-
1 zabierać
глаг.• брать• взимать• взять• возыметь• восхищать• забирать• забрать• занимать• обдирать• обнажать• оголять• отнимать• принимать• принять• простужать• раздевать• снимать• убрать• уносить• устранять* * *zabiera|ć\zabieraćny несов. 1. забирать, брать;2. отнимать, забирать; ср. zabrać+1. brać 2. pozbawiać, odbierać
* * *zabierany несов.1) забира́ть, брать2) отнима́ть, забира́ть; ср. zabraćSyn: -
2 zabierać\ się
zabiera|ć sięнесов. 1. do kogo-czego браться, приниматься за кого-что; приступать к чему, 2. z kim присоединяться к кому, отправляться с кем;3. уходить, убираться posp.; \zabierać\ sięj się (stąd)! разг. убирайся (отсюда)!; ср. zabrać się+1. brać się, rozpoczynać, zaczynać
-
3 zabierać się
несов.3) уходи́ть, убира́ться posp.zabieraj się — ( stąd)! разг. убира́йся (отсю́да)!; ср. zabrać się
Syn: -
4 odbierać
глаг.• взимать• забирать• инкассировать• набирать• отбирать• отнимать• получать• принимать• принять• собирать* * *1) (dostawać) получать2) odbierać (np. ochotę) отбивать3) odbierać (o odbiorniku) работать, принимать4) odbierać (pozbawiać) лишать5) odbierać (przyjmować) принимать6) odbierać (w grze) отыгрывать7) odbierać (zabierać skądś) забирать, брать8) odbierać (zabierać komuś) отбирать, отниматьwybierać, selekcjonować отбирать (выбирать)* * *odbiera|ć\odbieraćny несов. 1. komu отнимать, отбирать у кого;2. принимать, получать; 3. (zabierać skądś) забирать, брать; 4. работать, принимать (о радиоприёмнике, телевизоре); ср. odebrać 1-3+1. zabierać 2. otrzymywać, dostawać
* * *odbierany несов.1) komu отнима́ть, отбира́ть у кого2) принима́ть, получа́ть3) ( zabierać skądś) забира́ть, брать4) рабо́тать, принима́ть (о радиоприёмнике, телевизоре); ср. odebrać 1)-3)Syn: -
5 konfiskować
глаг.• забрать• изымать• конфисковать• убрать* * *konfiskowa|ć\konfiskowaćny несов. конфисковать+rek-wirować, zabierać
* * *konfiskowany несов.конфискова́тьSyn: -
6 przystępować
глаг.• подступать• примыкать• присоединять• приступать* * *несов. do kogo-czego 1. подступать, подходить к кому-чему;2. присоединяться, примыкать к кому-чему; 3. приступать к чему, браться за что; ср. przystąpić+1. przybliżać się 2. przystawać 3. rozpoczynać, zabierać się, brać się
* * *несов. do kogo-czego1) подступа́ть, подходи́ть к кому-чему2) присоединя́ться, примыка́ть к кому-чему3) приступа́ть к чему, бра́ться за что; ср. przystąpićSyn: -
7 imać się
несов. czego книжн.1) бра́ться, принима́ться за что2) ( kogoś) братьchoroby, kule się go nie imają — никака́я боле́знь его́ не берёт, его́ пу́ли не беру́т
Syn:brać się, zabierać się 1) -
8 ubierać
-
9 ubierać się
одеватьсяsprzątać разг. убираться (наводить порядок)pot. zabierać się, wynosić się разг. убираться (уходить)* * *несов.одева́ться -
10 wynosić
глаг.• возвеличивать• восхвалять• выделывать• вытаскивать• делать• наделать• обанкротиться• оказывать• превозносить• производить• сделать• совершать• совершить• составлять* * *1) (chwalić, wywyższać) возвышать, восхвалить, превозносить2) wynosić (równać się) равняться, составлять3) wynosić (w górę) поднимать (наверх)4) wynosić (zabierać) выносить (забирать)5) wynosić (zdobywać doświadczenie) выносить (получать опыт)6) wynosić (dziecko) выносить (ребёнка)wystawiać (w przód) выносить (вперёд)wydawać (np. postanowienie, wyrok), ferować (wyrok) выносить (напр. постановление, приговор)znosić (wytrzymywać) выносить (переносить, терпеть)ukształtować, wykształtować (pomysł) перен. выносить (идею)znosić (np. ubranie) разг. выносить (износить)powynosić разг. выносить (перенести всё полностью)* * *wyno|sić%1, \wynosićszę, \wynosićszony несов. 1. выносить;2. уносить, таскать; 3. составлять; ср. wynieść;● \wynosić pod niebiosa превозносить до небес
* * *I wynoszę, wynoszony несов.1) выноси́ть2) уноси́ть, таска́ть3) составля́ть; ср. wynieść•II wynoszony сов.износи́ть (одежду и т. п.) -
11 imać\ się
несов. czego книжн. 1. браться, приниматься за что;2. (kogoś) брать; choroby, kule się go nie imają никакая болезнь его не берёт, его пули не берут+1. brać się, zabierać się
См. также в других словарях:
zabierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zabieraćam, zabieraća, zabieraćają, zabieraćany {{/stl 8}}– zabrać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, zabieraćbiorę, zabieraćbierze, zabieraćbierz, zabieraćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabierać się – zabrać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przystępować do robienia czegoś; zaczynać, rozpoczynać robienie czegoś; brać się za coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabierać się do pracy. Nie mogę zabrać się do pisania pracy… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabierać – zabrać głos — {{/stl 13}}{{stl 7}} publicznie wyrażać, wypowiadać swoje zdanie, przemawiać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na wstępie zabrał głos przewodniczący. Nie zabierać głosu w dyskusji. Zabrać głos w polemice prasowej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabierać – zabrać — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}czas {{/stl 13}}{{stl 7}} zajmować, absorbować kogoś czymś, zwykle swoimi sprawami, problemami, swoją osobą itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przepraszać kogoś, że zabiera mu się czas. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabierać się — euf. Zabrać się (z tego świata) «umrzeć»: (...) tak szybko zabrał się z tego świata... Roz bezp 1999. Zabierać się do czegoś jak pies do jeża zob. pies 24 … Słownik frazeologiczny
zabierać — euf. Wojna, choroba, śmierć itp. kogoś zabrała «ktoś zginął na wojnie, ktoś umarł»: Ofensywa niemiecka na Verdun w czasie I wojny zabrała wszystkich mężczyzn w rodzinie Dominique. Trzech synów zginęło w bitwie, pradziadek zmarł kilka lat po… … Słownik frazeologiczny
zabierać — → zabrać … Słownik języka polskiego
brać – wziąć [zabierać – zabrać] kuper [tyłek] w garść [w troki] — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} opuszczać jakieś miejsce, pomieszczenie, wynosić się, odchodzić skądś; zabierać się, zbierać się skądś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wziął kuper w garść i więcej się nie pokazywał. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabrać — dk IX, zabraćbiorę, zabraćbierzesz, zabraćbierz, zabraćał, zabraćany zabierać ndk I, zabraćam, zabraćasz, zabraćają, zabraćaj, zabraćał, zabraćany 1. «pozbawić kogoś czegoś, odebrać coś komuś, wziąć coś sobie» Zabrać koleżance książkę. Złodzieje… … Słownik języka polskiego
brać się – wziąć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} chwytać rękami samego siebie, jakąś część swojego ciała : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z bólu aż brał się za głowę. Wziąć się pod boki. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego