uzasadnić

См. также в других словарях:

• uzasadniać — ndk I, uzasadniaćam, uzasadniaćasz, uzasadniaćają, uzasadniaćaj, uzasadniaćał, uzasadniaćany uzasadnić dk VIa, uzasadniaćnię, uzasadniaćnisz, uzasadniaćnij, uzasadniaćnił, uzasadniaćniony «popierać coś dowodami, argumentami, wykazywać słuszność,… …   Słownik języka polskiego

• uzasadniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uzasadniaćam, uzasadniaća, uzasadniaćają, uzasadniaćany {{/stl 8}}– uzasadnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uzasadniaćnię, uzasadniaćni, uzasadniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} podawać argumenty, dowody na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dowieść — dk XI, dowieśćwiodę, dowieśćwiedziesz, dowieśćwiedź, dowieśćwiódł, dowieśćwiodła, dowieśćwiedli, dowieśćwiedziony, dowieśćwiedzeni dowodzić ndk VIa, dowieśćdzę, dowieśćdzisz, dowieśćwódź, dowieśćdził, dowieśćdzony 1. «wykazać prawdziwość czegoś,… …   Słownik języka polskiego

• intuicja — ż I, DCMs. intuicjacji, blm 1. «przeczucie, zdolność przewidywania, twórcza wyobraźnia» Kierować się intuicją. Wyczuwać coś intuicją. 2. filoz. «rodzaj irracjonalnego poznania polegającego na uchwyceniu prawdy dzięki wewnętrznemu przekonaniu, bez …   Słownik języka polskiego

• irracjonalny — «pozbawiony pierwiastków racjonalnych, nie dający się racjonalnie uzasadnić» Irracjonalny fatalizm. Irracjonalny lęk. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• misternie — misternieej «w sposób misterny; kunsztownie, wymyślnie, precyzyjnie, artystycznie; umiejętnie, chytrze» Misternie wykonany, rzeźbiony. Uzasadnić coś misternie …   Słownik języka polskiego

• nazizm — m IV, D. u, Ms. nazizmzmie, blm «ideologia i ruch niemieckich faszystów; jako kierunek światopoglądowy był zlepkiem koncepcji elitarnych i rasistowskich, usiłujących uzasadnić prawa Niemiec do podbijania innych narodów i do panowania nad światem; …   Słownik języka polskiego

• nieodparcie — «nie do odparcia; niezbicie, niezaprzeczenie» Uzasadnić, udowodnić coś nieodparcie. Trwać nieodparcie przy swoim zdaniu …   Słownik języka polskiego

• niewytłumaczalny — «nie dający się wytłumaczyć, uzasadnić; niewyjaśniony, niezrozumiały» Niewytłumaczalny żal, urok …   Słownik języka polskiego

• oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… …   Słownik języka polskiego

• organiczny — 1. «należący do świata zwierzęcego lub roślinnego, będący częścią składową organizmów żywych, właściwy organizmom żywym lub z nich pochodzący» Świat organiczny Bałtyku. Zanieczyszczenia organiczne wody. ∆ Schorzenia organiczne «choroby, których… …   Słownik języka polskiego