Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

vadum

  • 41 vadosus

    vadōsus, a, um (vadum), voll seichter Stellen, voll Untiefen, sehr seicht, mare, Caes., Sen. u.a.: fretum, Liv.: litora, Ambros.: ubi Ganges vadosissimus est, Solin.: poet, aquae, unruhige, Lucan.: übtr., navigatio, durch Untiefen gefährliche, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vadosus

  • 42 vadus

    1. vadus, ī, m., s. vadum .
    ————————
    2. vadus, a, um, seicht, Mela 2, 5, 61 (2. § 81).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vadus

  • 43 VAÐ

    n. wading place, ford (þar var þá v. á ánni, er nú er ekki).
    * * *
    n., pl. vóð; [A. S. wæd; Swed.-Dan. vad, vade-sted; cp. Lat. vadum; vað is derived from the verb vaða, and is not borrowed from the Latin noun]:—a wading-place, ford, across a river or creek; á árbakkanum við vaðit, Fms. xi. 255; þar vissi hann vað eitt ok reið þar til, 354; rekr hann ofan á vaðit, ok heitir þar síðan Þorgeirs-vað, Nj. 108; öll vöð á ánni, Stj. 394, Grett. 140; háska-vað, Art. 66; þar var þá vað á ánni, en nú er ekki. Glúm. 352; halda vörð á vöðum öllum, Dropl. 30: phrases, hafa vaðit fyrir neðan sig, to act warily; fara á hunda-vaði yfir e-t, ‘to pass by a dog’s ford over a thing,’ i. e. to slur it over, do it hurriedly and badly,
    II. the word is very freq. in Icel., also in local names, ‘-ford,’ Germ. -furth, being an unknown form; Vimrar-vað, Edda; Holta-vað, Nj.; Nauta-vað, Eyja-vað, Ísl. ii. 179.

    Íslensk-ensk orðabók > VAÐ

  • 44 dēstituō

        dēstituō uī, ūtus, ere    [de + statuo], to set down, set forth, put away, bring forward, leave alone: alios in convivio (in mockery): ante tribunal regis destitutus, L.: ante pedes destitutum causam dicere, L.— To leave, abandon, forsake, fail: cum alveum aqua destituisset, L.: ut quemque destitueret vadum, lost his footing, L.—Fig., to forsake, abandon, desert, betray: ab Oppianico destitutus: funditores inermīs, Cs.: eundem in septemviratu: defensores, L.: alicuius consiliis destitutus: morando spem, L.: destituti ab omni spe, L.: si destituat spes, alia praesidia molitur, L.: deos Mercede pactā, i. e. defraud of their stipulated reward, H.
    * * *
    destituere, destitui, destitutus V TRANS
    fix/set (in position), set up, make fast; leave destitute/without; render void; desert/leave/abandon/forsake/leave in lurch; disappoint/let down; fail/give up

    Latin-English dictionary > dēstituō

  • 45 vadōsus

        vadōsus adj.    [vadum], full of shallows, shallow, shoal: mare, Cs.: amnis, V.: Syrtes, S.: ostium portūs, L.
    * * *
    vadosa, vadosum ADJ

    Latin-English dictionary > vadōsus

  • 46 boue

    nf. (de terre), gadoue, fange (pro.), vase: PÈTÉ nmpl. (Albanais.001, Annecy.003, Balme-Sillingy.020, Gruffy, Thônes.004) || bèton nm. (Cordon.083), R.1 ; pakò < pacot> nm. (020, Genève.022, Morzine.081, Roche.048, Samoëns, Saxel.002, Taninges) || patrolye nf. (025) || patrelyon nmpl. (228), patroulyon (St- Germain-Talloires.007), R.6 ; borba nf. (001, Combe-Sillingy.018, Moûtiers), R.2a Bourbier ; gabolye (001, Chambéry.025), gabôlye (Arvillard.228) || rôfa nf. (001, Ansigny), rô nm. (Albertville.021), R.7 ; ga(n)drolye (001), gandroulye (003,004), gandouza (018, Épagny), R.3, D. => Mets, Truie, Vinaigrière ; gueudra (001) ; krôta nf. (025) ; karlî nm. (083), karyé (Giettaz), R.2b. - E.: Aliment, Boueux, Bouillie, Commérage, Écume, Pâte, Salir.
    A1) gâchis, fange (pro.), margouillis, boue épaisse, vase, terre détrempée par la pluie, parfois avec neige fondue ; boue de neige: patregò nm. (002), patrigò (020,022, Leschaux), patrigô < difficultés> (228), patrokô, patrikô (004) || patyoka (Villards-Thônes), (pa)tyôka nf. (001b | 001a,228, Conflans), patchyoki (Tignes), (pa)tch(y)ôka nf. (001), patyokon nm. (228) || patrolye (025), R.6 ; pélâ <soupe épaisse, pâtée> nm. (083) ; fyôka nf. (021). - E.: Neiger.
    A2) boue liquide, boue et neige mélangée: gandrolye nf. (001, JO2.), gandroulye (003,004), R.3 ; langô nm. (021). - E.: Mets, Sale, Vin.
    A3) boue de neige boue fondante // à moitié fondue, mélange // margouillis boue de pluie et de neige, mélange de boue et de neige fondante: GAFA nf. (001c,003d, 004b,021c), (g)wafa (001b,002,003c,081 | 001a,003b,083, Taninges.027), glyafa (021b), lofa (002), lyèfa (003a,004a), rafa (021a) || gazoulyon nm. (Genève), R.7.
    A4) boue épaisse dans les chemins mal entretenus: margô nm. (021).
    A5) bourbe, amas de boue, vase, (dans les étangs, les marais): goulyé nm. (001, 003) ; borba nf. (004,083), R.2a ; teû nm. (083).
    A6) boue amassée dans les rues, sur les chemins: râklyon nm. (003,004). - E.: Engrais.
    A7) limon, vase, boue: l(i)mon nm. (083 | 002) ; lofa nf. (003,004), R.7. - E.: Dépôt.
    A8) boue liquide (eau + terre): karlî nm. (083), R.2b.
    B1) n., enfant qui aime s'amuser avec la boue ; personne ou gamin qui boue brasse // fait // remue boue de la boue /// du pisé /// du mortier, patauge dans la boue ; ouvrier qui ne connaît pas bien son métier (ep. surtout des maçons, des plâtriers, des peintres... dont la profession est de brasser qc.) ; personne qui brasse, remue la boue: patregolî, -re, -e (002), patyokin / patch(y)okin, -na, -e n. (001), R.6, D. => Plâtrier ; ragolyon nm. chs. (001).
    B2) pataugeur (-euse), personne (enfant) qui aime boue brasser // patauger // patrouiller boue dans l'eau et la boue, s'amuser avec l'eau: gabolyon nm. chs. (001) || gabolyeu, -za, -e n. (001) || ga(n)folyon (001 | 004), R.7.
    B3) an., qui marche dans la boue, qui se salit facilement, qui est toujours sale: pakotî, -re, -e (020,081), R.6. - E.: Mésigny.
    B4) adj., boueux (ep. de l'endroit d'un pré devenu boueux suite au piétinement des vaches par temps de pluie): anpôtâ, -â, -é (083).
    C1) v., brasser // remuer boue la boue /// le mortier, faire boue de la boue // du pisé ; travailler /// patauger // patrouiller // traîner // marcher // s'amuser // trépigner boue dans la boue (dans l'eau): ga(n)drolyî (001b | 001a, Saxel), gandroulyî (004), R.3 ; patyokâ vi. (001b,228), patch(y)okâ (001a), pakotâ (048,081) || patregolâ (002), patregotâ (021), patrigotâ (022) || pyatrachî, platrachî (083), R.6 ; ragolyî (001), margotâ (021), langotâ (021) ; gabolyî (001), R.7 ; gafâ lô patroulyon vi. (St- Germain-Ta.007), gafâ (dyê) lô pèté (001). - E.: Crotter, Décrotter.
    C2) marcher // patrouiller // patauger boue dans la neige fondante ou non, dans des chaussures pleines d'eau ; faire un bruit d'eau que l'on remue: GAFÂ vi. /vt. (001c,003c,004,007,021), (g)wafâ < clapoter> (001b,003b,027 | 001a,002,003a), R.7.
    Fra. Marcher dans la neige: gafâ la nai (001).
    Fra. S'amuser dans la neige: gafâ dyê la nai (001).
    C3) faire la boue (de terre), (se) former de la boue (de terre), être boueux ou trop humide (ep. du sol), (à la suite d'une averse, quand le terrain est trop détrempé): margotâ vimp. (021) ; patyôkâ / patch(y)okâ (001b,228 / 001a), pakotâ (002,048,081), patregolâ (002), R.6 ; gabolyî (001), R.7. - E.: Brumeux.
    C4) traîner qq. dans la boue (moralement): ptâ kâkon pè ba k' têra <mettre qq. plus bas que terre> (001).
    C5) s'embarrasser dans un raisonnement, dans des difficultés: s'êborbâ < s'embourber> vp. (001), R.2a.
    --R.1-------------------------------------------------------------------------------------------------
    - pèté / lang. DLF. peto <crotte, ordure, boue> / fp. EMA.121 bèté < marais vasseux>, bétai < boue autour des chalets> < l. palta <terrain humide, bourbier> (RMB.105) => Neige, D. => Lait.
    --R.2b------------------------------------------------------------------------------------------------
    - « creux «» hauteur < pie.
    Sav.kar « pointe, museau « onom. bruit de gorge, D. Fumier.
    --R.6-------------------------------------------------------------------------------------------------
    - pakò => Patte, D. => Boueux.
    --R.7-------------------------------------------------------------------------------------------------
    - gafa < afr. DAF. gaer < marcher dans l'eau> < gar. DEF.
    Sav.wadu < l. vadum < gué> / vadere < aller> / aha. watan < passer à gué> < ie.
    Sav.wadh- < aller>, D. => Aller (vé, vâ, von), Blanchisseur, Clapoter, Évader, Évasion || Chaussette, Colique (rafa), Glisser, Mensonge, Merdeux, Morve (rofa) => Rufian >< Glisser (ripâ).
    -------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Dictionnaire Français-Savoyard > boue

  • 47 layette

    nf., trousseau de nouveau-né: GADIN nm. (Annecy, Combe-Si., Genève, Thônes), R.1.
    --R.1-------------------------------------------------------------------------------------------------
    - gadin < IED.375b4 irl. geadan {g'ada:n} <pièce de drap, morceau de tissu, linge> « tresser < IED.372b7 gad < brin d'osier> « pointe, hauteur, rocher / arg. gadin < caillou> «» creux / fr. gadoue < gade < boue> < DEO.308
    Sav.vadita < vadum <gué, bas-fond> => fata < poche> /// pata < chiffon>, D. => Trousseau.
    -------------------------------------------------------------------------------------------------------

    Dictionnaire Français-Savoyard > layette

  • 48 gué1

    m. (lat. vadum, croise avec un germ. °wad) брод; passer un gué1 минавам брод; passer а gué1 преминавам през брод. Ќ Hom. gai.

    Dictionnaire français-bulgare > gué1

  • 49 Мелководный

    - vadosus; мелководье - aqua tenuis; locus vadosus; vadum;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Мелководный

  • 50 Отмель

    - syrtis,is,f; vadum; taenia;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Отмель

  • 51 clath

    harrow, hurdle, Irish clíath, Early Irish cliath, Old Irish Vadum clied (Adamnan), Dublin, Welsh clwyd, hurdle, Cornish cluit, Breton kloned, Gaulish 8clêta, whence French claie, hurdle, *kleitâ; root klei, lean; Lettic slita, wood fence, Lit szlité, a rack (of a waggon).

    Etymological dictionary of the Gaelic language > clath

  • 52 candico

    candĭco, āre, v. n. [candeo, like albico, from albeo], to be whitish or white (first used by Plin. the elder), Plin. 37, 11, 73, § 189; 34, 12, 32, § 127; App. M. 5, p. 168; Scrib. Comp. 237; Mart. Cap. 1, § 70; 7, § 728; Plin. 11, 16, 16, § 51:

    candicans vadum,

    id. 3, praef. §

    4: gemma,

    id. 37, 10, 60, § 169:

    cardamomum,

    id. 12, 13, 29, § 50:

    nube candicante,

    id. 18, 35, 82, § 356:

    in ficticiis (geminis) scariphatio omnis candicat,

    Plin. 37, 13, 76, § 200 Jan. dub.; cf. Sillig ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > candico

  • 53 destituo

    dē-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo].
    I.
    To set down; to set, place anywhere (ante-class. and freq. in Liv.; elsewh. rare): destituit omnes servos ad mensam ante se, Caecil. ap. Non. 280, 3: navem in alto ancoris, Naev. ib.: palum in foro, C. Gracchus ap. Gell. 10, 3, 3:

    aliquem in convivio (sc. ludendi causa),

    Cic. Verr. 2, 3, 26 fin.:

    armatos in medio,

    Liv. 7, 10:

    aliquem ante tribunal,

    id. 2, 12; cf. id. 23, 10:

    cohortes extra vallum,

    id. 10, 4:

    duo signa hic,

    Plaut. Rud. 3, 5, 43 et saep.—Far more freq. and class.,
    II.
    ( Lit., to put away from one's self; hence) To leave alone, to forsake, abandon, desert (derelinquo, desero, q. v.):

    T. Roscius novem homines honestissimos induxit, decepit, destituit, adversariis tradidit,

    Cic. Rosc. Am. 40, 117:

    destitutus ab aliquo,

    id. Clu. 30 fin.; id. Off. 1, 10, 32; cf. id. Quint. 16:

    funditores inermes,

    Caes. B. C. 3, 93, 5:

    aliquem in septemviratu,

    Cic. Phil. 2, 38, 99; cf.:

    defensores in ipso discrimine periculi,

    Liv. 6, 17 et saep.:

    inceptam fugam,

    to desist from, Ov. Am. 3, 13, 20:

    morando spem,

    Liv. 1, 51:

    spem vindemiae,

    Col. 4, 24, 12:

    consilium,

    Suet. Caes. 9:

    honorem,

    id. Claud. 45:

    conata ejus,

    Vell. 2, 42: partem verborum, to pronounce indistinctly (with devorare), Quint. 11, 3, 33 Spald. et saep.— Poet., with acc. and abl.: ex quo destituit deos Mercede pactā Laomedon, i. e. defrauded of their stipulated reward, * Hor. Od. 3, 3, 21.—
    (β).
    Of inanimate and abstract subjects:

    neque reperias, quos aut pronior fortuna comitata sit, aut, veluti fatigata, maturius destituerit, quam, etc.,

    Vell. 2, 69 fin.:

    cum primas spes fortuna destituit,

    Curt. 4, 1, 5, § 29; cf. Suet. Aug. 65:

    ventus aliquem,

    Liv. 30, 24:

    aliquem vadum,

    id. 21, 28:

    aliquem poplites,

    Suet. Claud. 30; cf.:

    aliquem memoria, mens,

    Curt. 7, 1:

    alveum fluitantem aqua,

    Liv. 1, 4; cf.: freta destituent nudos in litore pisces, * Verg. E. 1, 61.—
    (γ).
    Part. perf. destitutus, constr. usu. ab aliquo, aliquā re, rarely ab aliquā re, freq. with ab, abandoned, forsaken by; robbed of, destitute of:

    in divite ac paupere: propinquis, amicis, clientibus abundante, et his omnibus destituto,

    Quint. 5, 10, 26:

    alicujus consiliis, promissis, praeceptis destitutus,

    Cic. Q. Fr. 1, 3, 8:

    scientiā juris,

    Quint. 12, 3, 10:

    lenociniis,

    id. 12, 1, 30 et saep.; but with spe, a is more freq.:

    destituti ab unica spe auxilii,

    Liv. 40, 47:

    a spe,

    id. 31, 24; 36, 33, 3; Curt. 4, 3 (with spe, Curt. 8, 6):

    a re familiari,

    Suet. Ner. 10.—
    (δ).
    Absol.:

    si is destituat, nihil satis tutum habebis,

    Liv. 37, 7:

    simul, si destituat spes, alia praesidia molitur,

    Liv. 1, 41; so,

    spes,

    id. Tib. 1, 1, 9; Luc. 2, 728:

    pietasque fidesque,

    id. 5, 298:

    ego,

    Vulg. Isai. 49, 21.

    Lewis & Short latin dictionary > destituo

  • 54 egredior

    ē-grĕdĭor, gressus, 3 ( inf. egredier, Plaut. Poen. 3, 4, 32), v. dep. n. and a.
    I.
    Neutr., to go or come out, come forth (class.).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen., with e or ex:

    foras e fano,

    Plaut. Rud. 2, 3, 4; cf.:

    e fano huc,

    id. ib. 3, 2, 49:

    e cubiculo,

    Cic. Rep. 1, 12:

    ex oppido,

    Caes. B. G. 2, 13, 2; 7, 11, 7:

    ex suis finibus,

    id. ib. 6, 31, 4:

    ex castris,

    id. ib. 6, 36, 2:

    e curia,

    Liv. 2, 48; 7, 31 et saep.—With a or ab:

    ab sese,

    Plaut. Truc. 4, 3, 78; id. Epid. 3, 2, 44; Ter. And. 1, 3, 21; id. Ph. 5, 1, 5; Suet. Claud. 23; cf.:

    a nobis foras,

    Ter. Heaut. 3, 2, 50. —With simple abl.:

    domo,

    Plaut. Aul. 1, 2, 1:

    portă,

    Cic. Tusc. 1, 7; Caes. B. G. 7, 28, 3; Liv. 9, 16:

    Romă,

    Cic. Quint. 6, 24; Hor. S. 1, 5, 1; cf. Suet. Aug. 53; id. Tib. 40:

    tabernaculo,

    id. Aug. 91:

    triclinio,

    id. Calig. 36 et saep.; cf.:

    domo foras,

    Plaut. Merc. 4, 6, 5.—With adv.:

    hinc,

    Plaut. Men. 2, 2, 74:

    intus,

    id. Pers. 2, 4, 30:

    unde,

    Caes. B. G. 5, 37, 4 et saep.— Absol.:

    placide egredere,

    Plaut. Curc. 1, 3, 1; so id. Cas. 3, 2, 6; id. Mil. 2, 6, 59; id. Poen. 3, 2, 36 sq. et saep.:

    foras,

    Plaut. Am. 5, 1, 27; id. Curc. 4, 1, 5; id. Cas. 2, 1, 15; id. Mil. 4, 1, 40; 4, 5, 16 et saep.:

    obviam,

    Liv. 9, 16:

    per medias hostium stationes,

    id. 5, 46; cf. poet.:

    per Veneris res,

    Lucr. 2, 437:

    extra munitiones,

    Caes. B. G. 6, 35, 9; 6, 36, 1; id. B. C. 3, 65, 4:

    extra fines, terminos, cancellos,

    Cic. Quint. 10, 35 sq.:

    extra portam,

    Liv. 3, 68; cf.: ad portam, i. e. out to the gate. id. [p. 634] 33, 47 fin.:

    in vadum,

    id. 8, 24 et saep.—
    b.
    In an upward direction, to go up, climb, mount, ascend:

    scalis egressi,

    Sall. J. 60, 6 Kritz.; cf.:

    ad summum montis,

    id. ib. 93, 2:

    in tumulum,

    Liv. 26, 44:

    in altitudinem,

    id. 40, 22:

    in vallum,

    Tac. H. 3, 29:

    in tectum,

    id. ib. 3, 71:

    in moenia,

    id. ib. 4, 29:

    in sublime (liquor),

    Plin. 2, 42, 42, § 111:

    altius,

    Ov. M. 2, 136.—
    2.
    In partic.
    a.
    Milit. t. t.
    (α).
    To step out, leave:

    ne quispiam ordine egrederetur,

    Sall. J. 45, 2.—
    (β).
    To move out, march out:

    e castris,

    Caes. B. G. 7, 36, 7; 7, 58, 2 al.:

    castris,

    id. ib. 2, 11, 1; Sall. J. 91, 3.— Absol., Caes. B. C. 3, 77, 1; Sall. J. 91, 2; 106, 4; cf.

    also: in pacata,

    Liv. 10, 32:

    ad proelium,

    Caes. B. C. 2, 35, 5:

    ad oppugnandum,

    Sall. J. 59, 1.—
    b.
    Naut. t. t.
    (α).
    (Ex) navi or absol., to disembark from a vessel, to land:

    ex navi,

    Cic. Vatin. 5, 12; Caes. B. G. 4, 26, 2; id. B. C. 3, 106, 4:

    navi,

    id. B. G. 4, 21, 9; Liv. 45, 13; cf.

    ratibus,

    Ov. M. 8, 153; and absol., Caes. B. G. 4, 23, 4; Liv. 1, 1; Ov. H. 21, 91; cf.:

    in terram,

    Cic. Verr. 2, 5, 51; Front. Strat. 2, 5, 44:

    in litus,

    id. ib. 1, 5, 7.—
    (β).
    E portu, or absol., to set sail, Cic. Att. 6, 8, 4; Quint. 10, 7, 23; Ov. Tr. 1, 10, 6.—
    B.
    Trop. in speaking, to digress, depart, deviate, wander (rarely):

    a proposito ornandi causa,

    Cic. Brut. 21, 82; cf.:

    ex quibus,

    Quint. 3, 9, 4.— Absol., Quint. 4, 3, 15:

    extra praescriptum,

    id. 1, 1, 27.
    II.
    Act., to go beyond, to pass out of, to leave (freq. in the historians, partic. since the Aug. per.; not ante-class., nor in Cic.).
    A.
    Lit.:

    fines,

    Caes. B. G. 1, 44, 7:

    munitiones nostras,

    id. B. C. 3, 52 fin.:

    flumen Mulucham,

    Sall. J. 110 fin.:

    urbem,

    Liv. 1, 29 fin.; 3, 57 fin.; 22, 55 fin. al.:

    tecta,

    Plin. Ep. 6, 20, 8:

    tentoria,

    Tac. A. 1, 30; Luc. 5, 510 et saep.:

    navem,

    Front. Strat. 1, 12, 1 Oud. N. cr.:

    portum (navis),

    Quint. 4, 1, 61. —
    B.
    Trop., to overstep, surpass, exceed:

    per omnia fortunam hominis egressus,

    Vell. 2, 40, 2; so,

    vetus familia neque tamen praeturam egressa,

    yet had attained no higher honor than, Tac. A. 3, 30:

    quintum annum,

    Quint. 6 prooem. §

    6: modum,

    id. 8, 6, 16; 9, 4, 146; Tac. A. 13, 2:

    sexum,

    id. ib. 16, 10 fin.:

    clementiam majorum suasque leges,

    id. ib. 3, 24:

    relationem,

    id. ib. 2, 38:

    medios metus,

    Val. Fl. 2, 277 et saep.:

    tecta altitudinem moenium egressa,

    Tac. H. 3, 30 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > egredior

  • 55 stagnum

    1.
    stagnum, i, n. [cf. Gr. tenagos = vadum].
    I.
    Lit., a piece of standing water (whether permanent or formed by the overflowing of a stream], a pool, pond, swamp, fen, etc. (cf.: lacus, palus): propter stagna, ubi lanigerum pecus piscibus pascit, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 59 Müll. (Sat. v. 42 Vahl.):

    super ripas Tiberis effusus lenibus stagnis,

    Liv. 1, 4, 4; cf. Varr. ap. Non. 217, 2 (as an example for stativae aquae); Cic. poët. Div. 1, 9; Auct. ap. Cic. Agr. 3, 2, 7; Tib. 1, 3, 77; Verg. A. 6, 323:

    undique latius Extenta Lucrino Stagna lacu,

    Hor. C. 2, 15, 4:

    immensa stagna lacusque,

    Ov. M. 1, 38; Liv. 26, 48, 4 al.—
    II.
    Poet., transf., waters in gen.: hiemem sensit Neptunus et imis Stagna refusa vadis. Verg. A. 1, 126:

    Nerei Stagna,

    id. ib. 10, 764:

    rubri stagna profundi,

    Luc. 8, 853; cf. Sil. 7, 282:

    stagna tepentis aquae,

    Prop. 3, 18 (4, 17), 2:

    Phrixeae stagna sororis,

    i. e. the Hellespont, Ov. F. 4, 278:

    Euripi,

    id. P. 1, 8, 38:

    stagnum ignis,

    a lake of fire, Vulg. Apoc. 19, 20; 20, 10.
    2.
    stagnum, = stannum, whence 2. stagno, and the orthog. stagneus, for stanneus.

    Lewis & Short latin dictionary > stagnum

  • 56 sterilis

    stĕrĭlis, e (collat. form, acc. sing. fem sterilam sterilem, Fest. p. 316 Müll.; neutr. plur. sterila, Lucr. 2, 845; abl. sterile, Apic. 7, 1, § 258), adj. [Gr. stereos, hard; steriphê, steira, barren; Sanscr. starī, vacca sterilis], unfruitful, barren, sterile, of plants and animals (class. and very freq.;

    syn infecundus): steriles nascuntur avenae,

    Verg. E. 5, 37; so,

    ulvae,

    Ov. M. 4, 299:

    herba,

    id. Am. 3, 7, 31; Curt. 4, 1, 21:

    platani,

    Verg. G. 2, 70:

    agri,

    id. ib. 1, 84; id. A. 3, 141:

    tellus,

    Ov. M. 8, 789:

    palus,

    Hor. A. P. 65:

    harena,

    Verg. G. 1, 70:

    humus,

    Prop. 3, 2 (2, 11), 2; Curt. 7, 5, 34:

    solum,

    id. 3, 4, 3:

    steriles nimium crasso sunt semine,

    Lucr. 4, 1240; Cat. 67, 26:

    galli Tanagric' ad partus sunt steriliores,

    Varr. R. R. 3, 9, 6:

    vacca,

    Verg. A. 6, 251:

    multae (mulie res),

    Lucr. 4, 1251:

    viri,

    i. e. eunuchs, Cat. 63, 69; Plin. 24, 10, 47, § 78; Mart. 9, 9, 8:

    ova,

    Plin. 10, 60, 80, § 166.—
    B.
    Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.).
    1.
    Of things, causing unfruitfulness or sterility:

    rubigo,

    Hor. C. 3, 23, 6:

    frigus,

    Luc. 4, 108:

    hiems,

    Mart. 8, 68, 10:

    serere pampinariis sterile est,

    produces sterility, Plin. 17, 21, 35, § 157.—
    2.
    In gen., barren, bare, empty:

    manus,

    Plaut. Truc. 1, 2, 3:

    sterilis amator a datis,

    bare of gifts, id. ib. 2, 1, 30:

    amicus,

    Juv. 12, 97; Mart. 10, 18, 3:

    epistulae,

    Plin. Ep. 5, 2, 2:

    saeculum,

    id. ib. 5, 17, 6:

    civitas ad aquas,

    App. M. 1, p. 106 fin.:

    vadum,

    Sen. Thyest. 173:

    corpora sonitu (with jejuna succo),

    that yield no sound, Lucr. 2, 845:

    prospectus,

    without human beings, Plaut. Mil. 3, 1, 15:

    domus,

    without children, Prop. 4 (5), 11, 62:

    nummi,

    that do not bear interest, Dig. 22, 1, 7.—With gen.:

    sterilis laurus baccarum,

    Plin. 15, 30, 39, § 130:

    lapides plumbi,

    id. 33, 7, 40, § 119.—
    II.
    Trop., unproductive, unprofitable, fruitless, useless, vain:

    Februarius,

    Cic. Q. Fr. 2, 12, 2:

    quod monumentum, quod immo temporis punctum, aut beneficio sterile, aut vacuum laude?

    Plin. Pan. 56, 2:

    ne sit sterile et effetum (saeculum),

    id. Ep. 5, 17, 6:

    fama (with cassa),

    Stat. Th. 6, 70:

    labor,

    Mart. 10, 58, 8:

    pax,

    Tac. A. 1, 17:

    amor,

    i. e. unreturned, unrequited, Ov. M. 1, 496; Stat. S. 3, 4, 42:

    cathedrae,

    unprofitable, Mart. 1, 76, 14; Juv. 7, 203:

    litus sterili versamus aratro,

    id. 7, 49.—With gen., destitute, deprived of, unacquainted with:

    urbes talium studiorum fuere steriles,

    Vell. 1, 18 fin.:

    non adeo virtutum sterile saeculum,

    Tac. H. 1, 3:

    heu steriles veri!

    Pers. 5, 75.

    Lewis & Short latin dictionary > sterilis

  • 57 tento

    tento or tempto, āvi, ātum, 1 ( part. gen. plur. tentantum, Verg. G. 2, 247), v. freq. a. [tendo], to handle, touch, feel a thing (class.; cf.: tango, tracto).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    rem manu,

    Auct. Her. 4, 49, 62:

    manibus pectora,

    Ov. M. 10, 282; 10, 289:

    loca feminarum digitis,

    Col. 8, 11, 8:

    ficum rostro,

    Ov. F. 2, 254:

    flumen vix pede (with attingere),

    Cic. Leg. 2, 3, 6:

    quadratum,

    Lucr. 4, 234:

    caput in tenebris,

    Phaedr. 3, 10, 26:

    pullos singulos,

    Col. 8, 5, 17:

    invisos amictus,

    Verg. G. 3, 563:

    aciem pugionum,

    Suet. Ner. 49; cf.:

    acumen stili,

    id. Rhet. 5:

    bracchia emittit temptanti maria similis Sarpedon,

    Plin. 5, 27, 27, § 98:

    pullos,

    Col. 8, 5, 17; 8, 11, 8.—
    B.
    In partic.
    1.
    In medic. lang.:

    venas,

    to feel the pulse, Quint. 11, 3, 88; Suet. Tib. 72; Ov. H. 20, 139.—
    2.
    To try the strength of, make an attempt upon, i. e. to attack, assail (cf.: aggredior, adorior).
    (α).
    Of warfare:

    scalis et classe moenia oppidi tentans,

    Caes. B. C. 3, 40:

    opera nostra,

    id. B. G. 7, 73:

    urbem,

    Liv. 33, 5, 3; 26, 38, 5:

    munitiones,

    id. 9, 35, 1:

    moenia Aiexandriae,

    id. 45, 11:

    Achaiam,

    Caes. B. C. 3, 55 Britanniam, Suet. Claud. 17:

    aggredi et tentare,

    Vell. 2, 113, 3:

    aliquem auxiliis Thraciae,

    Flor. 2, 14, 4.—
    (β).
    Of disease, poison, etc.:

    animi valentes morbo tentari non possunt, corpora possunt,

    Cic. Tusc. 4, 14, 31; cf.:

    gravis auctumnus omnem exercitum valetudine tentaverat,

    Caes. B. C. 3, 2:

    temptari a morbo,

    Plin. 24, 19, 113, § 174:

    praecordiorum inflatione tentari,

    Suet. Aug. 81:

    tentatus est motiunculis levibus,

    id. Vesp. 24; Hor. S. 2, 3, 163; id. Ep. 1, 6, 28; Verg. G. 3, 441 al.:

    vina temptant caput,

    attack, affect, Plin. 23, 1, 20, § 35.— Absol.:

    temptantis aquas non nocere,

    unwholesome, Plin. 20, 7, 26, § 68; cf. Verg. G. 2, 94.—
    II.
    Transf., to try; to prove, put to the test; to attempt, essay a course of action, etc. (so most freq.; syn.: experior, periclitor).
    A.
    In gen., constr. with acc., with inf., with rel.-clause, with ut, or absol.
    (α).
    With acc.:

    cum se ipse perspexerit totumque tentarit, intelleget, etc.,

    Cic. Leg. 1, 22, 59; cf.:

    se in arte memoriae,

    Quint. 11, 2, 34 (preceded by memoriam suam experiri):

    tentarem te, quo animo accipias,

    Cic. Fam. 15, 16, 3:

    quo utamur quasi equis temptatis, sic amicitiā aliquā parte periclitatis moribus amicorum,

    id. Lael. 17, 63;

    alicujus scientiam auguratus,

    id. Div. 1, 17, 32:

    tentarem summi regis prudentiam,

    id. Tusc. 1, 41, 98:

    ut satis impulsas tentavit pollice chordas,

    Ov. M. 10, 145:

    culturam agelli, Lucr 5, 1368: iter per provinciam per vim, Caes B. G. 1, 14: negatā iter viā,

    Hor. C. 3, 2, 22 Bosporum, id. ib. 3, 4, 31:

    Thetim ratibus,

    Verg. E. 4, 32:

    Oceanum,

    Tac. G. 34 fin.:

    Istrum, Claud. Cons. Prob. et Olybr. 135: aditus,

    Verg. A. 4, 293:

    temptanda via est,

    id. G. 3, 8:

    ad tentandum vadum fluminis,

    Curt. 4, 9, 15:

    nullo modo animus audientis aut incitari aut leniri potest, qui modus a me non tentatus sit,

    Cic. Or. 38, 132:

    rem frustra,

    Caes. B. C. 1, 26:

    belli fortunam,

    id. B. G. 1, 36; so,

    fortunam,

    id. ib. 3, 6; 7, 64; Sall. J. 7, 1:

    periculum,

    Cic. Cornel. Fragm. 1:

    quaestionem,

    id. Clu. 57, 157:

    patientiam vestram,

    id. Agr. 2, 7, 19:

    spem pacis,

    Liv. 21, 12, 3; cf.:

    spem triumphi,

    id. 28, 38, 4: libertatem, [p. 1856] id. 6, 18, 11:

    relationem,

    id. 33, 23, 3:

    intercessionem,

    id. 9, 8, 13:

    silentium nequicquam per praeconem,

    id. 8, 33, 2:

    crimina,

    Hor. Ep. 1, 18, 80:

    majora,

    id. ib. 1, 17, 24:

    caelestia,

    id. ib. 1, 17, 34 et saep.—
    (β).
    With rel.-clause:

    tentavi, quid in eo genere possem,

    Cic. Tusc. 1, 4, 7:

    tentabam, spiraret an non,

    Plaut. Mil. 4, 8, 26:

    quae sit fortuna facillima, temptat,

    Verg. A. 11, 761:

    cum tentaret si qua res esset cibi,

    something to eat, Phaedr. 4, 7, 4:

    tenta, Chrysogonus quanti doceat,

    Juv. 7, 175.—
    (γ).
    With inf.:

    aquā prohibere hostem tentare coepit,

    Hirt. B. G. 8, 40:

    tentabo etiam de hoc dicere,

    Quint. 6, 2, 29; 2, 14, 1:

    (sol) caelum radiis accendere tentans,

    Lucr. 5, 659:

    tentarunt aequore tingi,

    Ov. M. 2, 172:

    (vestis) frustra tentata revelli,

    id. ib. 9, 168:

    taurus irasci in cornua temptat,

    Verg. A. 12, 104:

    nemo in sese tentat descendere,

    Pers. 4, 23:

    litteras deferre,

    Curt. 3, 7, 13; Juv. 7, 5.—
    (δ).
    With ut:

    cum ille Romuli senatus tentaret post Romuli excessum, ut ipse gereret sine rege rem publicam,

    Cic. Rep. 2, 12, 23:

    quid aliud hoc judicio tentatur, nisi ut id fieri liceat?

    id. Rosc. Am. 5, 13; Suet. Caes. 11.— Impers. pass.:

    tentatum a L. Sextio tribuno plebis, ut rogationem ferret, etc.,

    Liv. 4, 49, 6.—
    (ε).
    Absol.:

    tenta quā lubet,

    Plaut. Aul. 4, 4, 20:

    ne tentando cautiorem faceret,

    Hirt. B. G. 8, 23.—
    B.
    In partic., to try any one, in a friendly or hostile manner; to urge, incite; to tempt, sound, tamper with; also, to excite, disquiet, disturb, agitate:

    quem ego toties omni ratione tentans ad disputandum elicere non potuissem,

    Cic. de Or. 2, 3, 13:

    cum per Drusum saepe tentassem,

    id. ib. 1, 21, 97:

    utrum admonitus an tentatus an, etc.... pervenerit ad hanc improbitatem nescio,

    id. Verr. 2, 1, 41, § 105:

    cum a proximis impetrare non possent, ulteriores tentant,

    Caes. B. G. 6, 2:

    animos servorum spe et metu, ut, etc.,

    Cic. Clu. 63, 176:

    animos popularium,

    Sall. J. 48, 1:

    animos singulorum ad res novas,

    Suet. Tib. 12 fin.:

    animum precando,

    Verg. A. 4, 113:

    judicium pecunia,

    Cic. Clu. 4, 9; 30, 80:

    aliquem promissis et minis,

    Tac. H. 1, 75; cf.:

    tentatā Othonianorum fide per colloquium et promissa,

    id. ib. 2, 20:

    tribunos de fugae societate,

    Suet. Ner. 47:

    deos multā caede bidentium,

    Hor. C. 3, 23, 14:

    Junonem tentare Ixion ausus,

    Tib. 1, 3, 73; cf. Ov. A. A. 1, 389; Val. Max. 6, 1, 7:

    nationes lacessere bello et tentare,

    to agitate, Cic. Imp. Pomp. 9, 23; cf.:

    ut exsul potius tentare quam consul vexare rem publicam posses,

    id. Cat. 1, 10, 27:

    in his rebus evertendis unius hominis senectus, infirmitas solitudoque tentata est,

    id. Rab. Perd. 1, 2:

    militis iras,

    Luc. 2, 529; Vulg. Gen. 22, 1 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > tento

  • 58 vado

    1.
    vādo (vāsi, Tert. Pall. 3), 3, v. n. [cf. Sanscr. root gā-, go; Gr. BA, ainô], to go, walk; esp. to go hastily or rapidly, to rush (syn. incedo).
    I.
    Lit. (rare but class.): vadunt solidā vi, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 277 Vahl.): ingenti cursu, id. ap. Fest. p. 363 Müll. (Ann. v. 470 Vahl.):

    cum feras bestias videamus alacres et erectas vadere, ut alteri bestiae noceant,

    Auct. Her. 2, 19, 29:

    vadit fremit refringit virgulta pede vago,

    Cat. 63, 86:

    vadimus inmixti Danais,

    Verg. A. 2 396:

    ad eum (Pompeium) postridie mane vadebam,

    Cic. Att. 4, 10, 2:

    ad amnem,

    Ov. M. 11, 137:

    inde in primum aditum pontis, Liv 2, 10, 5: in hostem,

    to stride on, advance, id. 7, 24, 6:

    haud dubi am in mortem,

    Verg. A. 2, 359:

    per hostes,

    Tac. H. 3, 41:

    cras mane vadit,

    Cic. Att. 14, 11, 2:

    vadite, et haec memores regi mandata referte,

    Verg. A. 11, 176; 4, 223; Hor. Ep. 1, 13, 19.—
    B.
    Of inanimate things:

    Euphrates in Mesopotamiam vadit per ipsam Seleuciam,

    Plin. 5, 26, 21, § 90:

    circulus per medios Parthos,

    id. 6, 34, 39, § 213. —
    II.
    Trop.:

    ardua per praeceps gloria vadit iter,

    Ov. Tr. 4, 3, 74:

    vadit animus in praeceps sciens, etc.,

    Sen. Hippol. 180:

    eruditi et rude vulgus in eam (sententiam) cursu vadit,

    Plin. 2, 7, 5, § 23; App. M. 2, p. 117, 27.
    2.
    vădo, āre, v. a. [vadum], to wade through, ford:

    flumina, quae sine pontibus vadari nequeunt,

    Veg. Mil. 2, 25:

    quia neque navium copia pro tempore erat, neque vadari fluvius poterat,

    Sulp. Sev. Chron. 1, 22, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > vado

  • 59 vadosus

    vădōsus, a, um, adj. [vadum], full of shallows or fords, shallow, shoal:

    mare,

    Caes. B. C. 1, 25:

    amnis,

    Verg. A. 7, 728:

    Syrtes,

    Sall. J. 78, 2:

    ostium portūs,

    Liv. 37, 14, 7:

    fretum,

    id. 33, 17, 6:

    litora,

    Val. Max. 8, 7, ext. 1:

    navigatio,

    Plin. 6, 23, 26, § 99.— Poet.:

    aquae,

    i. e. restless, Luc. 8, 698.— Sup.:

    Ganges ubi vadosissimus est,

    Sol. 52.

    Lewis & Short latin dictionary > vadosus

  • 60 vadus

    vădus, i, v. vadum init.

    Lewis & Short latin dictionary > vadus

См. также в других словарях:

  • VADUM — cstellum est Galliae, quod Vadum Mali Nidi, vulgo Gue de Mauny dicitur. Hîc Iohannes, Philippi Valesii filius, natus est, A. C. 1319. Est et Magnum Vadum S. Clementis, le Grand Ve, ad ostium Virae, quô sinu Baiocassini, a Constantinis dividuntur …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Vadum — Original name in latin Vadum Name in other language State code DK Continent/City Europe/Copenhagen longitude 57.1179 latitude 9.857 altitude 10 Population 1978 Date 2011 12 20 …   Cities with a population over 1000 database

  • Vadum — Sp Vãdumas Ap Vadum L Danija …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • VADUM vulgo VE — VADUM, vulgo VE caput pagi vadensis in Gallia, vide Vadensis Pagus …   Hofmann J. Lexicon universale

  • vadum — An occasional elevation from the bottom of a cerebral sulcus nearly obliterating it for a short distance. [L. a ford] * * * va·dum (vaґdəm) [L. “a shallow”] an occasional elevation from the bottom of a cerebral sulcus, rendering the… …   Medical dictionary

  • vadum — /veydam/ In old records, a ford, or wading place …   Black's law dictionary

  • Rtas 'Vadum — Saltar a navegación, búsqueda Rtas Vadum, o simplemente Vadum es el Comandante de la Nave Shadow of Intent, nave capital de la Flota Sangheili, anteriormente fue el comandante de las fuerzas especiales del Covenant Spec Ops. Contenido 1 Historia… …   Wikipedia Español

  • Rtas 'Vadum — Rtas Vadumee Commandant Rtas Vadumee Légende {{{légende}}} Série Halo Rôle Personnage secondaire Sexe Masculin Espèce Shangheili …   Wikipédia en Français

  • Sangheili — Saltar a navegación, búsqueda Los Elite, o su nombre real Sangheili (del latín: Macto Cognatus que significa Honro la sangre de mi padre [1] ) es una raza militar extraterrestre, y son los enemigos principales del universo de Halo. Los Elites… …   Wikipedia Español

  • Characters of Halo — Recurring characters of Halo are organized below by their respective factions in the fictional universe. The multimedia franchise s central story revolves around an interstellar war between future humanity under the auspices of the United Nations …   Wikipedia

  • Kusovai — es un personaje del mundo ficticio de Halo. Historia Kusovai era un Oficial Spec Ops Elite. Conocido por su enorme destreza usando la espada energética. Su primer aparición es en un duelo de práctica con Rtas Vadum, donde le causa heridas menores …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»