super Astra ferar,

    id. M. 15, 875.— Comp.:

    exegi monumentum aere perennius,

    more lasting, more enduring, Hor. C. 3, 30, 1.—
    B.
    Trop., unfailing, uninterrupted, continual, perpetual, etc.:

    lucrum,

    Plaut. Am. p. 16:

    perennis et contestata majorum virtus,

    Cic. Fl. 11, 25:

    continuata motio et perennis,

    id. Tusc. 1, 10, 22:

    loquacitas,

    id. de Or. 3, 48, 185:

    animus in rem publicam,

    id. Prov. Cons. 9, 23.—Hence, adv., in two forms, pĕrenne (post-Aug.) and pĕrennĭter (post-class.).
    A. 1.
    Lit., all the year through, Col. 12, 18, 2.—
    2.
    Transf., constantly, perpetually (postclass.):

    abies perenne durabilis,

    Pall. 12, 15, 1:

    perenne vivax,

    Paul. Nol. Carm. 11, 68.—
    B.
    pĕrennĭter, constantly, continually, always, perpetually:

    arbor frondens perenniter,

    Aug. Doctr. Christ. 2, 16:

    perenniter servare amicitias,

    Sid. Ep. 7, 9; Cod. Th. 7, 20, 2; Sol. 65.

    Lewis & Short latin dictionary > perenniter

  • 20 supernas

    sŭpernas, ātis, adj. [supernus], of or belonging to the upper country, upper or northern, as regards Rome (post-Aug.):

    Caretini (opp. infernates),

    Plin. 3, 12, 17, § 106: abies, i. e. growing on the Upper or Adriatic Sea (opp. infernas, of the Tyrrhene Sea), id. 16, 39, 76, § 197:

    persica e Sabinis,

    id. 15, 12, 11, § 40: VINVM, Inscr. Rein. cl. 3, n. 88; cf. Inscr. Orell. 995:

    ventus,

    the northeast-by-north wind, Vitr. 1, 6.—Augustus jestingly called Maecenas adamas supernas (as the Adriatic produced no diamonds), Macr. S. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > supernas

См. также в других словарях:

  • Adamas — formosus Adamas formosus …   Wikipédia en Français

  • Adamas — ist: eine andere Bezeichnung für Adamant Adamas (Stadt), eine griechische Hafenstadt auf Milos Adamas (Trojaner), ein Trojaner in der griechischen Mythologie Adamas (Bildhauer), ein antiker griechischer Bildhauer Diese Sei …   Deutsch Wikipedia

  • Adămas [1] — Adămas (gr., das Unbezwingliche), bei den Alten 6 Edelsteine, von denen wohl der indische unser Diamant war; daher Adamanten, demantähnlich, unzerbrechlich, sehr fest …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Adămas [2] — Adămas (a. Geogr.), Fluß in Mäsolia (Vorderindien), der nach Ueberschwemmungen Diamanten zurückließ; jetzt Bramni …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Adamas — (lat.), der Diamant …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Adamas — ADAMAS, antis, Gr. Ἀδάμας, αντος, einer von Seiten der Trojaner, der endlich von dem Merion erleget wurde. Hom. Il. N. v. 560 …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Adamas —   Adamas …   Wikipedia Español

  • ADAMAS — I. ADAMAS Graece, Α᾿Ϛάμας, de variis dicitur. De ferro, et lapide Cyprio, uti vidimus; de auri nodo ac flore, seu spuma: De lapide galactite, quô Magi olim vel Deos evocabant, vel Manes eliciebant; item quô Deorum mentem inflectebant et pacatam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Adamas — For the Gnostic mythological figure Adamas, see Gnosticism. In the Iliad Adamas is a grandson of Hyrtacus. For the killifish genus, see Fenerbahce (fish). Adamas or Adamantas (in modern colloquial Greek)(from the Greek αδάμας= diamond ,… …   Wikipedia

  • Adamas — Ada|mas der; , ...m’anten <aus lat. adamas »härtestes Eisen, Stahl«, eigtl. »der Unbezwingbare«, dies aus gleichbed. gr. adámas, Gen. adámantos> (veraltet) Diamant …   Das große Fremdwörterbuch

  • Adamas — Sp Adãmas Ap Αδάμας/Adamas L Kikladų ss. (Milo s.), Graikija …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»