-
1 wzniecić
глаг.• разжечь* * *wzniec|ić\wzniecićę, \wzniecićony сов. разжечь;\wzniecić miłość зажечь любовь; \wzniecić pożar поджечь, вызвать пожар
+ rozniecić* * *wzniecę, wzniecony сов.разже́чьwzniecić miłość — заже́чь любо́вь
wzniecić pożar — подже́чь, вы́звать пожа́р
Syn: -
2 wzniecić
-
3 wzniecić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wzniecić
-
4 wzniecić
1. inspirer2. rallumer3. susciter -
5 wzniecić
1. розпалити, запалити;2. запалити, збудити (перен.);3. підняти (куряву) -
6 wzniecić bunt
разжечь бунтOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzniecić bunt
-
7 wzniecić konflikt
разжечь конфликтOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzniecić konflikt
-
8 wzniecić pożar
разжечь пожарOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzniecić pożar
-
9 wzniecić się
1. розпалитися, запалитися;2. збудитися (перен.) -
10 wzniecać
impf ⇒ wzniecić* * *(ogień, pożar) to start; (kurz, tuman) to stir up, to kick up; (przen: bunt, niepokój) to incite* * *ipf.wzniecić pf.2. ( uczucie) incite; (bunt, rewoltę) raise; (niepokoje społeczne, rewolucję) foment.3. (= powodować wzbijanie się w powietrze) raise, stir up, kick up.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wzniecać
-
11 wzniecać
-
12 namiętność
- ci; -ci; gen pl; -ci; f* * *f.passion (ku czemuś l. do czegoś for sth); wzniecić w kimś namiętność kindle a passion in sb.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > namiętność
-
13 nienawiść
- ci; fhatred, hate* * *f.hatred, hate (do kogoś/czegoś for l. towards sb/sth); budzić w kimś nienawiść instill hatred in sb; być chorym z nienawiści be consumed with hatred; czuć l. żywić nienawiść do kogoś/czegoś feel hatred to sb/sth; wzniecić nienawiść arouse hatred.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nienawiść
-
14 pożar
-ru, -ry; loc sg - rze; m* * *mifire; wzniecić pożar ( przypadkowo) start l. cause a fire ( czegoś of sth); ( naumyślnie) set fire ( czegoś to sth); prawn. commit arson; ugasić pożar put out a fire, extinguish a fire; pożar namiętności przen. fire of passion.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pożar
-
15 rokosz
m (G rokoszu) Hist. (bunt szlachty) rebellion, sedition- wzniecić rokosz przeciwko królowi to organiz a rebellion a. to revolt against the king* * *miGen.pl. -ów l. -y hist. rebellion ( of the nobility against the king).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rokosz
-
16 rozwieść
глаг.• развести* * *развести(расторгнуть брак)hodować, rozmnażać, rozpleniać развести(вырастить, дать расплодиться)założyć развести(основать)rozprowadzić, rozstawić развести(по местам)odprowadzić, poodprowadzać, rozprowadzić развести(проводить)rozcieńczyć развести(разбавить)rozewrzeć, rozsunąć развести(раздвинуть)rozniecić, rozpalić развести(разжечь)rozłączyć, rozsunąć развести(разнять)oddalić od siebie развести(разъединить)rozpuścić развести(растворить)wywołać, wzbudzić, wzniecić разг. развести(вызвать)dać się rozplenić, pozwolić się rozplenić разг. развести(дать размножиться)oszukać, pot. nabrać, naciąć, wystawić сл. развести(обмануть)* * *rozwi|eść\rozwieśćodę, \rozwieśćedzie, \rozwieśćedź, \rozwieśćódł, \rozwieśćodła, \rozwieśćedli, \rozwieśćedziony сов. развести;\rozwieść małżeństwo развести супругов
* * *rozwiodę, rozwiedzie, rozwiedź, rozwiódł, rozwiodła, rozwiedli, rozwiedziony сов.развести́rozwieść małżeństwo — развести́ супру́гов
-
17 podpal|ić
pf — podpal|ać impf vt 1. (wzniecić pożar) to set fire (coś to sth); to torch pot.- podpalił stodołę w zeszłym roku he torched the barn last year2. (spowodować zapalenie się) to kindle [ogień]- podpalić drewka w piecu to light some sticks in the stove- podpalić stos zeschłych liści to set fire to a heap of dry leaves3. (przypalić) podpalić cukier na złoty kolor to heat up sugar until it turns brown, to caramelize sugarThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > podpal|ić
-
18 wznie|cić
pf — wznie|cać impf Ⅰ vt 1. (zapalić) to kindle [ogień]; to start [pożar] 2. przen. (wywołać) to arouse [miłość, niepokój, pragnienie, zapał]; to instigate [zamieszki]; to incite [bunt, rozruchy, wojnę]; to stir up [kłótnie, nienawiść] 3. (wzbić w powietrze) to stir up [kurz, pył, śnieg] Ⅱ wzniecić się — wzniecać się (zapalić się) [ogień, pożar] to startThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wznie|cić
-
19 wzn|ieść
pf — wzn|osić impf (wzniosę, wzniesiesz, wzniesie, wzniósł, wzniosła, wznieśli — wznoszę) Ⅰ vt 1. (unieść) to lift a. raise [sth] up, to lift (up), to raise (up) [batutę, głowę, rękę, szablę] 2. (postawić) to erect [barykadę, budynek]; to build [pomnik, posąg] 3. (wzniecić) to raise, to stir [sth] up, to stir up [dym, kurz, pył] 4. (wydać) to raise [okrzyk] Ⅱ wznieść się — wznosić się 1. (unieść się) [mgła] to lift; [pierś, ramię, poziom wody, słońce] to rise (up) 2. (wzlecieć) [balon, ptak, samolot] to ascend; [dym, para] to rise (up) (w coś into sth) 3. (rozlec się) [jęk, krzyk] to arise, to go up 4. przen. to rise- wznieść się ponad przeciętność to rise above mediocrity- politycy, którzy wznieśli się ponad partyjne podziały politicians who have managed to rise above party differencesⅢ wznosić się 1. (piąć się w górę) [droga] to climb; [grunt, wybrzeże] to rise; [ścieżka] to slope up 2. (wystawać) [szczyt] to jut; [budynek, łańcuch górski] to rise (up); [maszt] to stick up- wzgórze wznoszące się nad miastem a hill overlooking the town■ wznieść toast a. kielich to propose a toast- wznosić modły książk. to offer up one’s prayersThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wzn|ieść
-
20 wzniecać
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wzniecić — dk VIa, wzniecićcę, wzniecićcisz, wznieć, wzniecićcił, wzniecićcony wzniecać ndk I, wzniecićam, wzniecićasz, wzniecićają, wzniecićaj, wzniecićał, wzniecićany 1. «spowodować powstanie ognia, światła; zapalić» Wzniecić ogień, płomień, pożar. przen … Słownik języka polskiego
wzniecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wzniecaćam, wzniecaća, wzniecaćają, wzniecaćany {{/stl 8}}– wzniecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wzniecaćcę, wzniecaćci, wznieć, wzniecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bunt — m IV, D. u, Ms. buntncie; lm M. y 1. «protestacyjne, często spontaniczne wystąpienie przeciwko władzy» Krwawy, otwarty bunt. Ognisko, płomień, zarzewie buntu. Podnieść, wzniecić, stłumić, ugasić bunt. Zerwać się, porwać się do buntu. Wzywać,… … Słownik języka polskiego
natchnąć — dk Va, natchnąćnę, natchnąćniesz, natchnąćnij, natchnąćnął, natchnąćnęła, natchnąćnęli, natchnąćniony, natchnąćnieni, natchnąćnąwszy «poddać jakąś myśl, pomysł, pobudzić do działania, czynu, aktu twórczego; wzniecić, wzbudzić w kimś jakieś… … Słownik języka polskiego
nieostrożność — ż V, DCMs. nieostrożnośćści, blm «brak ostrożności, uwagi, przezorności, baczności; nieostrożny postępek» Popełnić nieostrożność. Wzniecić pożar przez nieostrożność. Paść ofiarą czyjejś, swojej nieostrożności … Słownik języka polskiego
podpalacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek, który umyślnie wzniecił lub próbował wzniecić pożar» Podpalacz stodoły, lasu … Słownik języka polskiego
podpalić — dk VIa, podpalićlę, podpalićlisz, podpalićpal, podpalićlił, podpalićlony podpalać ndk I, podpalićam, podpalićasz, podpalićają, podpalićaj, podpalićał, podpalićany 1. «spowodować zapalenie się czegoś; rozniecić ogień, wzniecić pożar» Podpalić… … Słownik języka polskiego
pozapalać — dk I, pozapalaćam, pozapalaćasz, pozapalaćają, pozapalaćaj, pozapalaćał, pozapalaćany 1. «zapalić wiele czegoś, zapalić w wielu miejscach; zapalić jedno po drugim» Pozapalać lampy, świece. Pozapalać wszystkie światła. 2. «rozpalić, rozniecić… … Słownik języka polskiego
pożar — m IV, D. u, Ms. pożararze; lm M. y «palenie się budynków, lasów; ogień ogarniający dużą przestrzeń» Spowodować, wywołać, wzniecić pożar. Stłumić, ugasić pożar. Pożar wybucha, wzmaga się. Pożar ogarnął, strawił coś. przen. Pożar uczuć. Pożar wojny … Słownik języka polskiego
rozniecić — dk VIa, rozniecićcę, rozniecićcisz, rozniecićnieć, rozniecićcił, rozniecićcony rozniecać ndk I, rozniecićam, rozniecićasz, rozniecićają, rozniecićaj, rozniecićał, rozniecićany 1. «spowodować powstanie ognia; rozpalić, wzniecić» Rozniecić ogień,… … Słownik języka polskiego
rozpłomienić — dk VIa, rozpłomienićnię, rozpłomienićnisz, rozpłomienićmień, rozpłomienićnił, rozpłomienićniony rozpłomieniać ndk I, rozpłomienićam, rozpłomienićasz, rozpłomienićają, rozpłomienićaj, rozpłomienićał, rozpłomienićany 1. «sprawić, że coś zapali się… … Słownik języka polskiego