-
101 σόβησις
σόβησις, ἡ, 1) das Scheuchen, Verjagen. – 2) jede heftige Bewegung, Hast, Plut. qu. Rom. 93.
-
102 σεύω
σεύω, nach dem Augment bei Hom. mit verdoppeltem σ, impf. ἔσσευον, aor. ἔσσευα (σεῠα Il. 20, 189, σεῦαν Od. 6, 89, σεύας Il. 15, 681), u. med. ἐσσευάμην; perf. pass., oft mit Präsensbdtg, ἔσσυμαι, ἐσσύμενος (Accent zu bemerken); plusqpf. ἐσσύμην, auch syncop. aor., 2. Pers. ἔσσυο, Il. 16, 585 Od. 9, 447, 3. Pers. ἔσσυτο, σύτο, part. σύμενος, aor. pass. ἐσσύϑην; vom praes. pass. findet sich auch die syncopirte Form σεῠται, Soph. Trach. 645; und σοῠμαι, σοῦται, Aesch. (s. unten); – scheuchen, treiben, in schnelle Bewegung setzen; – a) jagen, verfolgen, bes. das Wild auf der Jagd, bei Hom. immer im aor. med., κύνες κάπριον σεύωνται, κύνες ἐσσεύαντο αἶγα, ὁππότε μιν σεύαιτο ἀπ' ἠϊόνος πεδίονδε, Il. 11, 415. 549. 15, 272. 20, 148; εἴπερ ἂν αὐτὸν σεύωνται κύνες, 3, 26; – anhetzen. ὅτε πού τις ϑηρητὴρ κύνας σεύῃ ἐπ' ἀγροτέρῳ συΐ, Il. 11, 293. – b) verscheuchen, verjagen, σεῠεν κύνας, Od. 14, 33, auch schnell wegführen, Αἰνείαν ἔσσευεν ἀπ ὸ χϑονὸς ὑψόσ' ἀείρας, Il. 20, 325. – c) auch von unbelebten Dingen, werfen, schleudern, Il. 11, 147. 14, 413; αἷμα ἔσσευα, ich trieb das Blut hervor, machte, daß es mit Gewalt hervorsprudelte, 5, 208; pass., αἷμα σύτο, das Blut sprudelte mit Gewalt hervor. 21. 167. – Med. u. perf. pass. in heftiger Bewegung sein, sich schnell bewegen, laufen, anstürmen; ἐπὶ τεύχεα δ' ἐσσεύοντο, Il. 2, 808. 11, 167. 419; ποσσὶν ἔσσυμαι, 13, 79; σεύατ' ἔπειτ' ἀνὰ ἄστυ, 6, 505; ὃς ἐσσύμενον κατερύκει, Od. 15, 73; öfter c. inf., ὅτε σεύαιτο διώκειν, wenn er zu verfolgen eilte, Il. 17, 463; auch von leblosen Dingen, ὄφρα ὕλη σεύαιτο καήμεναι, damit das Holz zu verbrennen eile, d. i. schnell verbrenne, 23, 198; ἔσσυται Μοισαῖον ἅρμα Νικοκλέος μνᾶμα κελαδῆσαι, Pind. I. 7, 61; ἐσσύμενοι εἴσω κατέσταν, P. 4, 135; παρ' ᾿Αλφεῷ σύτο, Ol. 1, 20; κατὰ γῆς σύμεναι, Aesch. Eum. 961; σύϑην δ' ἀπέδιλος ὸχῳ πτερωτῷ, Prom. 135; Spt. 424; π οῠ κυρεῖ ἐκτόπιος συϑείς; Soph. O. C. 119; πάλιν, φίλα, συϑῶμεν, 1721, laß uns zurückeilen; ὅτε σύτο πατρίδος ἄπο, Eur. Hel. 1145; φροῠδος ἐκ ναοῠ συϑείς, I. T. 1294; einzeln bei sp. D., wie σεύατ' ἴμεν λαιψηρὰ δι' ὕδατα Ap. Rh. 4, 849. – Uebtr., vom bewegten Gemüth, sich heftig auf Etwas zu bewegen, heftig streben, trachten wonach, theils absolut, ϑυμὸς δέ μοι ἔσσυται ἤδη, Od. 10, 484, theils c. gen., bes. im part. perf., ἐσσύμενος ὁδοῖο, πολέμου, 4, 733 Il. 24, 404, u. c. inf., μεμαῶτα καὶ ἐσσύμενόν περ ἀλύξαι, Od. 4, 416 Il. 11, 717; dah. ἐσσύμενος übh. eilig, hastig, begierig.
-
103 σοβέω
σοβέω, scheuchen, verscheuchen, verjagen; Ar. Av. 34; οὐ σοβήσετ' ἔξω τὰς ὄρνιϑας ἐκ τῆς πατρίδος, Menand. bei Ath. IX, 373 c; ὥςπερ αἰπόλιον ἀϑρόους αὐτοὺς τῇ ῥάβδῳ σοβῶν, Luc. Catapl. 3; von leblosen Dingen, schnell entfernen, von sich thun, τὴν κόνιν, den Staub abschütteln, Xen. de re equ. 5, 5; übh. in schnelle Bewegung setzen, ἐπειδὴ τουτονὶ σεσοβήκαμεν, Ar. Vesp. 211; σοβεῖν πόδα ἐν κύκλῳ, 1523, schwingen; τὸν κύλικα, den Pokal schnell kreisen lassen, Jac. Philostr. imagg. p. 597; – pass. in heftiger, leidenschaftlicher Bewegung sein, σεσοβημένος οἴστρῳ, Ant. Sid. 27 (VI, 219); ὀφϑαλμὸς σοβούμενος, ein lebhaft herumschweifendes Auge, βάδισμα σεσοβημένον, heftiger Gang, als Ausdruck des hochfahrenden Stolzes; ψυχὴ περὶ ὀργὴν σεσοβημένη, S. Emp. adv. mus. 22; σεσοβημένος πρὸς δόξαν, Plut. Pomp. 29. – Daher intrans., einher rauschen, mit Geräusch einher stolziren, ἀκολούϑους τρεῖς ἢ τέτταρας αὐτὸς ἔχων διὰ τῆς ἀγορᾶς σοβεῖ, Dem. 21, 158; u. so Plut. σοβοῠντες ἐν ὄχλῳ δορυφόρων, Solon 27; σόβει ἐς Ἄργος, eile nach Argos, Luc. D. D. 24, 2.
-
104 φυγαδεύω
φυγαδεύω, 1) aus dem Lande verjagen, verweisen, ἐκ τῆς πόλεως Dem. 40, 32; Pol. 4, 35, 5 u. öfter, u. Sp. – 2) intrans., ein Verbannter sein, in der Verbannung leben, Pol. 10, 35, 1; s. Lob. Phryn. p. 385.
-
105 ΔΊω
ΔΊω, nur poet., ich fürchte, ich fliehe, ich treibe in die Flucht, scheuche, jage; verwandt δίεμαι, ἐνδίημι, δείδια δέδια, δείδω, δειδίσσομαι, διώκω (?), διερός (?), δέος, δειμός, δεῖμα, δειλός, δεινός; bei Homer δίω in den Formen δίον, δίες, δίε, δίωμαι, δίηται, δίωνται, δίοιτο, δίεσϑαι. – Das activum ist bei Homer transitiv treiben in der v. l. δίες Iliad. 22, 251 οὔ σ' ἔτι, Πηλέος υἱέ, φοβήσομαι, ὡς τὸ πάρος περ τρὶς περὶ ἄστυ μέγα Πριάμου δίον (δίες), οὐδέ ποτ' ἔτλην μεῖναι ἐπερχόμενον, Scholl. Didym. γράφεται καὶ δίες· καὶ οὕτως εἶχον αἱ χαριέστεραι (vgl. Sengebusch Homer. diss. 1 p. 197 sqq.), Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι τὸ δίον ἐδιώχϑην; also Aristarch las wenigstens in seiner zweiten, von Aristonicus erklärten Ausgabe (s. Sengebusch Homer. diss. 1 p. 34) δίον, intransitiv, fliehen; vgl. Scholl. Herodian. Iliad. 18, 584. 23, 475 Apollon. Lexic. p. 59, 7; Lehrs Aristarch. p. 59. 151. Ferner das activum intransitiv, in der Bedeutung fürchten, Iliad. 9, 433. 11, 557 περὶ γὰρ δίε νηυσὶν Ἀχαιῶν; 5, 566 περὶ γὰρ δίε ποιμένι λαῶν, μή τι πάϑοι, μέγα δέ σφας ἀποσφήλειε πόνοιο; Odyss. 22, 96 περὶ γὰρ δίε μή τις Ἀχαιῶν – ἐλάσειεν; Iliad. 17, 666 περὶ γὰρ δίε μή μιν Ἀχαιοὶ – λίποιεν. – Das medium, transitiv, treiben, scheuchen, verjagen: Iliad. 12, 276 αἴ κε Ζεὺς δώῃσιν Ὀλύμπιος ἀστεροπητὴς νεῖκος ἀπωσαμένους δηίους προτὶ ἄστυ δίεσϑαι; Odyss. 17, 398 ὃς τὸν ξεῖνον ἄνωγας ἀπὸ μεγάροιο δίεσϑαι μύϑῳ ἀναγκαίῳ; 20, 343 αἰδέομαι δ' ἀέκουσαν ἀπὸ μεγάροιο δίεσϑαι μύϑῳ ἀναγκαίῳ; 21, 370 μή σε καὶ ὁπλότερός περ ἐὼν ἀγρόνδε δίωμαι, βάλλων χερμαδίοισι; Iliad. 22, 456 δείδω μὴ δή μοι ϑρασὺν Ἕκτορα δῖος Ἀχιλλεύς, μοῦνον ἀποτμήξας πόλιος, πεδίονδε δίηται; 7, 197 οὐ γάρ τίς με βίῃ γε ἑκὼν ἀέκοντα δίηται; 16, 246 αὐτὰρ ἐπεί κ' ἀπὸ ναῦφι μάχην ἐνοπήν τε δίηται; 18, 162 ὡς δ' ἀπὸ σώματος οὔ τι λέοντ' αἴϑωνα δύνανται ποιμένες ἄγραυλοι μέγα πεινάοντα δίεσϑαι; 17, 110 ὥς τε λὶς ἠυγένειος, ὅν ῥα κύνες τε καὶ ἄνδρες ἀπὸ σταϑμοῖο δίωνται ἔγχεσι καὶ φωνῇ; Odyss. 17, 317 vom Hunde Argos οὐ μὲν γάρ τι φύγεσκε βαϑείης βένϑεσιν ὕλης κνώδαλον, ὅ ττι δί. οιτο· καὶ ἴχνεσι γὰρ περιῄδη, vgl. Scholl Herodian. Iliad. 23, 475; Iliad. 22, 189 ὡς δ' ὅτε νεβρὸν ὄρεσφι κύων ἐλάφοιο δίηται, ὄρσας ἐξ εὐνῆς, διά τ' ἄγκεα καὶ διὰ βήσσας· τὸν δ' εἴ πέρ τε λάϑῃσι καταπτήξας ὑπὸ ϑάμνῳ, ἀλλά τ' ἀνιχνεαων ϑέει ἔμπεδον, ὄφρα κεν εὕρῃ; 15, 681 ὡς δ' ὅτ' ἀνὴρ ἵπποισι κελητίζειν εὖ εἰδώς, ὅς τ' ἐπεὶ ἐκ πολέων πίσυρας συναείρεται ἵππους, σεύας ἐκ πεδίοιο μέγα προτὶ ἄστυ δίηται λαοφόρον καϑ' ὁδόν· πολέες τέ ἑ ϑηήσαντο ἀνέρες ἠδὲ γυναῖκες ' ὁ δ' ἔμπεδον ἀσφαλὲς αἰ. εὶ ϑρώσκων ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλον ἀμείβεται, οἱ δὲ πέτονται. Außerdem kann man noch hierher rechnen Iliad. 12, 304, wo es von einem hungrigen Löwen heißt οὔ ῥά τ' ἀπείρητος μέμονε σταϑμοῖο δίεσϑαι, er will nicht weggehn; da aber sonst δίομαι bei Homer nur transitive Bedeutung hat, zieht man das δίεσϑαι dieser Stelle besser zu δίεμαι, δίημι, welches vgl. – Bei Aeschyl. ist δίομαι intransitiv gebraucht, »sich scheuen« »sich fürchten«, Pers. 700 δίομαι μὲν χαρίσασϑαι, δίομαι δ' ἀντία φάσϑαι, λέξας δύσλεκτα φίλοισιν, vgl. Buttmann Gramm. 2 S. 147; dagegen transitiv, »verfolgen«, Eumenid. 357. 385 διόμεναι, Suppl 819 μετά με δρόμοισι διόμενοι.
-
106 μεθ-ίστημι
μεθ-ίστημι (s. ἵστημι), 1) trans., anders-, umstellen, ἐγώ τοι ταῦτα μεταστήσω, Od. 4, 612, wo Menelaos dem Telemach andere Geschenke zu geben verspricht, als er anfänglich gesagt hatte; καί σε δαίμονες νόσου μεταστήσειαν, Soph. Phil. 461, sie mögen dich in einen andern Zustand, als die Krankheit ist, versetzen, wie ἀπαλλάσσειν construirt, d. i. sie mögen dich von der Krankheit befreien; vgl. μετάστησον ἡμᾶς κακῶν Eur. Hel. 1458; μεταστήσουσ' ὕπνου τόνδ' ἡσυχάζοντα, Or. 133, d. i. sie werden ihn aus dem Schlafe aufwecken; πόδα εἰς ἄλλην χϑόνα, d. i. auswandern, Bacch. 49; μεϑιστάναι τοὺς τρόπους, geradezu verändern, I. A. 346, vgl. Alc. 172; Ar. Vesp. 748; ὄνομα μεταστήσαντες, Eur. Bacch. 296; μετέστησε τὰ νόμιμα, Her. 1, 65; auch = von einem Orte weg nach einem andern hinbringen, vertreiben, verjagen, μετάστησόν με ϑεᾶς σφαγίων, Eur. I. T. 775, vgl. εἰς ἄλλην χϑόνα μεταστήσω πόδα, Bacch. 49. Auch in Prosa, μεταστῆσαί τινος, Thuc. 4, 57, ἐκ τοῦ παρόντος κόσμου τὴν πόλιν μεταστήσας, nachdem er die gegenwärtige Verwaltung umgeändert, 7, 48, wie Plat. τὴν πολιτείαν μεϑίστησι, Rep. VIII, 562 c; τῶν νέων τὰ ἤϑη, Legg. VII, 797 c; πολιτείαν, νόμους, Xen. Hell. 2, 3, 17. 5, 4, 46; Folgde; τὴν δυναστείαν εἰς ἑαυτόν, übertragen, Pol. 22, 21, 1. – 2) in den intrans. tempp. u. im med. sich umstellen, anderswohin gehen, ἑτάροισιν μεϑίστατο, er trat zu den Freunden hin, Il. 5, 514; παλαιὸν δ' εἰς ἴχνος μετέσταν, Aesch. Suppl. 533; μετάσταϑ' ἀπόβαϑι vrbdt Soph. O. C. 160; ἐκ τυραννικοῦ κύκλου Κάλχας μεταστάς, Ai. 737, er trat aus dem Kreise; übtr., μεϑίσταμαι κότου, ich trete vom Groll weg, lasse ab, Aesch. Eum. 860; μεϑέστηκεν φυγῇ, Eur. Mad. 1295; u. dem act. entsprechend, μετέστημεν φόβου, μεταστήτω κακῶν, Rhes. 295 Mel. 862; auch βίου, Alc. 21; sich entfernen, τυράννοις ἐκποδὼν μεϑίστασο, Phoen. 40; pass., μετασταϑεῖσα τῶν φρενῶν, Bacch. 1269, wie μεϑέστηκας φρενῶν, 942, du bist von Sinnen gekommen; βίον, sterben, Alc. 21; μετέστη ξηρῶν τρόπων, Ar. Vesp. 1451, wie μεϑέστηχ' ὧν πρότερον εἶχε τρόπων, Plut. 365, hat sich vom frühern Sinn geändert; τῆς τύχης εὖ μετεστεώσης, da sich das Glück gut gewendet hat, Her. 1, 118; μετεστήκει, er hatte sich davon gemacht, 8, 81, wie μετιστάμενοι ἐκ τάξιος, 9, 58; von Staatsveränderungen, ἡ ὀλιγαρχία μετέστη, Plat. Rep. VIII, 553 e; ἐκ φωτὸς εἰς σκότος μεϑισταμένων, VII, 518 a; χωρία τὰ πρὸς Λακεδαιμονίους μεϑεστηκότα, die zu den L, übergegangen sind, Xen. Hell. 1, 4, 9; ἀπό τινος, Thuc. 8, 76; μετάστητε ἔξω, entfernt euch, Dem. 25, 23; μετασταϑεὶς Ἀριστείδης ἐν Αἰγίνῃ διέτριβε, verbannt, 26, 6; μεϑίστασϑαι, verändert werden, Pol. 6, 9, 10; – Ar. sagt auch κοὐ μεϑίστησι τοῦ χρώματος, Equ. 397, er verändert nicht die Farbe. – 3) aor. I. med. von sich wegstellen, μεταστησάμενος τοὺς ἄλλους, nachdem er die andern hatte abtreten lassen, Her. 1, 89. 8, 101, wie Thuc. 1, 79; Xen. Hell. 4, 1, 5 u. sonst; auch τὰς φρουρὰς ἐκ τῶν πόλεων, sie abmarschiren lassen, Pol. 18, 27, 4; auch = verbannen, Aesch. 3, 129; Plut. Aristid. 7.
-
107 ἀπο-σόβησις
ἀπο-σόβησις, ἡ, das Verscheuchen, Verjagen, Schol. Aesch. Pers. 215.
-
108 ἀπο-σοβέω
ἀπο-σοβέω, 1) wegscheuchen, verjagen, ῥήτορας, γέλων, Ar. Equ. 60 Ran. 45; Xen. Cyr. 2, 4, 23; abhalten, τὶ ἀπό τινος de re equ. 5, 6; τινά τινος Plut. ed. lib. 14; pass. ἀποσοβηϑῆναι ταῖς διανοίαις, eingeschüchtert werden, Pol. 30, 5. – 2) intr., sich schnell davon machen, Ar. Vesp. 460 u. öfter; ἐς τὸ ἄστυ Luc. Navig. 7.
-
109 гнать
(гоню, гонишь; ня; -нимый; -л, -ла, 'гнанный)1. treiben, jagen; forttreiben, fortjagen; flößen; F lenken; rasen (В mit A), hetzen; гони... ! P... her!;2. <про, ото> verscheuchen, vertreiben;3. <вы> brennen; schwelen; гнаться* * *1. treiben, jagen; forttreiben, fortjagen; flößen; fam lenken; rasen (В mit A), hetzen;гони́ … ! pop … her!;2. <про-, ото-> verscheuchen, vertreiben;3. <вы́-> brennen; schwelen;гна́ться1. jagen (за Т A), verfolgen, (D) nachjagen; fam fig. trachten, streben (nach D);* * *гна́ть<гоню́, го́нишь> нсвнпрх (ver)treiben, verjagenгна́ть ста́до eine Herde antreibenгна́ть из до́му jdn aus dem Haus (fort)jagen* * *v1) gener. flößen (плоты), hertreiben, schwemmen (ëåñ), stoßen, stupfen, verfolgen, treiben, zutreiben (в направлении чего-л.)2) colloq. spinnen, jagen3) dial. schürgen4) jarg. labern (В смысле говорить. Was laberst du? - Что ты гонишь? или Что ты несешь?) -
110 гнать прочь
vliter. verjagen (воспоминания и т. п.) -
111 изгонять
v1) gener. (j-n) in den Bann tun, (j-n) mit dem Bann belegen, ausgrenzen, ausrauchen, ausräuchern, ausstoßen, austreiben (плод при аборте), hinausbeißen (зверя из норы - о животных), proskribieren, stoßen, stupfen, verjagen, verstoßen (кого-л.), vertreiben, beschwören (злых духов; заклинаниями), hinausstoßen, treiben (из страны), exterminieren2) colloq. jagen3) obs. ejizieren4) hist. ächten, bannen5) relig. exorzieren (áåñà)6) law. verbannen (из страны)7) hunt. abkämpfen (соперника - о самцах животных)8) pompous. austreiben, verweisen (из страны, из города) -
112 отмахиваться от мух
vgener. Fliegen verjagen -
113 прогонять
v1) gener. abtakeln (за негодностью), scheuchen, fortjagen, durchjagen (сквозь что-л.), durchtreiben (через что-л.), forttreiben, verjagen, vertreiben, heimschicken, herausfeuern2) colloq. fortscheuchen, hochjagen (двигатель), jagen, hinauswerfen3) liter. durchjagen (через машину и т. п.)4) eng. drücken (напр. жидкость через фильтр), durchfahren (программу), durchlaufen, hindürchdrehen5) IT. ablaufen (напр. программу)6) avunc. hinausschmeißen7) pompous. verbannen (мысль и т. п.) -
114 развеять тоску
vgener. Schwermut verjagen -
115 разгонять
v1) gener. auseinanderapreizen (толпу, колонну), auseinandernehmen (ударами), treiben (металл), versprengen, zerstreuen (демонстрацию и т. п.), zerwehen (ветром), auseinandersprengen (толпу), verjagen, verscheuchen (тоску, сон), vertreiben, zersprengen, auseinanderjagen, auseinandertreiben2) Av. treiben (напр. облака)3) med. auftreiben4) eng. anfahren (напр. ротор турбины), beschleunigen, treiben, breiten5) chem. aufdestillieren -
116 chasser
ʃasev1) jagen2) ( repousser) verdrängen3) ( expulser) verjagen, verscheuchen, vertreiben, fortjagen4) ( déraper) seitlich rutschen, wegrutschen, ausbrechenchasserchasser [∫ase] <1>1 (aller à la chasse) jagen2 (déraper) wegrutschen1 (aller à la chasse) jagen2 (faire partir) Beispiel: chasser quelqu'un/quelque chose de quelque chose jdn/etwas aus etwas vertreiben -
117 expulser
ɛkspylsev1) ( chasser) verstoßen, vertreiben, verjagen2)expulser qn d'un pays — POL abschieben, ausweisen
expulserexpulser [εkspylse] <1>ausweisen, abschieben étranger; verweisen élève, joueur; Beispiel: expulser un locataire de son appartement einen Mieter zur Räumung seiner Wohnung zwingen -
118 abschrecken
v/t (trennb., hat -ge-)1. scare off; weitS. put off; sich abschrecken lassen be put off; lass dich nicht abschrecken don’t let it ( oder them etc.) put you off2. (mit kaltem Wasser) (gekochte Eier) put into cold water, rinse with cold water; (Nudeln) rinse; METALL. chill, quench* * *to deter; to choke off* * *ạb|schre|cken sep1. vt1) (= fernhalten) to deter, to put off; (= verjagen Hund, Vogelscheuche) to scare offjdn von etw abschrecken — to deter sb from sth, to put sb off sth
2) (= abkühlen) Stahl to quench; (COOK) to rinse with cold water2. vi(Strafe) to act as a deterrent* * *(to make less willing or prevent by frightening: She was not deterred by his threats.) deter* * *ab|schre·ckenI. vt1. (abhalten)▪ jdn [von etw dat] \abschrecken to frighten [or scare] [or put] sb off [sth], to deter sb [from doing sth]er ließ sich nicht von seinem Plan \abschrecken he wasn't put off from carrying out his plan2. KOCHK▪ etw \abschrecken to rinse with cold waterein Ei \abschrecken to dip an egg in cold water* * *1.transitives Verb1) (abhalten) deter2) (fernhalten) scare off3) (Kochk.) pour cold water over; put < boiled eggs> into cold water2.intransitives Verb act as a deterrent* * *abschrecken v/t (trennb, hat -ge-)1. scare off; weitS. put off;sich abschrecken lassen be put off;2. (mit kaltem Wasser) (gekochte Eier) put into cold water, rinse with cold water; (Nudeln) rinse; METALL chill, quench* * *1.transitives Verb1) (abhalten) deter2) (fernhalten) scare off3) (Kochk.) pour cold water over; put < boiled eggs> into cold water2.intransitives Verb act as a deterrent* * *v.to deter v.to discourage v.to quench v. -
119 Abschreckung
f1. deterrence2. Abschreckungsmittel* * *die Abschreckungdeterrence; determent* * *Ạb|schre|ckung ['apʃrɛkʊŋ]f -, -en1) (=das Fernhalten MIL) deterrence; (= das Verjagen) scaring off; (= Abschreckungsmittel) deterrent* * *Ab·schre·ckung<-, -en>f deterrentals \Abschreckung dienen to act as a deterrent* * *die; Abschreckung: deterrence* * *1. deterrence* * *die; Abschreckung: deterrence* * *f.determent n.deterrence n. -
120 dislodge
transitive verbentfernen ( from aus); (detach) lösen ( from von)* * *[dis'lo‹](to knock out of place: He accidentally dislodged a stone from the wall.) entfernen* * *dis·lodge[dɪˈslɒʤ, AM -ˈslɑ:ʤ]vt1. (loosen up)▪ to \dislodge sth etw lösenthe earthquake \dislodged stones from the walls durch das Erdbeben lösten sich Steine aus den Wänden2. ( fig)▪ to \dislodge sb jdn verdrängento \dislodge the enemy from town den Feind aus der Stadt verdrängen* * *[dɪs'lɒdZ]vtobstruction, stone lösen; (= prise, poke out) herausstochern; (= knock out) herausschlagen or -klopfen; person verdrängen; (MIL) enemy verdrängen* * *A v/t1. aufjagen, -stöbern2. a) entfernen:dislodge from power entmachtenb) vertreiben, verjagen4. ausquartierenB v/i aus-, wegziehen* * *transitive verbentfernen ( from aus); (detach) lösen ( from von)* * *v.entfernen v.vertreiben v.
См. также в других словарях:
Verjagen — Verjagen, verb. regul. act. in die Ferne jagen, so daß sich das Zeitwort mehr auf die Entfernung, als auf den Ort beziehet, aus welchem jemand gejaget wird. Die Diebe wurden verjagt. Die Vögel verjagen. Jemanden von Haus und Hof verjagen, oder… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
verjagen — V. (Aufbaustufe) jmdn. unter Gewaltanwendung von einem Ort vertreiben Synonyme: davonjagen, fortjagen, fortscheuchen, forttreiben, verscheuchen, vertreiben, wegjagen, wegscheuchen Beispiele: Der König wurde aus dem Land verjagt. Er hat die… … Extremes Deutsch
verjagen — wegjagen; schassen (umgangssprachlich); verscheuchen; fortjagen; davonjagen; vergrämen; vergraulen; vertreiben; zum Teufel jagen (umgangssprachlich) * * * … Universal-Lexikon
verjagen — abweisen, davonjagen, fortjagen, fortscheuchen, forttreiben, hinausjagen, hinausscheuchen, hinaustreiben, in die Flucht schlagen, verscheuchen, vertreiben, von sich weisen, wegjagen, wegscheuchen, wegtreiben; (ugs.): [lange] Beine machen,… … Das Wörterbuch der Synonyme
verjagen — ver·ja̲·gen; verjagte, hat verjagt; [Vt] jemanden / ein Tier verjagen jemanden / ein Tier zwingen, wegzulaufen ≈ fortjagen, vertreiben: den Fuchs (aus dem Hühnerstall) verjagen … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
verjagen — jagen: Das auf das dt. und niederl. Sprachgebiet beschränkte Verb (mhd. jagen, ahd. jagōn, mnd. jagen, mniederl. jaghen) hat keine sicheren außergerm. Entsprechungen. Die Verknüpfung mit der Wortgruppe von aind. yalú ḥ »rastlos« ist zweifelhaft … Das Herkunftswörterbuch
Verjagen — Was man nicht kann verjagen, das muss man ruhig tragen. Lat.: Summa est stultitia frustra confici dolore, cum intelligas nihil posse profici. (Cic.) (Philippi, II, 204.) … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
verjagen — verjagenrefl 1.sicherschrecken.ManjagtsichselberinAngstundSchrecken.Nie dersächs,spätestensseit1900. 2.dieBeherrschungverlieren.1900ff … Wörterbuch der deutschen Umgangssprache
verjagen — Magdeburg • erschrecken … Plattdeutsch-Hochdeutsch
verjagen — ver|ja|gen … Die deutsche Rechtschreibung
schtöike — verjagen … Aargauer-Hochdeutsch Wörterbuch