wyrządzać

См. также в других словарях:

• wyrządzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrządzaćam, wyrządzaća, wyrządzaćają, wyrządzaćany {{/stl 8}}– wyrządzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyrządzaćdzę, wyrządzaćdzi, wyrządzaćrządź, wyrządzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, czynić komuś coś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dokuczać — ndk I, dokuczaćam, dokuczaćasz, dokuczaćają, dokuczaćaj, dokuczaćał dokuczyć dk VIb, dokuczaćczę, dokuczaćczysz, dokuczaćkucz, dokuczaćczył «wyrządzać przykrość, wprawiać w kłopoty, dawać się we znaki, sprawiać ból; nękać, drażnić, denerwować»… …   Słownik języka polskiego

• krzywdzić — ndk VIa, krzywdzićdzę, krzywdzićdzisz, krzywdź, krzywdzićdził, krzywdzićdzony «wyrządzać komuś niezasłużoną szkodę moralną, fizyczną lub materialną; być niesprawiedliwym w stosunku do kogoś» Krzywdził własne dzieci. Krzywdzili go niesłuszną… …   Słownik języka polskiego

• leniowaty — + zool. leniowate «Bibionidae, rodzina muchówek charakteryzujących się niewielkimi rozmiarami i zwykle ciemnym ubarwieniem obejmująca około czterystu gatunków; larwy żyjące w glebie podgryzają korzenie i nasadową część roślin i mogą wyrządzać… …   Słownik języka polskiego

• martwić — ndk VIa, martwićwię, martwićwisz, martw, martwićwił «wyrządzać przykrość, powodować smutek, zmartwienie, zgryzotę, przysparzać trosk, kłopotów; trapić, nękać, niepokoić, smucić» Martwić kogoś swoim postępowaniem. Martwi mnie stan jego zdrowia.… …   Słownik języka polskiego

• płatać — ndk I, płataćam, płataćasz, płataćają, płataćaj, płataćał, płataćany 1. przestarz. «robić komuś to, czego się nie spodziewa; wyrządzać, wyprawiać, wyczyniać» dziś tylko w zwrotach: Płatać figle, kawały, psikusy. 2. przestarz. «ciąć na płaty, na… …   Słownik języka polskiego

• pływak — m III, D. a, N. pływakkiem 1. B.=D.; lm M. pływakacy, DB. ów «ten, kto płynie, pływa; ten, kto umie pływać, uprawia sport pływacki (rzadziej o zwierzęciu umiejącym pływać)» W zawodach brali udział najlepsi pływacy. Wydry są znakomitymi pływakami …   Słownik języka polskiego

• prześladować — ndk IV, prześladowaćduję, prześladowaćdujesz, prześladowaćduj, prześladowaćował, prześladowaćowany 1. «robić stale przykrości, szykany, wyrządzać krzywdy; gnębić, uciskać, szykanować» Prześladować innowierców. Człowiek niewinnie prześladowany. ◊… …   Słownik języka polskiego

• puma — ż IV, CMs. pumamie; lm D. pum zool. «Felis concolor, duże zwierzę drapieżne z rodziny kotów, o krótkiej brązowopłowej sierści; poluje nocą, może wyrządzać szkody w stadach bydła i owiec; występuje w wielu odmianach w lasach i stepach Ameryki Płn …   Słownik języka polskiego

• szkodzić — ndk VIa, szkodzićdzę, szkodzićdzisz, szkodź, szkodzićdził «wyrządzać, przynosić, robić komuś, czemuś szkodę (materialną, moralną), powodować uszczerbek w czymś; być szkodliwym dla kogoś, dla czegoś» Szkodzić sobie, rodzinie, ludziom. Szkodzić… …   Słownik języka polskiego

• trapić — ndk VIa, trapićpię, trapićpisz, trap, trapićpił, trapićpiony książk. «wyrządzać komuś przykrość, dotkliwie dawać się odczuwać, dawać się we znaki; niepokoić, martwić, nękać, gnębić» Kogoś trapią choroby, zmartwienia. Kraj trapiły wojny. trapić… …   Słownik języka polskiego