-
1 voto
vŏto, archaic form of veto, Plaut. Trin. 2, 4, 56. -
2 voto
votare, votui, votitus V TRANSforbid, prohibit; reject, veto; be an obstacle to; prevent -
3 Ex voto
-
4 votum
vōtum, i, n. [voveo].A.(Acc. to voveo, I.) A solemn promise made to some deity, a vow (freq. and class.; esp. in plur.):2.qui (deus) numquam nobis occurrit neque in optatis neque in votis,
Cic. N. D. 1, 14, 36:nefaria vota,
id. Clu. 68, 194:nonne animadvertis ex tot tabulis pictis, quam multi votis vim tempestatis effugerint?
id. N. D. 3, 37, 89:voto et promisso teneri,
id. Att. 12, 18, 1:obstrictum esse religione voti,
id. ib. 12, 43, 2:obligari voti sponsione deo,
id. Leg. 2, 16, 41:cum de illo aegroto vota faciebant,
id. Att. 8, 16, 1:vota facere,
id. Fam. 7, 2, 4; id. Mil. 15, 41; id. Tusc. 5, 1, 2 al.:nuncupare,
id. Verr. 2, 5, 13, § 34:suscipere,
id. N. D. 3, 39, 93:concipere,
Ov. M. 7, 594; Liv. 5, 25, 7:debere diis,
Cic. Verr. 2, 4, 55, § 123:solvere,
id. Phil. 3, 4, 11:reddere,
id. Leg. 2, 9, 22:Jovi reddere,
Ov. Tr. 3, 12, 46:suscipere et solvere,
Plin. Ep. 10, 35 (44):persolvere,
id. ib. 10, 100 (101):voto se exsolvere,
Petr. 85:exsequi,
Verg. A. 5, 53: voti damnari, i. e. to obtain one's prayer or wish [p. 2015] Liv. 5, 25, 4; 7, 28, 4; 27, 45, 8; v. Zumpt, Gram. § 447 fin.:voti reus,
Verg. A. 5, 237:voti liberari,
Liv. 5, 28, 1.—Transf.a.A thing solemnly promised, that which is vowed or devoted, a volive offering (mostly poet.):b.lustramurque Jovi, votisque incendimus aras,
with burnt-offerings, Verg. A. 3, 279:Danai in voto (i. e. equo Trojano) latent,
Petr. 89; cf.:iste... de bonis illius in aede Veneris argenteum Cupidinem posuit. Sic etiam fortunis hominum abutebatur ad nocturna vota cupiditatum suarum,
Cic. Verr. 2, 5, 54, § 142.—Vota, a day on which vows were made for the good of the State (post-class.), Capitol. Pert. 6; Vop. Tac. 9; cf. Dig. 50, 16, 233, § 1.—B.Transf.1.(Acc. to voveo, II.) A wish, desire, longing, prayer (perh not ante-Aug.):2.ea esse vota, eam esse voluntatem omnium, ut, etc.,
Liv. 2, 15, 3:ejus me compotem voti facere vos potestis,
id. 7, 40, 6:quoniam res Romana contra spem votaque ejus velut resurgeret,
id. 24, 45, 3; 35, 42, 5:quod omnibus votis petendum erat,
id. 32, 21, 35:magnarum cogitationum,
Petr. 115:audivere di mea vota,
Hor. C. 4, 13, 1:haec loca sunt voto fertiliora tuo,
Ov. A. A. 1, 90; id. Tr. 1, 2, 1:votum in amante novum,
id. M. 3, 468:voti potens,
id. ib. 8, 80:quod omnium sit votum parentum, ut, etc.,
Quint. 11, 1, 82:vota parentium,
id. 1, 2, 25: id enim voto meo sufficit;illud supra votum, etc.,
Plin. Ep. 5, 8, 3:Darius votum meum implevit,
Curt. 4, 13, 24; 4, 13, 8; Sen. Polyb. 10, 6:cunctis super vota fluentibus,
Tac. H. 3, 48; Sen. Ben. 6, 30, 1:votum aliquem confodiendi,
Suet. Aug. 51; cf. id. ib. 58:hoc erat in votis: modus agri non ita magnus,
Hor. S. 2, 6, 1:esse in voto,
Pers. 3, 48; cf.:sed hoc votum est et rara felicitas,
is rather a thing to be wished, Quint. 12, 5, 6 Spald.; so, votum est, ut, etc., it is to be wished that, etc., Cels. 6, 6, 1:an venit in votum Attalicis ex urbibus una?
Hor. Ep. 1, 11, 5:non sine votis: O rus, quando ego te aspiciam?
id. S. 2, 6, 59. —Of inanimate things:alioquin vota arborum frugumque communia sunt nivis diutinas sedere,
Plin. 17, 2, 2, § 14.—A marriage vow, matrimonial engagement, marriage (post-class.):ad tertia vota migrare,
Cod. Just. 5, 9, 4; 5, 5, 24; 5, 1, 2:nuptualia,
App. M. 4, p. 154, 18; id. Flor. p. 342, 27. -
5 damno
damno (in vulg. lang. and late Lat. sometimes dampno), āvi, ātum, 1, v. a. [damnum].I.Gen., to occasion loss or damage to, to harm, damage = damno [p. 511] afficere:II.pauperibus parcere, divites damnare atque domare,
Plaut. Trin. 4, 1, 10.—Esp. [cf. damnum, II.] a judicial t. t., to condemn, doom, sentence one to any punishment = condemno, v. Cic. Or. 49, 166 (opp. to absolvere, liberare, dimittere; cf. also condemno, culpo, improbo; common and classical).—Constr. with acc. of person, either alone or with gen., abl., de, in, ad, etc., of the crime and punishment: damnatur aliquis crimine vel judicio, sed sceleris, parricidii, etc., Lachm. ad Lucr. 2, p. 273 sq.; cf. Munro, ad Lucr. 4, 1183: Zumpt, Gr. § 446 sq.; Roby, Gr. § 1199 sq.(α).With acc. pers. alone:(β).ergo ille damnatus est: neque solum primis sententiis, quibus tantum statuebant judices, damnarent an absolverent, sed etiam illis, etc.,
Cic. de Or. 1, 54, 231; id. Rosc. Am. 39, 114:censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert,
id. Rep. 4, 6 (fragm. ap. Non. 24, 9): ego accusavi, vos damnastis, Dom. Afer ap. Quint. 5, 10, 79 et saep. — Transf., of things: causa judicata atque damnata, Cic. Rab. perd. 4; id. Clu. 3.—With acc. pers. and gen. ( criminis or poenae):(γ).ambitus damnati,
Caes. B. C. 3, 1, 4; Cic. Brut. 48 fin.:furti,
id. Flacc. 18, 43:injuriarum,
id. Verr. 2, 5, 41 fin.:majestatis,
id. Phil. 1, 9, 23:peculatus,
id. Verr. 1, 13, 39:rei capitalis,
id. de Sen. 12, 42;sceleris conjurationisque,
id. Verr. 2, 5, 5 Zumpt N. cr., et saep.:capitis,
Caes. B. C. 3, 83, 4; 3, 110, 4:octupli,
Cic. Verr. 2, 3, 11, § 28:absentem capitalis poenae,
Liv. 42, 43, 9; cf.:crimine falso damnari mortis,
Verg. A. 6, 430.—With abl.:(δ).ut is eo crimine damnaretur,
Cic. Verr. 2, 4, 45; so,capite,
id. Tusc. 1, 22 al.:morte,
Sen. Herc. Oet. 888:tertiā parte agri,
Liv. 10, 1, 3:pecuniā,
Just. 8, 1, 7; cf.:Milo Clodio interfecto eo nomine erat damnatus,
on that account, Caes. B. C. 3, 21, 4; morti (abl.) damnare, Liv. 4, 37, 6, v. Weissenb. ad loc.—With de:(ε).de majestate damnatus,
Cic. Verr. 1, 13, 39:de vi et de majestate,
id. Phil. 1, 9:de vi publica,
Tac. A. 4, 13 al.; cf.quibus de causis damnati,
Val. Max. 8, 1 init. —With in or ad:(ζ).nec in metallum damnabuntur, nec in opus publicum, vel ad bestias,
Dig. 49, 18, 3:ad mortem,
Tac. A. 16, 21;ad extremum supplicium,
id. ib. 6, 38: Suet. Cal. 27; id. Ner. 31.—With ut, Tac. A. 2, 67.—(η).With quod:(θ).Athenienses Socratem damnaverunt quod novam religionem introducere videbatur,
Val. Max. 1, 1, 7, ext. 7:Baebius est damnatus, quod milites praebuisset, etc.,
Liv. 45, 31, 2.—With cur:B.damnabantur cur jocati essent,
Spart. Sev. 14, § 13.Transf.1.To bind or oblige one's heir by last will and testament to the performance of any act.—Constr. with ut, ne, or the inf.:2.si damnaverit heredem suum, ut, etc.,
Dig. 12, 6, 26; with ne, ib. 8, 4, 16; with inf.:heredem dare, etc.,
ib. 30, 12: Hor. S. 2, 3, 86.In a non-legal sense, to condemn, censure, judge: (with acc. pers. and gen. or abl.) aliquem summae stultitiae, Cic. Part. 38, 134:II.damnatus longi Sisyphus laboris,
Hor. Od. 2, 14, 19:stultitiaeque ibi se damnet (amator),
Lucr. 4, 1179: damnare aliquem voti ( poet. and late Lat., voto, votis), to condemn one to fulfil his vow, i. e. by granting his prayer (not in Cic.):damnabis tu quoque votis,
Verg. E. 5, 80, Serv. and Heyne: voto, Sisenn. ap. Non. 277, 11:voti,
Liv. 10, 37 fin.; 27, 45:voto damnatus,
Hyg. Astr. 2, 24; Lact. Fab. 10, 8 (cf.: voti, Titin. and Turpil. ap. Non. 277, 6 and 10; Titin. Fr. 153;Turpil. Fr. 128 Ribb.): morti,
Lucr. 6, 1231; cf.:Stygio caput damnaverat Orco,
Verg. A. 4, 699:damnati turis acervi,
devoted to the gods below, Stat. S. 2, 21 et saep.; cf.also: quem damnet (sc. leto) labor,
Verg. A. 12, 727 Heyne:damnare eum Senecam et invisum quoque habere,
to condemn, censure, disapprove, Quint. 10, 1, 125:videntur magnopere damnandi, qui, etc.,
id. 5, 1, 2:debitori suo creditor saepe damnatur,
Sen. Ben. 6, 4, 4.—Of inanimate objects, to condemn, reject:ne damnent quae non intelligunt,
id. 10, 1, 26; cf. id. 10, 4, 2; 11, 3, 70 et saep.— Part. fut. pass. as subst.:quem non puduisset damnanda committere,
Plin. Ep. 3, 9, 5.Of the plaintiff, to seek or effect a person's condemnation (rare): quem ad recuperatores modo damnavit Plesidippus, Plaut. Rud. 5, 1, 2; Varr. R. R. 2, 2, 6:I.Verrem, quem M. Cicero damnaverat,
Plin. 34, 2, 3, § 6; Liv. 7, 16, 9; cf. condemno, no. II., and condemnator, no. II.—Hence,damnātus, a, um, P. a.Prop., condemned:II.dicet damnatas ignea testa manus,
Prop. 5, 7, 38.—Meton. (effectus pro causa), reprobate, criminal:B.quis te miserior? quis te damnatior?
Cic. Pis. 40:damnati lingua vocem habet, vim non habet,
Pub. Syr. 142 (Ribb.).—Hateful, wretched:damnatae noctes,
Prop. 4, 12 (5, 11 M.), 15. -
6 parturiō
parturiō (parturībat, Ph.), īvī, —, īre, desid. [pario], to desire to bring forth, be in travail, labor: tu (Lucina) voto parturientis ades, O.: parturiens canis, Ph.—Prov.: Parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, great cry and little wool, H.— To be big with, be pregnant with, brood over, meditate, purpose: quod conceptum res p. parturit: quod diu parturit animus vester, aliquando pariat, L.: ingentīs parturit ira minas, O.— To be in pain, be anxious, be troubled: si tamquam parturiat unus pro pluribus.— To bring forth, produce, yield, generate: Germania quos parturit Fetūs, H.: nunc omnis parturit arbos, is budding forth, V.* * *parturire, parturivi, - Vbe in labour; bring forth; produce; be pregnant with/ready to give birth -
7 vetō
vetō (old votō), uī, itus, āre [VET-], not to suffer, not to permit, to oppose, forbid, prohibit: antiquae sunt leges, quae vetant: Aruspex vetuit, T.: vetant leges Iovis, H.: res ipsa vetat, O.: bella, V.: quid iubeatve vetetve, O.; cf. (ludere) vetitā legibus aleā, H.: cum facerem Versiculos, vetuit me Quirinus, etc., H.: Quippe vetor fatis, V.: furem luce occidi vetant XII tabulae: ab opere legatos Caesar discedere vetuerat, Cs.: ridentem dicere verum Quid vetat? H.: castra... vallo muniri, Cs.: ut a praefecto morum Hasdrubal cum eo vetaretur esse, N.: Edicto vetuit, ne quis se praeter Apellen Pingeret, H.: vetabo, qui Cereris sacrum Volgarit arcanae, sub isdem Sit trabibus, H.: nec laevus vetat ire picus, H.: Quis vetat et stellas... Dicere? O.: ait esse vetitum intro ad eram accedere, T.—As the technical term for protest interposed by a tribune of the people against any measure of the Senate or of the magistrates, I forbid, I protest: faxo ne iuvet vox ista ‘veto,’ quā nunc concinentes, etc., L.* * *Ivetare, vetavi, vetatus V TRANSforbid, prohibit; reject, veto; be an obstacle to; preventIIvetare, vetui, vetitus V TRANSforbid, prohibit; reject, veto; be an obstacle to; prevent -
8 vōtum
vōtum ī, n [P. n. of voveo], a promise to a god, solemn pledge, religious engagement, vow: qui (deus) numquam nobis occurrit in votis: nefaria vota: religione voti obstrictum esse: de illo aegroto vota facere: ante conceptum votum... post votum, L.: debere diis: Exsequi, V.—In the phrase, voti damnari, to become bound by a vow, i. e. obtain one's prayer: quae (civitas) damnata voti curam habeat, etc., L.; cf. voti reus, V.: voti liberari, L.—That which is promised, a votive offering: votis incendimus aras, with burnt-offerings, V.: spolia hostium, Volcano votum, L.—A wish, desire, longing, prayer: ea esse vota, eam esse voluntatem omnium, ut, etc., L.: quoniam res Romana contra spem votaque eius velut resurgeret, L.: Audivere di mea vota, H.: Haec loca sunt voto fertiliora tuo, O.: voti potens, O.: votum meum implevit, Cu.: An venit in votum Attalicis ex urbibus una? H.* * *vow, pledge, religious undertaking/promise; prayer/wish; votive offering; vote -
9 compos
com-pŏs ( conp-), pŏtis, adj. [potis], having the mastery, control, or power over a thing, master of, partaking of, possessing, participating or sharing in, guilty of, etc. (very freq. and class.); constr. usu. with gen., more rarely with abl., or absol.(α).With gen.: animi, of a sane mind, * Ter. Ad. 3, 2, 12:(β).mentis,
Cic. Phil. 2, 38, 97; id. Pis. 20, 48; Ov. M. 8, 35; Quint. 11, 3, 77; Tac. A. 15, 70; Suet. Vesp. 5:territum et vix mentis suae compotem opprimere,
Curt. 6, 3, 16:nec satis compotem mentis... deferunt,
id. 3, 5, 4:sui,
Liv. 8, 18, 12; Cels. 5, 26, 13; Curt. 4, 12, 17:rationis et consilii,
Cic. N. D. 2, 13, 36; cf. id. de Or. 1, 48, 210:libertatis,
Plaut. Capt. prol. 41:patriae,
id. ib. 3, 4, 89; Liv. 1, 32, 7:ejus doni,
id. 1, 10, 7:hujus urbis,
Cic. Sest. 69, 146:bellicae laudis,
Liv. 30, 1, 5:spei,
id. 29, 22, 5; Suet. Tib. 5: voti, having obtained or gratified one ' s wish, Hor. A. P. 76; Ov. A. A. 1, 486; Liv. 7, 40, 6; Suet. Aug. 28; id. Calig. 13; Sen. Hippol. 710; Curt. 9, 9 fin.; cf.votorum,
Suet. Aug. 58.—With abl.:(γ).qui essent animo et scientiā compotes,
Cic. de Or. 1, 48, 210:corpore atque animo,
Liv. 4, 40, 3:mente,
Verg. Cul. 189:praedā ingenti,
Liv. 3, 70, 13.—Absol.:B.vix compos (sc. mentis) Imilce,
Sil. 4, 808.—Referring to misfortune or guilt, sharing in, participating in, confederate in, etc. (anteclass. and post-Aug.).(α).With gen.:(β).miseriarum,
Plaut. Ep. 4, 1, 32: probri, Naev. ap. Non. p. 456, 25 (Trag. Rel. v. 6 Rib.):culpae,
Plaut. Truc. 4, 3, 61:sceleris,
Quint. 12, 1, 7.—With abl.: magnis et multis malis, Att. ap. Non. p. 521, 27 (Trag. Rel. v. 36 Rib.).—II.Transf., of the thing:compote voto,
Sen. Agam. 364. -
10 conpos
com-pŏs ( conp-), pŏtis, adj. [potis], having the mastery, control, or power over a thing, master of, partaking of, possessing, participating or sharing in, guilty of, etc. (very freq. and class.); constr. usu. with gen., more rarely with abl., or absol.(α).With gen.: animi, of a sane mind, * Ter. Ad. 3, 2, 12:(β).mentis,
Cic. Phil. 2, 38, 97; id. Pis. 20, 48; Ov. M. 8, 35; Quint. 11, 3, 77; Tac. A. 15, 70; Suet. Vesp. 5:territum et vix mentis suae compotem opprimere,
Curt. 6, 3, 16:nec satis compotem mentis... deferunt,
id. 3, 5, 4:sui,
Liv. 8, 18, 12; Cels. 5, 26, 13; Curt. 4, 12, 17:rationis et consilii,
Cic. N. D. 2, 13, 36; cf. id. de Or. 1, 48, 210:libertatis,
Plaut. Capt. prol. 41:patriae,
id. ib. 3, 4, 89; Liv. 1, 32, 7:ejus doni,
id. 1, 10, 7:hujus urbis,
Cic. Sest. 69, 146:bellicae laudis,
Liv. 30, 1, 5:spei,
id. 29, 22, 5; Suet. Tib. 5: voti, having obtained or gratified one ' s wish, Hor. A. P. 76; Ov. A. A. 1, 486; Liv. 7, 40, 6; Suet. Aug. 28; id. Calig. 13; Sen. Hippol. 710; Curt. 9, 9 fin.; cf.votorum,
Suet. Aug. 58.—With abl.:(γ).qui essent animo et scientiā compotes,
Cic. de Or. 1, 48, 210:corpore atque animo,
Liv. 4, 40, 3:mente,
Verg. Cul. 189:praedā ingenti,
Liv. 3, 70, 13.—Absol.:B.vix compos (sc. mentis) Imilce,
Sil. 4, 808.—Referring to misfortune or guilt, sharing in, participating in, confederate in, etc. (anteclass. and post-Aug.).(α).With gen.:(β).miseriarum,
Plaut. Ep. 4, 1, 32: probri, Naev. ap. Non. p. 456, 25 (Trag. Rel. v. 6 Rib.):culpae,
Plaut. Truc. 4, 3, 61:sceleris,
Quint. 12, 1, 7.—With abl.: magnis et multis malis, Att. ap. Non. p. 521, 27 (Trag. Rel. v. 36 Rib.).—II.Transf., of the thing:compote voto,
Sen. Agam. 364. -
11 devoto
dē-vōto, āvi, ātum, 1, v. intens. a. [id.].I.To dedicate, devote (rare): et me dicabo atque animam devotabo hostibus, Att. ap. Non. 98, 13 (but Cic. Par. 1, 2, 12, read devota vita); and,II.To bewitch, enchant:III.sortes,
Plaut. Cas. 2, 6, 36: devotatus defixusque, Ap. Herb. 7.—To invoke with vows: numina, Ap. M. 9, p. 227, 4: asinos cum Iside, Minuc. Fel. Oct. 28, 5. —IV.To curse:se,
August. 4 Quaest. in Hept. 40. -
12 dono
dōno, āvi, ātum, 1, v. a. [donum].I.To give one something as a present; to present, [p. 611] bestow; to grant, vouchsafe, confer (freq. and class.).A.In gen.1.Prop.:(β).donavi ei, quae voluit, quae postulavit: te quoque ei dono dedi,
Plaut. Mil. 4, 5, 5; cf. id. Poen. 2, 23:non pauca suis adjutoribus large effuseque donabat,
Cic. Rosc. Am. 8 fin.:munera ista civibus tuis,
id. Tusc. 5, 32, 90:praedam militibus,
Caes. B. G. 7, 11 fin.:catenam ex voto Laribus,
Hor. S. 1, 5, 65 et saep.:alicui non unius diei gratulationem, sed aeternitatem immortalitatemque,
Cic. Pis. 3, 7:studiis temporum velut subseciva,
Quint. 1, 12, 13:alicui gaudia,
Hor. C. 3, 6, 27:(cadus) Spes donare novas largus,
id. ib. 4, 12, 19:uxorem cum dote fidemque, etc., regina pecunia donat,
id. Ep. 1, 6, 37:(aurae) Omnia (mandata) discerpunt et nubibus irrita donant,
Verg. A. 9, 313 et saep.—With inf. ( poet.):(γ).huic loricam Donat habere viro,
Verg. A. 5, 262 (acc. to the Gr. dôken hippon agein, Hom. Il. 23, 612); so id. ib. 10, 701:frui paratis,
Hor. C. 1, 31, 18:divinare magnus mihi donat Apollo,
id. S. 2, 5, 60.—With ut and subj. ( poet.):2.Calliope, nostro donate labori, nota parum ut facta tradantur, etc.,
Sil. 12, 390. —Trop., to give up, sacrifice (cf. condono):B. 1.amicitias rei publicae,
Cic. Fam. 5, 4, 2; so,iram patriae,
Sil. 15, 603.—Lit.:2.mercedes habitationum annuas conductoribus donavit,
Caes. B. C. 3, 21, 1:causam illi,
Just. 32, 2, 4: legem, i. e. actionem lege datam, to give up, resign, Petr. poët. 18, 6;for which, negotium (with componere),
Suet. Calig. 40. —Trop. for the more usual condonare, to forgive, pardon an offence or him that committed it, for another's sake (so perhaps not ante-Aug.):II.culpa gravis precibus donatur saepe suorum,
Ov. Pont. 2, 7, 51:noxae damnatus donatur populo Romano, donatur tribuniciae potestati,
Liv. 8, 35; cf. id. 2, 35, 5 Drak.:patrem filio,
Just. 32, 2, 5:victum memoriae patris,
id. 38, 6; Flor. 3, 5, 10 Duker.Aliquem (aliquā re), to present one with any thing (class. and very freq.):(β).donis plurimis donatus,
Plaut. Am. prol. 137; cf. id. Stich. 5, 2, 8; Caes. B. C. 3, 53 fin.:aliquem paterā,
Plaut. Am. 2, 2, 131; 134; 139:aliquem anulo aureo,
Cic. Verr. 2, 3, 80:aliquem civitate,
id. Arch. 3, 5; Caes. B. G. 1, 47, 4:aliquem laureā Apollinari,
Hor. C. 4, 2, 9 et saep.:meritos in proeliis more militiae donat,
Sall. J. 54, 1; cf.: donatus atque laudatus magnifice pro contione, id. ib 8, 2 et saep.— Absol.: gaudent, currunt, celebrant, donant, tenent, Att. ap. Non. 317, 15 (Trag. Fragm. p. 193, ed. Rib.).—Ante-class.: aliquem aliquid;egon te pro hoc nuntio quid donem?
Ter. Hec. 5, 4, 9. —(But in Enn. ap. Prob. Verg. E. 6 the right reading seems to be: fata docet fari, not fari donavit, v. Vahl. Enn. p. 7). -
13 fungor
fungor, functus, fungi, v. dep. [kindred to Sanscr. bhuj-, frui], to busy one's self with or be engaged in something; to perform, execute, administer, discharge, observe, do (syn.: administro, defungor); constr. with abl., rarely with acc. or absol.I.In gen.(α).With abl.:(β).valetudo (opportuna est), ut dolore careas et muneribus fungare corporis,
Cic. Lael. 6, 22; cf.:populari munere,
id. Rep. 3, 35:virtutis perfectae perfecto munere,
id. Tusc. 1, 45, 109; so,munere,
id. Rep. 1, 7; 5, 2; id. Off. 2, 16, 57; 2, 20, 70; id. Brut. 16, 63; id. Leg. 1, 3, 10; Caes. B. G. 7, 25, 3; Hor. Ep. 1, 9, 5 al.; cf.:magnificentissimā aedilitate,
Cic. Off. 2, 16, 57:consulatu,
Suet. Caes. 23; id. Galb. 3:praeturā,
id. Tib. 4; id. Claud. 24; 38; id. Gram. 7:quaesturā,
id. Aug. 36:magisterio,
id. Dom. 4:potius barbarorum quam illius more,
to observe, Nep. Con. 3, 4:funguntur officio,
perform, Cic. Cael. 9, 21:officio rhetoris,
Quint. 2, 1, 6; Suet. Claud. 29; cf. Hor. S. 2, 6, 109: cum suam vicem functus officio sit, had filled his own place as husband, Liv. 1, 9, 15:legationibus,
Quint. 3, 2, 4:militiā,
Suet. Gram. 9:oppugnationibus et acie feliciter,
Vell. 2, 95, 2: sacris, Hor. A. P. 224:laboribus,
id. C. 2, 18, 38; cf.periculis,
Just. 7, 4:dapibus,
to have done with the food, Ov. F. 2, 791:caede,
to murder, id. H. 14, 19:morte,
to die, id. M. 11, 583; Vell. 2, 49, 1;for which also: fato,
Ov. M. 11, 559; Quint. 3, 7, 10; Suet. Calig. 6; Val. Max. 1, 8, 5 ext.:vitā,
Gell. 20, 2, 3; Lact. 2, 1, 1; Dig. 48, 5, 11 fin.; 49, 17, 14:voto,
to pay a vow, Just. 9, 2:fungar vice cotis,
to serve instead of, Hor. A. P. 304:indicis partibus,
Plin. Ep. 3, 5, 2:ter aevo functus senex (Nestor),
who had lived through, enjoyed, Hor. C. 2, 9, 13; cf.:functo longissima statione mortali,
Vell. 2, 131, 2:virtute functi duces,
who have shown, exhibited, Hor. C. 4, 15, 29; cf.:omni virtute functa (femina),
Quint. 6 praef. §5.—Of things: possunt aliquando oculi non fungi suo munere,
Cic. Div. 1, 32, 71:aliquae (vocales) officio consonantium fungantur,
Quint. 1, 4, 10:levissima quaeque (quaestio) primo loco fungitur,
id. 3, 6, 8 Spald. N. cr.:res eadem perorationis vice fungitur,
id. 4, 3, 11; cf. id. 4, 1, 75.—With acc. (so always in Plaut. and Ter. except officiis, Ter. Ad. 4, 3, 12; but in class. prose only once in Nep.; v. infra): ingentia munera fungi, Lucil. ap. Non. 497, 12:(γ).munus,
id. ib. 10; Plaut. Men. 1, 4, 5; id. Trin. prol. 1; 2, 2, 73:militare munus fungens,
Nep. Dat. 1, 2 al.: officium, Pac. ap. Non. 497, 16 (Trag. Rel. v. 129 Rib.); Titin. ib. 6 (Com. Rel. v 48 ib.); Turp. ib. 13; Ter. Heaut. 1, 1, 14; 3, 3, 19; id. Ad. 3, 4, 18; id. Phorm. 2, 1, 51:sine me alliatum fungi fortunas meas,
Plaut. Most. 1, 1, 45:Mago diem fungitur relictis duobus filiis,
i. e. dies, Just. 19, 1, 1:mala multa animus contagibu' fungitur ejus,
i. e. suffers, Lucr. 3, 734.—In gerundive, as v.a.:(δ).muneris fungendi gratia,
Cic. Rep. 1, 17; cf. Hirt. B. G. 8, 12, 3; Cic. Att. 1, 1, 2:ad suum munus fungendum,
id. Tusc. 3, 7, 15:per speciem alienae fungendae vicis,
Liv. 1, 41, 6:spes facta militiae fungendae potioribus ducibus,
id. 24, 21, 3.—Absol. (very rare):II.at facere et fungi sine corpore nulla potest res,
i. e. to suffer, Lucr. 1, 443 sq.;so 3, 168: pro fultura et substructione fungentur fundamenta,
will serve, Col. 1, 5, 9: nec livida tabes Invidiae functis quamquam et jam lumine cassis Defuit, i. e. to the dead, =defunctis, Stat. Th. 2, 15; cf.:omnia functa Aut moritura vides,
id. S. 2, 1, 209; id. Th. 4, 483; 511; Albin. 1,393; Aus. Ep.33.In partic., to perform, discharge, contribute, pay any thing due from one:► In pass.hoc vobis est statuendum, quid aratorem ipsum arationis nomine muneris in re publica fungi ac sustinere velitis,
Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199:per omnes annos atque omnia bella duplici numero se militum equitumque fungi,
Vell. 2, 15, 3:cum eo sumptu res publica fungatur,
Tac. A. 14, 21:qui fenus exercent, omnibus patrimonii intributionibus fungi debent, etsi possessionem non habeant,
Dig. 50, 1, 22 fin.signif. (post-class. and very rare):pretia rerum non ex affectione, nec utilitate singulorum, sed communiter fungi,
are not taken, Dig. 9, 2, 33:dos, quae semel functa est, amplius fungi non potest,
Ulp. Fragm. 6, 11. -
14 libet
lĭbet or lŭbet, libuit (lub-) and libitum (lub-) est (in Cic. perh. only in the latter form), 2, v. n. and impers. (libeo, es, etc., as a personal verb acc. to Caper ap. Prisc. p. 922 P.) [Sanscr. root lubh, cupere, desiderare; Gr. root liph- in liptô, lips; cf. Goth. liub-s; Germ. lieb, dear; Lat. līber], it pleases, is pleasing, is agreeable: mihi, I am disposed, I like, I please, I will.— Constr. with nom. of a demonstr. or rel. pronoun, with inf. or a subject-clause as subject, or impers. without a subject, and with or without a dat.(α).Id (quod) libet (mihi):(β).quod tibi lubet, idem mihi lubet,
Plaut. Most. 1, 3, 138:facite, quod vobis lubet,
Ter. Ad. 5, 9, 34:cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non libere,
Cic. Att. 14, 19, 4; cf.:sin et poterit Naevius id quod libet et ei libebit quod non licet, quid agendum est?
id. Quint. 30, 94:quodcumque homini accidit libere, posse retur,
Plaut. Am. 1, 1, 17:ubi peregre, tibi quod libitum fuit, feceris,
Ter. Phorm. 5, 7, 77.—Once in plur.:cetera item, quae cuique libuissent, dilargitus est,
Suet. Caes. 20.—Without a dat.:rogita quod lubet,
Plaut. Ep. 5, 2, 31:faciat quod lubet,
Ter. Heaut. 3, 1, 55:nihil vident, nisi quod lubet,
id. ib. 4, 1, 30:si quid lubet,
id. Phorm. 5, 7, 88:quae (senectus) efficeret, ut id non liberet quod non oporteret,
Cic. de Sen. 12, 42:illa priorum scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, simplicitas,
Juv. 1, 152.—With inf. or a subject-clause, with or without a dat.:(γ).concedere aliquantisper hinc mihi intro lubet,
Plaut. Ps. 1, 5, 158:mihi lubet nunc venire Pseudolum,
id. ib. 4, 5, 3; Ter. And. 5, 5, 2: Qui lubitumst illi condormiscere? Lu. Oculis, opinor, Plaut. Mil. 3, 2, 13:non libet mihi deplorare vitam,
Cic. de Sen. 23, 84:quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere,
id. Att. 2, 7, 1:de quo genere libitum est mihi paulo plura dicere,
id. de Or. 2, 85, 348; id. Leg. 2, 27, 69; Ter. And. 1, 5, 28.—Without a dat.: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.); Ter. And. 4, 5, 21:de C. Gracchi tribunatu quid exspectem non libet augurari,
Cic. Lael. 12, 41:qui in foro, quicum colloqui libeat, non habeant,
id. Rep. 1, 17, 28:incoharo haec studia, vel non vacabit, vel non libebit,
Quint. 1, 12, 12; 10, 1, 13; Ter. Ad. 5, 1, 4:ultra Sauromatas fugere hinc libet,
Juv. 2, 1: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., id. 12, 95.—Absol., with or without a dat.:1.ego ibo pro te, si tibi non libet,
Plaut. Most. 5, 2, 10:ubiquomque libitum erit animo meo,
id. As. 1, 1, 97:adi, si libet,
id. Pers. 5, 2, 13; Cic. Tusc. 5, 15, 45; Ter. And. 1, 3, 8:age, age, ut libet,
id. ib. 2, 1, 10:ut libet, as an expression of assent,
id. Heaut. 4, 4, 16; 4, 5, 32; 5, 1, 61; id. Ad. 2, 2, 38: Ch. Quid in urbe reptas villice? Ol. Lubet, Plaut. Cas. 1, 11; id. Bacch. 5, 2, 79: Pe. Qua fiducia ausus... dicere? Ep. Libuit, Plaut. Ep. 5, 2, 33; cf. id. Ps. 1, 3, 114.—Hence,lĭbens ( lŭbens; LIBES, Inscr. R. N. 2598 Mommsen), entis, P. a., that does a thing willingly or with readiness, willing, with good will, with pleasure (class.).A.Lit.1.In gen.:2.studen hercle audire, nam ted ausculto lubens,
Plaut. Ps. 1, 5, 108: Ph. Complectere. An Facio lubens, id. As. 3, 3, 25:ego illud vero illud feci, ac lubens,
Ter. Eun. 3, 5, 43; id. Heaut. 4, 5, 15; id. And. 2, 1, 37: cum totius Italiae concursus facti illius gloriam [p. 1060] libens agnovisset, Cic. Mil. 14, 38.—Freq. (esp. in Cic.; Cæs. and Quint. do not use libens as an adj. at all) in the abl. absol.: me, te, etc., and animo libente or libenti, with pleasure, gladly, very willingly:edepol me lubente facies,
Plaut. Am. 2, 2, 218:me libente eripies mihi hunc errorem,
Cic. Att. 10, 4, 6; id. de Or. 2, 73, 295:libente me vero,
id. Rep. 1, 9 fin. Mos. N. cr.:quae (res nostrae) tam libenti senatu laudarentur,
id. Att. 1, 14, 3:cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
id. ib. 2, 4, 2.— Sup.:cunctae praefecturae libentissimis animis eum recipiunt,
Caes. B. C. 1, 15, 1:illam porticum redemptores statim sunt demoliti libentissimis omnibus,
Cic. Att. 4, 2, 5:libentissimis Graecis,
id. Fam. 13, 65, 1:lubentissimo corde atque animo,
Plaut. Ps. 5, 2, 22:fecit animo libentissimo populus Romanus,
Cic. Verr. 1, 9, 25.—In partic.:B.libens or libens merito (abbreviated L. M.), a formula used in paying a vow: Jovi lubens meritoque vitulor,
Plaut. Pers. 2, 3, 1:EX VOTO L. M.,
Inscr. Orell. 1412: V. S. L. M., i. e. votum solvit libens merito, or V. L. S., i. e. votum libens solvit, very freq. in inscriptions. —Transf., glad, happy, joyful, cheerful, merry (ante-class.):2.uti ego illos lubentiores faciam, quam Lubentia'st,
Plaut. As. 2, 2, 2:ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,
id. Pers. 5, 1, 8:hilarum ac lubentem fac te in gnati nuptiis,
Ter. Ad. 4, 7, 38.—Hence, adv.: lĭbenter or lŭbenter, willingly, cheerfully, gladly, with pleasure, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); id. ap. Non. 15, 12 (Trag. v. 379 ib.):cenare lubenter,
Cato, R. R. 156:ecastor frigida non lavi magis lubenter,
Plaut. Most. 1, 2, 1:ut homines te libenter studioseque audiant,
Cic. Div. in Caecil. 12, 39; id. Rep. 1, 18, 30:libenter verbo utor Catonis,
id. ib. 2, 1, 3; id. Lael. 24, 89; id. Rep. 2, 38, 64:ego tuas litteras legi libenter,
id. Fam. 3, 5, 1; id. Att. 2, 1, 1:libenter homines id, quod volunt, credunt,
Caes. B. G. 3, 18.— Comp.:ille adjurans, nusquam se umquam libentius (cenavisse),
with a better appetite, Cic. Fam. 9, 19, 1; id. Lael. 19, 68:nihil libentius audiunt,
Quint. 7, 1, 63; 8, 2, 11:nil umquam hac carne libentius edit,
Juv. 15, 88.— Sup.: cui ego quibuscumque rebus potero libentissime commodabo, Cic. Fragm. ap. Non. 275, 18: cum lubentissime edis, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2:libentissime dare,
Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63; id. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 30, 9.— Hence also, -
15 parturiens
partŭrĭo, īvi or ĭi, 4 ( imperf. parturibat, Phaedr. 4, 21, 1), v. desid. a. [2. pario], to desire to bring forth, to be in travail or labor; said of women and of animals.I.Lit.:II.vereor ne parturire intellegat,
Ter. Hec. 3, 3, 53:tu (Lucina) voto parturientis ades,
Ov. F. 3, 256:parturiens canis,
Phaedr. 1, 18, 3.—Prov.: parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, said of those who promise great things, but accomplish little or nothing;like the Engl. expression,
great cry and little wool, Hor. A. P. 139 (after the Greek proverb, ôdinen oros, eita mun apeteken); cf., also,
Phaedr. 4, 21, 1 sq. —Transf.A.To be big or pregnant with any thing; to brood over, meditate, purpose, Cic. Mur. 39, 84:* B.ut aliquando dolor populi Romani pariat, quod jamdiu parturit!
id. Phil. 2, 46, 118; so,quod diu parturit animus vester, aliquando pariat,
Liv. 21, 18, 12:ingentes parturit ira minas,
Ov. H. 12, 208; cf.:filioli mei quos iterum parturio,
Vulg. Gal. 4, 19.—To be anxious or concerned:C.quā (securitate) frui non possit animus, si tamquam parturiat unus pro pluribus,
Cic. Lael. 13, 45; App. M. 7, 4.—In gen., to bring forth, produce, yield, generate, etc. ( poet.):quis Parthum paveat... Quis Germania quos horrida parturit Fetus, incolumi Caesare?
Hor. C. 4, 5, 26:et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos,
is budding forth, Verg. E. 3, 56; id. G. 2, 330; cf.Col. poët. 10, 10: neque parturit imbres Perpetuos (Notus),
Hor. C. 1, 7, 16: felicemque uterum, qui nomina parturit annis, i. e. the yearly consuls, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 204:parturit innumeros angusto pectore mundos,
to conceive, imagine, id. Cons. Mall. Theod. 81, 3.—Hence, P. a. as subst.: partŭrĭens, entis, f., a woman in labor:dolores parturientis,
Vulg. Osee, 13, 13; id. Psa. 47, 6. -
16 parturio
partŭrĭo, īvi or ĭi, 4 ( imperf. parturibat, Phaedr. 4, 21, 1), v. desid. a. [2. pario], to desire to bring forth, to be in travail or labor; said of women and of animals.I.Lit.:II.vereor ne parturire intellegat,
Ter. Hec. 3, 3, 53:tu (Lucina) voto parturientis ades,
Ov. F. 3, 256:parturiens canis,
Phaedr. 1, 18, 3.—Prov.: parturiunt montes, nascetur ridiculus mus, said of those who promise great things, but accomplish little or nothing;like the Engl. expression,
great cry and little wool, Hor. A. P. 139 (after the Greek proverb, ôdinen oros, eita mun apeteken); cf., also,
Phaedr. 4, 21, 1 sq. —Transf.A.To be big or pregnant with any thing; to brood over, meditate, purpose, Cic. Mur. 39, 84:* B.ut aliquando dolor populi Romani pariat, quod jamdiu parturit!
id. Phil. 2, 46, 118; so,quod diu parturit animus vester, aliquando pariat,
Liv. 21, 18, 12:ingentes parturit ira minas,
Ov. H. 12, 208; cf.:filioli mei quos iterum parturio,
Vulg. Gal. 4, 19.—To be anxious or concerned:C.quā (securitate) frui non possit animus, si tamquam parturiat unus pro pluribus,
Cic. Lael. 13, 45; App. M. 7, 4.—In gen., to bring forth, produce, yield, generate, etc. ( poet.):quis Parthum paveat... Quis Germania quos horrida parturit Fetus, incolumi Caesare?
Hor. C. 4, 5, 26:et nunc omnis ager, nunc omnis parturit arbos,
is budding forth, Verg. E. 3, 56; id. G. 2, 330; cf.Col. poët. 10, 10: neque parturit imbres Perpetuos (Notus),
Hor. C. 1, 7, 16: felicemque uterum, qui nomina parturit annis, i. e. the yearly consuls, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 204:parturit innumeros angusto pectore mundos,
to conceive, imagine, id. Cons. Mall. Theod. 81, 3.—Hence, P. a. as subst.: partŭrĭens, entis, f., a woman in labor:dolores parturientis,
Vulg. Osee, 13, 13; id. Psa. 47, 6. -
17 pennata
pennātus ( pinn-), a, um, adj. [penna], furnished with wings, winged ( poet. and in post-Aug. prose):II.hic Jovis altisoni subito pennata (al. pinnata) satelles, Cic. poët. Div. 1, 47, 106: apes,
Plin. 11, 1, 1, § 1:serpentes,
Ov. M. 7, 350:pennati equi, quos pegasos vocant,
Plin. 8, 21, 30, § 72:Zephyrus,
Lucr. 5, 738:ferrum,
an arrow, Plin. 34, 14, 39, § 138.— Subst.: pennāta, ōrum, n. (sc. animalia), winged creatures, birds:pennatorum infecunda sunt, quae aduncos habent ungues,
Plin. 10, 52, 73, § 143.—Prov.:Frustra jacitur rete ante oculos pennatorum,
Vulg. Prov. 1, 17.— Comp.: voto pennatior, Auct. Itin. Alex. 69.—Transf.: pennatas impennatasque agnas in Saliari carmine spicas significat cum aristis, et alias sine aristis... (Aelius oves veteres et) agnas novas voluit intellegi, Paul. ex Fest. p. 211 Müll. -
18 pennatus
pennātus ( pinn-), a, um, adj. [penna], furnished with wings, winged ( poet. and in post-Aug. prose):II.hic Jovis altisoni subito pennata (al. pinnata) satelles, Cic. poët. Div. 1, 47, 106: apes,
Plin. 11, 1, 1, § 1:serpentes,
Ov. M. 7, 350:pennati equi, quos pegasos vocant,
Plin. 8, 21, 30, § 72:Zephyrus,
Lucr. 5, 738:ferrum,
an arrow, Plin. 34, 14, 39, § 138.— Subst.: pennāta, ōrum, n. (sc. animalia), winged creatures, birds:pennatorum infecunda sunt, quae aduncos habent ungues,
Plin. 10, 52, 73, § 143.—Prov.:Frustra jacitur rete ante oculos pennatorum,
Vulg. Prov. 1, 17.— Comp.: voto pennatior, Auct. Itin. Alex. 69.—Transf.: pennatas impennatasque agnas in Saliari carmine spicas significat cum aristis, et alias sine aristis... (Aelius oves veteres et) agnas novas voluit intellegi, Paul. ex Fest. p. 211 Müll. -
19 pilentum
pīlentum, i, n., an easy chariot or carriage, used by the Roman ladies, and in which the vessels, etc., for sacred rites were carried (cf. petorrita):pilentis et carpentis per urbem vehi matronis concessum est, quod, cum aurum non reperiretur, ex voto, quod Camillus voverat Apollini Delphico, contulerunt,
Fest. p. 245 Müll.; cf. Liv. 5, 25:castae ducebant sacra per urbem Pilentis matres in mollibus,
Verg. A. 8, 666; Hor. Ep. 2, 1, 192. -
20 praesumo
praesūmo, mpsi and msi, mptum and mtum, 3, v. a., to take before, take first or beforehand, take to one's self (syn.: praeoccupo).I.Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):II.neve domi praesume dapes,
Ov. A. A. 3, 757:allium,
Plin. 25, 5, 21, § 50:praesumere cibis frigidam,
id. 28, 4, 14, § 55:remedia,
Tac. A. 14, 3:heres meus rem illam illum permitte praesumere, et sibi habere, Gai. Epit. Inst. tit. 13: praesumpto tegmine,
Cael. Aur. Tard. 1, 1, 43; 2, 13, 160:praesumptum diadema,
assumed before the legal age, Claud. IV. Cons. Hon. 166:suam cenam praesumit,
takes his own supper first, Vulg. 1 Cor. 11, 21.—Trop.A.To take in advance:B.praesumere male audiendi patientiam,
to provide one's self with beforehand, Quint. 12, 9, 9:inviti judices audiunt praesumentem partes suas,
who takes to himself, who encroaches upon, id. 11, 1, 27; 1, 1, 19:differenda igitur quaedam, et praesumenda,
id. 8, 6, 63: illa in pueris natura minimum spei dederit, in quā ingenium judicio praesumitur, in which wit is preceded by judgment, [p. 1433] where judgment takes the place of the inventive faculty, id. 2, 4, 7.—To perform beforehand, to anticipate:C.heredum officia praesumere,
Plin. Ep. 6, 10, 5: hanc ego vitam voto et cogitatione praesumo, i. e. I imagine or picture to myself beforehand, id. ib. 3, 1, 11:gaudium, quod ego olim pro te non temere praesumo,
id. ib. 2, 10, 6.—To spend or employ beforehand:D.sementibus tempora plerique praesumunt,
Plin. 18, 25, 60, § 224:Vitellius fortunam principatus inerti luxu ac prodigis epulis praesumebat,
enjoyed beforehand, Tac. H. 1, 62.—To imagine, represent, or picture to one's self beforehand:E.arma parate animis, et spe praesumite bellum,
Verg. A. 11, 18:futura,
Sen. Ep. 107, 3:semper praesumit saeva, perturbatā conscientiā,
Vulg. Sap. 17, 10;hence, praesumptum habere,
to presuppose, take for granted, Tac. A. 14, 64:utcunque se praesumit innocentem (sc. habendum esse),
App. M. 7, 27, p. 200, 8.—To foresee, to infer beforehand, anticipate:F.fortunam alicujus,
Tac. A. 12, 41:eo instantius debita poscentes, quo graviorem militiam praesumebant,
Just. 6, 2.—To presume, take for granted, suppose, believe, assume:G.ab hostibus reverso filio, quem pater obiisse falso praesumpserat,
Dig. 12, 6, 3:vulgo praesumitur, alium in litem non debere jurare, nisi, etc.,
ib. 12, 3, 7.—To undertake, venture, dare (post-class.):H.tantum animo praesumere, Auct. Pan. ad Const. 2: illicita,
Sulp. Sev. Hist. Sacr. 1, 47: ad Italiam transire, Sex. Ruf. Brev. 7.—To trust, be confident (late Lat.):quoniam non derelinquis praesumentes de te, et praesumentes de se... humilias,
Vulg. Judith, 6, 15:de tuā misericordiā,
id. ib. 9, 17.—Hence, praesumptus ( praesumtus), a, um, P. a., taken for granted, assumed, presumed, preconceived (post-Aug.):praesumpta desperatio,
Quint. 1 prooem.:opinio,
preconceived opinion, prejudice, id. 2, 17:spes,
Sil. 7, 582:suspicio,
Tac. A. 2, 73.—In neutr.: praesumptum est, it is supposed, imagined, presumed:praesumptum est, quosdam servos bonos esse,
Dig. 21, 1, 31:quicumque haec noscent, praesumptum habeant, etc.,
let them take for granted, understand without special remark, Tac. 14, 64.— Comp.: praesumptior, Coripp. Johan. 4, 550.—Hence, adv.: praesumptē, confidently, boldly (post-class.) veritatem dicere, Vop. Car. 4.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
voto — (Del lat. votum). 1. m. Expresión pública o secreta de una preferencia ante una opción. 2. Gesto, papeleta u otro objeto con que se expresa tal preferencia. 3. Parecer o dictamen explicado en una congregación o junta en orden a una decisión. 4.… … Diccionario de la lengua española
voto — |ó| s. m. 1. Sufrágio ou manifestação da opinião individual a respeito de alguma pessoa ou de alguma coisa que queremos ou que não queremos que seja eleita ou posta em vigor. 2. Parecer. 3. Ato ou efeito de votar. = VOTAÇÃO 4. Eleição. 5. Lista,… … Dicionário da Língua Portuguesa
Voto — steht für Voto (Volk), in Costa Rica Voto (Kantabrien), Ort in Spanien Siehe auch Votto Ex voto Il voto Voto de Santiago Diese Seite ist eine … Deutsch Wikipedia
Voto — Données générales Pays Espagne Communauté autonome … Wikipédia en Français
Voto — (Del lat. votum.) ► sustantivo masculino 1 Manifestación de la voluntad o el parecer de cada uno acerca de determinado punto o tema que se somete a consulta o elección: ■ los votantes depositaron sus votos en las urnas; daré mi voto al candidato… … Enciclopedia Universal
voto — 1vó·to s.m. 1. FO promessa solenne di compiere un determinato atto di culto, di carità o di rinuncia o di donare a un santuario o sim. un determinato oggetto in segno di riconoscenza per una grazia ricevuta o per ottenere la liberazione da un… … Dizionario italiano
voto — {{hw}}{{voto}}{{/hw}}s. m. 1 (relig.) Nel cattolicesimo, promessa fatta a Dio, alla Vergine o a un Santo, di azione loro gradita, di impegno a evitare il peccato e sim.: fare un –v; far voto di recarsi in pellegrinaggio; sciogliere qlcu. da un… … Enciclopedia di italiano
voto — s m 1 Manifestación de la decisión o la posición de cada una de las personas que participan en una organización democrática para elegir representantes de todo el conjunto o decidir acerca de algún asunto importante: ganar por mayoría de votos, el … Español en México
Voto — El término Voto puede referirse a: Voto (elecciones): Método de toma de decisiones en el que un grupo tal como una junta o un electorado fomenta la soberanía popular. Voto (Cantabria): Municipio de la comunidad autónoma de Cantabria. Voto… … Wikipedia Español
voto — voto1 v. vuoto. voto2 / voto/ (ant. boto) s.m. [lat. vōtum, der. di votus, part. pass. di vovēre votare2 ]. 1. a. (teol.) [impegno di fare o non fare qualcosa assunto davanti alla divinità] ▶◀ (non com.) fede. ‖ fioretto, giuramento, promessa.… … Enciclopedia Italiana
voto — {{#}}{{LM SynV41277}}{{〓}} {{CLAVE V40275}}{{\}}{{CLAVE}}{{/}}{{\}}SINÓNIMOS Y ANTÓNIMOS:{{/}} {{[}}voto{{]}} {{《}}▍ s.m.{{》}} = {{<}}1{{>}} {{♂}}(electoral){{♀}} sufragio = {{<}}2{{>}} {{♂}}(lo que se promete a Dios){{♀}} promesa • ofrenda •… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos