-
1 καθ-αγίζω
καθ-αγίζω, widmen, weihen, heiligen, bes. opfern; Ar. Lys. 238 φέρ' ἐγὼ καϑαγίσω τήνδε (κύλικα); Av. 566 ἢν δὲ Ποσειδῶνι τις οἶν ϑύῃ, νήττῃ πυροὺς καϑαγίζειν; Plat. πάντα τοῦ ταύρου τὰ μέλη Critia. 119 e; τοὺς τρίποδας τοῖς ϑεοῖς Ath. XI, 489 c; als Opfer verbrennen, Her. 1, 86. 7, 54 u. öfter, καταγιζόμενον πυρὶ ϑυμίημα 1, 198; Sp., τοὺς κακούργους μετ' ἄλλων πολλῶν ἀπαρχῶν D. Sic. 5, 32; verbrennen, ohne daß man an Opfer zu denken hat, ὀσφραινομένους καταγιζομένου τοῦ καρποῦ τοῦ ἐπιβαλλομένου ἐπὶ τὸ πῠρ μεϑύσκεσϑαι Her. 1, 202; Todte verbrennen, το σῶμα τοῦ Καίσαρος ἐν τῇ ἀγορᾷ καϑαγίσαι Plut. Anton. 14, vgl. Brut. 20; Todtenopfer darbringen, τρέφονται ταῖς παρ' ἡμῖν χοαῖς καὶ τοῖς καϑαγιζομένοις ἐπὶ τῶν τάφων Luc. de luct. 9; Philostr. – Vgl. καϑαγνίζω.
-
2 καθαγίζω,
καθ-αγίζω, u. καθ-αγιάζω, widmen, weihen, heiligen, bes. opfern; als Opfer verbrennen; verbrennen, ohne daß man an Opfer zu denken hat; Tote verbrennen; Totenopfer darbringen -
3 καθαγιάζω
καθ-αγίζω, u. καθ-αγιάζω, widmen, weihen, heiligen, bes. opfern; als Opfer verbrennen; verbrennen, ohne daß man an Opfer zu denken hat; Tote verbrennen; Totenopfer darbringen -
4 προ-κατα-καίω
προ-κατα-καίω (s. καίω), vorher verbrennen, D. Cass. 60, 34; vorausgehen und verbrennen, Xen. An. 1, 6, 2.
-
5 ἐπι-καίω
ἐπι-καίω, att. - κάω (s. καίω), darauf anzünden, πῦρ H. h. Apoll. 491; in tmesi ὅς μοι πολλὰ βοῶν ἐπὶ μηρί' ἔκηεν, Il. 22, 170 u. öfter, d. i. auf dem Altar verbrennen; vgl. Hes. O. 335. – Auf der Oberfläche u. übh. verbrennen, οἱ τὰ σώματα ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἐπικεκαυμένοι Plat. Ep. VII, 340 d; τῷ χρώματι παρὰ τὴν φύσιν ἐπικεκαυμένος Pol. 39, 2, 7; B. A. 72, 28 wird ἐπικαίεσϑαι ἐν τῷ ἡλίῳ als der vulgäre Ausdruck für χραίνεσϑαι πρὸς ἥλιον erkl.; vom Blitz, Arist. meteor. 3, 1; mit glühendem Eisen, H. A. 9, 40; D. Sic. 3, 53 u. A. Uebertr. erkl. Schol. Ar. Lys. 221 ἐπιτυφῇ μου durch ἐπικαυϑῇ ἐπ' ἐμοί.
-
6 ἐπικαίω
ἐπι-καίω, darauf anzünden; ὅς μοι πολλὰ βοῶν ἐπὶ μηρί' ἔκηεν, auf dem Altar verbrennen. Auf der Oberfläche u. übh. verbrennen; vom Blitz; mit glühendem Eisen -
7 προκατακαίω
προ-κατα-καίω, vorher verbrennen; vorausgehen und verbrennen -
8 προς-κατα-πίμπρημι
προς-κατα-πίμπρημι, noch dazu verbrennen, πολλοὶ προςκατεπρήσϑησαν, D. Cass. 62, 17.
-
9 προ-κατα-πίμπρημι
προ-κατα-πίμπρημι (s. πίμπρημι), vorher verbrennen, D. Cass. 66, 3 im aor.
-
10 προ-εκ-καίω
προ-εκ-καίω (s. καίω), vorher ganz verbrennen, Galen.
-
11 προ-ανθρακόω
προ-ανθρακόω, vorher zu Kohlen verbrennen, Sp.
-
12 πρήθω
πρήθω, 1) verbrennen; im praes. nur poetisch u. wahrscheinlich nur in compp. vorkommend, wie ἐνέπρηϑον, Il. 9, 589; fut. πρήσω u. folgde tempp. gehören zu πίμπρημι, w. m. s. – 2) blasen, durch Blasen anschwellen, ἔπρησεν δ' ἄνεμος μέσον ἱστίον, der Wind schwellte das Segel mitten auf, Od. 2, 427, vgl. ἐν δ' ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον Il. 1, 481; ἅλα νότου πρήσαντος, Phalaec. 5 (XIII, 27). – Dah. auch = durch Blasen hervortreiben, hervorsprudeln machen; αἷμα ἀνὰ στόμα καὶ κατὰ ῥῖνας πρῆσε, er ließ das Blut aus dem Munde und den Nasenlöchern hervorströmen, Il. 16, 350; – durch Hauchen anfachen, πρήσοντα πυρὸς μένος, Ap. Rh. 4, 819; aber πρήσοντος ἀήτεω 4, 1537 ist intr., wehen. – (Vgl. über die Zurückführung beider Bedeutungen auf eine, sachen, Buttm. Lexil. I p. 106; verwandt ist unser brennen, alt bernen, Bernstein, engl. burn.)
-
13 πυρ-παλαμάομαι
πυρ-παλαμάομαι, eigtl. mit Feuer handtieren, verbrennen, zerstören, Eust. erkl. κακοτεχνέω; u. so steht πυρπαλάμησεν, er trieb listige Streiche, H. h. Merc. 357 (also wohl von πυρπαλαμέω).
-
14 πυρόω
πυρόω, brennen, verbrennen; πυρωϑέντων Τρώων, Pind. P. 11, 33; μακρὰν ὀσφὺν πυρώσας, Aesch. Prom. 495; πυρωϑὲν ψῆγμα, Ag. 428; übertr., φλογὸς παραγγέλμασιν νέοις πυρωϑέντα καρδίαν, Ag. 468; ὅςτις ναοὺς πυρώσων ἦλϑε, Soph. Ant. 286; πυροῠτε σώματα πάντων, Eur. Herc. Fur. 244, u. öfter; u. in Prosa, Her. 7, 8, 2. 8, 102; πυρουμένη, neben ὑγραινομένη, Plat. Tim. 52 d; Sp., Ἔρως με πύρωσον Anacr. 10, 13, πυρούμενος Δήμωνι, für D. in Liebe entbrannt, Ep. ad. 8 (XII, 87); Theocr. 24, 94 vrbdt καϑαρῷ δὲ πυρώσατε δῶμα ϑεείῳ, reiniget mit Schwefel; – φλὲψ πυροῠται, entzündet sich, Arist. H. A. 3, 5.
-
15 πυρεύω
-
16 πυρ-καϊά
πυρ-καϊά, ἡ, ep. u. ion. πυρκαϊή, bei Eur. auch dreisylbig πυρκαιά, eine Stelle, wo Feuer angezündet ist, wie πυρά; bes. Scheiterhaufen, zum Verbrennen der Leichen, νεκροὺς πυρκαϊῆς ἐπενήνεον, Il. 7, 428. 23, 258 u. öfter; ἑπτὰ πυρκαϊὰς νεκρῶν, Eur. Suppl. 1206; folgde Dichter, wie Add. 5 (VII, 305); Bass. 9 (VII, 386); u. in späterer Prosa, wie Luc. merc. cond. 18; πυρκαϊὰ μεγάλη ἐξανίσταται, Tox. 61; das angezündete Feuer, die Feuersbrunst, Her. 2, 66. – Bei Lys. 7, 24, ἐπίστασϑε γὰρ ἐν τῷ πεδίῳ πολλὰς μορίας οὔσας καὶ πυρκαϊὰς ἐν τοῖς ἄλλοις τοῖς ἐμοῖς χωρίοις, wird erklärt: aus abgebrannten Stämmen wild wieder ausschlagende Oelbäume. – [Das erste α, der Analogie nach lang, s. Lob. Phryn. 523, findet sich nur kurz gebraucht, wie es auch nicht anders in den Hexameter ging.]
-
17 πυρά
πυρά, ἡ, ep. u. ion. πυρή, die Stelle, wo Feuer angezündet wird; bes. Scheiterhaufen, zum Verbrennen der Leichen, πυραὶ νεκύων καίοντο ϑαμειαί, Il. 1, 52; πυρῆς ἐπιβάντ' ἀλεγεινῆς, 4, 99, u. öfter; παρὰ πυρὰν τάφον τε, Pind. I. 7, 57, vgl. Ol. 6, 15 N. 9, 24; ὡς ἐς πυράν με ϑῇς, Soph. Trach. 1244, vgl. El. 889, u. öfter; Eur. öfter; πυρὰν νήειν, Ar. Lys. 269; in Prosa; πυρὴν συννῆσαι, einen Scheiterhaufen aufschichten, Her. 1, 88; ἅπτειν, ihn anzünden, 1, 186; ἐπὶ τῇ πυρᾷ κείμενος, Plat. Rep. X, 614 c. – Auch Opferheerd, Altar zu Brandopfern, Eur. Tr. 483 Ion 1258; Her. 7, 167; u. das darauf brennende Feuer, 2, 39; Plut. Mar. 22. – Uebh. Feuerhaufen, Feuermasse, πυρὰ λαμπάδων, ein Haufen brennender Fackeln, D. Sic. 17, 36.
-
18 πυράζω
πυράζω, verbrennen, zw.
-
19 περι-πίμπρημι
περι-πίμπρημι (s. πίμπρημι), rings verbrennen, anzünden, περιεπίμπρασαν, Thuc. 3, 98.
-
20 περι-φλύω
См. также в других словарях:
Verbrennen — Verbrênnen, verb. irreg. & regul. S. Brennen, welches in doppelter Gestalt üblich ist. I. Als ein Neutrum mit dem Hülfsworte seyn, von dem Feuer verzehret werden. Steine verbrennen nicht. Talglichter verbrennen schneller, als Wachslichter.… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
verbrennen — V. (Grundstufe) vom Feuer zerstört werden Beispiele: Das Haus ist völlig verbrannt. Bei der Explosion sind mehrere Menschen verbrannt. verbrennen V. (Aufbaustufe) jmdn. oder etw. unter Anwendung von Feuer vernichten Beispiele: Die Hexe wurde auf… … Extremes Deutsch
Verbrennen — Verbrennen, 1) vom Feuer verzehrt werden, s. Verbrennung 1); 2) (Scheiterhaufen, Strafe des Feuers, Vivicombustio, Vivicrematio, Poena ignis), besteht darin, daß der Verbrecher an dem, aus einem Scheiterhaufen hervorragenden Brandpfähle mit… … Pierer's Universal-Lexikon
verbrennen — [Basiswortschatz (Rating 1 1500)] Auch: • brennen Bsp.: • Sie verbrannte den Brief … Deutsch Wörterbuch
verbrennen — verbrennen, verbrennt, verbrannte, hat verbrannt Der Herd war noch heiß. Ich habe mich verbrannt … Deutsch-Test für Zuwanderer
verbrennen — brennen; lodern; lohen; in Flammen stehen; abbrennen; niederbrennen; ausbrennen * * * ver|bren|nen [fɛɐ̯ brɛnən], verbrannte, verbrannt: 1. <itr.; ist: a) vom Feuer verzehrt, vernichtet, getötet werden: bei dem Feuer ist ihre ganze Einrichtung … Universal-Lexikon
verbrennen — ver·brẹn·nen; verbrannte, hat / ist verbrannt; [Vi] (ist) 1 jemand / etwas verbrennt jemand / etwas wird durch Feuer getötet oder zerstört: Das Auto fing nach dem Unfall Feuer und verbrannte 2 jemand / etwas verbrennt jemand / etwas nimmt durch… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
verbrennen — 1. a) [ab]brennen, den Flammen zum Opfer fallen, herunterbrennen, in [Rauch und] Flammen aufgehen, niederbrennen, verqualmen, verschwelen, wegbrennen; (geh.): in Schutt und Asche sinken, verlodern, vom Feuer verzehrt werden. b) anbrennen,… … Das Wörterbuch der Synonyme
Verbrennen — 1. Ehe ich mich verbrennen liesse, sagte der Mönch, glaubte ich nicht nur an die Dreieinigkeit Gottes, sondern auch an die Viereinigkeit des Teufels. 2. Was verbrennen und sterben mag, ist fahrend Gut. – Graf, 64, 3; Hillebrand, 43, 55. Ist… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
verbrennen — abbrennen, verbrennen eng burn [v.] (charge of explosives) … Arbeitssicherheit und Gesundheitsschutz Glossar
Verbrennen — parengiamasis šiluminis apdorojimas statusas T sritis radioelektronika atitikmenys: angl. prebake vok. Verbrennen, n; Vorhärten, n; Vortrocknen, n rus. предварительная термообработка, f pranc. prétraitement thermique, m … Radioelektronikos terminų žodynas