Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

tingē

  • 21 sufficiō

        sufficiō fēcī, fectus, ere    [sub+facio], to put under, lay a foundation for: opus, Cu.— To dip, dye, impregnate, tinge: lanam medicamentis: (angues) Ardentes oculos suffecti sanguine, suffused, V.—Of public officers, to appoint to a vacancy, choose as a substitute: suffectus in Lucreti locum Horatius, L.: in demortui locum censor sufficitur, L.: (apes) regem parvosque Quirites Sufficiunt, V.: quibus vitio creatis suffecti, L.: Sperante heredem suffici se proximum, Ph.: Atque aliam ex aliā generando suffice prolem, i. e. let one generation succeed another, V.— To give, yield, afford, supply: tellus Sufficit umorem, V.: eos excursionibus sufficiendo, i. e. by employing them in sallies, L.: Danais animos, to give courage and strength, V.: contra virīs, V.— Intrans, to be sufficient, suffice, avail, be adequate, satisfy: nec scribae sufficere nec tabulae nomina illorum capere potuerunt: Nec iam sufficiunt, V.: oppidani non sufficiebant, L.: nec iam vires sufficere cuiusquam, Cs.: mons hominum abunde sufficiebat alimentis, L.: hae manūs suffecere desiderio meo, Cu.: nec sufficit umbo Ictibus, V.: terra ingenito umore egens vix ad perennīs suffecit amnīs, L.: ad omnia tuenda, L.: non suffecturum ducem unum adversus quattuor populos, L.: Nec locus in tumulos sufficit, O.: Nec nos obniti contra nec tendere tantum Sufficimus, V.
    * * *
    sufficere, suffeci, suffectus V
    be sufficient, suffice; stand up to; be capable/qualified; provide, appoint

    Latin-English dictionary > sufficiō

  • 22 tingō (-guō)

       tingō (-guō) tinxī, tinctus, ere    [TING-], to wet, moisten, bathe, dip, imbue: tunica sanguine centauri tincta: mero pavimentum, H.: Arctos Oceani metuentis aequore tingi, V.: in undis pedum vestigia, O.: flumine corpora, i. e. bathe, O.: in alto Phoebus anhelos Aequore tinget equos, i. e. will set, O.: te meis poculis, i. e. entertain, H.— To soak in color, dye, color, imbue, tinge: nihil nisi conchylio tinctum: murice lanas, O.: Murice tinctae lanae, H.: sanguine cultros, O.: securīs Cervice, H.—Fig., to imbue, tincture, furnish: orator tinctus litteris: Laelia patris elegantiā tincta.

    Latin-English dictionary > tingō (-guō)

  • 23 albicor

    albicari, albicatus sum V DEP
    be white; have a whitish tinge, verge on white

    Latin-English dictionary > albicor

  • 24 tingo

    tingere, tinxi, tinctus V
    wet/moisten/dip/soak; color/dye/tinge/tint, stain (w/blood); imbue; impregnate

    Latin-English dictionary > tingo

  • 25 tinguo

    tinguere, tinxi, tinctus V
    wet/moisten/dip/soak; color/dye/tinge/tint, stain (w/blood); imbue; impregnate

    Latin-English dictionary > tinguo

  • 26 inficio

    , infeci, infectum
    I.
    to poison, taint, corrupt.
    II.
    to tinge, dye, stain, imbue.

    Latin-English dictionary of medieval > inficio

  • 27 cruento

    crŭento, āvi, ātum, 1, v. a. [cruentus], to make bloody, to spot with blood (class.).
    I.
    Lit.: vigiles, Enn. ap. Macr. S. 1, 4:

    manus suorum sanguine,

    Nep. Epam. 10, 3; cf. Liv. 23, 9, 4, and Tac. H. 1, 58 fin.:

    cornipedem ferratā calce,

    Sil. 17, 541:

    gladium,

    Cic. Inv. 2, 4, 14; cf.

    tela,

    Ov. M. 8, 424:

    ōs,

    id. ib. 4, 104:

    dextras,

    id. ib. 11, 23:

    cruentati redeunt,

    id. ib. 3, 572:

    ut sequenti die Luna se in Aquario cruentaret,

    would appear to be stained with blood, Suet. Dom. 16.—
    B.
    Trop.:

    haec te lacerat, haec cruentat oratio,

    wounds, Cic. Phil. 2, 34, 86 (v. the figure in its connection).—
    II.
    Transf.
    * A.
    To spot, stain, pollute:

    vestem,

    Lucr. 4, 1033.—
    B.
    To dye red, to tinge with red (post-Aug.):

    conchylio vestis cruentatur,

    Sen. Contr 2, 15 fin.; so Stat. S. 1, 5, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > cruento

  • 28 inficio

    in-fĭcĭo, fēci, fectum, 3, v. a. [in-facio], to put or dip into any thing; hence,
    I.
    Lit., to stain, dye, color, tinge with:

    quia tibi suaso infecisti pallulam,

    Plaut. Truc. 2, 2, 16:

    omnes se Britanni vitro inficiunt,

    Caes. B. G. 5, 14:

    lana infecta conchylio,

    Plin. 32, 7, 25, § 77:

    arma infecta sanguine,

    Verg. A. 5, 413; cf.:

    locum sanguine,

    Tac. H. 2, 55:

    diem,

    to discolor, darken, Ov. M. 13, 601:

    populi sole infecti, nondum exusti,

    Plin. 6, 19, 22, § 70:

    palpebrae mulieribus infectae quotidiano,

    Plin. 11, 37, 56, § 154:

    vestis ita infecta,

    id. 28, 7, 23, § 83; cf.:

    tinguntur sole populi, jam quidem infecti,

    darkened, tanned, id. 6, 19, 22, § 70:

    albus ora pallor inficit,

    covers, Hor. Epod. 7, 15; cf.:

    virgo inficitur teneras ore rubente genas,

    Tib. 3, 4, 32.—
    B.
    Transf.
    1.
    To mix with something:

    pocula veneno,

    Just. 21, 4: hōc (abl.) amnem inficit, Verg. A. 12, 418. —
    2.
    In partic., in a bad sense, to taint, infect, spoil:

    pabula tabo,

    Verg. G. 3, 481; cf.:

    Gorgoneis Alecto infecta venenis,

    imbued, id. A. 7, 341:

    mel infectum fronde,

    that has a taste of leaves, Plin. 11, 13, 13, § 32.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    sapientia nisi alte descendit et diu sedit animum non coloravit sed infecit,

    has merely tinged, Sen. Ep. 71, 31:

    si illā (humanorum divinorumque notitiā) se non perfuderit, sed infecerit,

    id. ib. 110, 8; cf.:

    (vestes) quarum generosi graminis ipsum Infecit natura pecus,

    Juv. 12, 41. —
    B.
    In partic.
    1.
    To instruct in any thing (syn. imbuere):

    jam infici debet (puer) iis artibus, quas si, dum est tener, combiberit, ad majora veniet paratior,

    Cic. Fin. 3, 2, 9:

    animos teneros et rudes inficiunt et flectunt, ut volunt,

    id. Leg. 1, 17 fin.
    2.
    To spoil, corrupt, infect (syn. corrumpo):

    nos umbris, deliciis, otio... desidia animum infecimus,

    Cic. Tusc. 5, 27, 78:

    inficimur opinionum pravitate,

    id. ib. 3, 2:

    vereor ne hoc quod infectum est serpat longius,

    id. Att. 1, 13, 2:

    cupiditatibus principum et vitiis infici solet tota civitas,

    id. Leg. 3, 13, 30: elui difficile est;

    non enim inquinati sumus, sed infecti,

    Sen. Ep. 59, 9:

    artibus infectus,

    Tac. A. 2, 2.— Poet.:

    infectum eluitur scelus (= quo se infecerunt),

    Verg. A. 6, 742 Forbig and Conington ad loc.

    Lewis & Short latin dictionary > inficio

  • 29 maculo

    măcŭlo, āvi, ātum, 1, v. a. [1. macula], to make spotted, to spot, speckle, variegate.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (only poet.), to stain, tinge, dye:

    telas maculare ostro,

    Val. Fl. 4, 368:

    et multo maculatum murice tigrim,

    id. 6, 704.—
    B.
    In partic., to spot, stain, defile, pollute:

    maculari corpus maculis luridis,

    Plaut. Capt. 3, 4, 63:

    solum sanguine,

    Cat. 63, 7; cf.:

    terram tabo,

    Verg. A. 3, 29: dextra maculata cruore, Ov. de Nuce, 157.—
    II.
    Trop. (acc. to I. B.), to defile, dishonor, disgrace, etc. (freq. in Cic.):

    rex ille optimi regis caede maculatus,

    Cic. Rep. 2, 25, 46; cf.:

    partus suos parricidio,

    Liv. 1, 13:

    nemora nefario stupro,

    Cic. Mil. 31, 85:

    Catonis splendorem,

    id. Sest. 28, 60:

    tuum maculavi crimine nomen,

    Verg. A. 10, 851:

    inde metus maculat poenarum praemia vitae,

    spoils, Lucr. 5, 1151:

    obsoleta quoque (verba) et maculantia ex sordidiore vulgi usu ponit,

    Gell. 16, 7, 4.—Hence, măcŭ-lātim, adv., in a spotted or mottled fashion (late Lat.), Aug. Gen. ad Lit. 5, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > maculo

  • 30 subfundo

    suf-fundo ( subf-), fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour below or underneath; to pour into or among; to pour over or upon; to overspread, suffuse (mostly ante-class. and postAug.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    animum esse cordi suffusum sanguinem,

    Cic. Tusc. 1, 9, 19:

    aqua suffunditur,

    flows underneath, diffuses itself, Sen. Q. N. 3, 26, 1 (al. adfunditur):

    intumuit suffusā venter ab undā,

    i. e. from dropsy, Ov. F. 1, 215:

    mane suffundam aquolam,

    Plaut. Curc. 1, 3, 3:

    mare (i. e. aquam marinam) vinis,

    id. Rud. 2, 7, 30:

    jus,

    Col. 12, 9, 2:

    acetum,

    Vitr. 7, 12:

    merum in os mulae,

    Col. 6, 38, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of tears, etc., to suffuse, fill, etc.:

    lacrimis oculos suffusa nitentes,

    Verg. A. 1, 228:

    tepido suffundit lumina rore (i. e. lacrimis),

    Ov. M. 10, 360; cf.:

    lupus suffusus lumina flammā,

    id. ib. 11, 368: oculi, qui ad alienam lippitudinem et ipsi suffunduntur, become suffused (with tears), Sen. Clem. 2, 6 med.; cf.:

    ad quas ille voces lacrimis et multo pudore suffunditur,

    Plin. Pan. 2, 8.—
    2.
    Of other fluids, etc., to tinge, imbue, to stain, color:

    agricola et minio suffusus rubenti,

    stained, Tib. 2, 1, 55:

    si cruore suffunduntur oculi,

    become bloodshot, Plin. 23, 1, 24, § 49; so,

    suffusi cruore oculi,

    id. 29, 6, 38, § 126;

    and in a reverse construction: sanguis oculis suffusus,

    id. 20, 13, 51, § 142:

    prodest felle suffusis,

    for those affected with jaundice, id. 22, 21, 30, § 65:

    ulcera alte suffusa medullis,

    Claud. in Eutr. 2, 13; cf.:

    suffusa bilis,

    jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54: lingua est suffusa veneno, Ov. M. 2, 777:

    sales suffusi felle,

    id. Tr. 2, 565:

    (nebulae) suffundunt suā caelum caligine,

    Lucr. 6, 479:

    calore suffusus aether,

    suffused, intermingled, Cic. N. D. 2, 21, 54:

    Hyperionis orbem Suffundi maculis,

    Stat. Th. 11, 121.—
    3.
    Of blushes, etc., to redden, suffuse, color, blush, etc.; cf.:

    littera suffusas quod habet maculosa lituras,

    blurred, Ov. Tr. 3, 1, 15.—

    Of a blush: (Luna) si virgineum suffuderit ore ruborem,

    Verg. G. 1, 430:

    suffunditur ora rubore,

    Ov. M. 1, 484:

    roseo suffusa rubore,

    id. Am. 3, 3, 5:

    Masinissae rubore suffusus,

    Liv. 30, 15, 1:

    vultum rubore suffundere,

    Pacat. Pan. Theod. 4, 4.— Absol.:

    sancti viri est suffundi, si virginem viderit,

    Tert. Virg. Vel. 2; Hier. adv. Jovin. 1, 48. —
    4.
    Prov.: aquam frigidam suffundere, to throw cold water upon, i.e. to calumniate, inveigh against, Plaut. Cist. 1, 1, 36. —
    II.
    Trop.:

    (metus) omnia suffundens mortis nigrore,

    covering, overspreading, Lucr. 3, 39:

    cibo vires ad feturam,

    to supply, Varr. R. R. 2, 8, 4:

    animus in aliquem malevolentiā suffusus,

    overspread, filled, Cic. Fam. 1, 9, 22. — Hence, * suffūsus, a, um, P. a., blushing, bashful, modest:

    suffusior sexus,

    Tert. Anim. 38 med.

    Lewis & Short latin dictionary > subfundo

  • 31 suffundo

    suf-fundo ( subf-), fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour below or underneath; to pour into or among; to pour over or upon; to overspread, suffuse (mostly ante-class. and postAug.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    animum esse cordi suffusum sanguinem,

    Cic. Tusc. 1, 9, 19:

    aqua suffunditur,

    flows underneath, diffuses itself, Sen. Q. N. 3, 26, 1 (al. adfunditur):

    intumuit suffusā venter ab undā,

    i. e. from dropsy, Ov. F. 1, 215:

    mane suffundam aquolam,

    Plaut. Curc. 1, 3, 3:

    mare (i. e. aquam marinam) vinis,

    id. Rud. 2, 7, 30:

    jus,

    Col. 12, 9, 2:

    acetum,

    Vitr. 7, 12:

    merum in os mulae,

    Col. 6, 38, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of tears, etc., to suffuse, fill, etc.:

    lacrimis oculos suffusa nitentes,

    Verg. A. 1, 228:

    tepido suffundit lumina rore (i. e. lacrimis),

    Ov. M. 10, 360; cf.:

    lupus suffusus lumina flammā,

    id. ib. 11, 368: oculi, qui ad alienam lippitudinem et ipsi suffunduntur, become suffused (with tears), Sen. Clem. 2, 6 med.; cf.:

    ad quas ille voces lacrimis et multo pudore suffunditur,

    Plin. Pan. 2, 8.—
    2.
    Of other fluids, etc., to tinge, imbue, to stain, color:

    agricola et minio suffusus rubenti,

    stained, Tib. 2, 1, 55:

    si cruore suffunduntur oculi,

    become bloodshot, Plin. 23, 1, 24, § 49; so,

    suffusi cruore oculi,

    id. 29, 6, 38, § 126;

    and in a reverse construction: sanguis oculis suffusus,

    id. 20, 13, 51, § 142:

    prodest felle suffusis,

    for those affected with jaundice, id. 22, 21, 30, § 65:

    ulcera alte suffusa medullis,

    Claud. in Eutr. 2, 13; cf.:

    suffusa bilis,

    jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54: lingua est suffusa veneno, Ov. M. 2, 777:

    sales suffusi felle,

    id. Tr. 2, 565:

    (nebulae) suffundunt suā caelum caligine,

    Lucr. 6, 479:

    calore suffusus aether,

    suffused, intermingled, Cic. N. D. 2, 21, 54:

    Hyperionis orbem Suffundi maculis,

    Stat. Th. 11, 121.—
    3.
    Of blushes, etc., to redden, suffuse, color, blush, etc.; cf.:

    littera suffusas quod habet maculosa lituras,

    blurred, Ov. Tr. 3, 1, 15.—

    Of a blush: (Luna) si virgineum suffuderit ore ruborem,

    Verg. G. 1, 430:

    suffunditur ora rubore,

    Ov. M. 1, 484:

    roseo suffusa rubore,

    id. Am. 3, 3, 5:

    Masinissae rubore suffusus,

    Liv. 30, 15, 1:

    vultum rubore suffundere,

    Pacat. Pan. Theod. 4, 4.— Absol.:

    sancti viri est suffundi, si virginem viderit,

    Tert. Virg. Vel. 2; Hier. adv. Jovin. 1, 48. —
    4.
    Prov.: aquam frigidam suffundere, to throw cold water upon, i.e. to calumniate, inveigh against, Plaut. Cist. 1, 1, 36. —
    II.
    Trop.:

    (metus) omnia suffundens mortis nigrore,

    covering, overspreading, Lucr. 3, 39:

    cibo vires ad feturam,

    to supply, Varr. R. R. 2, 8, 4:

    animus in aliquem malevolentiā suffusus,

    overspread, filled, Cic. Fam. 1, 9, 22. — Hence, * suffūsus, a, um, P. a., blushing, bashful, modest:

    suffusior sexus,

    Tert. Anim. 38 med.

    Lewis & Short latin dictionary > suffundo

См. также в других словарях:

  • Tinge — Tinge, v. t. [imp. & p. p. {Tinged}; p. pr. & vb. n. {Tingeing}.] [L. tingere, tinctum, to dye, stain, wet; akin to Gr. ?, and perhaps to G. tunken to dip, OHG. tunch[=o]n, dunch[=o]n, thunk[=o]n. Cf. {Distain}, {Dunker}, {Stain}, {Taint} a stain …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Tinge — Tinge, n. A degree, usually a slight degree, of some color, taste, or something foreign, infused into another substance or mixture, or added to it; tincture; color; dye; hue; shade; taste. [1913 Webster] His notions, too, respecting the… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • tinge — [ tındʒ ] noun count a small amount of a color, feeling, or quality: Her brown hair had a slight tinge of gray. a tinge of sadness/nostalgia …   Usage of the words and phrases in modern English

  • tinge — [n1] color cast, colorant, coloration, coloring, dye, dyestuff, hue, nib, pigment, shade, stain, tincture, tint, tone, wash; concept 622 Ant. white tinge [n2] hint bit, dash, drop, intimation, nib, pinch, shade, smack, smattering, soupçon,… …   New thesaurus

  • tingė — tingė̃ (gen. ir iõs; R135, MŽ177) sf. (3) NdŽ, tingė̃ [K], LB268, FrnW, KŽ; N žr. tingystė …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • Tinge — Tinge, Stadt, so v.w. Tanger …   Pierer's Universal-Lexikon

  • tinge — index minimum, stain Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • tinge re — index imbue Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • TINGE — promuntor. Africae, quod ferunt ab Antaeo conditum. Vocatur etiam Ampelusia …   Hofmann J. Lexicon universale

  • tinge — TÍNGE vb. v. atinge. Trimis de siveco, 21.10.2008. Sursa: Sinonime …   Dicționar Român

  • tinge — (v.) late 15c., to dye, color slightly, from L. tingere to dye, color, originally to moisten (see TINCTURE (Cf. tincture)). Related: Tinged. The noun is first recorded 1752 …   Etymology dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»