-
1 utrzymywanie
сущ.• обслуживание• сохранение• уход -
2 utrzymywanie
1. entretien2. sustentation -
3 utrzymywanie
tacaíocht -
4 utrzymywanie
pragyvenimas -
5 utrzymywanie
1 saluhin2 suporta -
6 utrzymywanie
mazmun; saklaýyş -
7 utrzymywanie wielkiego pieca w stanie gorącym na minimalnym dmuchu bez ładowani
• fanningSłownik polsko-angielski dla inżynierów > utrzymywanie wielkiego pieca w stanie gorącym na minimalnym dmuchu bez ładowani
-
8 utrzymywanie zwiększonego ciśnienia
• pressurizationSłownik polsko-angielski dla inżynierów > utrzymywanie zwiększonego ciśnienia
-
9 dokładne utrzymywanie czasu
• timekeepingSłownik polsko-angielski dla inżynierów > dokładne utrzymywanie czasu
-
10 współżycie
-a; ntwspółżycie społeczne/płciowe — social/sexual intercourse
* * *n.1. (= wspólne życie społeczne) coexistence, social intercourse.2. (= utrzymywanie stosunków płciowych) intercourse.3. biol. symbiosis.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > współżycie
-
11 niezbędn|y
adj. grad. [sprzęty, środki, umiejętności] essential; [materiały, narzędzia] indispensable- leki niezbędne do podtrzymania życia life-supporting drugs- środki niezbędne do osiągnięcia celu indispensable means of attaining an end- woda jest do życia niezbędna water is essential to a. for living- odpoczynek jest mu teraz niezbędny rest is essential for him now- obecność wszystkich jest niezbędna it is essential that everybody is present- utrzymywanie dyscypliny jest niezbędne it is essential to keep discipline- w pokoju były tylko najniezbędniejsze meble the room was furnished with the bare essentialsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > niezbędn|y
-
12 pok|ój2
m sgt (G pokoju) 1. (nie wojna) peace- powszechny i trwały pokój lasting universal peace- pokój między narodami peace between nations- miłujący pokój peace-loving- bojownik a. obrońca pokju a defender of the peace, a peace campaigner- ruch obrońców pokoju the peace movement- marsz pokoju a peace march- utrzymywanie a. zachowanie pokoju peacekeeping- fajka pokju a peace pipe- w czasie pokju in peacetime, in time of peace- walczyć o pokój to campaign a. fight for peace- utrzymać a. zachować pokój to keep the peace- naruszyć pokój to disturb a. break the peace- od dwóch lat w tej części świata panuje pokój peace has prevailed in this part of the world for two years- pokój między zwaśnionymi stronami nie trwał długo peace between the warring factions did not last long2. Polit., Wojsk. (układ) peace (agreement)- zawrzeć pokój z kimś to conclude a. make peace with sb- zerwać pokój to break a peace agreement- dotrzymać warunki pokoju to observe the conditions of a peace agreement- pokój separatystyczny separatist peace3. książk. (spokój) peace- nic nie mogło zmącić pokju jego ducha nothing could disturb his peace of mind- dać komuś pokój to leave sb alone a. in peace- pokój z tobą/wami peace be with you- pokój temu domowi peace be with you- „niech spoczywa w pokoju” a. „pokój jego/jej duszy” ‘may his/her soul rest in peace’, ‘may God rest his/her soul’, ‘requiescat in pace’; (na nagrobku) ‘R.I.P.’, ‘RIP’- □ pokój Boży Hist. Treuga Dei, the Truce of God■ gołąb a. gołąbek pokoju white dove of peaceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pok|ój2
-
13 Pflege
1) (Körper\Pflege) pielęgnacja f2) (Kranken\Pflege) opieka f nad chorymi3) ( Obhut)jdn/ein Tier [bei jdm] in \Pflege geben oddać kogoś/jakieś zwierzę pod [czyjąś] opiekę
См. также в других словарях:
chów — m IV, D. chowu, Ms. chowie, blm «racjonalne utrzymywanie zwierząt i opieka nad nimi; pielęgnowanie» Chów bydła, drobiu, królików, świń. Krowa, koń własnego chowu. Zostawić cielę, prosię, źrebię do chowu, na chów. ◊ Domowego chowu «parafiański,… … Słownik języka polskiego
gotować — ndk IV, gotowaćtuję, gotowaćtujesz, gotowaćtuj, gotowaćował, gotowaćowany 1. «poddawać produkt działaniu wysokiej temperatury przez utrzymywanie go we wrzącej wodzie lub w innym płynie albo w parze; doprowadzać płyn do stanu wrzenia, utrzymywać… … Słownik języka polskiego
homojotermia — ż I, DCMs. homojotermiamii, blm fizjol. «utrzymywanie prawie stałej temperatury ciała przez organizm zwierzęcy, w niewielkim tylko stopniu zależne od zmian temperatury otoczenia; stałocieplność» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
kazirodztwo — n III, Ms. kazirodztwowie, blm «utrzymywanie stosunków płciowych z osobą spokrewnioną w linii prostej lub rodzeństwem bądź z osobą adoptowaną» … Słownik języka polskiego
klimatyzacja — ż I, DCMs. klimatyzacjacji, blm 1. «utrzymywanie w pomieszczeniach zamkniętych odpowiedniego ciśnienia, temperatury, wilgotności, składu powietrza itp. niezależnie od warunków zewnętrznych» Zakładać, instalować urządzenia do klimatyzacji. 2. pot … Słownik języka polskiego
konserwacja — ż I, DCMs. konserwacjacji, blm «utrzymywanie czegoś w dobrym stanie, dbanie o coś, pielęgnowanie czegoś w celu zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się, zniszczeniem lub zepsuciem» Konserwacja zabytków, dróg, budynków ‹łac.› … Słownik języka polskiego
łączność — ż V, DCMs. łącznośćści, blm 1. «wspólnota, jedność; związek, współzależność, bliskość, kontakt» Łączność językowa. Poczucie łączności. Nawiązać, stracić z kimś łączność. 2. «dział komunikacji dotyczący przekazywania wiadomości (poczta,… … Słownik języka polskiego
ochrona — ż IV, CMs. ochronanie, blm 1. «zabezpieczenie, opieka, osłona przed zniszczeniem, szkodą, skrzywdzeniem, niebezpieczeństwem; to, co ochrania, osłania, daje schronienie» Ochrona prawna, sądowa. Ochrona przeciwpowodziowa, przeciwpożarowa. Ochrona… … Słownik języka polskiego
opierunek — m III, D. opieruneknku, N. opieruneknkiem, blm pot. żart. «pranie, utrzymywanie w czystości czyjejś bielizny; opieranie kogoś (zwłaszcza w wyrażeniu: wikt i opierunek)» Utrzymanie bez opierunku … Słownik języka polskiego
pielęgniarka — ż III, CMs. pielęgniarkarce; lm D. pielęgniarkarek «pracownica służby zdrowia należąca do pomocniczego personelu lekarskiego, uprawniona do pielęgnowania chorych i do wykonywania prostszych zabiegów leczniczych» Pielęgniarka przyszpitalna. ∆… … Słownik języka polskiego
pływak — m III, D. a, N. pływakkiem 1. B.=D.; lm M. pływakacy, DB. ów «ten, kto płynie, pływa; ten, kto umie pływać, uprawia sport pływacki (rzadziej o zwierzęciu umiejącym pływać)» W zawodach brali udział najlepsi pływacy. Wydry są znakomitymi pływakami … Słownik języka polskiego