Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

umeros+st

  • 81 obumbro

    ŏb-umbro, āvi, ātum, 1, v. a., to overshadow, to shade ( poet. and in post-Aug. prose; cf.: opaco, obscuro).
    I.
    Lit.:

    gramineus madidam caespes obumbrat humum,

    Ov. Am. 2, 16, 10:

    coma umeros obumbrat,

    id. M. 13, 845:

    templum,

    id. ib. 14, 837; Verg. G. 4, 20 Jahn (al. inumbret):

    sibi,

    to shade itself, Plin. 17, 21, 35, § 165:

    obumbratus amnis,

    Curt. 5, 4, 8; Vulg. Luc. 1, 35; 9, 34.—
    II.
    Transf.
    A.
    To darken, obscure:

    obumbrant aethera telis,

    Verg. A. 12, 578:

    nubes solem obumbrant,

    Plin. 2, 42, 42, § 111.—
    2.
    In gen., to cover over:

    germina obumbrata,

    Pall. 12, 1.—
    B.
    Trop.
    1.
    To overcloud, darken, obscure:

    nomina,

    Tac. H. 2, 32:

    candorem aequitatis,

    Mamert. Grat. Act. ad Julian. 5.—Prov.:

    sapientia vino obumbratur,

    Plin. 23, 1, 23, § 41; cf.:

    fidem amittunt propter id, quod sensus obumbrant,

    Quint. 8, prooem. § 23. —
    2.
    To cover, cloak, conceal, disguise, palliale; to screen, defend, protect:

    crimen,

    Ov. P. 3, 3, 75:

    simulationem lacrimis,

    Petr. 101:

    magnum reginae nomen (eum) obumbrat,

    Verg. A. 11, 223.

    Lewis & Short latin dictionary > obumbro

  • 82 oleum

    ŏlĕum, i, n., = elaion, oil, olive-oil.
    I.
    Lit., Cato, R. R. 64 sq.; Varr. R. R. 1, 55; Col. 12, 50; Plin. 15, 6, 6, § 21;

    Lex. Thor. lin. 95 Rudorff. p. 191: instillare oleum lumini,

    Cic. Sen. 11, 36:

    juventus Nudatos umeros oleo perfusa nitescit,

    Verg. A. 5, 135; Ov. Tr. 3, 12, 21:

    ungere caules oleo meliore,

    Hor. S. 2, 3, 125; Inscr. Orell. 748:

    BALNEVM CVM OLEO GRATVITO DEDIT,

    ib. 3738. —As a fig. of softness, gentleness:

    oleo tranquillior,

    quieter, gentler, stiller than oil, Plaut. Poen. 5, 4, 66.—Prov.:

    oleum et operam perdere (alluding to nocturnal labors),

    to lose one's time and trouble, to spend them in vain, Plaut. Poen. 1, 2, 119; Cic. Fam. 7, 1, 3:

    ne et opera et oleum philologiae nostrae perierit,

    id. Att. 2, 17, 1; cf.:

    ante lucem cum scriberem contra Epicureos, de eodem oleo et operā exaravi nescio quid ad te,

    id. ib. 13, 38, 1:

    petit hic (labor) plus temporis atque olei plus,

    Juv. 7, 99: oleum addere camino, to add oil to the fire, i. e. to aggravate an evil, Hor. S. 2, 3, 321 (cf. the Gr. pittêi kai elaiôi pur katasbennunai).—
    II.
    Trop.
    A.
    The palœstra (from the use of oil to anoint the bodies of wrestlers):

    ego eram decus olei,

    Cat. 63, 65.—
    B.
    Transf., literary contests or rhetorical exercises:

    genus verborum nitidum, sed palaestrae magis et olei, quam hujus civilis turbae ac fori,

    more proper for exercises in the school or for disputations, than for use in public, Cic. de Or. 1, 18, 81.—
    C.
    (In eccl. Lat.) The spirit, inspiration:

    unxit te Deus oleo exultationis,

    Vulg. Heb. 1, 9; id. Isa. 61, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > oleum

  • 83 ostendo

    ostendo, di, sum, and tum (ostensus, Varr. ap. Prisc. p. 892 P.; Luc. 2, 192: ostentus, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45; Pac. and Varr. ap. Prisc. l. l.; Tac. H. 1, 78:

    ostensurus,

    Suet. Ner. 13; App. ap. Prisc. p. 892 P.:

    ostenturus,

    Cato, Or. 52, 2; v. also the apoc. form: ostende ostendam, ut permultis aliis exemplis ejus generis manifestum est, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.; perh. used by Cato, v. Müll. ad loc., and cf. the letter E), v. a. [obs-tendo], to stretch out or spread before one; hence, to expose to view, to show, exhibit, display (syn.: monstro, exhibeo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    1.
    Ostendo manus, Plaut. Ep. 5, 2, 17:

    os suum populo Romano ostendere audet,

    Cic. Verr. 2, 1, 1, § 1:

    pectora,

    Sil. 2, 669:

    umeros,

    Verg. A. 5, 376:

    dentem,

    Suet. Vesp. 5:

    se,

    to show one's self, appear, Ter. Hec. 4, 4, 5:

    aciem,

    to display, Liv. 29, 7:

    equites sese ostendunt,

    show themselves, appear, Caes. B. C. 1, 63. —
    2.
    Transf.:

    vocem,

    to make heard, Phaedr. 1, 13, 9.—
    B.
    In partic., to lay open, expose ( poet.):

    Aquiloni glaebas,

    Verg. G. 2, 261:

    lucos Phoebo,

    Stat. Th. 6, 90:

    ager qui soli ostentus erit,

    Cato, R. R. 6, 2. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to show, disclose, exhibit, manifest: ille dies cum gloriā maximā sese nobis ostendat, Enn. ap. Prisc. p. 880 P. (Ann. v. 384 Vahl.):

    non ego illi extemplo ita meum ostendam sensum,

    Plaut. Most. 5, 1, 21:

    verum hoc facto sese ostendit,

    he has exposed himself, id. As. 5, 2, 12:

    sententiam,

    Ter. Heaut. 2, 1, 7:

    potestatem,

    id. Eun. 5, 8, 3:

    spem, metum,

    i. e. to promise, threaten, Cic. Verr. 2, 4, 34, § 75 et saep.—With two acc.:

    aliquem nocentem,

    Plin. Ep. 3, 9, 2; cf. Tit. ap. Gell. 2, 27, 5.—Mid., to show itself, appear:

    nisi cum major spes ostenderetur,

    Suet. Aug. 25.—
    B.
    In partic.
    1.
    To show, express, indicate by speech or signs; to give to understand, to declare, say, tell, make known, etc. (syn.: indico, declaro, significo).—With acc.:

    illud ostendit,

    Cic. Att. 1, 1, 4.—With obj. - or rel.-clause:

    ostendit se cum rege colloqui velle,

    Nep. Con. 3, 2:

    quid sui consilii sit, ostendit,

    Caes. B. G. 1, 21; cf. id. ib. 5, 2, 3.— Absol.:

    ut ostendimus supra,

    as we showed above, Nep. Ages. 1, 5:

    sed aliter, atque ostenderam, facio,

    Cic. Fam. 2, 3, 2:

    signum est per quod ostenditur idonea perficiendi facultas esse quaesita,

    Auct. Her. 2, 4, 6:

    primum ostendendum est,

    id. ib. 2, 16, 23.—
    2.
    To hold up conspicuously, flourish (ironically):

    sed quaedam mihi magnifica et praeclara ejus defensio ostenditur,

    Cic. Verr. 2, 5, 1, § 1.—Hence, osten-tus, a, um, P. a.
    A.
    Exposed (ante-class.):

    ager soli ostentus,

    Cato, R. R. 6, 2; so id. ib. 6, 4; Varr. R. R. 1, 24, 1; 1, 25.—
    B.
    Subst.: ostentum, i, n.
    1.
    Lit., a prodigy, wonder, that announces something about to happen, a portent (class.;

    syn.: monstrum, portentum): praedictiones vero et praesensiones rerum futurarum quid aliud declarant, nisi hominibus ea, quae futura sunt, ostendi, monstrari, portendi, praedici? ex quo illa ostenta, monstra, portenta, prodigia dicuntur,

    Cic. N. D. 2, 3, 7; cf. id. Div. 1, 42, 93; id. Verr. 2, 4, 49, § 108; Suet. Caes. 32.—
    2.
    Transf., a wondrous thing, prodigy: scis Appium ostenta facere, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 4:

    ostenti prorsus genus,

    Just. 10, 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > ostendo

  • 84 ostrum

    ostrum, i, n., = ostreon.
    I.
    Lit., the blood of the sea-snail, purple (cf.:

    murex, purpura): ostro Perfusae vestes,

    Verg. A. 5, 111; Vitr. 7, 13.—
    II.
    Transf.
    A.
    Stuff dyed with purple, a purple dress, purple covering, purple:

    textilibus si in picturis ostroque rubenti Jacteris,

    Lucr. 2, 35:

    stratoque super discumbitur ostro,

    on purple-covered couches, Verg. A. 1, 700:

    Sarrano dormire ostro,

    id. G. 2, 506:

    velare umeros ostro,

    id. A. 7, 814; 4, 134; Prop. 4 (5), 3, 51:

    cenae sine aulaeis et ostro,

    Hor. C. 3, 29, 15; id. Ep. 1, 10, 26.—
    B.
    The brilliancy of purple, purple, Auct. Aetnae, 332.

    Lewis & Short latin dictionary > ostrum

  • 85 paludamentum

    pălūdāmentum, i, n. [kindred with pallium, q. v.], a military cloak, soldier's cloak.
    I.
    In gen. (very rare; cf.:

    sagum, trabea): cognito super umeros fratris paludamento sponsi, quod ipsa confecerat,

    Liv. 1, 26; Sall. Fragm. ap. Non. 539, 3.—
    II.
    In partic., a general's cloak (freq.):

    paludamenta (sunt) insignia atque ornamenta militaria... quae propterea, quod conspiciuntur qui ea habent, ac fiunt palam, paludamenta dicta,

    Varr. L. L. 7, § 37 Müll.; cf.:

    omnia militaria ornamenta paludamenta dici (ait Veranius),

    Fest. p. 253 Müll.; Liv. 9, 5:

    paludamento circum laevum bracchium intorto,

    id. 25, 16 fin.:

    coccum imperatoriis dicatum paludamentis,

    Plin. 22, 2, 3, § 3;

    Vall. Max. 1, 6, 11: indutus aureo paludamento,

    Aur. Vict. Epit. 3. Agrippina, the mother of Nero, wore a paludamentum of cloth of gold at the naval combat exhibited by the emperor Claudius, Plin. 33, 3, 19, § 63 (acc. to Tac. A. 12, 56: ipse, Claudius, insigni paludamento neque procul Agrippina chlamyde auratā praesidere).—Ut illi, quibus erat moris paludamento mutare praetextam, i. e., to exchange civil administration for [p. 1295] military command, Plin. Pan. 56, 4; cf.: togam paludamento mutavit, i. e. peace for war, Sall. Fragm. ap. Isid. Orig. 19, 24.

    Lewis & Short latin dictionary > paludamentum

  • 86 recumbo

    rĕ-cumbo, cŭbui, 3, v. n. [cumbo, cubo], to lay one ' s self back, lie down again; to lie down.
    I.
    Of persons.
    A.
    In gen. (class.):

    eum primo perterritum somno surrexisse, dein, cum se collegisset... recubuisse, etc.,

    Cic. Div. 1, 27, 57:

    in cubiculo,

    id. Deiot. 15, 42:

    in exedrā lectulo posito,

    id. de Or. 3, 5, 17:

    in herbā,

    id. ib. 2, 71, 287:

    spondā sibi propiore recumbit,

    Ov. F. 2, 345:

    tauros medio recumbere sulco,

    to sink down, id. M. 7, 539; cf.:

    mulier sopita recumbit,

    sinks into sleep, Lucr. 6, 794.—
    B.
    In partic., to recline at table:

    in triclinio,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 61:

    rediit hora dicta, recubuit,

    Phaedr. 4, 23, 19; Hor. Ep. 1, 5, 1; id. C. 3, 3, 11; Plin. Ep. 4, 22, 4; 4, 30, 3; 9, 23, 4; Just. 43, 1, 4; Vulg. Johan. 21, 20.—
    II.
    Of inanim. things, to fall or sink down ( poet. and in post-Aug. prose):

    ne (pons) supinus eat cavāque in palude recumbat,

    Cat. 17, 4; cf. Verg. A. 9, 713:

    onus (domūs quassatae) in proclinatas partes,

    Ov. Tr. 2, 84:

    at nebulae magis ima petunt campoque recumbunt,

    sink, settle down, Verg. G. 1, 401; cf.:

    minax ponto Unda,

    Hor. C. 1, 12, 32:

    pelagus,

    Sen. Thyest. 589:

    (juba) dextro jactata recumbit in armo,

    falls, rolls down, Verg. G. 3, 86; cf.: in umeros cervix collapsa recumbit, sinks back, reclines, id. A. 9, 434:

    cervix umero,

    Ov. M. 10, 195:

    vitem in terram recumbere,

    Plin. 17, 23, 35, § 259:

    jugera Martialis longo Janiculi jugo recumbunt,

    descend, slope down, Mart. 4, 64, 3; cf.:

    duro monti recumbens Narnia,

    Sil. 8, 459.

    Lewis & Short latin dictionary > recumbo

  • 87 redimio

    rĕdĭmĭo, ĭi, ītum, 4 ( imperf. redimibat, Verg. A. 10, 538; Aus. Epigr. 94), v. a. [etym. dub.], to bind round, wreathe round, encircle, gird, crown, etc. (mostly poet.; syn.: cingo, circumdo).
    (α).
    In the verb finit.:

    caput atque umeros plexis redimire coronis,

    Lucr. 5, 1399:

    cui tempora vittā,

    Verg. A. 10, 538:

    mitrā capillos,

    Ov. H. 9, 63:

    crinem corymbis,

    Stat. S. 1, 5, 16:

    chelyn,

    id. ib. 4, 8, 38:

    frontem coronā,

    Mart. 8, 70, 5 al.:

    sertis redimiri jubebis et rosā?

    Cic. Tusc. 3, 18, 43:

    lauro tabellas,

    Ov. Am. 1, 11, 25; cf.:

    fastigium aedis tintinnabulis,

    Suet. Aug. 91: hortum floribus, Col. poët. 10, 286. — Poet.:

    nec sic innumeros arcu mutante colores Incipiens redimitur hiems,

    is girt round, environed, Claud. Rapt. Pros. 2, 99.—
    (β).
    In part. perf.:

    sertis redimiti,

    Cic. Cat. 2, 5, 10; cf.:

    redimitus coronis,

    id. Rep. 4, 5, 10:

    anguineo redimita capillo Frons,

    Cat. 64, 193:

    frons corymbis,

    Tib. 1, 7, 45:

    frons regium in morem,

    Flor. 3, 19, 10; Cic. Rep. 6, 20, 21; cf.:

    domus floridis corollis,

    Cat. 63, 66:

    navigia variarum coronarum genere,

    Suet. Vit. 10; Plin. 37, 6, 23, § 87; v. Sillig ad h. l.: loca silvis, girt round, surrounded, Cat. 63, 3; cf.:

    Naxos Aegaeo ponto,

    Sen. Oedip. 487.— Absol.:

    missile,

    the wreathed thyrsus, Stat. Achill. 1, 612:

    cervix,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 246.— In a poet. construction:

    redimitus tempora lauro, quercu, mitrā, etc.,

    Tib. 3, 4, 23; Verg. G. 1, 349; Ov. M. 14, 654; 9, 3; id. F. 3, 269; 669; 4, 661; cf.:

    caput harundine redimitus,

    Vell. 2, 83, 2 al.

    Lewis & Short latin dictionary > redimio

  • 88 relevo

    rĕ-lĕvo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To lift up, raise (very rare, and almost exclusively poet.; syn.: reficio, recreo, mitigo).
    A.
    Lit.:

    e terra corpus,

    Ov. M. 9, 318:

    umeros,

    id. F. 4, 169:

    in cubitum membra,

    id. P. 3, 3, 11. —
    B.
    Trop.: nec sic mea fata premuntur, Ut nequeam relevare caput, [p. 1556] Luc. 3, 268 Corte; so,

    caput,

    Plin. Ep. 1, 24, 4:

    si forte relevet manum suam a nobis,

    Vulg. 1 Reg. 6, 5: eos qui oppressi fuerant relevans, id. Job, 12, 21.—
    II.
    Transf., to make light, to lighten (class.).
    A.
    Lit.:

    epistulam graviorem pellectione,

    Cic. Att. 1, 13, 1: vimina curva favi (i. e. exonerare), Cv. R. Am. 186.— Poet.:

    sic unquam longā relevere catenā,

    Ov. Am. 1, 6, 25:

    minimo ut relevere labore Utque marem parias,

    i. e. may be delivered, id. M. 9, 675. —
    B.
    Trop., to relieve, free from any evil; or, to alleviate, mitigate, lessen, diminish, assuage, abate the evil itself; to ease, comfort, refresh, console:

    videbimur... curā et metu esse relevati, periculum autem residebit... Ut saepe homines aegri morbo gravi... si aquam gelidam biberint, primo relevari videntur... sic hic morbus, qui est in re publicā, relevatus istius poenā, vehementius vivis reliquis ingravescet,

    Cic. Cat. 1, 13, 31; cf.:

    animum molestiis,

    id. ib. 2, 4, 7 (with recreata):

    aegrum,

    Ov. P. 1, 3, 17:

    pectora sicca mero,

    id. F. 3, 304:

    membra sedili,

    id. M. 8, 639:

    mens a cura relevata est,

    id. Tr. 1, 11, 12; cf.:

    publicanos tertiā mercedum parte,

    Suet. Caes. 20:

    ut me relevares,

    might comfort, console me, Cic. Att. 3, 10, 3:

    nam et illic animum jam relevaris, quae dolore ac miseria Tabescit,

    Ter. Ad. 4, 3, 11:

    quia (pupilla) videtur in ceteris litis speciebus relevata fuisse,

    i. e. to have been restored, Dig. 4, 4, 29. —

    With things as objects: ut cibi satietas et fastidium aut subamara aliquā re relevatur aut dulci mitigatur,

    Cic. Inv. 1, 17, 25:

    ad relevandos castrenses sumptus,

    Suet. Dom. 12:

    communem casum misericordiā hominum,

    Cic. Q. Fr. 1, 4, 4; cf.:

    casus,

    Ov. Tr. 5, 3, 43:

    luctus,

    id. R. Am. 586:

    studium omnium laboremque,

    Plin. Pan. 19, 3:

    requie laborem,

    Ov. M. 15, 16:

    aestus,

    id. ib. 7, 815; id. A. A. 3, 697; cf.

    sitim,

    id. M. 6, 354:

    famem,

    id. ib. 11, 129.

    Lewis & Short latin dictionary > relevo

  • 89 subicio

    sūb-ĭcĭo (less correctly subjĭcĭo; post-Aug. sometimes sŭb-), jēci, jectum, 3, v. a. [sub-jacio].
    I.
    Lit., to throw, lay, place, or bring under or near (cf. subdo); in all senses construed with acc. and dat., or with acc. and sub and acc.; not with sub and abl. (v. Madvig. ad Cic. Fin. 2, 15, 48; cf. II. B. 2. infra).
    A.
    In gen.: si parum habet lactis mater, ut subiciat (agnum) sub alterius mammam. Varr. R. R. 2, 1, 20:

    manum ventri et sub femina (boum),

    Col. 6, 2, 6: nonnulli inter carros rotasque mataras ac tragulas subiciebant, discharged their javelins and darts below, i. e. between the wagons and the wheels, Caes. B. G. 1, 26:

    biremes, subjectis scutulis, subduxit,

    id. B. C. 3, 40:

    ligna et sarmenta circumdare ignemque circum subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; cf.:

    ignes tectis ac moenibus,

    id. Cat. 3, 1, 2:

    ignem,

    id. Rab. Post. 6, 13; Auct. B. Afr. 87, 1; 91, 3; Ov. M. 1, 229 al.:

    faces,

    Cic. Mil. 35, 98; Vell. 2, 48, 3; Val. Max. 5, 5, 4:

    bracchia pallae,

    Ov. M. 3, 167:

    eburnea collo Bracchia,

    id. Am. 3, 7, 7:

    scuto sinistram, Canitiem galeae,

    id. Tr. 4, 1, 74:

    laxiorem sinum sinistro bracchio,

    Quint. 11, 3, 146:

    umeros lecto,

    Val. Max. 4, 1, 12:

    pallium togae,

    id. 2, 2, 2:

    ova gallinis,

    Plin. 18, 26, 62, § 231; 10, 59, 79, § 161:

    cum tota se luna sub orbem solis subjecisset,

    Cic. Rep. 1, 16:

    ossa subjecta corpori,

    id. N. D. 2, 55, 139 et saep:

    sub aspectum omnium rem subicit,

    Auct. Her. 4, 47, 60:

    res sub oculos,

    Quint. 8, 6, 19:

    aliquid oculis,

    Cic. Or. 40, 139; Liv. 3, 69; Quint. 2, 18, 2:

    oves sub umbriferas rupes,

    to place near, close to, Varr. R. R. 2, 2, 11:

    castris legiones,

    Caes. B. C. 3, 56:

    aciem suam castris Scipionis,

    id. ib. 3, 37:

    se iniquis locis,

    id. ib. 3, 85:

    terram ferro,

    to throw up with the share, to plough up, Cic. Leg. 2, 18, 45 Moser N. cr.: corpora saltu Subiciunt in equos, throw up, i. e. mount, Verg. A. 12, 288:

    pavidum regem in equum,

    to set, Liv. 31, 37:

    me e postremo in tertium locum esse subjectum,

    have been brought, Cic. Toga Cand. Fragm. p. 522 Orell.: copias integras vulneratis defessisque subiciebat, i. e. put in the place of, substituted, Auct. B. Alex. 26, 2.—Hence ( poet.): se subicere, to mount, grow:

    quantum vere novo viridis se subicit alnus,

    shoots up, Verg. E. 10, 74:

    laurus Parva sub ingenti matris se subicit umbrā,

    id. G. 2, 19 Forbig. ad loc.—
    B.
    In partic.
    1.
    To hand to, supply:

    cum ei libellum malus poëta de populo subjecisset,

    Cic. Arch. 10, 25:

    ipse manu subicit gladios ac tela ministrat,

    Luc. 7, 574.—
    2.
    To substitute false for true; to forge, counterfeit (syn.:

    suppono, substituo): testamenta,

    Cic. Phil. 14, 3, 7:

    testamentum mariti,

    Quint. 9, 2, 73:

    locupleti falsum testamentum,

    Val. Max. 9, 4, 1:

    partum,

    Dig. 25, 4, 1 fin.:

    falsum aliquid,

    Quint. 12, 3, 3:

    aes pro auro in pignore dando,

    Dig. 13, 7, 36:

    fratrem suum,

    Just. 1, 9.—
    3.
    To suborn:

    subicitur L. Metellus ab inimicis Caesaris, qui hanc rem distrahat,

    Caes. B. C. 1, 33:

    testes frequenter subici ab adversario solent,

    Quint. 5, 7, 12:

    suspitione subjecti petitoris non carebit,

    id. 4, 2, 96.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.
    1.
    To submit, subject:

    ea quae sub sensus subjecta sunt,

    Cic. Ac. 2, 23, 74:

    res, quae subjectae sunt sensibus,

    id. Fin. 5, 12, 36; id. Ac. 1, 8, 31:

    cogitationi aliquid subicere,

    submit, id. Clu. 2, 6; Quint. 5, 12, 13;

    ait (Epicurus), eos neque intellegere neque videre, sub hanc vocem honestatis quae sit subicienda sententia,

    i. e. what meaning is to be attributed to it, Cic. Fin. 2, 15, 48 B. and K.; Madvig. ad loc.; cf.:

    huic verbo (voluptas) omnes qui Latine sciunt duas res subiciunt, laetitiam in animo, commotionem suavem jucunditatis in corpore,

    id. ib. 2, 4, 13:

    dico eum non intellegere interdum, quid sonet haec vox voluptatis, id est, quae res huic voci subiciatur,

    id. ib. 2, 2, 6; cf.: quaeritur, quae res ei (nomini) subicienda sit, Quint. 7, 3, 4.—
    2.
    To substitute:

    mutata, in quibus pro verbo proprio subicitur aliud, quod idem significet,

    Cic. Or. 27, 92; so Quint. 3, 6, 28:

    aliud pro eo, quod neges,

    id. 6, 3, 74 et saep.—
    B.
    In partic.
    1.
    Pregn., to place under, to make subject, to subject:

    subiciunt se homines imperio alterius et potestati,

    i. e. submit, Cic. Off. 2, 6, 22; cf. Caes. B. G. 7, 1:

    exteras gentes servitio,

    Liv. 26, 49:

    Albius et Atrius quibus vos subjecistis,

    id. 28, 28, 9:

    ut alter alterius imperio subiceretur,

    id. 28, 21, 9:

    gentem suam dicioni nostrae,

    Tac. A. 13, 55; Curt. 8, 1, 37; cf.:

    Gallia securibus subjecta,

    Caes. B. G. 7, 77:

    omnia praeter eam (virtutem) subjecta, sunt sub fortunae dominationem,

    Auct. Her. 4, 17, 24:

    nos sub eorum potestatem,

    id. 2, 31, 50:

    matribus familias sub hostilem libidinem subjectis,

    id. 4, 8, 12:

    sub aspectus omnium rem subjecit,

    id. 4, 47, 60; cf.:

    deos penatis subjectos esse libidini tribuniciae,

    Cic. Dom. 40, 106:

    populum senatui,

    Val. Max. 8, 9, 1:

    si virtus subjecta sub varios incertosque casus famula fortunae est,

    Cic. Tusc. 5, 1, 2:

    id quod sub eam vim subjectum est,

    id. Top. 15, 58:

    cujus victus vestitusque necessarius sub praeconem subjectus est,

    id. Quint. 15, 49 B. and K.:

    bona civium voci praeconis,

    id. Off. 2, 23. 83;

    for which, simply reliquias spectaculorum,

    to expose for sale, Suet. Calig. 38; so,

    delatores,

    id. Tit. 8:

    hiemi navigationem,

    to subject, expose, Caes. B. G. 4, 36:

    domum periculo,

    Quint. 7, 1, 53:

    scelus fraudemque nocentis odio civium,

    Cic. de Or. 1, 46, 202:

    fortunas innocentium fictis auditionibus,

    id. Planc. 23, 56:

    aliquid calumniae,

    Liv. 38, 48.—
    2.
    To subject or subordinate a particular to a general, to range or treat it under, append it to, etc.; in the pass., to be ranged under or comprised in any thing:

    quattuor partes, quae subiciuntur sub vocabulum recti,

    Auct. Her. 3, 4, 7 B. and K.:

    unum quodque genus exemplorum sub singulos artis locos subicere,

    id. 4, 2, 3; cf. with dat.:

    formarum certus est numerus, quae cuique generi subiciantur,

    Cic. Top. 8, 33:

    qui vocabulum sive appellationem nomini subjecerunt tamquam speciem ejus,

    Quint. 1, 4, 20; cf.:

    sub metum subjecta sunt pigritia, pudor, terror, etc.,

    Cic. Tusc. 4, 7, 16; 4, 8, 19; Quint. 3, 5, 1:

    fas, justum, etc.... subici possunt honestati,

    id. 3, 8, 26:

    dicere apte plerique ornatui subiciunt,

    id. 1, 5, 1 et saep.—
    3.
    To place under in succession or order, in speaking or writing, i. e. to place after, let follow, affix, annex, append, subjoin (cf.:

    addo, adicio): post orationis figuras tertium quendam subjecit locum,

    Quint. 9, 1, 36:

    longis (litteris) breves subicere,

    id. 9, 4, 34:

    B litterae absonam et ipsam S subiciendo,

    id. 12, 10, 32:

    narrationem prooemio,

    id. 4, 2, 24; cf. id. 5, 13, 59:

    cur sic opinetur, rationem subicit,

    adds, subjoins, Cic. Div. 2, 50, 104:

    quod subicit, Pompeianos esse a Sullā impulsos, etc.,

    id. Sull. 21, 60:

    a quibusdam senatoribus subjectum est,

    Liv. 29, 15, 1:

    subicit Scrofa: De formā culturae hoc dico, etc.,

    Varr. R. R. 1, 7, 2:

    non exspectare responsum et statim subicere, etc.,

    Quint. 9, 2, 15:

    edicto subjecisti, quid in utrumque vestrum esset impensum,

    Plin. Pan. 20, 5 et saep.:

    vix pauca furenti Subicio,

    i. e. answer, reply, Verg. A. 3, 314.—
    4.
    To comprehend under, collect or embrace in:

    per quam res disperse et diffuse dictae unum sub aspectum subiciuntur,

    Cic. Inv. 1, 52, 98.—
    5.
    To bring forward, propose, adduce; to bring to mind, prompt, suggest, etc.:

    si meministi id, quod olim dictum est, subice,

    Ter. Phorm. 2, 3, 40 Ruhnk.; cf.:

    cupio mihi ab illo subici, si quid forte praetereo,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 25:

    subiciens, quid dicerem,

    id. Fl. 22, 53:

    quae dolor querentibus subicit,

    Liv. 3, 48; 45, 18:

    nec tibi subiciet carmina serus amor,

    Prop. 1, 7, 20:

    spes est Peliā subjecta creatis,

    Ov. M. 7, 304.—Hence, sub-jectus, a, um, P. a.
    A.
    Of places, lying under or near, bordering upon, neighboring, adjacent:

    alter (cingulus terrae) subjectus aquiloni,

    Cic. Rep. 6, 20:

    Heraclea, quae est subjecta Candaviae,

    Caes. B. C. 3, 79:

    Ossa,

    Ov. M. 1, 155:

    rivus castris Scipionis subjectus,

    Caes. B. C. 3, 37:

    subjectus viae campus,

    Liv. 2, 38: Armenia subjecta suo regno (opp. Cappadocia longius remota), Auct. B. Alex. 35, 2; 28, 3: genae deinde ab inferiore parte tutantur subjectae, Cic. N. D. 2, 57, 143.—
    B.
    (Acc. to II. B. 1.) Subjected, subject:

    si quidem Ea (natura deorum) subjecta est ei necessitati,

    Cic. N. D. 2, 30, 77:

    servitio,

    Liv. 26, 49, 8:

    subjectior in diem et horam Invidiae,

    exposed, Hor. S. 2, 6, 47:

    ancipiti fortunae,

    Val. Max. 7, 2, ext. 2:

    species, quae sunt generi subjectae,

    subordinate, Quint. 5, 10, 57:

    tum neque subjectus solito nec blandior esto,

    submissive, Ov. A. A. 2, 411; cf.:

    parcere subjectis et debellare superbos,

    Verg. A. 6, 853.— Subst.: sub-jectus, i, m., an inferior, subject:

    (vilicus), qui, quid aut qualiter faciendum sit, ab subjecto discit,

    Col. 1, 2, 4; 11, 1, 25:

    Mithridates ab omnibus subjectis singula exquirens, etc.,

    Plin. 25, 2, 3, § 7.—
    C.
    In the later philos. and gram. lang.: subjec-tum, i, n. (sc. verbum), that which is spoken of, the foundation or subject of a proposition:

    omne quicquid dicimus aut subjectum est aut de subjecto aut in subjecto est. Subjectum est prima substantia, quod ipsum nulli accidit alii inseparabiliter, etc.,

    Mart. Cap. 4, § 361; App. Dogm. Plat. 3, p. 34, 4 et saep.—
    * Adv.: subjectē (cf. B. supra), humbly, submissively:

    haec quam potest demississime et subjectissime exponit,

    Caes. B. C. 1, 84 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > subicio

  • 90 turpo

    turpo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to make ugly or unsightly, to soil, defile, pollute, disfigure, deform (mostly poet.; cf. deformo).
    I.
    Lit.: Jovis aram sanguine turpari, to be defiled or polluted, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 35, 85; 3, 19, 45 (Trag. v. 125 Vahl.):

    sanguine capillos,

    Verg. A. 10, 832:

    canitiem pulvere,

    id. ib. 12, 611:

    frontem (cicatrix),

    Hor. S. 1, 5, 61; cf.:

    candidos umeros (rixae),

    id. C. 1, 13, 10:

    ora (pallor),

    Sil. 7, 631:

    te quia rugae Turpant et capitis nives,

    Hor. C. 4, 13, 12:

    ipsos (scabies),

    Tac. H. 5, 4:

    Herculea turpatus gymnade vultus,

    Stat. Th 4, 106.—
    II.
    Trop., to dishonor, disgrace:

    ornamenta, Cic. Fragm. ap. Hier Ep. 66, 7: avos,

    Stat. Th. 8, 433:

    afflictos Argos,

    id. ib. 10, 437.

    Lewis & Short latin dictionary > turpo

  • 91 velo

    vēlo, āvi, ātum, 1, v. a. [velum], to cover, cover up, wrap up, wrap, envelop, veil, etc. (class.; syn.: contego, induo).
    I.
    Lit.:

    capite velato,

    Cic. N. D. 2, 3, 10; Quint. 2, 13, 13; 6, 1, 48:

    caput velatum filo,

    Liv. 1, 32, 6; cf.:

    capita ante aras Phrygio amictu,

    Verg. A. 3, 545:

    varices,

    Quint. 11, 3, 143:

    partes tegendas,

    Ov. M. 13, 479:

    velanda corporis,

    Plin. Ep. 6, 24, 3: antennas, covered with or supporting the sails, Verg. A. 3, 549.—Of clothing:

    velatus togā,

    enveloped, clothed, Liv. 3, 26, 10:

    purpurea veste,

    Ov. M. 2, 23:

    tunicā,

    id. F. 3, 645:

    stolā,

    Hor. S. 1, 2, 71; Tib. 1, 5, 25 (3, 4, 55):

    amiculis,

    Curt. 3, 3, 10:

    umeros chlamyde,

    Spart. Sev. 19.—Of other objects:

    maternā tempora myrto,

    Verg. A. 5, 72:

    tempora purpureis tiaris,

    to wrap round, bind round, Ov. M. 11, 181:

    tempora vittis,

    id. P. 3, 2, 75:

    coronā,

    id. ib. 4, 14, 55; cf.

    in a Greek construction: Amphicus albenti velatus tempora vittā,

    id. M. 5, 110:

    cornua lauro,

    id. ib. 15, 592:

    frondibus hastam,

    id. ib. 3, 667:

    serta molas,

    id. F. 6, 312:

    Palatia sertis,

    id. Tr. 4, 2, 3:

    delubra deūm fronde,

    Verg. A. 2, 249: velatis manibus orant, ignoscamus peccatum suum, i. e. holding the velamenta (v. h. v. I. C.), Plaut. Am. 1, 1, 101; cf.:

    velati ramis oleae,

    Verg. A. 11, 101. —
    B.
    Milit. t. t.; P. a. as subst.: vēlāti, ōrum, m., soldiers who wore only a cloak; only in the phrase accensi velati, a kind of supernumerary troops who followed the army to fill the places of any who might fall, Cic. Rep. 2, 22, 40; and in late Lat. inscrr. freq. sing.:

    ACCENSVS VELATVS, one such soldier,

    Inscr. Orell. 111; 1368; 2153; 2182; v. accenseo, P. a. B.—
    II.
    Trop., to hide, conceal (post-Aug.; several times in Tac.;

    otherwise rare): odium fallacibus blanditiis,

    Tac. A. 14, 56:

    externa falsis armis,

    id. H. 4, 32; cf. id. A. 12, 61:

    primas adulescentis cupidines,

    id. ib. 13, 13:

    culpam invidiā,

    id. ib. 6, 29: scelere velandum est scelus, Sen. Hippol. 721:

    nihil (with omittere),

    Plin. Pan. 56, 1.—Hence, * vēlātō, adv., through a veil, darkly, obscurely:

    deum discere,

    Tert. adv. Marc. 4, 29.

    Lewis & Short latin dictionary > velo

См. также в других словарях:

  • umeros — UMERÓS, OÁSĂ, umeroşi, oase, adj. (Rar) Care are umerii mari; lat în umeri. – Din umăr + suf. os. Trimis de gall, 22.10.2008. Sursa: DLRM …   Dicționar Român

  • Amerikanische Ureinwohner — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • First People — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Indianer — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Indigene Völker Amerikas — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Indigenen Amerikaner — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Native American — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Native Americans — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Rothaut — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Ureinwohner Amerikas — Sitting Bull, Häuptling und Medizinmann der Hunkpapa Lakota Sioux. Foto von David Frances Barry, 1885 …   Deutsch Wikipedia

  • Medios de produccion de lentes — Saltar a navegación, búsqueda DESCRIPCION Campo de la invencion Esta invencion se refiere generalmente a procesos para fundir lentes opticas y, mas particularmente a procesos para fundir lentes opticas de plastico. Descripcion de la tecnica… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»