Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

vitem+ex+se+vr

  • 1 vītis

        vītis is, f    [VI-], a vine, grape-vine: vitium ortūs: pone ordine vitīs, V.— A vine-branch: Vite caput tegitur, O.—A vine-switch, vine-branch (as a staff, the badge of a centurion): centum vite regendi, O.: Nodosam frangebat vertice vitem, i. e. had the centurion's staff broken on his head, Iu.: aut vitem posce libello, i. e. petition for the office of a centurion, Iu.
    * * *
    vine; grape vine

    Latin-English dictionary > vītis

  • 2 terebro

    tĕrē̆bro, āvi, ătum, 1, v. a. [terebra], to bore, bore through, perforate (not in Cic.; syn.: foro, perforo)
    I.
    Lit.:

    terebrā vitem pertundito...artitoque eā quā terebraveris,

    Cato, R. R. 41, 3:

    vites Gallicā terebrā,

    Col. 5, 9, 16:

    ossa (capitis),

    Liv. Ep. 52 med.:

    cavas uteri latebras,

    Verg. A. 2. 38:

    telo lumen acuto,

    id. ib. 3, 635:

    buxum per rara foramina,

    Ov. F. 6, 697:

    gemmā terebratā, Vitr 9, 9: vitem in oblicum,

    Plin. 17, 18, 25, § 115; Col. 5, 9, 16:

    gryllus quoniam terram terebret,

    Plin. 29, 6, 39, § 138. —
    B.
    Transt., to bore out: regustatum digito terebrare salinum Contentus perages, to bore out the salt-dish with the fingers;

    to hunt out the last grain,

    Pers. 5, 138. —
    2.
    To bore, make by boring: foramen, Vitr 10, 16, 5. —
    II.
    Trop., to insinuate one ' s self, to coax, Plaut. Bacch. 5, 2, 82; so perh. also, id Fragm. ap. Fest. s. v. subscudes, p. 306 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > terebro

  • 3 adminiculō

        adminiculō āre    [adminiculum], to prop: vitem (once).
    * * *
    adminiculare, adminiculavi, adminiculatus V TRANS
    prop (up), support (with props); support with authority; applied to adverb

    Latin-English dictionary > adminiculō

  • 4 am - putō

        am - putō āvī, ātus, āre,    to cut around, cut away, lop off, prune: vitem ferro: quicquid est pestiferum. — Fig., to curtail, shorten, diminish: amputata inanitas, removed.—In rhet.: amputata loqui, disconnectedly.

    Latin-English dictionary > am - putō

  • 5 attondeō (adt-)

        attondeō (adt-) tondī, tōnsus, ēre    [ad + tondeo], to shave, shear: vitem, to prune, V.: virgulta, to crop, V.—Fig.: laus attonsa, depreciated (poet.).

    Latin-English dictionary > attondeō (adt-)

  • 6 coërceō

        coërceō cuī, citus, ēre    [com- + arceo], to enclose on all sides, hold together, surround, encompass: (mundus) omnia coërcet: Vitta coercebat capillos, O.: virgā coërces turbam, H. — To restrain, confine, shut in, hold, repress, control: (amnis) nullis coërcitus ripis, L.: Bucina coërcuit (undas), O.: frenisque coërcuit ora, O.: vitem ferro amputans coërcet: (operibus) intra muros coërcetur hostis, L.: (mortuos) Styx coërcet, V.: Tantalum coërcet (Orcus), H.: Messapus primas acies, controls, V.—Fig., of discourse, to control, confine, restrain, limit: (nos) quasi extra ripas diffluentes.—To hold in check, curb, restrain, tame, correct: cupiditates: procacitatem hominis manibus, N.: suppliciis delicta, H.: in praetore coërcendo fortes: quibus rebus coërceri milites soleant, Cs.: pueros fuste, H.: animum, Ta.: coërcendi ius (in contione), of maintaining order, Ta.: carmen, quod non Multa dies coërcuit, corrected, H.
    * * *
    coercere, coercui, coercitus V TRANS
    enclose, confine; restrain, check, curb, repress; limit; preserve; punish

    Latin-English dictionary > coërceō

  • 7 con-terō

        con-terō trīvī, trītus, ere,    to grind, bruise, pound, wear out: infamia pabula sucis, O.: manūs paludibus emuniendis, Ta.: silicem pedibus, Iu.: viam, Pr.—Fig., of time, to consume, spend. waste, use, pass, employ: vitem in quaerendo, T.: frustra tempus: ambulando diem, T.: diei brevitatem conviviis: otium socordiā, S.—To exhaust, engross, expend: se in musicis: conteri in causis: operam frustra, T.—To destroy, abolish, annihilate: iniurias quasi oblivione, obliterate: dignitatem virtutis, make insignificant.

    Latin-English dictionary > con-terō

  • 8 fēlīx

        fēlīx īcis (abl. īcī, once īce, C.), adj. with comp. and sup.    [FEV-], fruitful, productive: arbor, L.: rami Feliciores, H.: Massica Baccho, in vines, V.: felicior regio, O.: limus, fertilizing, V.— Bringing good-luck, of good omen, auspicious, favorable, propitious, fortunate, prosperous, felicitous: dies, T.: quod tibi mihique sit felix, redeo, L.: omen, O.: Sis bonus o felixque tuis! V.: sententia, O.: (dies) ponere vitem, V.— Lucky, happy, fortunate, prosperous, successful: hominem, T.: Polycratem felicem appellabant: ab omni laude felicior: felicissimus omnium, S.: exercitus magis strenuus quam felix, S.: morte, V.: tempora, Iu.: arma, victory, V.: mālum, wholesome, V.: vobis corrumpendis, successful, L.—Poet.: o te cerebri Felicem! H.: dies operum, V.: felicior Unguere tela, successful in, V.
    * * *
    felicis (gen.), felicior -or -us, felicissimus -a -um ADJ
    happy; blessed; fertile; favorable; lucky; successful, fruitful

    Latin-English dictionary > fēlīx

  • 9 fingō

        fingō finxī, fictus, ere    [FIG-], to touch, handle, stroke, touch gently: corpora linguā, V.: manūs manibus, O.— To form, fashion, frame, shape, mould, model, make: hominem: ab aliquo deo <*>cti: alqd e cerā: homullus ex argillā fictus: pocula de humo, O.: fingendi ars, statuary: imagines marmore, Ta.— To set to rights, arrange, adorn, dress, trim: crinem, V.: fingi curā mulierum, Ph.: vitem putando, V.—Of the countenance, to alter, change, put on, feign: voltum, Cs.: voltūs hominum fingit scelus, i. e. makes men change countenance, T.—Fig., to form, fashion, make, mould, give character to, compose: animos: ex alquā re me, shape my course: ea (verba) sicut ceram ad nostrum arbitrium: voltum, compose, O.: lingua wocem fingit, forms: Carmina, H.: finxit te natura ad virtutes magnum hominem: me pusilli animi, H.: mea minora, i. e. disparage, H.— To form by instruction, instruct, teach, train: mire filium, i. e. cause to play his part, T.: voce paternā Fingeris ad rectum, H.: equum docilem Ire viam, H.— To form mentally, represent in thought, imagine, conceive, think, suppose, express, sketch out: animis imaginem condicionis meae: ex suā naturā ceteros, conceive: utilitatum causā amicitias: in summo oratore fingendo, depicting: ex suā naturā ceteros, judge: me astutiorem: ne finge, do not think it, V.: finge, aliquem nunc fieri sapientem, suppose: interfecti aliqui sunt, finge a nobis, assume, L.— To contrive, devise, invent, feign, pretend: fallacias, T.: causas ne det, T.: verba, i. e. talk deceitfully, S.: (crimina) in istum: non visa, H.: dolorem in hoc casu, Iu.: malum civem Roscium fuisse.
    * * *
    I
    fingere, finxi, fictus V TRANS
    mold, form, shape; create, invent; produce; imagine; compose; devise, contrive; adapt, transform into; modify (appearence/character/behavior); groom; make up (story/excuse); pretend, pose; forge, counterfeit; act insincerely
    II
    fingere, fixi, finctus V TRANS
    mold, form, shape; create, invent; produce; imagine; compose; devise, contrive; adapt, transform into; modify (appearence/character/behavior); groom; make up (story/excuse); pretend, pose; forge, counterfeit; act insincerely

    Latin-English dictionary > fingō

  • 10 libellus

        libellus ī, m dim.    [3 liber], a little book, pamphlet, manuscript, writing: scripsi illud quodam in libello: libellis operam dare, to books, L.: comīs garrire libellos, clever comedies, H.: nostri farrago libelli, Iu.: te quarere in libellis, i. e. in the booksellers' shops: meus (a satire), H.— A memorandum-book, journal, diary: si quid memoriae causā retulit in libellum.— A memorial, petition: libellam composuit: vitem posce libello, Iu.— A notice, programme, placard, handbill: gladiatorum libelli: libellos deicit, auction handbills: vestitur tota libellis Porticus, Iu.— A letter: libellum ipsius habeo in quo, etc.— A written accusation, indictment, complaint: Sulcius Ambulat cum libellis, H.: Componunt libellos, Iu.— A lawyer's brief: magno in fasce libelli, Iu.
    * * *
    little/small book; memorial; petition; pamphlet, defamatory publication

    Latin-English dictionary > libellus

  • 11 plānus

        plānus adj. with comp. and sup.    [PLAT-], even, level, flat, plane: litus, Cs.: planis (formis) circulus: spatia, H.: palma, flat, Iu.: carinae planiores, Cs.: unde aditus planior erat, L.: planissimus locus.—As subst n., a plane, level, plain: Silva Incipit a plano, O.: aciem in planum deducit, S.: Collibus an plano ponere vitem, V.—Fig., plain, clear, distinct, intelligible: narrationes: hoc testibus ita vobis planum faciemus, ut, etc.— Easy, free from danger: via vitae.
    * * *
    plana -um, planior -or -us, planissimus -a -um ADJ
    level, flat

    Latin-English dictionary > plānus

  • 12 premō

        premō essī, essus, ere    [PREM-], to press: ad pectora natos, V.: anguem humi, to tread on, V.: membra paterna rotis, i. e. drove her chariot over the body, O.: trabes Premunt columnas, press upon, H.: ubera plena, i. e. milk, O.: frena manu, grasp, O.: dente frena, champ, O.: grana ore suo, chew, O.: presso molari, with compressed teeth, Iu.: pressum lac, i. e. cheese, V.: quod surgente die mulsere, Nocte premunt, make into cheese, V.: litus, hug the shore, H.— To press out, express, obtain by pressing: pressa tuis balanus capillis, i. e. balsam, H.: oleum, express, H.— To press upon, lie on, rest on, be upon: humum, O.: toros, O.: hoc quod premis habeto, O.: pharetram cervice, O.— To cover, bury, suppress, hide: alqd terrā, H.: Omne lucrum tenebris premebat humus, O.: ossa male pressa, i. e. buried, O.: Conlectum sub naribus ignem, repressing (of a horse), V.— To cover, crown, adorn: ut premerer sacrā lauro, H.: Fronde crinem, V.— To press hard, bear upon, crowd, throng, pursue closely: Hac fugerent Grai, premeret Troiana iuventus, thronged, V.: Hinc Rutulus premit, V.: hostīs ex loco superiore, Cs.: naves cum adversarios premerent acrius, N.: Trīs famulos, i. e. kill., V.: ad retia cervom, chase, V.— To press down, burden, load, freight: Nescia quem premeret, on whose back she sat, O.: pressae carinae, loaded, V.— To press down, depress, cause to sink: sors, quae tollit eosdem, Et premit, O.: mundus ut ad Scythiam Consurgit, premitur, etc., is depressed, V.: dentīs in vite, O.: presso sub vomere, V.: cubito remanete presso, i. e. rest on your couches, H.— To mark, impress: littera articulo pressa tremente, written, O.: multā via pressa rotā, O.— To set out, plant: virgulta per agros, V.: pressae propaginis arcūs, layers, V.— To press down, make deep, impress: vestigio leviter presso: sulcum, draw a furrow, V.: cavernae in altitudinem pressae, Cu.— To press close, compress, close, shut: oculos, V.: fauces, O.: laqueo collum, strangle, H.: praecordia senis, stop the breath, Iu.: quibus illa premetur Per somnum digitis, choked, Iu. — To shorten, keep down, prune: falce vitem, H.: luxuriem falce, O.— To check, arrest: vestigia, V. — To visit frequently, frequent: forum.—Fig., to press, be pressing, burden, oppress, overwhelm, weigh down: necessitas eum premebat: aerumnae, quae me premunt, S.: pressus gravitate soporis, O.: aere alieno premi, Cs.: premi periculis.— To press, press upon, urge, drive, importune, pursue, press hard: cum a me premeretur: Criminibus premunt veris, urge, O.: a plerisque ad exeundum premi, to be importuned, N.: Numina nulla premunt, V.: (deus) Os rabidum fingit premendo, i. e. by his inspiration, V.— To follow up, press home, urge, dwell upon: argumentum etiam atque etiam: (vocem) pressit, i. e. laid to heart, V.— To cover, hide, conceal: dum nocte premuntur, V.: iam te premet nox, H.— To lower, pull down, humble, degrade, disparage, depreciate: premebat eum factio, kept him down, L.: hunc prensantem premebat nobilitas, opposed his candidacy, L.: arma Latini, V.: opuscula (opp. laudet ametque), H.— To compress, abridge, condense: haec Zeno sic premebat.— To check, arrest, repress, restrain: cursum ingeni tui, Brute, premit haec clades: vocem, to be silent, V. — To surpass, exceed, overshadow: Facta premant annos, O.: ne prisca vetustas Laude pudicitiae saecula nostra premat, O.— To keep down, rule: ventos imperio, V.: Mycenas servitio, V.
    * * *
    premere, pressi, pressus V
    press, press hard, pursue; oppress; overwhelm

    Latin-English dictionary > premō

  • 13 putō

        putō āvī (putāstī, T.; putārem putāsset, C.), ātus, āre    [putus], to clean, cleanse, trim, prune: vitem, V.—Fig., to clear up, arrange, settle, adjust: rationes cum publicanis, close accounts.—To reckon, value, estimate, esteem, deem, hold, consider, regard: denariis quadringentis Cupidinem illum: consulem nihili: quaecumque sunt, deorum atque hominum putanda sunt: tantique putat conubia nostra, O.: ne quid pro concesso putetur: quos pro nihilo putavit: id nil puto, T.: hominem prae se neminem: turpem putat lituram, H.: ultra Quam licet sperare nefas putando, H.— To judge, suppose, account, consider, suspect, believe, think, imagine: bene, T.: largitus est Roscio? sic puto: tu puto haec credis, I suppose: Rem ipsam putasti, that is just the point, T.: tantum esse in homine sceleris: etiam iniquo loco dimicandum, Cs.: patronos huic defuturos: noli putare, me maluisse, etc.: ut id emi, non auferri putetur: Stare putes, adeo procedunt tempora tarde, O.: acies nostra videre putat (sc. se), O.— To ponder, consider, reflect upon, weigh: haec, T.: in quo primum illud debes putare: Multa putans, V.— To believe in, recognize: deos: dum in Elephantis auxilium putant, i. e. believe themselves protected by, S.: maxumam gloriam in maxumo imperio, i. e. find, S.
    * * *
    putare, putavi, putatus V TRANS
    think, believe, suppose, hold; reckon, estimate, value; clear up, settle

    Latin-English dictionary > putō

  • 14 vīvō

        vīvō vīxī ( subj pluperf. vīxet for vīxisset, V.), —, ere    [VIV-], to live, be alive, have life: Valet atque vivit (gnatus), T.: vivere ac spirare: is demum mihi vivere atque frui animā videtur, qui, etc., S.: Annos bis centum, O.: ad centesimum annum: nisi cum virtute vivatur, unless we live virtuously: non sibi soli postulat, Te vivere, for him alone, T.: nos in diem vivimus, i. e. from hand to mouth: vitam duram, quam vixi usque adhuc, T.: tutiorem vitam: Bacchanalia vivunt, Iu.: nunc tertia vivitur aetas, O.: et vivere vitem et mori dicimus: ignes, O.—To survive, be still alive: si viveret, verba eius audiretis: si viveret, mihi cum illo nulla contentio iam maneret: constitueram, neminem includere in dialogos eorum, qui viverent: hic tamen vivit. vivit? immo vero etiam in senatum venit.—In phrases of asseveration: nam, ita vivam, putavi, as I live: quid poteris, inquies, pro iis dicere? ne vivam, si scio, may I die, if, etc.: ego hodie, si vivo, tibi Ostendam, etc., as sure as I live, T.—In the phrase, de lucro vivere, i. e. to owe life to favor, live at another's mercy: de lucro prope iam quadrennium vivimus: de lucro tibi vivere me scito, L.—In the phrase, ex alicuius more vivere, to conform to one's ways, live according to one's wishes: Huncine erat aequom ex illius more an illum ex huius vivere? T.—To live, support life, feed, be supported, sustain oneself: stirpibus palmarum: piscibus, Cs.: cortice ex arboribus, Cs.: herbis et urticā, H.: rapto, V.: Parcius, H.: Vivitur ex rapto, O.; cf. studia, quibus antea delectabamur, nunc etiam vivimus, which were formerly my delight, are now my life.—To live, pass the time, reside, dwell, be: extra urbem: Cypri, N.: in litteris vivere: unis moribus et numquam mutatis legibus: convenienter naturae: cum Pansā vixi in Pompeiano: ecquis me hodie vivit fortunatior? T.: ego vivo miserrimus: illā (sorte) Contentus vivat, H.: quoniam vivitur non cum perfectis hominibus, sed, etc.—Prov.: animum secum esse secumque ut dicitur, vivere, i. e. for its own sake.—To live well, live at ease, enjoy life: quando vivemus?: vive valeque, farewell, H.: vivite, silvae, fare ye well, V.—To live, last, endure, remain, be remembered: Vivet extento Proculeius aevo, H.: per omnia saecula famā, O.: tacitum vivat sub pectore volnus, V.: das nostro victurum nomen amori, O.: mihi Scipio vivit tamen semperque vivet.
    * * *
    vivere, vixi, victus V
    be alive, live; survive; reside

    Latin-English dictionary > vīvō

  • 15 accolo

    ac-cŏlo ( adc.), cŏlui, cultum, 3, v. a., to dwell by or near, constr. with acc. or absol.
    (α).
    With acc.: Histrum fluvium, Naev ap. Cic. Or. 45, 152 (Rib. Trag. Rel. p. 14): arcem, Att. ap. Non. 357, 14 (ib. p. 202): illum locum, * Cic. Rep. 6, 18 fin.:

    viam,

    Liv. 28, 13, 4:

    Macedoniam,

    id. 39, 46, 7:

    Pontum,

    Tac. H. 3, 47:

    Nilum,

    Verg. G. 4, 288; cf.:

    Rhenum,

    Tac. H. 1, 51:

    nives Haemi,

    Ov. F. 1, 390:

    Capitolī saxum,

    Verg. A. 9, 448 al.; hence, pass.:

    fluvius crebris oppidis accolitur,

    Plin. 3, 1, 30, § 9.—
    (β).
    Absol.:

    vicine Apollo, qui aedibus Propinquus nostris adcolis,

    Plaut. Bacch. 2, 1, 4 (the dat. aedibus belongs to propinquus, not to adcolis, as Prisc. p. 1203 P. seems to have construed).— Poet.: accolere vitem, to be a cultivating neighbor of it, Cat. 62, 55 dub. (Müller reads coluere.)

    Lewis & Short latin dictionary > accolo

  • 16 adcolo

    ac-cŏlo ( adc.), cŏlui, cultum, 3, v. a., to dwell by or near, constr. with acc. or absol.
    (α).
    With acc.: Histrum fluvium, Naev ap. Cic. Or. 45, 152 (Rib. Trag. Rel. p. 14): arcem, Att. ap. Non. 357, 14 (ib. p. 202): illum locum, * Cic. Rep. 6, 18 fin.:

    viam,

    Liv. 28, 13, 4:

    Macedoniam,

    id. 39, 46, 7:

    Pontum,

    Tac. H. 3, 47:

    Nilum,

    Verg. G. 4, 288; cf.:

    Rhenum,

    Tac. H. 1, 51:

    nives Haemi,

    Ov. F. 1, 390:

    Capitolī saxum,

    Verg. A. 9, 448 al.; hence, pass.:

    fluvius crebris oppidis accolitur,

    Plin. 3, 1, 30, § 9.—
    (β).
    Absol.:

    vicine Apollo, qui aedibus Propinquus nostris adcolis,

    Plaut. Bacch. 2, 1, 4 (the dat. aedibus belongs to propinquus, not to adcolis, as Prisc. p. 1203 P. seems to have construed).— Poet.: accolere vitem, to be a cultivating neighbor of it, Cat. 62, 55 dub. (Müller reads coluere.)

    Lewis & Short latin dictionary > adcolo

  • 17 adlevo

    1.
    al-lĕvo ( adl-), āvi, ātum, 1, v. a. [1. lĕvo].
    I.
    Lit., to lift up, to raise on high, to raise, set up (in the ante-Aug. per. very rare, perh. only twice in Sall. and Hirt.; later often, esp. in Quint. and the histt.): quibus (laqueis) adlevati milites facilius ascenderent, * Sall. J. 94, 2: pauci elevati scutis, borne up on their shields (others: adlevatis scutis, with uplifted shields, viz. for protection against the darts of the enemy), Auct. B. Alex. 20:

    gelidos complexibus adlevat artus,

    Ov. M. 6, 249:

    cubito adlevat artus,

    id. ib. 7, 343:

    naves turribus atque tabulatis adlevatae,

    Flor. 4, 11, 5:

    supercilia adlevare,

    Quint. 11, 3, 79 (cf. the Gr. tas ophrus anaspan); so,

    bracchium,

    id. 11, 3, 41:

    pollicem,

    id. 11, 3, 142:

    manum,

    id. 11, 3, 94; Vulg. Eccli. 36, 3:

    oculos,

    Curt. 8, 14:

    faciem alicujus manu,

    Suet. Calig. 36: adlevavit eum, lifted him up (of the lame man), Vulg. Act. 3, 7 al.—
    II.
    Trop.
    A.
    To lighten, alleviate, mitigate physical or mental troubles; or, referring to the individual who suffers, to lift up, sustain, comfort, console (class.): aliorum aerumnam dictis adlevans, old poet in Cic. Tusc. 3, 29, 71 (cf. Sophocl. Fragm. ap. Brunck. p. 588: Kalôs kakôs prassonti sumparainesas): ubi se adlevat, ibi me adlevat, * Plaut. Pers. 2, 5, 3:

    Allevat Dominus omnes, qui corruunt,

    Vulg. Psa. 144, 14:

    dejecistis eos, dum adlevarentur,

    ib. ib. 72, 18:

    onus, aliquā ex parte,

    Cic. Rosc. Am. 4, 10:

    sollicitudines,

    id. Brut. 3, 12:

    adlevor cum loquor tecum absens,

    id. Att. 12, 39: adlevare corpus, id. ib. 7, 1; Ov. Tr. 3, 8, 31: adlevor animum ( poet.), Tac. A. 6, 43.—
    B.
    To diminish the force or weight of a thing, to lessen, lighten:

    adversariorum confirmatio diluitur aut infirmatur aut adlevatur,

    Cic. Inv. 1, 42, 78:

    adlevatae notae,

    removed, Tac. H. 1, 52.—
    C.
    To raise up, i. e. to make distinguished; pass., to be or become distinguished:

    C. Caesar eloquentiā et spiritu et jam consulatu adlevabatur,

    Flor. 4, 2, 10.
    2.
    al-lēvo ( adl-), less correctly al-laevo, āre, v. a., to make smooth, to smooth off or over (only in Col.):

    nodos et cicatrices adlevare,

    Col. 3, 15, 3:

    vitem ferro,

    id. 4, 24, 4:

    ea plaga uno vestigio adlevatur,

    id. 4, 24, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > adlevo

  • 18 adminiculatus

    admĭnĭcŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [adminiculum] (orig. belonging to agriculture and botany), to prop up, to support.
    I.
    Lit.:

    vites adminiculatae sudibus,

    Plin. 14, 1, 3, § 13; so Col.: vitem adminiculato arborique jungito, de Arb. 16 (Cic. has for this adminiculor, q. v.).—
    II.
    Trop., = adjuvo (only ante- and post-class.): adminiculavi voluntatem tuam scribendo, Varr. ap. Non. 77, 16: tribunicio auxilio adminiculati, id. ap. Prisc. p. 791 P.: id ipsum, quod dicimus, ex illis quoque Homericis versibus adminiculari potest, i. e. confirmari, Gell. 2, 30; so id. 14, 2:

    Di vitam hominum adminiculantes,

    Censor. 3.—Hence Varr. L. L. 8, § 44 Müll., calls adverbs partes adminiculandi (orationem), auxiliaries of discourse. —Hence, admĭnĭcŭlātus, a, um, P. a., supported; hence, well furnished or provided: memoria adminiculatior, Gell. praef. 1. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > adminiculatus

  • 19 adminiculo

    admĭnĭcŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [adminiculum] (orig. belonging to agriculture and botany), to prop up, to support.
    I.
    Lit.:

    vites adminiculatae sudibus,

    Plin. 14, 1, 3, § 13; so Col.: vitem adminiculato arborique jungito, de Arb. 16 (Cic. has for this adminiculor, q. v.).—
    II.
    Trop., = adjuvo (only ante- and post-class.): adminiculavi voluntatem tuam scribendo, Varr. ap. Non. 77, 16: tribunicio auxilio adminiculati, id. ap. Prisc. p. 791 P.: id ipsum, quod dicimus, ex illis quoque Homericis versibus adminiculari potest, i. e. confirmari, Gell. 2, 30; so id. 14, 2:

    Di vitam hominum adminiculantes,

    Censor. 3.—Hence Varr. L. L. 8, § 44 Müll., calls adverbs partes adminiculandi (orationem), auxiliaries of discourse. —Hence, admĭnĭcŭlātus, a, um, P. a., supported; hence, well furnished or provided: memoria adminiculatior, Gell. praef. 1. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > adminiculo

  • 20 adpono

    ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    adpone hic mensulam,

    Plaut. Most. 1, 3, 150:

    appositas instruxere epulis mensas,

    Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:

    sitellam,

    Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:

    illam alteram apud me, quod bonist, adponito,

    id. Trin. 4, 3, 60:

    munera eorum illis apponentur,

    Vulg. Bar 6, 26:

    At istos rastros interea tamen adpone,

    Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:

    aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,

    Lucr. 6, 1036; 3, 373:

    omnes columnae machinā appositā dejectae,

    Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:

    notam ad malum versum,

    id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:

    scalis appositis urbem defenderunt,

    Liv. 37, 5:

    adpositā aure ad glaciem,

    Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:

    paenulam ad vulnus,

    Suet. Ner. 49 et saep.:

    dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,

    Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:

    cur tamen appositā velatur janua lauro,

    Ov. Tr. 3, 1, 39:

    gemmas toris,

    id. H. 9, 60 Loers; cf.

    the same,

    id. ib. 7, 100:

    meretrix Appositā populum submovet ante serā,

    id. Am. 3, 14, 10 (cf.:

    ponere seram,

    Juv. 6, 347):

    candelam valvis,

    i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —
    B.
    Esp.
    1.
    Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;

    the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,

    Plaut. Trin. 2, 4, 69:

    apposuit eis mensam,

    Vulg. Act. 16, 34:

    adpositum est ampliter,

    Plaut. Mil. 3, 1, 160:

    apposuit patellam,

    Cic. Verr. 2, 4, 22:

    Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,

    id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:

    convivis panem et obsonia apponere,

    Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:

    Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,

    Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;

    Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,

    Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—
    2.
    Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:

    custodem Tullio me apponite,

    Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;

    2, 68: accusator apponitur civis Romanus,

    Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:

    calumniatores,

    id. ib. 2, 2, 10:

    praevaricatorem,

    id. Phil. 2, 11:

    non illicitatorem venditor adponet,

    id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:

    custodes,

    Nep. Dion, 4, 5:

    moderator et magister consulibus appositus,

    Liv. 2, 18, 6; so,

    rectorem,

    Suet. Aug. 48:

    scrutatores,

    id. Claud. 35 al. —
    3.
    To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.

    addo, adicio): nihil his novum adposivi,

    Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:

    aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,

    Hor. C. 2, 5, 15:

    exemplum,

    Gell. 1, 13, 9:

    si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,

    Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, to apply (eccl. Lat.):

    appone cor ad doctrinam,

    Vulg. Prov. 22, 17:

    apposui cor meum, ut etc.,

    ib. Eccl. 8, 16.—
    B.
    In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:

    non apponet, ut complacitior sit adhuc?

    Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:

    apposuerunt adhuc peccare,

    ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—
    C.
    With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):

    cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,

    Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):

    aliquid lucro,

    Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.
    A.
    Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:

    regio mari adposita,

    Plin. 3, 18, 22, § 126:

    platanus itineri,

    id. 12, 1, 5, § 9:

    castellum Lupiae flumini adpositum,

    Tac. A. 2, 7.— Trop.:

    audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,

    Cic. Inv. 2, 54, 165.—
    B.
    Metaph.
    1.
    Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;

    elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,

    Varr. R. R. 1, 7, 5:

    loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,

    id. ib. 1, 23, 1:

    equus ad medendum adpositus,

    id. ib. 2, 7, 5:

    (gallinae) adpositissimae ad partum,

    id. ib. 3, 9, 9;

    2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,

    Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:

    multo appositior ad deferenda,

    id. Verr. 2, 4, 57:

    argumentatio appositissima ad judicationem,

    id. Inv. 1, 14. —
    * 2.
    Inclined to; constr. with dat.:

    judex juri magis an aequo sit adpositus,

    Quint. 4, 3, 11 (cf.:

    adclinis falsis animus,

    Hor. S. 2, 2, 6).—
    3.
    Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:

    adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,

    Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:

    ad persuasionem,

    Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used).

    Lewis & Short latin dictionary > adpono

См. также в других словарях:

  • VITEM dare — apud Aelium Spartianum, Hadriano, c. 10. nulli vitem, nisi robusto ac bonae famae, dedit: est Centurionem facere. His enim cum ad in muneris promoverentur, vitis in manu dabatur, verberando militi, qui deliquisset, unde Vitis Centurionatus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • vigne — Vigne, Vinea, Vitis. Jeune vigne, ou vigne nouvelle, Nouelletum, Malleolus. Vigne sauvage, ou bastarde, Taminia, Labrusca. Vignes de bon complant, Generosae vites. Basse vigne, Humilis vitis. Vigne blanche, ou Coulevrée, Bryonia. Vignes couchées… …   Thresor de la langue françoyse

  • VITIS Aurea — in Templo Hierosoly mitano secundo, celebris olim, e qua boti inusitatâ magnitudine dependebant, supra ipsum Templi ostium et quidem supra coronas aureas et argenteas, intra quas aureae catenae suspensae erant, fuit collocata. Docet autem… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • TORNEUTICE — Ars, Graece Τορνευτικὴ, a Theodoro Samio inventa, sicut Toreutice, de qua supra, a Phidia, Plinio, l. 7. c. 56. Normam auteni et libellam et tornum et clavem Theodorus (invenit) Samius. Ubi tornus, Graece τόρνος, instrumentum est, in quo ligna… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VITIS — I. VITIS an a vieo, quod lenta; an a vi, quâ flectitur; an quod invitat ad bibendum? jure apud priscos magnitudine suâ inter arbores numerata est, ut infra videbimus. Hujus plantandae inventum, ad Bacchum, ad Oenum, ad alios: putandae, ad asinum …   Hofmann J. Lexicon universale

  • MASSILIA — Graecis Μασσαλία, de qua Florus l. 4. Epitom. Rerum Rom. c. 2. Massilia, inquit Graecula civitas: non pro mollitie nominis, et vallum rumpere. et incendere machinas ausa, et congredi navibus: five quod μάσσειν mollire significat, sive quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SILENUS — I. SILENUS Bacchi nutritius et Paedagogus, semper asinô vehi solitus: quem Aratus, in gratiam alumm, inter sidera translatum dicit. Silenos vero provectioris aetatis Satyros dici, affirmat Pausan. l. 1. quos ebrios, ut plurimum, fingunt. Unde… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • provigner — une vigne, Supplantare, Deponere semina sulco, Propagare vitem, Deprimere vitem in terram. Provigner des proces, Faire proces de proces, Litium sementem facere, Lites e litibus serere, B …   Thresor de la langue françoyse

  • Kuh — 1. A Kü moalkat trog a Hols. (Nordfries.) – Johansen, 72. Die Kuh milcht durch den Hals. 2. A Kuh söüft â méa, ässe vertroa kô. (Henneberg.) Auch eine Kuh säuft wol mehr als sie vertragen kann. Mit Anwendung auf Säufer. 3. A Küh wal t egh wed,… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Car Clinic — ist ein Marktforschungsinstrument der Automobilindustrie. Bei einer Car Clinic werden den Testpersonen in einem Teststudio („In Hall“) oder auf einer abgesperrten Teststrecke Testfahrzeuge gemeinsam mit den entsprechenden Wettbewerbsfahrzeugen… …   Deutsch Wikipedia

  • Freies Assoziieren — Die Freie Assoziation ist eine Methode der psychoanalytischen Therapie Sigmund Freuds. Der Patient soll in der Therapie seinen Einfällen (Assoziationen) zu Personen, Ereignissen, Dingen oder Symbolen völlig freien Lauf lassen, ohne seine… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»