-
21 Waffe
Waffe f våben n -
22 Waffe
Waffe f vapen n -
23 Waffe
f (11) silah; blanke \Waffe soyuq silah; die \Waffen strecken təslim olmaq, silahı yerə qoymaq; zu den \Waffen greifen silaha sarılmaq; unter \Waffen stehen döyüşə hazır durmaq -
24 Waffe
сущ.1) общ. вооружение, (тк.sg) род войск, оружие2) авиа. боевое средство3) воен. род войск4) юр. орудие5) артил. род оружия6) яд.физ. вид оружия -
25 Waffe
f çek--------pûsat--------çek-rehal--------çek -
26 Waffe
оружиерод войскрод оружия -
27 Waffe
артил. оружиеартил. род войскартил. род оружия -
28 Waffe
-
29 waffe
Wáffe f, -n оръжие; konventionelle, atomare, chemische Waffen конвенционални, атомни, химически оръжия; zu den Waffen greifen грабвам оръжието; die Waffen strecken слагам оръжието, предавам се.* * *die, -n оръжие; bei welcher = hast du gedient? при кои войски си служил? -
30 Waffe
(f)оружие, вид оружиярод войскEine kurze Deutsch-Russisch Wörterbuch in Kernphysik und Kerntechnik > Waffe
-
31 ...waffe
f, im Subst.: Nahkampfwaffe close-range weapon; Fernkampfwaffe long-range weapon; Wurfwaffe missile; Schützenwaffe firearm -
32 Waffe
авиа. оружие авиа. вооружение авиа. род войск авиа. род оружия -
33 Waffe
f -, -n oružje n; berittene - konjica f; die -n strecken položiti oružje; zu den -n! na oružje!; zu den -n greifen pograbiti oružje -
34 Waffe
f (=, -n)1) ору́жие, pl тж. вооруже́ниеéine néue Wáffe — но́вое ору́жие
éine modérne Wáffe — совреме́нное ору́жие
éine gefährliche Wáffe — опа́сное ору́жие
éine gúte Wáffe — хоро́шее ору́жие
er hátte kéine Wáffe bei sich — при нём не́ было ору́жия
mit der Wáffe in der Hand — с ору́жием в рука́х
2) перен. ору́жиеmit állen Wáffen kämpfen — боро́ться любы́ми сре́дствами
er kämpft nicht mit éhrlichen Wáffen — он по́льзуется в борьбе́ нече́стными приёмами
mit séinen éigenen Wáffen schlágen — (по)би́ть кого́-либо его́ со́бственным ору́жиемsein Wort ist séine stärkste Wáffe — сло́во - его́ сильне́йшее ору́жие
-
35 Waffe
f <-, -n>1) оружие; вооружениеbiológische Wáffen — биологическое оружие
hálbautomatische Wáffen — полуавтоматическое оружие
léíchte Wáffen — лёгкое оружие
modérne Wáffen — современное оружие
nukleáre Wáffen — ядерное оружие
schwére Wáffen — тяжёлое оружие
stratégische Wáffen — стратегическое оружие
táktische Wáffen — тактическое оружие
mit Wáffen hándeln — обращаться с оружием
die Wáffe láden — заряжать оружие
éíne Wáffe besítzen* — владеть оружием, иметь оружие
(j-n, sich, etwas) mit der Wáffe vertéídigen — защищать с оружием в руках, оборонять (кого-л, себя, что-л)
von der Wáffe Gebráúch máchen — применить оружие
die Wáffen níéderlegen, schwéígen lássen* — сложить оружие, капитулировать, сдаться
zu den Wáffen rúfen* — призвать к оружию
zu den Wáffen gréífen* — взяться за оружие
j-m die Wáffe aus der Hand schlágen* — обезоружить кого-л
2) перен тж оружиеéíne polítische Wáffe — политическое оружие
éíne wírksame Wáffe im Kampf gégen die Séúche — эффективное оружие в борьбе с заболеванием
j-n mit séínen éígenen Wáffen schlágen* — бить кого-л его же собственным оружием
die Wáffen kréúzen — 1) скрестить оружие 2) перен тж скрестить оружие, вступить в спор
nicht mit éhrlichen Wáffen kämpfen — нечестно бороться; прибегать к недостойным методам борьбы
3) тк sg уст род войскZusámmenarbeit der Wáffen — взаимодействие родов войск
Bei wélcher Wáffe háben Sie gedíént? — В каких войсках вы служили?
-
36 Waffe
-
37 Waffe
Wáffe f =, -n1. ору́жие; вооруже́ниеhérkömmliche [konventionélle] Wá ffen — обы́чное [традицио́нное] вооруже́ние
interkontinentá le Wá ffen — межконтинента́льное (раке́тное) ору́жие
Wá ffen an Bord — корабе́льное вооруже́ние
ú nter (den) Wá ffen sein [sté hen*] высок. — стоя́ть под ружьё́м ( об армии)
2. перен. ору́жиеnicht mit é hrlichen Wá ffen kä́ mpfen — нече́стно боро́ться; прибега́ть к недосто́йным ме́тодам борьбы́
sé inem Gé gner die Wá ffe in die Hand gé ben* высок. — дать своему́ проти́внику ору́жие про́тив себя́3. тк. sg род войскbei wé lcher Wá ffe há ben Sie gedí ent? — в каки́х частя́х вы служи́ли?
-
38 Waffe f
оръжие {ср} -
39 Waffe
arme f -
40 Waffe
f.silâh
См. также в других словарях:
Waffe — Sf std. (8. Jh.), mhd. wāfen, wāpen n., ahd. wāfan n., as. wāpan n. Stammwort Aus g. * wǣpna n. Waffe , auch in gt. wepna Pl., anord. vápn, ae. wǣpen n., afr. wēpen, wāpen n. Das Femininum seit mittelhochdeutscher Zeit (wohl aus dem Plural).… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Waffe — Waffe: Die gemeingerm. Bezeichnung für »Kampfgerät« mhd. wāfen, ahd. wāf‹f›an, got. wēpn, engl. weapon, schwed. vapen ist ohne sichere außergerm. Anknüpfungen. Im Mhd. bedeutet das Wort auch »Schildzeichen, Wappen« (eigentlich »Zeichen auf der … Das Herkunftswörterbuch
Waffe — Waffe, 1) Werkzeug zum Angriff ob. zur Vertheidigung; 2) Krallen u. Fänge von Raubthieren, bes. vom Luchs; 3) so v.w. Gewehr 4), s.u. Schwein; 4) s.u. Nebenpflanzentheile m); 5) (Bergb.), so v.w. Gewähr 1); 6) bei manchen Handwerkern die… … Pierer's Universal-Lexikon
Waffe — Waffe, soviel wie Truppengattung, s. Waffen (am Schluß) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Waffe — [Aufbauwortschatz (Rating 1500 3200)] Bsp.: • Die Waffen des modernen Krieges sind furchtbar … Deutsch Wörterbuch
Waffe — Stich , Hieb und Schusswaffen Die … Deutsch Wikipedia
Waffe — Kampfgerät * * * Waf|fe [ vafə], die; , n: Gerät, Mittel o. Ä. zum Kämpfen, zum Angriff oder zur Verteidigung: eine Waffe bei sich tragen; nukleare, chemische, biologische, konventionelle Waffen. Zus.: Abschreckungswaffe, Angriffswaffe, Atomwaffe … Universal-Lexikon
Waffe — die Waffe, n (Grundstufe) ein Gerät für den Kampf gegen einen Gegner Beispiel: Er richtete die Waffe auf den Gegner. Kollokation: die Waffe laden … Extremes Deutsch
Waffe — a) Kampfgerät, Kriegswerkzeug. b) Gewehr, Pistole, Schusswaffe; (ugs.): Schießeisen; (salopp): Knarre, Schießprügel; (Kinderspr.): Schießgewehr. c) Handhabe, Instrument, Mittel [und Wege], Werkzeug; (Fachspr.): Instrumentarium. * * *… … Das Wörterbuch der Synonyme
Waffe — Wạf·fe die; , n; ein Instrument oder Gerät zum Kämpfen, z.B. ein Schwert , ein Gewehr <konventionelle, atomare, nukleare, chemische, taktische, strategische Waffen; eine Waffe (bei sich) tragen; Waffen führen, einsetzen; zu den Waffen… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
Waffe — ginklas statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Kaunamasis įrankis; kovos priemonė. atitikmenys: angl. weapon vok. Waffe, f rus. оружие … Sporto terminų žodynas