-
1 walczyć
walczyć [valʧ̑ɨʨ̑]vi\walczyć z kimś/czymś mit jdm/etw kämpfen, gegen jdn/etw [an]kämpfen\walczyć o kogoś/coś um jdn/etw kämpfen\walczyć za kogoś/coś für jdn/etw kämpfen2) ( brać udział w zawodach) kämpfen, am Wettbewerb teilnehmen3) ( zmagać się) kämpfen, ringen\walczyć z przeciwnościami losu mit den Widrigkeiten des Schicksals kämpfen\walczyć ze snem mit der Müdigkeit kämpfen\walczyć ze śmiercią mit dem Tod ringen -
2 boxen
boxen ['bɔksən][gegen jdn/um etw] \boxen gegen den Titelverteidiger walczyć na pięści [o boksować się] [z kimś/o coś]jdn [in die Rippen] \boxen boksować kogoś [po żebrach]sich [mit jdm] \boxen boksować [o bić] się [z kimś] -
3 mierzyć
mierzyć [mjɛʒɨʨ̑]( brać na cel)\mierzyć z czegoś do kogoś/czegoś [ lub w kogoś/coś] mit etw auf jdn/etw zielen( dokonywać pomiaru) seine Größe messen( dorównywać)\mierzyć się z kimś/czymś mit jdm/etw konkurrieren, es mit jdm/etw aufnehmennie móc się z kimś \mierzyć sich +akk mit jdm nicht messen können ( fig geh), jdm nicht das Wasser reichen können ( fig fam)( walczyć)\mierzyć się z kimś sich +akk mit jdm messen ( geh) -
4 bić
I. vt1) ( zadawać ciosy) schlagen, prügeln\bić kogoś czymś jdn mit etw schlagen\bić kogoś po rękach/plecach jdm auf die Hände/auf den Rücken schlagen2) ( przewyższać)\bić kogoś doświadczeniem jdn an +dat Erfahrung übertreffen\bić rekordy Rekorde schlagen [ lub brechen]zegar bije ósmą die Uhr schlägt achtII. vi1) ( zadawać ciosy) schlagen, prügeln2) ( uderzać) schlagen; serce: schlagen, klopfen\bić w coś auf +akk gegen etw schlagen\bić czymś [o coś] mit etw gegen etw schlagen\bić brawo Beifall klatschen\bić na alarm Alarm schlagen\bić w dzwony Glocken läutenz bijącym sercem mit klopfendem Herzen, mit Herzklopfen3) ( rozchodzić się) źródło: sprudeln, schießen; zapach: ausströmenz jej twarzy bije radość ihr Gesicht strahlt Freude aus4) ( dzwonić) dzwon: läuten5) ( licznik) zählen\bić głową o mur mit dem Kopf gegen die Wand schlagenIII. vr1) ( siebie samego)\bić się w piersi sich +akk an die Brust schlagen, sich +dat seiner Schuld bewusst sein2) ( jeden drugiego)oni wciąż się biją sie prügeln sich +akk die ganze Zeit3) ( walczyć)\bić się o coś um etw kämpfen\bić się z kimś gegen jdn kämpfen\bić się z myślami hin und her überlegen, sich +dat den Kopf zerbrechen ( fig)
См. также в других словарях:
walczyć — z wiatrakami a) «zmagać się z urojonymi przeciwnikami»: (...) ciągle walczysz z wiatrakami, wszędzie węszysz jakiś spisek... Roz bezp 1997. b) «próbować bezskutecznie zahamować jakiś nieodwracalny lub żywiołowy proces»: Nie byłem partyjny,… … Słownik frazeologiczny
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… … Słownik frazeologiczny
lepszy — lepszypsi st. wyższy od dobry a) w zn. 1: Najlepsi przyjaciele, synowie. Mieć dla kogoś najlepsze uczucia. Rozstać się z kimś w najlepszej zgodzie. Był lepszy dla przyjaciół niż dla rodziny. b) w zn. 2: Mieć najlepsze intencje. ◊ Mimo najle … Słownik języka polskiego
udeptać — dk IX, udeptaćpczę (udeptaćpcę), udeptaćpczesz (udeptaćpcesz), udepcz, udeptaćał, udeptaćany udeptywać ndk VIIIa, udeptaćtuję, udeptaćtujesz, udeptaćtuj, udeptaćywał, udeptaćywany «depcząc, chodząc po czymś ubić, wyrównać, zrównać, wygładzić coś» … Słownik języka polskiego
wojować — ndk IV, wojowaćjuję, wojowaćjujesz, wojowaćjuj, wojowaćował 1. pot. «toczyć spory, kłócić się, ścierać się z kimś o coś; dążyć zacięcie do przezwyciężenia czegoś, walczyć» Wojować z podpowiadaniem w szkole. Wojować z kimś o niepalenie papierosów … Słownik języka polskiego
z — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} litera alfabetu polskiego; stanowi odpowiednik spółgłoski {{/stl 7}}{{stl 8}}z {{/stl 8}}{{stl 7}} {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świerzbić — ndk VIa, świerzbićbi, świerzbićbił «być odczuwanym jako nieprzyjemne łaskotanie, wywołujące chęć drapania; swędzić, świerzbieć» Świerzbiące bąble. Świerzbiąca skóra. Plecy go świerzbiły. ◊ Język, posp. jęzor kogoś świerzbi «ktoś ma ochotę coś… … Słownik języka polskiego
stawiać – stawić opór — {{/stl 13}}{{stl 7}} sprzeciwiać się, przeciwstawiać się, opierać się, nie pozwalać na coś, walczyć z kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niespodziewanie załoga zaczęła stawiać opór pracodawcy. Państwo stawiło opór zbrojny agresorowi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego