-
1 wykazać
глаг.• демонстрировать• доказывать• казать• показать• показывать• проявить• проявлять* * *wyka|zać\wykazaćżę, \wykazaćž, \wykazaćzany сов. 1. показать; доказать;analiza \wykazaćzała анализ показал; \wykazać alibi доказать алиби;
2. проявить, обнаружить;\wykazać męstwo проявить храбрость (мужество)
* * *wykażę, wykaż, wykazany сов.1) показа́ть; доказа́тьanaliza wykazała — ана́лиз показа́л
wykazać alibi — доказа́ть а́либи
2) прояви́ть, обнару́житьwykazać męstwo — прояви́ть хра́брость (му́жество)
-
2 wykazać
-
3 wykazać
(-żę, -żesz); vb; od wykazywaćThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykazać
-
4 wykazać
1. démontrer2. prouver -
5 wykazać
1 aithris 2 innis -
6 wykazać
1. виявити, виказати;2. доказати, довести -
7 wykazać (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykazać (się)
-
8 wykazać się
сов.1) czym прояви́ть, обнару́жить, показа́ть чтоwykazać się się znajomością rzeczy — прояви́ть зна́ние де́ла
2) прояви́ть себя́, зарекомендова́ть себя́, показа́ть себя́wykazać się się w pracy — показа́ть себя́ в (на) рабо́те
-
9 wykazać\ się
сов. 1. czym проявить, обнаружить, показать что;\wykazać\ się się znajomością rzeczy проявить знание дела;
2. проявить себя, зарекомендовать себя, показать себя;\wykazać\ się się w pracy показать себя в (на) работе
-
10 wykazać zdolności w jakimś kierunku
= mieć zdolności w jakimś kierunkuSłownik polsko-rosyjski > wykazać zdolności w jakimś kierunku
-
11 wykazać gotowość
проявить готовностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wykazać gotowość
-
12 wykazać wyższość
проявить превосходствоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wykazać wyższość
-
13 wykazać się
1. виявитися, проявитися; показатися;2. пред'явити -
14 mieć zdolności w jakimś kierunku
= wykazać zdolności w jakimś kierunku име́ть (прояви́ть) каки́е-л. спосо́бности, име́ть спосо́бности к чему́-л. -
15 wyka|zać
pf — wyka|zywać impf (wykażę — wykazuję) Ⅰ vt książk. 1. (unaocznić) to demonstrate, to point [sth] out, point out [nieścisłości, pomyłki] 2. (uzewnętrznić) to demonstrate, to display [energię, inicjatywę]- wykazać dużo dobrej woli to demonstrate a lot of good will3. (ujawnić) to show, to reveal- wykazywać podobieństwa/różnice do czegoś to be similar to sth/different from sth- śledztwo wykazało, że było to samobójstwo the investigation has established that it was suicideⅡ wykazać się — wykazywać się 1. (pokazywać) to demonstrate vt, to display vt (czymś sth) [wiedzą, odpowiedzialnością]- wykazać się dyplomem to produce a. show one’s diploma2. pot. to distinguish oneselfThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wyka|zać
-
16 wykazywać
impf ⇒ wykazać* * *(-uję, -ujesz); perf -ać; vt( przejawiać) to show; ( udowadniać) to prove; ( ujawniać) to reveal* * *ipf.1. (= pokazywać, unaoczniać) show; reveal.2. (= dawać czemuś wyraz) show, display.3. (= stwierdzać) prove, demonstrate.ipf.(= udowadniać) prove o.s.; wykazać się czymś show sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wykazywać
-
17 alibi
сущ.• алиби* * *нескл. ☼ алиби;wykazać swoje \alibi доказать своё алиби
* * *нескл. са́либиwykazać swoje alibi — доказа́ть своё а́либи
-
18 ignorancja
сущ.• неведение• невежество• незнание* * *♀ невежество ň, незнание ň;wykazać zupełną \ignorancjaę обнаружить абсолютное невежество
+ nieuctwo, niewiedza* * *жневе́жество n, незна́ние nwykazać zupełną ignorancjaę — обнару́жить абсолю́тное неве́жество
Syn: -
19 inicjatywa
сущ.• инициатива• начинание• почин• предприимчивость• предпринимательство* * *inicjatyw|a♀ инициатива; начинание ň; мероприятие ň;\inicjatywa oddolna инициатива снизу; z własnej \inicjatyway по собственной инициативе; по личному почину; wykazać \inicjatywaę проявить инициативу; \inicjatywa wydawnicza издательская деятельность; \inicjatywa prywatna разг. а) частные предприятия;
б) частники; владельцы частных предприятий* * *жинициати́ва; начина́ние n; мероприя́тие ninicjatywa oddolna — инициати́ва сни́зу
z własnej inicjatywy — по со́бственной инициати́ве; по ли́чному почи́ну
wykazać inicjatywę — прояви́ть инициати́ву
inicjatywa wydawnicza — изда́тельская де́ятельность
inicjatywa prywatna — 1) разг. ча́стные предприя́тия; 2) разг. ча́стники; владе́льцы ча́стных предприя́тий
-
20 kierunek
сущ.• адрес• дирекция• дорога• значение• колея• линейка• линия• наклон• наклонность• направление• образ• отрасль• очертание• подверженность• правление• происхождение• путь• распоряжение• режиссура• руководство• склонность• совет• стремление• строка• тенденция• управление• черта• черёд• чёрточка• штрих• экватор* * *kierun|ek♂, Р. \kierunekku направление ň;w niewiadomym \kierunekku в неизвестном направлении; zmienić \kierunek изменить направление; \kierunek w sztuce, literaturze направление (течение) в искусстве, литературе; ● pod \kierunekkiern под руководством;
mieć (wykazać) zdolności w jakimś \kierunekku иметь (проявить) какие-л. способности, иметь способности к чему-л.* * *м, Р kierunkuнаправле́ние nw niewiadomym kierunku — в неизве́стном направле́нии
zmienić kierunek — измени́ть направле́ние
- mieć zdolności w jakimś kierunkukierunek w sztuce, literaturze — направле́ние (тече́ние) в иску́сстве, литерату́ре
- wykazać zdolności w jakimś kierunku
См. также в других словарях:
wykazać — dk IV, wykazaćkażę, wykazaćkażesz, wykazaćkaż, wykazaćał, wykazaćany wykazywać ndk VIIIa, wykazaćzuję, wykazaćzujesz, wykazaćzuj, wykazaćywał, wykazaćywany 1. «udowodnić, przedstawić coś w sposób przekonywający; pokazać, unaocznić» Wykazać… … Słownik języka polskiego
wykazywać się – wykazać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} udowadniać swoje cechy charakteru, zdolności, umiejętności, wiedzę, kwalifikacje : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wykazywać się znajomością tematu na egzaminie. Wykazać się dobrą pracą… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykazywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wykazywaćzuję, wykazywaćzuje, wykazywaćany {{/stl 8}}– wykazać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa, wykazywaćkażę, wykazywaćkaże, wykazywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedstawiać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czas — 1. Ciężkie czasy «okres kryzysu, niedostatku, trudności materialnych, kłopotów»: (...) dzięki stałemu zajęciu – umożliwiała przeżycie całej rodzinie w tych ciężkich czasach. R. Antoszewski, Kariera. 2. Coś jest kwestią czasu «coś musi… … Słownik frazeologiczny
kolano — 1. Błagać, prosić (kogoś) o coś na kolanach, na klęczkach «błagać, prosić usilnie, uniżenie, poniżając się»: Gdyby jeszcze obiecali, że na wikcie więziennym stracę 10 kilo, błagałabym na klęczkach, żeby mnie zamknięto. Mam za słabą wolę, żeby się … Słownik frazeologiczny
krok — 1. Ani na krok «wcale, w ogóle, ani trochę, ani na chwilę»: Tymczasem nie jej, która cię porzuciła, ale mnie jesteś winien wdzięczność i przywiązanie. Mnie, który się tobą opiekował przez całe życie, nie odstąpił cię ani na krok, zapewnił ci… … Słownik frazeologiczny
róg — 1. Pokazywać rogi «stawać się hardym, krnąbrnym, zuchwałym»: Tak to jest. Dzieci podporządkowują się woli starszych, bo nie mogą inaczej – aż do czasu, w którym niektóre zaczynają mimo wszystko pokazywać starszym rogi. To znaczy buntować się,… … Słownik frazeologiczny
alibi — n ndm praw. «dowód oparty na faktach stwierdzających, że osoba podejrzana nie przebywała w miejscu przestępstwa, w czasie gdy zostało ono popełnione» Niezbite, prawdziwe, wątpliwe, fałszywe alibi. Mieć, szukać alibi. Udowodnić, wykazać swoje… … Słownik języka polskiego
analogia — ż I, DCMs. analogiagii; lm D. analogiagii (analogiagij) 1. «zgodność, równoległość cech; podobieństwo» Analogia do czegoś. Wykazać analogie między czymś a czymś. Analogie występują, zachodzą między czymś. ∆ log. Rozumowanie przez analogię… … Słownik języka polskiego
beztalencie — n I 1. lm M. beztalenciecia pogard. «człowiek nie mający talentu, uzdolnień w jakimś kierunku; rzadziej o rzeczy wykonanej bez talentu» Kompletne z niego beztalencie. 2. blm pogard. «brak talentu, uzdolnień w jakimś kierunku» Wykazać swoje… … Słownik języka polskiego
dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… … Słownik języka polskiego