-
1 umówić
-
2 umówić się
umówić się [umuviʨ̑ ɕɛ] -
3 umówić się
-
4 verabreden
verabreden * [fɛɐ'?apre:dən]I. vrsich \verabreden umawiać [ perf umówić] się[mit jdm] verabredet sein być [z kimś] umówionymsich mit jdm [für den nächsten Tag/vor dem Rathaus/im Restaurant] \verabreden umawiać [ perf umówić] się z kimś [na następny dzień/przed ratuszem/w restauracji]II. vt[mit jdm] einen Ort/Termin \verabreden uzgadniać [ perf uzgodnić] [z kimś] miejsce/terminwie verabredet jak uzgodniono -
5 randka
-
6 umawiać
umawiać (-am) < umówić> (-ię): sekretarka umówiła nas na spotkanie die Sekretärin hat einen Termin für uns vereinbart;umawiać się (spotykać się) sich verabreden (z I mit D); (ustalać) vereinbaren, eine Vereinbarung treffen;umawiać się ( co do G) sich verständigen, sich einigen (über A);umawiać się na piątą um fünf verabredet sein, sich für fünf verabreden;umawiać się na kawę sich zum Kaffee verabreden -
7 umawiać
I. vt\umawiać kogoś z kimś jdn mit jdm verabreden, für jdn ein Treffen mit jdm ausmachenII. vr\umawiać się z kimś [na spotkanie] sich +akk mit jdm [zu einem Treffen] verabreden -
8 absprechen
ab|sprechenI. vtwir haben abgesprochen, dass... uzgodniliśmy, że...sich \absprechen umawiać [ perf umówić] się -
9 anmelden
an|meldenI. vtich bin angemeldet jestem umówionyII. vr1) ( ankündigen)sich \anmelden zapowiadać [ perf zapowiedzieć] się2) ( sich eintragen lassen)sich [zu einem Kurs] \anmelden zapisać się [na kurs]3) ( einen Termin vereinbaren)sich \anmelden umawiać [ perf umówić] się4) ( sich polizeilich melden)sich in Leipzig \anmelden meldować [ perf za-] się w Lipsku -
10 Termin
См. также в других словарях:
umówić — dk VIa, umówićwię, umówićwisz, umów, umówićwił, umówićwiwszy umawiać ndk I, umówićam, umówićasz, umówićają, umówićaj, umówićał, umówićany «ustalić, postanowić, zorganizować coś w porozumieniu z kimś» Umówić kogoś z kimś. Umówię was na spotkanie.… … Słownik języka polskiego
umówić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}umawiać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
umawiać się – umówić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wspólnie, po porozumieniu się z kimś podejmować jakąś decyzję; ustalać, uzgadniać, postanawiać coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Długo umawiali się co do formy zapłaty. Umówili się, że… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
umawiać — → umówić … Słownik języka polskiego
poumawiać — dk I, poumawiaćam, poumawiaćasz, poumawiaćają, poumawiaćaj, poumawiaćał, poumawiaćany «umówić ze sobą wiele osób» poumawiać się «umówić się z wieloma osobami» Poumawiali się już na wyjazd … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
co — D. czego, C. czemu, NMs. czym, blm 1. «zaimek zastępujący rzeczownik, najczęściej nieosobowy, używany w pytaniach, w zdaniach pytających lub ich równoważnikach, a także występujący często jako wyraz uzupełniający, wiążący lub przyłączający zdania … Słownik języka polskiego
donna — ż IV, CMs. donnannie; lm D. donn żart. «panna, dziewczyna, bogdanka» Umówić się ze swoją donną na spacer. ‹wł.› … Słownik języka polskiego
dwudziesty — odm. jak przym. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 20» Dwudziesta rocznica. W dwudziestym roku życia. dwudziesta blm w użyciu rzecz. «godzina dwudziesta, ósma wieczorem» Odjazd pociągu o dwudziestej. Spotkać się o dwudziestej piętnaście … Słownik języka polskiego
lekcja — ż I, DCMs. lekcjacji; lm D. lekcjacji (lekcjacyj) 1. «jednostka zajęć szkolnych lub nauczania prywatnego trwająca zwykle 45 minut» Lekcja historii, matematyki, muzyki. Brać, dawać lekcje. Prowadzić lekcję. Udzielać lekcji. Zostać, umówić się po… … Słownik języka polskiego
namówić — dk VIa, namówićwię, namówićwisz, namówićmów, namówićwił, namówićwiony namawiać ndk I, namówićam, namówićasz, namówićają, namówićaj, namówićał, namówićany 1. «nakłonić, zachęcić kogoś do czegoś; przekonać, skłonić» Namawiać kogoś do jedzenia, do… … Słownik języka polskiego