-
1 οστουν
-
2 ὀστοῦν
τὸ ὀστέον / ὀστοῦν кость (ср. лат. os; анат. остеология) -
3 οστούν
(-έον) τό кость;§ μέχρι μυελού οστέων — очень глубоко, до мозга костей;
λαμβάνω σάρκα και οστά — обретать плоть и кровь, осуществляться, становиться действительностью
-
4 Ὀστοῦν
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > Ὀστοῦν
-
5 ὀστοῦν
-
6 αραιος
I.ἀραιός, ἁραιός31) узкий, тонкий(γλῶσσαι Hom.)
2) тесный(εἴσοδος Hom.)
3) слабый(κνῆμαι, χείρ Hom.; φωνά Theocr.)
4) легкий быстроходный(νῆες Hes.)
5) небольшой глубины(φάλαγγες Xen.)
6) неплотный(ὀμίχλη νέφους Arst.)
7) редкий(τρίχες Arst.)
8) рыхлый, пористый(ὀστοῦν Arst.; σπόγγοι Diod.)
9) скудный(τροφή Arst.)
II.3 и 21) призываемый в молитвах(Ζεύς Soph.)
2) отягощенный проклятьем, проклятый(γονά Aesch.; ἀραῖόν τινα λαβεῖν Soph.)
3) гибельный, губительный, несущий проклятье(τινι Aesch., Soph., Plat.)
-
7 αραιος...
ἁραιός...ἀραιός, ἁραιός31) узкий, тонкий(γλῶσσαι Hom.)
2) тесный(εἴσοδος Hom.)
3) слабый(κνῆμαι, χείρ Hom.; φωνά Theocr.)
4) легкий быстроходный(νῆες Hes.)
5) небольшой глубины(φάλαγγες Xen.)
6) неплотный(ὀμίχλη νέφους Arst.)
7) редкий(τρίχες Arst.)
8) рыхлый, пористый(ὀστοῦν Arst.; σπόγγοι Diod.)
9) скудный(τροφή Arst.)
-
8 ιερος
1) великий, мощный, могучий(ἲς Τηλεμάχοιο, μένος Ἀλκινόοιο, φυλάκων τέλος Hom.)
2) огромный, диковинный, чудовищный(Ἀργείων στρατός, ἰχθύς Hom. - ср. 13; κῦμα Eur.; μέγαν τινὲς οἴονται τὸν ἱερόν Plut.)
3) полновесный, крупный(ἄλφιτον Hom.; Δημήτερος ἀκτή Hes.)
4) роскошный, пышный или священный(ἀλωή, ἐλαίη Hom.; μυρσίνη φόβη Eur.)
5) чудесный, дивный, великолепный(δίφρος Hom.)
6) ниспосланный богами, благодатный(ἦμαρ, κνέφας Hom.; φάος Hes.; ὄμβρος Soph., δρόσοι Eur.)
7) находящийся под покровительством богов, хранимый богами, угодный богам(Τροίης πτολίεθρον Hom.; βασιλεῖς Pind.)
8) посвященный богам, внушающий благоговение, священный(βωμός, δόμος, ποταμός Hom.; δαιμόνων ἀγάλματα Soph.; εἴδωλον Ἥρας Eur.)
9) священный, заповедный(ἄλσος Ἀθηναίης, ἄντρον Νυμφάων Hom.; πέδον Σαλαμῖνος Soph.; χώρα Arst.)
10) священный, неприкосновенный(ἱ. καὴ ἄσυλος δήμαρχος Plut. - лат. tribunus sacrosanctus)
παρθένοι ἱεραί Plut. = αἱ Ἑστιάδες11) священный, культовый(ἑκατόμβη Hom.; χρήματα Plat., Arst.; τριήρης Arst.; ἐσθής Dem.)
ἱ. νόμος περὴ τῆς ἱερομηνίας Dem. — закон о праздновании священного месяца12) устраиваемый в честь богов, религиозный(ἀγῶνες, ἄεθλα Pind.)
13) священный, святой, божественный(γένος, ἀθανάτων Hes. γράμματα Her., NT.)
ἱερὰ νόσος Her., Arst., Plut.; — священная, т.е. падучая болезнь, эпилепсия;ἱερὰ ξυμβουλή Xen. — священный совет, т.е. являющийся делом священного долга или даваемый по чистой совести;ἱερὰ ἄγκυρα Luc. — священный якорь, т.е. последняя надежда;ἱερὸν ὀστοῦν Plut. (лат. os sacrum) — крестцовая кость14) преданный божеству, благочестивый(ἄνθρωπος Arph.; ἱ. καὴ εὐσεβής Soph.). - см. тж. ἱερά и ἱερόν
-
9 κατακαιω
атт. κατακάω (ᾱω)(fut. κατακαύσω, aor. κατέκαυσα - эп. κατέκηα, pf. κατακέκαυκα, эп. 1 л. pl. conjct. κατακήομεν (= κατακήωμεν), inf. κατακαιέμεν, эп. inf. aor. κατακῆαι и κακκῆαι; pass.: fut. κατακαυθήσομαι, aor. 1 κατεκαύθην, aor. 2 κατεκάην)
1) сжигать, предавать сожжению(τινὰ σὺν ἔντεσι Hom.; σάρκα καἰ ὀστοῦν Arst.; τὸ ἄχυρον NT.)
2) уничтожать пожаром, предавать огню(πόλιν Her.)
; pass. сгорать(ἥ οἰκίη κατεκάη Her.)
γῆ κατακεκαυμένη Arst. — выжженная земля3) горетьκατὰ πῦρ ἐκάη Hom. — огонь догорел
-
10 κρανιον
τό [κάρη]1) верхняя часть головы, черепная крышка(ὅθι τε πρῶται τρίχες ἵππων κρανίῳ ἐμπεφύασι Hom.; κεφαλῆς τὸ τριχωτὸν μέρος κ. καλεῖται Arst.)
2) черепная коробка, череп(τὸ τῆς κεφαλῆς ὀστοῦν καλεῖται κ. Arst.; πίνειν ἐκ τῶν κρανίων κεχρυσωμένων Plat.)
3) ( в Иерусалиме) лобное место, Голгофа(Γολγοθᾶ, ὅ ἐστι λεγόμενος κρανίου τόπος NT.)
-
11 μανος
31) редкий, нечастый, широко расставленный(ἴχνη Xen.)
2) неплотный, рыхлый, пористый(σῶμα, ὀστοῦν Plat.)
-
12 οστεον
-
13 πυκνος
πυκνός, ΠυκνόςIII31) плотный, толстый(χλαῖνα Hom.)
2) крепкий, твердый(ὀστοῦν Plat.)
3) частый, густой(σταυροί, θάμνοι Hom.; δένδρα Xen.)
τοξεύματα πολλὰ καὴ πυκνά Her. — туча стрел;πυκνέ θρίξ Xen. и πυκναὴ τρίχες Plat. — густые волосы;πυκνοῖς ὄσσοις δεδορκώς Aesch. — (Аргус), глядящий множеством глаз4) частый, учащенный(σφυγμός Plut.)
τοῖς ἐρωτήμασι πυκνοῖς χρῆσθαι Thuc. — поминутно перебрасываться вопросами5) перен. сильный, тяжелый(ἄχος, ἄτη Hom.)
6) умный, тонкий(μήδεα Hom.; διάνοια Plat.)
-
14 Πυκνος...
Πυκνός...πυκνός, ΠυκνόςIII31) плотный, толстый(χλαῖνα Hom.)
2) крепкий, твердый(ὀστοῦν Plat.)
3) частый, густой(σταυροί, θάμνοι Hom.; δένδρα Xen.)
τοξεύματα πολλὰ καὴ πυκνά Her. — туча стрел;πυκνέ θρίξ Xen. и πυκναὴ τρίχες Plat. — густые волосы;πυκνοῖς ὄσσοις δεδορκώς Aesch. — (Аргус), глядящий множеством глаз4) частый, учащенный(σφυγμός Plut.)
τοῖς ἐρωτήμασι πυκνοῖς χρῆσθαι Thuc. — поминутно перебрасываться вопросами5) перен. сильный, тяжелый(ἄχος, ἄτη Hom.)
6) умный, тонкий(μήδεα Hom.; διάνοια Plat.)
-
15 ιερός
η, ό [ά, όν ] церк., перен. святой, священный;ιερός καί απαραβίαστος — священный и неприкосновенный;
ιερό καθήκον — святая обязанность, священный долг;
ιερή υποχρέωση — священная обязанность;
ιερά άμφια — церковное облачение;
διατηρώ ιερή τη μνήμη — свято хранить память;
§ Ιερά εξέταση а) (святая) инквизиция; б) пытки (во время допроса);ιερά νόσος — эпилепсия;
ιερόν οστούν анат. — крестец;
ιερά ιστορία — священная история, закон божий;
Ιερή συμμαχία ист. Священный союз;ιερός λόχος — а) ист. отряд добровольцев (созданный Ипсиланти в Молдавии, в начале восстания греков против турецкого ига в 1821 г); — б) студенческий вооружённый отряд
-
16 κρανιακός
η, ό[ν] черепной;κρανιακόν οστούν — черепная кость
-
17 κροταφιαίος
α, ον, κροταφικός, ή, ό[ν] височный;κροταφικόν οστούν — височная кость
-
18 μετωπιαίος
α, ο[ν] лобный;μετωπιαον οστούν (άντρον) — лобная кость (пазуха)
-
19 μηριαίος
αία, ο[ν], μηρικός, ή, ό[ν] анат. бедренный;μηριαίον οστούν — бедренная кость
-
20 ωλένη
η анат. локтевая кость; локоть;τό οστούν της ωλένης — локтевая кость
- 1
- 2
См. также в других словарях:
ὀστοῦν — ὀστέον d Fr. neut nom/voc/acc sg (attic epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
τοὐστοῦν — ὀστοῦν , ὀστέον d Fr. neut nom/voc/acc sg (attic epic doric) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οστό — το (ΑΜ όστοῡν, Α ασυναίρ. τ. ὀστέον, ποιητ. τ. ὀστεῡν, πιθ. αιολ. τ. ὄστιον) υπόλευκο και σκληρό όργανο, ένα από τα στοιχεία τού σκελετού τού ανθρώπου και τών σπονδυλοζώων, το κόκαλο νεοελλ. φρ. α) «παίρνω σάρκα και οστά» (για ιδέα, προσπάθεια ή… … Dictionary of Greek
Liste der unregelmäßigen Substantive im Neugriechischen — Unregelmäßige Substantive im Neugriechischen sind Substantive, die sich in verschiedenerlei Hinsicht grammatikalisch anders verhalten als die Mehrheit der neugriechischen Substantive. Inhaltsverzeichnis 1 Übersicht 2 Gebrauch 3 Substantive mit… … Deutsch Wikipedia
Liste unregelmäßiger Substantive im Neugriechischen — Unregelmäßige Substantive im Neugriechischen sind Substantive, die sich in verschiedenerlei Hinsicht grammatikalisch anders verhalten als die Mehrheit der neugriechischen Substantive. Inhaltsverzeichnis 1 Übersicht 2 Gebrauch 3 Substantive mit… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Nomen im Neugriechischen — Unregelmäßige Substantive im Neugriechischen sind Substantive, die sich in verschiedenerlei Hinsicht grammatikalisch anders verhalten als die Mehrheit der neugriechischen Substantive. Inhaltsverzeichnis 1 Übersicht 2 Gebrauch 3 Substantive mit… … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige Substantive im Neugriechischen — sind Substantive, die sich in verschiedenerlei Hinsicht grammatikalisch anders verhalten als die Mehrheit der neugriechischen Substantive. Inhaltsverzeichnis 1 Übersicht 2 Gebrauch 3 Substantive mit individuellem Deklinationsschema … Deutsch Wikipedia
Unregelmäßige neugriechische Substantive — Unregelmäßige Substantive im Neugriechischen sind Substantive, die sich in verschiedenerlei Hinsicht grammatikalisch anders verhalten als die Mehrheit der neugriechischen Substantive. Inhaltsverzeichnis 1 Übersicht 2 Gebrauch 3 Substantive mit… … Deutsch Wikipedia
κνήμη — Το τμήμα του κάτω άκρου, δηλαδή του ποδιού, που περιλαμβάνεται μεταξύ των αρθρώσεων του γόνατος και της ποδοκνημικής· ανατομικά, διακρίνεται σε δύο μέρη: το εμπρός και το πίσω, που χωρίζονται μεταξύ τους από έναν υμένα που εκτείνεται μεταξύ… … Dictionary of Greek
οστέωση — η (Μ ὀστέωσις και ὄστωσις) ο σχηματισμός τών οστών νεοελλ. 1. (ιστολ.) σύνολο ιστικών και βιοχημικών διεργασιών που καταλήγουν, με την καθίζηση αλάτων ασβεστίου, στην παραγωγή οστίτη ιστού, που αποτελεί ένα από τα στάδια τού σχηματισμού τών οστών … Dictionary of Greek
οστεομυελίτιδα — (Ιατρ.). Φλεγμονώδης εξεργασία, η οποία προσβάλλει όλους τους ιστούς που συγκροτούν το οστό, δηλαδή το κυρίως οστό και τον μυελό. Κύριο αίτιο είναι ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος, αλλά ο. μπορεί να προκληθεί και από άλλα μικρόβια, όπως ο στρεπτόκοκκος … Dictionary of Greek