-
1 wywodzić
(-odzę, -odzisz); imp -ódź* * *ipf.- wodzę -wodzisz, - wódź1. lit. take out, lead out; wywieść kogoś w pole lead sb up the garden path.2. lit. ( o drodze) lead.3. (= wysnuwać wnioski) derive, deduce, infer; wywieść wniosek z przesłanek logicznych derive a conclusion from logical premises.4. (= dowodzić) reason, argue; wywodzić swoje racje prove one's point.ipf.(= brać początek) originate, trace back one's origin; wywodzić się ze szlachty descend from nobility, be of noble stock.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wywodzić
-
2 wywodzić
глаг.• выводить• извлекать• отводить* * *wyw|odzić\wywodzićodzę, \wywodzićódź, \wywodzićodzony несов. 1. выводить;2. представлять;\wywodzić swoje racje представлять свой аргументы;
● \wywodzić trele выводить трели+1. wyprowadzać 2. wykładać
* * *wywodzę, wywódź, wywodzony несов.1) выводи́ть2) представля́тьwywodzić swoje racje — представля́ть свои́ аргуме́нты
•Syn:wyprowadzać 1), wykładać 2) -
3 wywodzić
wywodzić [vɨvɔʥ̑iʨ̑]1) ( uznawać za źródło)\wywodzić swoje pochodzenie od szlachty seine Herkunft aus dem Adel herleiten [ lub vom Adel ableiten]\wywodzić słowo z greki ein Wort aus dem Griechischen herleiten2) ( wyprowadzać) [hin]ausführen\wywodzić się z kogoś/czegoś von jdm/etw abstammen, sich +akk aus jdm/etw herleiten -
4 wywodzić
wywodzić (rozumować) darlegen;wywodzić się (z G) stammen (aus D) -
5 wywodzić
1. dériver2. provenir -
6 wywodzić
1 gas 2 tuirling -
7 wywodzić
rrjedh -
8 wywodzić
виводити -
9 wywodzić
düşmek -
10 wywodzić się
несов.1) происходи́ть; проистека́ть2) вести́ свой род; происходи́тьwywodzić się się ze szlachty — происходи́ть из шля́хты (из шля́хтичей)
-
11 wywodzić\ się
несов. 1. происходить; проистекать;2. вести свой род; происходить;\wywodzić\ się się ze szlachty происходить из шляхты (из шляхтичей)
-
12 wywodzić się
vrwywodzić się z lub od (+gen) — to come from, to derive from
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wywodzić się
-
13 wywodzić trele
выводи́ть тре́ли -
14 wywodzić się
виводитися -
15 pochodzić
глаг.• возникать• возникнуть• выводить• извлекать• исходить• нападать• наставать• отводить• породить• порождать• поступать• походить• прибывать• прибыть• приезжать• приехать• прийти• приходить• слезать• спускаться• сходить• съезжать* * *pochodz|ić%1, \pochodzićę сов. походить, пошагать;
● \pochodzić koło czegoś, za czymś разг. похлопотать о чём-л.;\pochodzić w czymś походить в чём-л., поносить что-л.\pochodzić ze wsi быть родом из деревни;
2. вытекать, происходить, объясняться;to \pochodzići stąd, że... это происходит от того, что..., это объясняется тем, что...; 3. браться;skąd \pochodzićą te pieniądze? откуда (взялись) эти деньги?;
4. доноситься+1. wywodzić się 2. wypływać 3. brać się 4. donosić się, płynąć
* * *I pochodzę сов.походи́ть, пошага́ть- pochodzić w czymś II pochodzę несов.1) происходи́тьpochodzić ze wsi — быть ро́дом из дере́вни
2) вытека́ть, происходи́ть, объясня́тьсяto pochodzi stąd, że... — э́то происхо́дит от того́, что..., э́то объясня́ется тем, что...
3) бра́тьсяskąd pochodzą te pieniądze? — отку́да (взя́ли́сь) э́ти де́ньги?
4) доноси́тьсяSyn: -
16 wywieść*
-
17 ableiten
ab|leitenI. vtein Wort \ableiten tworzyć [ perf u-]; wyraz pochodny ( die Herkunft bestimmen)die etymologische Bedeutung eines Wortes \ableiten ustalać [ perf ustalić] [o rekonstruować] znaczenie etymologiczne wyrazuII. vr1) sich aus/von etw \ableiten Anspruch: wynikać [ perf wyniknąć] z czegoś, Vorrecht: wypływać z czegoś2) ling wywodzić się -
18 herleiten
her|leitenseine Rechte/Ansprüche aus etw \herleiten opierać [ perf oprzeć] swoje prawa/roszczenia na czymśII. vrsich von etw \herleiten wywodzić się z czegoś -
19 stammen
-
20 doktrynalnie
adv. 1. książk. [wywodzić się] doctrinally 2. pejor. (dogmatycznie) dogmatically- rząd traktował politykę społeczną zbyt doktrynalnie the government approached social policy in too dogmatic a. doctrinaire a fashion* * *adv.form. doctrinally.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > doktrynalnie
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wywodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, wywodzićdzę, wywodzićdzi, wywodzićwódź, wywodzićdzony {{/stl 8}}– wywieść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vc, wywodzićwiodę, wywodzićwiedzie, wywodzićwiedź, wywodzićwiódł, wywodzićwiodła, wywodzićwiedli,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wywodzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} pochodzić od kogoś, czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wywodzić się z rodziny mieszczańskiej, z chłopów, z arystokracji. Alfabet grecki wywodzi się z fenickiego. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wywodzić — Wywieść kogoś w pole zob. pole 5 … Słownik frazeologiczny
wywodzić — → wywieść … Słownik języka polskiego
wywieść — dk XI, wywieśćwiodę, wywieśćwiedziesz, wywieśćwiedź, wywieśćwiódł, wywieśćwiodła, wywieśćwiedli, wywieśćwiedziony, wywieśćwiedzeni, wywieśćwiódłszy wywodzić ndk VIa, wywieśćdzę, wywieśćdzisz, wywieśćwódź, wywieśćdził, wywieśćdzony 1. książk.… … Słownik języka polskiego
arystokrata — m odm. jak ż IV, CMs. arystokrataacie; lm M. arystokrataaci, DB. arystokratatów «członek arystokracji, możny pan, potomek starego rodu» Arystokraci angielscy, hiszpańscy, pruscy. Arystokrata carski, dworski. Utytułowany arystokrata. Majątki… … Słownik języka polskiego
ciurkać — ndk I, ciurkaćka, ciurkaćają, ciurkaćaj, ciurkaćał 1. «lać się małą strugą, ciec z pluskiem, kapać» Potok ciurkał po kamieniach. Woda ciurkała z rynny. 2. «o ptakach: wywodzić trele; śpiewać» Słowik ciurka w krzakach … Słownik języka polskiego
inteligencja — ż I, DCMs. inteligencjacji, blm 1. «zdolność rozumienia otaczających sytuacji i znajdowania na nie właściwych, celowych reakcji; zdolność rozumienia w ogóle, bystrość, pojętność» Inteligencja wrodzona. Wybitna, przeciętna inteligencja. Poziom,… … Słownik języka polskiego
kwilić — ndk VIa, kwilićlę, kwilićlisz, kwil, kwilićlił 1. «płakać cicho i żałośnie, popłakiwać (zwykle o dzieciach)» Niemowlę kwiliło w łóżeczku. 2. «o ptakach: wydawać głos, wywodzić trele; ćwierkać, szczebiotać, śpiewać» Skowronek, słowik kwili … Słownik języka polskiego
lud — m IV, D. u, W. u (ludzie), Ms. ludzie 1. blm «pracujące warstwy społeczeństwa, przede wszystkim robotnicy i chłopi; dawniej głównie o ludności wiejskiej» Lud pracujący miast i wsi. Głos, wola ludu. Dziecko ludu. Pochodzić, wywodzić się z ludu. 2 … Słownik języka polskiego
parantela — ż I, DCMs. parantelali; lm D. parantelali książk. «związki pokrewieństwa, powinowactwa, zwłaszcza z osobami należącymi do znanego rodu; ogół krewnych i powinowatych; ród» Wywodzić, ustalać parantele. ‹łac.› … Słownik języka polskiego