-
1 zdumieć
-
2 zdumieć
-
3 zdumieć
глаг.• дивить• изумить• изумлять• ошеломлять• поражать• поразить• удивить• удивлять* * *zdumi|eć\zdumiećony сов. изумить, удивить+* * *zdumiony сов.изуми́ть, удиви́тьSyn: -
4 zdumieć
(-eję, -ejesz); vb; od zdumiewaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdumieć
-
5 zdumieć
1. ébahir2. étonner -
6 zdumieć
vt pf -
7 zdumieć
şaşırtmak -
8 zdumieć
здивувати; приголомшити -
9 zdumieć
1 gitla2 gulat3 sindak -
10 zdumieć
pasmar -
11 zdumieć (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdumieć (się)
-
12 zdumieć się
-
13 zdumieć\ się
сов. изумиться, удивиться -
14 zdumieć się
здивуватися, приголомшитися -
15 zdumiewać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zdumiewać
-
16 zdziwić
глаг.• дивить• изумить• изумлять• поражать• поразить• удивить• удивлять* * *zdziwi|ć\zdziwićony сов. удивить+* * *zdziwiony сов.удиви́тьSyn: -
17 astound
[ə'staund]vt* * *(to make (someone) very surprised: I was astounded to hear of his imprisonment.) zdumieć -
18 zadziwiać
impf ⇒ zadziwić* * *to astonish, to amaze* * *ipf.(= wywołać podziw) win admiration, arouse admiration; (= zdumieć) astonish, amaze.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zadziwiać
-
19 изумлять
глаг.• dziwić• zadziwiać• zadziwić• zaskakiwać• zaskoczyć• zdumiewać• zdumieć• zdziwić* * *dziwić, zdumiewać, zadziwiać -
20 ошеломлять
глаг.• odurzać• ogłupiać• ogłupić• ogłuszać• ogłuszyć• oszałamiać• oszołomić• osłupieć• zdumiewać• zdumieć• zmieszać* * *
См. также в других словарях:
zdumieć — dk III, zdumiećeję, zdumiećejesz, zdumiećej, zdumiećmiał, zdumiećeli, zdumiećmiały, zdumiećmiali zdumiewać ndk I, zdumiećam, zdumiećasz, zdumiećają, zdumiećaj, zdumiećał «zaskoczyć, zadziwić» Zdumiał wszystkich swoją erudycją. Zdumiewasz mnie… … Słownik języka polskiego
zdumieć (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zdumiewać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdumiewać się – zdumieć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} dziwić się bardzo komuś bądź czemuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdumiał się na jego widok. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdumiewać — → zdumieć … Słownik języka polskiego
zadziwić — dk VIa, zadziwićwię, zadziwićwisz, zadziwićdziw, zadziwićwił, zadziwićwiony zadziwiać ndk I, zadziwićam, zadziwićasz, zadziwićają, zadziwićaj, zadziwićał, zadziwićany «wywołać podziw, wprawić kogoś w zdumienie, zaskoczyć kogoś czymś niezwykłym;… … Słownik języka polskiego
otworzyć — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
otwierać — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
zdębieć — dk III, zdębiećeję, zdębiećejesz, zdębiećej, zdębiećbiał, zdębiećeli, zdębiećbiały, zdębiećbiali 1. pot. «zdumieć się, osłupieć» Zdębiał w pierwszej chwili. Zdębieć na widok czegoś. 2. pot. «o niektórych potrawach ugotowanych: stracić właściwy… … Słownik języka polskiego
zdumienie — n I 1. rzecz. od zdumieć. 2. «stan człowieka, który się czymś zdumiał; zdziwienie» Nieopisane, niesłychane zdumienie. Okrzyk, wyraz zdumienia. Spostrzec coś ku swemu zdumieniu. Oniemieć ze zdumienia. Wywołać zdumienie. Wprawić kogoś w zdumienie … Słownik języka polskiego