-
1 einräumen
-
2 platzieren
-
3 tun
I v/tdas tut man nicht tego się nie robi, tak się nie postępuje;was ist zu tun? co trzeba zrobić?;was tun? co robić?;was kann ich für Sie tun? czym mogę służyć?;fam. was tust du so? co porabiasz?;fam. was tust du hier? co ty tu robisz?;tu(e) was du willst rób, co chcesz;etwas für jemanden tun zrobić dla k-o (A);das wird dir gut tun to ci dobrze zrobi;sie täte gut daran, hier zu bleiben dobrze by zrobiła, pozostając tu oder gdyby tu pozostała;2. ( arbeiten) robić;nichts zu tun haben nie mieć nic do roboty, nic nie robić;viel zu tun haben mieć dużo pracy oder roboty;hier gibt es viel zu tun tu jest dużo roboty oder do zrobienia;der Hund tut dir nichts pies nic ci nie zrobi;4. ( erfüllen) spełni(a)ć;damit ist es nicht getan na tym sprawa się nie kończy;5. ( vollbringen) dokon(yw)ać (G);ich weiß, was ich zu tun habe wiem, co mam zrobić, wiem, jak mam postąpić;es mit jemandem, etwas zu tun haben mieć do czynienia z (I);fam. sonst kriegst du es mit mir zu tun! bo będziesz miał ze mną do czynienia!;II v/i so tun, als ob … udawać, że …;fam. tu doch nicht so! nie udawaj Greka!; -
4 unterbringen
fam. jemanden bei einer Firma unterbringen ( Arbeit verschaffen) wystarać się pf k-u o pracę w (L), u (G) -
5 unterstellen
unterstellen1 vt ( unter etwas stellen) podstawi(a)ć (pod A); ( abstellen) stawiać < postawić>, umieszczać < umieścić>;vr sich unterstellen szukać schronienia pod (I)unter'stellen2 (-) ( unterordnen) podporządkow(yw)ać; Absicht przypisywać, imputować; ( annehmen) zakładać <- łożyć> -
6 zusammenlegen
I vt ( falten) składać < złożyć>; Abteilungen <po-, z>łączyć; Grundstücke scalać <- lić>; Kranke umieszczać < umieścić> razem;
См. также в других словарях:
umieścić — dk VIa, umieszczę, umieścićcisz, umieść, umieścićcił, umieszczony umieszczać ndk I, umieścićam, umieścićasz, umieścićają, umieścićaj, umieścićał, umieścićany 1. «położyć, postawić gdzieś, ulokować w jakimś miejscu» Umieścić coś na oknie, w szafce … Słownik języka polskiego
umieścić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} usiąść gdzieś, zająć jakieś miejsce; ulokować się, usadowić się gdzieś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Umieścić się za stołem, w samochodzie, na widowni. Umieścić się przy kimś. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wpisać — dk IX, wpiszę, wpiszesz, wpisz, wpisaćał, wpisaćany wpisywać ndk VIIIa, wpisaćsuję, wpisaćsujesz, wpisaćsuj, wpisaćywał, wpisaćywany 1. «napisać wewnątrz jakiegoś tekstu; umieścić tekst, notatkę itp. w zeszycie, w brulionie, w księdze» Wpisać… … Słownik języka polskiego
umieszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, umieszczaćam, umieszczaća, umieszczaćają, umieszczaćany {{/stl 8}}– umieścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, umieszczę, umieszczaćci, umieść, umieszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wciągnąć — dk Va, wciągnąćnę, wciągnąćniesz, wciągnąćnij, wciągnąćnął, wciągnąćnęła, wciągnąćnęli, wciągnąćnięty, wciągnąćnąwszy wciągać ndk I, wciągnąćam, wciągnąćasz, wciągnąćają, wciągnąćaj, wciągnąćał, wciągnąćany 1. «ciągnąc, wlokąc wprowadzić kogoś,… … Słownik języka polskiego
wstawić — dk VIa, wstawićwię, wstawićwisz, wstaw, wstawićwił, wstawićwiony wstawiać ndk I, wstawićam, wstawićasz, wstawićają, wstawićaj, wstawićał, wstawićany 1. «umieścić (coś) wewnątrz czegoś, w czymś; umieścić (coś) wewnątrz czegoś w pozycji stojącej,… … Słownik języka polskiego
zasadzić — dk VIa, zasadzićdzę, zasadzićdzisz, zasadzićsadź, zasadzićdził, zasadzićdzony zasadzać ndk I, zasadzićam, zasadzićasz, zasadzićają, zasadzićaj, zasadzićał, zasadzićany 1. «umieścić roślinę w ziemi, aby rosła» Zasadzić kwiaty. Zasadzić drzewka.… … Słownik języka polskiego
opatrzyć — dk VIb, opatrzyćrzę, opatrzyćrzysz, opatrz, opatrzyćrzył, opatrzyćrzony opatrywać ndk VIIIa, opatrzyćruję, opatrzyćrujesz, opatrzyćruj, opatrzyćywał, opatrzyćywany 1. «wykonać zabiegi potrzebne do tego, żeby zapewnić czemuś dobre funkcjonowanie;… … Słownik języka polskiego
osadzić — dk VIa, osadzićdzę, osadzićdzisz, osadź, osadzićdził, osadzićony osadzać ndk I, osadzićam, osadzićasz, osadzićają, osadzićaj, osadzićał, osadzićany 1. «osiedlić kogoś gdzieś; ulokować, umieścić» Kilkaset rodzin osadzono na nowych terenach. ∆… … Słownik języka polskiego
pewny — a. pewien (tylko w funkcji orzecznika) pewnyni, pewnyniejszy 1. «taki, który niewątpliwie nastąpi; niechybny, zapewniony» Iść na pewną śmierć. Zwycięstwo było prawie pewne. Pewna zguba. Pewne nieszczęście. 2. «o człowieku: godny zaufania, taki,… … Słownik języka polskiego
podłożyć — dk VIb, podłożyćżę, podłożyćżysz, podłożyćłóż, podłożyćżył, podłożyćżony podkładać ndk I, podłożyćam, podłożyćasz, podłożyćają, podłożyćaj, podłożyćał, podłożyćany 1. «włożyć coś pod coś, umieścić coś pod czymś; podsunąć, podstawić, podsadzić»… … Słownik języka polskiego
