wątły

См. также в других словарях:

• wątły — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wątłytli, wątłytlejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o człowieku: taki, który ma słabe zdrowie; słabowity, mizerny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wątłe dziecko. Wątły pacjent. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wątły — wątłytli, wątłytlejszy 1. «o człowieku: odznaczający się słabą budową ciała, słabym zdrowiem, mający mało sił, chorowity, słabowity; o czyjejś budowie ciała, czyimś stanie zdrowia itp.: szczupły, mizerny, słaby» Wątłe dziecko. Wątły organizm.… …   Słownik języka polskiego

• płomyk — m III, D. a, N. płomykkiem; lm M. i 1. «mały płomień; ogieniek» Mały, wątły, chwiejny, chybotliwy płomyk. Płomyk lampki naftowej, świecy, zapałki, zapalniczki. Płomyk drży, migoce, pełza, przygasa. 2. «przenośnie o czymś, co przypomina mały,… …   Słownik języka polskiego

• przyjść — 1. Przyjść do równowagi «odzyskać równowagę psychiczną; opanować się»: Budził się ociężale i powoli przychodził do równowagi ledwie poznając granice otaczających go przedmiotów i zawartość myśli w głowie. J. Iwaszkiewicz, Panny. 2. Przyjść na… …   Słownik frazeologiczny

• przychodzić — 1. Przyjść do równowagi «odzyskać równowagę psychiczną; opanować się»: Budził się ociężale i powoli przychodził do równowagi ledwie poznając granice otaczających go przedmiotów i zawartość myśli w głowie. J. Iwaszkiewicz, Panny. 2. Przyjść na… …   Słownik frazeologiczny

• asteniczny — astenicznyni «o człowieku: słaby, wątły; leptosomiczny» ∆ Typ asteniczny → astenik …   Słownik języka polskiego

• cherlak — m III, DB. a, N. cherlakkiem 1. lm M. te i, ci cherlakacy, DB. ów «człowiek wątły, słaby, chorowity, mizerny; charłak» Wymizerowane cherlaki. 2. lm MB. i łow. «o zwierzynie łownej: zwierzę wynędzniałe, często z objawami degeneracji, podlegające… …   Słownik języka polskiego

• cherlawy — cherlawywi «wątły, mizerny, słaby, chorowity; o zdrowiu: kiepski, lichy» Cherlawy pies. Cherlawe zdrowie …   Słownik języka polskiego

• chłopina — m odm. jak ż IV, CMs. chłopinanie; lm M. chłopinany, DB. chłopinanów «ze współczuciem, politowaniem o mężczyźnie, o chłopie» Wątły chłopina kaszlał. Chłopiny ciężko pracowały. Przyszło kilku chłopinów …   Słownik języka polskiego

• chorowity — chorowityici 1. «często chorujący, skłonny do chorób, mający słabe zdrowie; słabowity, wątły» Chorowite dziecko. 2. «właściwy choremu; świadczący o chorobie, o słabym zdrowiu» Chorowity wygląd. Chorowita twarz. Chorowita bladość …   Słownik języka polskiego

• chucherkowaty — chucherkowatyaci «drobny, delikatny, wątły, słabowity» Chucherkowate niemowlę …   Słownik języka polskiego