-
1 tintinnābulum
tintinnābulum ī, n [tintinno], a bell, signalbell, call-bell: (mulus) collo iactat tintinnabulum, Ph.: tintinnabula dicas pulsari, Iu.* * *bell; door bell, signal bell (L+S); cow bell; small bell -
2 tintinnabulum
tintinnābŭlum, i, n. [tintinno], a bell, signal-bell, e. g. on a door to summon the attendant, on the necks of cattle, etc., Plaut. Trin. 4, 2, 162; id. Ps. 1, 3, 98; Suet. Aug. 91; Plin. 36, 13, 19, § 92; Juv. 6, 441; Mart. 14, 163 in lemm.; Paul. Nol. Carm. 18, 336. -
3 tintinnabolo
-
4 facticius
I.In gen.:II.sal,
Plin. 31, 7, 39, § 81:colores,
id. 31, 7, 42, § 91; 35, 6, 24, § 40:ladanum (opp. terrenum),
id. 12, 17, 37, § 75. —In the later grammarians: nomen, formed to imitate the natural sound, onomato - poetic, like tintinnabulum, turtur, Prisc. p. 581 P. -
5 jacto
jacto, āvi, ātum (jactarier, Lucr. 6, 556; Enn. Tr. 130), 1, v. freq. a. [jacio], to throw, cast, hurl.I.Lit.:B.semen,
to scatter, Varr. R. R. 1, 42:semina per undas,
Ov. M. 4, 748:jactato flore tegente vias,
id. Tr. 4, 2, 50:irrita sacrilega jactas incendia dextra,
id. M. 14, 539:hastas,
Cic. de Or. 2, 78, 316:vestem argentumque de muro,
Caes. B. G. 7, 47:lapides vacuum in orbem,
Verg. G. 1, 62:cinerem per agros,
id. ib. 1, 81:se muris in praeceps,
Curt. 5, 6, 7;of casting a net: rete,
Dig. 19, 1, 12;also of dicethrowing: talos arripio, jacto basilicum,
Plaut. Curc. 2, 3, 79; cf.:numerosque manu jactabat eburnos,
Ov. A. A. 2, 203; id. ib. 3, 355; Suet. Aug. 71.—Transf.1.To throw or toss about; to shake, flourish:2.crura,
Lucr. 4, 991:brachia in numerum,
id. 4, 769:manus,
Quint. 11, 3, 179; 10, 3, 21:umeros,
id. 11, 3, 130:tinnula manu,
Ov. Tr. 1, 1, 38:tintinnabulum,
Phaedr. 2, 7, 5:onerosa pallia,
Juv. 6, 236:cerviculam,
Cic. Verr. 2, 3, 19, § 49:nisi se suo more jactavisset,
i. e. to make gestures, id. Brut. 60, 217:cum multum se Curio ex more jactasset,
Quint. 11, 3, 129:exsultare immoderateque jactari,
Cic. Div. 1, 29, 60:corpus in suo sanguine,
to wallow, Ov. M. 10, 721:videntes,
Verg. G. 2, 355:a facie manus,
to throw kisses, Juv. 3, 106; cf.: jactare basia, id. 4, 118:oculos,
Lucr. 4, 1133:lumina,
Ov. H. 3, 11:jugum,
i. e. to be restless, rebellious, Juv. 13, 22.—To drive hither and thither, to drive about:3.cum adversā tempestate in alto jactarentur,
Cic. Inv. 2, 31, 95; Ov. H. 17, 235; Hor. Ep. 1, 11, 15; Ov. Tr. 3, 2, 15:ut Aeneas pelago... omnia circum Litora jactetur,
Verg. A. 1, 668; 10, 48; 1, 182:jactati aequore toto Troes,
id. ib. 1, 29; Ov. M. 11, 441 al.:si quando, ut fit, jactor in turba, etc.,
Cic. Planc. 7, 17:jactatur domi suae homo honestissimus,
id. Verr. 2, 1, 26, § 67:aestu febrique jactari,
id. Cat. 1, 13.—So of the sea:ut jactetur aqua,
Lucr. 6, 553:cito mutata est jactati forma profundi,
Ov. H. 19, 77:aequora,
id. Tr. 4, 4, 57.—To throw away:4.merces,
Plaut. Rud. 2, 3, 43:arma,
Liv. 9, 12; Curt. 3, 3, 9.—Esp., to throw overboard, throw into the sea, Dig. 47, 2, 43, § 10; 14, 2, 4, § 2:jactatur rerum utilium pars maxima,
Juv. 12, 52.—To throw out, emit, spread:II.luna suam jactat de corpore lucem,
Lucr. 5, 576:voces per umbram,
Verg. A. 2, 768.—Trop.A.To torment, disquiet, disturb:B.jactor, crucior, agitor, stimulor,
Plaut. Cist. 2, 1, 4:nolo te jactari diutius,
id. Trin. 3, 2, 59:ipsa velut navis jactor,
Ov. H. 21, 41:jactari morbis,
Lucr. 3, 507:clamore et convicio,
Cic. Fam. 1, 5:aliquem,
id. Div. in Caecil. 14, 45.—Jactare se or jactari, not to be firm, to waver, Cic. Tusc. 4, 10.—Of money, to fluctuate in value:C.jactabatur temporibus illis nummus sic, ut nemo posset scire, quid haberet,
Cic. Off. 3, 20, 80. —To consider, examine, discuss:D.pluribus praesentibus eas res jactari nolebat,
Caes. B. G. 1, 18:multa totā die in concilio variis jactata sermonibus erant,
i. e. discussed, not decided, Liv. 1, 50, 3:pectore curas,
Verg. A. 1, 227:jactari magis quam peragi accusatio ejus poterat,
discussed without a conclusion, to no purpose, Liv. 10, 46, 16.—To discuss, mention, intimate, pronounce, throw out, utter, speak, say, name, propose a thing:E.rem jactare sermonibus,
Liv. 8, 29:ultro citroque,
id. 7, 9:jactamus jam pridem omnis te Roma beatum,
Hor. Ep. 1, 16, 18:talia jactanti, etc.,
Verg. A. 1, 102:jactatum in condicionibus nequiquam de Tarquiniis in regnum restituendis,
Liv. 2, 13, 3:hanc autem jactari magis causam quam veram esse,
to be rather the pretext than the true reason, id. 5, 53, 2.—To throw or fling out threats, etc.:F.jactare et opponere terrorem,
Cic. Sest. 23, 52:minas,
id. Quint. 14, 47:probra in quempiam,
Liv. 29, 9; cf.:convicia,
Prop. 3, 8, 11.—To boast of, vaunt a thing:G.ostentare honorem aetatis, jactare urbanam gratiam et dignitatem,
Caes. B. C. 3, 83:ingenium,
Quint. 3, 1, 3:genus et nomen,
Hor. C. 1, 14, 13:regna et virtutem,
Ov. H. 16, 81:quo te jactas creatum,
id. M. 9, 23; Curt. 8, 1, 23.—With se, to talk boastfully of one's self, to boast, make an ostentatious display.(α).Absol.:(β).intolerantius se jactare,
Cic. de Or. 2, 52, § 209:non jactandi mei causā,
Quint. Decl. 268.—With dat.:(γ).se alicui,
to boast of one's self to a person, Ov. H. 12, 175:se Iliae querenti ultorem,
Hor. C. 1, 2, 18; Liv. 35, 49, 3:ipse cum se jactaret amicae,
Juv. 1, 62.—With in or simple abl.:(δ).cum in eo se in contione jactavisset,
Cic. Att. 2, 1, 5:ne quis sit lucus, quo se plus jactet Apollo,
Verg. E. 6, 73.—With de:(ε).jactat se jamdudum de Calidio,
Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46.—With gen.:(ζ).se justitiae,
Hier. Ep. 23, 34. —With two acc.:H.se jactare formosum,
Phaedr. 3, 8, 6.—To carry one's self confidently or conceitedly:I.qui antea solitus esset jactare se magnificentissime in illo loco,
Cic. Att. 2, 21, 3.—To be officious or active in, to give one's self up to, devote one's self to a thing:K.jactare se in causis centumviralibus,
Cic. de Or. 1, 38, 173:nostrum hoc tempus aetatis forensi labore jactari,
id. Q. Fr. 3, 5:in qua (re publica) tu non valde te jactas,
id. Fam. 2, 15, 3:se actionibus tribuniciis,
Liv. 3, 1.—Se in pecuniis, to be prodigal of one's money, Cic. Cat. 2, 9.—Hence, jactans, antis, P. a., boasting, bragging, boastful, vainglorious.1.Lit.: insolens, arrogans, jactans, Cic. Fragm. ap. Non. 322, 13:2.epistolae jactantes et gloriosae,
Plin. Ep. 3, 9:neque vereor ne jactantior videar, etc.,
id. ib. 9, 23; so Verg. A. 6, 815: jactantior hic paulo est, Hor. S. 1, 3, 50.—With gen.:tumidus ae sui jactans,
Quint. 11, 1, 50:plebis jactantissimus amator,
Spart. Hadr. 17.—Transf., proud, noble, splendid:septemgemino jactantior aethera pulset Roma jugo,
Stat. S. 4, 1, 6; Claud. IV. Cons. Hon. 1.— Adv.: jactanter, boastfully, ostentatiously:minae jactanter sonantes,
Amm. 27, 2, 3; Prud. Ham. 170.— Comp.:jactantius maerere,
Tac. A. 2, 77:litteras componere,
id. H. 3, 53; Prud. Ham. 170. -
6 mutum
mūtus, a, um, adj. [root mu-, to shut; Sanscr. mūkas, dumb; Gr. mutis, muaô; cf. Lat. mussare], dumb, mute (class.; cf.: infans, elinguis).I.Lit., that does not speak, silent.—Of creatures who do not possess the faculty of speech, and can utter only inarticulate sounds:II.pecudes,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24:bestiae,
id. Fin. 1, 21, 71:agna,
Hor. S. 2, 3, 219:armenta,
Stat. Th. 5, 334:animalia,
Juv. 8, 56:satius est mutum esse quam quod nemo intellegat dicere,
Cic. Phil. 3, 9, 22:subjugale, animal,
Vulg. 2 Pet. 2, 16:vere dici potest, magistratum legem esse loquentem, legem autem mutum magistratum,
Cic. Leg. 3, 1, 2: papae! Jugularas hominem: quid ille? Thr. Mutus illico, he was struck speechless, was silent, could not say a word more, Ter. Eun. 3, 1, 27:ad mandata mancus est, caecus, mutus,
Plaut. Merc. 3, 4, 45: mutum dices, you shall call me dumb, i. e. I will not say a word, id. Heaut. 4, 4, 26:omnis pro nobis gratia muta fuit,
has not spoken a word, Ov. P. 2, 7, 52:mutus aspectus miserorum lacrimas movet,
Quint. 6, 1, 26:numquam vox est de te mea muta,
i. e. I have never ceased to praise thee, Ov. Tr. 5, 14, 17:dolore lyra est,
id. H. 15, 198:spiritus,
which makes one mute, Vulg. Marc. 9, 16; 9, 24.—Of that which utters no sound, dumb, mute, silent:tintinnabulum,
Plaut. Trin. 4, 2, 163:imago,
Cic. Cat. 3, 5:mare,
the silent sea, Plaut. Mil. 3, 1, 69:consonantes,
which cannot be pronounced alone, mutes, Quint. 1, 4, 6: artes, the plastic arts, arts of design, opp. to eloquence, Cic. de Or. 3, 7; also, artes, the silent arts, i. e. which do not concern themselves with language, as medicine, Verg. A. 12, 397:scientia,
i. e. which does not impart the power of speaking, Quint. 5, 10, 119:instrumentum fundi,
i. e. wagons, carts, Varr. R. R. 1, 17:magistri,
i. e. books, Gell. 14, 2, 1:lapides,
that say nothing, have no inscriptions on them, Hyg. de Lim. p. 156 Goes.: muta exta dicuntur, quibus nihil divinationis aut deorum responsi inesse animadvertunt, contra adjutoria, quae certum aliquid eventurum indicant, Paul. ex Fest. p. 157 Müll.:simulacra muta,
dumb idols, Vulg. 1 Cor. 12, 2.—Transf., of places where no sound is heard, silent, still:A.mutum forum, elinguem curiam, tacitam et fractam civitatem videbatis,
Cic. post Red. 1, 3:solitudo,
id. Mil. 19:spelunca,
Stat. Ach. 1, 239.—Of times:nullum fuit tempus, quod magis debuerit mutum esse a litteris,
in which nothing should have been written, Cic. Att. 8, 14, 1:silentia noctis,
the deep silence of night, Ov. M. 7, 184.—Of things of which nothing is said:mutum aevum,
not celebrated, unsung, Sil. 3, 579.—As subst.mūtus, i, m., a dumb person, a mute (ante- and postclass): Char. Quin taces? Eut. Muto imperas, Plaut. Merc. 2, 4, 26: sicut mutus, Vulg. [p. 1182] Psa. 38, 13:B.aperta erit lingua mutorum,
id. Isa. 35, 6; Lact. 4, 15, 8:mutum neque stipulari neque promittere posse palam est,
Gai. Inst. 3, 105.— -
7 mutus
mūtus, a, um, adj. [root mu-, to shut; Sanscr. mūkas, dumb; Gr. mutis, muaô; cf. Lat. mussare], dumb, mute (class.; cf.: infans, elinguis).I.Lit., that does not speak, silent.—Of creatures who do not possess the faculty of speech, and can utter only inarticulate sounds:II.pecudes,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24:bestiae,
id. Fin. 1, 21, 71:agna,
Hor. S. 2, 3, 219:armenta,
Stat. Th. 5, 334:animalia,
Juv. 8, 56:satius est mutum esse quam quod nemo intellegat dicere,
Cic. Phil. 3, 9, 22:subjugale, animal,
Vulg. 2 Pet. 2, 16:vere dici potest, magistratum legem esse loquentem, legem autem mutum magistratum,
Cic. Leg. 3, 1, 2: papae! Jugularas hominem: quid ille? Thr. Mutus illico, he was struck speechless, was silent, could not say a word more, Ter. Eun. 3, 1, 27:ad mandata mancus est, caecus, mutus,
Plaut. Merc. 3, 4, 45: mutum dices, you shall call me dumb, i. e. I will not say a word, id. Heaut. 4, 4, 26:omnis pro nobis gratia muta fuit,
has not spoken a word, Ov. P. 2, 7, 52:mutus aspectus miserorum lacrimas movet,
Quint. 6, 1, 26:numquam vox est de te mea muta,
i. e. I have never ceased to praise thee, Ov. Tr. 5, 14, 17:dolore lyra est,
id. H. 15, 198:spiritus,
which makes one mute, Vulg. Marc. 9, 16; 9, 24.—Of that which utters no sound, dumb, mute, silent:tintinnabulum,
Plaut. Trin. 4, 2, 163:imago,
Cic. Cat. 3, 5:mare,
the silent sea, Plaut. Mil. 3, 1, 69:consonantes,
which cannot be pronounced alone, mutes, Quint. 1, 4, 6: artes, the plastic arts, arts of design, opp. to eloquence, Cic. de Or. 3, 7; also, artes, the silent arts, i. e. which do not concern themselves with language, as medicine, Verg. A. 12, 397:scientia,
i. e. which does not impart the power of speaking, Quint. 5, 10, 119:instrumentum fundi,
i. e. wagons, carts, Varr. R. R. 1, 17:magistri,
i. e. books, Gell. 14, 2, 1:lapides,
that say nothing, have no inscriptions on them, Hyg. de Lim. p. 156 Goes.: muta exta dicuntur, quibus nihil divinationis aut deorum responsi inesse animadvertunt, contra adjutoria, quae certum aliquid eventurum indicant, Paul. ex Fest. p. 157 Müll.:simulacra muta,
dumb idols, Vulg. 1 Cor. 12, 2.—Transf., of places where no sound is heard, silent, still:A.mutum forum, elinguem curiam, tacitam et fractam civitatem videbatis,
Cic. post Red. 1, 3:solitudo,
id. Mil. 19:spelunca,
Stat. Ach. 1, 239.—Of times:nullum fuit tempus, quod magis debuerit mutum esse a litteris,
in which nothing should have been written, Cic. Att. 8, 14, 1:silentia noctis,
the deep silence of night, Ov. M. 7, 184.—Of things of which nothing is said:mutum aevum,
not celebrated, unsung, Sil. 3, 579.—As subst.mūtus, i, m., a dumb person, a mute (ante- and postclass): Char. Quin taces? Eut. Muto imperas, Plaut. Merc. 2, 4, 26: sicut mutus, Vulg. [p. 1182] Psa. 38, 13:B.aperta erit lingua mutorum,
id. Isa. 35, 6; Lact. 4, 15, 8:mutum neque stipulari neque promittere posse palam est,
Gai. Inst. 3, 105.— -
8 temere
tĕmĕrē (ante-class. collat. form tĕ-mĕrĭter, Enn. ap. Prisc. p. 1010 p.; Att. ap. Non. 516, 5; Trag. Fragm. v. 96 Rib.), adv. [Sanscr. tamra, darkening; timira, dark; hence, blindly; cf.: timor, temeritas], by chance, by accident, at random, without design, intent, or purpose, casually, fortuitously, rashly, heedlessly, thoughtlessly, inconsiderately, indiscreetly, etc. (cf.: forte, fortuito).I.In gen.A.With forte (cf. Hand, Turs. II. p. 731 sq.):B.quam saepe forte temere Eveniunt, quae non audeas optare,
Ter. Phorm. 5, 1, 30; cf. Liv. 41, 2, 7:pepulere ut forte temere in adversos montes agmen erigeret,
id. 2, 31, 5:rideant licet quibus forte temere humana negotia agi persuasum est,
Curt. 5, 11, 10:nisi ista casu nonnumquam forte temere concurrerent,
Cic. Div. 2, 68, 141; Liv. 23, 3, 3; 39, 15, 11:forte, temere, casu aut pleraque fierent aut omnia, etc.,
Cic. Fat. 3, 6.—With casu, fortuito, etc.:C.ex corporibus huc et illuc casu et temere cursitantibus,
Cic. N. D. 2, 44, 115; cf.:id evenit non temere nec casu,
id. ib. 2, 2, 6:non enim temere nec fortuito sati et creati sumus,
id. Tusc. 1, 49, 118:temere ac fortuito,
id. Or. 55, 186:ne quid temere ac fortuito, inconsiderate neglegenterque agamus,
id. Off. 1, 29, 103; cf.: omnia [p. 1848] temere ac fortuito agere, Liv. 2, 28, 1; Tac. G 10: te nihil temere, nihil imprudenter facturum judicaram, Caes. ap. Cic. Att. 10, 8, B, 1 inconsulte ac temere dicere, Cic. N D. 1, 16, 43. temere ac nullā ratione causas dicere, id. de Or. 2, 8, 32; cf.:domus, quae temere et nullo consilio administratur (opp. quae ratione regitur),
id. Inv. 1, 34, 58.—Alone:II.non temere confirmare,
Cic. Font. 1, 1:non temere scribere,
id. Fam. 4, 13, 5:(oracula) partim effutita temere,
id. Div 2, 55, 113;ne quid de se temere crederent,
Sall. C. 31, 7:numquam temere tinniit tintinnabulum,
Plaut. Trin 4, 2, 162. sub pinu jacentes sic temere, Hor. C. 2, 11, 14, cf.:temere insecutae Orphea silvae,
id. ib. 1, 12, 7:temere errare in vallibus,
at random, Ov. F 6, 327: saxa temere jacentia, Liv 9, 24, 6.— Comp.: temerius, Att. ap. Non 178, 23. —In partic.A.Non or haud temere est, it is not mere chance, it is not for nothing, there is a meaning in it:B.non temere est, quod corvus cantat mihi nunc ab laevā manu,
Plaut. Aul. 4, 3, 1; so,non temere est,
Ter. Heaut. 4, 1, 7; id. Eun. 2, 2, 59; id. Phorm. 5, 8 (9), 9: haud temere est, Enn. ap. Serv ad Verg. A. 9, 329 (Ann. v. 473); Verg. A. 9, 375; Liv. 1, 59, 6.—Non temere, not easily, = non facile:rapidus fluvius est hic, non hac temere transiri potest,
Plaut. Bacch. 1, 1, 52;hoc temere numquam amittam ego a me, Ter Phorm. 4, 5, 2: an temere quicquam Parmeno praetereat, quod facto usus sit?
id. Hec. 5, 4, 38. qui hoc non temere nisi libertis suis deferebant, Cic. Q. Fr. 1, 1, 4, § 13 non temere adire, Caes. B. G. 4, 20 patres quoque non temere pro ullo aeque adnisi sunt, Liv. 2, 61, 4;non temere incerta casuum reputat, quem fortuna numquam decepit,
id. 30, 30, 11; Quint. 1, 3, 3:si negabimus temere famam nasci solere,
Auct. Her. 2, 8, 12:non temere a me Quivis ferret idem,
Hor. Ep. 2, 2, 13;vatis avarus Non temere est animus,
id. ib. 2, 1, 120:nec sibi quivis temere arroget artem,
id. S. 2, 4, 35; Suet. Tit. 6; 8; Dig. 50, 17, 64;so also: nullus dies temere intercessit, quo non ad eum scriberet,
Nep. Att. 20, 2. -
9 tinio
tinnĭo ( tīnĭo), īvi or ĭi, ītum, 4, v. n. and a. [root tan-; cf.: tono, tonitru], to ring, chink, clink, jingle, tinkle, tingle.I.Lit.:II.tinniit tintinnabulum,
Plaut. Trin. 4, 2, 162: tinnit hastilibus umbo, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.):apes tinniendo aere perterritas perducet,
Varr. R. R. 3, 16, 30: (Graeci) n (litteram) jucundam et in fine praecipue quasi tinnientem illius ( m litterae) loco ponunt, Quint. 12, 10, 31 (cf. retinnit, Cic. Brut. 46, 171): nec tibi dubito in foro diu tinnisse auriculas, have tingled, M. Aurel. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 2, 5 Mai; cf. tinnitus.—Transf.A.Colloq., to clink money, i. e. to pay:B.exspecto maxime, ecquid Dolabella tinniat,
Cic. Att. 14, 21, 4; cf.trop.: veri speciem dignoscere calles, Nequa subaerato mendosum tinniat auro,
ring false, give a false sound, Pers. 5, 105.—To have a sharp or shrill voice, to cry, scream, sing (ante- and post-class.):comprime te: nimium tinnis,
Plaut. Cas. 2, 3, 32; id. Ps. 3, 2, 99; cf.:tinnire canorā voce,
id. Poen. prol. 33:aliquid se tinniturum promisit,
to sing, Suet. Ner. 20 fin.:vere novo, cum jam tinnire volucres Incipient,
Calp. Ecl. 5, 16. -
10 tinnio
tinnĭo ( tīnĭo), īvi or ĭi, ītum, 4, v. n. and a. [root tan-; cf.: tono, tonitru], to ring, chink, clink, jingle, tinkle, tingle.I.Lit.:II.tinniit tintinnabulum,
Plaut. Trin. 4, 2, 162: tinnit hastilibus umbo, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 432 Vahl.):apes tinniendo aere perterritas perducet,
Varr. R. R. 3, 16, 30: (Graeci) n (litteram) jucundam et in fine praecipue quasi tinnientem illius ( m litterae) loco ponunt, Quint. 12, 10, 31 (cf. retinnit, Cic. Brut. 46, 171): nec tibi dubito in foro diu tinnisse auriculas, have tingled, M. Aurel. ap. Front. Ep. ad M. Caes. 2, 5 Mai; cf. tinnitus.—Transf.A.Colloq., to clink money, i. e. to pay:B.exspecto maxime, ecquid Dolabella tinniat,
Cic. Att. 14, 21, 4; cf.trop.: veri speciem dignoscere calles, Nequa subaerato mendosum tinniat auro,
ring false, give a false sound, Pers. 5, 105.—To have a sharp or shrill voice, to cry, scream, sing (ante- and post-class.):comprime te: nimium tinnis,
Plaut. Cas. 2, 3, 32; id. Ps. 3, 2, 99; cf.:tinnire canorā voce,
id. Poen. prol. 33:aliquid se tinniturum promisit,
to sing, Suet. Ner. 20 fin.:vere novo, cum jam tinnire volucres Incipient,
Calp. Ecl. 5, 16. -
11 tintinnabulatus
tintinnābŭlātus, a, um, adj. [tintinnabulum], belled, i. e. wearing a bell or bells:greges,
Sid. Ep. 2, 2. -
12 tracto
tracto, āvi, ātum ( gen. plur. part. tractantum, Ov. P. 3, 3, 20), 1, v. freq. a. [traho].I.To draw violently, to drag, tug, haul, etc. (so, very rare): qui te (Hectorem) sic tractavere? Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Trag. v. 96 Vahl.):II.tractatus per aequora campi,
id. Ann. v. 140 Vahl.:tractata comis antistita Phoebi,
Ov. M. 13, 410:malis morsuque ferarum Tractari,
to be torn, rent, lacerated, Lucr. 3, 889.—To touch, take in hand, handle, manage, wield; to exercise, practise, transact, perform, etc. (freq. and class.; cf.: tango, ago, perago).A.Lit.:B. 1.ut ea, quae gustemus, olfaciamus, tractemus, audiamus, etc.,
Cic. Tusc. 5, 38, 111:numquam temere tinnit tintinnabulum, nisi qui illud tractat,
Plaut. Trin. 4, 2, 163:aliquid manibus,
id. Poen. 1, 2, 103:tractavisti hospitam ante aedes meas,
id. Mil. 2, 6, 30:mateilionem Corinthium cupidissime tractans,
Cic. Par. 5, 2, 38:volucra, quae non possum tractare sine magno gemitu,
id. Att. 12, 22, 1:aret Pellis et ad tactum tractanti dura resistit,
Verg. G. 3, 502:puer unctis Tractavit calicem manibus,
Hor. S. 2, 4, 79:vitulos consuescere manu tractari,
Col. 6, 2, 1:tractat inauratae consona fila lyrae,
i. e. strikes, plays upon, Ov. Am. 1, 8, 60: necdum res igni scibant tractare, to prepare, i. e. to cook, dress, Lucr. 5, 953:solum terrae aere,
id. 5, 1289; cf.:lutosum agrum,
i. e. to till, Col. 2, 4, 5:tractari tuerique vites,
Cic. Fin. 5, 14, 39:ceram pollice,
Ov. M. 10, 285; cf. id. ib. 8, 196:lanam,
Just. 1, 3:lanuginem,
Suet. Ner. 34:gubernacula,
to manage, Cic. Sest. 9, 20:tela,
to wield, Liv. 7, 32, 11; cf.:speciosius arma,
Hor. Ep. 1, 18, 53:servus, qui meam bibliothecen multorum nummorum tractavit,
has taken care of, had charge of, Cic. Fam. 13, 77, 3; cf.: eras tu quaestor;pecuniam publicam tu tractabas,
id. Div. in Caecil. 10, 32:rationem Prusensium,
Plin. Ep. 10, 28, 5.—In gen.: ut ne res temere tractent turbidas, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 189 Vahl.):2.suam rem minus caute et cogitate,
Plaut. Trin. 2, 2, 46:causas amicorum tractare atque agere,
Cic. de Or. 1, 37, 170:causam difficiliorem,
id. Fam. 3, 12, 3:condiciones,
Caes. B. C. 3, 28:bellum,
to conduct, carry on, Liv. 23, 28, 4; Tac. A. 1, 59; Just. 9, 8, 12; 22, 5, 4:proelia,
Sil. 15, 466; cf.:vitam vulgivago more ferarum,
to lead, pass, spend, Lucr. 5, 930; so,vitam,
Auct. Her. 4, 24, 33 (al. transactam):imperium,
Just. 1, 2, 1:regna,
id. 2, 4, 20:pauca admodum vi tractata, quo ceteris quies esset,
Tac. A. 1, 9 fin.:artem,
to practise, Ter. Phorm. prol. 17; Cic. Ac. 2, 7, 22:verba vetera,
to employ, Quint. 11, 1, 6:personam in scenā,
to perform, act, represent, id. Rosc. Com. 7, 20; so,partes secundas (mimus),
Hor. Ep. 1, 18, 14:animos,
Cic. Or. 28, 97; cf. Quint. 11, 1, 85.—Reflex.:quo in munere ita se tractavit, ut, etc.,
has so conducted himself, Cic. Fam. 13, 12, 1; so,ita me in re publicā tractabo, ut meminerim, etc.,
id. Cat. 3, 12, 29.—In partic.a.To treat, use, or conduct one ' s self towards a person in any manner:b.ego te, ut merita es de me, tractare exsequar,
Plaut. As. 1, 3, 8: haec arte tractabat virum, ut, etc., Ter. Heaut. 2, 3, 125:omnibus rebus eum ita tractes, ut, etc.,
Cic. Fam. 1, 3:non tractabo ut consulem,
id. Phil. 2, 5, 10:aliquem liberaliter,
id. Verr. 1, 8, 23:nec liberalius nec honorificentius potuisse tractari,
id. Fam. 13, 27, 2:pater parum pie tractatus a filio,
id. Cael. 2, 3:mercatores ac navicularii injuriosius tractati,
id. Imp. Pomp. 5, 11:pauloque benignius ipsum Te tractare voles,
Hor. Ep. 1, 17, 12. —To handle, treat, investigate, discuss any thing, mentally, orally, or in writing (cf.: dissero, disputo, ago). ( a) With acc.:(β).quem ad modum quamque causam tractare conveniat,
Auct. Her. 2, 2, 2:oratori omnia quaesita, audita, lecta, disputata, tractata, agitata esse debent,
Cic. de Or. 3, 14, 54:habeat omnes philosophiae notos et tractatos locos,
id. Or. 33, 118:causas amicorum,
id. de Or. 1, 37, 170:tractata res,
id. Rep. 3, 3, 4:definitiones fortitudinis,
id. Tusc. 4, 24, 53:partem philosophiae,
id. Ac. 1, 8, 30:constantiam,
id. Lael. 18, 65; cf. id. ib. 22, 82:ibi consilia decem legatorum tractabantur,
Liv. 33, 31, 7:fama fuit... tractatas inter Eumenen et Persea condiciones amicitiae,
id. 44, 13, 9:scrupulosius tractabo ventos,
Plin. 2, 46, 45, § 118: prima elementa, Quint. prooem. 21;1, 1, 23: locus, qui copississime a Cicerone tractatur,
id. 1, 4, 24; 7, 2, 43:aliquid memori pectore,
to ponder, reflect upon, Juv. 11, 28; cf.:tractare proeliorum vias,
Tac. A. 2, 5: ut quaestio diligentius tractaretur, Aug. Civ. Dei, 2, 21, 1.—With de and abl. (mostly postAug.):(γ).de officii parte,
Sen. Contr. 2, 1 (9), 20 (dub.;Madv. and Kiessl. partem): quoniam de religionibus tractabatur,
Tac. A. 3, 71:ubi de figuris orationis tractandum erit,
Quint. 1, 5, 5; 2, 13, 14; 2, 20, 10:de negotiis,
to discuss, Suet. Aug. 35 fin. —With interrog.-clause:c.quo tractatur amicus an inimicus,
Quint. 5, 10, 29; 7, 2, 56:utra sit antiquior (lex),
id. 7, 7, 8:cum tractaret, quinam adipisci principem locum abnuerent, etc.,
Tac. A. 1, 13.—To negotiate, treat:dum de condicionibus tractat,
Nep. Eum. 5, 7; Suet. Claud. 26:de Asiā,
Just. 37, 3, 4:de redimendo filio,
id. 31, 7, 7. -
13 טבלא I
טַבְלָאI ( טבל, cmp. Aeth. טבלל to tie around, v. Ges. H. Dict.10> s. v. טְבוּלִים; cmp. טבעת, טבור) a bell or collection of bells, an instrument especially used at public processions (in Arab. drum, Gr. ταβαλά; v. Sm. Ant. s. v. Tintinnabulum as to forms and uses of bells). Targ. Koh. 7:5 קל ט׳וכ׳ the music of the fools. Targ. Cant. 1:1.Sot.49b (expl. אֵירוּס) ט׳ דחד פומא a tabla with one mouth (a single bell). Ber.57a תלאי ט׳וכ׳ (I dreamt) I suspended a tabla and shouted into it (differ. in Rashi). Sabb.110a בט׳ to the sound of a tabla (at a wedding). M. Kat. 9b (prov.) בת שיתין … לקל ט׳ רהטא a woman of sixty years, like one of six, runs at the sound of the tabla (to see the procession). Y.Erub.VIII, 25a bot. אפי׳ ט׳ if even he has there a t. (which he dare not move on the Sabbath); Bab. ib. 86a יש לו טבל.In gen. musical instrument. Arakh.10b, v. גּוּרְגָּנָא. -
14 טַבְלָא
טַבְלָאI ( טבל, cmp. Aeth. טבלל to tie around, v. Ges. H. Dict.10> s. v. טְבוּלִים; cmp. טבעת, טבור) a bell or collection of bells, an instrument especially used at public processions (in Arab. drum, Gr. ταβαλά; v. Sm. Ant. s. v. Tintinnabulum as to forms and uses of bells). Targ. Koh. 7:5 קל ט׳וכ׳ the music of the fools. Targ. Cant. 1:1.Sot.49b (expl. אֵירוּס) ט׳ דחד פומא a tabla with one mouth (a single bell). Ber.57a תלאי ט׳וכ׳ (I dreamt) I suspended a tabla and shouted into it (differ. in Rashi). Sabb.110a בט׳ to the sound of a tabla (at a wedding). M. Kat. 9b (prov.) בת שיתין … לקל ט׳ רהטא a woman of sixty years, like one of six, runs at the sound of the tabla (to see the procession). Y.Erub.VIII, 25a bot. אפי׳ ט׳ if even he has there a t. (which he dare not move on the Sabbath); Bab. ib. 86a יש לו טבל.In gen. musical instrument. Arakh.10b, v. גּוּרְגָּנָא.
См. также в других словарях:
TINTINNABULUM — a tinnitu, quem, dum pulsatur, edere solet, nomen nactum est: Tinnitus autem est aeris: unde ex aere primum, mox ex aere, stanno, plumbo argentoque nonnumquam admistis, fieri consuevêre Tintinnabula, magni inter homines usus, sive profana, sive… … Hofmann J. Lexicon universale
Tintinnabulum — (lat. „Klingel“, „Schelle“) bezeichnet: Tintinnabulum (Antike), in der Antike ein an der Tür als Türklingel aufgehängtes Glöckchenspiel Tintinnabulum (Liturgie), eine in der Liturgie verwendete, auf einen Stab montierte Glocke Schelle… … Deutsch Wikipedia
Tintinnabulum — Tin tin*nab u*lum, n.; pl. {Tintinnabula}. [L., a bell. See {Tintinnabular}.] A bell; also, a set or combination of bells or metal plates used as a musical instrument or as a toy. [Webster 1913 Suppl.] … The Collaborative International Dictionary of English
Tintinnabulum — (lat.), Glocke, Schelle … Pierer's Universal-Lexikon
Tintinnabulum — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Tintinnabule ou tintinnabulum, un emblème des basiliques chrétiennes ; Style tintinnabulum, un style musical minimaliste. Catégorie : Homonymie … Wikipédia en Français
Tintinnabulum — A Tintinnabulum is a bell mounted on a pole, placed in a Roman Catholic Basilica to signify the church s link with the Pope.HistoryIn the Middle Ages it served the practical function of alerting the people of Rome to the approach of the Pope… … Wikipedia
tintinnabulum — tin·tin·nab·u·lum (tĭn tĭ năbʹyə ləm) n. pl. tin·tin·nab·u·la ( lə) A small, tinkling bell. [Middle English, from Latin tintinnābulum, from tintinnāre, to jingle, reduplication of tinnīre, to ring, of imitative origin.] * * * … Universalium
Tintinnabulum (disambiguation) — Tintinnabulum can refer to: * Tintinnabulum a bell in a Roman Catholic Basilica * Tintinnabulum a percussion instrument * Tintinnabuli a music compositional style devised by the Estonian composer Arvo Pärt * Dendropsophus tintinnabulum a species… … Wikipedia
Tintinnabulum (Liturgie) — Tintinnabulum und Canopeum in einer Prozession der Heilig Bloedbasiliek in Brügge … Deutsch Wikipedia
tintinnabulum — noun A small clinking bell … Wiktionary
tintinnabulum — tin·tin·nab·u·lum … English syllables