-
1 zawołać
wołać do k-o jemandem zurufen;wołać o pomoc Hilfe rufen;wołać do telefonu k-o fam. jemanden ans Telefon holen;wołać o pomstę do nieba fig zum Himmel schreien -
2 zawołać
-
3 wołać
wołać do k-o jemandem zurufen;wołać o pomoc Hilfe rufen;wołać do telefonu k-o fam. jemanden ans Telefon holen;wołać o pomstę do nieba fig zum Himmel schreien -
4 przywołać
przywołać [pʃɨvɔwaʨ̑], przywoływać [pʃɨvɔwɨvaʨ̑]1) ( zawołać) [herbei]rufen\przywołać wspomnienia sich +akk [an etw +akk ] zurückerinnern3) \przywołać coś na pamięć etw ins Gedächtnis zurückrufen -
5 Chor
im \Chor rufen zawołać chórem -
6 mögen
mögen ['mø:gən] <mag, mochte, gemocht>1. vt1) ( gern haben) lubić2) ( haben wollen)was möchten Sie, bitte? czego Pan sobie życzy?ich möchte [gern] eine Tasse Tee poproszę filiżankę herbaty3) ( erwarten)sie möchte, dass ich einen Bericht schreibe [ona] życzy sobie, żebym napisał sprawozdanie2. <mochte, gemocht> vi1) ( wollen) życzyć sobienicht \mögen nie życzyć sobieer möchte [gern] [on] życzy sobiesie möchte nach Hause [ona] chciałaby [pójść] do domu3) (fam: können)ich mag nicht mehr więcej nie mogę1) ( wollen)sie möchte hier bleiben [ona] chciałaby tutaj zostaćer möchte lieber heimgehen [on] wolałby pójść do domudas mag schon stimmen to by się zgadzałomag sein, dass... może być i tak, że...3) ( sollen)Sie möchten ihn bitte zurückrufen zechce go Pan zawołać z powrotem4) (geh: als Ausdruck eines Wunschs)\mögen sie miteinander glücklich werden! oby byli ze sobą szczęśliwi!5) ( geneigt sein)man möchte meinen, dass... jest podstawa, by sądzić, że...
См. также в других словарях:
zawołać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wołać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawołać — dk I, zawołaćam, zawołaćasz, zawołaćają, zawołaćaj, zawołaćał, zawołaćany 1. «powiedzieć coś głosem podniesionym, odezwać się głośno; krzyknąć, wykrzyknąć» Zawołać gromkim, tubalnym głosem. Ktoś głośno zawołał. 2. «wołając rozkazać, polecić komuś … Słownik języka polskiego
wołać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wołaćam, wołaća, wołaćają, wołaćany {{/stl 8}}– zawołać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} głośno mówiąc, krzycząc, przyzywać kogoś; zwracając się do … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poznać — 1. Ktoś kogoś nie poznaje a) «ktoś udaje, że kogoś nie zna, nie zauważa»: Przecież to ty, chciałbym zawołać, byłeś moim wiernym odbiciem, towarzyszyłeś mi tyle lat, a teraz nie poznajesz mnie! B. Schulz, Sanatorium. b) «ktoś dostrzega w kimś… … Słownik frazeologiczny
poznawać — 1. Ktoś kogoś nie poznaje a) «ktoś udaje, że kogoś nie zna, nie zauważa»: Przecież to ty, chciałbym zawołać, byłeś moim wiernym odbiciem, towarzyszyłeś mi tyle lat, a teraz nie poznajesz mnie! B. Schulz, Sanatorium. b) «ktoś dostrzega w kimś… … Słownik frazeologiczny
krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… … Słownik języka polskiego
powołać — dk I, powołaćam, powołaćasz, powołaćają, powołaćaj, powołaćał, powołaćany powoływać ndk VIIIa, powołaćłuję, powołaćłujesz, powołaćłuj, powołaćywał, powołaćywany 1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować» Powołać… … Słownik języka polskiego
przywołać — dk I, przywołaćam, przywołaćasz, przywołaćają, przywołaćaj, przywołaćał, przywołaćany przywoływać ndk VIIIa, przywołaćłuję, przywołaćłujesz, przywołaćłuj, przywołaćywał, przywołaćywany 1. «wołając spowodować czyjeś przyjście, przybycie, zbliżenie … Słownik języka polskiego
przyzwać — dk IX, przyzwaćzwę, przyzwaćzwiesz, przyzwaćzwij, przyzwaćzwał, przyzwaćzwany przyzywać ndk I, przyzwaćam, przyzwaćasz, przyzwaćają, przyzwaćaj, przyzwaćał, przyzwaćany, książk. «zawołać do siebie; dać komuś znak, aby się zbliżył, przybył; wezwać … Słownik języka polskiego
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
wznieść — dk XI, wzniosę, wzniesiesz, wznieś, wzniósł, wzniosła, wznieśli, wzniesiony, wzniósłszy wznosić ndk VIa, wznoszę, wznieśćsisz, wznoś, wznieśćsił, wznoszony 1. «unieść wysoko, wyciągnąć w górę; podnieść» Wznieść rękę ku górze. Wznieść szablę do… … Słownik języka polskiego