Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to+grow+in

  • 121 maturato

    mātūro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [id.].
    I.
    Act., to make ripe, ripen, to bring to ma turity (class.).
    A.
    Lit., of fruits:

    uvas,

    Tib. 1, 4, 19:

    pomum,

    Plin. 16, 25, 41, § 102. — Pass.: maturari, to grow ripe, ripen, to come to maturity:

    frumenta maturantur,

    Plin. 18, 7, 10, § 60:

    omnia maturata,

    ripened, Cic. N. D. 1, 2, 4:

    uva maturata dulcescit,

    ripe, id. de Sen. 13, 53.—
    2.
    Transf., to make ripe, to ripen, mature, soften, bring to maturity:

    vitis alba suppurationes veteres maturat,

    Plin. 23, 1, 16, § 24:

    lupini strumas maturant,

    id. 22, 25, 74, § 156:

    partus conceptos,

    id. 30, 14, 43, § 123:

    olivas muria,

    to make ripe, soft, eatable, Pall. 12, 22, 2.— Pass., to become ripe or soft, to come to maturity:

    ova in sicco maturari,

    Plin. 9, 57, 83, § 177:

    alumen aestivis solibus maturatur,

    id. 35, 15, 52, § 184:

    concoctione maturata,

    id. 11, 37, 79, § 200.—
    B.
    Trop., to hasten, accelerate, quicken, despatch, expedite (class.).
    (α).
    With acc.:

    domum ad coepta maturanda redire jubet,

    Liv. 24, 13:

    iter,

    Caes. B. C. 1, 63:

    mortem alicui,

    Cic. Clu. 61, 171:

    necem alicui,

    Hor. C. 3, 7, 16; cf.:

    mortem ea res maturat,

    Cels. 7, 7, 7:

    insidias consuli,

    Sall. C. 32:

    fugam,

    Verg. A. 1, 137:

    negotia,

    Suet. Caes. 80:

    sibi exitium,

    id. Dom. 15:

    maturatur recordatio,

    Quint. 11, 2, 43:

    spem praedae suae morte maturare,

    Val. Max. 8, 2, 2.—
    (β).
    With inf., to make haste or hasten to do a thing:

    jube maturare illam exire huc,

    Plaut. Most. 4, 2, 101:

    flumen Axonam exercitum transducere maturavit,

    Caes. B. G. 2, 5:

    ab urbe proficisci,

    id. ib. 1, 7:

    venire,

    Cic. Att. 4, 1, 7:

    iter pergere,

    Sall. J. 79, 5.—
    2.
    To hurry too much, precipitate:

    ni Catilina maturasset signum dare,

    had not Catiline given the signal too soon, Sall. C. 18, 8:

    jussis ceteris quantum possent maturare sequi,

    Liv. 32, 16, 5.—
    3.
    Poet.:

    multa quae mox caelo properanda sereno, maturare datur,

    i. e. to do in good time, betimes, Verg. G. 1, 261.—
    II.
    Neutr.
    A.
    Lit., to grow ripe, ripen (post-class.):

    ficus, quae sero maturant,

    Pall. Mart. 10, 27:

    tardius,

    id. Nov. 7, 22.—
    B.
    Transf., to make haste, hasten (rare but class.):

    successor tuus non potest ita maturare, ut, etc.,

    Cic. Fam. 2, 17, 1:

    legati in Africam maturantes veniunt,

    Sall. J. 22, 1:

    et maturavit Romanus, ne, etc.,

    Liv. 2, 22:

    maturandum ne, etc.,

    id. 24, 12:

    facto maturatoque opus esse,

    id. 1, 58; cf. id. 8, 13 fin.:

    quam maturato opus erat,

    id. 24, 23.—Hence, adv.: mātūrātē, betimes, quickly (very rare):

    properare,

    Plaut. Ps. 4, 7, 58; also: mātūrātō, hastily (late Lat.), Schol. Verg. ap. Clan. Auct. Mai. vol. 7, p. 291.

    Lewis & Short latin dictionary > maturato

  • 122 maturo

    mātūro, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [id.].
    I.
    Act., to make ripe, ripen, to bring to ma turity (class.).
    A.
    Lit., of fruits:

    uvas,

    Tib. 1, 4, 19:

    pomum,

    Plin. 16, 25, 41, § 102. — Pass.: maturari, to grow ripe, ripen, to come to maturity:

    frumenta maturantur,

    Plin. 18, 7, 10, § 60:

    omnia maturata,

    ripened, Cic. N. D. 1, 2, 4:

    uva maturata dulcescit,

    ripe, id. de Sen. 13, 53.—
    2.
    Transf., to make ripe, to ripen, mature, soften, bring to maturity:

    vitis alba suppurationes veteres maturat,

    Plin. 23, 1, 16, § 24:

    lupini strumas maturant,

    id. 22, 25, 74, § 156:

    partus conceptos,

    id. 30, 14, 43, § 123:

    olivas muria,

    to make ripe, soft, eatable, Pall. 12, 22, 2.— Pass., to become ripe or soft, to come to maturity:

    ova in sicco maturari,

    Plin. 9, 57, 83, § 177:

    alumen aestivis solibus maturatur,

    id. 35, 15, 52, § 184:

    concoctione maturata,

    id. 11, 37, 79, § 200.—
    B.
    Trop., to hasten, accelerate, quicken, despatch, expedite (class.).
    (α).
    With acc.:

    domum ad coepta maturanda redire jubet,

    Liv. 24, 13:

    iter,

    Caes. B. C. 1, 63:

    mortem alicui,

    Cic. Clu. 61, 171:

    necem alicui,

    Hor. C. 3, 7, 16; cf.:

    mortem ea res maturat,

    Cels. 7, 7, 7:

    insidias consuli,

    Sall. C. 32:

    fugam,

    Verg. A. 1, 137:

    negotia,

    Suet. Caes. 80:

    sibi exitium,

    id. Dom. 15:

    maturatur recordatio,

    Quint. 11, 2, 43:

    spem praedae suae morte maturare,

    Val. Max. 8, 2, 2.—
    (β).
    With inf., to make haste or hasten to do a thing:

    jube maturare illam exire huc,

    Plaut. Most. 4, 2, 101:

    flumen Axonam exercitum transducere maturavit,

    Caes. B. G. 2, 5:

    ab urbe proficisci,

    id. ib. 1, 7:

    venire,

    Cic. Att. 4, 1, 7:

    iter pergere,

    Sall. J. 79, 5.—
    2.
    To hurry too much, precipitate:

    ni Catilina maturasset signum dare,

    had not Catiline given the signal too soon, Sall. C. 18, 8:

    jussis ceteris quantum possent maturare sequi,

    Liv. 32, 16, 5.—
    3.
    Poet.:

    multa quae mox caelo properanda sereno, maturare datur,

    i. e. to do in good time, betimes, Verg. G. 1, 261.—
    II.
    Neutr.
    A.
    Lit., to grow ripe, ripen (post-class.):

    ficus, quae sero maturant,

    Pall. Mart. 10, 27:

    tardius,

    id. Nov. 7, 22.—
    B.
    Transf., to make haste, hasten (rare but class.):

    successor tuus non potest ita maturare, ut, etc.,

    Cic. Fam. 2, 17, 1:

    legati in Africam maturantes veniunt,

    Sall. J. 22, 1:

    et maturavit Romanus, ne, etc.,

    Liv. 2, 22:

    maturandum ne, etc.,

    id. 24, 12:

    facto maturatoque opus esse,

    id. 1, 58; cf. id. 8, 13 fin.:

    quam maturato opus erat,

    id. 24, 23.—Hence, adv.: mātūrātē, betimes, quickly (very rare):

    properare,

    Plaut. Ps. 4, 7, 58; also: mātūrātō, hastily (late Lat.), Schol. Verg. ap. Clan. Auct. Mai. vol. 7, p. 291.

    Lewis & Short latin dictionary > maturo

  • 123 minuo

    mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. and n. [Sanscr. mi, lessen, change; Gr. minuô, minuthô; cf.: meiôn = minor; Germ. minder, vermindern].
    I.
    Act., to make smaller, to lessen, diminish; lit. and trop.
    A.
    Lit. (rare and mostly poet.):

    ramaliaque arida tecto Detulit, et minuit,

    broke in pieces, Ov. M. 8, 645:

    ligna,

    to chop into small pieces, id. F. 2, 647:

    portarum objectus,

    to dash in pieces, Stat. Th. 10, 526:

    dentes in limine,

    id. ib. 10, 47:

    sanguinem,

    to let blood, Veg. Vet. 1, 16, 2;

    in the same signif., simply minuere,

    id. ib. 1, 22, 1.—
    B.
    Trop., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict (very freq. and class.):

    imperium matris,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    sumptus civitatum,

    Cic. Fam. 3, 8, 2:

    (rem familiarem),

    Hor. S. 2, 3, 177:

    gradum,

    Quint. 2, 3, 7:

    gloriam alicujus,

    Cic. Fl. 12, 28:

    molestias vitae,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    cupiditates,

    id. ib.:

    invidiam,

    id. Agr. 1, 5, 14:

    opem,

    Caes. B. G. 5, 33:

    auctoritatem,

    id. B. C. 3, 43:

    minuuntur corporis artus,

    grow less, diminish in size, Ov. M. 7, 317:

    minuuntur corpora siccis,

    Plin. 11, 54, 118, § 283:

    consul alter proelio uno et vulnere suo minutus,

    discouraged, Liv. 21, 52, 2 (al. deminutus):

    suspicionem profectionis,

    Cic. Att. 10, 16, 4:

    controversias,

    to settle, put an end to, Caes. B. G. 5, 26:

    minuenda est haec opinio,

    to be refuted, Cic. Off. 1, 22, 72:

    magistratum, censuram,

    to restrict the power of, to limit, Liv. 4, 24:

    majestatem populi Romani per vim,

    to violate, offend against, Cic. Phil. 1, 9, 21:

    matris imperium,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    religionem,

    Nep. Ages. 4, 8:

    nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam,

    Ter. And. 2, 3, 19:

    consilium,

    to alter, change, id. Hec. 4, 3, 10:

    condemnationem,

    to commute, Gai. Inst. 3, 224; 4, 57.—
    II.
    Neutr., to diminish, grow less:

    minuente aestu,

    at the ebbing of the tide, Caes. B. G. 3, 12, 1:

    minuente lunā,

    waning, Pall. 3, 24; Sedul. 1, 243; cf.:

    crescentis minuentisque sideris species,

    Plin. 37, 10, 67, § 181.—Hence, mĭnūtus, a, um, P. a. (diminished; hence), little, small, minute (class.).
    A.
    Lit.: pueri minuti (opp. majores), Varr. ap. Non. 141, 18: id [p. 1148] omnes magni minutique, Plaut. Cist. 2, 1, 45.—Of things:

    litterae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 68:

    minuta ac brevia folia,

    Plin. 12, 24, 53, § 111:

    ossa,

    Lucr. 1, 835:

    opuscula,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    itinera,

    Suet. Aug. 82:

    aere minuto qualiacumque somnia vendere,

    Juv. 6, 546:

    facies minutae,

    miniature portraits, id. 14, 291.— Comp.:

    minutior ac mage pollens,

    Lucr. 4, 318.— Sup.:

    minutissimis ictibus excarnificatus,

    Suet. Vit. 17:

    res,

    little things, trifles, Cic. Clu. 64, 180:

    res minutissimae et contemptibiles,

    Aug. Conf. 10, 35, 4:

    aves,

    Col. 8, 5, 10.—
    B.
    Trop., petty, paltry, insignificant.
    1.
    Of persons:

    alii minuti et angusti,

    Cic. Fin. 1, 18, 61:

    philosophi,

    id. Div. 1, 30, 62:

    imperatores,

    id. Brut. 73, 256:

    plebes,

    Phaedr. 4, 6, 13.—
    2.
    Of things: canto carmina versibus minutis, Poët. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:

    genus orationis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159:

    minuti est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 189.— Hence, subst.: mĭnūtum, i, n., the smallest piece of money, a mite, farthing:

    novissimum reddere,

    Vulg. Luc. 12, 59; cf.:

    aes minutum,

    id. ib. 21, 2.— Plur.
    (α).
    The little (opp. longa), Calp. Ecl. 5, 7.—
    (β).
    Minutes, points, very small parts, Amm. 20, 3, 2; Gram. Vet. p. 374, 11.—
    (γ).
    Comp.:

    illa minutiora,

    those less important matters, Aur. Vict. Epit. 48, 18.—Hence, adv., in two forms.
    1.
    mĭnūtē, into small or fine pieces, finely, minutely (class.).
    A.
    Lit.:

    sal minute tritus,

    Col. 6, 17, 7:

    minutissime commolere,

    id. 12, 28, 1:

    historia minutissime scripta,

    in an extremely small hand, Sen. Ep. 95, 2.—
    B.
    Trop.
    (α).
    In a petty or paltry manner:

    res minutius tractare,

    Cic. Fin. 4, 3, 7.—
    (β).
    Minutely, closely, accurately:

    minutius et scrupulosius scrutantur omnia,

    Quint. 5, 14, 28.—
    2.
    mĭnūtim, into small pieces, finely, minutely (ante-class. and post-Aug.):

    concidere,

    Cato, R. R. 123:

    scoria minutim fracta,

    Plin. 34, 18, 51, § 171; Gell. 17, 8, 2.—
    B.
    With short steps, trippingly:

    equus ambulans,

    Veg. Vet. 1, 56, 39:

    deambulare,

    id. ib. 2, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > minuo

  • 124 minutum

    mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. and n. [Sanscr. mi, lessen, change; Gr. minuô, minuthô; cf.: meiôn = minor; Germ. minder, vermindern].
    I.
    Act., to make smaller, to lessen, diminish; lit. and trop.
    A.
    Lit. (rare and mostly poet.):

    ramaliaque arida tecto Detulit, et minuit,

    broke in pieces, Ov. M. 8, 645:

    ligna,

    to chop into small pieces, id. F. 2, 647:

    portarum objectus,

    to dash in pieces, Stat. Th. 10, 526:

    dentes in limine,

    id. ib. 10, 47:

    sanguinem,

    to let blood, Veg. Vet. 1, 16, 2;

    in the same signif., simply minuere,

    id. ib. 1, 22, 1.—
    B.
    Trop., to lessen, diminish, lower, reduce, weaken, abate, restrict (very freq. and class.):

    imperium matris,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    sumptus civitatum,

    Cic. Fam. 3, 8, 2:

    (rem familiarem),

    Hor. S. 2, 3, 177:

    gradum,

    Quint. 2, 3, 7:

    gloriam alicujus,

    Cic. Fl. 12, 28:

    molestias vitae,

    id. Fin. 1, 16, 51:

    cupiditates,

    id. ib.:

    invidiam,

    id. Agr. 1, 5, 14:

    opem,

    Caes. B. G. 5, 33:

    auctoritatem,

    id. B. C. 3, 43:

    minuuntur corporis artus,

    grow less, diminish in size, Ov. M. 7, 317:

    minuuntur corpora siccis,

    Plin. 11, 54, 118, § 283:

    consul alter proelio uno et vulnere suo minutus,

    discouraged, Liv. 21, 52, 2 (al. deminutus):

    suspicionem profectionis,

    Cic. Att. 10, 16, 4:

    controversias,

    to settle, put an end to, Caes. B. G. 5, 26:

    minuenda est haec opinio,

    to be refuted, Cic. Off. 1, 22, 72:

    magistratum, censuram,

    to restrict the power of, to limit, Liv. 4, 24:

    majestatem populi Romani per vim,

    to violate, offend against, Cic. Phil. 1, 9, 21:

    matris imperium,

    Plaut. As. 3, 1, 6:

    religionem,

    Nep. Ages. 4, 8:

    nec tu ea causa minueris Haec quae facis, ne is mutet suam sententiam,

    Ter. And. 2, 3, 19:

    consilium,

    to alter, change, id. Hec. 4, 3, 10:

    condemnationem,

    to commute, Gai. Inst. 3, 224; 4, 57.—
    II.
    Neutr., to diminish, grow less:

    minuente aestu,

    at the ebbing of the tide, Caes. B. G. 3, 12, 1:

    minuente lunā,

    waning, Pall. 3, 24; Sedul. 1, 243; cf.:

    crescentis minuentisque sideris species,

    Plin. 37, 10, 67, § 181.—Hence, mĭnūtus, a, um, P. a. (diminished; hence), little, small, minute (class.).
    A.
    Lit.: pueri minuti (opp. majores), Varr. ap. Non. 141, 18: id [p. 1148] omnes magni minutique, Plaut. Cist. 2, 1, 45.—Of things:

    litterae,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 68:

    minuta ac brevia folia,

    Plin. 12, 24, 53, § 111:

    ossa,

    Lucr. 1, 835:

    opuscula,

    Cic. Ac. 2, 38, 120:

    itinera,

    Suet. Aug. 82:

    aere minuto qualiacumque somnia vendere,

    Juv. 6, 546:

    facies minutae,

    miniature portraits, id. 14, 291.— Comp.:

    minutior ac mage pollens,

    Lucr. 4, 318.— Sup.:

    minutissimis ictibus excarnificatus,

    Suet. Vit. 17:

    res,

    little things, trifles, Cic. Clu. 64, 180:

    res minutissimae et contemptibiles,

    Aug. Conf. 10, 35, 4:

    aves,

    Col. 8, 5, 10.—
    B.
    Trop., petty, paltry, insignificant.
    1.
    Of persons:

    alii minuti et angusti,

    Cic. Fin. 1, 18, 61:

    philosophi,

    id. Div. 1, 30, 62:

    imperatores,

    id. Brut. 73, 256:

    plebes,

    Phaedr. 4, 6, 13.—
    2.
    Of things: canto carmina versibus minutis, Poët. ap. Plin. Ep. 4, 27, 4:

    genus orationis,

    Cic. de Or. 2, 38, 159:

    minuti est animi voluptas ultio,

    Juv. 13, 189.— Hence, subst.: mĭnūtum, i, n., the smallest piece of money, a mite, farthing:

    novissimum reddere,

    Vulg. Luc. 12, 59; cf.:

    aes minutum,

    id. ib. 21, 2.— Plur.
    (α).
    The little (opp. longa), Calp. Ecl. 5, 7.—
    (β).
    Minutes, points, very small parts, Amm. 20, 3, 2; Gram. Vet. p. 374, 11.—
    (γ).
    Comp.:

    illa minutiora,

    those less important matters, Aur. Vict. Epit. 48, 18.—Hence, adv., in two forms.
    1.
    mĭnūtē, into small or fine pieces, finely, minutely (class.).
    A.
    Lit.:

    sal minute tritus,

    Col. 6, 17, 7:

    minutissime commolere,

    id. 12, 28, 1:

    historia minutissime scripta,

    in an extremely small hand, Sen. Ep. 95, 2.—
    B.
    Trop.
    (α).
    In a petty or paltry manner:

    res minutius tractare,

    Cic. Fin. 4, 3, 7.—
    (β).
    Minutely, closely, accurately:

    minutius et scrupulosius scrutantur omnia,

    Quint. 5, 14, 28.—
    2.
    mĭnūtim, into small pieces, finely, minutely (ante-class. and post-Aug.):

    concidere,

    Cato, R. R. 123:

    scoria minutim fracta,

    Plin. 34, 18, 51, § 171; Gell. 17, 8, 2.—
    B.
    With short steps, trippingly:

    equus ambulans,

    Veg. Vet. 1, 56, 39:

    deambulare,

    id. ib. 2, 53, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > minutum

  • 125 nitesco

    nĭtesco, tŭi, 3, v. inch. n. [niteo], to begin to shine or glitter, to shine, glitter ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.: caelum nitescere, arbores frondescere, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69 (Trag. v. 192 Vahl.):

    exiguo qui stellarum candore nitescit,

    Cic. Arat. 174:

    juventus Nudatos umeros oleo perfusa nitescit,

    Verg. A. 5, 134:

    nitescente novā lunā,

    Plin. 8, 1, 1, § 2; 37, 12, 74, § 195:

    ex umero Pelopis non nituisset ebur,

    Tib. 1, 4, 58 (64).—
    B.
    Transf.
    1.
    Of animals, to grow sleek, well-conditioned, fat:

    armenta nitescunt,

    Plin. Ep. 2, 17, 3.—
    2.
    Of persons, to become blooming; in perf., to be blooming:

    o pueri, nituistis,

    Hor. S. 2, 2, 128.—
    3.
    Of plants, to grow luxuriously, to thrive, Plin. 12, 25, 54, § 112.—
    II.
    Trop., to be formed or cultivated:

    ut ingenio, doctrinā, praeceptione natura nitescat,

    Auct. Her. 3, 16, 29.— To become illustrious or celebrated:

    quid non cultu nitescit?

    Quint. 9, 4, 5 (Tac. A. 12, 58; Halm and Ritter, enitesceret).

    Lewis & Short latin dictionary > nitesco

  • 126 pasco

    pasco, pāvi, pastum, 3, v. a. and n. [root pa-; Sanscr. gō-pas, herdsman; Gr. pateomai; cf. pabulum, pastor, Pales, panis; perh. also, Penates, penum], to cause to eat, to feed, pasture.
    I.
    Lit.
    A.
    Of animals, to pasture, drive to pasture, to feed, attend to the feeding of, etc. (cf. pabulor):

    cum sues puer pasceret,

    Cic. Div. 1, 17, 31:

    greges armentaque pavit,

    Ov. M. 6, 395:

    non, me pascente, capellae, cytisum carpetis,

    Verg. E. 1, 78:

    turpes sub gurgite phocas,

    id. G. 4, 395:

    ut pasceret porcos,

    Vulg. Luc. 15, 15. —
    2.
    = depasco, of land, to pasture, give as a pasture:

    et vomere duros Exercent collis atque horum asperrima pascunt,

    Verg. A. 11. 319.—
    B.
    In gen., to feed, supply with food:

    quot greges et quantos sit pasturus,

    Varr. R. R. 2, 1, 24:

    bestias pascere,

    Cic. Off. 2, 4, 14:

    a quo (Catone) cum quaereretur, quid maxime in re familiari expediret? respondit: Bene pascere. Quid secundum? Satis bene pascere. Quid tertium? Male pascere,

    id. ib. 2, 25, 89:

    quid refert, quantum pascat aut feneret?

    Sen. Ep. 2, 5:

    plures calones atque caballi Pascendi,

    Hor. S. 1, 6, 103.—
    2.
    To feed, nourish, maintain, support (syn.:

    alo, nutrio): olusculis nos soles pascere,

    used to feed us with vegetables, Cic. Att. 6, 1, 13:

    quos, dives Anagnia, pascis, quos, Amasene pater,

    Verg. A. 7, 684:

    servi, ad quos pascendos transmarinarum regionum est optanda fertilitas,

    Sen. Ep. 17, 3; so,

    servos,

    Juv. 3, 141:

    viginti ventres pasco et canem,

    Petr. 57:

    nullā provinciarum pascente Italiam,

    Plin. 18, 3, 4, § 15: Juv. 7, 93.—Of one who gives frequent entertainments, to feast, entertain:

    cum plurimos suis sumptibus pasceret,

    Spart. Hadr. 17; Lampr. Alex. Sev. 41: se sutoris arte pascere, earn a living, Aug. Civ. Dei, 22, 8.—Rarely of things:

    et volsis pascunt radicibus herbae (sc. me),

    Verg. A. 3, 650.—
    3.
    To cherish, cultivate, let grow, feed, etc.— Poet.: barbam, i.e. to cherish, to let grow, pôgônotrophein, Hor. S. 2, 3, 35:

    sacrum (Baccho) crinem,

    Verg. A. 7, 391:

    genas Phoebo, crinem Iaccho,

    Stat. Th. 8, 493:

    Danaas paverunt Pergama flammas,

    fed, Ov. M. 14, 467:

    ubi Taurica dira Caede pharetratae pascitur ara deae,

    id. Tr. 4, 4, 63:

    polus dum sidera pascet,

    Verg. A. 1, 608; Luc. 10, 258:

    umbra pascens sata,

    Plin. 17, 12, 18, § 90:

    brevitate crassitudinem pascens,

    Plin. 14, 1, 3, § 13:

    agros,

    to till, cultivate, Mart. 10, 58, 9:

    nummos alienos,

    to keep adding to, heap debt on debt, Hor. Ep. 1, 18, 35.—
    4.
    Of animals, to graze, browse ( poet.):

    pascentes capellae,

    Verg. E. 3, 96:

    columbae,

    id. A. 6, 199:

    saltibus in vacuis pascunt,

    id. G 3, 143:

    sed tunc pascebant herbosa Palatia vaccae,

    Tib. 2, 5, 25:

    ire vis, mula, pastum foras,

    Plaut. Most. 4, 1, 22.—Esp.
    b.
    In pass. reflex., with dep. force:

    cetera pascuntur viridis armenta per herbas,

    Verg. G. 3, 162:

    pascitur in magnā Silā formosa juvenca,

    id. ib. 3, 219:

    frondibus et victu pascuntur simplicis herbae,

    id. ib. 3, 528:

    carice pastus acutā,

    id. ib. 3, 231; 341:

    si pulli non pascentur,

    Liv. 6, 41, 8:

    iterum pasto pascitur ante cibo,

    chews the cud, Ov. Am. 3, 5, 17 sq. —
    (β).
    Like depascere, with acc.:

    silvas,

    Verg. G. 3, 314:

    mala gramina,

    id. A. 2, 471:

    apes arbuta,

    id. G. 4, 181:

    beluae pastae radices fruticum,

    Plin. 9, 3, 2, § 7.—
    II.
    Trop.
    1.
    To feast, to gratify:

    quos P. Clodii furor rapinis et incendiis et omnibus exitiis pavit,

    Cic. Mil. 2, 3:

    alicujus cruciatu atque supplicio pascere oculos animumque exsaturare,

    to feast, id. Verr. 2, 5, 26, § 65; cf.:

    in ejus corpore lacerando... oculos paverit suos,

    id. Phil. 11, 3, 8; Sen. Ep. 6, 6, 25:

    animum picturā pascit inani,

    Verg. A. 1, 464:

    spes inanes,

    to cherish, id. ib. 10, 627.—Of style:

    omnia quasi eodem cibo pasta,

    Petr. S. 2.—
    b.
    Pass. reflex.:

    his ego rebus pascor, his delector,

    feast myself, Cic. Pis. 20, 45:

    pasci discordiis civium et seditione,

    id. Sest. 46, 99:

    ego hic pascor bibliothecā Fausti,

    id. Att. 4, 10, 1:

    qui maleficio et scelere pascuntur,

    live by, id. Off. 2, 11, 40:

    otia corpus alunt: animus quoque pascitur illis,

    Ov. P. 1, 4, 21:

    pasci dolore alicujus,

    id. M. 6, 280.—
    2.
    To lay waste, ravage, desolate:

    vestros campos,

    Liv. 25, 12:

    et pascent terram Assur in gladio,

    Vulg. Mic. 5, 6; cf.:

    pasce populum tuum in virgā tuā,

    id. ib. 7, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > pasco

  • 127 provenio

    prō-vĕnĭo, vēni, ventum, 4, v. n., to come forth, appear (not in Cic.; syn. appareo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (mostly anteclass.): proveniebant oratores novi, Naev. ap. Cic. Sen. 6, 20 (Com. Rel. p. 14 Rib.):

    scriptorum magna ingenia,

    Sall. C. 8, 3:

    in scenam,

    Plaut. Ps. 1, 5, 155:

    quibus feminis menstrua non proveniunt,

    Cels. 2, 7.—
    B.
    In partic.
    1.
    To come forth, be brought forth, be born; to originate, arise, be produced (post-Aug.; cf.

    progigno): deductis olim, quique mox provenere, haec patria est,

    were born, Tac. H. 4, 65:

    neque Artemenem Dario provenisse,

    Just. 2, 10, 4:

    nec aliud ibi animal provenit,

    Plin. 9, 10, 12, § 38; 10, 54, 75, § 152:

    insula, in quā candidum plumbum provenit,

    id. 4, 16, 30, § 104:

    lana,

    Ov. F. 4, 773; id. Am. 3, 1, 44:

    sic neque fistulosus (caseus) neque salsus neque aridus provenit,

    Col. 7, 8, 5.—
    2.
    To grow up, grow, thrive (so in Cæs. and Livy; cf.

    redeo): frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    Caes. B. G. 5, 24; Liv. 27, 8, 19; 45, 13, 16; Quint. 5, 14, 32:

    virgas roscidas si recideris, parum prospere proveniunt,

    Col. 4, 30, 6; 1, 2, 4; 3, 18, 2; Plin. 19, 7, 36, § 120:

    arbores sponte suā provenientes,

    id. 17, 1, 1, § 1:

    cum provenisset segetum copia,

    Amm. 28, 1, 17; Sen. Ben. 1, 12, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to come forth, appear (very rare):

    malum maximum, si id provenit,

    Plaut. Capt. 2, 1, 26.—
    B.
    In partic.
    1.
    To spring, originate, arise; to come to pass, take place, to happen, occur (cf.:

    accido, evenio): carmina proveniunt animo deducta sereno,

    Ov. Tr. 1, 1, 39:

    ut ex studiis gaudium, sic studia hilaritate proveniunt,

    Plin. Ep. 8, 19, 2; cf.:

    Alexandro simile provenisset ostentum,

    Suet. Aug. 94:

    provenire certa ratione,

    Col. 4, 29, 2.—
    2.
    To go on, proceed in any manner; to succeed, prosper, flourish, turn out: decumae proveniunt male, Lucil. ap. Non. 521, 3.— Transf., of personal subjects, to whom any thing turns out in any manner:

    cum tu recte provenisti,

    since it has turned out well with you, Plaut. Truc. 2, 6, 35; id. Stich. 2, 2, 73; Ter. Ad. 5, 9, 22; cf.:

    nequiter multis modis,

    Plaut. Rud. 3, 5, 57; Vulg. Phil. 1, 19:

    novā ubertate provenire terram,

    flourish, Tac. A. 16, 2; Sen. Cons. ad Marc. 12, 2.—
    b.
    Pregn., to go on well, to prosper, succeed, = succedere:

    si destinata provenissent,

    Tac. H. 4, 18:

    si consilium provenisset,

    id. ib. 3, 41:

    provenere dominationes,

    id. A. 3, 26:

    ut proveniant sine malo,

    Plaut. Most. 2, 1, 68:

    ut initia belli provenissent,

    Tac. H. 2, 20 fin.; id. A. 14, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > provenio

  • 128 pubesco

    pūbesco, bŭi, 3, v. inch. n. [id.], to reach the age of puberty, become pubescent.
    I.
    Lit. (class.;

    syn. adulesco): molli pubescere veste,

    to put on the down of puberty, Lucr. 5, 672:

    flore novo,

    Sil. 3, 79:

    Herculem, cum primum pubesceret, etc.,

    Cic. Off. 1, 32, 118:

    flos juvenum pubescentium ad militiam,

    Liv. 8, 8:

    puer vix pubescente juventā,

    Sil. 16, 678:

    et nunc aequali tecum pubesceret aevo,

    Verg. A. 3, 491:

    pubescere bello,

    Sil. 4, 429:

    dehinc pubescens (Tiberius),

    Suet. Tib. 6:

    pubescunt dulces malae,

    Val. Fl. 7, 340:

    pubescente mala,

    Sil. 5, 414:

    et nati modo pubescentia ora,

    Stat. S. 3, 3, 11:

    pubescentibus annis,

    Petr. 119.—
    II.
    Transf.
    A.
    To be covered or clothed, to clothe itself with any thing ( poet.): vites laetificae pampinis pubescere, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69 (Trag. v. 193 Vahl.); so Plin. 14, 2, 4, § 24:

    virgulta fetu,

    Claud. Rapt. Pros. 2, 79:

    prataque pubescunt variorum flore colorum,

    Ov. Tr. 3, 12, 7.—
    B.
    To grow up, ripen (class.):

    omnia, quae terra gignit, maturata pubescunt,

    Cic. N. D. 1, 2, 4; cf. id. ib. 2, 19, 50; Col. 4, 28, 1.—
    C.
    Trop., to grow, improve, ripen, flourish, be renewed; of wine, Macr. S. 7, 7.—Of the phœnix renewing its youth, Claud. Phoen. 51.—Of the full beams of the rising sun, Claud. Rapt. Pros. 2, 49.—

    Of war: subcrescentis rabiem belli, antequam pubescat validus, opprimere,

    Amm. 21, 13, 14.—Of the spring:

    pubescente vere,

    Amm. 27, 5, 2; 30, 5, 1.—Of belief:

    pubescente jam fide gestorum,

    Amm. 31, 4, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pubesco

См. также в других словарях:

  • grow — [ grou ] (past tense grew [ gru ] ; past participle grown [ groun ] ) verb *** ▸ 1 about children/animals ▸ 2 about plants/cells etc. ▸ 3 about hair/nails ▸ 4 increase in size ▸ 5 increase in success ▸ 6 develop character ▸ 7 start to have… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • grow — W1S1 [grəu US grou] v past tense grew [gru:] past participle grown [grəun US groun] ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(increase)¦ 2¦(person/animal)¦ 3¦(plants)¦ 4¦(hair/nails)¦ 5¦(become)¦ 6¦(improve)¦ 7 it/money doesn t grow on trees …   Dictionary of contemporary English

  • grow — [grəʊ ǁ groʊ] verb grew PASTTENSE [gruː] grown PASTPART [grəʊn ǁ groʊn] COMMERCE 1. [intransitive] to increase in amount, size, or degree: • Seaman grew rapidly, becoming one of the largest advertisers in t …   Financial and business terms

  • grow — [grō] vi. grew, grown, growing [ME growen < OE growan, akin to ON grōa, OHG gruoen < IE base * ghrō , to grow, turn green > GREEN, GRASS] 1. to come into being or be produced naturally; spring up; sprout 2. to exist as living vegetation; …   English World dictionary

  • Grow! — Beschreibung Fachzeitschrift Verlag Hanf Verlag Darmstadt GmbH Erstausg …   Deutsch Wikipedia

  • grow on — 1. To gain a greater hold on 2. To gain in the estimation of, become ever more acceptable to 3. (of seedlings) to (be stimulated to) develop into mature plants by suitable positioning, treatment, etc • • • Main Entry: ↑grow * * * ˈgrow on… …   Useful english dictionary

  • Grow — ist der Familienname folgender Personen: Galusha A. Grow (1823–1907), US amerikanischer Politiker Malcolm C. Grow (1887–1960), US amerikanischer Luftwaffenoffizier Margarete Grow, deutsche Tänzerin und Schönheitskönigin Grow ist der Name mehrerer …   Deutsch Wikipedia

  • Grow, Texas — Grow is an unincorporated community in King County, Texas, United States. It lies in the north central part of the county, approximately 85 miles east of Lubbock.HistoryIn response to the growing number of families settling in the northern part… …   Wikipedia

  • Grow (Wisconsin) — Grow Pueblo de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Grow — (gr[=o]), v. i. [imp. {Grew} (gr[udd]); p. p. {Grown (gr[=o]n); p. pr. & vb. n. {Growing}.] [AS. gr[=o]wan; akin to D. groeijen, Icel. gr[=o]a, Dan. groe, Sw. gro. Cf. {Green}, {Grass}.] 1. To increase in size by a natural and organic process; to …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Grow into one — Saltar a navegación, búsqueda grow into one Álbum de Kumi Koda Publicación 19 de marzo de 2003 Grabación 2002, 2003 …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»