-
1 wykazać
-
2 inicjatywa
-
3 wykazywać
wykazywać (-uję) < wykazać> (wykażę) (dowieść) nachweisen; badania, dochodzenie ergeben; zrozumienie entgegenbringen; zainteresowanie bekunden, offenbaren; erkennen lassen; różnice, podobieństwa aufweisen, aufzeigen;wykazywać się (I) sich hervortun (mit D) -
4 Ähnlichkeit
Ähnlichkeit <-, -en> fmit jdm/etw \Ähnlichkeit haben wykazywać [ perf wykazać] podobieństwo do kogoś/czegoś -
5 aufweisen
-
6 aufzeigen
auf|zeigenvt wykazać -
7 ausweisen
aus|weisenI. vt1) ( des Landes verweisen)jdn [aus einem Land] \ausweisen wydalić kogoś [z kraju]2) ( Identität nachweisen) wylegitymowaćjdn als Betrüger \ausweisen zdemaskować kogoś jako oszusta; Papiere: wykazaćsich \ausweisen wylegitymować się; ( sich erweisen)sich als guter Geschäftsmann \ausweisen okazać się dobrym przedsiębiorcą -
8 beweisen
beweisen *I. vt1) ( nachweisen)die Richtigkeit einer Behauptung \beweisen dowieść słuszności jakiegoś stwierdzeniaseinen Mut \beweisen dać dowód swojej odwagi2) ( erkennen lassen)Takt \beweisen wykazać się taktemII. vrsich \beweisen okazać się -
9 Geduld
-
10 registrieren
registrieren * [regɪs'tri:rən]vt -
11 vorweisen
vor|weisenvt irr1) ( nachweisen)Fähigkeiten/Kenntnisse \vorweisen können móc wykazać się umiejętnościami/wiedzą
См. также в других словарях:
wykazać — dk IV, wykazaćkażę, wykazaćkażesz, wykazaćkaż, wykazaćał, wykazaćany wykazywać ndk VIIIa, wykazaćzuję, wykazaćzujesz, wykazaćzuj, wykazaćywał, wykazaćywany 1. «udowodnić, przedstawić coś w sposób przekonywający; pokazać, unaocznić» Wykazać… … Słownik języka polskiego
wykazywać się – wykazać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} udowadniać swoje cechy charakteru, zdolności, umiejętności, wiedzę, kwalifikacje : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wykazywać się znajomością tematu na egzaminie. Wykazać się dobrą pracą… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykazywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wykazywaćzuję, wykazywaćzuje, wykazywaćany {{/stl 8}}– wykazać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, wykazywaćkażę, wykazywaćkaże, wykazywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedstawiać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czas — 1. Ciężkie czasy «okres kryzysu, niedostatku, trudności materialnych, kłopotów»: (...) dzięki stałemu zajęciu – umożliwiała przeżycie całej rodzinie w tych ciężkich czasach. R. Antoszewski, Kariera. 2. Coś jest kwestią czasu «coś musi… … Słownik frazeologiczny
kolano — 1. Błagać, prosić (kogoś) o coś na kolanach, na klęczkach «błagać, prosić usilnie, uniżenie, poniżając się»: Gdyby jeszcze obiecali, że na wikcie więziennym stracę 10 kilo, błagałabym na klęczkach, żeby mnie zamknięto. Mam za słabą wolę, żeby się … Słownik frazeologiczny
krok — 1. Ani na krok «wcale, w ogóle, ani trochę, ani na chwilę»: Tymczasem nie jej, która cię porzuciła, ale mnie jesteś winien wdzięczność i przywiązanie. Mnie, który się tobą opiekował przez całe życie, nie odstąpił cię ani na krok, zapewnił ci… … Słownik frazeologiczny
róg — 1. Pokazywać rogi «stawać się hardym, krnąbrnym, zuchwałym»: Tak to jest. Dzieci podporządkowują się woli starszych, bo nie mogą inaczej – aż do czasu, w którym niektóre zaczynają mimo wszystko pokazywać starszym rogi. To znaczy buntować się,… … Słownik frazeologiczny
alibi — n ndm praw. «dowód oparty na faktach stwierdzających, że osoba podejrzana nie przebywała w miejscu przestępstwa, w czasie gdy zostało ono popełnione» Niezbite, prawdziwe, wątpliwe, fałszywe alibi. Mieć, szukać alibi. Udowodnić, wykazać swoje… … Słownik języka polskiego
analogia — ż I, DCMs. analogiagii; lm D. analogiagii (analogiagij) 1. «zgodność, równoległość cech; podobieństwo» Analogia do czegoś. Wykazać analogie między czymś a czymś. Analogie występują, zachodzą między czymś. ∆ log. Rozumowanie przez analogię… … Słownik języka polskiego
beztalencie — n I 1. lm M. beztalenciecia pogard. «człowiek nie mający talentu, uzdolnień w jakimś kierunku; rzadziej o rzeczy wykonanej bez talentu» Kompletne z niego beztalencie. 2. blm pogard. «brak talentu, uzdolnień w jakimś kierunku» Wykazać swoje… … Słownik języka polskiego
dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… … Słownik języka polskiego