(ἀσπίδα

(βοείη Hom.; κυκλοτερής Her.; ξυλίνη Xen.; διάχρυσος Plut.)

ἐπ΄ ἀσπίδας или ἐπ΄ ἀσπίδων πέντε (παρα)τεταγμένοι Thuc. — выстроенные в пять шеренг

(ὀκτακισχιλίη ἀ. Her.; μυρία ἀ. Xen.)

(τοσαύτας ἀσπίδας ἀντιτάξαι Plut.)

(εἰς ἀσπίδα ἥξειν и παρ΄ ἀσπίδα στῆναι Eur.)

(οὗτος ἡμῖν ἀ. οὐ σμικρά Aesch.)

(ἀσπίδα, ἅρματα Hom.; ῥόπαλον Theocr.)

(ἀσπίδα Her.; πυρσόν Polyb.)

(πύλας πᾶσιν Soph.)

ἀ. τινά τινα Xen., Polyb., Plut. — провозглашать кого-л. кем-л.

(ἱερόν, θέατρον Plut.)

(ἀσπίδα Her.; πυρσόν Polyb.)

(πύλας πᾶσιν Soph.)

ἀ. τινά τινα Xen., Polyb., Plut. — провозглашать кого-л. кем-л.

(ἱερόν, θέατρον Plut.)

(πέμπειν τι Pind.; ἀσπίδα φέρειν Arph.)

(χλαῖναν Hom.; ὅπλα Plat.)

(ἀσπίδα Arph., Lys.; φροντίδος ἄχθος Aesch.)

(ἀπ΄ ὀμμάτων ὕπνον Eur.; ἀποβληθεὴς τῆς τυραννίδος Πλάτων Plut.)

(τὸν φιλέοντα Theocr.; τὸ ἄγαν Plut.)

(τὸν σῖτον Xen.)

νῆας ἐς πόντον ἀ. Hom. — сталкивать корабли (с берега) в море, т.е. отчаливать, отплывать

(τυραννίδα Her.; πᾶσαν τέν οὐσίαν Plat.; τέν ὄψιν Plut.)

(ἀσπίδα καὴ θώρηκα Hom.; θησαυρόν Anth.)

γενείου λαβεῖν или ἅπτεσθαι Hom. — прикасаться к (чьему-л.) подбородку, т.е. умолять;

(τὸ γ. τέν ἀσπίδα πᾶσαν σκιάζει Her.; ξυρεῖν τὰ γένειά τινος Plut.)

(τῶν σιαγόνων τὸ πρόσθιον γ., sc. ἐστιν Arst.)

ἐπιπρίειν γ. Anth. — скрежетать зубами

(λεόντων γένεια Luc.)

(τέν ἀσπίδα; ὅ ὄχλος διαγριαινόμενος Plut.)

(τὰ πάθη τὰ τῆς ψυχῆς διαγριαινόμενα Plut.)

(δοῦρ΄ ἐλάτης Hom.; δούραθ΄ ἁμάξης Hes.)

(δ. γομφόδετος Aesch. и ποντοπόρον Soph.)

(μείλινον Hom.; δόρατα ἐκ δέρματος τοῦ ἵππου τοῦ ποταμίου Arst.; ἀετὸς χρυσοῦς ἐπὴ δόρατος Xen.)

(λαὸν εὐθύνειν δορί Eur.)

(χάλκεον Hom.; δορὸς λόγχα Eur.; μετὰ ἀσπίδος καὴ δόρατος τὰς πομπὰς ποιεῖν Thuc.)

δορὴ κτήσασθαι Hom. или ἑλεῖν Thuc. — взять с бою, захватить на войне, завоевать;

(ξύμμαχον δ. Aesch.)

(τὸ ναυτικόν Thuc.)

(σῖτα Xen.)

(ὑψηλὰ τείχη Arph.)

(τὸ εὐπρεπὲς τοῦ λόγου Thuc.; ὅπλα εἰς κόσμον ἐκπεπονημένα Xen.; ἐκπεπονημένα διαγράμματα Plat.)

(τέν ὕλην Plut.)

(ἐπιτακτὸν μέτρον Pind.; χωρίον ἐκπεπονημένον Plut.)

(τέν δίαιταν Xen.; τέν τροφήν Arst.)

(ἄγαλμα πέπλοισι Eur.)

(δολιχὰν τρίβον Anth.; ἀέθλους Theocr.)

(τινα μαλθακὸν σιδαρίω Theocr. - v. l. ἐξ ποιέω)

(τὰ ἐντεταλμένα, med. τάδε Eur.)

(ξυνῇ ἐ. ἄκη Aesch.)

(τέν τεκοῦσαν Eur.)

τῶν ἐκδήμων φίλων ἐ. τύχας Eur. — заботиться о судьбе отсутствующих друзей;

(τινα Eur.)

(τὰ πρὸς πόλεμον Xen.; τὰς ὀρχήσεις Polyb.)

(μαθεῖν τι Plut.)

(ἐκπονηθεὴς περὴ ταῦτα и ἐκπονούμενος ταῖς φροντίσι Plut.)

(τινα ποιεῖν τι Eur.)

(θάνατόν τινος Eur.)

(ἅρμα καὴ ἵππους Hom.; ταῦρον διὰ τοῦ ἄστεος Plut.; γῆν πρὸ γῆς ἐλαύνεσθαι Aesch.)

(ἀρίστας βοῶν Hom.; ὅ τι δύναιντο Xen.)

(βόας καὴ μῆλα Hom.; τὰς βοῦς Plat.; λείαν Plut.)

(τινὰ ἐκ δήμου Hom.; τινὰ ἐκ δόμων и ἀφ΄ ἑστίας Aesch.; ἐκ γῆς Soph. и γῆς Eur.; μίασμα Soph. и ἄγος Thuc.)

(νῆα Hom.; τὰς ναῦς Arph.; τριήρεις Plat.)

(τινά Hom.)

(τινὰ σκήπτρῳ Hom.)

(στρατόν Pind.; στρατιήν Her.)

(δόρυ διὰ στήθεσσιν Hom.; χαλκὸν ἐν πλευραῖσι Pind.)

(τινὰ ὦμον φασγάνῳ Hom.; ἐλαύνεσθαι εἰς τὸν μηρόν Luc.)

(τέν οὐλέν ὀδόντι Hom.)

(τι διὰ μέσου τινός Plat.)

πνεῦμα σφοδρῶς ἐλαυνόμενον Arst. — сильный взрыв (сжатого) воздуха;

(τὸν ἑαυτοῦ ὁδόν Arph.)

(τὰ τέλη ἐπὴ τὰς ἐσχάτας τιμάς Plut.)

(τινὰ εἰς ὀργήν Eur.)

(τάφρον Hom.; αὔλακα Hes., Pind.; ἀμπελίδος ὄρχον Arph.)

(τεῖχος Hom.)

(δάκρυ εἰς γαῖαν Eur.)

(κολῳὸν ἔν τισι Hom.)

(ἀρετάς Pind.)

(ἀσπίδα χαλκείην Hom.; ἐληλαμένος σίδηρος Plut.)

(Ἰωνίαν πᾶσαν Aesch.)

(ἐπὴ κύματα Hom.)

(νύκτα διὰ δνοφερήν Hom.)

(ἐς τὸ ἄστυ Her.)

(ἐπὴ τέν Ἀττικήν Plut.)

(εἰς τὰς τάξεις τῶν Ἑλλήνων Xen.)

ἐς πᾶσαν κακότητα ἐλάσαι Her. — совершить всяческие злодеяния;

(ἀσπίδα ἐπὴ πύργῳ Hom.; τι πρὸς τέν γῆν Plat., Polyb. и ἐπὴ γῆς Plat.)

(ἔγχει, ἐπὴ μελίης, χειρὴ γαίης Hom.; βάκτρῳ Eur.)

(τοῖς προσθίοις σκέλεσι Plut.)

λοιπὸν ἔρειδε τὰν γνώμαν Theocr. — подумай об остальном

μηκέτ΄ ἐρείδεσθον Hom. — не напрягайтесь больше, т.е. прекратите борьбу

(ὤμοιν τι Aesch.)

(λίθον ἐπὴ τοίχῳ, v. l. τοίχω Theocr.)

(εὔβοτον ἀμνόν Theocr.)

(τινὰ εὴς ἕδραν Eur.)

(δόρυ πρὸς τεῖχος Hom.; κεφαλέν πρὸς τέν γῆν Arst.)

(πρὸς στέρνα τινά Eur.)

(τινὰ ἐς χεῖράς τινος Theocr.)

(νέφος ἐπὴ τέν γῆν ἐρεῖσαν Plut.)

(βελέεσσιν Hom.; κατά τινος и εἴς τινα Arph.)

ὕπτιος οὔδει ἐρείσθη Hom. — он навзничь повалился на землю;

(ἄγκυραν χθονί Pind.; πλευραῖς ἔγχον Soph.)

(τόξῳ τινά Pind.)

(τὸν πόδα εἰς πηλόν Plat.)

(ὄμμα εἰς γῆν Eur.)

(ἀνταίαν πληγήν Eur.)

(ὁρμαθοὺς μελῶν τέτταρας Arph.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

(ἔκαμόν μοι ὄσσε Hom.; κ. ταῖς ψυχαῖς NT.)

(θυμῷ Pind.)

(σῶσαι τὸν κάμνοντα NT.)

(πάνθ΄ ὅπλα, σκῆπτρον, πέπλους παμποικίλους Hom.)

(τινα βίῃφι Hom.)

(τάλαντα Hom.; τὸ πρόσωπον εἰς τέν γῆν NT.)

(ἅμα τῷ κλῖναι τὸ τρίτον μέρος τῆς νυκτός Polyb.; ἥ ἡμέρα ἤρξατο κ. NT.)

(μάστιγα ποτὴ ζυγόν, σάκεα ὤμοισι Hom.)

(ἅρματα πρὸς ἐνώπια Hom.)

(κλῇθρα Soph.)

(φύλλα κεκλιμένα Hom.)

(τινὰ εἰς εὐνήν Eur.)

κλίνθη κεκμηώς Hom. — (Ахилл) лег усталый;

(ἔντεα χθονὴ κέκλιτο Hom.)

(ἁλί Hom.; εἰς τὰς ἄρκτους Polyb.; πρὸς Φοινίκην Diod.)

(λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισίδι Hom.)

(Ἀλφεοῦ πόρῳ Pind.)

(τι ἐκ τῶν ἀριστερῶν ἐπὴ τὰ δεξιά Plat.)

(ὄσσα πάλιν Hom.)

κ. μάχην Hom. — изменять ход сражения

(Τρῶας Hom.; παρεμβολὰς ἀλλοτρίων NT.)

κ. ἐπ΄ или παρ΄ ἀσπίδα Polyb. — поворачиваться в сторону щита, т.е. налево;

κουφίζοντα Eur. — нетяжелые вещи, легкая поклажа

(τὸ πάθος ἐκούφισε Plut.)

(τὰ σώματα Arst.)

(τὸν νεκρόν Soph.; ἀσπίδα ἀμφὴ βραχίονα Eur.)

(τὸ πλοῖον NT.; κουφισθεισῶν τῶν νεῶν Polyb.)

(τὰ ὀφλήματα Plut.)

κ. τὸν δῆμον τῶν εἰσφορῶν Diod. — уменьшать налоговое бремя народа;

(συμφορὰς λόγῳ Dem.; τὸ πάθος Plut.)

κ. τοὺς νοσοῦντας Plut. — оказывать помощь больным;

(σειρέν ἐξ οὐρανόθεν Hom.; τι ἐπὴ τὸν τράχηλόν τινος NT.)

(τεύχεα προτὴ νηὸν Ἀπόλλωνος Hom.; δῶρόν τι Ἀθάνᾳ Plut.)

(τινὰ ἀπὸ κάλω Arph.; τινὰ ἐπὴ ξύλου NT.). - см. тж. κρέμαμαι

(σειρέν ἐξ οὐρανόθεν Hom.; τι ἐπὴ τὸν τράχηλόν τινος NT.)

(τεύχεα προτὴ νηὸν Ἀπόλλωνος Hom.; δῶρόν τι Ἀθάνᾳ Plut.)

(τινὰ ἀπὸ κάλω Arph.; τινὰ ἐπὴ ξύλου NT.). - см. тж. κρέμαμαι