Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

unseasonably

  • 1 intempestivus

    in-tempestīvus, a, um, adj., untimely, unseasonable, inopportune, inconvenient.
    I.
    Lit.:

    postes intempestivos excisos credo,

    Plaut. Most. 3, 2, 141:

    imbres,

    Lucr. 2, 873; 929; 6, 1101:

    amicitia numquam intempestiva est,

    Cic. Lael. 6:

    epistula,

    id. Att. 4, 14:

    cupido,

    Ov. M. 10, 689:

    intempestivā turbantes festa Minervā,

    i. e. by their unseasonable spinning, id. ib. 4, 33:

    immodica et intempestiva libido,

    Vell. 2, 68, 4:

    quid hoc joco intempestivius,

    Val. Max. 7, 8, 9:

    gula,

    gratified at unseasonable times, Suet. Vit. 13:

    intempestivo partu extracto,

    premature, Amm. 23, 2, 17.—
    II.
    Transf., that acts or does a thing unseasonably:

    anseres continuo clamore intempestivi,

    Plin. 18, 35, 87, § 363.— Adv. in two forms.
    1.
    Form intempestīvē, out of season, unseasonably:

    accedere,

    Cic. Off. 1, 25:

    adire ad aliquem,

    id. Fam. 11, 16; Liv. 45, 21:

    fovere vulnera mentis,

    Ov. P. 4, 11, 19; Phaedr. 3, 19, 12:

    juvare,

    Tac. A. 2, 23.—
    2.
    Form intempestīvīter, unseasonably:

    dicere,

    Gell. 4, 20 in lemm.

    Lewis & Short latin dictionary > intempestivus

  • 2 incommodē

        incommodē adv. with comp. and sup.    [incommodus], inconveniently, unsuitably, unfortunately, unseasonably: venire: accidit, Cs.: adversari, L.: cum illo actum optime est, mecum incommodius: incommodissime navigare.
    * * *
    disastrously, unfortunately

    Latin-English dictionary > incommodē

  • 3 in-tempestīvē

        in-tempestīvē adv.    [imtempestivus], unseasonably, inappropriately: accedere: agere, L.: fovere volnera mentis, O.

    Latin-English dictionary > in-tempestīvē

  • 4 ōvum

        ōvum ī, n    [3 AV-], an egg: ovum parere, to lay: ponere, O.: pullos ex ovis excuderunt, hatched: pisces ova cum genuerunt, spawn: integram famem ad ovum adfero, i. e. the beginning of the meal (when eggs were served): ab ova Usque ad mala, i. e. from the beginning to the end, H.: Nec gemino bellum Troianum orditur ab ovo (alluding to the mythical story of the eggs of Leda), H.: ovo prognatus eodem, i. e. of the same mother, H.: ova ad notas curriculis numerandus (wooden eggs used in the circus as counters, one being removed after each circuit made), L.     pēius and sup. pessimē    [see malus], badly, wrongly, ill, wretchedly: homines male vestiti: animo malest? are you vexed? T.: hoc male habet virum, vexes, T.: L. Antonio male sit, ill betide: audire, be ill-spoken of.—Badly, wickedly, cruelly, maliciously, hurtfully, injuriously: quod mihi re male feceris, T.: male agendi causā: loqui: pessume istuc in illum consulis, T.: Carthagini male iam diu cogitanti bellum denuntio: agmen adversariorum male habere, harass, Cs.— Badly, awkwardly, unskilfully, unsuccessfully, unfortunately, ruinously: male gerendo negotio: res suae male gestae: pugnare, S.: Nec vixit male, qui, etc., failed in life, H.: quae res tibi vortat male, turn out ill, T.: vendendum, too cheap: empta, too dear: cui male si palpere, awkwardly, H.: defendit pampinus uvas, to no purpose, V.: salsus, impertinently, H.: sedula nutrix, unseasonably, O.— Badly, excessively, extremely, greatly, very much: male metuo, ne, etc., <*>.: quo neminem peius oderunt: cane peius Vitabit chlamydem, H.: rauci, miserably, H.: dispar, sadly, H.— Badly, imperfectly, scarcely, not at all: (domum) male tuetur: sanus, deranged: pārens asellus, refractory, H.: male numen amicum, hostile, V.: statio male fida carinis, unsafe, V.: plenae legiunculae, L.: male viva caro est, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > ōvum

  • 5 importunus

    importūnus ( inp-), a, um, adj. [from porto, qs. not conducive, not proper; opp. opportunus; hence], unfit, unsuitable, inconvenient (cf.: molestus, intempestivus, praeposterus).
    I.
    In gen. (rare):

    num importunum tempus in tanto otio?

    Cic. de Or. 2, 5, 20 B. and K. (al. inopportunum):

    aggeribus turribusque et aliis machinationibus locus inportunus,

    Sall. J. 92, 7:

    importuna locorum,

    Sil. 3, 540; cf.:

    Armeniam petunt, id temporis importunam, quia hiems occipiebat,

    Tac. A. 12, 12: etenim est in eo loco sedes huic nostro non importuna sermoni, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 5, 18:

    vi quidem regere patriam aut parentis importunum est,

    Sall. J. 3, 2.—
    II.
    ln partic., pregn.
    A.
    Troublesome, grievous, distressing, dangerous (rare):

    quom illi inportunam tempestatem conciet,

    Plaut. Trin. 2, 3, 8:

    neque alius importunior acutiorque morbus est,

    Cels. 4, 3:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 16, 37:

    Caphareus,

    stormy, Ov. M. 14, 481.—
    B.
    With respect to character, indecorous, unmannerly, uncivil, rude, morose, harsh, churlish, cruel, savage (class.; syn.: crudelis, immanis; opp. clemens).
    1.
    Of living beings:

    tam enim esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

    Cic. Rep. 1, 33:

    importunus atque amens tyrannus,

    id. Verr. 2, 5, 40, § 103:

    crudelis atque importuna mulier,

    id. Clu. 63, 177:

    tam importunus tamque crudelis,

    id. Fin. 1, 10, 35:

    crudelissimus atque importunissimus tyrannus,

    Liv. 29, 17, 20:

    uxor importuna atque incommoda,

    Plaut. As. 1, 1, 47:

    senex,

    Ter. Heaut. 1, 2, 23:

    importunissimus hostis,

    Cic. Cat. 2, 6, 12:

    decemviri,

    Liv. 5, 2, 8:

    plebeii quam fuerint importuni, vides,

    Cic. Fam. 9, 21 fin.:

    locutores,

    Gell. 1, 15, 1:

    dives et importunus,

    Hor. Ep. 2, 2, 185:

    eripiet curule cui volet importunus ebur,

    id. ib. 1, 6, 54:

    volucres,

    Verg. G. 1, 470; Hor. S. 1, 8, 6; cf.:

    ales (bubo), i. e. infausta,

    Verg. A. 12, 864.—
    2.
    Of things:

    immanis atque importuna natura,

    Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    libidines,

    id. ib. 2, 4, 50, §

    111: clades civitatis,

    id. Brut. 97, 332:

    mors,

    Ov. Am. 3, 9, 19:

    sitis famesque argenti,

    Hor. Ep. 1, 18, 23:

    importuna atque audax argutia,

    Gell. 3, 1, 6. — Adv.: importunē ( inp-), unsuitably, unseasonably; rudely, violently:

    confidere suis testibus et importune insistere,

    Cic. Ac. 2, 25, 80:

    repetere,

    Dig. 13, 6, 17:

    immittere versum de Pyrrho,

    Gell. 10, 16, 18:

    vexare civitates tyrannica crudelitate,

    Just. 42, 1.— Comp.:

    insultare veritati,

    Lact. 5, 2. — Sup.:

    facere,

    Gell. 20, 6, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > importunus

  • 6 in temporalis

    in-tempŏrālis, e, adj.
    I.
    Without time, eternal, App. Dogm. Plat. 2, p. 23, 1; Prud. steph. 10, 316. —
    II.
    Untimely, unseasonable:

    cibus,

    Cael. Aur. Acut. 2, 10.— Adv.: intempŏrālĭter, unseasonably:

    uti cataplasmatibus,

    Cael. Aur. Acut. 1, 9, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > in temporalis

  • 7 incommodus

    I.
    Adj.
    A.
    Of things (class. and freq.):

    iter,

    Ter. Hec. 3, 4, 1:

    res,

    id. ib. 4, 2, 27: valetudo, Cic. Brut. 34, 130:

    colloquium pro re nata non incommodum,

    id. Att. 14, 6, 1:

    ne voce quidem incommodā,

    Liv. 3, 14, 6:

    severitas morum,

    id. 27, 31, 7:

    conflictatio turbae,

    Quint. 3, 8, 29; 1, 7, 16:

    eorum controversiam non incommodum videtur cum utrorumque ratione exponere,

    Cic. Inv. 1, 34, 57:

    naves propugnatoribus incommodae,

    Liv. 30, 10, 15.— Comp.:

    ut actori incommodior esset exhibitio,

    Dig. 10, 4, 11: incommodioris condicionis homines, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 3, 1. — Sup.:

    in rebus ejus incommodissimis,

    Cic. Clu. 59, 161. —
    B.
    Of persons, troublesome (rare but class.):

    aliquid huic responde, commode, ne incommodus nobis sit,

    Plaut. Poen. 1, 2, 189 (but not in Bacch. 3, 2, 17;

    v. Ritschl ad h. l.): idem facilem et liberalem patrem incommodum esse amanti filio disputat,

    Cic. N. D. 3, 29, 73.—
    II.
    Subst.: incommŏdum, i, n., inconvenience, trouble, disadvantage, detriment, injury, misfortune (freq. and class.):

    quom ejus incommodum tam aegre feras,

    Plaut. Capt. 1, 2, 43:

    nostro incommodo detrimentoque, si est ita necesse, doleamus,

    Cic. Brut. 1, 4:

    qui locus est talis, ut plus habeat adjumenti quam incommodi,

    id. de Or. 2, 24, 102:

    non modo incommodi nihil ceperunt, sed etiam... in quaestu sunt versati,

    id. Verr. 2, 3, 46, § 109:

    timet, ne ipse aliquo afficiatur incommodo,

    id. Off. 1, 7, 24:

    accidit repentinum incommodum: tanta enim tempestas cooritur, ut, etc.,

    Caes. B. C. 1, 48, 1:

    ab officio abduci incommodo,

    Cic. Lael. 2, 8; cf.

    ellipt.: nec id incommodo tuo (sc. feceris),

    id. Att. 12, 47, 1:

    quae res magnum nostris attulit incommodum,

    Caes. B. C. 3, 63, 5:

    quid iniquitas loci habeat incommodi,

    id. B. G. 7, 45, 9:

    si quid importetur nobis incommodi,

    Cic. Off. 2, 5, 18:

    ex eo concursu navium magnum esse incommodum acceptum,

    Caes. B. G. 5, 10 fin.; cf.:

    ut acceptum incommodum virtute sarciretur (shortly before: detrimentum acceptum),

    id. B. C. 3, 73, 4:

    reiciendi, deminuendi, devitandive incommodi causa,

    Cic. Inv. 2, 5, 18: incommodum inter eos (socios) commune est, loss (opp. lucrum), Gai. Inst. 3, 150.—Rarely with gen. rei:

    commoveri incommodo valetudinis,

    Cic. Att. 7, 7, 3; cf.

    morbi,

    id. Mur. 23, 47.—In plur.:

    multis incommodis difficultatibusque affectus,

    id. Div. in Caecil. 3, 8; id. N. D. 1, 9 fin.; id. Lael. 13, 48:

    tot incommodis conflictati,

    Caes. B. G. 5, 35, 5; id. B. C. 3, 10, 6.— With gen.:

    corporum,

    i. e. diseases, Plin. 24, 17, 102, § 162:

    pulmonum,

    id. 28, 7, 21, § 75:

    vesicae,

    id. 27, 12, 101, § 126:

    ferre incommoda vitae,

    Juv. 13, 21. —
    III.
    Adv.: incommŏdē, inconveniently, incommodiously, unfortunately, unseasonably:

    fores Hae sonitu suo moram mihi obiciunt incommode,

    Plaut. Trin. 5, 1, 8; Ter. Eun. 2, 3, 37:

    posse pro re nata te non incommode ad me in Albanum venire,

    Cic. Att. 7, 8, 2:

    accidit,

    Caes. B. G. 5, 33, 4:

    adversari,

    Liv. 4, 8, 6.— Comp.:

    cum illo quidem actum optime est: mecum incommodius,

    Cic. Lael. 4, 15.— Sup.:

    incommodissime navigare,

    Cic. Att. 5, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > incommodus

  • 8 inportunus

    importūnus ( inp-), a, um, adj. [from porto, qs. not conducive, not proper; opp. opportunus; hence], unfit, unsuitable, inconvenient (cf.: molestus, intempestivus, praeposterus).
    I.
    In gen. (rare):

    num importunum tempus in tanto otio?

    Cic. de Or. 2, 5, 20 B. and K. (al. inopportunum):

    aggeribus turribusque et aliis machinationibus locus inportunus,

    Sall. J. 92, 7:

    importuna locorum,

    Sil. 3, 540; cf.:

    Armeniam petunt, id temporis importunam, quia hiems occipiebat,

    Tac. A. 12, 12: etenim est in eo loco sedes huic nostro non importuna sermoni, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 5, 18:

    vi quidem regere patriam aut parentis importunum est,

    Sall. J. 3, 2.—
    II.
    ln partic., pregn.
    A.
    Troublesome, grievous, distressing, dangerous (rare):

    quom illi inportunam tempestatem conciet,

    Plaut. Trin. 2, 3, 8:

    neque alius importunior acutiorque morbus est,

    Cels. 4, 3:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 16, 37:

    Caphareus,

    stormy, Ov. M. 14, 481.—
    B.
    With respect to character, indecorous, unmannerly, uncivil, rude, morose, harsh, churlish, cruel, savage (class.; syn.: crudelis, immanis; opp. clemens).
    1.
    Of living beings:

    tam enim esse clemens tyrannus quam rex importunus potest,

    Cic. Rep. 1, 33:

    importunus atque amens tyrannus,

    id. Verr. 2, 5, 40, § 103:

    crudelis atque importuna mulier,

    id. Clu. 63, 177:

    tam importunus tamque crudelis,

    id. Fin. 1, 10, 35:

    crudelissimus atque importunissimus tyrannus,

    Liv. 29, 17, 20:

    uxor importuna atque incommoda,

    Plaut. As. 1, 1, 47:

    senex,

    Ter. Heaut. 1, 2, 23:

    importunissimus hostis,

    Cic. Cat. 2, 6, 12:

    decemviri,

    Liv. 5, 2, 8:

    plebeii quam fuerint importuni, vides,

    Cic. Fam. 9, 21 fin.:

    locutores,

    Gell. 1, 15, 1:

    dives et importunus,

    Hor. Ep. 2, 2, 185:

    eripiet curule cui volet importunus ebur,

    id. ib. 1, 6, 54:

    volucres,

    Verg. G. 1, 470; Hor. S. 1, 8, 6; cf.:

    ales (bubo), i. e. infausta,

    Verg. A. 12, 864.—
    2.
    Of things:

    immanis atque importuna natura,

    Cic. Verr. 2, 1, 3, § 8:

    libidines,

    id. ib. 2, 4, 50, §

    111: clades civitatis,

    id. Brut. 97, 332:

    mors,

    Ov. Am. 3, 9, 19:

    sitis famesque argenti,

    Hor. Ep. 1, 18, 23:

    importuna atque audax argutia,

    Gell. 3, 1, 6. — Adv.: importunē ( inp-), unsuitably, unseasonably; rudely, violently:

    confidere suis testibus et importune insistere,

    Cic. Ac. 2, 25, 80:

    repetere,

    Dig. 13, 6, 17:

    immittere versum de Pyrrho,

    Gell. 10, 16, 18:

    vexare civitates tyrannica crudelitate,

    Just. 42, 1.— Comp.:

    insultare veritati,

    Lact. 5, 2. — Sup.:

    facere,

    Gell. 20, 6, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > inportunus

  • 9 intemporalis

    in-tempŏrālis, e, adj.
    I.
    Without time, eternal, App. Dogm. Plat. 2, p. 23, 1; Prud. steph. 10, 316. —
    II.
    Untimely, unseasonable:

    cibus,

    Cael. Aur. Acut. 2, 10.— Adv.: intempŏrālĭter, unseasonably:

    uti cataplasmatibus,

    Cael. Aur. Acut. 1, 9, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > intemporalis

  • 10 intemporaliter

    in-tempŏrālis, e, adj.
    I.
    Without time, eternal, App. Dogm. Plat. 2, p. 23, 1; Prud. steph. 10, 316. —
    II.
    Untimely, unseasonable:

    cibus,

    Cael. Aur. Acut. 2, 10.— Adv.: intempŏrālĭter, unseasonably:

    uti cataplasmatibus,

    Cael. Aur. Acut. 1, 9, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > intemporaliter

См. также в других словарях:

  • unseasonably — [[t]ʌ̱nsi͟ːzənəbli[/t]] ADV: ADV adj Unseasonably warm, cold, or mild weather is warmer, colder, or milder than it usually is at the time of year. ...a spell of unseasonably warm weather... It was unseasonably mild for late January …   English dictionary

  • unseasonably — adv. Unseasonably is used with these adjectives: ↑cool, ↑mild, ↑warm …   Collocations dictionary

  • unseasonably — un|sea|son|a|bly [ʌnˈsi:zənəbli] adv unseasonably warm/cold/hot etc used for saying that the weather is warmer, colder etc than usual at a particular time of year >unseasonable adj …   Dictionary of contemporary English

  • unseasonably — un|sea|son|a|bly [ ʌn siznəbli ] adverb FORMAL used for talking about weather that is not normal in a particular season: an unseasonably cold day …   Usage of the words and phrases in modern English

  • unseasonably — UK [ʌnˈsiːz(ə)nəblɪ] / US [ʌnˈsɪz(ə)nəblɪ] adverb formal used for talking about weather that is not normal in a particular season an unseasonably cold day …   English dictionary

  • unseasonably — unseasonable ► ADJECTIVE ▪ (of weather) unusual for the time of year. DERIVATIVES unseasonably adverb …   English terms dictionary

  • unseasonably — adverb not in accordance with the season it was unseasonably cold • Ant: ↑seasonably • Derived from adjective: ↑unseasonable …   Useful english dictionary

  • Unseasonably — Unseasonable Un*sea son*a*ble, a. Not seasonable; being, done, or occurring out of the proper season; ill timed; untimely; too early or too late; as, he called at an unseasonable hour; unseasonable advice; unseasonable frosts; unseasonable food.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • unseasonably — adverb see unseasonable …   New Collegiate Dictionary

  • unseasonably — See unseasonableness. * * * …   Universalium

  • unseasonably — adverb Not in accordance with the season …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»