-
1 perenne
pĕrennē, adv., v. perennis fin. -
2 perennis
pĕrennis (‡ pĕremnis, Inscr. Ann. p. Chr. 341 ap. Guattani Monum. Inedit. 1, 5, p. 39), e ( abl. sing. perenne, Ov. H. 8, 64; id. F. 3, 654), adj. [per-annus], that lasts or continues the year through (post-Aug.):II.aves perennes,
that remain with us all the year round, Plin. 10, 25, 36, § 73.—Transf., everlasting, never failing, unceasing, perpetual, perennial (class.; cf.:B.jugis, perpetuus): aquae,
Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107; cf. Liv. 1, 21, 3:fons,
Caes. B. G. 8, 43:amnis,
Liv. 4, 30:rivi,
Plin. Ep. 5, 6, 11:cursus stellarum,
Cic. N. D. 2, 21, 56:vinum,
i. e. that bears keeping, Col. 3, 2, 10:adamas,
Ov. M. 15, 813:monumenta,
id. F. 2, 265; of a person:super Astra ferar,
id. M. 15, 875.— Comp.:exegi monumentum aere perennius,
more lasting, more enduring, Hor. C. 3, 30, 1.—Trop., unfailing, uninterrupted, continual, perpetual, etc.:A. 1.lucrum,
Plaut. Am. p. 16:perennis et contestata majorum virtus,
Cic. Fl. 11, 25:continuata motio et perennis,
id. Tusc. 1, 10, 22:loquacitas,
id. de Or. 3, 48, 185:animus in rem publicam,
id. Prov. Cons. 9, 23.—Hence, adv., in two forms, pĕrenne (post-Aug.) and pĕrennĭter (post-class.).Lit., all the year through, Col. 12, 18, 2.—2.Transf., constantly, perpetually (postclass.):B.abies perenne durabilis,
Pall. 12, 15, 1:perenne vivax,
Paul. Nol. Carm. 11, 68.—pĕrennĭter, constantly, continually, always, perpetually:arbor frondens perenniter,
Aug. Doctr. Christ. 2, 16:perenniter servare amicitias,
Sid. Ep. 7, 9; Cod. Th. 7, 20, 2; Sol. 65. -
3 perenniter
pĕrennis (‡ pĕremnis, Inscr. Ann. p. Chr. 341 ap. Guattani Monum. Inedit. 1, 5, p. 39), e ( abl. sing. perenne, Ov. H. 8, 64; id. F. 3, 654), adj. [per-annus], that lasts or continues the year through (post-Aug.):II.aves perennes,
that remain with us all the year round, Plin. 10, 25, 36, § 73.—Transf., everlasting, never failing, unceasing, perpetual, perennial (class.; cf.:B.jugis, perpetuus): aquae,
Cic. Verr. 2, 4, 48, § 107; cf. Liv. 1, 21, 3:fons,
Caes. B. G. 8, 43:amnis,
Liv. 4, 30:rivi,
Plin. Ep. 5, 6, 11:cursus stellarum,
Cic. N. D. 2, 21, 56:vinum,
i. e. that bears keeping, Col. 3, 2, 10:adamas,
Ov. M. 15, 813:monumenta,
id. F. 2, 265; of a person:super Astra ferar,
id. M. 15, 875.— Comp.:exegi monumentum aere perennius,
more lasting, more enduring, Hor. C. 3, 30, 1.—Trop., unfailing, uninterrupted, continual, perpetual, etc.:A. 1.lucrum,
Plaut. Am. p. 16:perennis et contestata majorum virtus,
Cic. Fl. 11, 25:continuata motio et perennis,
id. Tusc. 1, 10, 22:loquacitas,
id. de Or. 3, 48, 185:animus in rem publicam,
id. Prov. Cons. 9, 23.—Hence, adv., in two forms, pĕrenne (post-Aug.) and pĕrennĭter (post-class.).Lit., all the year through, Col. 12, 18, 2.—2.Transf., constantly, perpetually (postclass.):B.abies perenne durabilis,
Pall. 12, 15, 1:perenne vivax,
Paul. Nol. Carm. 11, 68.—pĕrennĭter, constantly, continually, always, perpetually:arbor frondens perenniter,
Aug. Doctr. Christ. 2, 16:perenniter servare amicitias,
Sid. Ep. 7, 9; Cod. Th. 7, 20, 2; Sol. 65. -
4 perennis
perennis e ( abl sing. perenne, O.), adj. with comp. [per+annus], lasting throughout the year, everlasting, never failing, unceasing, perpetual, perennial: aquae: fons, Cs.: amnis, L.: cursus stellarum: adamas, O.: monumenta, O.: monumentum aere perennius, more enduring, H.—Fig., unfailing, uninterrupted, continual, perpetual: maiorum virtus: motio.* * *perennis, perenne ADJcontinual; everlasting, perpetual, perennial; eternal -
5 semper
semper, adv. [root sam-; Gr. ham-; v. semel and -per = para; cf. tantisper], ever, always, at all times, forever (cf. usque).I.In gen.: nequiter factum illud apud vos semper manebit, Cato ap. Gell. 16, 1:II.locus hic apud nos semper liber est,
Plaut. Bacch. 1, 1, 49:semper occant priusquam sarriunt rustici,
id. Capt. 3, 5, 5:sat habet favitorum semper, qui recte facit,
Plaut. Am. prol. 79:quod improbis semper aliqui scrupus in animis haereat, semper iis ante oculos judicia et supplicia versentur: nullum autem emolumentum esse tantum, semper ut timeas, semper ut adesse, semper ut impendere aliquam poenam putes,
Cic. Rep. 3, 16, 26:quod semper movetur, aeternum est,
id. ib. 6, 25, 27; id. Tusc. 1, 23, 53:non haerent in suis sedibus, sed volucri semper spe rapiuntur,
id. Rep. 2, 4, 7:curavit (Servius Tullius), quod semper in re publicā tenendum est, ne, etc.,
id. ib. 2, 22, 39; 3, 14, 23 et saep.: sibi exortam semper florentis Homeri Commemorat speciem (the Gr. aeithalês), Lucr. 1, 124:hic vertex nobis semper sublimis,
Verg. G. 1, 242; cf.: quod Graeci aigleucos (aeigleukos) vocant, hoc est semper mustum, Plin. 14, 9, 11, § 83:avida ulteriorum semper gens (semper belonging to ulter),
Liv. 9, 38, 5:si umquam dubitatum est, utrum tribuni plebis vestrā an suā causā seditionum semper auctores fuerint,
id. 5, 3 Drak.;for which also, without esse (hence apparently adject.): Hasdrubal pacis semper auctor,
id. 30, 42; cf.:adversus Sidicinos sumerent arma, suos semper hostes,
id. 8, 1 fin. —To strengthen the signif., joined with cottidie, perenne, assidue, etc. (as in Gr. aei kath hêmeran, suneches, etc.; v. Lidd. and Scott's Lex. under aei):ea mihi cottidie Aut ture aut vino aut aliqui semper supplicat,
Plaut. Aul. prol. 24; cf. Ter. Ad. 3, 1, 7:lucrum ut perenne vobis semper suppetat,
Plaut. Am. prol. 14:ne semper servus currens, iratus senex, etc.... assidue agendi sint mihi,
Ter. Heaut. prol. 39; so (with assiduus) Cic. Rosc. Am. 18, 51; Ov. F. 4, 686:ibi semper omne vitae spatium famula fuit,
Cat. 63, 90:semper et ubique,
Quint. 1, 1, 29; 3, 9, 5; Petr. 99; Suet. Aug. 90; cf. Quint. 11, 1, 14.—Of continuance within a definite time:2.ego illum antehac hominem semper sum frugi ratus,
Plaut. As. 5, 2, 11; cf. id. Aul. 2, 2, 39:quod tempus (aestatem) omnes Siciliae semper praetores in itineribus consumere consuerunt,
Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29: quibus studiis semper [p. 1668] fueris, tenemus, Cic. Rep. 1, 23, 37.—Esp., with comp., of a progressive change ( poet.):B.rem Romanam Alterum in lustrum meliusque semper, Proroget aevum,
Hor. C. S. 67:candidior semper candidiorque veni,
Tib. 1, 7, 64.—Distributively, always, every time, on each occasion (ante-class. and post-Aug.):III.rex Creo vigiles nocturnos singulos semper locat,
Plaut. Am. 1, 1, 195:horresco semper, ubi pultare hasce (fores) occipio miser,
always, every time, Ter. Ad. 4, 4, 24:quattuor partus enixa, septumo semper mense, genuit, etc.,
Plin. 7, 5, 4, § 39:bis inter duos exortus lunae adfluunt bisque remeant vicenis quaternisque semper horis,
id. 2, 97, 99, § 212:tertio die cibum capere semper,
id. 7, 2, 2, § 12:cibum capere semper diebus tertiis,
Gell. 9, 4, 6.—Transf. ( poet.), everywhere, in every place (like Engl. always):proque toro terrae non semper gramen habenti, Incubat infelix,
Ov. M. 1, 633. -
6 phoenice
Phoenicia; (coast region of Syria); wild grass; rye grass/Lolium perenne? -
7 proprium
prō̆prĭus, a, um, adj. [etym. dub.; perhaps from root prae; cf. prope], not common with others, one's own, special, particular, proper (class.; cf.: peculiaris, privatus).I.In gen., opp. communis: nam virtutem propriam mortalibus fecit: cetera promiscue voluit communia habere, Varr. ap. Non. 361, 25:B.proprium et peculiare,
Plin. 7, 25, 26, § 93:tria praedia Capitoni propria traduntur,
to him for his own, Cic. Rosc. Am. 8, 21:proprio sumptu edere ludos,
Tac. A. 1, 15:propriā pecuniā militem juvare,
id. ib. 1, 71:basilicam propriā pecuniā firmare,
id. ib. 3, 72 init.; id. H. 2, 84:propria impensa,
Just. 12, 11, 1:propriis viribus,
Liv. 2, 53:familia,
id. 7, 9:libri, Hor S. 1, 10, 64: horreum,
id. C. 1, 1, 9:proprio Marte,
by his own bravery, Ov. P. 4, 7, 14.—With pron. poss. (class. and freq.):ut cum ademerit nobis omnia, quae nostra erant propria, ne lucem quoque hanc, quae communis est, eripere cupiat,
all that belonged peculiarly to us, Cic. Rosc. Am. 52, 150:suā quādam propriā, non communi oratorum facultate,
id. de Or. 1, 10, 44: ut redeas ad consuetudinem vel nostram communem vel tuam solius et propriam, Luc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 3:omnia qui jubet esse communia, ne quis civis propriam aut suam rem ullam queat dicere,
Cic. Rep 4, 5, 5; id. ap. Non. p. 362:suis propriis periculis parere commune reliquis otium,
id. Rep. 1, 4, 7:quod (periculum) autem meum erat proprium,
id. Fam. 2, 17, 7; id. Sest. 7, 15;calamitatem aut propriam suam aut temporum queri,
Caes. B. C. 3, 20.—Opp. alienus, etc., one's own, peculiar, special, characteristic, personal:1.tempus agendi fuit mihi magis proprium quam ceteris,
Cic. Sull. 3, 9:reliquae partes quales propriae sunt hominis,
id. Fin. 5, 12, 35:id non proprium senectutis est vitium, sed commune valetudinis,
id. Sen. 11, 35:libertatem propriam Romani generis,
id. Phil. 3, 11, 29:proprium id Tiberio fuit,
Tac. A. 4, 19:ira,
personal resentment, id. ib. 2, 55.—As subst.: prō̆prĭum, i, n.Lit., a possession, property:2.id est cujusque proprium, quo quisque fruitur atque utitur,
Cic. Fam. 7, 30, 2:vivere de proprio,
Mart. 12, 78, 2.—Trop., a characteristic mark, a sign, characteristic, etc., Cic. Off. 1, 1, 2; 2, 5, 17; Caes. B. G. 6, 23.—II.In partic., peculiar, extraordinary: nisi mihi fortuna proprium consilium extorsisset, Sent. ap. Cic. Fam. 10, 35, 1:B.superbo decreto addidit propriam ignominiam,
Liv. 35, 33.—Lasting, constant, permanent, perpetual (class.):A.illum amatorem tibi proprium futurum in vitā,
Plaut. Most. 1, 3, 67; Att. ap. Non. 362, 5:nihil in vitā proprium mortali datum esse,
Lucil. ib. 362, 15:alicui proprium atque perpetuum,
Cic. Imp. Pomp. 16, 48:perenne ac proprium manere,
id. Red. in Sen. 4, 9:parva munera diutina, locupletia non propria esse consueverunt,
Nep. Thras. 4, 2; Hor. S. 2, 6, 5; cf. id. Ep. 2, 2, 172:deferens uni propriam laurum,
id. C. 2, 2, 22; Verg. A. 6, 871:victoriam propriam se eis daturam,
lasting, Hirt. B. Afr. 32.— Comp., Ov. M. 12, 284; id. P. 1, 2, 152; Liv. 4, 27, 3. —Hence, adv.: proprĭē.Specially, peculiarly, properly, strictly for one's self (opp. communiter;B.class.): quod me amas, est tibi commune cum multis: quod tu ipse tam amandus es, id est proprie tuum,
Cic. Fam. 9, 15, 1:promiscue toto (Campo Martio), quam proprie parvā parte frui malletis,
for yourselves, individually, separately, id. Agr. 2, 31, 85.—In partic.1. 2.Especially, eminently, exclusively:C.mira sermonis, cujus proprie studiosus fuit, elegantia,
Quint. 10, 1, 114; cf. Vell. 2, 9, 2.—Properly, accurately, strictly speaking, in the proper (not tropical) sense:magis proprie nihil possum dicere,
Cic. Phil. 2, 31, 77:illud quidem honestum, quod proprie vereque dicitur,
id. Off. 3, 3, 13; Liv. 34, 32; 44, 22:uti verbo proprie,
Gell. 9, 1, 8; 2, 6, 5; 7, 11, 2; 16, 5, 1. -
8 proprius
prō̆prĭus, a, um, adj. [etym. dub.; perhaps from root prae; cf. prope], not common with others, one's own, special, particular, proper (class.; cf.: peculiaris, privatus).I.In gen., opp. communis: nam virtutem propriam mortalibus fecit: cetera promiscue voluit communia habere, Varr. ap. Non. 361, 25:B.proprium et peculiare,
Plin. 7, 25, 26, § 93:tria praedia Capitoni propria traduntur,
to him for his own, Cic. Rosc. Am. 8, 21:proprio sumptu edere ludos,
Tac. A. 1, 15:propriā pecuniā militem juvare,
id. ib. 1, 71:basilicam propriā pecuniā firmare,
id. ib. 3, 72 init.; id. H. 2, 84:propria impensa,
Just. 12, 11, 1:propriis viribus,
Liv. 2, 53:familia,
id. 7, 9:libri, Hor S. 1, 10, 64: horreum,
id. C. 1, 1, 9:proprio Marte,
by his own bravery, Ov. P. 4, 7, 14.—With pron. poss. (class. and freq.):ut cum ademerit nobis omnia, quae nostra erant propria, ne lucem quoque hanc, quae communis est, eripere cupiat,
all that belonged peculiarly to us, Cic. Rosc. Am. 52, 150:suā quādam propriā, non communi oratorum facultate,
id. de Or. 1, 10, 44: ut redeas ad consuetudinem vel nostram communem vel tuam solius et propriam, Luc. ap. Cic. Fam. 5, 14, 3:omnia qui jubet esse communia, ne quis civis propriam aut suam rem ullam queat dicere,
Cic. Rep 4, 5, 5; id. ap. Non. p. 362:suis propriis periculis parere commune reliquis otium,
id. Rep. 1, 4, 7:quod (periculum) autem meum erat proprium,
id. Fam. 2, 17, 7; id. Sest. 7, 15;calamitatem aut propriam suam aut temporum queri,
Caes. B. C. 3, 20.—Opp. alienus, etc., one's own, peculiar, special, characteristic, personal:1.tempus agendi fuit mihi magis proprium quam ceteris,
Cic. Sull. 3, 9:reliquae partes quales propriae sunt hominis,
id. Fin. 5, 12, 35:id non proprium senectutis est vitium, sed commune valetudinis,
id. Sen. 11, 35:libertatem propriam Romani generis,
id. Phil. 3, 11, 29:proprium id Tiberio fuit,
Tac. A. 4, 19:ira,
personal resentment, id. ib. 2, 55.—As subst.: prō̆prĭum, i, n.Lit., a possession, property:2.id est cujusque proprium, quo quisque fruitur atque utitur,
Cic. Fam. 7, 30, 2:vivere de proprio,
Mart. 12, 78, 2.—Trop., a characteristic mark, a sign, characteristic, etc., Cic. Off. 1, 1, 2; 2, 5, 17; Caes. B. G. 6, 23.—II.In partic., peculiar, extraordinary: nisi mihi fortuna proprium consilium extorsisset, Sent. ap. Cic. Fam. 10, 35, 1:B.superbo decreto addidit propriam ignominiam,
Liv. 35, 33.—Lasting, constant, permanent, perpetual (class.):A.illum amatorem tibi proprium futurum in vitā,
Plaut. Most. 1, 3, 67; Att. ap. Non. 362, 5:nihil in vitā proprium mortali datum esse,
Lucil. ib. 362, 15:alicui proprium atque perpetuum,
Cic. Imp. Pomp. 16, 48:perenne ac proprium manere,
id. Red. in Sen. 4, 9:parva munera diutina, locupletia non propria esse consueverunt,
Nep. Thras. 4, 2; Hor. S. 2, 6, 5; cf. id. Ep. 2, 2, 172:deferens uni propriam laurum,
id. C. 2, 2, 22; Verg. A. 6, 871:victoriam propriam se eis daturam,
lasting, Hirt. B. Afr. 32.— Comp., Ov. M. 12, 284; id. P. 1, 2, 152; Liv. 4, 27, 3. —Hence, adv.: proprĭē.Specially, peculiarly, properly, strictly for one's self (opp. communiter;B.class.): quod me amas, est tibi commune cum multis: quod tu ipse tam amandus es, id est proprie tuum,
Cic. Fam. 9, 15, 1:promiscue toto (Campo Martio), quam proprie parvā parte frui malletis,
for yourselves, individually, separately, id. Agr. 2, 31, 85.—In partic.1. 2.Especially, eminently, exclusively:C.mira sermonis, cujus proprie studiosus fuit, elegantia,
Quint. 10, 1, 114; cf. Vell. 2, 9, 2.—Properly, accurately, strictly speaking, in the proper (not tropical) sense:magis proprie nihil possum dicere,
Cic. Phil. 2, 31, 77:illud quidem honestum, quod proprie vereque dicitur,
id. Off. 3, 3, 13; Liv. 34, 32; 44, 22:uti verbo proprie,
Gell. 9, 1, 8; 2, 6, 5; 7, 11, 2; 16, 5, 1.
См. также в других словарях:
pérenne — [ perɛn ] adj. • 1588; lat. perennis « qui dure un an » ♦ Didact. Qui dure longtemps, depuis longtemps. Institution pérenne. ♢ Géogr. Rivière, source pérenne, qui dure toute l année. ⇒ permanent. ● pérenne adjectif (latin perennis) Littéraire.… … Encyclopédie Universelle
Perenne — Saltar a navegación, búsqueda El término perenne puede referirse a: la filosofía perenne, una teoría fundada en la recolección o generalización de ideas comúnmente aceptadas en todas las épocas conocidas; la planta perenne, aquella que vive… … Wikipedia Español
perenne — adjetivo 1. Que dura indefinidamente, que no se interrumpe o acaba: una sonrisa perenne. 2. [Planta, hoja] que vive más de dos años: un árbol de hoja perenne. hoja perenne. planta* perenne … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
perenne — ‘Continuo o incesante’: «Casi siempre exhibía en público su perenne mal humor» (GmnzBartlett Serpientes [Esp. 2002]); y, en botánica, ‘que dura más de dos años’: «Follaje perenne» (Fabio Jardinería [Arg. 1999]). Es incorrecta la forma ⊕ peremne … Diccionario panhispánico de dudas
perenne — (Del lat. perennis). 1. adj. Continuo, incesante, que no tiene intermisión. 2. Bot. Que vive más de dos años. ☛ V. loco perenne … Diccionario de la lengua española
PERENNE — auspicari, dicebatur Romanis, omnem aquam, quae ex sacro oritur, auspicato tranfiens, Fest. Vide Ioh. Meursium Not. ad Lycophr. et supra, ubi de Belli indicendi ritis … Hofmann J. Lexicon universale
perenne — /pe rɛn:e/ agg. [dal lat. perennis, der. di annus anno , col pref. per 1; propr. che dura tutto l anno ]. 1. [destinato a durare eternamente o per un tempo lunghissimo: fama p. ] ▶◀ duraturo, eterno, immortale, (lett.) imperituro, perpetuo,… … Enciclopedia Italiana
Perenne — (Del lat. perennis.) ► adjetivo 1 Que dura mucho o que no muere cuando lo hacen otras cosas de su especie: ■ hoja perenne. SINÓNIMO continuo imperecedero 2 Se aplica a la planta que vive más de tres años. ANTÓNIMO caduco 3 Que es continuo o sin… … Enciclopedia Universal
perenne — pe·rèn·ne agg. CO 1. che è destinato a durare per sempre, perpetuo: ricordo, fama perenne; a perenne memoria di qcn., di qcs.: affinché non se ne perda il ricordo Sinonimi: eterno, immortale, imperituro, perpetuo. Contrari: caduco, effimero,… … Dizionario italiano
pérenne — (pé rè n ) adj. Terme didactique. Qui dure toute l année. Les cultures pérennes. Une source pérenne. Un arbre à feuillage pérenne. HISTORIQUE XVIe s. • Le houx est plaisant à la veue, pour la verdeur luisante et perenne de ses fueilles, O.… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
perenne — {{#}}{{LM P29866}}{{〓}} {{SynP30587}} {{[}}perenne{{]}} ‹pe·ren·ne› {{《}}▍ adj.inv.{{》}} {{<}}1{{>}} Que es incesante y dura siempre, o que dura mucho tiempo. {{<}}2{{>}} {{♂}}En botánica,{{♀}} que dura más de dos años: • un árbol de hoja perenne … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos