-
1 dispiacere
dispiacére* I vi (e) (a qd, qc) 1) быть неприятным, не нравиться (+ D) dispiacere all'occhio -- резать глаз( о голосе, музыке) 2) impers жалеть, сожалеть mi dispiace -- мне жаль se non vi dispiace... -- не откажите, пожалуйста...; будьте добры...; если вы не возражаете... vi dispiacerebbe fare questa cosa? -- не будете ли вы так любезны это сделать?; не откажите в любезности сделать это dispiacersi сожалеть si dispiace di non poter farvi questa cortesia -- он сожалеет, что не может оказать вам этой любезности dispiacére II m 1) неприятное чувство, неудовольствие; сожаление provaredispiacere -- испытывать неудовольствие; недовольство che dispiacere! -- как жалко!, жаль! 2) неприятность, горе portare dispiaceri -- доставлять неприятности fa dispiacere... -- жаль..., обидно..., к сожалению... una scena che fa dispiacere -- неприятная сцена <картина> -
2 dispiacere
dispiacére* I vi (e) (a qd, qc) 1) быть неприятным, не нравиться (+ D) dispiacere all'occhio [all'orecchio] — резать глаз [слух, ухо] (о голосе, музыке) 2) impers жалеть, сожалеть mi dispiace — мне жаль se non vi dispiace … — не откажите, пожалуйста …; будьте добры …; если вы не возражаете … vi dispiacerebbe fare questa cosa? — не будете ли вы так любезны это сделать?; не откажите в любезности сделать это dispiacersi сожалеть si dispiace di non poter farvi questa cortesia — он сожалеет, что не может оказать вам этой любезности dispiacére II ḿ 1) неприятное чувство, неудовольствие; сожаление provaredispiacere — испытывать неудовольствие; недовольство che dispiacere! — как жалко!, жаль! 2) неприятность, горе portaredispiaceri — доставлять неприятности fa dispiacere … — жаль …, обидно …, к сожалению … una scena che fa dispiacere — неприятная сцена <картина> -
3 dispiacere
I непр. vi (e) (a qd, qc)1) быть неприятным, не нравиться2) безл. (со)жалетьse non vi dispiace... — не откажите, пожалуйста...; будьте добры...; если вы не возражаете...vi dispiacerebbe fare questa cosa? — не будете ли вы так любезны это сделать?; не откажите в любезности сделать это•Syn:sgradire, non garbare / andare a genio, venire a noiaAnt:II mprovare / sentire dispiacere — испытывать неудовольствие; недовольствоche dispiacere! — как жалко!, жаль!2) неприятность, гореportare / recare / dare dispiaceri — доставлять неприятностиfa dispiacere... — жаль..., обидно..., к сожалению...una scena che fa dispiacere — неприятная сцена / картина•Syn:Ant: -
4 dispiacere
I1. v.i.1) (scontentare) не нравиться + dat.; (urtare) быть неприятным + dat.; (non andare a genio) прийтись не по вкусу + dat., быть не по душе; (irritare) досаждать + dat., раздражать + acc.la sua presenza dispiacerà a qualcuno — его присутствие кое-кому не понравится (будет кое-кому не по душе; будет кое-кого раздражать, придётся кое-кому не по вкусу)
il film non mi è dispiaciuto — фильм, в общем, мне понравился
2) (rincrescere) вызывать сожаление, жалеть, сожалетьle dispiace che tu debba partire — ей жаль, что ты уезжаешь
mi dispiace molto di non poter essere al vostro matrimonio — к моему великому сожалению я не смогу быть на вашей свадьбе
vi dispiace se apro il finestrino? — вы не будете возражать, если я открою окно?
mi passi il sale, se non le dispiace! — будьте добры, передайте мне соль!
2. dispiacersi v.i.сожалеть, огорчаться, (colloq.) расстраиватьсяII m.mi dispiace di averti causato tanti guai! — я сожалею, что причинил тебе столько неприятностей
сожаление (n.), расстройство (n.), (angoscia) неприятность (f.); (amarezza) огорчениеprovare dispiacere — сожалеть (огорчаться, colloq. расстраиваться)
che dispiacere! — как жаль! (как жалко!, какая жалость!)
-
5 dispiacere
1. спряж. см. piacere; вспом. essere1) быть неприятным, раздражатьnon posso venire, mi dispiace — сожалею, но не могу прийти
3)se non Le dispiace, vado — с Вашего позволения, я пойду
2. м.ti dispiacerebbe se ti accompagnassi? — ты не против, если я провожу тебя?
1) сожаление2) горе, расстройство, страдание, переживаниеdispiaceri amorosi — страдания любви, любовные переживания
3) м. мн. dispiaceri неприятности* * *1. сущ.общ. неприятное чувство, неприятность, горе, не нравиться, неудовольствие, огорчение, сожаление2. гл.общ. быть неприятным -
6 DISPIACERE
-
7 fare dispiacere
гл. -
8 procacciare dispiacere a
гл.общ. (qd) доставлять (кому-л.) неприятностиИтальяно-русский универсальный словарь > procacciare dispiacere a
-
9 provar dispiacere
сущ. -
10 provare dispiacere
гл. -
11 rendere un dispiacere
гл.Итальяно-русский универсальный словарь > rendere un dispiacere
-
12 spiacere
-
13 огорчение
с. -
14 spiacere
-
15 cordoglio
-
16 cruccio
mognuno ha i suoi crucci — у каждого свои заботы / неприятности2) уст. злость; раздражение•Syn:preoccupazione, ansia, afflizione, dispiacere, corruccio; rammarico, tormento, grattacapo, fastidio, broncio, briga, seccatura; inquietudine, noia, stizzaAnt: -
17 disgusto
m1) отвращение к пище; тошнотаprovare disgusto — питать / чувствовать отвращениеdare troppi disgusti — доставить слишком много неприятностей•Syn:Ant: -
18 disperazione
f1) отчаяние; безнадёжностьabbandonarsi / darsi alla disperazione — предаваться отчаяниюcondurre qd alla disperazione — приводить кого-либо в отчаяниеper disperazione — в отчаянии, отчаявшись; с горяpreso / assalito dalla disperazione, in preda alla disperazione — охваченный отчаянием, отчаявшись2) бич, несчастьеsei la mia disperazione! — горе ты моё!•Syn:Ant: -
19 dispiacimento
редкосм. dispiacere II -
20 godimento
m1) пользованиеdare in godimento ( personale) — дать в (личное) пользованиеin perenne godimento, in godimento perpetuo — на вечное пользованиеdiritto reale di godimento — право пользования, вещное право2) удовольствие, наслаждение; радостьprovare godimento — испытывать удовольствие•Syn:Ant:
См. также в других словарях:
dispiacere (1) — {{hw}}{{dispiacere (1)}{{/hw}}A v. intr. ( coniug. come piacere ; anche impers. ; aus. essere ) 1 Riuscire sgradito: dispiacere all occhio, all orecchio. 2 Costituire motivo di dolore, rammarico, noia e sim.: la sua assenza dispiace a tutti; mi… … Enciclopedia di italiano
dispiacere — 1di·spia·cé·re v.intr. (essere) FO 1. non piacere, essere sgradito: è un suono stridulo che dispiace all orecchio | in espressioni negative, per indicare gradimento: non mi dispiace affatto l idea di prendermi una vacanza, il film non mi è… … Dizionario italiano
dispiacere — dispiacere1 /dispja tʃere/ s.m. [uso sost. di dispiacere2]. 1. [sentimento di chi è più o meno gravemente addolorato o amareggiato: sentire d. ] ▶◀ afflizione, amarezza, cruccio, dolore, pena. ↑ tormento, tristezza. ↓ disappunto, rammarico,… … Enciclopedia Italiana
dispiacere — dispiacere1 pl.m. dispiaceri … Dizionario dei sinonimi e contrari
dispiacere — A v. intr. (+ a) 1. riuscire sgradito, spiacere, non garbare, non andare a genio, irritare CONTR. piacere, contentare, soddisfare, garbare, essere gradito, andare a genio, aggradare, quadrare, andare (fam.), allettare 2. (+ per, + di, + che +… … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
d'spiacèr — dispiacere, dolore morale … Dizionario Materano
displăcea — DISPLĂCEÁ, displac, vb. II. intranz. A nu i plăcea, a nu agrea. [var.: displáce vb. III] – Din it. dispiacere (după plăcea). Trimis de LauraGellner, 16.06.2004. Sursa: DEX 98 A displăcea ≠ a plăcea Trimis de siveco, 03.08.2004. Sursa: Antonime… … Dicționar Român
ferita — 1fe·rì·ta s.f. 1. FO taglio o lacerazione della pelle e della carne causata da un arma, da un oggetto tagliente, da un corpo contundente e sim.: produrre, prodursi una ferita, curare, medicare, fasciare una ferita, ferita da arma da fuoco, brutta … Dizionario italiano
dolere — /do lere/ [lat. dŏlēre ] (pres. indic. dòlgo, duòli, duòle, doliamo, doléte, dòlgono ; pres. cong. dòlga,... doliamo, doliate, dòlgano ; imperat. duòli, doléte ; fut. dorrò, ecc.; condiz. dorrèi, ecc.; pass. rem. dòlsi [ant. dòlvi, dòlfi ],… … Enciclopedia Italiana
dolore — /do lore/ s.m. [lat. dolor ōris, der. di dolēre sentir dolore ]. 1. [qualunque sensazione di sofferenza provocata da un male fisico, con le prep. di, in o anche assol.: d. di testa ; avere un d. in un fianco ; essere pieno di d. ] ▶◀ male,… … Enciclopedia Italiana
piacere — piacere1 /pja tʃere/ s.m. [uso sost. di piacere2]. 1. [sentimento di chi sia pienamente soddisfatto, che deriva dall appagamento di desideri, fisici o spirituali, o di aspirazioni di vario genere] ▶◀ contentezza, diletto, felicità, gioia, letizia … Enciclopedia Italiana