-
1 Ιπποται
οἱ Гиппоты, «Всадники» ( деревня близ Геликона) Plut. -
2 Ιππόται
-
3 Ἱππόται
-
4 ιππόται
-
5 ἱππόται
-
6 ἔφ-εδρος
ἔφ-εδρος, 11 darauf sitzend; ταυροκτόνων λεόντων ἔφεδρε Soph. Phil. 399 ch., von Löwen gezogen; πτεροῠντος ἵππου ἔφεδρος Eur. Ion 202; γῆς ἔφεδρος στρατός Rhes. 954, das Land besetzende, im Lande lagernde Heer. – 2) daneben, dabei sitzend, σκηναῖς ἔφ. Ἀγαμεμνονείαις Eur. Tr. 139; τῶν πηδαλίων, der am Steuerruder sitzt, der Steuermann, Plat. Polit. 273 d. – Bes. im Kampfspiel, der Fechter, der statt des Ueberwundenen eintritt u. den Kampf fortsetzt, Ar. Ran. 791 ff., wo der Schol. erkl. ὁ μαχομένων τινῶν παρακαϑήμενος καὶ μέλλων τῷ νεκικηκότι μαχήσασϑαι; ἔφ. ἀγῶνος Plut. Pomp. 53; so vielleicht Soph. Ai. 604 zu nehmen, καί μοι δυςϑεράπευτος Αἴας ξύνεστιν ἔφεδρος, nach dem Schol. ὅτι ἔσχατος ἐλείφϑη Αἴας εἰς κακόν, s. Lob. zu der Stelle; vgl. noch Luc. Hermot. 41 ff.; Plut. Sull. 29; ἔφεδρος ἀμφοῖν, der die von beiden siegende Partei bekämpfen wird, Caes. 28; übertr., ὡς ἔφεδρος ἀνίστημι τὴν τελευταίαν ἀπορίαν, ἐπεὶ ταῖς πρώταις διηγώνισται μετρίως S. N. V. 12; zum Schutze bereitstehend, ἱππόται Eur. Phoen. 1095; als Reserve dienend, Pol. 8, 33, 6; übh. ein frischer, gefährlicher Feind, Pind. N. 4, 96; πρὸς βασιλέα τὸν μέγιστον ἔφεδρον ἀγωνιζοίμεϑα Xen. An. 2, 5, 10; ähnlich heißt so Orest Aesch. Ch. 853, mit dem Nebengedanken "der Rächer seines Vaters". – Dah. auch der in die Stelle eines Andern eintritt, βασιλεύς, der Thronfolger, Her. 5, 41; βασιλείας, Kronprätendent, Luc. Gall. 9; – der bei Etwas sitzt, um aufzulauern, der Wächter, Callim. Del. 125; τῶν καιρῶν, der den rechten Zeitpunkt abpaßt, Pol. 3, 12, 6; βίου, der auf den Tod des Andern wartet, Men. Stob. fl. 83, 5. – Bei Hippocr. ist τὸ ἔφεδρον ein feststehender Sitz, Stuhl.
-
7 επελαυνω
1) толкать вперед, гнатьἐ. ἁμάξας Her. — ездить на повозках;
ἐ. ἵππον τινί Xen. — гнать коня на (против) кого-л.;τὸ ἐπελαυνόμενον τοῦ τομέως Xen. — обух режущего орудия2) (против кого-л.) вести(τέν στρατιήν Her.)
3) выступать с войском, идти войной(τινί Xen.; ἐπὴ τέν Βαβυλῶνα Her.)
4) нападать, атаковать(ἐπήλασαν οἱ ἱππόται Her.; ἱππεῖς ἐπελαύνοντες ἐν τάξει Plut.)
5) мчать, уносить(τινὰ Νείλῳ Eur.)
6) двигаться, идтиἐ. ἐρήμην πολλήν Luc. — совершать долгий путь по пустыне
7) подходить, прибывать (к чему-л.)ἐ. περὴ τὸ ἕρμα Her. — пристать к скале
8) покрывать, отделывать (сверху), выкладыватьπολὺς ἐπελήλατο χαλκός Hom. — много меди было наложено (на щиты);
ἐπὴ δ΄ ὄγδοον ἤλασε χαλκόν Hom. — (мастер) выложил восьмой (слой щита) медью9) налагать -
8 εφεδρος
I21) сидящий, восседающий(ἵππου Eur.)
λεόντων ἔ. Soph. — восседающая на львах (Кибела);ἔ. τῶν πηδαλίων Plat. — сидящий у кормила, кормчий2) живущий, обитающий(σκηναῖς Ἀγαμεμνονίαις Eur.)
3) стоящий лагерем, занимающий(γῆς ἔ. Ἑλλήνων στρατός Eur.)
4) находящийся рядом, т.е. готовый оказать помощь(Αἴας ξύνεστίν μοι ἔ. Soph.)
5) находящийся в резерве(ἱππόται Eur.)
6) идущий на смену, являющийся преемником или будущий(βασιλεύς Her.)
7) подкарауливающий, подстерегающий, высматривающий(τῶν καιρῶν и τοῖς καιροῖς Polyb.)
IIὅ1) соперник, противникἔ. ἦν ἀμφοῖν Plut. — (Красс) был противником обоих
2) преемник(ἔ. καὴ διάδοχός τινος Luc.)
-
9 ιπποτης
-
10 προσελαυνω
(fut. προσελάσω - атт. προσελῶ, aor. 1 προσήλασα)1) отгонять, оттеснять2) гнать, мчать(τὸν ἵππον Plut.)
3) подъезжать, aor. прискакать, примчаться(ἵππῳ Her., Xen.)
οἱ ἱππόται προσήλασαν πρὸς τοὺς Ἕλληνας Her. — (персидские) всадники атаковали греков в конном строю;οἱ προσελαύνοντες Xen. — конница4) совершать переход, подходить, двигатьсяΚῦρος οὔπω ἧκεν, ἀλλ, ἔτι προσήλαυνε Xen. — Кир еще не прибыл (с войском), а находился в пути;
π. ταῖς κώπαις Luc. — плыть на веслах5) приколачивать, пригвождать -
11 λαός
A v.l. λαόν, which is in all Mss. in 4.148), cj. in Mimn.14.9; [dialect] Att. [full] λεώς, which is also used in Hdt.1.22, 8.136, while the form λαός is sts. used in Trag., and once or twice even in Com. (v. infr. 1.3): also in Inscrr. and Pap. (v. infr.) and in late Prose, as Foed.Byz. ap. Plb.4.52.7 (pl.), Str.14.4.3 (pl.), Plu.2.1096b, etc. (both forms in pr. nn.,Λεωβώτης Hdt.7.204
,Λαβώτας X.HG1.2.18
, etc.).1 in Il., λαός ([etym.] λαοί) usu. means men, i.e. soldiers, both of the whole army and smaller divisions,κριτὸς ἔγρετο λ. Ἀχαιῶν 7.434
;λαὸν ἀγείρειν 16.129
;πολὺν ὤλεσα λαόν 2.115
: pl., ἅμα τῷ γε.. ἄριστοι λ. ἕποντ' ib. 578;στίχες ἀσπιστάων λ. 4.91
; periphr., στρατὸς λαῶν ib.76;λαῶν ἔθνος 13.495
; mostly including both foot and horse, as 2.809; but sts. λαός denotes foot, as opp. horse, 7.342; also, a land army, opp. a fleet, 4.76, 9.424, 10.14; also, the common men, opp. their leaders, 2.365, 13.108; but2 in Od., λαοί, more rarely λαός, almost always means men or people; as subjects of a prince, e.g. 3.214, 305, al. ( λαοί is sts. so used in Il., e.g. 17.226, 24.611; λαοὶ ἀγροιῶται country- folk, 11.676; work-people, 17.390); of sailors, Od.14.248; so after Hom., ναυτικὸς λεώς seafaring folk, A.Pers. 383;πᾶς ὁ χειρῶναξ λεώς S.Fr. 844
;ὁ γεωργικὸς λεώς Ar. Pax 920
(lyr.): in sg., slave, τὸν Εὐρυσθέως λεών, of Heracles, Hecat.23 J.; and so perh.λεὼς αὔτοικος GDI5533e
([place name] Zeleia): more generally, μέροπες λαοί, i.e. mankind, A.Supp.90 (lyr.); λ. ἐγχώριοι the natives, ib. 517, cf. Od.6.194; esp. in Egypt, of the fellahin, PRev.Laws42.11-16 (iii B. C.), PSI4.380.5 (iii B. C.), etc.; civil population, opp. priests and soldiers, OGI90.12 (Rosetta, ii B. C.), cf. 225.8 (Milet., iii B. C.), al.3 people assembled, as in the theatre,ὁ πολὺς λαῶν ὄχλος Ar.Ra. 676
, cf. 219 (both lyr.); esp. in the Ecclesia,αἱ στίχες τῶν λαῶν Id.Eq. 163
: hence the phrase ἀκούετε λεῴ hear O people!—the usual way of beginning proclamations at Athens, like our Oyez! Sus.1.1, Ar. Pax 551, Av. 448; τιμῶσιν οἱ πάντες λεῴ ib. 1275;δεῦρ' ἴτε, πάντες λεῴ Arist.Fr. 384
;Ἀττικὸς λεώς A.Eu. 681
; ὁ πολὺς λεώς the multitude, Pl.R. 458d, etc.4 in LXX, of the people, as opp. priests and Levites, 1 Es.5.46; in NT, of Jews, opp. Gentiles, Ev.Matt.2.6, Ev.Luc.2.10, al., cf. SIG1247 (Jewish tombstones); of Christians, opp. heathen, Act.Ap.15.14, al.II a people, i.e. all who are called by one name, first in Pi.,Δωριεῖ λαῷ O.8.30
;Λυδῶν δὲ λαὸς καὶ Φρυγῶν A.Pers. 770
;ξύμπας Ἀχαιῶν λαός S.Ph. 1243
, cf. OT 144, etc.; ἱππόται λαοί, i.e. the Thessalians, Pi. P.4.153, cf. 9.54, N.1.17. (The resemblance between λαός people and λᾶος stone (cf. λᾶας ) is implied in Il.24.611 λαοὺς δὲ λίθους ποίησε Κρονίων (in the story of Niobe); and so Pi. explains the word from the legend of Deucalion, O.9.46, cf. Epich.122, Apollod.1.7.2; but cf. Philoch.12.) (From λᾱϝ-, as shown by the pr.namesΛαϝοπτόλεμος GDI3151
, ϝιόλαϝος ib.3132 ([place name] Corinth): hence prob. λήϊτον.) -
12 ἀγκύλη
A like ἀγκάλη, bend of the arm or wrist, ἀπ ἀγκύλης ἱέναι, a phrase descriptive of the way in which the cottabus was thrown, B.Fr.13.2, cf. Hsch.;ἀπ ἀγκύλης ζησι λάταγας Cratin.273
; wrongly expl. as cup, Ath.11.782d.2 bend of the knee, ham, Philostr.Im.2.6, Sch.Il.23.726.3 joint bent and stiffened by disease, Hp.Liqu.6, cf.Poll.4.196.II loop, noose,πλεκτὰς ἀγκύλας E.IT 1408
; in the leash of a hound, X.Cyn.6.1; in bandages, Gal.18(1).790; in torsion-engines, Hero Bel.83.1.2 thong of a javelin, by which it was hurled, Str.4.4.3; hence, the javelin itself, E.Or. 1476, cf. Plu.Phil.6;δι' ἀγκυλῶν ἱππόται Them. Or.21.256d
.4 ἀγκύλη τῆς ἐμβάδος sandal-thong, Alex.31. -
13 ἄνιππος
ἄνιππος, ον,A without horse, not serving on horseback,ἱππόται καὶ ἄνιπποι Hdt.1.215
, S.OC 899; without a horse to ride on, Ar.Nu. 125, Plb.10.40.10; unable to ride, Plu.2.100a.2 of countries, unsuited for horses,ἄ. καὶ ἀναμάξευτος Hdt.2.108
, cf.Aen.Tact.8.4, D.H. 2.13.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἄνιππος
-
14 ἐπελαύνω
b drive to a place, ἐπελάντω (non-thematic [ per.] 3pl. imper.)βοῦς τρεῖς SIG1025.11
([place name] Cos).2 in Hom., lay metal beaten out into plates over a surface (cf.ἐλαύνω 111.1
),ἐπὶ δ' ὄγδοον ἤλασε χαλκόν Il.7.223
;πολλὸς δ' ἐπελήλατο χαλκός 13.804
, cf. 17.493.3 metaph., ὅρκους ἐπελαύνειν τινί force an oath upon one, Hdt.1.146, cf. 6.62.II drive or ride against,ἱππον τινί X.Eq.8.11
; lead against,τὴν στρατιήν Hdt.1.164
; push forcibly against,στέρνα θ' ὁμοῦ καὶ χεῖρας A.R.1.381
.2 intr., march against, Hdt.1.17, al.;τινί X. HG7.1.21
;ἐπὶ Βαβυλῶνα Hdt.3.151
, cf. 7.9.α'; ἐπήλασαν οἱ ἱππόται
charged,Id.
9.49, cf. 18, Arr.Tact.4.7, al.; τρεῖς [νῆες] ἐπήλασαν περὶ τὸ ἕρμα drove upon the rock, Hdt.7.183: c. acc. loci, march over, Luc.Rh.Pr.5.III [voice] Pass., to be driven in after, τὸ -όμενον [τοῦ τομέως] X.Eq.Mag.2.3.IV [voice] Med., [ per.] 3pl. [tense] aor. imper., ἐπελασάσθων οἱ ἁλιασταί let them impose a fine, IG5(2).6.23 ([place name] Tegea): [ per.] 3pl. [tense] pres. imper. (non-thematic), ἐπελάσθω (fr. Επελάνσθω)τὰ ἐπιζάμια Tab.Heracl.1.127
.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπελαύνω
-
15 ἱππότης
A driver or rider of horses, horseman, knight, Hdt. 7.55,9.49,69; in Hom. always in [dialect] Ep. nom. ἱππότᾰ, as [full] Γερήνιος ἱππότα Νέστωρ Il.2.336, etc.; [full] ἱππότης Κολωνός S.OC59; [full] ἱππότης on horseback, Luc.Tox.47; τοὶ ἱππότη, [dialect] Boeot. for οἱ ἱππεῖς, IG7.3087 (Lebad.), cf. Ascl.Tact.10.2.II Adj.,ἱππόται λαοί Pi.P.4.153
; ἱ. λεώς the horse, A.Th.80 (lyr.);λεὼν ἄνιππον ἱ. τε S.OC 899
;ἱ. ὄχλος E.Supp. 660
;στρατός Plu.Aem.9
.—Never used in correct [dialect] Att. Prose.------------------------------------A horse-nature, the concept of horse, Antisth. et Pl. ap. Simp.in Cat.208.30,32, Sch.AristId.p.167F.Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἱππότης
См. также в других словарях:
Ἱππόται — Ἱππότᾱͅ , Ἱππότης masc dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἱππόται — ἱππότης driver masc nom/voc pl ἱππότᾱͅ , ἱππότης driver masc dat sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ιππότης — Όνομα μυθολογικών προσώπων. 1. Ένας από τους ηγεμόνες της δεύτερης εισβολής των Ηρακλειδών, γιος του Φίλαντα και δισέγγονος του Ηρακλή. Σκότωσε στη Ναύπακτο τη μάντισσα Κάρνο και με υπόδειξη του Απόλλωνα καταδικάστηκε σε εξορία. Τον θεωρούσαν… … Dictionary of Greek
