-
1 sceleratus
scelerātus, a, um, PAdi. (v. scelero), I) durch Frevel befleckt, -entweiht, terra, Verg.: terrae, Ov.: limina Thracum, Ov. – insbes., sceleratus vicus, die Frevelstraße, der höchste Punkt des vicus Cyprius am Esquilin, wo Tullia, des K. Servius Tochter, über den Leichnam ihres Vaters fuhr, Liv. 1, 48, 7. Varro LL. 5, 159. Fest. 333 (b), 22; vgl. Jordan-Hülsen Topographie Roms 1, 3. S. 258. – sceleratus campus, das Frevelfeld, die an der porta Cellina noch innerhalb der Stadt, unmittelbar unter dem Walle gelegene Stelle, wo die der Unkeuschheit überführten Vestalinnen lebend in einer gemauerten Gruft ihr Grab fanden, Liv. 8, 15, 8. Fest. 333 (b), 32. Serv. Verg. Aen. 11, 206. – v. Aufenthalte der Gottlosen in der Unterwelt, scelerata sedes, Schelmensitz, Tibull. 1, 3, 67. Ov. met. 4, 456, u. sceleratum limen, Verg. Aen. 6, 563. – II) übtr.: A) frevelhaft, verrucht, verflucht, v. Menschen, Cic. u.a.: contra patriam scelerata arma capere, Cic.: preces, Cic.: audacia, Iustin.: hasta sceleratior, Cic.: homo sceleratissimus, Cic. – subst., scelerati, verruchte Menschen, Frevler, Cic. – poet., sceleratas sumere poenas, für den Frevel, Verg. – B) unheilvoll, unselig, unglücklich, verderblich, schädlich, tene ego sustineo positum scelerata videre, Cons. ad Liv. 135: sc. mater, Corp. inscr. Lat. 6, 9961.: sc. parentes, Corp. inscr. Lat. 6, 21899. – frigus sc., Verg.: herba sc., wahrscheinl. »Gifthahnenfuß« (Ranunculus sceleratus. L.), Apul.: sceleratissimi serpentum, Plin.: poëmata sc., lästig, zuwider, Mart.
-
2 sceleratus
scelerātus, a, um part. passé de scelero. [st2]1 [-] souillé par un crime. [st2]2 [-] criminel, scélérat. [st2]3 [-] criminel (en parl. des ch.), impie, sacrilège, affreux, abominable. [st2]4 [-] souillé, pollué, profané. [st2]5 [-] qui concerne les coupables. [st2]6 [-] très nuisible, dangereux, terrible. [st2]7 [-] très rigide, méchant, cruel. [st2]8 [-] importun, assommant. [st2]9 [-] malheureux, funeste, cruel, odieux, maudit. [st2]10 [-] rusé, madré. [st2]11 [-] malheureux, infortuné.* * *scelerātus, a, um part. passé de scelero. [st2]1 [-] souillé par un crime. [st2]2 [-] criminel, scélérat. [st2]3 [-] criminel (en parl. des ch.), impie, sacrilège, affreux, abominable. [st2]4 [-] souillé, pollué, profané. [st2]5 [-] qui concerne les coupables. [st2]6 [-] très nuisible, dangereux, terrible. [st2]7 [-] très rigide, méchant, cruel. [st2]8 [-] importun, assommant. [st2]9 [-] malheureux, funeste, cruel, odieux, maudit. [st2]10 [-] rusé, madré. [st2]11 [-] malheureux, infortuné.* * *Sceleratus, pen. prod. Adiectiuum. Cic. Meschant, Pollu, Honni.\Audacia scelerata. Pli. Une meschante entreprinse et malheureuse.\Campus sceleratus. Liu. Où quelque cas meschant a esté commis, Pollu, Contaminé.\Hasta scelerata. Cic. Proscription de biens faicte contre Dieu et raison. -
3 sceleratus
scelerātus, a, um, PAdi. (v. scelero), I) durch Frevel befleckt, -entweiht, terra, Verg.: terrae, Ov.: limina Thracum, Ov. – insbes., sceleratus vicus, die Frevelstraße, der höchste Punkt des vicus Cyprius am Esquilin, wo Tullia, des K. Servius Tochter, über den Leichnam ihres Vaters fuhr, Liv. 1, 48, 7. Varro LL. 5, 159. Fest. 333 (b), 22; vgl. Jordan-Hülsen Topographie Roms 1, 3. S. 258. – sceleratus campus, das Frevelfeld, die an der porta Cellina noch innerhalb der Stadt, unmittelbar unter dem Walle gelegene Stelle, wo die der Unkeuschheit überführten Vestalinnen lebend in einer gemauerten Gruft ihr Grab fanden, Liv. 8, 15, 8. Fest. 333 (b), 32. Serv. Verg. Aen. 11, 206. – v. Aufenthalte der Gottlosen in der Unterwelt, scelerata sedes, Schelmensitz, Tibull. 1, 3, 67. Ov. met. 4, 456, u. sceleratum limen, Verg. Aen. 6, 563. – II) übtr.: A) frevelhaft, verrucht, verflucht, v. Menschen, Cic. u.a.: contra patriam scelerata arma capere, Cic.: preces, Cic.: audacia, Iustin.: hasta sceleratior, Cic.: homo sceleratissimus, Cic. – subst., scelerati, verruchte Menschen, Frevler, Cic. – poet., sceleratas sumere poenas, für den Frevel, Verg. – B) unheilvoll, unselig, unglücklich, verderblich, schädlich, tene ego sustineo positum scelerata videre, Cons. ad Liv. 135: sc. mater, Corp. inscr. Lat. 6, 9961.: sc. parentes, Corp. inscr. Lat. 6, 21899. – fri-————gus sc., Verg.: herba sc., wahrscheinl. »Gifthahnenfuß« (Ranunculus sceleratus. L.), Apul.: sceleratissimi serpentum, Plin.: poëmata sc., lästig, zuwider, Mart.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sceleratus
-
4 sceleratus
sceleratus sceleratus, a, um преступный -
5 sceleratus
sceleratus sceleratus, a, um злодейский -
6 scelerātus
scelerātus adj. with comp. and sup. [P. of scelero], polluted, profaned, defiled: terra, V.: limina Thracum, O.: Vicus, on the Esquiline, where Tullia drove over the corpse of her father, L.: campus, at the Colline gate, where an unchaste vestal was entombed alive, L.: sedes, the abode of the wicked in the underworld, O.— Impious, wicked, accursed, infamous, vicious, flagitious: Davos, T.: vir: stirps hominum sceleratorum, Cs.: hostis: coniunx, L.: iste multo sceleratior quam ille: ego sum sceleratior illo, O.: refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum.—As subst m.: tu unus, scelerate, inventus es, qui, etc., scoundrel: sceleratorum manu.— Accursed, shameful, outrageous, impious: eius preces: coniuratio, L.: insania belli, V.: amor habendi, O.: ignes, O.: a sceleratiore hastā: subit ira sceleratas sumere poenas, i. e. satisfaction for her crimes, V.: frigus, destructive, V.* * *Iscelerata -um, sceleratior -or -us, sceleratissimus -a -um ADJcriminal, wicked; accursed; lying under a ban; sinful, atrocious, heinousII -
7 sceleratus
scĕlĕrātus, a, um, Part. and P. a. of scelero. -
8 sceleratus
1. scelerātus, a, umpart. pf. к scelero2. adj.1) осквернённый злодеяниями, запятнанный преступлением, греховный (terra V, O)s. campus L — место в Риме у porta Collina где погребались заживо весталки, нарушившие обет целомудрияs. vicus Vr, L — улица в Риме, где Туллия, жена Тарквиния Гордого, переехала через труп своего отцаsedes scelerata Tib, O и sceleratum limen V — местопребывание грешников в подземном царстве, ад2) преступный, злодейский (homo C; audacia Just; amor habendi O)3)а) гибельный, губительный ( frigus V)scelerata castra Su — роковой лагерь (в котором умер Друз, отец императора Клавдия)б) злокачественный ( lues M); отвратительный ( poēmata M) -
9 sceleratus
преступный. sceler. factio (l. 9 C. 12, 36. 1. 8 pr. C. 9, 8).Латинско-русский словарь к источникам римского права > sceleratus
-
10 sceleratus
sceleroto pollute with guilt, with blood, etc. -
11 Gastrophysus sceleratus
—1. LAT Gastrophysus sceleratus Gmelin2. RUS азиатский иглобрюх m, быстрый гастрофиз m3. ENG —4. DEU —5. FRA —VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Gastrophysus sceleratus
-
12 Campus Sceleratus
1.campus, i, m. [cf. kêpos, Dor. kapos; perh. for scampus from skaptô, to dig, scabo; whence Campania, and perh. Capua; for the inserted m, cf. AAB-' lambanô].I.In gen.A.Lit., of any open, level land, without reference to cultivation or use, an even, flat place, a plain, field (freq. and class.; cf.: ager, planities, aequor; opp. mons, collis, silva, etc.; cf.2.Doed. Syn. III. p. 8 sq.): saxum plani raptim petit aequora campi,
Lucr. 3, 1015; cf. id. 5, 950:in camporum patentium aequoribus,
Cic. Div. 1, 42, 93:aequor campi,
Verg. A. 7, 781; Sil. 5, 376:aequo dare se campo,
id. 9, 56:in aequo campi,
Liv. 5, 38, 4:campos pedibus transire,
Lucr. 4, 460; cf. id. 5, 493:campos et montes peragrantes,
Cic. Div. 1, 42, 94; cf. id. N. D. 2, 39, 98:spatia frugifera atque immensa camporum,
id. ib. 2, 64, 161; Col. 1, 2, 4; Lucr. 5, 1372:campus in prata et arva salictaque et arundineta digestus,
Col. 1, 2, 3; cf. Auct. Her. 4, 18, 25; Curt. 8, 1, 4; Lucr. 5, 782; Tib. 4, 3, 1:virentes,
Lucr. 1, 19:frequens herbis et fertilis ubere,
Verg. G. 2, 185:gramineus,
id. A. 5, 287; Hor. C. 2, 5, 6:pingues Asiae,
id. Ep. 1, 3, 5: redeunt jam gramina campis, id. C. 4, 7, 1:herbosus,
id. ib. 3, 18, 9:herbidus aquosusque,
Liv. 9, 2, 7:opimus, id'. 31, 41, 7: campi frumenti ac pecoris et omnium copiā rerum opulenti,
id. 22, 3, 3:pigri,
Hor. C. 1, 22, 17 al. —Campus, like ager, is used in a wider or more restricted sense, as conveying a particular or more general idea: in agro publico campi duo milia jugerum immunia possidere,
Cic. Phil. 3, 9, 22:agros Vaticanum et Pupinium, cum suis opimis atque uberibus campis conferendos,
id. Agr. 2, 35, 96:si pinguis agros metabere campi,
Verg. G. 2, 274 and 276; Lucr. 2, 324 sq.:certamina magna per campos instructa,
id. 2, 5:campus terrenus,
Liv. 33, 17, 8:dimicaturum puro ac patenti campo,
id. 24, 14, 6:(praefecti regii) suas copias in campum Marathona deduxerunt,
Nep. Milt. 4, 2: numquam in campo ( in the free, open field) sui fecit potestatem, id. Ages. 3, 6; so id. Hann. 5, 4; Ov. M. 10, 151; cf. id. ib. 13, 579:insistere Bedriacensibus campis ac vestigia recentis victoriae lustrare oculis concupivit (Vitellius),
Tac. H. 2, 70; so,Bebriaci Campo spolium affectare,
the battlefield, Juv. 2, 106:campum colligere,
Veg. Mil. 3, 25.—Meton., the produce of the field:B.moriturque ad sibila (serpentis) campus,
Stat. Th. 5, 528.—Poet. like aequor, in gen., any level surface (of the sea, a rock, etc.):C.caeruleos per campos,
Plaut. Trin. 4, 1, 15:campi natantes,
Lucr. 5, 489; 6, 405; 6, 1141:liquentes,
Verg. A. 6, 724; 10, 214:campus Liberioris aquae,
Ov. M. 1, 41; 1, 43:latus aquarum,
id. ib. 1, 315;11, 356: immotā attollitur undā Campus (i. e. saxum),
Verg. A. 5, 128.—Trop.:II.feratur eloquentia non semitis sed campis,
on the open field, Quint. 5, 14, 31:(oratio) aequo congressa campo,
on a fair field, id. 5, 12, 92:velut campum nacti expositionis,
id. 4, 2, 39.—Esp.A.As geog. designation.1.Campi Alēii, a plain in Lycia, Cic. Tusc. 3, 26, 63.—2.Campi Lăpĭdĕi, a stony plain near Marseilles, now La Crau, Hyg. Astr. 2, 6; Plin. 3, 4, 5, § 34; 21, 10, 31, § 57.—3.Campi Ma-cri, a district in Gallia Cisalpina, on the river Macra, Varr. R. R. 2, prooem. § 6; Liv. 41, 18, 6; 45, 12, 11.—4.Campi Magni, in Africa, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 42, 167 (cf. Vahl. p. 167); Liv. 30, 8, 3.—5.Campi Vĕtĕres, in Lucania, Liv. 25, 16, 25.—B.An open place in or near Rome.1.Campus Esquĭlīnus, on the Esquiline Hill, Cic. Phil. 9, 7, 17; Suet. Claud. 25.—2.Campus Flāmĭnĭus, on which stood the Circus Flaminius, Varr. L. L. 5, § 32 Müll. —3.Campus Scĕlĕrātus, near the Colline Gate, Liv. 8, 15, 8; Fest. p. 333 Müll. —4.Far more freq. Campus, a grassy plain in Rome along the Tiber, in the ninth district, orig. belonging to the Tarquinii, after whose expulsion it was consecrated to Mars (Liv. 2, 5, 2); hence fully called Campus Martĭus, a place of assembly for the Roman people at the comitia centuriata, Cic. Cat. 1, 5, 11; id. Q. Fr. 2, 2, 1; id. Rab. Perd. 4, 11; Hor. C. 3, 1, 11; Quint. 11, 1, 47 al.—Hence,b.Meton., the comitia themselves:III.curiam pro senatu, campum pro comitiis,
Cic. de Or. 3, 42, 167:fors domina campi,
id. Pis. 2, 3:venalis,
Luc. 1, 180; also, much resorted to by the Romans for games, exercise, and recreation, a place for military drills, etc. (cf. campicursio and campidoctor), Cic. Off. 1, 29, 104; id. Quint. 18, 59; id. Fat. 4, 8; 15, 34; id. de Or. 2, 62, 253; 2, 71, 287; Hor. C. 1, 8, 4; 1, 9, 18; 3, 7, 26; id. S. 1, 6, 126; 2, 6, 49; id. Ep. 1, 7, 59; 1, 11, 4; id. A. P. 162.—Trop., a place of action, a field, a theatre, opportunity, subject for debate, etc. (cf. area) (a favorite figure of Cic.):2.me ex hoc ut ita dicam campo aequitatis ad istas verborum angustias revocas,
Cic. Caecin. 29, 84:cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, cur eam tantas in angustias et in Stoicorum dumeta compellimus?
id. Ac. 2, 35, 112; cf. id. de Or. 3, 19, 70:in hoc tanto tamque immenso campo cum liceat oratori vagari libere,
id. ib. 3, 31, 124:magnus est in re publicā campus, multis apertus cursus ad laudem,
id. Phil. 14, 6, 17:nullum vobis sors campum dedit, in quo excurrere virtus cognoscique posset,
id. Mur. 8, 18; Plin. Pan. 31, 1: honoris et gloriae campus, id. [p. 276] ib. 70, 8:rhetorum campus de Marathone, Salamine, Plataeis, etc.,
Cic. Off. 1, 18, 61; Juv. 1, 19. -
13 Amor scelerātus habendi
Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Amor scelerātus habendi
-
14 scelero
scĕlĕro, no perf., ātum, 1, v. a. [id.], to pollute, defile, contaminate, desecrate (in the verb. finit. rare, and only poet.;A.syn.: temero, polluo): impia non verita est divos scelerare parentes,
Cat. 64, 405; cf. Stat. Th. 2, 663:sanguine fauces,
id. ib. 8, 761:parce pias scelerare manus,
Verg. A. 3, 42:Cererem,
Juv. 9, 25:animum,
Sil. 16, 122; cf.:dextram sanguine,
Stat. Th. 9, 666. —Hence, scĕlĕrātus, a, um, P. a., polluted, profaned by crime.Lit. (appellatively;2.only in the poets): terra,
Verg. A. 3, 60:terrae,
Ov. P. 1, 6, 29:limina Thracum,
id. M. 13, 628.—In partic., as an adj. prop., denoting places where crimes had been committed or criminals punished. So,a.Sceleratus Vicus, that part of the Vicus Cyprius, on the Esquiline, in which Tullia, daughter of Servius Tullius, drove over her father ' s corpse, Liv. 1, 48; Varr. L. L. 5, § 159 Müll.; Ov. F. 6, 609; Fest. pp. 332 and 333 Müll.—b.Sceleratus Campus, under the city will hard by the porta Collina, where unchaste Vestals were buried alive, Liv. 8, 15; Fest. l. l.; Serv. Verg. A. 11, 206.—c.Scelerata sedes, the place of punishment for the wicked in Tartarus, Tib. 1, 3, 67; Ov. M. 4, 455;B.also called Sceleratum limen,
Verg. A. 6, 563.—For Scelerata Porta and Castra, v. infra, B. 2. b.—Transf.1.Subjectively, bad, impious, wicked, ac-cursed, infamous, vicious, flagitious; in the masc. subst., a bad, impious, or vicious person; a wretch, miscreant (the predom. signif.; freq. with nefarius, impious, etc.; cf. consceleratus);2.of persons: virum sceleratum, facinorosum, nefarium,
Cic. Rep. 3, 17, 27:deliberantium genus totum sceleratum et impium,
id. Off. 3, 8, 37; id. Mur. 30, 62 (with nefarius); id. Att. 9, 15, 5 (with impurus); Caes. B. G. 6, 13 (with impius); Plaut. Pers. 2, 4, 4; Ter. And. 1, 1, 132; id. Ad. 4, 2, 14; Cic. Cat. 1, 9, 23; Caes. B. G. 6, 34; Sall. C. 52, 36:facto plus et sceleratus eodem,
Ov. M. 3, 5:puella,
id. R. Am. 299; Liv. 1, 59; 31, 31; Suet. Ner. 46; Hor. S. 2, 3, 71; 2, 3, 221 al.— Comp.:homo sceleratior,
Ov. M. 11, 781.— Sup.:refertam esse Graeciam sceleratissimorum hominum,
Cic. Planc. 41, 98; Sall. J. 14, 2; 31, 12; Liv. 4, 32 et saep.—Of things:sceleratas ejus preces et nefaria vota cognovimus,
Cic. Clu. 68, 194:contra patriam scelerata arma capere,
id. Phil. 11, 1, 1; Ov. M. 5, 102:conjuratio,
Liv. 2, 6:insania belli,
Verg. A. 7, 461:caput,
Plaut. Ep. 3, 2, 33:vox (with inhumana),
Cic. Fin. 3, 19, 64:consilia,
Vell. 2, 130, 3:amor habendi,
Ov. M. 1, 131:munera,
id. ib. 8, 94:ignes,
id. F. 6, 439.— Comp.:a sceleratiore hastā,
Cic. Off. 2, 8, 29:causa parricidii,
Just. 10, 2, 1. — Sup.:res,
Quint. 3, 8, 45:fraus humani ingenii,
Plin. 34, 14, 39, § 138.— Poet.:subit ira sceleratas sumere poenas,
i.e. to take satisfaction for her crimes, Verg. A. 2, 576. —(As a result of viciousness or criminality; cf. scelus, II. C.) Hurtful, harmful, noxious, pernicious, unhappy, unfortunate, calamitous, etc. (only poet. and in postAug. prose):b. c.teritur sinapis scelerata: qui terunt, oculi ut exstillent, facit,
Plaut. Ps. 3, 2, 28:herba,
App. Herb. 8.— Sup.:sceleratissimis serpentium haemorrhoidi et presteri,
Plin. 24, 13, 73, § 117:frigus,
Verg. G. 2, 256:lues,
Mart. 1, 102, 6:poëmata,
id. 3, 50, 9 et saep.: MATER, Inscr. Rein. cl. 12, 122; so Inscr. Fabr. p. 237, 631:PARENTES,
Inscr. Murat. 1187, 2.—As an adj. prop.(α).Scelerata Porta, the gate (also called Porta Carmentalis) through which the three hundred Fabii marched on their fatal expedition, Fest. pp. 334 and 335 Müll.; Serv. Verg. A. 8, 337; Flor. 1, 12, 2.—(β).Scelerata Castra, the camp in which D. Drusus died, Suet. Claud. 1.—Hence, adv.: scĕlĕrātē (acc. to B. 1.), impiously, wickedly, nefariously (Ciceronian):peccavi scelerateque feci,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 2:facere (with audacter),
id. Sull. 24, 67:dicere (opp. pie),
id. Mil. 38, 103:susceptum bellum,
id. Cat. 1, 10, 27.— Comp.:sceleratius,
Vulg. Ezech. 16, 52. — Sup.:sceleratissime machinatus omnes insidias,
Cic. Sest. 64, 133. -
15 campus [1]
1. campus, ī, m. (vgl. καμπή, κάμπειν), eine offene Fläche, I) im allg., die Ebene, Fläche (Ggstz. mons, collis, silva, saltus), ein flaches, ebenes Feld (wurde nicht nur bebaut oder als Weide benutzt, sondern diente auch als Ort für große Versammlungen oder zu militärischen Übungen), colles et campi, Lucr.: campos et montes hieme et aestate peragrare, Cic. – als »Wiesengrund« od. »Ackerfeld«, c. herbidus aquosusque, Liv.: c. herbosus, Hor.: campi frumenti et pecoris et omnium rerum copiā opulenti, Liv.: campi torridi siccitate, Liv.: dah. meton. für »Feldfrucht«, Stat. Theb. 5, 528. – als »Saatgefilde«, Cic. – als »Blachfeld« für Kriegsoperationen (Ggstz. mons, collis, silvae et saltus), Liv., Nep. u.a.: campis exuti, Tac.: numquam in campo sui fecit potestatem, Nep.: dah. für »Schlachtfeld«, Iuven. 2, 106: campum colligere, Veget. mil. 3, 25. – poet. übtr. (wie aequor) = jede ebene Fläche, des Meeres, campi caerulei, Plaut.; u. so bei Lucr., Verg. u.a. (s. Meineke quaest. Menandr. 1. p. 9): eines Felsens, Verg. Aen. 5, 128: c. cereus, Schreibtafel, Titin. com. 160. – im Bilde, ebener Boden, feratur eloquentia non semitis, sed campis, Quint.: velut campum nacti expositionis, Quint. – II) insbes., ein freier Platz in der Stadt (Rom), bestimmt zu öffentlichen Zusammenkünften u. sonstigen öffentlichen Zwecken. Solcher Plätze gab es in Rom 8, nach andern 17 (wie: Esquilinus, Agrippae usw., s. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 137): sceleratus campus, s. scelerātus. – Der berühmteste dieser Plätze war der Campus Martius, auch bl. vorzugsw. Campus gen. (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 1, 91), eine mit Gras bedeckte Ebene längs des Tibers, in der 9. Region, ursprünglich den Tarquiniern gehörig, dann nach deren Vertreibung dem Mars geheiligt, dah. der Beiname Martius, Versammlungsort des römischen Volkes zu den comitiis centuriatis, Cic.: dah. meton. für die »Komitien« selbst, Cic.: dies campi = dies comitiorum, der Wahltag, Cic. Mil. 43: fors domina campi, Cic.: auch vielbesuchter Spiel-, Übungs-, Erholungsplatz der Römer, Exerzierplatz der Soldaten, Cic., Quint. u.a., s. L. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 155 ff. u. 171 ff. – übtr., freier Spielraum für irgend eine Tätigkeit, Feld, Tummelplatz, Gemeinplatz, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, Cic.: cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, Cic.: in hoc tanto tamque lato campo cum liceat oratori vagari libere, Cic.: honoris et gloriae campus, Plin. pan.: hinc rhetorum campus de Marathone etc., Cic.
-
16 campus
campigenī, ōrum, m., wohl eingeschulte Soldaten, Veget. mil. 2, 7.\Campī Macrī, s. Macri Campi.\Campī Magnī, s. Magni Campi.\campsa, ae, f. = κάμπτριον (Demin. v. καμπτήρ), Auct. inc. de idiom. gen. 581, 25 K.\campsanema, atis, n., eine Pflanze = ros marinus, Ps. Apul. herb. 79.\\campso, āre (κάμπτειν), umsegeln, Leucatam, Enn. ann. 334; vgl. Prisc. 10, 52.\\\————Fläche, I) im allg., die Ebene, Fläche (Ggstz. mons, collis, silva, saltus), ein flaches, ebenes Feld (wurde nicht nur bebaut oder als Weide benutzt, sondern diente auch als Ort für große Versammlungen oder zu militärischen Übungen), colles et campi, Lucr.: campos et montes hieme et aestate peragrare, Cic. – als »Wiesengrund« od. »Ackerfeld«, c. herbidus aquosusque, Liv.: c. herbosus, Hor.: campi frumenti et pecoris et omnium rerum copiā opulenti, Liv.: campi torridi siccitate, Liv.: dah. meton. für »Feldfrucht«, Stat. Theb. 5, 528. – als »Saatgefilde«, Cic. – als »Blachfeld« für Kriegsoperationen (Ggstz. mons, collis, silvae et saltus), Liv., Nep. u.a.: campis exuti, Tac.: numquam in campo sui fecit potestatem, Nep.: dah. für »Schlachtfeld«, Iuven. 2, 106: campum colligere, Veget. mil. 3, 25. – poet. übtr. (wie aequor) = jede ebene Fläche, des Meeres, campi caerulei, Plaut.; u. so bei Lucr., Verg. u.a. (s. Meineke quaest. Menandr. 1. p. 9): eines Felsens, Verg. Aen. 5, 128: c. cereus, Schreibtafel, Titin. com. 160. – im Bilde, ebener Boden, feratur eloquentia non semitis, sed campis, Quint.: velut campum nacti expositionis, Quint. – II) insbes., ein freier Platz in der Stadt (Rom), bestimmt zu öffentlichen Zusammenkünften u. sonstigen öffentlichen Zwecken. Solcher Plätze gab es in Rom 8, nach andern 17 (wie: Esquilinus, Agrippae usw., s. Preller Die Regionen————der Stadt Rom S. 137): sceleratus campus, s. sceleratus. – Der berühmteste dieser Plätze war der Campus Martius, auch bl. vorzugsw. Campus gen. (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 1, 91), eine mit Gras bedeckte Ebene längs des Tibers, in der 9. Region, ursprünglich den Tarquiniern gehörig, dann nach deren Vertreibung dem Mars geheiligt, dah. der Beiname Martius, Versammlungsort des römischen Volkes zu den comitiis centuriatis, Cic.: dah. meton. für die »Komitien« selbst, Cic.: dies campi = dies comitiorum, der Wahltag, Cic. Mil. 43: fors domina campi, Cic.: auch vielbesuchter Spiel-, Übungs-, Erholungsplatz der Römer, Exerzierplatz der Soldaten, Cic., Quint. u.a., s. L. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 155 ff. u. 171 ff. – übtr., freier Spielraum für irgend eine Tätigkeit, Feld, Tummelplatz, Gemeinplatz, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, Cic.: cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, Cic.: in hoc tanto tamque lato campo cum liceat oratori vagari libere, Cic.: honoris et gloriae campus, Plin. pan.: hinc rhetorum campus de Marathone etc., Cic.————————2. campus, ī, m. (κάμπος), ein Seetier, campi marini = hippocampi, Mart. 9, 42, 1. -
17 scelestus
scĕlestus, a, um, adj. [scelus; like funestus, from funus], wicked, villanous, infamous, accursed, abominable; knavish, roguish; and subst., a wicked person, a knave, rogue, scoundrel, miscreant (freq. ante-class. in Plaut. and Ter.; after the class. per. sceleratus is more freq.; by Cic. not used of persons).I.Lit., of persons:II.ego sum malus, Ego sum sacer, scelestus,
Plaut. Bacch. 4, 6, 14:eheu, scelestus galeam in navi perdidi,
id. Rud. 3, 5, 22:perjuravisti, sceleste,
id. Ps. 1, 3, 120 sq.:o scelestum atque audacem hominem!
Ter. Eun. 4, 4, 41; Plaut. Most. 3, 1, 36; id. Merc. 1, 90; id. Ps. 3, 2, 103 et saep.; Ter. Heaut. 5, 2, 17; id. Ad. 2, 1, 5; id. Eun. 1, 1, 26 al.; Sall. C. 51, 32; 52, 15; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 2, 4, 17; 3, 2, 31; 3, 11, 39; id. Epod. 7, 1.— Comp., Plaut. Aul. 3, 2, 5; id. Cist. 4, 1, 8; id. Bacch. 2, 3, 22 al.— Sup., Plaut. Am. 2, 1, 2.—As a term of reproach or abuse: sceleste, scelesta, etc., you knave! you wretch! sceleste. Plaut. Ps. 1, 3, 120; 1, 3. 126; Ter. And. 4, 4, 51; id Eun. 4, 4, 1; id. Heaut. 2, 3, 71:scelesta,
Plaut. As. 1, 2, 23; id. Most. 1, 3, 26; Ter. Eun. 5, 1, 1; 5, 1, 16:scelesti,
Plaut. Men. 5, 7, 28; cf. sup.:scelestissime, audes mihi praedicare id?
you arrant rogue! id. Am. 2, 1, 11.—Of things:scelestum ac nefarium facinus,
Cic. Rosc. Am. 13, 37:res scelesta, atrox, nefaria,
id. ib. 22, 62:numquam quidquam facinus feci pejus neque scelestius,
Plaut. Men. 3, 1, 2:scelesto facinori scelestiorem sermonem addidit,
Liv. 5, 27:scelestae hae sunt aedes, impia est habitatio,
Plaut. Most. 2, 2, 73:scelestior cena,
id. Rud. 2, 6, 24:lingua,
id. Am. 2, 1, 7:facta,
id. Mil. 3, 1, 139:ser-vitus,
id. Curc. 1, 1, 40:vacuam domum scelestis nuptiis fecisse,
Sall. C. 15, 2:servitium,
id. H. Fragm. 3, 61, 9 Dietsch:malitia,
Phaedr. 2, 4, 5.—Transf., in Plaut. for sceleratus (B. 2.), baleful, calamitous, unlucky, unfortunate:scelestiorem ego annum argento faenori Numquam ullum vidi,
Plaut. Most. 3, 1, 1:me (vidisti) adeo scelestum, qui, etc.,
id. Rud. 4, 4, 123; id. Cas. 3, 5, 34:ne ego sum miser, Scelestus,
id. Most. 3, 1, 36; id. Capt. 3, 5, 104; id. As. 5, 2, 6; id. Rud. 3, 5, 22; id. Men. 3, 1, 2; id. Cist. 4, 2, 17; cf.scelesta, vae te!
Cat. 8, 15 Ellis ad loc.— Adv.: scĕlestē (acc. to. I.), wickedly, viciously, impiously, abominably, detestably:sceleste atque impie facere,
Liv. 24, 25:parta bona,
Plaut. Rud. 2, 6, 22:insimulare,
Vell. 2, 60, 3:exercere arma,
Val. Max. 5, 1, 3.— Comp.:interit pudor,
Aug. Ep. 202.—Humorously: tu sceleste suspi-caris, ego aphelôs scripsi, roguishly, Cic. Att. 6, 1, 8. -
18 consceleratus
cōn-scelerātus, a, umпреступный, злодейский, нечестивый (pirata, vultus, mens C) -
19 dentarius
dentārius, ī m. [ dens ]лютик ядовитый (Ranunculus sceleratus, L) Ap -
20 impius
im-pius, a, um1) нечестиво поступающий (i. et sceleratus Cs; poenae in impios C)2) нечестивый, преступный, гнусный (factum O; bellum C; verba Tib)3) губительный ( venenum O)
См. также в других словарях:
sceleratus — index criminal, felon, guilty Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
SCELERATUS Campus — ubi Minucia Vestalis, ob incestum, viva defossa, ad Collinam portam, Liv. l. 8. c. 15 … Hofmann J. Lexicon universale
SCELERATUS Vicus posteadictus — qui antea Cyprius, ideo quod Tullia, Servii Regis filia, aurigam cunctantem visô Regis cadavere, pergere, scabellô percutiens iussit, coegitque super cadaver paternum currum agere. Vide Liv. l. 1. c. 48 … Hofmann J. Lexicon universale
Sceleratus — Forbryderisk … Danske encyklopædi
Ranunculus sceleratus — Sardonia … Wikipedia Español
Ranunculus sceleratus — Gift Hahnenfuß Gift Hahnenfuß (Ranunculus sceleratus) Systematik Ordnung: Hahnenfußartige (Ranunculales) … Deutsch Wikipedia
Ranunculus Sceleratus — Renoncule scélérate Renoncule scélérate … Wikipédia en Français
Ranunculus sceleratus — Renoncule scélérate Renoncule scélérate … Wikipédia en Français
Lagocephalus sceleratus — Lagocephalus sceleratus Clasificación científica Reino … Wikipedia Español
Ranunculus sceleratus — Taxobox name = Ranunculus sceleratus image width = 250px regnum = Plantae divisio = Magnoliophyta classis = Magnoliopsida ordo = Ranunculales familia = Ranunculaceae genus = Ranunculus species = R. sceleratus binomial = Ranunculus sceleratus… … Wikipedia
Ranunculus sceleratus var. sceleratus — ID 70598 Symbol Key RASCS Common Name cursed buttercup Family Ranunculaceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution AL, AR, CA, CO, CT, DC, DE, FL, GA, IA, IL, IN, KS, KY, LA, MA, MD, ME … USDA Plant Characteristics