Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to+be+in+the+way+of

  • 81 extrā

        extrā adv. and praep.    [exter].    I. Adv. (for comp. see exterius), on the outside, without: extra et intus hostem habere, Cs.: et in corpore et extra: illa, quae sunt extra, outward goods.—In the phrase, extra quam: extra quam fiat, etc., except in the case that, etc., C. (lex): extra quam qui eorum, etc., except those of them who, etc., L.: extra quam si nolint fame perire, unless. —    II. Praep., with acc, outside of, without, beyond: Iliacos intra muros peccatur et extra, H.: extra portam Collinam.— Apart from, aside from, out of the way of, beyond: esse extra noxiam, T.: extra famam noxae, L.: extra ruinam esse: extra cotidianam consuetudinem, contrary to, Cs.: extra iocum, jesting apart: extra gloriam, without, Ta. — Except, excepting, besides: optumam progeniem Priamo peperisti extra me (i. e. me exceptā), Enn. ap. C.: extra unam aniculam, T.: extra ea cave vocem mittas, L.
    * * *
    I II
    outside of, beyond, without, beside; except

    Latin-English dictionary > extrā

  • 82 aberro

    ăb-erro, āvi, ātum, 1, v. n., to wander from the way, to go astray.
    I.
    Lit.:

    puer inter homines aberravit a patre,

    Plaut. Men. prol. 31:

    taurus, qui pecore aberrāsset,

    Liv. 41, 13, 2.—
    II.
    Trop.
    A.
    (Like abeo, II. A.) To wander from, stray, or deviate from a purpose, subject, etc. (Ciceronian):

    a regulā et praescriptione naturae,

    Cic. Acc. 2, 46, 140:

    ne ab eo, quod propositum est, longius aberret oratio,

    id. Caecin. 19; so id. Off. 1, 28; 1, 37; id. Fin. 5, 28 al.—Also without ab:

    vereor ne nihil conjecturā aberrem,

    Cic. Att. 14, 22 (with a conjecturā, id. N. D. 1, 36, 100):

    etiam si aberrare ad alia coeperit, ad haec revocetur oratio,

    id. Off. 1, 37 fin.:

    rogo, ut artificem (sc. pictorem), quem elegeris, ne in melius quidem sinas aberrare,

    that the painter should not depart from the original, even to improve it, Plin. Ep. 4, 28 fin.
    B.
    To divert the mind or attention, to forget for a time:

    at ego hic scribendo dies totos nihil equidem levor, sed tamen aberro,

    I am indeed not free from sorrow, but I divert my thoughts, Cic. Att. 12, 38; so id. ib. 12, 45 (cf. aberratio).

    Lewis & Short latin dictionary > aberro

  • 83 adusque

    ăd-usque, for usque ad (like abusque for usque ab); hence,
    I.
    Prep. with acc., to, quite or even to, all the way to, as far as (rare, not used in Cic., and for the most part only in the poets of the Aug. per. ( metri gratiā) and their imitators among later prose writers):

    adusque columnas,

    Verg. A. 11, 262:

    adusque Bari moenia piscosi,

    Hor. S. 1, 5, 96; 97; Gell. 15, 2.—
    II.
    Adv., a strengthened form for usque, throughout, wholly, entirely:

    oriens tibi victus adusque qua, etc.,

    Ov. M. 4, 20:

    adusque deraso capite,

    App. M. 2, p. 147 (cf. Plaut. Bacch. 5, 2, 7: attonsae hae quidem umbrae usque sunt), v. Hand, Turs. I. p. 189.

    Lewis & Short latin dictionary > adusque

  • 84 calamus

    călămus, i, m., = kalamos.
    I.
    Lit., a reed, cane (pure Lat. harundo; cf.

    canna),

    Plin. 16, 36, 65, § 159 sq.; 16, 21, 33, § 80; Col. 3, 15, 1; 4, 4, 1; Pall. Nov. 22, 3 al.:

    aromaticus (found in Syria and Arabia),

    sweet calamus, Col. 12, 52, 2:

    odoratus,

    Plin. 12, 22, 48, § 104; Veg. 6, 13, 3.—Also absol.:

    calamus,

    Cato, R. R. 105, 2; Plin. 13, 1, 2, § 8 sq.:

    Syriacus,

    Veg. 4, 13, 4.—
    II.
    Meton.
    A.
    For objects made of reeds (cf. harundo, and Liddell and Scott, under kalamos).
    1.
    A reed-pen (cf. Dict. of Antiq.;

    class.): quicumque calamus in manus meas inciderit, eo utar tamquam bono,

    Cic. Q. Fr. 2, 14 (15 b), 1:

    sumere,

    id. Att. 6, 8, 1: calamo et atramento militare, Cato ap. Ruf. p. 199:

    quoad intinguntur calami,

    Quint. 10, 3, 31:

    transversus,

    Hor. A. P. 447:

    scriptorius,

    Cels. 7, 11; 7, 27; Scrib. 10, 47.—
    2.
    A reed-pipe, reed (cf. Lucr. 5, 1380 sq.; the form is described in Tib. 2, 5, 32; Ov. M. 1, 711):

    unco saepe labro calamos percurrit hiantes,

    with curved lip runs over the open reeds, Lucr. 4, 590; 5, 1382; 5, 1407; Verg. E. 2, 34; 5, 48; 1, 10; 2, 32; 5, 2; Cat. 63, 22; Prop. 3 (4), 17, 34; 4 (5), 1, 24; Ov. M. 11, 161 al.—
    3.
    An arrow:

    hastas et calami spicula Gnosii,

    Hor. C. 1, 15, 17; Verg. E. 3, 13; Prop. 2 (3), 19, 24; Ov. M. 7, 778; 8, 30; Juv. 13, 80; cf. Plin. 16, 36, 65, § 159 sq.—
    4.
    An angling-rod, fishing-rod:

    calamo salientes ducere pisces,

    Ov. M. 3, 587.—
    5.
    A lime-twig for snaring birds, Prop. 3 (4), 13, 46; Mart. 13, 68; 14, 218; Sen. Oct. 411.—
    6.
    A signal-pole or rod, Col. 3, 15, 1 sq.—
    7.
    A measuring-rod, Vulg. Ezech. 40, 5 al.—
    B.
    Transf. to things of a similar form.
    1.
    In gen., any straw of grain, a stalk, stem, blade:

    lupini calamus,

    Verg. G. 1, 76:

    calamus altior frumento quam hordeo,

    Plin. 18, 7, 10, § 61.—
    2.
    A graft, a scion, Plin. 17, 14, 24, § 102 sq.; 17, 18. 30, § 129; 24, 14, 75, § 123; Col. 4, 29, 9.—
    3. 4.
    The hollow arm of a candelabra, Vulg. Exod. 25, 31 sq. [p. 267]

    Lewis & Short latin dictionary > calamus

  • 85 intercipio

    inter-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3, v. a. [capio], lit., to take away between, i. e. to seize on the passage before arrival at the destined place, to intercept.
    I.
    Lit.:

    tun redimes me, si me hostes interceperint?

    Plaut. As. 1, 1, 93:

    venenum,

    to take the poison intended for another, Cic. Clu. 60:

    litteras,

    id. Att. 1, 13, 2; cf.:

    litterae interceptae,

    id. Q. Fr. 3, 9, 3; id. Att. 10, 8; Cassiod. ap. Cic. Fam. 12, 12, 1; Curt. 4, 10, 6:

    epistulam,

    id. 6, 9, 13:

    magnum numerum jumentorum atque hominum,

    Caes. B. C. 1, 55:

    commeatus,

    Liv. 36, 3:

    aliquis ab suis interceptus,

    cut off, id. 29, 9:

    hostes discretos,

    Tac. H. 4, 75: in sublime jactari sagoque intercipi ( be held fast) ne tellurem attingat, Plin. 29, 3, 12, § 52:

    interceptae e publico pecuniae,

    Tac. A. 4, 45:

    terga caput tangunt, colla intercepta videntur,

    to be wanting, Ov. M. 6, 379: quam (hastam) medius Rhoeteus intercipit, comes in the way of, i. e. is struck or killed by, Verg. A. 10, 402.—
    II.
    Transf.
    A.
    To interrupt, hinder, cut off, preoccupy, preclude:

    medium iter,

    Liv. 25, 39, 2 (al. intersaepto):

    opportuna loca,

    id. 9, 43, 3:

    hostiles ingressus,

    Tac. A. 15, 3:

    medios sermones,

    Quint. 6, 4, 11:

    pedestre iter,

    Curt. 4, 2, 9:

    usum aurium intercipiente fremitu,

    id. 4, 13, 38.—
    B.
    To take away, rob, steal:

    aliquid ab aliquo,

    Liv. 3, 71:

    aliquid alicui,

    Ov. P. 4, 7, 25; Plin. Pan. 75:

    veram laudem,

    Phaedr. 4, 12, 2:

    commentarios, quorum tamen pars maxima intercepta dicitur,

    copied from other sources, Suet. Gram. 3.—
    C.
    Of death, to snatch away, carry off:

    si me fata intercepissent, Quint. prooem. 1, 6: apes saepe morbis intercipiuntur,

    Col. 9, 3:

    rex mortalitate interceptus,

    Plin. Ep. 10, 50; 6, 25, 4:

    interceptus veneno,

    Tac. Agr. 43; id. A. 3, 12; Suet. Caes. 20 fin.:

    scelere Pisonis,

    id. ib. 2, 71:

    a manu gladiatorum,

    id. Aug. 14 fin.:

    ceterum interceptus quoque magnum sibi vindicat locum,

    Quint. 10, 1, 121:

    neque ob aliud interceptus, quam, etc.,

    Tac. A. 2, 82:

    Theophilum atrox interceperat casus,

    Amm. 14, 7, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > intercipio

  • 86 Prosumnus

    Lewis & Short latin dictionary > Prosumnus

  • 87 relego

    1.
    rĕ-lēgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To send away or out of the way, to despatch, remove (class.; in class. prose usually with an odious accessory meaning; syn. amando).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    (L. Manlium tribunus plebis) criminabatur, quod Titum filium ab hominibus relegasset et ruri habitare jussisset,

    Cic. Off. 3, 31, 112; Sen. Ben. 3, 37; Val. Max. 6, 9, 1; cf.:

    filium in praedia rustica,

    Cic. Rosc. Am. 15, 42:

    rejecti et relegati longe ab ceteris,

    Caes. B. G. 5, 30 fin.:

    procul Europā in ultima orientis relegati senes,

    Curt. 5, 5, 14:

    relegatos in ultimum paene rerum humanarum terminum,

    id. 9, 2, 9:

    cives tam procul ab domo,

    Liv. 9, 26:

    aliquem a republicā sub honorificentissimo ministerii titulo,

    Vell. 2, 45, 4:

    exercitum in aliā insulā,

    Tac. Agr. 15:

    me vel extremos Numidarum in agros Classe releget,

    Hor. C. 3, 11, 48:

    tauros procul atque in sola relegant Pascua,

    Verg. G. 3, 212.— Poet., with dat.:

    terris gens relegata ultimis, Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: Trivia Hippolytum... nymphae Egeriae nemorique relegat,

    consigns him to Egeria, Verg. A. 7, 775. —
    b.
    Transf., of a locality, to place at a distance, remove:

    Taprobane extra orbem a naturā relegata,

    Plin. 6, 22, 24, § 84; cf. Claud. Laud. Stil. 1, 250. —
    2.
    In partic., a publicists' t. t., to send into exile, to banish, relegate; said of banishment by which a person was sent only a certain distance from Rome, and usually for a limited time, without suffering a capitis deminutio (cf. deportatio and exilium):

    relegatus, non exsul, dicor in illo,

    Ov. Tr. 2, 137; 5, 11, 21; 5, 2, 61; id. P. 4, 13, 40: (consul) L. Lamiam... in concione relegavit, edixitque, ut ab urbe abesset millia passuum ducenta, Cic. Sest. 12, 29:

    Marcus Piso in decem annos relegatur,

    Tac. A. 3, 17 fin.; Suet. Tib. 50; id. Aug. 24:

    ipse quosdam novo exemplo relegavit, ut ultra lapidem tertium vetaret egredi ab Urbe,

    id. Claud. 23 fin.:

    nemo eorum relegatus in exilium est,

    Liv. 25, 6; cf.:

    milites relegatos prope in exilium,

    id. 26, 2 fin.:

    ultra Karthaginem,

    id. 40, 41:

    aliquem Circeios in perpetuum,

    Suet. Aug. 16 fin.:

    in decem annos,

    Tac. A. 3, 17:

    in insulam,

    id. 3, 86. —
    B.
    Trop., to send away, put aside, reject:

    apud quem ille sedens Samnitium dona relegaverat,

    had sent back, rejected, Cic. Rep. 3, 28, 32 Moser (for which:

    repudiati Samnites,

    Cic. Sen. 16, 55):

    ambitione relegatā,

    put aside, apart, Hor. S. 1, 10, 84:

    bella,

    Luc. 6, 324 (dimoveam, removeam, Schol.):

    inimicas vitiis artes non odio magis quam reverentia,

    Plin. Pan. 47, 1:

    verba alicujus,

    Ov. P. 2, 2, 7. —
    2.
    In partic., with a specification of the term. ad quem, to refer, attribute, ascribe, impute (post-Aug.):

    nec tamen ego in plerisque eorum obstringam fidem meam potiusque ad auctores relegabo,

    Plin. 7, 1, 1, § 8:

    totamque ad solos audito res relegāsse,

    Quint. 3, 7, 1:

    orationem rectae honestaeque vitae ad philosophos,

    id. 1, prooem. §

    10: mala ad crimen fortunae,

    id. 6, prooem. § 13; cf.:

    culpam in hominem,

    id. 7, 4, 13:

    invidiam in aliquem,

    Vell. 2, 44, 2; 2, 64, 2 Ruhnk.— Poet., with dat.:

    causas alicui,

    to ascribe, Tib. 4, 6, 5.—
    3.
    To refer to a book or an author:

    ad auctores,

    Plin. 7, 1, 1, § 8 (cf. Nep. Cat. 3, 5, delegare).—
    II.
    In jurid. Lat., to bequeath, devise, as an inheritance:

    dotem,

    Dig. 33, 4, 1 sq.; 23, 5, 8:

    usum fructum,

    ib. 23, 2, 23.
    2.
    rĕ-lĕgo, lēgi, lectum, 3, v. a.
    I.
    To gather together or collect again (almost exclusively poet.): janua difficilis filo est inventa relecto, i. e. by the thread (of Ariadne) wound up again, Ov. M. 8, 173:

    (abies) docilis relegi, docilisque relinqui,

    i. e. to be drawn back, Val. Fl. 6, 237:

    menses decem a coactore releget (pecuniam),

    Cato, R. R. 150, 2. —
    2.
    In partic., of localities, to travel over or through again, to traverse or sail over again:

    litora,

    Verg. A. 3, 690:

    Hellespontiacas illa (navis) relegit aquas,

    Ov. Tr. 1, 10, 24:

    egressi relegunt campos,

    Val. Fl. 8, 121:

    vias,

    id. ib. 4, 54:

    iter,

    Stat. Achill. 1, 23; cf. id. S. 5, 3, 29:

    spatia retro,

    Sen. Agam. 572:

    ter caelum (luna),

    Stat. S. 5, 3, 29:

    vestigia cursu,

    Claud. B. G. 529:

    cursum,

    Prud. Apoth. 1004. —

    In prose: relegit Asiam,

    again coasts along, Tac. A. 2, 54:

    rex cum suis dumeta relegens,

    Amm. 30, 1, 15:

    relegens margines lacus Brigantiae,

    id. 15, 4, 1.—
    II.
    To go through or over again in reading, in speech, or in thought, to read or relate again, = retractare (rarely in prose):

    Trojani belli scriptorem Praeneste relegi,

    Hor. Ep. 1, 2, 2:

    scripta,

    Ov. R. Am. 717 sq.:

    alicui librum,

    to read aloud, Col. 4, 1, 1:

    de nostris releges quemcunque libris,

    Mart. 4, 29, 9. — Absol.:

    deinde relegentes inveniunt, ubi posuerint (verba),

    Quint. 11, 2, 23:

    dum relegunt suos sermone labores,

    Ov. M. 4, 569:

    qui omnia, quae ad cultum deorum pertinerent, diligenter retractarent et tamquam relegerent, sunt dicti religiosi ex relegendo, ut elegantes ex eligendo, etc.,

    Cic. N. D. 2, 28, 72.—Acc to this last passage is to be explained: rĕlĭ-gens, entis, P. a., revering the gods, i. e. pious, religious: religentem esse oportet, religiosumst nefas, Poët. ap. Gell. 4, 9, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > relego

  • 88 rosa

    rŏsa, ae, f. [kindr. with rhodon], a rose.
    I.
    Lit., Varr R. R. 1, 35, 1; Plin. 21, 4, 10, § 14:

    Paestanae rosae,

    Mart. 4, 42, 10:

    cape rosas,

    id. 2, 59, 3;

    sacred to Venus,

    Aus. Idyll. 14; cf. id. ib. 6, 76 and 92;

    blooms latest of the spring flowers,

    Plin. 21, 11, 38, § 64.—Hence, sera, Hor. C. 1, 38, 3; cf.

    Cicero's reproach: cum rosam viderat, tum incipere ver arbitrabatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27.—Used on festive and solemn occasions for wreaths, for strewing in the way or upon graves, at feasts, etc., Lucr. 2, 627; Hor. C. 1, 36, 15; 2, 11, 14; 3, 19, 22; 29, 3; Prop. 1, 17, 22; 3, 5 (4, 4), 22; 4 (5), 8, 40; Plin. 18, 26, 64, § 236; Sen. Hippol. 769; Plin. Ep. 5, 6, 34; Tac. H. 2, 70 et saep.; cf. Becker, Gall. 3, p. 32 (2d edit.): plena rosarum Atria. Ov. M. 2, 113.— Prov.: inter vepres rosae nascuntur, Amm. 16, 7, 4. —
    B.
    Collect., for roses, wreaths of roses (only so in class. prose):

    sertis redimiri jubebis et rosā?

    Cic. Tusc. 3, 18, 43:

    an tu me in violā putabas aut in rosā dicere?

    on, among roses, id. ib. 5, 26, 73:

    in rosā potare,

    id. Fin. 2, 20, 65:

    jacere,

    Sen. Ep. 36, 9:

    vivere,

    Mart. 8, 77, 2; cf.:

    multā in rosā,

    Hor. C. 1, 5, 1:

    pulvinus perlucidus rosā fartus,

    Cic. Verr. 2, 5, 11, § 27.—
    II.
    Transf.
    A.
    As a word of endearment, in Plautus:

    mea rosa,

    my rose, my rosebud, Plaut. As. 3, 3, 74; id. Bacch. 1, 1, 50;

    or simply rosa,

    id. Men. 1, 3, 9:

    tu mihi rosa es,

    id. Curc. 1, 2, 6.—
    B.
    Oil of roses, Cels. 8, 3; 4; 6, 18, 8. —
    C.
    The season or month of roses, Inscr. Grut. 753, 4; cf. rosales.—
    D.
    The rose-bush, rose-tree:

    nimium breves Flores amoenae ferre jube rosae,

    Hor. C. 2, 3, 14:

    radix silvestris rosae,

    Plin. 8, 41, 63, § 152.— Plur.:

    flores rosarum,

    Lucr. 2, 627; cf. Hor. C. 3, 29, 3:

    terram ad rosarum et vineae satum vertere,

    Plin. 18, 26, 64, § 236.

    Lewis & Short latin dictionary > rosa

  • 89 aboleō

        aboleō olēvī, olitus, ēre    [2 OL-], to destroy, abolish, efface, put out of the way, annihilate: magistratum alicui, L.: nefandi viri monumenta, V.: dedecus armis, V.; of animals dead of the plague: viscera undis, to destroy the (diseased) flesh, V.
    * * *
    abolere, abolevi, abolitus V TRANS
    destroy, efface, obliterate; kill; banish, dispel; put end to. abolish, rescind

    Latin-English dictionary > aboleō

  • 90 ob-viam or ob viam

        ob-viam or ob viam adv.,    in the way, towards, against, to meet, in face of: obviam conabar tibi, was hurrying to meet you, T.: si obviam contra veniretur, an advance should be made, Cs.: fit obviam Clodio, meets: obviam ire hostibus, S.: Caesari obviam processisti, went out to meet: exire, Cs.: se offere, meet, T.: effundi, pour out to meet, L.: de obviam itione ita faciam.—In the phrase, obviam ire, to meet, oppose, resist, contend against: periculis, face, S.: Gracchorum actionibus, resist, S.: cupiditati hominum, oppose: irae, L.: crimini, meet the charge, L.: obviam itum fraudibus, Ta.

    Latin-English dictionary > ob-viam or ob viam

  • 91 sēcrētus

        sēcrētus adj. with comp.    [P. of secerno], severed, separated, separate, apart: secretum imperium propriave signa habere, L.: arva, V.— Out of the way, retired, remote, lonely, solitary, secret: loca, H.: litora, O.: pars domūs (i. e. gynaeceum), O.: iter, solitary, H.— Comp plur. n. as subst: in secretiora Germaniae porrigitur, the remoter parts, Ta.— Hidden, concealed, private, secret: artes, O.: nec quicquam secretum alter ab- altero haberent, L.: secretiora ministeria, Ta.: secreta pyram Erige, secretly, V.: Stridere secretā divisos aure susurros, in the private ear, H.
    * * *
    secreta -um, secretior -or -us, secretissimus -a -um ADJ
    separate, apart (from); private, secret; remote; hidden

    Latin-English dictionary > sēcrētus

  • 92 circumdati

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdati

  • 93 circumdo

    circum-do, dĕdi, dătum, dăre, v. a., lit. to put, set, or place around, i. e. both to wrap around (e. g. a mantle). and also to enclose (e. g. a town with a wall; syn.: cingo, vestio, saepio, circumvallo al.), with a twofold construction (cf. Zumpt, Gr. § 418).
    I.
    Aliquid (alicui rei), to place something [p. 337] around something, to put, set around, etc. (class. in prose and poetry).
    (α).
    With dat.:

    aër omnibus est rebus circumdatus appositusque,

    Lucr. 6, 1035:

    moenibus subjectos prope jam ignes circumdatosque restinximus,

    Cic. Cat. 3, 1, 2:

    circumdare fossam latam cubiculari lecto,

    id. Tusc. 5, 20, 59:

    satellites armatos contioni,

    Liv. 34, 27, 5:

    hinc patre hinc Catulo lateri circumdatis, Romam rediit,

    i. e. one on each side, id. 30, 19, 9; 3, 28, 2:

    milites sibi,

    Tac. A. 13, 25:

    arma umeris,

    Verg. A. 2, 510:

    licia tibi,

    id. E. 8, 74:

    vincula collo,

    Ov. M. 1, 631:

    bracchia collo,

    id. ib. 9, 459; 9, 605; 6, 479;

    and in tmesis: collo dare bracchia circum,

    Verg. A. 6, 700 (cf. the simplex:

    bracchia cervici dare,

    Hor. C. 3, 9, 3):

    lectis aulaea purpura,

    Curt. 9, 7, 15:

    cum maxime in hostiam itineri nostro circumdatam intuens,

    i. e. divided, and part placed on each side of the way, Liv. 40, 13, 4.—
    (β).
    Without a dat.:

    caedere januam saxis, ligna et sarmenta circumdare ignemque subicere coeperunt,

    Cic. Verr. 2, 1, 27, § 69; 2, 1, 31, § 80:

    ignes,

    id. Pis. 38, 93:

    custodias,

    id. Cat. 4, 4, 8:

    armata circumdatur Romana legio,

    Liv. 1, 28, 3:

    exercitu circumdato summā vi Cirtam irrumpere nititur,

    Sall. J. 25, 9:

    circumdatae stationes,

    Tac. A. 1, 50:

    murus circumdatus,

    Caes. B. G. 1, 38:

    turris toto opere circumdedit,

    id. ib. 7, 72:

    circumdato vallo,

    Curt. 3, 2, 2:

    lauream (sc. capiti),

    Suet. Vit. 9.— Subst.: circumdăti, ōrum, m., those around, the surrounding soldiers:

    circumdatos Antonius adloquitur,

    Tac. H. 3, 63.—With an abl. loci:

    toto oppido munitiones,

    Hirt. B. G. 8, 34 fin.:

    equites cornibus,

    Liv. 33, 18, 9; and without dat., Tac. A. 14, 53.—With two accs.:

    circumdare terram radices,

    Cato, R. R. 114;

    and per tmesin,

    id. ib. 157.—
    B.
    Trop. (most freq. in Tac.):

    cancelli, quos mihi ipse circumdedi,

    Cic. Quint. 10, 36:

    nescio an majora vincula majoresque necessitates vobis quam captivis vestris fortuna circumdederit,

    Liv. 21, 43, 3:

    egregiam famam paci circumdedit,

    i. e. conferred, imparted, Tac. Agr. 20; cf.:

    principatus inanem ei famam,

    id. H. 4, 11; id. Or. 37:

    principi ministeria,

    id. H. 2, 59; id. A. 14, 15.—In a Greek construction:

    infula virgineos circumdata comptus,

    encompassing, Lucr. 1, 88; Tac. H. 4, 45; id. A. 16, 25.—
    II.
    Aliquem or aliquid (aliquā re), to surround some person or thing ( with something), to encompass, enclose, encircle with.
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    animum (deus) circumdedit corpore et vestivit extrinsecus,

    Cic. Univ. 6 fin.; cf.:

    aether corpore concreto circumdatus undique,

    Lucr. 5, 469:

    portum moenibus,

    Nep. Them. 6, 1:

    regio insulis circumdata,

    Cic. Fl. 12, 27:

    villam statione,

    Tac. A. 14, 8:

    suam domum spatio,

    id. G. 16:

    collis operibus,

    id. A. 6, 41:

    vallo castra,

    id. H. 4, 57:

    Othonem vexillis,

    id. ib. 1, 36:

    canibus saltus,

    Verg. E. 10, 57:

    circumdato me bracchiis: meum collum circumplecte,

    Plaut. As. 3, 3, 106:

    collum filo,

    Cat. 64, 377:

    (aurum) circumdatum argento,

    Cic. Div. 2, 65, 134: furvis circumdatus alis Somnus, * Tib. 2, 1, 89:

    ad talos stola demissa et circumdata palla,

    Hor. S. 1, 2, 99:

    circumdedit se zonā,

    Suet. Vit. 16:

    circumdata corpus amictu,

    Ov. M. 4, 313; cf. id. ib. 3, 666:

    tempora vittis,

    id. ib. 13, 643:

    Sidoniam picto chlamydem circumdata limbo,

    Verg. A. 4, 137.—
    2.
    Esp. of a hostile surrounding, to surround, encompass, invest, besiege, etc.:

    oppidum vallo et fossā,

    Cic. Fam. 15, 4, 10:

    oppidum quinis castris,

    Caes. B. C. 3, 9:

    cum legati... multitudine domum ejus circumdedissent,

    Nep. Hann. 12, 4:

    vallo atque fossā moenia circumdat,

    Sall. J. 23, 1:

    oppidum coronā,

    Liv. 4, 47, 5:

    quos (hostes) primo Camillus vallo circumdare est adortus,

    id. 6, 8, 9:

    fossā valloque urbem,

    id. 25, 22, 8:

    fossā duplicique vallo circumdatā urbe,

    id. 28, 3, 5:

    hostes exercitu toto,

    Curt. 3, 8, 4. —
    B.
    Trop.:

    omni autem totam figuram mundi levitate circumdedit,

    Cic. Univ. 6 init.:

    exiguis quibusdam finibus oratoris munus circumdedisti,

    have confined, circumscribed, id. de Or. 1, 62, 264; cf.:

    minus octoginta annis circumdatum aevum,

    Vell. 1, 17, 2:

    pueritiam robore,

    Tac. A. 12, 25:

    fraude,

    Sil. 7, 134; cf. id. 12, 477:

    monstrorum novitate,

    Quint. Decl. 18, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > circumdo

  • 94 expungo

    ex-pungo, unxi, unctum, 3, v. a.
    * I.
    Lit., to prick out:

    nates jam diu sunt saepe expunctae,

    Plaut. Pers. 5, 2, 67.— Hence,
    II.
    Transf.
    A.
    To strike out, cross out, blot out, erase from a list by points (set above or below).
    1.
    Lit., to expunge a debt, to discharge a soldier (mostly ante- and post-class.;

    not in Cic.): ut expungatur nomen, ne quid debeam,

    Plaut. Cist. 1, 3, 41:

    miles pulchre centuriatus est expuncto in manipulo,

    discharged, disbanded, id. Curc. 4, 4, 29:

    decurias judicum,

    Suet. Claud. 15:

    ex causa desertionis notatus temporis, quo in desertione fuit, stipendiis expungitur,

    is struck off from the roll, deprived of his pay, Dig. 49, 16, 15. —
    2.
    In gen.
    (α).
    To get out of the way, remove:

    pupillum,

    Pers. 2, 12.—
    (β).
    Esp., to blot out a score, remove an obligation (by returning the favor):

    munus munere,

    Sen. Ben. 4, 40, 4.—
    B.
    To settle or adjust an account, to reckon up any thing:

    rei publicae rationes subscriptae et expunctae,

    Dig. 44, 3, 4:

    ausus est annumerare posteris stellas ac sidera ad nomen expungere,

    to reckon up, enumerate, Plin. 2, 26, 24, § 95: expungebantur milites laureati, were checked off, sc. as destined to be rewarded, Tert. Cor. Mil. 1.—
    2.
    Transf., in gen., to execute, accomplish, perform, fulfil:

    effectum,

    Tert. Apol. 35:

    adventum,

    id. ib. 21:

    vota et gaudia Caesarum,

    id. ib. 35.

    Lewis & Short latin dictionary > expungo

  • 95 submoveo

    sum-mŏvĕo ( subm-), mōvi, mōtum, 2 (sync. form of the pluperf. subj. summosses, Hor. S. 1, 9, 48), v. a., to send or drive off or away, to remove (freq. and class.; cf.: repello, amolior).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    hostes a portā,

    Caes. B. G. 7, 50:

    hostes ex muro ac turribus,

    id. B. C. 2, 11:

    hostes ex agro Romano trans Anienem,

    Liv. 4, 17, 11:

    hostium lembos statione,

    id. 45, 10, 2:

    recusantes advocatos,

    Cic. Quint. 8, 31:

    quam (Academiam) summovere non audeo,

    id. Leg. 1, 13, 39:

    summotā contione,

    id. Fl. 7, 15; cf.:

    summoto populo,

    Liv. 26, 38, 8:

    submotis velut in aliam insulam hostibus,

    Tac. Agr. 23: maris litora, to remove, extend (by moles), Hor. C. 2, 18, 21:

    informes hiemes,

    id. ib. 2, 10, 17:

    regnum ipsum,

    Plin. Pan. 55, 7:

    piratas mari,

    Flor. 4, 6:

    ut legati juberentur, summoto eo (Caesare) milites alloqui,

    Vell. 2, 62, 5. — Poet.:

    hic spelunca fuit vasto submota reccssu (sc. ex oculis),

    Verg. A. 8, 193.—Of things:

    ubi Alpes Germaniam ab Italiā summovent,

    separate, Plin. 3, 19, 23, § 132:

    silva Phoebeos summovet ictus,

    wards off, Ov. M. 5, 389.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of a lictor, to clear away, remove people standing in the way, to make room:

    i, lictor, summove turbam,

    Liv. 3, 48, 3; 2, 56, 10; 4, 50, 5; 25, 3, 16;

    45, 7, 4: nemo submovebatur,

    Plin. Pan. 76, 8.— Impers. pass.:

    cui summovetur,

    Sen. Ep. 94, 60:

    sederunt in tribunali, lictor apparuit, summoto incesserunt,

    after room had been made, Liv. 28, 27, 15:

    incedit (bos) submoto,

    Plin. 8, 46, 71, § 185:

    summoto aditus,

    access after the lictors had made room, id. 45, 29, 2 Weissenb. ad loc.; 45, 7, 4; Inscr. Fratr. Arv. ap. Marin. 25; 32; 35.—
    b.
    Transf., to remove, dispel, etc.:

    non gazae neque consularis Summovet lictor miseros tumultus Mentis et curas,

    Hor. C. 2, 16, 10; cf.:

    submove vitia,

    Sen. Ep. 94, 60.—
    2.
    In econom. lang., to clear off, sell off stock:

    oves,

    Col. 7, 3, 14:

    agnos,

    id. 7, 4, 3.—
    II.
    Trop., to put or keep away, to withdraw, withhold, remove (syn. sepono): aliquem a re publicā, from civil affairs, Cic. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

    aliquem administratione reipublicae,

    Suet. Caes. 16; cf. id. ib. 28:

    reges a bello,

    Liv. 45, 23:

    sermonem a prooemio,

    Quint. 4, 1, 63:

    magnitudine poenae maleficio summoveri,

    Cic. Rosc. Am. 25, 70:

    summotus pudor,

    Hor. Epod. 11, 18:

    scrupulum,

    Col. 4, 29, 3:

    summovendum est utrumque ambitionis genus,

    Quint. 12, 7, 6:

    hiemem tecto,

    Luc. 2, 385.—
    B.
    Esp., to banish:

    ad Histrum,

    Ov. P. 3, 4, 91:

    patriā,

    id. ib. 4, 16, 47:

    aliquem urbe et Italiā,

    Suet. Aug. 45 fin.:

    summotum defendis amicum,

    Ov. Tr. 3, 4, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > submoveo

  • 96 summoveo

    sum-mŏvĕo ( subm-), mōvi, mōtum, 2 (sync. form of the pluperf. subj. summosses, Hor. S. 1, 9, 48), v. a., to send or drive off or away, to remove (freq. and class.; cf.: repello, amolior).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    hostes a portā,

    Caes. B. G. 7, 50:

    hostes ex muro ac turribus,

    id. B. C. 2, 11:

    hostes ex agro Romano trans Anienem,

    Liv. 4, 17, 11:

    hostium lembos statione,

    id. 45, 10, 2:

    recusantes advocatos,

    Cic. Quint. 8, 31:

    quam (Academiam) summovere non audeo,

    id. Leg. 1, 13, 39:

    summotā contione,

    id. Fl. 7, 15; cf.:

    summoto populo,

    Liv. 26, 38, 8:

    submotis velut in aliam insulam hostibus,

    Tac. Agr. 23: maris litora, to remove, extend (by moles), Hor. C. 2, 18, 21:

    informes hiemes,

    id. ib. 2, 10, 17:

    regnum ipsum,

    Plin. Pan. 55, 7:

    piratas mari,

    Flor. 4, 6:

    ut legati juberentur, summoto eo (Caesare) milites alloqui,

    Vell. 2, 62, 5. — Poet.:

    hic spelunca fuit vasto submota reccssu (sc. ex oculis),

    Verg. A. 8, 193.—Of things:

    ubi Alpes Germaniam ab Italiā summovent,

    separate, Plin. 3, 19, 23, § 132:

    silva Phoebeos summovet ictus,

    wards off, Ov. M. 5, 389.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of a lictor, to clear away, remove people standing in the way, to make room:

    i, lictor, summove turbam,

    Liv. 3, 48, 3; 2, 56, 10; 4, 50, 5; 25, 3, 16;

    45, 7, 4: nemo submovebatur,

    Plin. Pan. 76, 8.— Impers. pass.:

    cui summovetur,

    Sen. Ep. 94, 60:

    sederunt in tribunali, lictor apparuit, summoto incesserunt,

    after room had been made, Liv. 28, 27, 15:

    incedit (bos) submoto,

    Plin. 8, 46, 71, § 185:

    summoto aditus,

    access after the lictors had made room, id. 45, 29, 2 Weissenb. ad loc.; 45, 7, 4; Inscr. Fratr. Arv. ap. Marin. 25; 32; 35.—
    b.
    Transf., to remove, dispel, etc.:

    non gazae neque consularis Summovet lictor miseros tumultus Mentis et curas,

    Hor. C. 2, 16, 10; cf.:

    submove vitia,

    Sen. Ep. 94, 60.—
    2.
    In econom. lang., to clear off, sell off stock:

    oves,

    Col. 7, 3, 14:

    agnos,

    id. 7, 4, 3.—
    II.
    Trop., to put or keep away, to withdraw, withhold, remove (syn. sepono): aliquem a re publicā, from civil affairs, Cic. Fragm. ap. Quint. 11, 1, 85:

    aliquem administratione reipublicae,

    Suet. Caes. 16; cf. id. ib. 28:

    reges a bello,

    Liv. 45, 23:

    sermonem a prooemio,

    Quint. 4, 1, 63:

    magnitudine poenae maleficio summoveri,

    Cic. Rosc. Am. 25, 70:

    summotus pudor,

    Hor. Epod. 11, 18:

    scrupulum,

    Col. 4, 29, 3:

    summovendum est utrumque ambitionis genus,

    Quint. 12, 7, 6:

    hiemem tecto,

    Luc. 2, 385.—
    B.
    Esp., to banish:

    ad Histrum,

    Ov. P. 3, 4, 91:

    patriā,

    id. ib. 4, 16, 47:

    aliquem urbe et Italiā,

    Suet. Aug. 45 fin.:

    summotum defendis amicum,

    Ov. Tr. 3, 4, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > summoveo

  • 97 ab-ūsque or ab ūsque

        ab-ūsque or ab ūsque    praep. with abl, all the way from: ab usque Pachyno, V.: a Tiberio usque, from the time of, Ta.

    Latin-English dictionary > ab-ūsque or ab ūsque

  • 98 angulus

        angulus ī, m    [1 AC-], an angle, corner: ad pares angulos ferri, at right angles: huius lateris alter, Cs.: extremus, the farthest corner, O.: proximus, H. — Meton., a secret place, nook, corner, lurking-place: in angulum aliquo abire, T.: provinciae: Ille terrarum, H.: puellae risus ab angulo, H.: ut de his rebus in angulis disserant.—Of a little country-seat: Angulus iste, H.—Fig.: ad omnīs litterarum angulos revocare, i. e. petty discussions.
    * * *
    angle, apex; corner, nook, niche, recess, out-of-the-way spot

    Latin-English dictionary > angulus

  • 99 ex-eō

        ex-eō iī    (exīt, V.; exīsse, C.), itus, īre, to go out, go forth, go away, depart, withdraw, retire: ex oppido, Cs.: e patriā: ab Thaide, from the house of, T.: ad me, i. e. to visit me, T.: ab urbe, L.: domo eius: in provinciam, Cs.: in terram: Exit ad caelum Arbos, rises, V.: colles exire videntur, O.: de vitā: e vitā tamquam e theatro: limen, pass, T.: Avernas vallīs, O.—Of lots, to fall out, be drawn: cum de consularibus mea prima sors exisset.—To march out: de tertiā vigiliā, Cs.: ad pugnam, V.: ex Italiā ad bellum civile: praedatum in agros, L.: non posse clam exiri, Cs.—To flow, gush, pour forth: exire cruorem Passa, O.: saxo exit ab imo Rivus, O.—Fig., to go out, escape, be freed: ex potestate, i. e. to lose self-possession: de consilio, de mente: aere alieno: modum, to exceed, O.—In time, to run out, end, expire: quinto anno exeunte: indutiarum dies exierat, L. — To pass away, perish: memoriā, L. — To go forth, issue, turn out, result: currente rotā cur urceus exit? H.—To go out, become public: libri ita exierunt: fama exiit, N. — To go out of the way of, avoid, evade, ward off: tela oculis, V.: vim viribus, to repel force with force, V.

    Latin-English dictionary > ex-eō

  • 100 hūmānitus

        hūmānitus adv.    [humanus], humanly, after the manner of men: si quid mihi humanitus accidisset, i. e. should I die.—Humanely, kindly, tenderly: alqm tractare, T.
    * * *
    kindly, reasonably; moderately; in manner becoming man; in the way of humans

    Latin-English dictionary > hūmānitus

См. также в других словарях:

  • The Way International — Founder(s) Victor Paul Wierwille Location New Knoxville, Ohio, U.S. Origins October 3, 1942 [1] Vesper Chimes radio program[2] Key peopl …   Wikipedia

  • The Way — may refer to a spiritual path: * An early term for early Christianity (see also The Two Ways) * The Way of the Cross, a Catholic devotion to the Passion of Christ. * The Way (church) (Japanese: 道会, michikai ), a Japanese movement founded by… …   Wikipedia

  • The Way of the Master — logo. Type NGO Purpose/focus Evangelism Headquarters Bellflower, California …   Wikipedia

  • The Way of a Pilgrim — is the English title of a 19th century anonymous Russian work, detailing the narrator s journey across the country while discovering practicing the Jesus Prayer devoutly, with the help of a prayer rope, and studying the Philokalia . It came to a… …   Wikipedia

  • The Way I Am — can refer to several items:; Songs : * The Way I Am (Ana Johnsson song), a single by Ana Johnsson from the album Cuz I Can . * The Way I Am (Eminem song), a single by Eminem from the album The Marshall Mathers LP . * The Way I Am (Ingrid… …   Wikipedia

  • The Way (Greg Bear) — The Way fictional universe is a trilogy of science fiction novels and one short story by Greg Bear. The first novel was Eon (1985), followed by a sequel, Eternity and a prequel, Legacy . It also includes The Way of All Ghosts , a short story that …   Wikipedia

  • The Way I Feel — may refer to: * The Way I Feel (John Patton album), a 1964 album by John Patton * The Way I Feel (Gordon Lightfoot album), a 1967 album by Gordon Lightfoot * The Way I Feel (Leonard Nimoy album), a 1968 album by Leonard Nimoy * The Way I Feel… …   Wikipedia

  • The Way of the World — is a play written by British playwright William Congreve. It premiered in 1700 in the theatre in Lincoln s Inn Fields, England. It is widely regarded as being one of the best Restoration comedies written and is still performed sporadically to… …   Wikipedia

  • The Way We Live Now (short story) — The Way We Live Now is a short story by Susan Sontag which was published to great acclaim on November 24, 1986 in The New Yorker . The story describes the beginnings of the AIDS crisis in the early 1980s, as the disease began to claim members of… …   Wikipedia

  • The Way of All Flesh (film) — The Way of All Flesh is a 1927 film that was written by Lajos Biró, Jules Furthman, Julian Johnson and Ernest Maas from a story by Perley Poore Sheehan. The film was directed by Victor Fleming and is unrelated to Butler s novel The Way of All… …   Wikipedia

  • The Way to Amalthea — (Russian: Путь на Альматею, Put na Amal teyu) also known as Destination: Amaltheia is an early science fiction short story by Boris and Arkady Strugatsky written in 1959. An English translation called Destination: Amaltheia was published in a… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»