-
1 zrażać
impf ⇒ zrazić* * *to alienate, to antagonize* * *ipf.alienate, antagonize; zrażać kogoś do siebie antagonize sb; zrażać kogoś opryskliwością discourage sb with being surly.ipf.(= rozczarowywać się) become discouraged; ( w obliczu trudności) lose heart; zrażać się do kogoś/czegoś take a dislike to sb/sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zrażać
-
2 zrażać
zrażać (-am) < zrazić> (-żę): zrażać do siebie (A) gegen sich aufbringen (A), es verderben (mit D);zraża mnie do niego jego zarozumiałość seine Überheblichkeit stößt mich ab, seine Überheblichkeit ist mir höchst unsympathisch;nie zrażać się (I) sich nicht abschrecken lassen, sich nicht entmutigen lassen (durch A);zrażać się do k-o gegen jemanden Widerwillen oder Abneigung empfinden -
3 zrażać
-
4 zrażać
1. décourager2. désobliger3. rebuter4. repousser5. écœurer6. éloigner -
5 zrażać
відштовхувати; розчаровувати -
6 zrażać
αποθαρρύνω -
7 zrażać się
несов. do kogo-czegoSyn: -
8 zrażać\ się
несов. do kogo-czego терять симпатию к кому, разочаровываться в ком-чём; терять охоту к чему -
9 zrażać się
vr( rozczarowywać się) to become disaffected; (w obliczu trudności itp.) to lose heartThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zrażać się
-
10 zrażać się
розчаровуватися -
11 zrazić
* * *pf.pf.zob. zrażać się.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zrazić
-
12 odrażać
odraża|ć\odrażaćny несов. уст. внушать отвращение; отталкивать+odstręczać, zrażać, zniechęcać
* * *odrażany несов. уст.внуша́ть отвраще́ние; отта́лкиватьSyn: -
13 odstręczać
глаг.• отталкивать* * *odstręcza|ć\odstręczaćny несов. отталкивать; отпугивать; ср. odstręczyć+zniechęcać, zrażać, odstraszać
* * *odstręczany несов.отта́лкивать; отпу́гивать; ср. odstręczyćSyn: -
14 uprzedzać
глаг.• опережать• предварить• предвидеть• предвосхитить• предвосхищать• предостерегать• предупредить• предупреждать• упредить• упреждать* * *uprzedza|ć\uprzedzaćny несов. 1. предупреждать;2. kogo do kogo-czego восстанавливать, (враждебно) настраивать кого против кого-чего; 3. опережать; ср. uprzedzić+2. zniechęcać, zrażać 3. ubiegać
* * *uprzedzany несов.1) предупрежда́ть3) опережа́ть; ср. uprzedzićSyn: -
15 zniechęcać
-
16 zrazić
-
17 zrazić
perf,\zrazić kogoś do siebie es sich +dat mit jdm verderben, jdn gegen sich +akk einnehmen\zrazić się do kogoś von jdm enttäuscht werden\zrazić się do czegoś Gefallen an etw +dat verlierennie zrażać się niepowodzeniami sich +akk durch Misserfolge nicht entmutigen lassen -
18 niepowodzenie
* * *n.failure; skazany na niepowodzenie destined l. doomed to fail; doznać niepowodzenia fail; (nie) zrażać się niepowodzeniami (not) lose heart.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > niepowodzenie
-
19 przeciwności
- ci; pl* * *pl.Gen. -i adversities, misfortunes; przeciwności losu life's adversities, reverses of fortune; nie zrażać się przeciwnościami not get discouraged by adversities; dzielnie stawić czoła przeciwnościom face adversities with courage; pogodzić się z przeciwnościami losu take the bitter with the sweet.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przeciwności
-
20 przestraszać
ipf.1. (= wywołać strach) frighten, scare.2. (= zniechęcać, zrażać) discourage, deter; nie przestraszają go żadne przeciwności he is undeterred by any opposition.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przestraszać
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zrażać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zrażaćam, zrażaća, zrażaćają, zrażaćany {{/stl 8}}– zrazić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zrażę, zrażaćzi, zraź, zrażony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, że ktoś zaczyna odczuwać do kogoś, do czegoś niechęć, odrazę … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrażać się – zrazić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} tracić chęć, ochotę do czegoś; tracić życzliwe uczucia wobec kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zrażał się łatwo. Zraził się do swojego nauczyciela. Zraził się do pracy zespołowej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrażać — → zrazić … Słownik języka polskiego
zrazić — dk VIa, zrażę, zrazićzisz, zraź, zrazićził, zrażony zrażać ndk I, zrazićam, zrazićasz, zrazićają, zrazićaj, zrazićał, zrazićany «zniechęcić kogoś czymś, spowodować czyjąś niechęć, odrazę do siebie, do kogoś, do czegoś» Zrazić kogoś opryskliwością … Słownik języka polskiego
przeciwność — ż V, DCMs. przeciwnośćści; lm MD. przeciwnośćści «niepomyślne zdarzenie, niepowodzenie, przeszkoda, trudność» Przeciwności życiowe. Przeciwności losu. Borykać się, walczyć z przeciwnościami. Zrażać się, nie zrażać się przeciwnościami … Słownik języka polskiego
zniechęcać — ndk I, zniechęcaćam, zniechęcaćasz, zniechęcaćają, zniechęcaćaj, zniechęcaćał, zniechęcaćany zniechęcić dk VIa, zniechęcaćcę, zniechęcaćcisz, zniechęcaćchęć, zniechęcaćcił, zniechęcaćcony «odbierać komuś chęć, zapał, ochotę do czegoś; zrażać do… … Słownik języka polskiego
niepowodzenie — n I; lm D. niepowodzeniedzeń «brak powodzenia, nieudane przedsięwzięcie, niepomyślny bieg spraw, obrót rzeczy; porażka, klęska» Niepowodzenia szkolne, życiowe. Doznać w czymś niepowodzenia. Nie zrażać się niepowodzeniem … Słownik języka polskiego
odepchnąć — dk Va, odepchnąćpchnę, odepchnąćpchniesz, odepchnąćpchnij, odepchnąćpchnął, odepchnąćpchnęła, odepchnąćpchnęli, odepchnąćpchnięty odpychać ndk I, odepchnąćam, odepchnąćasz, odepchnąćają, odepchnąćaj, odepchnąćał, odepchnąćany «odsunąć kogoś, coś… … Słownik języka polskiego
odmowa — ż IV, CMs. odmowawie; lm D. odmowamów «odrzucenie jakiejś propozycji, prośby; odpowiedź odmowna» Kategoryczna, stanowcza, zdecydowana odmowa. Odmowa zeznań. Spotkać się z odmową. Nie zrażać się odmową … Słownik języka polskiego
odpychać — ndk I, odpychaćam, odpychaćasz, odpychaćają, odpychaćaj, odpychaćał, odpychaćany 1. forma ndk czas. odepchnąć (p.) 2. «powodować niechęć; zrażać kogoś czymś, odstręczać od kogoś, czegoś» Odpychać swym zachowaniem. Odpychać od siebie ludzi… … Słownik języka polskiego
razić — ndk VIa, rażę, razićzisz, raź, razićził, rażony 1. «obrażać poczucie estetyczne, poczucie przyzwoitości, uczciwości; sprawiać przykre wrażenie, niemile uderzać, zrażać» Raził otoczenie swoim zachowaniem. Nikogo nie raził jej strój. Mieszkanie… … Słownik języka polskiego