-
1 adpono
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
2 adpositus
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
3 appono
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used).
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Английский