-
1 vārus
vārus adj. [CVR-], bent, turned awry, crooked: a pectore manūs, O.—Poet.: Alterum (genus hominum) huic varum, i. e. different from this, H. —With legs bent inward, knock-kneed: hunc varum distortis cruribus Balbutit, H.* * *vara, varum ADJbent-outwards; bandy; bow-legged; contrasting -
2 Varus
1.vārus, a, um, adj. [perh. root kar, kvar; whence Sanscr. kakras, wheel; Lat. circus, curvus, and vārus, for cvarus; cf. Corss. Ausspr. 1, 412], bent, stretched, or grown inwards, or awry.I.Lit.:II.(canes) debent esse cruribus rectis et potius varis quam vatiis,
Varr. R. R. 2, 9, 4; hence of persons with legs bent inwards, knock-kneed (cf. valgus): hunc varum distortis cruribus;illum Balbutit scaurum pravis fultum male talis,
Hor. S. 1, 3, 47 (cf. Orelli et Dillenb. ad loc.); Lucil. ap. Non. 26, 12; Plaut. Merc. 3, 4, 54; Dig. 21, 1, 10 fin.:manus,
i. e. bent, crooked, Ov. M. 9, 33:bracchia,
Mart. 7, 32, 9; Stat. Th. 6, 850:cornua,
Ov. M. 12, 382; id. Am. 1, 3, 24:talea,
Col. 5, 9, 2.—Trop., diverse, different ( poet.); absol.:2.geminos, Horoscope, varo Producis genio,
Pers. 6, 18.—With dat.:alterum (genus hominum) et huic varum et nihilo sapientius,
different from this, Hor. S. 2, 3, 56.vărus, i, m., an eruption on the face, a blotch, pimple, Gr. ionthos, Cels. 6, 5; Plin. 22, 25, 73, § 151; 23, 1, 14, § 19; 23, 4, 42, § 85; 23, 4, 45, § 89.3.Vārus, i, m., a surname, esp. in the gens Quintilia;e. g. P. Quintilius Varus,
defeated by Arminius, Vell. 2, 117; Suet. Aug. 23; id. Tib. 17; Tac. A. 1, 3; 1, 43; 1, 55; 1, 60 al.—Hence, Vārĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Varus, Varian:clades,
Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 17; 18; id. Calig. 3; 31. -
3 varus
1.vārus, a, um, adj. [perh. root kar, kvar; whence Sanscr. kakras, wheel; Lat. circus, curvus, and vārus, for cvarus; cf. Corss. Ausspr. 1, 412], bent, stretched, or grown inwards, or awry.I.Lit.:II.(canes) debent esse cruribus rectis et potius varis quam vatiis,
Varr. R. R. 2, 9, 4; hence of persons with legs bent inwards, knock-kneed (cf. valgus): hunc varum distortis cruribus;illum Balbutit scaurum pravis fultum male talis,
Hor. S. 1, 3, 47 (cf. Orelli et Dillenb. ad loc.); Lucil. ap. Non. 26, 12; Plaut. Merc. 3, 4, 54; Dig. 21, 1, 10 fin.:manus,
i. e. bent, crooked, Ov. M. 9, 33:bracchia,
Mart. 7, 32, 9; Stat. Th. 6, 850:cornua,
Ov. M. 12, 382; id. Am. 1, 3, 24:talea,
Col. 5, 9, 2.—Trop., diverse, different ( poet.); absol.:2.geminos, Horoscope, varo Producis genio,
Pers. 6, 18.—With dat.:alterum (genus hominum) et huic varum et nihilo sapientius,
different from this, Hor. S. 2, 3, 56.vărus, i, m., an eruption on the face, a blotch, pimple, Gr. ionthos, Cels. 6, 5; Plin. 22, 25, 73, § 151; 23, 1, 14, § 19; 23, 4, 42, § 85; 23, 4, 45, § 89.3.Vārus, i, m., a surname, esp. in the gens Quintilia;e. g. P. Quintilius Varus,
defeated by Arminius, Vell. 2, 117; Suet. Aug. 23; id. Tib. 17; Tac. A. 1, 3; 1, 43; 1, 55; 1, 60 al.—Hence, Vārĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Varus, Varian:clades,
Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 17; 18; id. Calig. 3; 31. -
4 Varianus
1.vārus, a, um, adj. [perh. root kar, kvar; whence Sanscr. kakras, wheel; Lat. circus, curvus, and vārus, for cvarus; cf. Corss. Ausspr. 1, 412], bent, stretched, or grown inwards, or awry.I.Lit.:II.(canes) debent esse cruribus rectis et potius varis quam vatiis,
Varr. R. R. 2, 9, 4; hence of persons with legs bent inwards, knock-kneed (cf. valgus): hunc varum distortis cruribus;illum Balbutit scaurum pravis fultum male talis,
Hor. S. 1, 3, 47 (cf. Orelli et Dillenb. ad loc.); Lucil. ap. Non. 26, 12; Plaut. Merc. 3, 4, 54; Dig. 21, 1, 10 fin.:manus,
i. e. bent, crooked, Ov. M. 9, 33:bracchia,
Mart. 7, 32, 9; Stat. Th. 6, 850:cornua,
Ov. M. 12, 382; id. Am. 1, 3, 24:talea,
Col. 5, 9, 2.—Trop., diverse, different ( poet.); absol.:2.geminos, Horoscope, varo Producis genio,
Pers. 6, 18.—With dat.:alterum (genus hominum) et huic varum et nihilo sapientius,
different from this, Hor. S. 2, 3, 56.vărus, i, m., an eruption on the face, a blotch, pimple, Gr. ionthos, Cels. 6, 5; Plin. 22, 25, 73, § 151; 23, 1, 14, § 19; 23, 4, 42, § 85; 23, 4, 45, § 89.3.Vārus, i, m., a surname, esp. in the gens Quintilia;e. g. P. Quintilius Varus,
defeated by Arminius, Vell. 2, 117; Suet. Aug. 23; id. Tib. 17; Tac. A. 1, 3; 1, 43; 1, 55; 1, 60 al.—Hence, Vārĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Varus, Varian:clades,
Suet. Aug. 23; 49; id. Tib. 17; 18; id. Calig. 3; 31. -
5 quintilius
IQuintilius; (Roman gens name); (P. quintilius Varus general annihilated in 9 AD)IIQuintilia, Quintilium ADJQuintilius; (Roman gens name); (P. quintilius Varus general annihilated in 9 AD) -
6 vāricus
vāricus adj. [varus], with feet apart, stradlling: illa Ambulat varica, O.* * *varica, varicum ADJ -
7 varix
-
8 varianus
variana, varianum ADJdiverse-coloured; variegated (Pliny); of Varus -
9 Arminius
Armĭnĭus, ii, m., a distinguished Cheruscan prince, who defeated Varus in the Teutoburg forest, A.D. 9, and thus freed Germany from the dominion of the Romans, Vell. 2, 118; Flor. 4, 12, 32; Tac. A. 1, 55; 1, 60; 1, 63; 2, 9; 2, 17; 2, 21; 2, 88 al. -
10 Attius
Attĭus or Accĭus (both forms are equally attested; Attius predominated under the empire, and the Greeks always wrote Attios. Teuffel), ii, m., = Attios, a Roman proper name.I.L. Attius, a distinguished Roman poet of the ante-class. per., younger than Pacuvius, and his rival in tragedy and comedy. Of his poems a considerable number of fragments yet remain; cf. Bähr, Lit. Gesch. pp. 44 and 45; Teuffel, Rom. Lit. § 49, and Schmid ad Hor. Ep. 2, 1, 56.—Hence,B.Attĭānus ( Acc-), a, um, adj., of or pertaining to Attius:II.versus,
Cic. Fam. 9, 16, 4:Attianum illud: nihil credo auguribus,
Gell. 14, 1, 34.—Attius Navius, a soothsayer, who, in the presence and at the bidding of Tarquinius Priscus, cut in pieces a stone with a razor, Liv. 1, 36; Val. Max. 1, 4, n. 1; Cic. Div. 1, 17, 31 sqq.; 2, 38, 80.—III.P. Attius Varus, a prœtor in Africa at the time of the civil war between Cœsar and Pompey, Caes. B. C. 1, 13; Cic. Att. 7, 13.—Hence,B.Attĭānus, a, um, adj., of or pertaining to Attius:IV.milites,
Caes. B. C. 1, 13:legiones,
Cic. Att. 7, 15 and 20.—T. Attius, an orator of Pisaurum, in the time of Cicero, Cic. Clu. 23. -
11 curvos
curvus ( - vŏs), a, um, adj. [root kar-, whence korônê; cf.: circus, varus], crooked, curved, bent (opp. rectus; mostly poet.).I.Prop.:II.aratrum,
Lucr. 5, 933; 6, 1253; Verg. G. 1, 170:rastri,
Cat. 64, 39:culter,
Sen. Hippol. 53:falces,
Verg. G. 1, 508:calamus,
Cat. 63, 22:arbor,
Ov. M. 5, 536:arcus,
id. ib. 9, 114:dens,
id. Am. 3, 10, 14:ungues,
Varr. R. R. 2, 9, 4; Hor. Epod. 5, 93:lyra,
id. C. 1, 10, 6; 3, 28, 11:crinale,
Ov. M. 5, 53:(equi) alvus,
Verg. A. 2, 51:carinae,
id. G. 1, 360:cavernae,
id. A. 3, 674:rates,
Prop. 3 (4), 7, 29:litora,
Cat. 64, 74; Verg. A. 3, 223; Hor. C. 4, 5, 14; id. Epod. 10, 21; Ov. M. 11, 352; cf.spatium,
Sall. H. 4, 20 Dietsch:flumen,
winding, crooked, Verg. G. 2, 12; Ov. M. 3, 342:aquae,
id. F. 3, 520:aequor,
rising on high, boisterous, id. M. 11, 505 al. —Of persons:ita te adgerundā curvom aquā faciam, ut, etc.,
Plaut. Cas. 1, 1, 36:arator,
bent, stooping, Verg. E. 3, 42; and of one bent by age:anus,
Prop. 2 (3), 18, 20:membra,
Ov. M. 3, 276:senecta,
id. A. A. 2, 670:caelator,
Juv. 9, 145:vel gibberosi vel curvi,
Dig. 21, 1, 3.—Trop., crooked, wrong, perverse:mores,
Pers. 3, 52.— Subst.: curvum, i, n., that which is crooked or wrong (opp. rectum):scilicet ut possem curvo dignoscere rectum,
Hor. Ep. 2, 2, 44:rectum discernis, ubi inter Curva subit,
Pers. 4, 12:invenimus qui curva corrigeret,
set every thing right, Plin. Ep. 5, 8 (21), 6:hic nobis curva corriget?
Sen. Apoc. 8 fin. -
12 curvum
curvus ( - vŏs), a, um, adj. [root kar-, whence korônê; cf.: circus, varus], crooked, curved, bent (opp. rectus; mostly poet.).I.Prop.:II.aratrum,
Lucr. 5, 933; 6, 1253; Verg. G. 1, 170:rastri,
Cat. 64, 39:culter,
Sen. Hippol. 53:falces,
Verg. G. 1, 508:calamus,
Cat. 63, 22:arbor,
Ov. M. 5, 536:arcus,
id. ib. 9, 114:dens,
id. Am. 3, 10, 14:ungues,
Varr. R. R. 2, 9, 4; Hor. Epod. 5, 93:lyra,
id. C. 1, 10, 6; 3, 28, 11:crinale,
Ov. M. 5, 53:(equi) alvus,
Verg. A. 2, 51:carinae,
id. G. 1, 360:cavernae,
id. A. 3, 674:rates,
Prop. 3 (4), 7, 29:litora,
Cat. 64, 74; Verg. A. 3, 223; Hor. C. 4, 5, 14; id. Epod. 10, 21; Ov. M. 11, 352; cf.spatium,
Sall. H. 4, 20 Dietsch:flumen,
winding, crooked, Verg. G. 2, 12; Ov. M. 3, 342:aquae,
id. F. 3, 520:aequor,
rising on high, boisterous, id. M. 11, 505 al. —Of persons:ita te adgerundā curvom aquā faciam, ut, etc.,
Plaut. Cas. 1, 1, 36:arator,
bent, stooping, Verg. E. 3, 42; and of one bent by age:anus,
Prop. 2 (3), 18, 20:membra,
Ov. M. 3, 276:senecta,
id. A. A. 2, 670:caelator,
Juv. 9, 145:vel gibberosi vel curvi,
Dig. 21, 1, 3.—Trop., crooked, wrong, perverse:mores,
Pers. 3, 52.— Subst.: curvum, i, n., that which is crooked or wrong (opp. rectum):scilicet ut possem curvo dignoscere rectum,
Hor. Ep. 2, 2, 44:rectum discernis, ubi inter Curva subit,
Pers. 4, 12:invenimus qui curva corrigeret,
set every thing right, Plin. Ep. 5, 8 (21), 6:hic nobis curva corriget?
Sen. Apoc. 8 fin. -
13 curvus
curvus ( - vŏs), a, um, adj. [root kar-, whence korônê; cf.: circus, varus], crooked, curved, bent (opp. rectus; mostly poet.).I.Prop.:II.aratrum,
Lucr. 5, 933; 6, 1253; Verg. G. 1, 170:rastri,
Cat. 64, 39:culter,
Sen. Hippol. 53:falces,
Verg. G. 1, 508:calamus,
Cat. 63, 22:arbor,
Ov. M. 5, 536:arcus,
id. ib. 9, 114:dens,
id. Am. 3, 10, 14:ungues,
Varr. R. R. 2, 9, 4; Hor. Epod. 5, 93:lyra,
id. C. 1, 10, 6; 3, 28, 11:crinale,
Ov. M. 5, 53:(equi) alvus,
Verg. A. 2, 51:carinae,
id. G. 1, 360:cavernae,
id. A. 3, 674:rates,
Prop. 3 (4), 7, 29:litora,
Cat. 64, 74; Verg. A. 3, 223; Hor. C. 4, 5, 14; id. Epod. 10, 21; Ov. M. 11, 352; cf.spatium,
Sall. H. 4, 20 Dietsch:flumen,
winding, crooked, Verg. G. 2, 12; Ov. M. 3, 342:aquae,
id. F. 3, 520:aequor,
rising on high, boisterous, id. M. 11, 505 al. —Of persons:ita te adgerundā curvom aquā faciam, ut, etc.,
Plaut. Cas. 1, 1, 36:arator,
bent, stooping, Verg. E. 3, 42; and of one bent by age:anus,
Prop. 2 (3), 18, 20:membra,
Ov. M. 3, 276:senecta,
id. A. A. 2, 670:caelator,
Juv. 9, 145:vel gibberosi vel curvi,
Dig. 21, 1, 3.—Trop., crooked, wrong, perverse:mores,
Pers. 3, 52.— Subst.: curvum, i, n., that which is crooked or wrong (opp. rectum):scilicet ut possem curvo dignoscere rectum,
Hor. Ep. 2, 2, 44:rectum discernis, ubi inter Curva subit,
Pers. 4, 12:invenimus qui curva corrigeret,
set every thing right, Plin. Ep. 5, 8 (21), 6:hic nobis curva corriget?
Sen. Apoc. 8 fin. -
14 desero
1. 2.dē-sĕro, rŭi, rtum, 3, v. a. Lit., to undo or sever one's connection with another; hence, with esp. reference to the latter, to leave, forsake, abandon, desert, give up (cf. derelinquere; more restricted in signif. than relinquere, which denotes, in general, to depart from, to leave any one. Deserere, orig. in milit. lang., implies a cowardly running away; frequently used with prodere; also in the flg. phrase: deserere vitam; and later, absol. in the sense of to desert, etc.; cf. also: linquere, destituere, deficere, discedere—freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.ut jurent omnes, se exercitum ducesque non deserturos neque prodituros,
Caes. B. C. 1, 76, 2; cf. id. ib. 2, 32, 7:deseritur a suis Varus,
id. ib. 1, 13, 3; cf. id. ib. 1, 15, 3; id. B. G. 5, 3, 6 al.:pignus,
Plaut. Capt. 2, 3, 75 et saep.:te amantem non deseram,
id. Ps. 1, 1, 101; cf. id. Mil. 4, 8, 53 et saep.:cum amici partim deseruerint me, partim etiam prodiderint,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 5:me deseruisti ac dereliquisti,
id. Planc. 5, 13; cf. id. Verr. 2, 3, 51, and v. the foll.:Avaricum,
Caes. B. G. 7, 30, 2; cf.:cunctis oppidis castellisque desertis,
id. ib. 2, 29:fratrem ne desere frater,
Verg. A. 10, 600:thalamos ne desere pactos,
id. ib. 10, 649:bellum,
Just. 5, 2, 10:victoriam,
id. 14, 3, 6:milites insepultos,
Curt. 5, 13, 3:metu locum,
Tac. A. 1, 65 et saep.—Absol., in milit. lang., to desert, Nep. Eum. 5, 1; Sen. de Ira, 2, 10, 1; Tac. A. 13, 35; Quint. 9, 2, 85; Amm. Marc. 31, 7, 4; Dig. 49, 16, 3, § 7 sq. al.—II.Trop., to leave, desert, abandon:2.Petreius non deserit sese, armat familiam, etc.,
Caes. B. C. 1, 75, 2:suum jus,
Cic. Caecin. 35 fin.; cf.:desertarum derelictarumque rerum patrocinium suscipere,
id. N. D. 1, 5, 11:preces, promissa, spem, obsecrationem et fideles litteras alicujus,
id. Att. 3, 19, 2:causam,
id. Sull. 20, 58; cf.:desertam ac proditam causam queri,
Liv. 2, 54:ullam officii partem,
Cic. Fin. 1, 7, 24; cf.officium (with praetermittere defensionem),
id. Off. 1, 9: susceptum officium, Caes. B. C. 3, 18:vitam,
Cic. Sest. 22 fin.; cf. id. de Sen. 20, 72:deditionem,
Sall. J. 70, 1:studia sapientiae,
Quint. 12, 2, 8:viam virtutis,
Hor. Od. 3, 24, 44:vestigia Graeca,
id. A. P. 287:fastidiosam copiam,
id. Od. 3, 29, 9.—Esp., leg. t. t.:B.vadimonia deserere,
to forfeit recognizance, fail to appear, Cic. Cat. 2, 3, 5; id. Quint. 23, 75 et saep.—So absol.:deserui, tempestatibus impeditus,
Quint. 3, 6, 78.—Of subjects not personal, to fail, forsake, etc.:A.genua hunc cursorem deserunt,
Plaut. Merc. 1, 2, 13; cf.:aliquem corpus, vires,
Tac. A. 6, 50:donec te deseret aetas,
Hor. Ep. 1, 20, 10:me lucerna,
Cic. Att. 7, 7 fin.:fama Curium Fabricium,
id. Tusc. 1, 46, § 110; cf.:nec facundia deseret hunc nec lucidus ordo,
Hor. A. P. 41 et saep.— Poet.:mensa deserit toros,
is removed from, Ov. H. 12, 52.— Pass.:deseremur potius a re familiari, quam a republica,
Cic. Att. 16, 3; cf. Caes. B. G. 5, 34, 2; Cic. Att. 3, 15:a tribunitia voce,
id. Clu. 40, 110; Vell. 2, 80; Just. 2, 4, 29 al.; and poet. with simple abl.:deseror conjuge,
Ov. H. 12, 161; Prop. 2, 7, 17:desertus viribus leo,
Phaedr. 1, 21, 3; Stat. Th. 4, 707; cf.suis,
Tac. A. 3, 20 fin.; Suet. Cal. 12.— With gen.:deserta natorum,
Stat. Th. 5, 608.—Hence, dēsertus, a, um, P. a., deserted; esp. of places, desert, solitary, waste.Adj. (cf.:B.vastus, inanis, solitarius): in locis desertis,
Caes. B. G. 5, 53, 4:urbes dirutae ac pene desertae,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8:deserta via et inculta,
id. Cael. 18:frequens an desertus locus,
Quint. 5, 10, 37:terra,
Vulg. Lev. 26, 33 et saep.—Of objects in solitary places:stipes,
Tib. 1, 1, 12 (21 M.):arbores,
Prop. 1, 20, 36.— Subst.: dē-serta, ae, f., the abandoned wife:multi filii desertae,
Vulg. Gal. 4, 27.— Comp.:reditus desertior,
Cic. Pis. 23, 55:nihil turpius ac desertius,
id. Q. Fr. 3, 1, 5.— Sup.:orae desertissimae,
id. Sest. 22, 50:solitudo,
id. Verr. 2, 5, 67 al. —Since the Aug. per. subst.: dēserta, ōrum, n., desert places, deserts, wastes, Verg. E. 6, 81; id. G. 3, 342; Plin. 5, 4, 4, § 26 al.—With gen.:Libyae deserta,
Verg. A. 1, 384; so id. G. 3, 291; Front. Strat. 1, 7, 7; Vulg. Isa. 52, 9 al.—In sing.: dēsertum, i, n. (eccl. Lat.):in deserto,
Prud. Apoth. 774; Hier. Ep. 125, 2; Vulg. Num. 1, 1; Luc. 3, 2 et saep. -
15 deserta
1. 2.dē-sĕro, rŭi, rtum, 3, v. a. Lit., to undo or sever one's connection with another; hence, with esp. reference to the latter, to leave, forsake, abandon, desert, give up (cf. derelinquere; more restricted in signif. than relinquere, which denotes, in general, to depart from, to leave any one. Deserere, orig. in milit. lang., implies a cowardly running away; frequently used with prodere; also in the flg. phrase: deserere vitam; and later, absol. in the sense of to desert, etc.; cf. also: linquere, destituere, deficere, discedere—freq. and class.).I.Lit.A.In gen.:B.ut jurent omnes, se exercitum ducesque non deserturos neque prodituros,
Caes. B. C. 1, 76, 2; cf. id. ib. 2, 32, 7:deseritur a suis Varus,
id. ib. 1, 13, 3; cf. id. ib. 1, 15, 3; id. B. G. 5, 3, 6 al.:pignus,
Plaut. Capt. 2, 3, 75 et saep.:te amantem non deseram,
id. Ps. 1, 1, 101; cf. id. Mil. 4, 8, 53 et saep.:cum amici partim deseruerint me, partim etiam prodiderint,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 5:me deseruisti ac dereliquisti,
id. Planc. 5, 13; cf. id. Verr. 2, 3, 51, and v. the foll.:Avaricum,
Caes. B. G. 7, 30, 2; cf.:cunctis oppidis castellisque desertis,
id. ib. 2, 29:fratrem ne desere frater,
Verg. A. 10, 600:thalamos ne desere pactos,
id. ib. 10, 649:bellum,
Just. 5, 2, 10:victoriam,
id. 14, 3, 6:milites insepultos,
Curt. 5, 13, 3:metu locum,
Tac. A. 1, 65 et saep.—Absol., in milit. lang., to desert, Nep. Eum. 5, 1; Sen. de Ira, 2, 10, 1; Tac. A. 13, 35; Quint. 9, 2, 85; Amm. Marc. 31, 7, 4; Dig. 49, 16, 3, § 7 sq. al.—II.Trop., to leave, desert, abandon:2.Petreius non deserit sese, armat familiam, etc.,
Caes. B. C. 1, 75, 2:suum jus,
Cic. Caecin. 35 fin.; cf.:desertarum derelictarumque rerum patrocinium suscipere,
id. N. D. 1, 5, 11:preces, promissa, spem, obsecrationem et fideles litteras alicujus,
id. Att. 3, 19, 2:causam,
id. Sull. 20, 58; cf.:desertam ac proditam causam queri,
Liv. 2, 54:ullam officii partem,
Cic. Fin. 1, 7, 24; cf.officium (with praetermittere defensionem),
id. Off. 1, 9: susceptum officium, Caes. B. C. 3, 18:vitam,
Cic. Sest. 22 fin.; cf. id. de Sen. 20, 72:deditionem,
Sall. J. 70, 1:studia sapientiae,
Quint. 12, 2, 8:viam virtutis,
Hor. Od. 3, 24, 44:vestigia Graeca,
id. A. P. 287:fastidiosam copiam,
id. Od. 3, 29, 9.—Esp., leg. t. t.:B.vadimonia deserere,
to forfeit recognizance, fail to appear, Cic. Cat. 2, 3, 5; id. Quint. 23, 75 et saep.—So absol.:deserui, tempestatibus impeditus,
Quint. 3, 6, 78.—Of subjects not personal, to fail, forsake, etc.:A.genua hunc cursorem deserunt,
Plaut. Merc. 1, 2, 13; cf.:aliquem corpus, vires,
Tac. A. 6, 50:donec te deseret aetas,
Hor. Ep. 1, 20, 10:me lucerna,
Cic. Att. 7, 7 fin.:fama Curium Fabricium,
id. Tusc. 1, 46, § 110; cf.:nec facundia deseret hunc nec lucidus ordo,
Hor. A. P. 41 et saep.— Poet.:mensa deserit toros,
is removed from, Ov. H. 12, 52.— Pass.:deseremur potius a re familiari, quam a republica,
Cic. Att. 16, 3; cf. Caes. B. G. 5, 34, 2; Cic. Att. 3, 15:a tribunitia voce,
id. Clu. 40, 110; Vell. 2, 80; Just. 2, 4, 29 al.; and poet. with simple abl.:deseror conjuge,
Ov. H. 12, 161; Prop. 2, 7, 17:desertus viribus leo,
Phaedr. 1, 21, 3; Stat. Th. 4, 707; cf.suis,
Tac. A. 3, 20 fin.; Suet. Cal. 12.— With gen.:deserta natorum,
Stat. Th. 5, 608.—Hence, dēsertus, a, um, P. a., deserted; esp. of places, desert, solitary, waste.Adj. (cf.:B.vastus, inanis, solitarius): in locis desertis,
Caes. B. G. 5, 53, 4:urbes dirutae ac pene desertae,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8:deserta via et inculta,
id. Cael. 18:frequens an desertus locus,
Quint. 5, 10, 37:terra,
Vulg. Lev. 26, 33 et saep.—Of objects in solitary places:stipes,
Tib. 1, 1, 12 (21 M.):arbores,
Prop. 1, 20, 36.— Subst.: dē-serta, ae, f., the abandoned wife:multi filii desertae,
Vulg. Gal. 4, 27.— Comp.:reditus desertior,
Cic. Pis. 23, 55:nihil turpius ac desertius,
id. Q. Fr. 3, 1, 5.— Sup.:orae desertissimae,
id. Sest. 22, 50:solitudo,
id. Verr. 2, 5, 67 al. —Since the Aug. per. subst.: dēserta, ōrum, n., desert places, deserts, wastes, Verg. E. 6, 81; id. G. 3, 342; Plin. 5, 4, 4, § 26 al.—With gen.:Libyae deserta,
Verg. A. 1, 384; so id. G. 3, 291; Front. Strat. 1, 7, 7; Vulg. Isa. 52, 9 al.—In sing.: dēsertum, i, n. (eccl. Lat.):in deserto,
Prud. Apoth. 774; Hier. Ep. 125, 2; Vulg. Num. 1, 1; Luc. 3, 2 et saep. -
16 en
ēn, interj. [etym. dub.; cf. Gr. ên, êni; acc. to Rib. Lat. Part. p. 34 sq. compounded of obsolete interjection e and enclitic ne, as in quin, etc.], lo! behold! see! see there! (class.; most freq. in Verg.; in Plaut. and Ter. often em, q. v.).I.In presenting in a lively (or indignant) manner something important or unexpected (en habet vim indignationis, Donat. ad Ter. Phorm. 2, 3, 1).—With nom. (so usually, v. Krebs, Antibarb. p. 407): ubi rorarii estis? en sunt. Ubi sunt accensi? Ecce, Plaut. Fragm. ap. Varr. L. L. 7, § 58 Müll.; cf. Verg. E. 5, 65:II.en foederum interpretes,
Cic. Verr. 2, 5, 21:en crimen, en causa, cur, etc.,
id. Deiot. 6, 17:en Varus et legiones,
Tac. A. 1, 65:en Priamus,
Verg. A. 1, 461 et saep.—With acc. (class.):en memoriam mortui sodalis,
Cic. Verr. 2, 1, 37, § 93:en causam cur, etc.,
id. Phil. 5, 6, 15:en habitum,
Juv. 2, 72:en animam et mentem,
id. 6, 531.—With pronouns:en ego vester Ascanius,
Verg. A. 5 672; so,en ego,
Hor. 1, 1, 15; Plin. 21, 3, 9, § 12:en hic,
Cic. Fam. 13, 15; id. Clu. 65, 184; Ov. M. 11, 7; cf.:consul en, inquit, hic est,
Liv. 22, 6:em illaec sunt aedes,
Plaut. Trin. prol. 3:en cui,
Cic. Verr. 2, 1, 37:en quod,
id. ib. 2, 5, 47.—With whole sentences:en mehercule in vobis resident mores pristini,
Plaut. Truc. prol. 7; Liv. 28, 27; Verg. A. 7, 545; 9, 7; Val. Fl. 1, 226; Luc. 6, 51; Curt. 10, 2 et saep.:en ecce,
Sen. Oedip. 1004; App. M. 8, p. 213, 24; id. ib. 10, p. 243, 6.—Even en en occurs, Sen. Herc. Fur. 523.—In interrogations.A.To excite the attention of the hearer:B.en ibi tu quicquam nasci putas posse, aut coli natum?
Varr. R. R. 1, 2, 5:en quid agis?
Pers. 3, 5; Val. Max. 7, 6, 3 ext. — More freq.,Manifesting the speaker's wonder, anger, or excitement.1.With quid, cur, etc.:2.en quid ago?
Verg. A. 4, 534; cf.:en haec promissa fides est,
id. ib. 6, 346; Prud. Apoth. 470:en quid agam?
why, what shall I do? Pers. 5, 134:en quo discordia cives Produxit miseros?
Verg. E. 1, 72:en cur magister ejus possideat campi Leontini duo milia jugerum immunia?
Cic. Phil. 3, 9, 22.—With umquam (or in one word, enumquam):III.en umquam aspiciam te?
ever indeed? Plaut. Trin. 2, 4, 189;so very freq.: en umquam,
id. Cist. 1, 1, 88; id. Men. 1, 2, 34; 5, 5, 26; id. Rud. 4, 3, 48; 4, 4, 73; Ter. Phorm. 2, 2, 15; Liv. 4, 3; 8, 30; 9, 10; Verg. E. 1, 68:en erit umquam ille dies, etc.,
id. ib. 8, 7; Sil. 16, 91 et saep.; cf.: enumquam ecquando, Paul. ex Fest. p. 76, 7 Müll.; and, enumquam, ei pote, kai pote, Gloss. Philox.: en usquam, oudamothen, eipou, ib.—With imperatives, to incite to action; Engl, Come! en me dato, Plaut. Poen. 1, 1, 31:hos tibi dant calamos, en accipe, Musae,
Verg. E. 6, 69:en age segnes Rumpe moras,
id. G. 3, 42; so,en age dum,
Prop. 1, 1, 21; Sil. 3, 179; Val. Fl. 4, 70; Pers. 5, 134.—Cf. Hand, Turs. II. p. 367-373. -
17 infandus
in-fandus, a, um, adj., unspeakable, unutterable, unheard of, unnatural, shocking, abominable (class.):res crudelis, infanda,
Cic. de Or. 2, 79, 322:impurum atque infandum corpus,
id. Sest. 55, 117:epulae,
i. e. of human flesh, Liv. 23, 5 fin.:dolor,
Verg. A. 2, 3:amor,
id. ib. 4, 85:labores,
id. ib. 1, 597:bellum,
id. ib. 7, 583:mors,
id. ib. 10, 673:dies,
id. ib. 2, 132:Cyclopes,
id. ib. 3, 644:stuprum,
Liv. 1, 59, 8:caedes,
id. 4, 32, 12; 29, 8, 8; Plin. 28, 7, 23, § 77.— In the neutr. plur. absol.:infanda furens,
Verg. A. 8, 489: jam fero infandissima, Varus ap. Quint. 3, 8, 45.—In the neutr. as exclamation:navibus, infandum! amissis,
oh, woe unutterable, Verg. A. 1, 251; so,infandum! sistunt amnes,
id. G. 1, 479. -
18 praevarus
I.Lit.:II.venarum pulsus praevaros (al. praeclaros, i. e. certos, distinctos),
App. Flor. p. 362, 17.—Trop., very perverse: quid enim tam praevarum? Cic. Fragm. ap. Isid. Orig. 10, 233. -
19 Quinctilia
1.Quintilius Varus, proconsul of Syria, afterwards commander of the Romans in Germany, defeated by Arminius, Vell. 2, 117, 2; Suet. Tib. 17; Tac. A. 1, 3; Flor. 4, 12.—2. 3.Fem. Quintilia, Cat. 96, 7.—Hence,II.Quintĭ-lĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Quintilius, Quintilian: Luperci, Paul. ex Fest. s. v. faviani, p. 87 Müll.; cf. id. ib. 257. -
20 Quinctilius
1.Quintilius Varus, proconsul of Syria, afterwards commander of the Romans in Germany, defeated by Arminius, Vell. 2, 117, 2; Suet. Tib. 17; Tac. A. 1, 3; Flor. 4, 12.—2. 3.Fem. Quintilia, Cat. 96, 7.—Hence,II.Quintĭ-lĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Quintilius, Quintilian: Luperci, Paul. ex Fest. s. v. faviani, p. 87 Müll.; cf. id. ib. 257.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
varus — varus … Dictionnaire des rimes
varus — [ varys ] adj. et n. m. • 1839; mot lat. ♦ Méd. Se dit du pied, du genou, de la cuisse, de la main, quand ils sont tournés en dedans (opposé à valgus). ⇒ équin. Pied bot, tibia varus. N. m. Un varus : un pied bot varus. ● varus, vara adjectif ( … Encyclopédie Universelle
Varus — vaincu (2003), sculpture de Wilfried Koch située à Haltern am See, Allemagne Publius Quinctilius Varus[1] (né v. 46 av. J. C., mort en 9 ap. J. C.) est un général et homme politique ro … Wikipédia en Français
VARUS (P. Q.) — VARUS PUBLIUS QUINCTILIUS (VARUS (P. Q.) 50 env. 9) Publius Quinctilius Varus (appelé souvent, à tort, Quintilius, sans c ) est né au milieu du VARUS (P. Q.) Ier siècle dans une famille aristocratique et traditionaliste: son père, Sextus… … Encyclopédie Universelle
Varus — ist ein römisches Cognomen von: Publius Quinctilius Varus, Senator und Feldherr der augusteischen Zeit, Besiegter der Varusschlacht Sextus Quinctilius Varus (Konsul 453 v. Chr.), römischer Politiker Sextus Quinctilius Varus (Pontifex), Pontifex… … Deutsch Wikipedia
varus — VÁRUS s.n. (med.) Deviaţie a piciorului către înăuntru. – Din fr. varus. Trimis de bogdanrsb, 11.08.2002. Sursa: DEX 98 várus s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic VÁRUS s.n. (med … Dicționar Român
VARUS — (лат.), термин, противоположный термину valgus и употребляемый для обозначения искривления конечности кнутри, т. е. изгиб конечности идет к средней линии тела и туда же открыт угол. Этим термином Рисунок 1. Coxa vara. чаще называется искривление … Большая медицинская энциклопедия
Varus — [v ], Publius Quinctilius (Quintilius), römischer Statthalter und Oberbefehlshaber in Germanien, * um 46 v. Chr., ✝ 9 n. Chr.; 13 v. Chr. Konsul, wohl 7/6 Prokonsul der Provinz Africa, 6 4/3 Statthalter ( … Universal-Lexikon
varus — [v , lateinisch], Medizin: krumm, nach innen abgewinkelt, z. B. zur Bezeichnung einer Fehlstellung der Hüfte (Coxa vara). * * * va|rus <Adj.> [lat. varus = auseinander gebogen; krummbeinig] (Med.): krumm, o förmig gebogen (von Gliedmaßen… … Universal-Lexikon
varus — foot deformity, 1800, from L. varus, lit. “knock kneed.” … Etymology dictionary
varus — varùs 1, vari̇̀ 1 bdv. Šiẽmet ži̇̀rniai labai̇̃ vãrūs … Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas