-
1 zabarwienie
сущ.• колорит• краска• окраска• оттенок• тон• цвет* * *☼ окраска ž+barwa, kolor
* * *сокра́ска żSyn: -
2 zabarwienie
n окраскаKrótki rosyjsko-polski i polsko-rosyjski Słownik Polytechnic > zabarwienie
-
3 barwa
сущ.• звук• колорит• краситель• краска• окраска• оттенок• тембр• тон• цвет* * *barw|a♀ 1. цвет ♂, краска, окраска;\barwa ochronna защитная окраска; \barwaу ciepłe, zimne тёплые, холодные тона;
2. муз. тембр ♂;\barwa dźwięku тембр звука; ● malować w czarnych \barwaach рисовать в мрачных тонах; polskie \barway narodowe польские национальные цвета (белый и красный);
bronić barw Polski спорт. защищать спортивную честь (цвета) Польши+1. kolor, zabarwienie
* * *ж1) цвет m, кра́ска, окра́скаbarwa ochronna — защи́тная окра́ска
barwy ciepłe, zimne — тёплые, холо́дные тона́
2) муз. тембр mbarwa dźwięku — тембр зву́ка
•- polskie barwy narodowe
- bronić barw PolskiSyn:kolor, zabarwienie 1) -
4 nuta
сущ.• внимание• заметка• замечание• записка• нота• пометка• примечание* * *nut|a♀ 1. нота;2. \nutaу мн. ноты; grać z nut играть по нотам; 3. перен. нотка, тон ♂;\nuta
groźby угрожающая нотка;4. мелодия;\nuta piosenki мелодия песенки;
● kłamać jak z nut врать без запинки (без зазрения совести);mówić (gadać) jak z nut говорить как по писаному+3. nui-ka, odcień, zabarwienie
* * *ж1) но́та2) nuty мн но́тыgrać z nut — игра́ть по но́там
3) перен. но́тка, тон mnuta groźby — угрожа́ющая но́тка
4) мело́дияnuta piosenki — мело́дия пе́сенки
•- mówić jak z nut
- gadać jak z nutSyn: -
5 ubarwienie
сущ.• окраска• цвет* * *☼ окраска ž;\ubarwienie ochronne защитная окраска
+ zabarwienie* * *сокра́ска żubarwienie ochronne — защи́тная окра́ска
Syn:
См. также в других словарях:
zabarwienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. zabarwić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} barwa, kolor, odcień jakiegoś koloru : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabarwienie — n I 1. rzecz. od zabarwić. 2. «barwa, kolor» Dyskretne, jaskrawe, subtelne zabarwienie czegoś. Zabarwienie gleby, skały, liści. Zabarwienie twarzy. Mieć, przybrać jakieś zabarwienie. przen. a) «charakter, odcień, piętno» Zabarwienie polityczne,… … Słownik języka polskiego
akcent — m IV, D. u, Ms. akcentncie; lm M. y 1. «zjawisko fonetyczne polegające na wyróżnieniu sylaby w wyrazie za pomocą zwiększenia siły artykulacyjnej (akcent dynamiczny, ekspiracyjny, przycisk), zmiany wysokości tonu (akcent toniczny) lub wydłużenia… … Słownik języka polskiego
akcentować — ndk IV, akcentowaćtuję, akcentowaćtujesz, akcentowaćtuj, akcentowaćował, akcentowaćowany 1. «wyróżniać głoskę, sylabę w wyrazie, wyraz w zdaniu za pomocą siły artykulacyjnej, wysokości tonu lub iloczasu» Prawidłowo, błędnie, wyraźnie akcentować.… … Słownik języka polskiego
alochromatyczny — ∆ miner. Minerał alochromatyczny «minerał mający rozmaite zabarwienie, zależnie od zawartości obcych domieszek» … Słownik języka polskiego
antymetabola — ż I, DCMs. antymetabolali; lm D. antymetabolaol lit. «figura stylistyczna o konstrukcji symetrycznej polegająca na użyciu tych samych wyrazów w zmienionym porządku; może się łączyć ze zmianą sensu na przeciwny, często ma zabarwienie ironiczne lub … Słownik języka polskiego
chromatyzm — m IV, D. u, Ms. chromatyzmzmie, blm fiz. «zabarwienie obrazu powstające na skutek rozszczepienia promieni świetlnych w soczewce (aberracji chromatycznej)» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
chromogeniczny — «związany z chromogenami; wywołujący zabarwienie» ∆ biol. Bakterie chromogeniczne «bakterie wytwarzające w różnych pożywkach barwne produkty przemiany materii» … Słownik języka polskiego
chromoplast — m IV, D. u, Ms. chromoplastaście; lm M. y bot. chromoplasty «różnokształtne ciałka (plastydy) w cytoplazmie komórek roślinnych, zawierające barwnik (żółty i pomarańczowy) i nadające zabarwienie np. kwiatom, owocom roślin» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
cyjanoza — ż IV, CMs. cyjanozazie, blm med. «sine zabarwienie skóry będące wynikiem niedostatecznego utlenienia krwi, spotykane przy zaburzeniach układu oddechowego i krwionośnego oraz zatruciach; sinica» ‹n. łac. z gr.› … Słownik języka polskiego
czarność — ż V, DCMs. czarnośćści, blm 1. rzad. «kolor czarny; czerń» Czarność węgla, smoły. 2. rzad. «brak światła; ciemność, mroczność» Czarność nocy. 3. rzad. «ciemne zabarwienie skóry, włosów» Przy jasnej sukience raziła czarność opalenizny … Słownik języka polskiego
