(ὀστέα

(θανούσης ὀστέα Anth.)

(τι Hom.)

(θάνατος ἀμφεκάλυψέ τινα Hom.)

(ὄσσε Hom.)

(ὀστέα Hom.)

(νέφος τινί Hom.)

(ὀστέα ἐς φιάλην Hom.; τοὺς ἀναπίπτοντας στατῆρας Her.; med. σκώληκας τῇ γλώττῃ Arst.; χρείας καὴ ἱστορίας Plut.)

ὃ εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον ἀναλεγόμενον Xen. — рассказы будущих поколений

(χρόνον Plut.)

(ἐκ γραμμάτων τι, βιβλίων τῶν παλαιῶν χαρακτῆρας Plut.; πολέμου πάντα Anth.)

(ὀστέα Her.; ὑδρίας Arph.; νεκρόν Plut.)

(τάφον Her., Isocr.)

(σῖτος ἀπηλοημένος Dem.)

(ὀστέα Hom.)

(β. καὴ διακρίνειν Plat.)

(πόντος ἔβρασέ τινα ἐπὴ σκοπέλους, ὀστέα βέβρασται παρ΄ ἠϊόνι Anth.)

(σῶμα Soph.)

(αἰδέομαι γυμνοῦσθαι Hom.)

(ξίφος γυμνωθέν Her. или γεγυμνωμένον Plut.)

(πάντων Plat.)

(νεκρῶν ὀστέα Anth.)

(ὀστέα βοός Hes.; τὰ κατὰ τέν ναῦν, τὰς κόμας Luc.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

ἶνες καὴ μέλεα Hom. — мышцы и члены, т.е. тело, организм;

σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom. — сухожилия связывают мышцы и кости

ἶνες αἵματος Arst. — волокнистое вещество крови (т.е. фибрин);

(τὰ μικρὰ τῶν ζῴων ὀλίγας ἶνας ἀντὴ φλεβῶν εχουσιν Arst.)

(ἶνες ἐν τοῖς μετάλλοις Plut.)

(ἐνὴ μελεσσιν Hom.)

(ἀνέμοιο, ποταμοῖο Hom.)

(τι ἀμφὴ σώματος δεσμοῖς Eur.)

(τι ἐπὴ τέν γῆν Xen.; τέν πρῶρραν εἰς ἀκίνητον Polyb.)

(φανερὸν …τὰ ὀστέα καθάπτειν τὰ νεῦρα Arst.)

(ὤμοις τινὸς ἀμφίβληστρον Soph.)

(βρέφεος χείρεσσι Theocr.)

(εἴς или πρός τι Arst.)

(τινα ἐπέεσσι μαλακοῖσιν Hom.; λόγῳ δήκτῃ Plut.)

(πικρῶς τινος Plut.)

(θεῶν τῶν ἄλλων καταπτόμενος ἱκετεύω καὴ τοῦ Διὸς τοῦδε Her.)

(πυρὰ πολλά Hom.; λύχνον NT.)

(δένδρεα, νεκρούς Hom.)

(μηρία Hom.; ὀστέα λευκά Hes.)

τέμνειν καὴ κ. или κ. καὴ πορθεῖν Xen. — уничтожать огнем и мечом

(τέμνειν καὴ κ. Plat.)

(ὑπὸ τοῦ ἡλίου Arst.)

τὰ ἐντὸς ἐκάετο Thuc. — (у больных) внутренности жгло как огнем;

(ἥ χαλκῖτις λίθος καίεται Arst.)

(ξύλα χαλκῷ Hom.)

(ὀστέα Hom.)

(νῆα κεραυνῷ Hom.)

(λάκε χαλκός Hom.)

λάκε ὀστέα Hom. — затрещали (переломленные) кости

(τί λέληκας; Hes. и τί λέλακας; Arph.)

(ὀλολυγμόν Aesch.; βοάν Eur.)

(ψεῦδος Soph.; ἀγγελίας Eur.; ῥῆμα γενναῖον Arph.)

(λ. πρὸς αὐλόν Eur.)

(ἐλάκησε μέσος NT.)

(τινά Hom.)

(νόον τινός Hom.)

(εἰς εὐνήν Hom.)

(ἡδέϊ ὕπνῳ Hom.; σὺν παρακοίτι Hes.)

(παρὰ τάφρον Hom.)

(μηκέτι νῦν δῆθ΄ αὖθι λεγώμεθα Hom.)

(αἱμασιάς, ὀστέα, med. ξύλα Hom.)

(λέξασθαι ἄνδρας ἀρίστους Hom.)

(τινὰ ἔν τισι Hom., Aesch.)

(κήδεα θυμοῦ, θέσκελα ἔργα Hom.)

(ὀνείδεά τινι Hom.)

(ἀριθμόν Hom.)

(ἀμφί τινος Aesch., περί τινος Soph., Thuc., Arst., NT. и ὑπέρ τινος Soph., Xen. etc.; ψευδῆ, τἀληθῆ, μῦθόν τινα Aesch.)

(τὰ γράμματα ἔλεγε τάδε Her.; ὡς ὅ νόμος λέγει Dem.)

κινδυνεύεις τι λ. или ἴσως ἄν τι λέγοις Plat. — возможно, что ты прав;

(τινὰ ἀγαθόν NT.; οἱ λεγόμενοι αὐτόνομοι εἶναι Xen.; τὰ λεγόμενα στοιχεῖα Arst.)

πῶς λέγεις ; Plat. — что ты хочешь (этим) сказать?;

(τί τοῦτο λέγει; Arph.)

(ποιήματα Plat.)

(τὸ βιβλίον Plat.; τὸ ψήφισμα Dem.)

(Ἀτρείδας Anacr.)

(τέν ἑαυτοῦ ῥώμην Xen.)

(τινὴ ποιεῖν τι Aesch., Soph., Xen. etc.)

(λαλεῖν ἄριστος, ἀδυνατώτατος λ. Eupolis ap. Plut.)

(Κῦρος ἔπεμπε βίκους οἴνου, λέγων ὅτι … Xen.)

(ὀστέα Hom.)

(κτέατα Hom.; τὰ ὀστέα Her.; ἐράνους Dem.; τὰ ζιζάνια NT.; τὸ συλλεχθὲν εἰς τὰς ὑποδοχὰς ὕδωρ Arst.)

(φερνάς τινι Her.)

(ἐγχωρίους Eur.; τέν ἐκκλησίαν Xen.)

(στρατόν Thuc.; λόχον Xen.)

(μονῳδίας Arph.; ῥήματα καὴ λόγους Dem.)

(σ. καὴ πυνθάνεσθαι Dem.)

(σάρκες τε καὴ ὀστέα Hom.; ὀστᾶ καὴ νεῦρα Plat.)