-
1 uchwalić
-
2 uchwalać
vt→ uchwalić -
3 ustawa
fGesetz n -
4 aklamacja
-
5 uchwalać
-
6 aklamacja
aklamacja [aklamaʦ̑ja] fAkklamation fuchwalić coś przez aklamację etw per Akklamation verabschieden -
7 rezolucja
-
8 uchwalać
-
9 annehmen
an|nehmenI. vt2) ( meinen) uważać\annehmen, dass... twierdzić [ perf s-], że...du nimmst doch nicht etwa an, dass... nie uważasz chyba, że...4) ( sich zulegen) Angewohnheit, Staatsangehörigkeit przyjmować [ perf przyjąć]; ( registrieren) Anmeldung, Patienten przyjmować [ perf przyjąć]II. vr -
10 beschließen
-
11 Etat
-
12 Gesetz
Gesetz [gə'zɛʦ̑] <-es, -e> ntein \Gesetz erlassen [o verabschieden] uchwalić ustawę; ( Rechtsordnung)das \Gesetz einhalten przestrzegać prawadas \Gesetz brechen złamać [ perf z-] prawo2) ( Regel)ungeschriebenes \Gesetz niepisana reguła fdas \Gesetz des Dschungels prawo dżungli ( przen) -
13 Resolution
Resolution [rezolu'ʦ̑i̯o:n] <-, -en> frezolucja feine \Resolution verabschieden uchwalić rezolucję -
14 verabschieden
verabschieden *sich [von jdm] \verabschieden żegnać [ perf po-] się [z kimś]ich muss mich [von ihm] \verabschieden muszę się [z nim] pożegnaćII. vt
См. также в других словарях:
uchwalić — dk VIa, uchwalićlę, uchwalićlisz, uchwal, uchwalićlił, uchwalićlony uchwalać ndk I, uchwalićam, uchwalićasz, uchwalićają, uchwalićaj, uchwalićał, uchwalićany «postanowić coś, podjąć decyzję w wyniku narady (kompetentnego zgromadzenia)» Uchwalić… … Słownik języka polskiego
aklamacja — ż I, DCMs. aklamacjacji, blm tylko we fraz. Przyjąć, uchwalić coś, wybrać kogoś przez aklamację «przyjąć, uchwalić, wybrać bez głosowania, jednomyślnie» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
uchwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uchwalaćam, uchwalaća, uchwalaćają, uchwalaćany {{/stl 8}}– uchwalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uchwalaćlę, uchwalaćli, uchwalaćlony {{/stl 8}}{{stl 7}} podejmować decyzję o charakterze ustawodawczym;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
amnestia — ż I, DCMs. amnestiatii; lm D. amnestiatii (amnestiatyj) «ustawowy, powszechny akt łaski polegający na całkowitym lub częściowym darowaniu prawomocnie orzeczonych kar za pewne przestępstwa popełnione przed określoną datą» Częściowa, powszechna… … Słownik języka polskiego
bojkot — m IV, D. u, Ms. bojkotocie, blm «częściowe lub zupełne zerwanie stosunków (np. politycznych, handlowych, towarzyskich) z określoną organizacją, państwem czy osobą w celu wywarcia nacisku lub wyrażenia protestu» Rozpocząć, uchwalić bojkot… … Słownik języka polskiego
budżet — [wym. bud żet] m IV, D. u, Ms. budżetecie; lm M. y «zestawienie, plan przewidzianych na przyszły okres dochodów i wydatków; ogół dochodów i wydatków; możliwości wydatkowania» Budżet miesięczny. Podreperować budżet domowy. Przekroczyć, uchwalić… … Słownik języka polskiego
deklaracja — ż I, DCMs. deklaracjacji; lm D. deklaracjacji (deklaracjacyj) 1. «publiczne wypowiedzenie się, ogłoszenie czego, oświadczenie na piśmie w jakiejś sprawie, sformułowanie swoich poglądów; manifest» Deklaracja programowa. Ogłosić, uchwalić… … Słownik języka polskiego
konstytucja — ż I, DCMs. konstytucjacji; lm D. konstytucjacji (konstytucjacyj) 1. «ustawa zasadnicza określająca ogólne zasady ustroju politycznego i społeczno gospodarczego państwa, strukturę i kompetencje naczelnych organów władzy, podstawowe prawa i… … Słownik języka polskiego
ordynacja — ż I, DCMs. ordynacjacji; lm D. ordynacjacji (ordynacjacyj) 1. «zbiór przepisów, zarządzeń prawnych dotyczących jakiejś dziedziny; ustawa, regulamin» Ordynacja podatkowa, celna. Uchwalić ordynację. ∆ Ordynacja wyborcza «ustawa normująca… … Słownik języka polskiego
podjąć — dk Xc, podejmę, podejmiesz, podejmij, podjął, podjęła, podjęli, podjęty, podjąwszy podejmować ndk IV, podjąćmuję, podjąćmujesz, podjąćmuj, podjąćował, podjąćowany 1. «podnieść z ziemi, unieść w górę, ująć, chwycić, dźwignąć» Podjąć słuchawkę… … Słownik języka polskiego
pouchwalać — dk I, pouchwalaćla, pouchwalaćają, pouchwalaćał, pouchwalaćany «uchwalić kolejno (wiele ustaw, podatków, praw)» … Słownik języka polskiego