Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

vortex

  • 1 vortex

    vortex, vorticōsus, s. vertex, verticosus.

    lateinisch-deutsches > vortex

  • 2 vortex

    vortex, vorticōsus, s. vertex, verticosus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vortex

  • 3 vortex

    vortex, vortĭcōsus, vorto, etc., v. vert-.

    Lewis & Short latin dictionary > vortex

  • 4 vortex

    whirlpool, eddy, vortex; crown of the head; peak, top, summit; the pole

    Latin-English dictionary > vortex

  • 5 vertex (vortex)

        vertex (vortex) icis, m    [VERT-], a whirl, eddy, whirlpool, vortex: torto vertice torrens, V.: (flumen) minores volvere vertices, H.: sine vertice aquae euntes, O.: amnis transverso vertice dolia inpulit ad ripam, L.— A whirlwind: contra (ventum) enitentes vertice intorti adfligebantur, L.— Of flame, a coil, whorl: flammis inter tabulata volutus Ad caelum undabat vertex, V.—The highest point, top, peak, summit: ignes, qui ex Aetnae vertice erumpunt: flammae rotantes Vertice fumum, H.: a vertice, from above, V.—Of the head, the top, crown: ab imis unguibus usque ad verticem summum: talos a vertice pulcher ad imos, H.: toto vertice supra est, by the head, V.: moribundus, O.— The pole: caeli vertices ipsi: Hic vertex nobis semper sublimis, V.—The highest, greatest (poet.): dolorum vertices.

    Latin-English dictionary > vertex (vortex)

  • 6 vertex

    vertex ( vortex; cf. Quint. 1, 7, 25 The archaic form vortex was already disused in Cicero's time; cf. Ribbeck, Prol. Verg. 436 sq.; id. G. 1, 481 n. Wagn. The grammarian Caper distinguishes thus: vortex fluminis est, vertex capitis; but this distinction was unknown in the class. per.; v. Charis. p. 68), ĭcis, m. [verto].
    I.
    A whirl, eddy, whirlpool, vortex: secundo modo dicitur proprium inter plura, quae sunt ejusdem nominis, id, unde cetera ducta sunt: ut vertex est contorta in se aqua vel quicquid aliud similiter vertitur: inde propter flexum capillorum pars summa capitis;

    ex hoc id, quod in montibus eminentissimum. Recte dixeris haec omnia vertices, proprie tamen, unde initium est,

    Quint. 8, 2, 7:

    ut aquae circumlatae in se sorbeantur et vorticem efficiant,

    Sen. Q. N. 5, 13, 2:

    torto vertice torrens,

    Verg. A. 7, 567:

    illam... rapidus vorat aequore vertex,

    id. ib. 1, 117:

    (flumen) minores volvere vertices,

    Hor. C. 2, 9, 22; Ov. M. 5, 587; 8, 556; 9, 106; id. F. 6, 502; Sil. 4, 230:

    citatior solito amnis transverso vertice dolia inpulit ad ripam,

    Liv. 23, 19, 11; 28, 30, 11; Curt. 6, 13, 16.—
    B.
    Trop.:

    amoris,

    Cat. 68, 107:

    officiorum,

    Sen. Ep. 82, 2:

    quā medius pugnae vocat agmina vertex,

    Sil. 4, 230.—
    II.
    An eddy of wind or flame, a whirlwind, coil of flame:

    (venti) interdum vertice torto Corripiunt rapideque rotanti turbine portant,

    Lucr. 1, 293; 6, 444; Liv. 21, 58, 3:

    extemplo cadit igneus ille Vertex,

    Lucr. 6, 298; Verg. A. 12, 673; cf.:

    ventus saepius in se volutatur, similemque illis, quas diximus converti aquas, facit vorticem,

    Sen. Q. N. 5, 13, 2. —
    III.
    The top or crown of the head.
    A.
    Lit.:

    ab imis unguibus usque ad verticem summum,

    Cic. Rosc. Com. 7, 20; cf. Hor. Ep. 2, 2, 4; Plin. 11, 37, 48, § 132; Hor. C. 1, 1, 36; Ov. M. 12, 288; 2, 712; id. P. 3, 8, 12; Quint. 8, 2, 7; 1, 11, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    The head ( poet.) Cat. 64, 63; 64, 310:

    toto vertice supra est,

    Verg. A. 7, 784:

    nudus,

    id. ib. 11, 642:

    moribundus,

    Ov. M. 5, 84:

    intonsus,

    Stat. Th. 6, 607; Val. Fl. 4, 307.—
    2.
    The pole of the heavens, Cic. poët. N. D. 2, 41, 105; id. Rep. 6, 20, 21; Verg. G. 1, 242. —
    3.
    The highest point, top, peak, summit of a mountain, house, tree, etc.:

    ignes, qui ex Aetnae vertice erumpunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 48, § 106; Quint. 8, 3, 48; Lucr. 6, 467; Tib. 1, 7, 15; Ov. M. 1. 316; 13, 911; Petr. poët. 122; 134 fin.; Curt. 8, 3, 26:

    in Erycino vertice,

    Verg. A. 5, 759; Val. Fl. 1, 700:

    arcis,

    Lucr. 6, 750:

    domus,

    Mart. 8, 36, 11; cf. Hor. C. 4, 11, 12:

    theatri,

    Mart. 10, 19, 7:

    quercūs,

    Verg. A. 3, 679:

    pinūs,

    Ov. M. 10, 103.—Hence, a vertice, from above, down from above, Verg. G. 2, 310; id. A. 1, 114; 5, 444.—
    b.
    Trop., the highest, uttermost, greatest ( poet.):

    dolorum anxiferi vertices, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 21: principiorum,

    the highest officers, Amm. 15, 5, 16:

    Alexandria enim vertex omnium est civitatum,

    id. 22, 16, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > vertex

  • 7 vertex

    vertex (vortex), icis, m. (verto, eig. was sich dreht od. gedreht wird; dah.) der Wirbel, I) der Wirbel des Wassers (Flusses usw.), Strudel, a) eig., Liv., Verg. u.a. – b) bildl.: amoris, Catull.: officiorum, Sen.: medius pugnae, Sil. – II) der Wirbel des Windes oder der Flammen, a) der Windwirbel, vollst. venti vertex, Lucr., Liv. u.a. – b) der Flammenwirbel, die Flammensäule, igneus, Lucr. 6, 298: flammis volutus, Verg. Aen. 12, 673. – III) der Wirbel des Hauptes, der Scheitel, A) eig., Cic. u.a.: crines convoluti ad verticem capitis, Varro LL.: ab imis unguibus usque ad verticem summum, Cic. – B) meton.: 1) das Haupt, der Kopf, Catull. u.a. – 2) der Himmelspol, Pol, Cic. u. Verg. – 3) jede Spitze, der Gipfel, die Höhe, Anhöhe, Aetnae, Cic.: quercus, Verg.: domus, Mart.: der Flammen, Hor.: Peliacus, Berg Pelion, Catull. u. Ov.: Erycinus, Berg Eryx, Verg.: ascendere verticem montis, Curt.: dah. a vertice (= κατ᾽ ἄκρης), von oben, von oben her, Verg. Aen. 1, 114 u.a. – 4) das Höchste, Größte, Äußerste, vertices dolorum, Cic. poët.: principiorum, die obersten Offiziere, Amm. – / Die Schreibweise vortex ist die archaistische (s. Quint. 1, 7, 25), zu Ciceros Zeit wahrsch. schon ganz ungebräuchliche (s. Osann Cic. de rep. p. 442. Drak. Liv. 28, 30, 9 u. Sil. 3, 475. Wagner Verg. georg. 1, 481 not. cr. u. Verg. Aen. 7, 31 not. cr. Jahn Verg. georg. 3, 241). – Der spät. Gramm. Caper (de orthogr. 99, 11 K.) scheidet vortex fluminis est, vertex capitis. – Über die Kürze der Silbe ex s. Prisc. 4, 39.

    lateinisch-deutsches > vertex

  • 8 vertex

    vertex (arch. vortex), ĭcis, m. [verto] [st2]1 [-] tourbillon d'eau (de vent, de feu, de poussière), typhon, trombe. [st2]2 [-] sommet de la tête; tête. [st2]3 [-] point culminant du ciel, pôle, axe. [st2]4 [-] cime d'une montagne; montagne. [st2]5 [-] point culminant d'une chose: cime, faîte, pointe. [st2]6 [-] le plus haut degré, le comble, le paroxysme.    - qui salsis fluctibus mandet me ex sublimo vertice saxi? Cic. Tusc. 2, 19: qui se chargerait de me précipiter dans les flots salés, du haut de la roche élevée?    - dolorum anxiferi torquent vertices, Cic. Tusc. 2, 21: [les plus hauts degrés angoissants des douleurs... ] = les douleurs angoissantes, d'une violence extrême, me tourmentent.
    * * *
    vertex (arch. vortex), ĭcis, m. [verto] [st2]1 [-] tourbillon d'eau (de vent, de feu, de poussière), typhon, trombe. [st2]2 [-] sommet de la tête; tête. [st2]3 [-] point culminant du ciel, pôle, axe. [st2]4 [-] cime d'une montagne; montagne. [st2]5 [-] point culminant d'une chose: cime, faîte, pointe. [st2]6 [-] le plus haut degré, le comble, le paroxysme.    - qui salsis fluctibus mandet me ex sublimo vertice saxi? Cic. Tusc. 2, 19: qui se chargerait de me précipiter dans les flots salés, du haut de la roche élevée?    - dolorum anxiferi torquent vertices, Cic. Tusc. 2, 21: [les plus hauts degrés angoissants des douleurs... ] = les douleurs angoissantes, d'une violence extrême, me tourmentent.
    * * *
        Vertex, verticis, pen. corr. m. g. a vertendo, et Vortex, vorticis. Quintil. Une eaue qui va en tournoyant, comme on veoit és lieux creux, et gouffres d'une riviere.
    \
        Vertex. Lucret. Un tourbillon de vent.
    \
        Absorptus vortice amoris. Catullus. Absorbé dedens le gouffre d'amour.
    \
        Vertex capitis. Plin. Le sommet de la teste.
    \
        Summisso vertice intrabant humiles postes. Ouid. La teste baissee.
    \
        Vacuum verticem plus nimio attollens gloria. Horat. Vaine gloire qui fait trop eslever et estimer de soy celuy qui ha le cerveau vuide, qui n'est guere sage.
    \
        Sublimi feriam sydera vertice. Horat. Je seray si grand, que de la teste je toucheray au ciel, Ma renommee ira jusques au ciel.
    \
        Conspicuum late tollere verticem. Horat. Devenir grand en biens et dignitez.
    \
        Ictus veniens a vertice. Virgil. Venant d'enhault.
    \
        Vertex arboris. Plin. Le sommet d'un arbre.
    \
        Vertex montis. Virgil. Le coupet, Le feste.
    \
        Vertices. Gons.

    Dictionarium latinogallicum > vertex

  • 9 vertex

    vertex (vortex), icis, m. (verto, eig. was sich dreht od. gedreht wird; dah.) der Wirbel, I) der Wirbel des Wassers (Flusses usw.), Strudel, a) eig., Liv., Verg. u.a. – b) bildl.: amoris, Catull.: officiorum, Sen.: medius pugnae, Sil. – II) der Wirbel des Windes oder der Flammen, a) der Windwirbel, vollst. venti vertex, Lucr., Liv. u.a. – b) der Flammenwirbel, die Flammensäule, igneus, Lucr. 6, 298: flammis volutus, Verg. Aen. 12, 673. – III) der Wirbel des Hauptes, der Scheitel, A) eig., Cic. u.a.: crines convoluti ad verticem capitis, Varro LL.: ab imis unguibus usque ad verticem summum, Cic. – B) meton.: 1) das Haupt, der Kopf, Catull. u.a. – 2) der Himmelspol, Pol, Cic. u. Verg. – 3) jede Spitze, der Gipfel, die Höhe, Anhöhe, Aetnae, Cic.: quercus, Verg.: domus, Mart.: der Flammen, Hor.: Peliacus, Berg Pelion, Catull. u. Ov.: Erycinus, Berg Eryx, Verg.: ascendere verticem montis, Curt.: dah. a vertice (= κατ᾽ ἄκρης), von oben, von oben her, Verg. Aen. 1, 114 u.a. – 4) das Höchste, Größte, Äußerste, vertices dolorum, Cic. poët.: principiorum, die obersten Offiziere, Amm. – Die Schreibweise vortex ist die archaistische (s. Quint. 1, 7, 25), zu Ciceros Zeit wahrsch. schon ganz ungebräuchliche (s. Osann Cic. de rep. p. 442. Drak. Liv. 28, 30, 9 u. Sil. 3, 475. Wagner Verg. georg. 1, 481 not. cr. u. Verg.
    ————
    Aen. 7, 31 not. cr. Jahn Verg. georg. 3, 241). – Der spät. Gramm. Caper (de orthogr. 99, 11 K.) scheidet vortex fluminis est, vertex capitis. – Über die Kürze der Silbe ex s. Prisc. 4, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vertex

  • 10 voro

    āvī, ātum, āre
    1)
    а) пожирать ( aliquid avide PM); проглатывать, принимать внутрь ( resīnam ex melle Pl)
    hamum v. погов. Plпопасться на крючок
    2) уничтожать, истреблять ( vortex pugnae agmina vorat Sil); разъедать ( ulcus corpus vorat CC)
    3) жадно читать, поглощать ( litteras C)
    4) быстро проходить, «пожирать» ( viam Ctl)
    5) расточать, растрачивать ( aliquid PM)

    Латинско-русский словарь > voro

  • 11 voro

    vŏro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [Sanscr. root gar-, to swallow; Gr. root bor- in bibrôskô, to devour; cf. also gramen], to swallow whole, swallow up, eat greedily, devour (cf. absorbeo).
    I.
    Lit.:

    animalium alia vorant, alia mandunt,

    Cic. N. D. 2, 47, 122; Plin. 10, 71, 91, § 196:

    vitulum (balaena),

    Plaut. Rud. 2, 6, 61:

    edim atque ambabus malis expletis vorem,

    id. Trin. 2, 4, 73:

    mella avide (apes),

    Plin. 11, 19, 21, § 67:

    Lucrina (ostrea),

    Mart. 6, 11, 5: resinam ex melle Aegyptiam vorato, salvum feceris, swallow or gulp down, take, as medicine, Plaut. Merc. 1, 2, 31;

    so of medicine,

    Mart. 1, 88, 2; Cael. Aur. Acut. 2, 24.—Prov.:

    meus hic est: hamum vorat,

    swallows, takes, Plaut. Curc. 3, 61; id. Truc. 1, 1, 21; cf.: hamum voras, Ambros. Tob. n. 7.—
    II.
    Transf.
    1.
    Of things, to devour, swallow up, overwhelm, destroy, etc.:

    vorat haec (Charybdis) raptas revomitque carinas,

    Ov. M. 13, 731:

    navem (rapidus vortex),

    Verg. A. 1, 117; cf. poet.:

    agmina (vortex pugnae),

    Sil. 4, 230:

    corpus (ulcus),

    Cels. 5, 28, 3: viam, to finish or perform quickly, Cat. 35, 7:

    Thracia quinque vadis Istrum vorat Amphitrite,

    takes in, swallows up, Claud. B. Get. 337.—
    2.
    Of property, to use up, consume, squander:

    idem in reliquis generis ejus (murrhinorum vasorum) quantum voraverit, licet existimare,

    Plin. 37, 2, 7, § 19.—
    III.
    Trop., to devour, i. e. to acquire with eagerness, pursue passionately (rare but class.):

    litteras,

    Cic. Att. 4, 11, 2. —In mal. part., Cat. 80, 6; Mart. 2, 51, 6; 7, 67, 15.—
    B.
    To consume, waste:

    amor vorat tectas penitus medullas,

    Sen. Hippol. 282; 642.

    Lewis & Short latin dictionary > voro

  • 12 turbineus

    a, um [ turbo II \]
    крутящийся вихрем, вихреобразный ( vortex O)

    Латинско-русский словарь > turbineus

  • 13 undo

    undo, āvī, ātum, āre (unda), I) intr. wallen, Wellen schlagen, wogen, aufwogen, A) eig.: solet aestus aequinoctialis sub ipsum lunae solisque coitum omnibus aliis maior undare, Sen.: flammis inter tabulata volutus ad caelum undabat vortex, Verg.: cruor undans, Verg.: undans per domos sanguis, Tac.: undans fretum, Acc. tr. fr.: undans salum, Enn. tr. fr.: ahena undantia flammis, Verg.: undantes bitumine moles, Tac.: undans bello magnusque fluens Nilus, Verg. – B) übtr.: 1) wallen, d.i. gleichsam Wellen schlagen, wellenförmig sich bewegen, -sich erheben, undans buxo Cytorus, Verg.: Aetna undans, Verg.: fumus, Verg.: lora, Verg.: so auch habenae, wallende, lockere, Verg.: suam undantem chlamydem quassando facit, schwänzelte mit der Chl., Plaut.: ipsa (puella)... spinam mobilem quatiens placide, decenter undabat, schwänzelte, Apul. – bildl., Aesonides undans curis, unruhig, in unruhiger Bewegung, Val. Flacc. 5, 304. – 2) von etwas überwallen, d.i. voll sein, regio undat equis, Val. Flacc.: nigro undantia pectora felle, Sil. – II) tr. überströmen, tepido sanguine Teucros campos, Stat. Ach. 1, 87. – / Verschieden ist Adi. undātus, w.s.

    lateinisch-deutsches > undo

  • 14 verticosus

    verticōsus (vorticōsus), a, um (vertex od. vortex), voll Wasserwirbel, -Strudel, mare, Sall. hist. fr. 4, 22 (37): amnis, Liv. 21, 5, 15: Athesis ille gurgitibus verticosus, Auct. inc. pan. Constant. Aug. 8, 2.

    lateinisch-deutsches > verticosus

  • 15 voro

    voro, āvī, ātum, āre (vgl. βορός, verschlingend, βορά, Nahrung, βιβρώσκω, essen), verschlucken, verschlingen, gierig fressen, I) eig.: vitulum (v. einem Walfisch), Plaut.: resinam, Plaut.: pastillos, Mart.: mella avide (v. den Bienen), Plin.: absol., animalium alia sugunt, alia vorant, alia mandunt, Cic.: so auch alia animalium lambunt, sorbent, mandunt, vorant, Plin. – Sprichw., hamum vorat, er beißt an, läßt sich fangen, Plaut. Curc. 431 u. truc. 42: so auch hamum voras, Ambros. de Tob. no. 7. – II) übtr.: A) im allg.: 1) v. Pers., gleichs. alles verschluckend begierig und in Masse essen, -verzehren, -zu sich nehmen, ego ambabus malis vorem, will auf beiden Backen kauen, tüchtig essen, Plaut.: tu Lucrina voras, Mart.: optima silvarum pelagique, das beste Wild und die besten Seefische, Iuven. – 2) von lebl. Subjj.: a) verschlingen, in sich hineinziehen = aufnehmen usw., Charybdis vorat carinas, Ov.: illam (puppim = navem) rapidus vorat aequore vortex, Verg.: maria omnem eius latitudinem vorant, Plin.: voratus limo, in Schlamm versunken, Aur. Vict. – b) verschlingen = verzehren, abzehren, wegraffen, ulcus celeriter serpendo penetrandoque usque ad ossa corpus vorat, Cels.: flamma vorat sinus, Consol. ad Liv.: bildl., amor vorat tectas penitus medullas, Sen. Hipp. (Phaedr.) 282 (287). – B) insbes.: 1) verschlingen = verschwenden, in reliquis generis eius quantum voraverit licet aestumare ex etc., Plin. 37, 19 zw. – 2) verschlingen = mit Eifer-, mit Eile betreiben, -bewerkstelligen usw., litteras (die Literatur), Cic. ad Att. 4, 11, 2: viam, eilig vollenden, Catull. 35, 7. – 3) im obszönen Sinne, von verschiedenen Arten widernatürlicher Unzucht, Catull. 80, 6. Mart. 2, 51, 6: puellas, Mart. 7, 67, 3 u. 15.

    lateinisch-deutsches > voro

  • 16 turbineus

    turbĭnĕus, a, um tourbillonnant, impétueux, rapide.    - Ov. M. 8, 556.
    * * *
    turbĭnĕus, a, um tourbillonnant, impétueux, rapide.    - Ov. M. 8, 556.
    * * *
        Turbineus, Adiectiuum: vt Vortex turbineus. Ouid. Eaue tournoyant impetueusement comme une toupie ou sabot.

    Dictionarium latinogallicum > turbineus

  • 17 undo

    undo, āvī, ātum, āre (unda), I) intr. wallen, Wellen schlagen, wogen, aufwogen, A) eig.: solet aestus aequinoctialis sub ipsum lunae solisque coitum omnibus aliis maior undare, Sen.: flammis inter tabulata volutus ad caelum undabat vortex, Verg.: cruor undans, Verg.: undans per domos sanguis, Tac.: undans fretum, Acc. tr. fr.: undans salum, Enn. tr. fr.: ahena undantia flammis, Verg.: undantes bitumine moles, Tac.: undans bello magnusque fluens Nilus, Verg. – B) übtr.: 1) wallen, d.i. gleichsam Wellen schlagen, wellenförmig sich bewegen, -sich erheben, undans buxo Cytorus, Verg.: Aetna undans, Verg.: fumus, Verg.: lora, Verg.: so auch habenae, wallende, lockere, Verg.: suam undantem chlamydem quassando facit, schwänzelte mit der Chl., Plaut.: ipsa (puella)... spinam mobilem quatiens placide, decenter undabat, schwänzelte, Apul. – bildl., Aesonides undans curis, unruhig, in unruhiger Bewegung, Val. Flacc. 5, 304. – 2) von etwas überwallen, d.i. voll sein, regio undat equis, Val. Flacc.: nigro undantia pectora felle, Sil. – II) tr. überströmen, tepido sanguine Teucros campos, Stat. Ach. 1, 87. – Verschieden ist Adi. undātus, w.s.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > undo

  • 18 verticosus

    verticōsus (vorticōsus), a, um (vertex od. vortex), voll Wasserwirbel, -Strudel, mare, Sall. hist. fr. 4, 22 (37): amnis, Liv. 21, 5, 15: Athesis ille gurgitibus verticosus, Auct. inc. pan. Constant. Aug. 8, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > verticosus

  • 19 voro

    voro, āvī, ātum, āre (vgl. βορός, verschlingend, βορά, Nahrung, βιβρώσκω, essen), verschlucken, verschlingen, gierig fressen, I) eig.: vitulum (v. einem Walfisch), Plaut.: resinam, Plaut.: pastillos, Mart.: mella avide (v. den Bienen), Plin.: absol., animalium alia sugunt, alia vorant, alia mandunt, Cic.: so auch alia animalium lambunt, sorbent, mandunt, vorant, Plin. – Sprichw., hamum vorat, er beißt an, läßt sich fangen, Plaut. Curc. 431 u. truc. 42: so auch hamum voras, Ambros. de Tob. no. 7. – II) übtr.: A) im allg.: 1) v. Pers., gleichs. alles verschluckend begierig und in Masse essen, -verzehren, -zu sich nehmen, ego ambabus malis vorem, will auf beiden Backen kauen, tüchtig essen, Plaut.: tu Lucrina voras, Mart.: optima silvarum pelagique, das beste Wild und die besten Seefische, Iuven. – 2) von lebl. Subjj.: a) verschlingen, in sich hineinziehen = aufnehmen usw., Charybdis vorat carinas, Ov.: illam (puppim = navem) rapidus vorat aequore vortex, Verg.: maria omnem eius latitudinem vorant, Plin.: voratus limo, in Schlamm versunken, Aur. Vict. – b) verschlingen = verzehren, abzehren, wegraffen, ulcus celeriter serpendo penetrandoque usque ad ossa corpus vorat, Cels.: flamma vorat sinus, Consol. ad Liv.: bildl., amor vorat tectas penitus medullas, Sen. Hipp. (Phaedr.) 282 (287). – B) insbes.: 1)
    ————
    verschlingen = verschwenden, in reliquis generis eius quantum voraverit licet aestumare ex etc., Plin. 37, 19 zw. – 2) verschlingen = mit Eifer-, mit Eile betreiben, -bewerkstelligen usw., litteras (die Literatur), Cic. ad Att. 4, 11, 2: viam, eilig vollenden, Catull. 35, 7. – 3) im obszönen Sinne, von verschiedenen Arten widernatürlicher Unzucht, Catull. 80, 6. Mart. 2, 51, 6: puellas, Mart. 7, 67, 3 u. 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > voro

  • 20 turbineus

        turbineus adj.    [2 turbo], shaped like a top, cone-shaped: vortex, O.
    * * *
    turbinea, turbineum ADJ

    Latin-English dictionary > turbineus

См. также в других словарях:

  • VORTEX — En mécanique des fluides, on appelle vortex un type de tourbillon dans lequel la vitesse des particules du fluide en chaque point est inversement proportionnelle à la distance entre le point et le centre du tourbillon. Un tel tourbillon est… …   Encyclopédie Universelle

  • Vortex — bezeichnet in der Strömungslehre ein Synonym für Wirbel, siehe Wirbel (Strömungslehre) in der Teichfiltertechnik eine mechanische Reinigungskammer, in der sich durch Schwerkraft größere Partikel absetzen und ausgefiltert werden können in der… …   Deutsch Wikipedia

  • Vortex — Vor tex, n.; pl. E. {Vortexes}, L. {Vortices}. [L. vortex, vertex, icis, fr. vortere, vertere, to turn. See {Vertex}.] [1913 Webster] 1. A mass of fluid, especially of a liquid, having a whirling or circular motion tending to form a cavity or… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Vortex — (англ.)  вихрь, круговорот: Музыка Arida Vortex  московская пауэр метал группа. ICS Vortex VORTEX the GazettE single Игры Vortex Software  британская компания, разработчик видеоигр. Техника Vortex86  процессор …   Википедия

  • vortex — vórtex s. n. Trimis de siveco, 24.09.2005. Sursa: Dicţionar ortografic  vórtex s. n. 1. Structură anatomică (muşchi, peri) dispusă în vârtej. 2. Vârtej cu antrenare de aer, care apare la aspiraţia apei dintr un bazin. (‹ fr., lat. vortex).… …   Dicționar Român

  • vortex — efecto de remolino producido por el giro de una masa de fluido más o menos cilíndrica. Aparato de laboratorio para homogeneizar muestras Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. vórtex Efecto de remolino producid …   Diccionario médico

  • vortex — 1650s, whirlpool, eddying mass, from L. vortex, variant of vertex an eddy of water, wind, or flame; whirlpool; whirlwind, from stem of vertere to turn (see VERSUS (Cf. versus)). Plural form is vortices. Became prominent in 17c. theories of… …   Etymology dictionary

  • vortex — [vôr′teks΄] n. pl. vortexes or vortices [vôr′tə sēz΄] [L vortex, var. of vertex: see VERTEX] 1. a whirling mass of water forming a vacuum at its center, into which anything caught in the motion is drawn; whirlpool 2. a whirl or powerful eddy of… …   English World dictionary

  • Vortex — (lat.), 1) so v.w. Vertex; 2) Wirbel, Strudel, Knäuel; V. cartesianus, Cartesianischer Wirbel, s.d.; 3) V. purulentus, Eiterstock …   Pierer's Universal-Lexikon

  • vortex — *eddy, whirlpool, maelstrom …   New Dictionary of Synonyms

  • vortex — has the plural form vortexes in general use, but vortices (pronounced vaw ti seez) in technical contexts …   Modern English usage

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»