-
1 wzniecić
глаг.• разжечь* * *wzniec|ić\wzniecićę, \wzniecićony сов. разжечь;\wzniecić miłość зажечь любовь; \wzniecić pożar поджечь, вызвать пожар
+ rozniecić* * *wzniecę, wzniecony сов.разже́чьwzniecić miłość — заже́чь любо́вь
wzniecić pożar — подже́чь, вы́звать пожа́р
Syn: -
2 wzniecić bunt
разжечь бунтOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzniecić bunt
-
3 wzniecić konflikt
разжечь конфликтOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzniecić konflikt
-
4 wzniecić pożar
разжечь пожарOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzniecić pożar
-
5 wzniecać
-
6 rozwieść
глаг.• развести* * *развести(расторгнуть брак)hodować, rozmnażać, rozpleniać развести(вырастить, дать расплодиться)założyć развести(основать)rozprowadzić, rozstawić развести(по местам)odprowadzić, poodprowadzać, rozprowadzić развести(проводить)rozcieńczyć развести(разбавить)rozewrzeć, rozsunąć развести(раздвинуть)rozniecić, rozpalić развести(разжечь)rozłączyć, rozsunąć развести(разнять)oddalić od siebie развести(разъединить)rozpuścić развести(растворить)wywołać, wzbudzić, wzniecić разг. развести(вызвать)dać się rozplenić, pozwolić się rozplenić разг. развести(дать размножиться)oszukać, pot. nabrać, naciąć, wystawić сл. развести(обмануть)* * *rozwi|eść\rozwieśćodę, \rozwieśćedzie, \rozwieśćedź, \rozwieśćódł, \rozwieśćodła, \rozwieśćedli, \rozwieśćedziony сов. развести;\rozwieść małżeństwo развести супругов
* * *rozwiodę, rozwiedzie, rozwiedź, rozwiódł, rozwiodła, rozwiedli, rozwiedziony сов.развести́rozwieść małżeństwo — развести́ супру́гов
См. также в других словарях:
wzniecić — dk VIa, wzniecićcę, wzniecićcisz, wznieć, wzniecićcił, wzniecićcony wzniecać ndk I, wzniecićam, wzniecićasz, wzniecićają, wzniecićaj, wzniecićał, wzniecićany 1. «spowodować powstanie ognia, światła; zapalić» Wzniecić ogień, płomień, pożar. przen … Słownik języka polskiego
wzniecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wzniecaćam, wzniecaća, wzniecaćają, wzniecaćany {{/stl 8}}– wzniecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wzniecaćcę, wzniecaćci, wznieć, wzniecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bunt — m IV, D. u, Ms. buntncie; lm M. y 1. «protestacyjne, często spontaniczne wystąpienie przeciwko władzy» Krwawy, otwarty bunt. Ognisko, płomień, zarzewie buntu. Podnieść, wzniecić, stłumić, ugasić bunt. Zerwać się, porwać się do buntu. Wzywać,… … Słownik języka polskiego
natchnąć — dk Va, natchnąćnę, natchnąćniesz, natchnąćnij, natchnąćnął, natchnąćnęła, natchnąćnęli, natchnąćniony, natchnąćnieni, natchnąćnąwszy «poddać jakąś myśl, pomysł, pobudzić do działania, czynu, aktu twórczego; wzniecić, wzbudzić w kimś jakieś… … Słownik języka polskiego
nieostrożność — ż V, DCMs. nieostrożnośćści, blm «brak ostrożności, uwagi, przezorności, baczności; nieostrożny postępek» Popełnić nieostrożność. Wzniecić pożar przez nieostrożność. Paść ofiarą czyjejś, swojej nieostrożności … Słownik języka polskiego
podpalacz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek, który umyślnie wzniecił lub próbował wzniecić pożar» Podpalacz stodoły, lasu … Słownik języka polskiego
podpalić — dk VIa, podpalićlę, podpalićlisz, podpalićpal, podpalićlił, podpalićlony podpalać ndk I, podpalićam, podpalićasz, podpalićają, podpalićaj, podpalićał, podpalićany 1. «spowodować zapalenie się czegoś; rozniecić ogień, wzniecić pożar» Podpalić… … Słownik języka polskiego
pozapalać — dk I, pozapalaćam, pozapalaćasz, pozapalaćają, pozapalaćaj, pozapalaćał, pozapalaćany 1. «zapalić wiele czegoś, zapalić w wielu miejscach; zapalić jedno po drugim» Pozapalać lampy, świece. Pozapalać wszystkie światła. 2. «rozpalić, rozniecić… … Słownik języka polskiego
pożar — m IV, D. u, Ms. pożararze; lm M. y «palenie się budynków, lasów; ogień ogarniający dużą przestrzeń» Spowodować, wywołać, wzniecić pożar. Stłumić, ugasić pożar. Pożar wybucha, wzmaga się. Pożar ogarnął, strawił coś. przen. Pożar uczuć. Pożar wojny … Słownik języka polskiego
rozniecić — dk VIa, rozniecićcę, rozniecićcisz, rozniecićnieć, rozniecićcił, rozniecićcony rozniecać ndk I, rozniecićam, rozniecićasz, rozniecićają, rozniecićaj, rozniecićał, rozniecićany 1. «spowodować powstanie ognia; rozpalić, wzniecić» Rozniecić ogień,… … Słownik języka polskiego
rozpłomienić — dk VIa, rozpłomienićnię, rozpłomienićnisz, rozpłomienićmień, rozpłomienićnił, rozpłomienićniony rozpłomieniać ndk I, rozpłomienićam, rozpłomienićasz, rozpłomienićają, rozpłomienićaj, rozpłomienićał, rozpłomienićany 1. «sprawić, że coś zapali się… … Słownik języka polskiego